Dag 40: Zaterdag 03 november 2007

De dag begon dus vroeg namelijk om 1 uur daalde ik met de lift af van de 6^de verdieping naar de receptie van het hotel. Om 10 na een vraag ik aan de receptionist of hij de kamer van Marianna en Edoardo al heeft wakker gebeld zoals gezegd om 1 uur. Gelukkig dat ik dus op was. Hij had dit dus niet gedaan. Uiteindelijk vertrokken we om 1u30 aan het hotel met de taxi naar het station. Met slaapoogjes kropen we op de IC trein met als bestemming Athene. Deze trein had gelukkig al veel minder stops dan de gewone stoptrein die we de laatste 2 keer hebben genomen. Dat mag wel als hij 4 keer zoveel kost. Om 7 uur kwamen we aan. Perfecter kon het niet. Juist genoeg tijd om te ontbijten en dan ons te lanceren in de stad. Ik had het gedacht daar we er zo vroeg waren en omdat de akropolis vanaf 8 uur open was om direct richting akropolis af te reizen. Ik stelde voor de metro te nemen want anders een taxi huren voor hem daar te doen wachten leek me nogal onozel. Anagekomen aan de halte akropoli vonden we snel de ingang en begaven we ons in volle zon richting site; Het was er nog zeer rustig. Mijn intuïtie had gelijk dus voor toekomstige bezoekers tracht zo vroeg mogelijk te gaan. Dan is het nog rustig en kan je veel foto’s nemen zonder dat er iemand anders dan jezelf opstaat. We bleven daar zelfs tot 11u hangen en zagen zo de bussen toestromen. We genoten op vele plaatsen van op een bankje van de adembenemende uitzichten. Na dit gezien te hebben daalden we de straatjes af op zoek naar de andere zaken dit met het toegangsbiljet bereikbaar waren. Uiteindelijk vonden we het niet direct en Edoardo had niet echt veel zin om nog veel te zoeken ook precies. Op onze weg kwamen we een trenino tegen (dit is het Italiaans voor een  gopo (een klein treintje)) deze deed blijkbaar een tocht van een klein uurtje doorheen de mooie plaatsen rondom de akropolis. Na deze tocht die dus bijlange niet zo vermoeiend is dan als je hem te voet zou afleggen zochten we een restaurantje. Ik nam de spaghetti pomodoro en basilico. Iedereen viel bijna in zijn bord van de slaap maar we moesten volhouden we hadden er die lange tocht voor over gehad dus moeten we nu maximaal genieten ervan. Edoardo zat nochtans ferm te pushen om de trein van 15u al te nemen maar ik trutselde een beetje waardoor dit niet meer mogelijk was. We wandelen dan maar 5 minutjes van het restaurant en namen uiteindelijk een taxi. We vroegen hem om 3uur met ons de stad te doorkruisen naar alle interessante plekjes. We zagen de christelijke kerk maar deze was gesloten, het st george monastery, de afossing van de wacht, het panipistimio (grieks voor unversiteit), de jachthaven en nog zoveel meer mooie dingen en dit zonder enige moeite te moeten doen. Uiteindelijk kwamen we tegen 6en aan terug in het station. We konden dus nog avondmalen , dit gebeurde in dezelfde bar als bij aankomst, en 1 trein vroeger nemen. Zo zouden we tegen 12en in plaats van tegen 2en terug in Thessaloniki zijn. We moesten een opleg betalen van 15 euro omdat deze trein nog minder stops maakte. Hier kost met de trein rijden als je snel ergens wil zijn dus echt wel handen vol geld. Gelukkig maken ze in België geen prijsverschil tussen IR en IC. Dus de nacht werd ingezet in de trein. We reden aan een matige snelheid zoals in België het traject Brussel – Gent. De trein kwam uiteindelijk met 3 kwartier vertraging aan in Thessaloniki waarom weet ik niet maar het enige die we wilden was zo snel mogelijk naar bed.

Dag 39: Vrijdag 02 november 2007

Jawel vroeg opstaan is toch nog mogelijk. Ik heb mezelf overtroffen. Om 7u30 uit de veren om zeker te zijn dat ik om 09u in het hotel aan de ontbijttafel zou kunnen plaatsnemen. Het ontbijt was zeker niet zo uitgebreid als dat van het park hotel die op zich eigenlijk ook al niet veel voorstelde. We waren zelfs de enige die ontbeten in het hotel. Daar Marianna ook nogal cultureel onderlegd is was het hét moment om naar het archeologisch museum te trekken. Alweer een museum die volgestouwd stond met oude zaken. Alweer deed het me niet al teveel maar je moet het toch gezien hebben als je in Thessaloniki bent daar het zo een een berucht museum is. Na het museumbezoek wandelden we richting Kamara (arc de triomphe) waar mijn papa een pannenkoek tot zich nam en ik nog maar eens een pitta. Nadien was het plan om richting oud stadscentrum te trekken. Van daaruit heb je een zeer mooi zicht over de ganse stad dus dat moet zeker getoond worden. Daar je maar met 4 personen in een taxi mag namen mijn ouders en Edoardo met Marianna een taxi. Ik nam de bus. Het was volle spits en dus zowel taxi’s als bussen zaten overvol. Het nam meer dan een uur in beslag om de berg op te geraken. Maar we slaagden er toch allen in het te bereiken. Alhjoewel, mijn papa en Edoardo waren blijven steken in een barke onderweg waar je ook al een mooi zicht had. Marianna mijn mama en ik hebben de tocht naar gans boven volbracht. Nadien met de bus terug naar beneden en vervoegden we de andere 2 om iets te eten. Edoardo en Marianna waren nogal moe en daar we deze komende nacht om 2u de trein richting Athene moeten nemen aten ze een stevige maaltijd die voor lunch en diner tegelijk moest dienen. We daalden nadien af richting hotel en Edoardo en Marianna gingen slapen. Ik nam nog een bad want in dit hotel was er een mini-ligbad. Ook nog eens tof om het weekdier uit te hangen. Zo fris als een hoentje gingen we om de laatste avond met mijn ouders door te brengen nog maar eens naar de kitchenbar. Tegen 10en keerden we terug naar het hotel en om dat ik om 1u terug aan

het hotel moest zijn bleef ik maar in het hotel slapen. Anders zou ik teveel tijd verliezen.

Dag 38: donderdag 01 november 2007

Ik had wel nog eens zin om van het ontbijtbuffet te kunnen genieten van het park hotel waar mijn ouders logeerden en moest daarvoor dus wat vroeger opstaan. Om 9u30 was ik in het hotel en serveerde ik me dan nog maar eens stevig daar het mijn ouders hun laatste dag was in dit hotel. Ze moesten nadien verhuizen naar een hotel een beetje verderop omdat het park hotel volgeboekt was. Vandaag stond ook een bezoek op het programma aan het modern art museum. Als we het zouden vinden waar het is tenminste want de voorbije dagen hebben ze ons al een paar richtingen uitgestuurd. Wat we zeker waren was dat het op het EXPO domein was gevestigd. We betraden dit domein dan maar en gingen met onze zoektocht van start. We belandden eerst op een grote reizigersbeurs en vroegen aan de balie over Thessaloniki wat meer informatie of de dingen die we deden echt de enige waren die we hier konden doen. En dit werd ons bevestigd. Dan maar verder zoeken naar het gebouw van de moderne kunst. Wie zoekt die vindt is de leuzen en inderdaad na het een goede 4 à 5 tal keer het te hebben gevraagd vonden we de ingang. Dit vond ik echt de moeite waard om te bezoeken daar ik wel een zekere voorliefde heb voor de moderniteit in kunst. Er stonden prachtige foto’s en schilderijen opgesteld. We bleven daar een dik uurtje hangen en nadien was het tijd om iets te gaan eten. Daar binnenkort een pittabar wordt geopend in de winkel die behoort tot het huis van mijn mamie wilde mijn papa nu toch wel eens proberen wat juist de smaak is van een pitta. Het was er eentje van kalfsvlees deze keer.

