Dag 197: maandag 19 mei 2008

Dag 196: zondag 18 mei 2008

Een zonnige zondag was aangekondigd en was ook van de partij. Al van s’morgens tegen 6u kwamen er al stralen van deze planeet mijn kamer binnengedrongen. Daar dit een veel te ochtendlijk vroeg uur was om op te staan draaide ik me nog eens rond om uiteindelijk om 10u onder mijn douche te belanden. Om 11u was het plan dat ik met Eva richting Perea zou vertrekken dus tegen 11en stond ik klaar net op hetzelfde moment kwam Eva ook de trappen af. Anne (Duitse die ook meewas in Istanbul) ging ons vergezellen aan Kamara samen met een vriendin die haar kwam bezoeken. Om 11u15 konden we, zoals gepland op tijd, vertrekken. We hadden zelfs het geluk dat we niet lang moesten wachten op de bus die ons naar de Ikea bracht een echte meevaller dus. Om 12u15 kwamen we in Perea aan en installeerden we ons. Eva had zelfs een parasol mee, iets wat goed van pas kwam daar het zo warm was. Het was namelijk het warmste moment van de dag nu en het duurde al niet lang tegen dat de eersten al het water in gingen. Ik stelde het nog even uit maar erg lang hield ik het niet uit want het was echt meer dan bakken in de balkende zon. Nadien een dutje, iets die zeer gevaarlijk is als je niet bent in gewreven maar ik had gelukkig goed mijn voorzorgen genomen. Dan een beetje lezen, nog een zwemmetje doen nog een beetje slapen,… Dit ging zo door tot het 7 uur werd. Er was een licht laag van bewolking gekomen voor de zon al sinds 16u maar dit deed in elk geval niet kwaad aan de kracht van de zon want de temperatuur was nog steeds uiterst aangenaam, het was misschien zelfs het beste moment van de dag, maar daar we nu toch wel al wat uren hadden gesleten op het strand vandaag en iedereen honger begon te krijgen beslisten we dan toch maar om terug te keren naar het centrum. Ik mocht deze avond alweer niet veel tot niets eten omwille van het dieet. Een aflevering nog van All Stars van op de Tros uit Nederland en de pijp was uit tegen iets voor middernacht.

Dag 195: zaterdag 17 mei 2008

Deze morgen was het al eerder middag dat ik ontwaakte dan nog morgen. Om 11u lichtte ik me uit mijn bed. Daar ik aan een dieet was begonnen na de zware boef dagen in het Aegean Melathron hotel kon het de lijn alvast niet schaden het eventjes rustiger aan te doen. Ik niets als officieel ontbijt maar nam 1 banaan als middagmaal. Daarmee moest ik het de rest van de dag maar reppen. Ik nam iets na 14u de benenwagen om nog wat meer calorieën te verbranden. Gewapend met mijn leesboek Love Actually trok ik dan maar naar het park waar ik al een paar uurtjes heb gesleten. Ik nam plaats op een bankje in de schaduw daar de zon aan de hemel stond te branden en las verder. Zo tegen 19u begaf ik me terug in de richting van de Kassandrou building. Ik hield het avondeten beperkt to 2 croque monsieurs terwijl ik er anders 4 zou oppeuzelen. En positioneerde me daarna in mijn bed met een beetje muziek. Om 22u deed ik al het licht uit want ik was toch wel erg moe niettegenstaande de activiteiten die ik vandaag had gepleegd niet zo veel vroegen maar misschien waren de energie reserves niet toereikend genoeg meer om me nog recht te houden.

Dag 194: vrijdag 16 mei 2008

Dag 193: donderdag 15 mei 2008

Zo zie je maar dat 1 week hier gigantisch snel verloopt, we zijn al aanbeland aan de laatste dag van het verblijf op Halkidiki. Het was met spijt in het hart want de omgeving hier is zoveel mooier als die waarmee ik nu toch al enige maanden vertrouwd mee ben in Thessaloniki. Maar aan alle goeie dingen komt er een einde.  We hadden geluk daar het vandaag nog eens een prachtige dag ging worden. Dit vroeg dus om een positionering aan het   zwembad. Ik deed verder ook nog een wandeling naar het naburig hotel die veel ouder was en totaal zo geen propere indruk gaf en tot aan een klein haventje waar je een jetski kon huren voor 10 minuten aan €50 of een bootje met een kleine motor voor 1u aan €70. Ze slaan er precies ook niet naast. Voor de rest van de dag gebeurde er niet al teveel. In de avond was de vervelende karwei om de koffer te pakken, daar er al heel wat spullen van mij inzaten en er nu nog de bagage bijmoest van mijn papa evenals de aankopen die we hadden gedaan zag het ernaar uit dat het een koffer ging worden die zal sluiten als erop word gezeten. Uiteindelijk was het zo en met nog 1 extra zak naast de handbagage kon alles naar België worden getransporteerd. Omdat we om 6u moesten opstaan gingen we dan ook maar iets vroeger gaan slapen dan gewoonlijk.

Dag 192: woensdag 14 mei 2008

Deze morgen bij het openen der gordijnen was ere en gedeeltelijke ontgoocheling. Er was een dik pak wolken en het zag er niet naar uit dat er voor de rest van de dag veel verandering in ging komen. Ik had van mijn mama nog de opdracht gehad om kleren te gaan kopen samne met mijn papa in de winkel die ze hadden bezocht toen ze hier waren geweest in Oktober. Het zag ernaar uit dat dit de geschikte dag was om dit te doen. Bovendien kon ik er zo ook nog gebruik van maken om nog een valiesje te vullen met spullen die ik al wilde terugsturen. We namen dus terug de auto vanaan het Panorama verhuurbedrijf en vandaag kregen we een ford fiesta ter onzer beschikking. We begonnen na het stevige ontbijt dan maar te bollen voor een goeie 90 km richting stad. We hadden geluk dat we een parkeerplaats konden vinden in de buurt van mijn kamer wat het makkelijk maakte om dan de zware koffer terug naar de wagen te krijgen. Nadat ik de koffer had afgezet in mijn kamer deden we een korte wandeling want veel tijd hadden we niet daar de winkels al sloten om 14u30 daar het woensdag was vandaag. We arriveerden mooi op tijd en pasten het een en het ander. Zowel mijn papa als ik vonden wat toffe dingen en uiteindelijk veramden we de viskaart voor een toch niet onaardig bedrag. Daarna keerden we terug naar mijn kamer zodat mijn papa eens kon zien in welke betere condities ik nu leefde in vergelijking met in Matsi want ik ben pas verhuist nadat ze al weg waren in november. Daarna daalden we nog af naar de Tsimiski op zoek naar een frappémachine. Ik had een vermoeden in welke winkel ik er een kon vinden maar of deze nu nog open was was maar de vraag daar het al goed voorbij 15u was. Maar we hadden geluk, hij was nog open. We vonden er eentje naar onze zin en dan hielden we het voor bekeken. Terug naar mijn kamer, de gevulde valies ophalen en dan de frappémachine erbij in de auto en terug richting Halkidiki. Het was in de late namiddag en nog steeds bewolkt dus we hadden geluk dat we vandaag deze stadstrip hadden gemaakt. Verder wilden we in Nea Moudania nog een kijkje nemen in het Oceania hotel omdat dit ook in de brochure van Jetair is opgenomen voor een eventuele terugkeer een van de komende jaren alsook in het Sani beach hotel. Toen we het Oceania ckub hotel hadden gevonden werd de toegang ons ontzegt door de security macho die aan de slagbomen stond. Ik probeerde nog wat op hem in te praten maar het was onherroepelijk, geen toegang voor niet gasten. Ik dacht, als het echt een Grieks hotel is zitten er altijd grote gaten in de verdediging. Dus toen ik bij het terugkeren op de kant een werf zag vlak naast het hotel dacht ik van dit is de kans, laten we daar een kijkje nemen of er geen doorgang is en wat raad je er was een hekken  en dit stond open. Een waterdichte Titanic verdediging dus. We keken even rond en stelden vast dat het ook best wel een mooi hotel was maar toch niet zo mooi als hetgene waar wij verbleven, we konden dit wellicht al vermoeden want we hadden ook de vakantiereiswijzer geraadpleegd alvorens over te gaan tot het boeken van de vakantie. Het nadeel was dat het zwembad zeer open lag dus dat je al snel voelbaar wind had en als de temperaturen nog niet zo overtuigend zijn kan dit soms niet zo aangenaam zijn. Daarna reden we verder richting Sani, hier werd de toegang ons eerst ook ontzegt maar toen ik toonde, als ik niet op jullie parking mag parkeren dan laat ik hem zoals de Grieken hinderlijk ergens midden op jullie oprit achter en toen liet hij het toe. Dit hotel was al een slag beter dan het Oceania hotel. Wel een gigantisch mastodont want het bestond uit verschillende onderdelen. Er was zelfs een private jachthaven bij waar het s’avonds best wel aangenaam was omwille van de atmosfeer die de omliggende winkeltje en taverna’s creëerden. Bovendien lagen er ook een aantal toch wel van een zeker aan meters voorziene boten in deze jachthaven wat het allemaal nog iets exclusiever maakt. We vroegen of we een kijkje mochten nemen aan het buffet en dit werd ons echter niet ontzegt, de vrouw aan de ingang was zelfs zo vriendelijk om de mening te vragen waarop ik haar vriendelijk aantwoorde volgende keer misschien Sani beach. Toen ze hoorde dat we in het Aegean Melathron verbleven vermelde ze wel dat dit hotel ook een zeer goed hotel is en dat het vooral veel rustiger is, hier was het veel drukker en dit konden we vaststellen aan het heen en weer geloop van mensen van en naar het buffet. Dan uiteindelijk namen we de auto voor de laatste kilometers terug naar het Aegean Melathron en hadden we net genoeg tijd om te douchen en aan te schuiven aan het buffet.