Voor ik het vergeet moet ik een zeer belangrijke mededeling doen vandaag was de eerste meeting gepland met de HRM prof. En ze zijn zelfs zo vriendelijk geweest om op exact hetzelfde moment een 2^de meeting te plannen voor marketing. Ik had dus de keuze. Anders was het gemakkelijk, Thijs naar het ene en ik naar het andere maar daar hij in Athene zat moest ik ze dus beide bijwonen. Gelukkig was het in 2 lokalen die vlak naast elkaar gelegen waren. Ik vertelde het dus aan de prof van marketing en die liet het weten dat ik later naar HRM ging komen omdat haar les zeker minder lang duurde dan die van HRM. Beide spraken ze een zeer uitzonderlijke volgens mij zelfs beschermde vorm van Engels. Soms compleet onverstaanbaar maar dat mag je niet op je gezicht laten zien. De instructies werden voor beide vakken gegeven wat er ons te doen stond en wat uiteindelijk ons de nodige creditpunten kan opleveren. Verder werd er niet veel besproken. Na de les checkte ik nog mijn mails en zett ik mijn computer af in het residentiegbouw. Ik rustte wat en ging uiteindelijk richting hotel om daar mijn laatste echte douche te nemen voor weer een lange periode. Vanavond beloofde een lange avond te worden omdat ik Edoarda en Marianna in de luchthaven moest gaan ophalen. Zeer vereerd zijnde dat mijn Italiaanse vrienden me een bezoekje komen brengen wilde ik zeker een goede gastheer zijn. Maar eerst gingen we dus nog iets eten. We hadden allen zin in een stevige blok vlees en konden dus niet verder dan een plaatselijk steakhuis te bezoeken. Na het eten was het eigenlijk nog steeds relatief vroeg en beschikte ik over voldoende tijd nog even langs de residentie te passeren alvorens de bus richting luchthaven te nemen. Vandaag had het mooi weer geweest to de valavond nadien is het echt onophoudelijk beginnen gieten dat het niet schoon meer was. Om 10u30 vertok ik naar de luchthaven om zeker op tijd te zijn. Ik arriveerde om 11u al in de luchthaven. Ik zag toen dat de vlucht niet om 0u aankwam maar om 00u40. Dus nog een lange tijd wachten. Ik liep eerst wat rond maar daar bijna alles gesloten is en de luchthaven niet veel groter is dan een groot spoorstation bij ons legde ik me dan maar als een gestrande reiziger te slapen op de bankjes. Om 01u kwamen ze uit de aankomende poort. Ook licht vermoeid maar zeer blij elkaar terug te zien namen we de taxi richting hotel waar we iets voor 2en aankwamen. Ik keerde ook met de taxi terug naar de residentie omdat ik geen zin had om nog een half uur in de gietende regen terug te keren.

Dag 37: woensdag 31 oktober 2007

Vandaag was de afspraak tegen 11u in het centrum. Daar we allen eigenlijk een beetje nood hadden aan rust kozen we dan maar eens om buiten het centrum te trekken en de bus te nemen richting meer landelijk gelegen oorden. Uiteindelijk belandden we aan het commercieel centrum rondom de Ikea. We brachten daar een bezoek aan het hondos center. Dit is een shoppingcenter die uit een 3 tal verdiepingen bestaat met een wijd verspreid gamma van producten. Van cosmetica naar koffers tot kledij van goedkoop tot extreem duur. We bezochten ook het geïntegreerd cafetaria om wat tijd te verdoen. Na dit bezocht te hebben doolden we nog maar wat verder naar de andere shops zoals een multimediawinkel een plaatselijke beenhouwer waar de geur niet te harden was en een meubelzaak. Nadien werd het alweer tijd terug richting stad te rijden. Terug aangekomen in de stad gingen we dan maar op zoek naar een restaurantje. We belanden uiteindelijk terug in hetzelfde shoppingcenter van een paar dagen geleden. Het plan was om een pastarestaurant te doen maar daar er daar op het vroege uur nog niemand te bespeuren was zochten we maar verder. Mijn pizza verslaving liet zich weer voelen en men kon daar in dat restaurant waar we al eerder geweest waren ook pasta eten dus namen we maar plaats buiten onder het afdak waar de temperatuur best nog te doen was om op het terras te zitten. Een pizza prosciutto werd me natuurlijk weer voorgeschoteld en ik at hem met volle geneugten op. Ik ging nog eventjes langs in het hotel nadien en nam de bus naar de residentie om daar om 10u30 de deur open te steken. Ik babbelde nog tegen de mensen die ik onderweg naar mijn kamer tegenkwam en raakte om 00u30 in mijn kamer.

Dag 36: dinsdag 30 oktober 2007

Ik had afgesproken vandaag om tegen 13u naar het Byzantijns museum te komen. Als student mag je daar gratis binnen dus dat maakt de toetredingsdrempel al een heel pak lager. De inhoud van het museum interesseerde me nu niet dat gigantisch want van die oude stenen kruiken en andere toestanden zijn wel erfgoed maar doen me weinig tot niets. Nu restte er ons natuurlijk nog een ganse namiddag om te spenderen. We besloten dan maar de bus te nemen richting Kalamaria. Dit is de plaatselijke jachthaven van Thessaloniki voor privé jachten. Wat we daar tezien kregen was eerder van tegenvallende aard. Er lagen een paarschone schepen maar het kon totaal niet tippen aan de meeste jachthavens aan de franse côte d’azur. We namen een theetje om wat op te warmen daar het weer het vandaag alweer liet afweten en namen tegen 5en dan maar de bus terug richting druk centrum.  Na wat rondgedwaald te hebben door de straten zocht ik dan maar een beenhouder om vanavond te koken. Daar Thijs richting Athene vertrok deze avond om Bert en Annelies op te halen, die hem komen bezoeken besliste ik dan maar om samen met hem nog te dineren in ons residentiegebouw. Ik stelde steak met frieten voor en daar stemde hij meteen mee in. Hij sneed de frieten alle eigenlijk toen ik thuis kwam waren de patatten al uit hun schil gesprongen. F was namelijk in het gebouw geïnfiltreerd waardoor hij geen tijd meer had om de aardappelen nog in schijfjes en reepjes te snijden. Ik was dus nog maar eens chefkok van dienst. Toen ik hem na 3 keer had gevraagd te komen eten omdat het op tafel geserveerd stond had ze eindelijk door dat ze moest doorgaan daar er voor haar niet voorzien was. Na de maaltijd moest Thijs beginnen pakken om naar Athene te vertrekken waar Annelies en Bert al eerder deze namiddag geland waren. Ik vergezelde hem nog naar de busstatie en dan kwam ik maar terug naar het gebouw waar ik met de 2 Caro’s, Sofia en Laure een beetje gezellig in de gang heb gebabbeld en nadien nog wat heb zitten nakaarten met ons supervriendelijke Duitse Sandy. Het werd 02u00 alvorens in mijn kamer te belanden.

Dag 35: maandag 29 oktober 2007

Voor vandaag stond lang uitslapen op het menu. Ik werd pas om 15u verwacht aan het museum voor contemporary art (moderne kunst) maar, daar we het na veel gezoek vonden en het in gesloten toestand aantroffen waren we genoodzaakt ons plannen te veranderen. Nog maar eens de Tsimiski afwandelen dus en de vitrines bekijken van de talrijke winkels die niets speciaals te bieden hebben. Uiteindelijk belanden we in het hotel waar ik dan nog een douche nam alvorens richting restaurant te trekken. We hadden geen voorkeur en belandden uiteindelijk in en een typisch grieks restaurant. Het was niet speciaal maar niet slecht ook. Ik was thuis tegen 10u en bleef nog bij de bende tot 00u30.