Dag 191: dinsdag 13 mei 2008

Bij het ontwaken om 9u stroomden er zoals de voorbije dagen nog maar eens volop zonnestralen binnen. Mijn papa had graag de bootcruise rond Athos “the holy mountain” gedaan en dus zetten we dit dan maar op het programma. We begaven ons naar het ontbijt en daarna naar het “panorama rent a car” kantoortje die op wandelafstand van ons hotel gelegen was. We hadden het geluk van een nagelnieuwe Opel Corsa  ter onzer beschikking te krijgen en begonnen dan maar gewapend met camera te rijden in de richting van Ouranopoli waar het cruiseschip zou vertrekken. We moesten wel maken dat we op tijd waren want er waren slechts 2 cruisetijden 1 was om 10u30 en de andere om 13u 45. We speculeerden dus op deze 2^de. Op het einde moest er wel goed moeten worden doorgereden daar we ons een paar keer hadden misreden maar we hadden het op 10 minuutjes gehaald. De cruise duurde om en bij de 3u maar was wel de moeite waard, alhoewel dat de cruise voor mij weinig voorstelde want als je het in het echt hebt gezien en als je er hebt rondgelopen is het net maar een videofilm die word afgespeeld. OP het schip ontmoetten we nog andere Belgen die ook in ons hotel verbleven en dan terug aangekomen in Ouranopoli beslisten we al een deeltje terug te rijden en dan te zien als we een klein dorpje ergens aan zee tegenkwamen om een eetstop te houden. We keerden uiteindelijk over Polygyros terug, een volledig ander weg dan het doorgaan die ons nu compleet het platteland instuurde. Dus niet het zeelandschap zoals de heentocht. Maar het was ook speciaal. Uiteindelijk waren we tegen 22u terug in het hotel. Te laat dus om nog een kijkje te nemen aan het buffet want dit was al dicht maar dankzij de eetstop was geen van beide van ons nog hongerig dus het gaf niets.
 

Dag 190: maandag 12 mei 2008

Voor Betty en Ronald kwam er vandaag al een eind aan hun verblijf op het Griekse grondgebied, zij vertrokken deze avond al in de richting van het land der Belgen. Maar ze hadden geluk ook hun laatste dag was een schot in de roos op gebied van weer. Dus een uitgebreid ontbijt met daaropvolgend nog maar eens een zwembadsessie. Ook vandaag hadden we te kampen met wat wolken op het middaguur maar het kon de pret in elk geval niet bederven. We liepen allen een mooi kleurtje op. Uiteindelijk bezochten de papa’s om 17u nog eens de tropicana periptero en daar ze maar niet terugkwamen namen Betty en ik dan maar alles samen en gingen naar hen op zoek. Ze waren net van plan om af te zakken terug naar het hotel. Dan was het dus tijd om te douchen en naar het avondbuffet te gaan. Om iets voor 22u kwam de bus hen ophalen om naar de luchthaven te gaan en zo was het voor hen dan ook definitief gedaan.

Dag 189: zondag 11 mei 2008

Dag 3 al in het 5 sterren luxeparadijs op Halkidiki. Om 9u was er afgesproken samen met Betty en Ronald aan de ontbijttafel wat dan ook verreiste om iets vroeger dan gewoonlijk op te staan voor mij althans. Het weer was super goed en dit duidde er ons dus op wat het vandaag ging worden, een siesta dag aan het zwembad. Ik ging alvast zoals de echte toeristen het doen wat boeken en handdoeken gaan leggen aan het zwembad zodat we de mooiste plaatsjes hadden. Het zwembad had uitzicht over zee en ik moet toegeven het was prachtig om zo een mooie blauwe zee aan de voeten te zien liggen. We installeerden ons na het bezoek aan het grote buffet een beetje overladen en deden allen waar we zin in hadden, dit bestond uit slapen, een boek lezen of een aperitiefje gaan drinken. Het was ondertussen al 10u30 du het draaide al op naar de tijd voor deze laatste activiteit, ik voelde er eerder iets voor om aanhet zwembad gepositioneerd te blijven. Als middagmaal namen we om 15u een klein versnapering uit de beachbar bestaande uit hot dog of croque monsieur. In de namiddag kwamen er wel wat wolken langs maar die zorgden er tenminste voor dat we niet ter plekke werden verkreeft dus zo slecht was dit nog niet. Om 18u30 verlieten we het zwembad en maakten we ons klaar voor het avondeten. Na het avondeten wilden we nog eens een bezoekje brengen aan Kalithea om de laatste avond van Betty en Ronald mooi af te sluiten. Het dorpje was absoluut niet als Afitos die we reeds hadden bezocht maar het had ook wel iets. Uiteindelijk namen we plaats in een bar en iets na middernacht waren we terug in het hotel.