Dag 34: zondag 28 oktober 2007

Een mens moet offers brengen als er bezoek komt, dat is zeker. Om 9u30 werd ik in het hotel verwacht om eens van een “gastronomisch” ontbijt kan genieten zonder er zelf moeite er te moeten voor doen. Voor het gemak en de snelheid nam ik dan maar de bus die mij toch wel zeker een halfuurtje wandelen uitspaart. In het hotel aangekomen was het buffet wel een beetje kleiner dan verwacht maar als je geen moeite moet doen kan me dat niet deren. Om 10u stond er een militaire parade op het programma in de buurt van de white tower. Dus we moesten voortmaken want dit lag ook niet echt tegen het hotel. We namen alweer de bus om tijd te besparen en kwamen net 10 minuutjes na 10en aan. Er was nog niets te zien. Ik belde de franse meisjes die ik ook al had zien vertrekken toen ik het gebouw verliet en vroeg of zij al van iets meer wisten en waar ik hen kon vinden. Zij wisten blijkbaar niet dat het uur veranderd was vandaag. Was wel komisch om te zien dat we eigenlijk in de residentie ver weg van de wereld leven. Gelukkig dat mijn ouders in een hotel zaten waar ze het ons hebben meegedeeld anders wist ik ook van niets. Tegen 11en kwam er dan toch schot in de zaak. Ik had ondertussen ook al de Franse meisjes gevonden en de parade ging dus van start. Eerst was het meer dan een half uur gekostumeerde mensen die langskwamen. Kostumen allerhande en van alle tijden. Maar na een eindje begon dit echt tegen te steken. Je zag het aan het volk want in het begin stond iedereen te applaudisseren maar nadien stond iedereen te kijken als een koe op de eerste stoomtrein van Mechelen naar Keulen. Nadat deze stoet afgelopen was begon de echte militaire parade. Een immense kolomme van tanks en ander militair materiaal passeerde de revu, echt ongeloofelijk. Ik had nog nooit zoveel materiaal in een keer gezien. Ik moet bekennen het geeft een zeer dubbel gevoel. Je voelt je wel veilig als je dat allemaal ziet alleen vraag je je af waarvoor ze dit allemaal nodig hebben. Na de parade plaatsten we ons op een terrasje in een shoppingcenter om een pizza te eten en gingen nadien naar het hotel om mijn valies op te halen en deze naar Matsi te brengen. We namen de taxi en ik toonde dan maar eens mijn koningdompje van een kamer. De valies werd geleegd en alle gewenste lekkernijen kregen een zeer veilig maar goed plaatsje. Het werd dan stilaan tijd om te gaan eten opnieuw daar we laat hadden gegeten s’middags was het hongergevoel snel terug. We bezochten een bar in het oude stadsgedeelte waar men zowel pasta als pizza kan eten en waar er enkel Grieken te bespeuren waren die naar het voetbal aan het zien waren. Het team van Thessaloniki was namelijk aan het spelen. Tegen de pauze hadden we gedaan met eten en gingen we dan maar naar huis. Ik ging nog langs bij Sandy op de kamer en het werd toch 1 uur tegen dat ik in mijn bed belandde.

Dag 33: zaterdag 27 oktober 2007

Zo is het alweer weekend geworden. En tevens worden mijn ouders op de luchthaven van Thessaloniki verwacht. Het voorziene aankomstuur was 13u30. Ik maakte dus dat ik op tijd in de luchthaven aanwezig was. Ik maakte me klaar om te vertrekken tegen 12en en Caroline (la brune) kwam me zoeken daar zij ook richting luchthaven moest om een vriendin op te halen. Ze zat wel een beetje in de put omdat air france staakte was er maar 1 van haar 3 geinviteerde vriendinnen naar hier kon afzakken. We namen dus de bus richting IKEA waar we van bus moesten wisselen. Uiteindelijk begon het al na 13u te worden en kwam er maar geen bus. We besloten dan maar om het laatste stuk per taxi af te leggen. De rit koste iets van een 2 euro maar we moesten 3 onvoorziene euro bijbetalen voor de airportservice. Aangekomen op de luchthaven vroeg ik dan maar aan de infodesk waar de arrivals waren en ze stuurde me naar beneden. We kwamen terecht zonder enige controle in de bagage delivery. Ik kwam mijn ouders direct tegen. We wachten op de bagage en natuurlijk hadden we weer maar eens geluk, een van de koffers, diegene die mij moest voorzien van voedingswaren en andere kledij om de winter door te komen, was achtergebleven in Munchen. De tag van de bestemming was namelijk verloren gegaan. We moesten het adres achterlaten van het hotel en we vertrokken dan maar richting hotel met de bus. We checkten in dropten de bagage in de kamer en gingen wandelen in de stad. Het was al te laat want na 15u sluiten alle winkels hier al op zaterdag. We wandelden maar wat rond. De ganse winkelstraat af, evenals de zeedijk en toen de dreigende regenwolken hun taak begonnen uit te voeren plaatsten we ons dan maar op een terrasje. Nadien nog een crème-glace en daarna terug naar het hotel om een aperietiefke te nemen op het terras van de kamer. Ik nam dan ook nog eens een echte douche en daar kan een mens precies echt van genieten. Nadien begaven we ons naar een van mijn favoriete restaurants hier genaamd Kitchen Bar. Ik at er een Mix Grill en die was echt delicieus. Na dat we alle 3 alles wat op ons bord lag tot ons hadden genomen betaalden we en begaven we ons naar de lounchebar die behoorde tot het restaurant. En zo sloten we de avond dan maar af.

Dag 32: Vrijdag 26 oktober 2007

Het idee om deze vrije dag in te zetten met een brunch ter gelegenheid van de naamdag van Thessaloniki sloeg blijkbaar wel aan. Iedereen die we meewilden hebben (Sofia, Sandy, Theresa en mezelf) was om 12u klaar voor vertrek. Uiteindelijk wandelden we tot 13u30 en was het eerder tijd voor lunch en deden we dit dan maar. We trokken richting kitchenbar, precies wel een van mijn populaire bestemmingen. Nog niemand van mijn gezelschap had daar reeds geweest maar toen ze het zicht zagen was iedereen direct verkocht om plaats te nemen in de veel te comfortabele zetels met uitzicht op de stad. We zochten alles iets in de menukaart en wachtten geduldig af. Tegen 3en was de feestmaaltijd afgelopen. We betaalden dan maar onze opgelopen schulden en vertrokken richting stadscentrum waar we allen zin hadden, bij het voorbijkomen aan bakkerij Blé in ijscreme. Iedereen nam er een en we installeeren ons op een bankje. Laure en Alexandra wenstten ons te vervoegen en dus wachtten we hen op een beetje later aan de white tower. De groep splitste zich daar dan op in een groep richting Matsi en ik samen met Alexandra en Laure naar het appartement waar Alexandra gehuisvest is. Daar sloegen ze dan nog maar eens aan de kook om de avond te vullen. De 2 Caro’s en Sofia waren uitgenodigd. Het was er opnieuw supergezellig. Deze avond stond de 2^de echte erasmusparty op het programma dus iedereen maakte zich klaar om zich daarnaartoe te begeven. Ik had er niet echt zin in om de toestanden van vorige week nog eens te moeten aanzien en aanhoren en Udo (Duitser) al evenmin. Ik besliste dan maar eens gewoon thuis te blijven en vroeg te gaan slapen om fris man te zijn morgen en nog een zwemetje te kunnen doen alvorens richting luchthaven te vertrekken. Het is nu 1 uur en ik stop er mee. Het is genoeg geweest voor vandaag. Tot morgen!

Dag 31: Donderdag 25 oktober 2007

Om 10u30 lichtte ik me uit mijn bed. Ik wilde namelijk opnieuw zwemmen. Dus om maximaal gebruik te kunnen maken van de zwemfaciliteit en de stralende zon aan de hemel moet je offers brengen niet? Uiteindelijk bleef ik tot 14u30 aan het zwembad en het hongergevoel dreef me in de richting van het studentenrestaurant. Daar bood men weense worsten met rijst. Niet echt goed maar niet echt slecht ook. Toen ik daar aankwam kwamen Theresa en Anna er ook juist aan. Zo zat ik tenminste niet alleen om te eten. Het was dus reeds laat in de namiddag en dan besliste ik maar om eens te gaan neuzen wat er in de residentie gebeurde want de laatste tijd ben ik er amper te bespeuren. Daar kwam ik Sofia tegen die van plan was zich richting wassalon te begeven en ze vroeg of ik toevallig geen zin had haar te vergezellen. Ik stemde in daar het toch begon te overtrekken en ik anders toch niet echt wist wat doen. S’avonds had Laure het formidabele idee om aan de kook te slaan voor de ganse bende en alweer was het, niettegenstaande het een probeersel was, verrukkelijk. Nadien stond er voor de avond nog een kitchen-party op het menu. Sandy (Duitse), Sofia en ik hadden niet echt zin aan deze zatte bedoeling deel te nemen en we gingen dan maar eens stappen. We wandelden de berg af richting dijk en wandelden vervolgens gans de dijk af tot aan Kitchenbar waar we een rustpauze inlastten en wandelden nadien terug. De honger kwam terug maar de redding was nabij. Aan het einde van de dijk was er een pizzahut. We bestelden ons bijgevolg een pizza. Het was al 2u geworden en moesten dus de berg nog op. Om 2u30 waren we aan de voordeur en was het duidelijk hoorbaar dat het feest nog goed aan de gang was. Maar niet voor lang. Het feest was snel afgelopen wanneer er iemand met zijn zatte patatten besliste een brandblusser te openen in de kelder. Iedereen die zich op de kelderverdieping bevond spurtte met zakdoek voor de mond naar boven alsof het kot in lichterlaaie stond. Ik bevond mij reeds boven en wist dus totaal niet wat er gebeurde. Ik ging dan ook maar naar buiten daar het inderdaad zeer verdacht rook in de kelder. Een halfuur hebben we buiten moeten wachten omdat de kelder volledig ontoegankelijk was door de mist en de geur. Dan begon de 2^de paniekgolf, als de concierge dit morgen opmerkt hebben we permanente controle. Dus met de enige zwabber die we hebben in dit kot begonnen we maar te boenen, maar het was ontbegonnen werk. Het plakte al in de grond gewoon. Iedereen was er een beetje van aangedaan en het feest was compleet gedaan op 5 minuten tijd dus. Om 4u vergezelde ik nog iemand huiswaarts en dan kwam ik een kleine 3 kwartier later terug in mijn kamertje aan.

Dag 30: woensdag 24 oktober 2007

Ik ontwaakte zoals gewenst om 10u30 en maakte me klaar om me naar het zwembad te begeven. Olga had ook belooft te komen maar wist nog niet wanneer dus begon ik maar alvast mijn lengtes te doen. Ik strandde op 2500 meter. Ik was best tevreden daar het zo een eind geleden was in het water vertoeft te hebben. Nadien positioneerde ik me in de zon en genoot tot 3u30 van het mooi leven. Nadien kreeg ik honger, logisch gevolg als je vergat te ontbijten en geen lunch had genomen, en ging ik naar Matsi om croque monsieurs te maken. Ik kwam Elena onderweg tegen en die vroeg me of ik toevallig geen zin had nog naar de Zara te gaan. Ze had nog een broek nodig en wist anders niet goed wat doen. Ik stemde in en nadat ik mijn croques had verorberd vertrok ik met haar richting stadscentrum meerbepaald Zara. Ze keek rond in de vrouwenwinkels maar vond niet echt haar goesting. Ik stelde haar de vraag of ze toevallig geen zin had ook de mannelijke winkel te bezoeken, daar ik nood had aan een 2^de pullover. Ze stemde zonder morren in en vonden uiteindelijk wel mijn ding. Een bruin-grijs gestreepte trui aan een aanvaardbare prijs. Daar het nog steeds mooi weer was stelde ik voor om te gaan apertieven in Kitchen Bar daar we er toch niet ver vandaan zaten vond ik dit het goede moment. Het zicht snoerde haar ook de adem eventjes af. We namen plaats op de eerste rij en keuvelden gezellig over allerlei zaken. Het was snel 7u30 en het koelde al evensnel af waardoor we ons dan maar in beweging zetten richting studentenrestaurant. Anna; Theresa, Julia en Antonio (corresponderende nationaliteiten: Duits-Nederlandse, Oostenrijkse, 2 Spanjaarden) waren daar ook aanwezig en we schoven dan maar gezellig bij. Het eten was niet te fameus. Na het toch te hebben binnengewerkt verplaatsten we ons dan maar naar Matsi. Alvorens Matsi te betreden nodigden Theresa en Anna me nog uit om mee te kijken naar een film die ze gingen huren. Ik beloofde langs te gaan maar uiteindelijk was het compleet uit mijn gedachten gegaan toen ik met Anastasia aan de babbel was geslagen in haar kamer. We babbelden uiteindelijk alweer tot 3u. Hoe we er steeds in slagen die tijd vol te praten ik versta het niet. Dus landde ik weer niet echt vroeg in mijn bed.