Dag 188: zaterdag 10 mei 2008

Een dag met regen volgens de voorspellingen en dit was er aan te zien toen we ontwaakten. Hoofdzakelijk zwaar betrokken depressief weer, zeker als je weet dat ze voor België een topweekend hadden uitgegeven met zomerse temperaturen van 25 graden. We gingen tegen 9u naar het ontbijtbuffet waar we ons met ons gezelschap herenigden en genoten met volle teugen van de grote keuze aan voedingswaren die voor het grijpen lag. De voedingswaren werden in vervoering gebracht met karrevrachten zoals de russen dit doen, maar met dit verschil dat er niets overbleef bij ons. Iedereen stond er dus stevig op deze morgen. Daar het weer het niet toeliet om aan het zwembad plaats te nemen moest er dus gezocht worden naar een alternatief. Het eerste was Kalithea dorp maar toen ik aan de receptioniste vroeg wat de bezienswaardigheden waren raadde ze ons aan een beetje verder ons te laten rijden en naar Afitos te rijden. Dit was een veel gezelliger dorpje en gelijk had ze. Toen we na een kleine 10 minuutjes daar uit de taxi kropen van een nogal stuurse onvriendelijke Griekse matrone, stelden we vast dat het inderdaad een zeer mooi, maar echter wel op toerisme geconcentreerd. We vatten post op een weggetje waar er een paar terrasjes stonden met opnieuw zicht op die zeer mooie zee. Tegen 13u begon het te druppelen en het ging op zeer korte tijd van kwaad naar erger, op een paar seconden goot het met bakken uit de lucht. We stonden te schuilen onder het dekzeil aan de vertrekplaats van de taxi’s maar daar er geen taxi’s kwamen beslisten we dan maar om nog een taverna’tje aan te doen. We bestelden daar 4 schoteltjes naar keuze van de vriendelijke uitbaatster en lieten de regen buiten maar vallen. Naast ons zagen we de straten zich omtoveren in ware rivieren. Tegen 15u was het eettafereel van kaaskroketjes met chili, feta en goudacheese, gegrilde aubergine en tzasiki achter de rug. We vroegen ons een taxi en keerden terug naar het hotel. Ik probeerde het binnenzembad uit, Betty deed wat aan fitness en Ronald en mijn papa bezochten de tropicana buurtwinkel voor zijn leeggoed op peil te brengen. Om 20u gingen we opnieuw naar het avondbuffet die een gemixt thema had deze avond. Dus voor elk wat wils en opnieuw werd er tamelijk stevig geboeft zoals men dat op zijn dialectisch vlaams uitdrukt. Daarna nog iets drinken en naar de kamer.

Dag 187: vrijdag 09 mei 2008

Deze morgen was het dus opstaan om 8u30 zodat ik tijdig in Chalkidiki zou geraken zodat ik mijn bezoekers kon verwelkomen. Mijn mama ging er spijtig genoeg niet bij zijn wegens gezondheidsproblemen van mijn grootvader. Ik nam ontbijt en om 9u30 vertrok ik met de taxi richting Chalkidiki busstation. Daar kwam ik na een goed half uurtje in een taxi te hebben gezeten aan en constateerde ik dat de uurregeling die ik op het internet had gevonden niet correspondeerde met diegene die ik daar aantrof. Het vertekuur van de bus was 11u in plaats van 10u30. Dus een klein uurtje wachten stond op het programma. Ik liep dus het risico dat ik de laatste ging zijn die in het hotel ging aankomen. Na 1u45 min rijden met de bus bereikte ik Kaltihea, het hotel was nu dus een 3 tal km van bij mij verwijdert. Met een taxi was dus de meest aangewezen methode om de plaats van bestemming te bereiken. Ik nam de eerste taxi van de wachtrij, dit was een mercedes zoals het type dat wij bij ons thuis ook in het bezit hebben alleen was het hier de vierdeurs versie en vielen mijn ogen bijna uit hun kassen toen ik zag hoeveel km er op de teller stonden. Dit voertuig had zomaar liefst 846.562 km dit getal stond in mijn geheugen gegrift. Het exemplaar bij ons kan dus nog wel enkele jaren mee als ze allemaal dit km aantal kunnen bereiken. Ik kwam aan in het hotel en stelde vast dat ze nog niet waren gearriveerd dus wachtte ik maar even in de receptie. Nog geen kleine 10 minuutjes later stopte de donker groene bus met de reizigers van de JAF (jetair vlucht) die geland was op SKG (Thessaloniki airport). Ik verstond me er wel niet aan daar het al tegen 13u begon aan te draaien en de landing normaal voorzien was om 10u30. Maar de verklaring was dat de piloot op de taxiweg de verkeerde afslag had genomen en hierdoor geblokkeerd stond en dus terug achteruit moest geduwd worden om naar de juiste parkeerplaats te navigeren. Hierdoor had men 1u vertraging opgelopen. En zo was ik dus toch in de mogelijkheid geweest om als eerste te arriveren. Ik verwelkomde hen eerst daarna checkten ze in en na een half uurtje zaten we aan tafel in het à la carte restaurant van het hotel met een adembenemend zicht op de helderblauwe zee. Ik bestelde me een pizza maar ook de andere maaltijden die op tafel verschenen zagen er zeer aanlokkelijk uit. Tegen 15u was het tafelen afgelopen en daar de zon ferm van de partij was wilden we er zo snel mogelijk van profiteren. We namen plaatsjes in aan het zwembad die het dichtst tegen ons gebouw lag omdat daar nog vele plaatsen open waren en we zo makkelijk allen bij elkaar konden liggen. Wij zaten het meest landinwaarts, aan de andere kant van de baan, maar vanuit onze kamer zagen we nog steeds de zee. Om 18u30 gingen we douchen en ons klaarmaken voor het avondbuffet. We waren allen nogal moe na deze eerste dag en de bezoekers zeker nog meer dan ik daar zij hun bed al hadden verlaten om 2u vorige nacht om hun vlucht te halen. Dus om een goed 22u gingen de gordijnen al dicht voor dag 1 op Chalkidiki.