Dag 29: dinsdag 23 oktober 2007

Dit was eens een dag vol met goede voornemens zoals je normaal op nieuwjaar hebt. Alhoewel er met nieuwjaar al dikwijls eentje onuitgevoerd blijft slaagde ik er vandaag in om alles wat op het programma stond uit te voeren. Het eerste voornemen was om 10u vertrekken uit het gebouw. Daar ik me de voorbije dagen af en toe eens begon te vervelen en daar ik het 50 meterbad gevonden had, waar we als student vrije toegang tot hebben, was de verleiding te groot om nog langer te wachten om de certificaten te behalen bij cardioloog en dermatoloog om me geschikt te verklaren aan sport te mogen deelnemen. Ik vertrok te voet richting ahepa die hier het “gereral hospital” wordt genoemd. Daar vroeg ik het aan de infodesk maar door het rotatiesysteem van dokters was het niet mogelijk om maar een van de 2 dokters te zien. Ze gaven me het adres en het telefoonnummer mee van het Hypocratia hospitaal waar ik me na een korte rit van 20 minuten met bus nummer 10 bevond. In Ahepa hadden gezegd dat het niet ver was dus was ik eerst beginnen stappen maar toen ik het vroeg aan iemand dan vertelde die me dat het heus veel te ver was de baan te voet af te leggen. Bovendien liep ik in de verkeerde richting. Dus de bus dan maar op. Daar aangekomen keek ik snel eventjes rond. Dit was precies een veel rustiger gedeelte van de stad. Ik besliste dan maar mij ter plekke te begeven zodat ik vooruit geraakt en misschien morgen zou kunnen zwemmen. Ik liep daar op de parking en kwam daar chirurgen tegen. Ik dacht dit is mijn kans om een lange wachtrij, die normaal is aan de infodesk, te ontlopen. En inderdaad ik vertelde hem dat ik die certificaten nodig had om te mogen sporten en die vriendelijke man informeerde even aan de infodesk, chirurgen hebben namelijk voorrang op alles en liet me uiteindelijk binnen in een bureautje achter de infodesk waar een stevige Griekse dame had post gevat met nog een andere Griekse studente die met hetzelfde probleem zat als ik. Daar zij alleen engels kon moest ik alles aan haar uitleggen en zijvertaalde dit dan. De matrone belde wel een half uur naar tal van telefoonnummers om een cardioloog te vinden. Ja en nee wisselden af maar uiteindelijk werd het toch ja. Een andere man begeleide ons naar het lokaal van consultatie maar liep zelf verloren in het hospitaal. Na een kwartiertje gerondloop en gewacht kwamen we uiteindleijk aan de consultatieruimte uit. De dokter was een sloeberachtig type van rond de 60. Het zag er een zeer sympathieke man uit. We hadden een korte babbel want hij had in België een vriend-collega die hetzelfde beroep praktiseerde. Nadien was het de beurt aan Maria (de andere Griekse studente). Als elementaire beleefdheid wachtte ik op haar om dan samen achter de eindstempel te gaan zodat het certificaat geldig is. Zij had nog een afspraak bij een orthophedist in hetzelfde hospitaal. Ik moest naar Delfon hospitaal die op een klein halfuurtje van Hypocratia gelegen was. We wisselden nog snel onze nummers uit en beloofden zeker contact te houden. Ik was nog niet volledig in Delfon en ze belde al voor te vragen of ik het gevonden had. Echt een superlief mens dus. Daar was niet overdreven veel volk aan de infodesk dus werd ik snel geholpen. Ik werd nummer 19 en ze waren juist begonnen. Een dik uurtje wachten dus. Er was daar geen bordje die de nummers aangaf, neen hoor ze hadden een beter systeem. Een verpleegster die niets anders moest doen dan daar rondlopen en de lokalen toewijzen, want er waren meerdere dermatologen aan het werk, en schreewde luidkeels de nummers in het Grieks wel te verstaan. Ik toonde gewoon telkens mijn nummer. Nadat het derma bezoek was afgelopen nam ik contact op met haar. Ik wilde haar bedanken voor de hulp die ze me had geboden en haar trakteren op een drinkje. Zij was blijkbaar ook net buiten uit het ziekenhuis en we spraken af aan de bushalte Hypocratia. We verplaatsten ons naar het centrum terug en genoten van een muntthee op een zonnig terrasje met zicht op zee. Ja ja het leven kan lastig en mooi tegelijk zijn. Daar ze eigenlijk een nogal druk bezet mens is omdat ze actief is op toneelvlak (decor-regisseur en dans) kon ze niet veel langer blijven maar ze vond het zeer tof om kennis gemaakt te hebben. Ze nodigde me uit om s’avonds deel te nemen aan de cursus Rock en Roll maar daar dit nogal ver buiten de stad gelegen was beloofde ik andere keer. Op vrijdag organiseert ze volksdans aan de “white tower”. Dit is niet zo ver van Matsi dus daar ga ik wel naartoe. Dat beloofde ik. Op de terugweg kocht ik me nog een pitta en verplaatste me uiteindelijk richting zwembad waar ik tot zonsondergang een 3 tal uurtjes later dus vertoefde. Het was zalig genieten van de zon. En wetende dat ik morgen aan de andere kant van de bariere in het water mocht plaatsnemen. Na zonsondergang haalde ik snel een foto op in mijn kamer en begaf ik me naar het gymnasium waar men de kaarten om toegang te krijgen tot de sportfaciliteiten aanmaakt. Daar had ik een tof gesprek met een Griek die me nog wat meer wegwijs maakte in Thessaloniki. Nadien begaf ik me naar het restaurant en keerde terug naar het zwembad, waar men elke avond waterpolo speelt. De activiteit duurde tot 11u en dan kwam ik maar terug huiswaarts. Ik wilde er vroeg inkruipen zodat ik om 11u paraat stond om te gaan zwemmen want we krijgen enkel gratis toegang van 11 tot 2 Maar slaagde er niet in dit te volbrengen. Ik ging nog binnen op de kamer van Anastasia samen met Caroline (de bruine) en Olga was ook aanwezig. We babbelden wat en voor we het wisten was het 3u. Ondertussen hadden we nog muziek uitgewisseld ook. Zeer tof om te doen. Dus het laatste voornemen was niet gelukt!

Dag 28: Maandag 22 Oktober 2007

Deze morgen een paar keer wakker geworden door het kletterende water tegen de luiken maar toch nog kunnen verderdutten tot 11u30 ontwaakte ik toch tamelijk snel. Daar ik gisteren om kwart voor 12 een douche nam die eigenlijk tot 12u warm water moet bieden maar dit niet deed veerde ik recht toen ik zag dat het 11u30 was. En het loondde ik had nog medium warm water. Beter dan de ijsblokjes die er gisteren uitkwamen in elk geval. Met lichte hoofdpijn verkoos ik dan maar er een dagje alleen tussenuit te trekken. Dit om aanvaringen met schipbreuken te vermijden. Om 3u moest ik Anne (De Duits-Nederlandse) naar het French institute brengen daar zij niet wist waar zich dit bevond. Nadien bezocht ik het ziekenhuis voor de certificaten om te mogen zwemmen maar dit was niet mogelijk bij hen dus morgen een ander hospitaal zoeken. Daarna deed ik een flinke wandeling doorheen de stad ging ik een pizza eten en iets drinken om uiteindelijk tegen 10u in mijn gezellig warm kamertje te arriveren. Eens in alle rust op mijn eigen en eens weg uit de drukte het deed in elk geval geen kwaad.

Dag 27: zondag 21 oktober 2007

Over vandaag zal ik heel erg kort zijn daar we eigenlijk nog minder gedaan hebben dan mensen die in een rust en verzorgingstehuis zitten. Ik ben opgestaan tegen 10 en wat relatief vroeg was als de slaap pas kon worden ingezet tegen 3u30. Maar ik voelde me fit genoeg. Alhoewel het ochtendhumeur zich wel manifesteerde dit vergezeld met een paar dingen die tegen gaan zoals de computer die blokeert van in het begin dingen laten vallen ... . Tegen 2en hadden we ontbijt en lunch naar binnen gesmikkeld en begaven we ons naar de bib waar we tot 7u zijn gebleven. Lekker asociaal wezend dus. Om 7u kreeg Clinckeman een berichtje van de Franse meiden meerbepaald de Fabie dat ze gekookt hadden en dat we mochten mee aanschuiven indien we dat wensten. Khad hem tot noch toe nog nooit opgejaagd gezien maar hij stond precies op een brandend kolenveld. De pot schafte, voor de verandering, pasta met tomatensaus en erin bevond zich tonijn en champignons. We namen dit in ons op, voor het eerst dat ik champignons binnenkrijg zonder te kokhalzen!!! Ik begon dan maar aan de afwas terwijl de andere als echte staatsarbeiders stonden toe te kijken, op de 2 caro's en Sofia dan na die in de andere keuken de schotels afwastten. Plots heerste er een mysterieuze sfeer, er was iets op til blijkbaar. Ik had vorige avond al lachende tegen iemand gezegd dat er misschien grootscheepse acties in mijn naburige kamer aan het gebeuren waren gewoon voor de lol en blijkbaar heeft diene pipo dat gaan doorzeggen en zij heeft me dan maar eens mijn bekomst gegeven met vergiffenis achteraf maar toch. Dan ben ik maar naar boven gegaan daar de deur zich alweer in gesloten toestand bevond en kwam ik terecht bij Victoria, een super lieve Londense meid. We babbelden over van alles en nog wat. Ook het thema een shorttrip naar huis kwam aan bod. Zij zou er graag ook eventjes tussenuit willen zijn om eens haar normale taal te kunnen gebruiken want hier moet ze supertraag spreken. Daar ik mij momenteel ook eerder Waal dan Vlaming voel door het overdadig gebruik van het Frans zou ik er ook niet tegenopzien eens voor eventjes terug in Belgie te zijn. Ook het gemis van een gezellig hoekje waar het rustig is kwam aan bod evenals het gemis van de propere groene vlaktes. Het schijnt dat Kassandrou ( de andere residentie) toch nog een pak beter is dan Matsi. Ik ga een dezer dagen zeker eens een kijkje nemen. We zien dan wel wat er gebeurd. Ons gesprek duurde iets langer dan verwacht want het was alweer 3u tegen dat ik in mijn kamer belandde.