Dag 186: donderdag 08 mei 2008

Nog een stevige 24 uur aftellen en ik kan nog eens een weekje nederlands spreken met mijn pa en Betty en Ronald die me komen bezoeken in het vakantiegedeelte Chalkidiki die op een goeie 100 km van het stadscentrum van Thessaloniki verwijdert ligt. Ik keek er alvast naar uit om nog eens wat nieuwtjes te ontvangen van het belgenland. Vandaag was het opnieuw een aardig temperatuurtje die heerste en verplaatste ik me bijgevolg als ochtendlijk ritueel naar het zwembad. Daarna had ik nog een meeting met de professor van Financial Analysis I die tevens Financial Analysis II geeft om te weten te komen wat ik moet doen in het geval ik ook geïnteresseerd was om deze laatste te volgen in plaats van European Economics misschien. Daar het thema over financiële analyses en rekenwerk me meer interesseert dan een studie uit een boek die dateerd van 1995 over Europa, dus echt up to date kan je de kennis niet noemen als je alles hebt van buiten geleerd uit dit boek, hiervoor prefereer ik dan een iets bruikbaarder topic. De professor liet me ook weten dat ik een 10 op 10 had gescoort op het deel die ik voor de paasvakantie had binnen geleverd betreffende Financial Analysis I. Voor de opdracht te weten te komen van deel II moest ik om 18u nog eens terugkomen tegen dan zou hij wel iets hebben gevonden. Ik had in de namiddag afgesproken met Marta om een wandeling langs de dijk te maken. Het was al een hele poos geleden dat we elkaar nog hadden gezien en daar Verena al naar Chalkidiki was vertrokken om haar bezoekers te vergezellen bleef ik een beetje als verweest achter en vond ik het gepaste moment om haar nog eens op de wandeling mee te vragen. We hadden een gezellige babbel waar ik ook de Istanbul kwestie eens uit de doeken deed en zo kwamen we terug tegen 17u30. Nog eventjes iets drinken en dan zij terug naar de bibliotheek en ik terug naar de professor. Ik kreeg de opdracht mee en na het kopiëren ervan begon ik al snel even het ganse bundeltje te overlezen om te zien wat ik ervan kon maken, of ik het zou snappen en of het mogelijk was het opgelost te krijgen. Die avond zelf nog begon ik met de instructies, die de prof me nog had meegegeven, al met de berekeningen uit te voeren. Ik vorderde wel al maar zag al een paar probleempjes opduiken dus ik had zeker en vast nog eens de hulp van deze professor nodig. Het enige spijtige aan de zaak is dat ik hem enkel op donderdagen kan bereiken en dat ik de komende donderdag hem dus niet ging kunnen bereiken daar ik niet in Thessaloniki aanwezig ga zijn. Om 21u was ik het rekenwerk en herrekenwerk moe en begon ik dan mijn koffer samen te stellen die ik ging meegeven om richting België te vertrekken. De keuze van wat heb ik nodig en wat niet meer zodat ik het kon opbergen in de koffer was niet zo makkelijk. Zo maakte ik de koffer en na eventjes ledigde ik deze volledig om opnieuw te beginnen. Nu leek het ook allemaal zo concreet vanst te staan dat ik effectief aan “the final count down” van mijn 10 maand durende erasmus verblijf in Thessaloniki ben begonnen. Uiteindelijk was alles ingepakt tegen iets na middernacht en ging ik dan ook maar slapen.

Dag 185: woensdag 07 mei 2008

Dag 184: dinsdag 06 mei 2008

Vandaag, naar het weer het liet vermoeden en niet al te prettige dag voor de boeg. Al van bij het opstaan viel er al water uit de lucht en alweer waren de hoeveelheden genoeg om de straten om te toveren in ware snelstromende rivieren. Zolang je op het voetpad bleef, geen probleem maar als je dacht aan oversteken trok je beter je zwemvliezen aan of begon je almaar vast best te blazen aan je roeibootje. Toen Verena terugkeerde van het ziekenhuis kwam ze langs mij voorbij, ik kwam net uit de douche toen ik mijn telefoon hoorde, ze stond voor de deur maar daar ik niet opendeed vond ze dit raar, toen ze echter wist dat ik onder de douche had gestaan begreep ze al volledig dat ik nog niet al te lang uit de veren was maar wat wilde je het was nog maar 10u ook. Ik ging een brood halen en ontbeet. Om 11u waagden we ons de straten op die nog steeds erg nat lagen, zoals je al wellicht kon vermoeden hebben we zelfs een paar keer moeten springen om geen douche te krijgen van de vriendelijke Griekse autobestuurders, want die houden er hoegenaamd geen rekening mee dat het water die opspat recht in de richting gaat van de voetgangers. Uiteindelijk wandelden we naar Mitropoleosstreet. In deze straat vind men de exclusievere shops van Thessaloniki alhoewel je nu ook niet moet verwachten dat dit zo veel voorstelt maar de prijzen zijn weldegelijk kennelijk hoger dan in de Tsimikiskistreet. We wandelden de straat volledig af en belandden uiteindelijk in de H&M. Daarna was de shopping round afgelopen, we kochten beide nog een cake en draaiden dan elk de richting uit van onze woonst. Ik kwam thuis, nam me snel nog iets te drinken en ging dan nog richting zeedijk om nog een wandeling te doen, het weer kon me niets maken, gewapend met paraplu wandelde ik nog het ganse stuk af van de zeedijk richting Makedonias. Ik was terug tegen 18u. Dan begon ik maar aan het schrijven van de blog evenals het plaatsen. Ik blaasde de avondlijke uitstap in de richting van de winebar af daar ik me te moe voelde en daar ik, van het vele wandelen wellicht, mijn benen goed kon voelen ook. Ik bleef dus maar gezellig thuis na het eten van een cordon bleu fillet, fishsteaks en puree aardappelen. De avond werd verdergezet met een filmpje en dan was het al snel opnieuw middernacht vooraleer ik mijn ogen sloot.