Dag 26: Zaterdag 20 oktober 2007

Daar we eigenlijk vorige avond afgesloten hebben op het uur dat ik me normaal uit mijn bed moet heffen om richting Brussel te vertrekken kon ik er maar des te meer van genieten om tot het middaguur in mijn bed te blijven liggen. Wel moet ik zeggen dat ik om 7 uur eventjes wakker ben geworden door een verbrande geur die in mijn kamer hing. Ik ging dan ook maar eens op onderzoek wat het eventueel kon zijn. Na alles omgekeerd te hebben en mijn handen eens te hebben verfrist raakte ik mijn schroeiend hete handdoek aan. De oorzaak was gevonden, ze hadden namelijk de chauffage aangestoken. Beetje bij beetje werd het knusjes warm in de kamer. Ik omhelsde dan ook maar eerst eens mijn lieftallige verwarming om eens echt lekker warm te hebben alvorens onder de wol te kruipen. Het werd dus zoals ik reeds zegde middag vooraleer ik me terug in de gemeenschappelijke gedeelten van het gebouw liet zien. Ik had zelfs de indruk dat ik nog een van de eerste was.

Daar ik nog steeds op zoek moest gaan naar een hotel voor mijn ouders van 27 oktober tot 3 november en voor mijn goede vrienden Edoardo en Marianna van 1 november tot de 4 de moest ik me dus maar op het terrein begeven niettegenstaande het er totaal niet uitnodigend bijlag. Het was fameus aan het regenen en er stond een zeer koude snijdende wind. Maar het was geen kwestie van willen maar van moeten. Ik bezocht dezelfde hotels van gisteren maar ze stelden me gedeeltelijk teleur. De enige mogelijkheid was mijn ouders bij aankomst van Edoardo en Marianna doen verhuizen van hotel daar bijna alle hotels volboekt zijn. Er is hier namelijk van 1 tot 4 november het fameuze filmfestival van Thessaloniki. Vandaar dat alle hotels dus druk bezet zijn. Ze vragen zelfs meer dan de normale prijs in deze periode. Ik heb nog verschillende ander hotels ook afgelopen waarvan er zelfs eentje was die je een slaapplaats aanbood voor een luttele 255 euro per nacht! Na 3 uur en een half rondgehos in de gietende regen en dus uiteindelijk 2 hotels gevonden te hebben keerde ik licht onderkoeld met de bus terug richting Matsi. Blij dat ik was aangekomen in elk geval want de radiator had nog wat warm. Mijn vriendelijke buurman was gisteren niet al teveel waard, zo leeg als het achterste van een koe laat maar zeggen. Hij was na mij opgestaan had een uurtje gaan lopen en dat was het. Toen ik vroeg om mee te gaan naar de winkel om eten te gaan kopen voor de komende dagen wilde hij niet mee om te helpen dragen. Aan tafel s’avonds viel hij tijdens het gesprek in slaap tot we hem verplichtten om naar zijn bed te gaan. Ook al was het nog maar 8u30. Het was voorzien dat de franse meisjes nog een film gingen komen kijken in het batiment bij ons maar daar had ik niet echt zin in. Fabienne ook niet en Thijs al evenmin. Wel moet ik bekennen dat Mr. Thijs een beetje opgewekter werd toen hij wist dat Fabienne zich hier ook bevond in het gebouw. Ze gingen samen naar zijn kamer en de deur ging dicht … . Ik ging dan maar op zoek naar Anastasia en de 2 Olga’s van vorige avond om mijn avond te vullen. We babbelden gezellig en deden het uitbeeldspel. De zotste woorden eerst natuurlijk allerlei rare dingen moesten worden uitgebeeld en zo ging de tijd ook voorbij. Het werd dus alweer 2u30 alvorens ik, in mijn nog medium warme kamer, binnentrad

Dag 25: Vrijdag 19 oktober 2007

Gisterenavond actief vandaag iets minder daar ik een klein beetje vergeten was dat ik om 8u30 moest opstaan. Om 9u30 werden we namelijk bij de prof van econometrics verwacht en dus moesten we wel maken dat we daar op tijd waren. En we slaagden er toch in daar net op tijd te geraken. Hij overhandigde ons een bundeltje met de eerste 2 hoofdstukken die we moeten doornemen en binnen een drie tal weken zullen we opnieuw elkaar ontmoeten om de meeste problemen uit de weg te kunnen ruimen. En hij voorziet er precies heel wat. We verlieten een beetje verslagen het lokaal want als we eens snel onze neus in de cursus staken zagen we dat het er nogal ingewikkelde materie uitzag.

Daar onze volgende afspraak slechts om 12u was hadden we dus ruimschoots de tijd om een wandeling te doen en op zoek te gaan naar de hotels die we gisteren hadden gevonden op het internet. Op de wandeling zelf kwamen we er nog een paar good looking hotels tegen waar ik natuurlijk ook eens ging informeren voor de prijs. Meestal viel je nogal achterover maar wat kan je anders verwachten. Na het bezoek aan deze hotels keerden we onze wagen richting universiteitscampus voor tijdig aan te komen op onze 2^de afspraak van de dag. Daar aangekomen stonden er reeds enkele studenten buiten aan het lokaal met een boek van ongeveer 300 bladzijden en een pak kopies. We moesten er maar onze plan mee trekken om het gekopieerd te krijgen. Iedereen had de beloofde 40 pagina’s verwacht maar uiteindelijk waren het er dus een veelvoud meer. Allemaal nogal aangeslagen trokken we dan maar met de ganse economische bende richting studentenrestaurant. Beneden in dit restaurant is er een kopiecenter dus staken we daar het ganse gebeuren binnen om het te laten kopiëren en gingen we in tussentijd eten. Op die manier was het nuttige aan het aangename gekoppeld. Op het gemak begaven we ons nadien met het hoopje pagina’s naar ons lieftallige woonst om een siesta te houden. Ik wil daar heus niet aan beginnen omdat ik schrik heb wanneer ik in België terug mijn oude leventje opneem er wel eens problemen zou kunnen mee hebben. Ik maakte me dan nog maar gauw croque monsieurs daar het eten in de restaurant voor de verandering weer niet te vreten viel en dan brak het brandende gevoel van 15u aan die het gevoel gaf van euforie. Een laatste les Grieks, en dit na zo een lange periode van 2 weken. Vandaag stond er de eerste 2u les op het menu en de laatste 2 was een film in het genre zoals iedereen die wel kent, het Griekse voorbeeld van film, My big fat greek wedding. Ik verliet de zaal wat vroeger samen met Elena die haar bus moest halen om een trip te doen dit weekend. Ik stak mijn hoofd nog gauw eens binnen in het studentenrestaurant om te zien wat men daar verschafte en dit keer was het nog aanvaardbaar. Spaghetti in een soort vettige tomateuze toestand. Ik at snel een bordje leeg en ging verder naar de residentie. In tussentijd had Thijs de was gaan doen. Dus thuisgekomen snel deze allemaal in mijn kastje stoppen en beginnen aan het avondmaal. We kozen nogaals voor pasta maar dit keer onder de vorm van pene in samenspraak met een heerlijke verse pot van het italiaanse merk Barilla met opschrift aubergine. Het smaakte zeer goed in elk geval.