Dag 183: maandag 05 mei 2008

Een “druk” dagje voor de boeg. Ik moest alvast om 9u45 aan het erasmuskantoor staan omwille van een gesprek die Eva moest ondergaan over het topic die we ondertussen al doopten als “de Istanbulkwestie”. Ik had mijn wekker gezet om 8u30. Maar omwille dat ik in de nacht, iets rond 4u30, nog ben opgestaan om mijn spullen die op het droogrek hingen op mijn balkon in de droger te gaan steken daar gisterenavond de droger de ganse tijd bezet was, slaagde ik er niet in om mij op dit ochtendlijke uur uit het bed te liften. Ik dacht als we ons nog eens draaien zal er zeker nog meer dan tijd genoeg zijn om te ontbijten en me klaar te maken, maar ik viel terug in slaap. Ik werd wakker tegen 9u15. Ik had dus 15 minuten om klaar te zijn zodat ik nog op tijd zou komen. Maar ik haalde het net. Daar aan het kantoor stonden zoals afgesproken Anne en Sandy ook te wachten. Anne vroeg zich echt af waarom we aan het kantoor stonden daar zij nog niet op de hoogte was van wat er zoal gebeurd was de voorbije dagen. Het kwam er kort op neer dat Eva voor Koutousi moest verschijnen om met haar te overleggen, het probleem was ondertussen al van de baan maar toch. Anne vond het echt laag tegen de grond hoe de oosterlingen hadden gereageerd en trok dan maar haar conclusies voor de toekomst, ze bleef bij het eerste gedacht die we hadden vastgelegd in Mc Donalds maar aangezien de situatie er nu zo voor lag wilde ze wel terug betalen. Natuurlijk was mevrouw Koutousi er niet vandaag dus een reis voor de paus. Ik moest nog verder naar de dokter van de universiteit, die in het studentenrestaurant is gevestigd, voor de interpretaite van de bloedtest te doen. Alles was in orde alleen moest ik wat meer bewegen daar er bepaalde waarden te laag waren, met wat meer beweging zou het perfect zijn. Ik noteerde dit in mijn achterhoofd en liep dan maar terug in de richting van de residentie. Ik stak wel nog eerst even mijn hoofd binnen in de universiteit om te zien of ik de professor van Financial Analysis I niet kon strikken om hem te vragen of hij al een resultaat had vastgepind op mijn werk, maar kon hem niet vinden. Dus terug naar de residentie, de zwemzak ophalen en naar het zwembad om de baantjes te trekken, dankzij de paasvakantie was die er al 2 weken niet meer van gekomen. Er was ondanks het prachtige weer, toch niet zoveel volk. Maar we waren met net genoeg om de aqua aerobics niet af te gelasten. Dus van 12 tot 1 de kinetische bewegingen in het water. Daar de dokter had gezegd meer bewegen was ik er dus maar goed ingevlogen. Tegen 13u30 verliet ik het zwembad, ik had er toch een 2u30 minuten gespendeerd dus dit voor beweging moest volstaan. Ik had een berichtje gekregen tijdens het zwemmen van Verena om te vragen of ik geen zin had om te gaan wandelen op de zeedijk deze namiddag. Om 16u30 vertrekken vond ik een aangenaam uur. Zo had ik nog ruim de tijd om me op te frissen, te ontbijten evenals te middagmalen. We kwamen samen aan de haven en wandelden de ganse zeedijk af van begin tot einde, althans het stuk die toegankelijk is. OP het einde van de dijk placeerden we ons in de fauteuils van een bar vlak aan zee. Een adembenemend uitzicht evenals zeer comfortabele zetels. We lieten de zonnestralen tot ons komen en zetten uiteindelijk ons lichaam terug in beweging om 19u. Om 20u kwam Manuel me nog zijn achterstallige schulden betalen dus ik moest wel terug thuis zijn. Ik had tevens Verena ook uitgenodigd om samen te dineren. Ze is namelijk dol op mijn versgesneden en gemaakte frieten dus als trotse fiere vertegenwoordiger van Belgenland dan doe je dat met plezier. Dus braadworst en frieten op het menu voor vanavond. We kochten op onze terugweg nog wat aardappelen in de supermarkt en gingen naar huis. Manuel stond al te wachten, hij dronk een glas gaf het geld en ging alweer weg, dit omdat Verena hem het liefst niet al te veel rondom haar heeft omdat hij een beetje poker speelt in het appartement, altijd de persoon gebruiken die hem kan helpen maar achteraf en mes in de rug planten dus toen ik Verena vroeg zet ik de friteuse al aan of wacht ik nog, had hij begrepen dat hij niet al te lang moest blijven toen ze ja zegde. We aten deden de afwas en zongen daarna nog een paar liedjes samen vanop het internet. Om 23u ging ze richting haar flat omdat ze vroeg moest opstaan omdat ze naar het hospitaal moest om een test te ondergaan om te zien of de problemen nu verholpen waren of niet. Ik speelde nog wat muziek en ging kort daarna ook slapen. Het was wel al middernacht voorbij toen ik in mijn bed landde.