Voor de avond stond er een 2^de erasmusparty op het programma. Het heeft dus eigenlijk alweer een weekje geweest met non stop feest. Je gelooft het misschien niet maar op den duur wil je gewoon eens de rust van het normale leven terug. Het kan op de duur saai worden en zeker met het genre muziek ze hier hebben anders zou dit het leed nog kunnen verzachten. Dus ten 10en verplaatste het matsi gepeupel zich richting uitgaansbuurt waar het feest doorging. We waren er als eerste blijkbaar. We dropten onze overlast aan kleren in een hoekje en bestelden het een en het ander aan de toog. Het zag er naar uit dat het weer een avond ging worden die snel te vergeten zal zijn als je zag hoe de mensen nogal genageld aan de grond bleven staan ten gevolge van de onprettige muziek. Tegen 12en was het volle bak, zo erg zelfs dat je eigenlijk niet meer in de mogelijkheid was om nog te kunnen bewegen. Ik was niet de enige die er niet van hield om opeengeprest te staan als sardienen in een blik. Bovendien werd ik ziek van het moeten aanschouwen hoe losbollig mensen worden als ze een glaasje ophebben. Het menselijke zelfrespect is dan precies nogal ver weg. Ik begon zelfs te denken aan een orgie achtige toestand toen ik vanop de trap een beeld kreeg over het zaaltje. Iedereen stond wel te wasmasjienen met iemand en als je een kwartiertje later nog eens een kijkje ging nemen zag dit beeld er al gans anders uit. Niet dat ik antiek wil voorkomen maar partnerruil vind ik gelijk niet echt passend. Het komt misschien omdat ik een zoals er wel meerdere beweren niet helemaal juist ben omdat ik altijd te nuchter ben ten opzichte van de andere. Maar het zal me een ganse slagerij worst wezen. Om 1u kwam normaal de laatste matsi inwoner nog af, het was ons Moldavische Olga. Aanvankelijk had ze niet echt veel zin om nog af te komen maar door stimulerende telefoontjes van een Oekrainische Olga en vriendin Anastasia kon men haar toch overhalen. Olga had nog een paar taken te verrichten in de bibliotheek en daarmee kwam ze dus later. Erg maar puur waarheid om een uur sprak ik samen met Olga van Oekraine en Anastasia er al over om huiswaarts te keren daar we het allen niet konden hebben ons in een conservenblik te voelen. We belden de Olga dan maar die onderweg was om haar te emlden dat we weg gingen en zochten een punt waar we samen konden komen om samen terug huiswaarts te trekken. We dronken dan maar nog ets op Anastasia’s kamer met ons gevier en lieten het uiteindelijk 4u30 worden. Ik als kelderbewoner word er natuurlijk mee geconfronteerd als er nog activiteiten aan de gang zijn in de keuken. En natuurlijk was dit het geval. Ze waren alle roddels aan het verspreiden wie zoal met wie had aangehouden en dat kon ik natuurlijk niet missen. Ik sloot dan ook maar aan aan de tafel waar men nog pasta aan het koken was. Het was ongeloofelijk wat er allemaal werd verteld een mens zou het nooit geloven. Daar sloten we de boite af tegen 6 uur. Alweer een record die dus er moest aan geloven.

Dag 24: Donderdag 18 oktober 2007

Niettegenstaande ik toch wel voldoende nachtrust kreeg slaagde ik er toch niet in om voor 11 uur uit mijn bed te pieren. Het kan gelegen zijn aan de oplopende tekorten van de voorbije dagen misschien. Ik begon de dag dan maar met het voorprepareren van mails en de blog zodat ik enkel copy paste moet doen wanneer het interent zich aandient. Ik was daar ongeveer al een uur en een half mee bezig tegen dat mijn buur voet uit zijn bed zette. We raakten beide precies niet echt op dreef want het was 1 uur voor we het wisten. Ik wilde in elk ge val nog die mails versturen dus moest ik zeker richting bib trekken. En tegen 3en moest ik evidament  naar de Griekse les. De tijd in de bib vloog snel voorbij daar ik ook nog wat research pleegde naar hotels in Thessaloniki voor mijn ouders die langskomen in de herfstvakantie vergezeld van Italiaanse vrienden van me. Ik noteerde van diegene die me het meest aanstonden van prijs en gebouw het adres om morgen te bezoeken. En dan brak het moment aan om naar de les te vertrekken; Alweer mocht ik me licht haasten om er tijdig (een kwartier te laat) te geraken. Het was tevens Sofia’s verjaardag en bij het verlaten van het gebouw kwamen de andere franse dames juist richting gebouw met de cadeautjes die bedoelt waren voor tijdens de avond te overhandigen. We kwamen juist op het goede moment buiten, ze konden zich nog net verbergen en zij had niets in de mot. We daalden dan maar verder af richting Griekse school. De les was zeer interessant, ik heb zelfs 50 pagina’s kunnen lezen uit mijn boek “dode hand”. Het ging eindelijk eens vooruit om te lezen en de les duurde eens niet vervelend lang.

Nadien eventjes langs de studentenrestaurant waar men de keuze had tussen aubergine en nog zo het een en het ander gestoofd of aardappeltjes zwemend in de olie. Ik koos het 2^de. Nadien kon de birthdayparty van start gaan. We begonnen er uitzonderlijk vroeg aan deze keer. Alweer hadden de 2 keuken prinsessen Alexandra en Fabienne hun uiterste best gedaan om cakes te bakken. Alweer waren ze uitzonderlijk lekker. Alleen spijtig dat we ze met zovelen moesten delen. Ik sloeg dan maar aan de kook om pannenkoeken te bakken die precies ook gretig over de toonbank gingen. Er werd gezellig gebabbeld, gelachen, gezongen,… en je zag het aan Sofia, ze genoot ervan. Iedereen bleef eens in het gebouw. Een van de uitzonderlijke avonden. Daar we er zo vroeg aan begonnen waren was het ook al wat vroeger opgedoekt. Tegen 2en waren de meeste reeds gaan slapen. Ik verkeerde nog in een zeer actieve bui en vandaar dat ik besloot om nog een avondwandeling te maken. Tegen 3en geraakt ik dan ook onder de 2 warme dekens in mijn kamer.

Dag 23: Woensdag 17 oktober 2007

Hoe ik het elke dag volhoud ik weet het niet maar toch slaagde ik er weer in vlotjes 11uur te bereiken in horizontale houding. Al moet ik wel bekennen dat ik om 7u een kleine tussenpauze heb moeten inlassen om een pull te nemen daar ik te koud had. Dus logischer wijs werd het alweer 12u alvorens we het batiment konden verlaten. Ik had als doel vandaag een heuse hotelwandeling te maken. Op de meeste vakantiebestemmingen doe ik dit uit interesse om de prijzen te weten en een vergelijk te hebben met mijn verblijfplaats. Hier dus wel erg verschillend maar dit even in het achterhoofd houdend stapte ik op de verschillende receptieposten af. Keer op keer verschoor ik in de negatieve zin. De hotels zijn hier dus echt wel duur. Ondertussen hadden we het linkse deel van de dijk ook eens afgewandeld, een gedeelte die tot voor vandaag voor ons compleet ongekend terrein was. We begaven ons na afloop van onze trip nog naar het studentenrestaurant waar we iets walgelijks aangeboden kregen te eten en maakten ons daar dan maar gauw uit de voeten. Daar het al tegen 3en begon te draaien en ik mijn nota’s niet bij me had voor de Griekse les moest ik dus maar terugkeren richting Matsi om dit op te halen en naar de toffe Griekse lessen te gaan. Ik beindigde ze een beetje vroeger met behulp van een leugentje om bestwil. Ik had namelijk les, kookles is ook les. Alleen heb ik zelf niet gekookt. Ik was aan de babbel geslaan met Olga en ondetussen had Thijs reeds het dinner geserveerd in onze keuken daar we hadden gehoord dat het eten deze avond in het restaurant ook niet veel soeps was. Om 10u deze avond ging er een bootparty van start. Je moest 6euro ingang betalen de boot vaarde een 2 tal uren en de drank was er enorm duur. Ik opteerde dan maar voor de meer economische optie en lichamelijk meer aanvaardbare optie om terug te keren naar Matsi om eens vroeg te gaan slapen. Ik dronk nog een glas met Sofia die dezelfde mening als mij deelde over het dure uitgaan met de boot en ging uiteindelijk slapen.