Dag 182: zondag 04 mei 2008

Een zondag die een echte “zon”dag was, al was dit voor België precies ook het geval vandaag als ik de radio mocht geloven. Als we de weersvoorspellingen mochten geloven was de beste beslissing die we konden nemen, naar het strand trekken. Dit omdat de vooruitzichten niet al te rooskleurig waren. Maandag ging nog middelmatig zijn maar vanaf dinsdag zouden we een duik ondervinden in de temperatuur naar 15 graden en vocht die neerdaalt uit de lucht. Blijkbaar had Ulla een “hangover” van gisterenavond uit te gaan dus logisch gevolg, zij kon het niet halen om naar het strand te gaan. Verena die het maar tot 4u had getrokken melde me ook dat ze liever pas om 1u vertrok. Ik zo fris als een hoentje was al klaar om 11u en vertrok dan maar op mijn eentje. Dit keer niet de gewone bestemming Perea maar dit keer was het Agia Triada. Ik had mijn boek mee van european economics zodat ik op de bus al een flink stuk kon afwerken dankzij de lange 1u30 minuten durende reis. Ik raakte toch al aan 8 gelezen pagina’s voor het traject to aan Ikea, toen nam ik in plaats van bus 72 bus 76 die ook naar agia triada reed maar via een kortere weg. Ik kwam aan tegen iets na 12en en er waren in totaal 12 pagina’s gesneuveld. Nog een paar te gaan dus om het streefdoel van de dag te halen. Ik installeerde me maar was voor het eerst niet de enige zonneklopper die zich wilde instaleren. Er waren nog een koppel of 2 die al hadden post gevat. Ik nam eerst een rustpauze, daarna een zwemmetje om wat af te koelen want dit was echt wel nodig onder de brandende zon. Toen kreeg ik een berichtje van Verena om te vragen of het echt wel zo mooi weer was in Agia Triada omdat er boven het stadscentrum wolken hingen. Uiteindelijk besliste ze af te komen in mijn richting en arriveerde ze tegen 14u30. Lezen, babbelen, zwemmen, pootje baden, kwallen vangen,… waren de activiteiten waarmee de tijd werd gevuld. Om 19u begon het te verfrissen en pakten we ons boeltje samen. Zoals gewoonlijk bij vertrek om 19u op zondag waren we om 21u terug in het stadscentrum. Voor mij stonden er hamburgers op het programma samen met Geert Hoste houdt woord. Na het douchen, eten en afwassen was het al 23u30. Ik moest morgen vroeg opstaan dus vond ik dit een mooie tijd om onder de lakens te kruipen.