Dag 22: Dinsdag 16 oktober 2007

Deze morgen was het “vroeg”, voor hier te wezen althans,  uit de veren. We ontwaakten tegen 9enen alleen duurde het wel tot 10u tegen we beide uit ons kamer geraakten. We namen een kort ontbijt en vertrokken richting universiteit waar we om 11u onze eerste afspraak hadden met de professor die ons kennis van Econometrics I zou moeten verschaffen. Deze wist ons doodleuk te vertellen dat we de enige 2 waren onder de erasmussers die voor zijn vak hadden gepostuleerd met as logisch gevolg dat hij geen onderricht wil geven aan slecht 2 studenten. Hij deed eerst een voorstel om een boek onder zelfstudie te geven maar uiteindelijk zag hij van dit idee af en stelt hij ons komende vrijdag een cursus van een goede 20 tal pagina’s ter beschikking die we op eigen houdje moeten verwerken. Na een 2 tal weken organiseert hij dan eens een moment waarop we vragen kunnen stellen. We kunnen het examen afleggen vanaf we hem melden dat we er klaar voor zijn. Het is eens iets anders op die manier studeren.

De 2^de professor die we moesten zien die moest normaal beschikbaar zijn tussen 10 en 12 in zijn kantoor maar was dit natuurlijk niet. We gingen zelfs meerdere malen langs in zijn kantoor maar hij bleef spoorloos voor ons. De 3^de afspraak was om 12u. Dit was blijkbaar een groepsmeeting van allerlei erasmussers. Alhoewel om van een groep te kunnen spreken heb je meer nodig dan 10 mensen vind ik. Ook deze prof wist ons doodleuk te vertellen dat er geen lessen zullen zijn in het engels daar we met te weinig waren. Opnieuw zelfstudie en een werk hoogstwaarschijnlijk. Next meeting => Friday. Dan weten we dus hopelijk nog iets meer. Dan bezochten we ook nog het kantoor van de prof van Human resource management die ons ook al te weten gaf dat we geen les krijgen. Er zal een presentatie zijn en een gewoon examen over de cursusboek. Over de momenten van salenkomst gaat hij ons een mail sturen een van komende dagen, weken maanden of jaren. Hier moet je alles incalculeren! Nadien was het alweer tijd om mij richting toffe griekse lessen te begeven waar ik me ontzettend goed heb verveeld. Maar met het vooruitzicht steak friet vanavond op het menu kon me niet al teveel meer iets tegen gaan. Ongeloofelijk maar waar er was blijkbaar eens niets te doen deze avond. Iets zeer uitzonderlijk dus. Anne, een Duits-Nederlandse waar we een paar dagen geleden mee kennis hadden gemaakt en die vandaag met Thijs had gelopen op de piste vandaag stelde voor om samen een filmpje mee te pikken vanop de laptop in een van onze kamers. De film van de dag werd “De Da Vincicode”. Moest Ratzinger het geweten hebben hij stuurde een bombrief wellicht. Tegen 1en was de film algelopen kletsten we nog een halfuurtje en haalde ik alles uit mijn kast om de lieve Anne warm te houden daar het gigantisch koud begon te worden in de kamer en daar ze naar de les moest de volgende ochtend ging ze dan maar naar bed na een halfuurtje. Ziezo, dag 22 in schoonheid afgerond.

Dag 21: Maandag 15 oktober 2007

Vandaag beslisten we maar eens om het ontbijt over te slaan in plaats van het middagmaal. Daar het middagmaal ons toch gratis ter beschikking wordt gesteld door de universiteit en we het economisch moeten aanpakken de komende weken beslisten we maar dit zo aan te pakken. We gingen dan ook zeer vroeg, het was al tegen 12en toen we daar arriveerden. Het was alweer niet veel soeps maar aangezien er knagende honger heerste lieten we ons toch maar meeslepen. Nadien verplaatsten we ons naar de bibliotheek om na te gaan of er nog proffen zijn die ons geantwoord hebben op de aanvraag van ons om ons van onderricht te willen voorzien. Nog wat geïnternet zorgde er al snel voor dat het tegen 3en begin te draaien. Tijd voor mij dus om me voor de 6^de keer naar de Griekse language school te begeven. Daar plaatste ik me naast een Spaans meisje en heb ik mijn eerste leerzame les genoten. Het had niets te zien met het Grieks maar ik vertaalde de vocabulaire die we in de Griekse les zagen naar het Spaans. Een goede opfrissing dus voor taal nummer 5 uit mijn gekend talenpakket. Zij was er ook blij mee een activiteit te kunnen doen dus de 4 uren gingen sneller voorbij dan normaal. De voorbije middag hadden we lopen stoefen over de aankoop van onze friteuze met als logische gevolg dat we s’avonds mochten bewijzen echte belgen te zijn. Alexandra, Laure, Fabienne hebben we dan ook maar geïnviteerd om te komen genieten van de van Belgische hand gesneden frieten. Eigenlijk van Thijs’ hand daar ik in de les zat mocht hij die taak op zich nemen. Het vlees werd meegebracht door de ladies. Zij hadden een soort kruidenhamburger meegenomen uit de supermarkt. Alleen wisten ze niet dat wij eerder frieteneters zijn dan vleeseteres indien er zich frieten aandienen. Maar we aten alweer eigenlijk iets te overdadig.

Op het avondprogramma stonden 2 keuzes. In het stadion vlak naast de residentie gelegen vond de opening plaats van de atletiekweek. Dit ging gepaard met een concert en een heus vuurwerk maar daar we op het ogenblik van het vuurwerk nog aan tafel zaten bekeken we het dan maar vanuit de keuken. Tegen dat alles opgeruimd was evenals de overheerlijke desserts van Laure (gateau au chocoloat à la façon de Laure) verorberd was namen we contact op met onze Nederlandse correspondente ter plaatse die ons met spijt moest mededelen dat het spektakel reeds was afgelopen. Er zat dus niets anders op dan de 2^de optie te kiezen. Deze bestond eruit de andere te vergezellen die reeds eerder deze avond vertrokken waren richting Bar waar men voor slechts 5 euro een maaltijd kon nemen en voor de rest van de avond gratis allerlei dranken kon drinken. We hadden op voorhand beslist het niet laat te maken dus deden we dit dan ook niet daar we de dag erna proper moesten verschijnen voor verschillende proffen. We arriveerden tegen kwart na 1 in ons kamertje en de lichten gingen snel uit. De rest kwam een uurtje later binnen. Er vertelde me iemand dat ze best nog veel lawaai gemaakt hebben maar ik heb erdoor geslapen blijkbaar. Gelukkig maar.