Dag 181: zaterdag 03 mei 2008

Nog een zaterdag, voorzien van mooi weer alhoewel, in de ochtend hingen er wat wolken die de trip naar het strand alvast aflasten. Er werd dan maar collectief, na sms rondvraag overgegaan tot een samenkomst om richting Lidl te reizen om de geplunderde koelkast bij te vullen. Om 10u30 kwamen we samen aan Kamara, alvast Ulla en ik daar Verena niet zover van de Lidl woont kwam zij naar een andere busstop. We deden allen samen onze aankopen en we brachten allen toch wel voor een aardig bedrag aan voedingsnutriënten mee. Tegen het middaguur waren we terug thuis, ik had dus mijn wekelijkse afspraak met de raadkamer (radio 2 programma) gemist. Dan maar eerst een ontbijt nemen, daar ik nog niets had gegeten was het nu wel het moment want ik begon het te voelen dat er een maaltijd vermist was. Om 16u was er een meeting met Eva en Sandy in de €1.50 frappé bar aan rotonda. Deze samenkomst was om aan Sandy de situatie duidelijk te maken wat er gebeurd was tussen ons en de Poolse inwoners omtrend de Istanbulkwestie. Zij was erg verrast van de overmatige reactie die de Polen hadden uitgespeeld ten opzichte van ons. Ze betaalde het geld, die Eva had voorgeschoten terug aan Eva en daarna babbelden we nog een beetje over hoe haar eilandentrip was geweest evenals de trip van Eva naar Skiatos samen met Christina. Om 17u kwam Christina ons gezelschap vervoegen in de bar en om 18u verliet Sandy het gezelschap daar ze haar vriend moest ophalen in de luchthaven. Iedereen begon wel een hongerig gevoel te krijgen met Christina op kop en zo beslisten we kort na Sandy ook maar het terras te verlaten. Ik maakte me biefstuk met vers gesneden frietjes, dit was een gerecht die al sinds lang niet meer op mijn menu was verschenen dus het smaakte des te meer hierdoor. Het snijden der aardappelen, bakken der vlees, snijden van tomaatjes en het afwassen van alles wat hiervoor vuil werd gemaakt was volbracht tegen 20u. Een half uurtje later kreeg ik van Verena een berichtje om te vragen wat ik aan het doen was en of ik er niets voor voelde om samen met Ulla en haar naar de zeedijk te wandelen en daar post te vatten op de trap. Zo konden we allen samen de avond gezellig doorbrengen. Om 21u kwamen ze me oppikken in Kassandrou en dan moesten beide meiden nog op Retsina (Griekse witte wijn) jacht. Uiteindelijk na het afschuimen van 4 periptero’s hadden we geluk en vonden ze de flessen die ze wilden van 0.5 l. We bleven daar tot zo ongeveer 1u30 zitten niettegenstaande het niet zo warm was als vorige keer toen we daar hadden post gevat. Toen we alle 3 begonnen koud te krijgen besloten we maar om terug te keren. Onder de terugbaan kwamen we nog Anne (Duitse) en de Polen en Hanne en Litza tegen. Deze gingen vannacht, ter ere van Anne haar verjaardag een stapje in de wereld zetten. Ze gingen richting SKG. Ik voelde er niet veel voor dus ik hield het voor bekeken en begaf me na een kort gesprekje naar de residentie terug. Verena en Ulla gingen mee, Ulla omdat ze ook wilde uitgaan en Verena omdat ze die richting uitmoest om thuis te geraken. Ik installeerde me uiteindelijk in mijn bedje en het draaide al op naar 3u toen.

Dag 180: vrijdag 02 mei 2008

Nog een week voorbij, naar het einde toe schuift het precies steeds maar sneller en sneller. Vandaag had de website van wunderground, de weersvoorspellingen, de formidabele temperatuur voorzien van 24 graden en volledig zonnig. Dit moest ik me geen 2 keer laten zeggen, alweer trad de Belgische reflex op van maak dat je op het strand bent want morgen kan het gedaan zijn. Dus deze morgen op het gemakje ontwaken, een broodje gaan halen, ontbijten en alles klaarmaken, waartoe mezelf inwrijven deel van uit maakt. Normaal was de vertrektijd voorzien om 12u. Ik ging vandaag samen met Verena nog maar eens richting Perea. Vandaag was ik gewapend met mijn tekstboek. Nu ik gisterennacht mijn gewoon leesboek had afgewerkt vond ik het maar best dat ik dit boek nu ook eens een kans gaf om van de zon te genieten. Maar ons vertrek werd uitgesteld daar er plotseling een lek in de verwarming in Verena’s kamer werd vastgesteld. Haar handtas was drijfnat en dus moest de eigenaar van haar flat eerst op de hoogte gesteld worden dat hij dit moest komen repareren. Uiteindelijk kreeg ik om 12u30 een berichtje dat ze in bus nummer 2 zat richting Ikea. Maar deze bus bleef maar weg er was blijkbaar gigantisch veel verkeer in de stad. Ook tijdens de rit naar de Ikea viel het op dat de bus er kennelijk langer over deed dan normaal omwille van het drukke verkeer. Uiteindelijk na de wissel naar bus nr 72 aan de Ikea, belandden we om 14u 15 in Perea. Verena had honger en ik voelde er ook wel iets voor om iets achter de kiezen te slaan alvorens mezelf aan de zon tenttoon te stellen aan de zon op het strand. Dus we doken nog maar eens de pittabar in. Opnieuw een pitta voorzien van een kippenfilet, een veel betere smaak dan diegene met varkensvlees waar het vet zo uitdrupte. Zo belandden we uiteindelijk op het strand tegen 15u en gelukkig. Het was broeierig heet, eigenlijk mochten we van geluk spreken dat we maar zo laat waren gearriveerd want zelfs nu was het een grote drang om jezelf te verfrissen in het zeewater. Het duurde dan ook niet lang alvorens ik mijn eerste plons inzette en zo volgden er nog een paar op korte tijd. Het werd 17u, 18u, 19u,… . Om 19u30 namen we uiteindelijk de bus terug nochtans dat het nu zalig vertoeven was op het strand maar ik wilde nog naar de supermarkt gaan om kaas te halen voor de spaghetti basilico die ik ging klaarmaken deze avond. De supermarkten blijven hier open tot 21u en spijtig genoeg dropte de bus me af aan Kamara om 21u dus ik was te laat de shop was dicht. Het werd dus spaghetti zonder kaas vandaag. Ik maakte me de pasta klaar en verorberde die op mijn terras buiten omdat de temperatuur buiten echt nog steeds super aangenaam was zelfs om 22u. Daarna keek ik nog een beetje tv op mijn pc via de Nederlandse website en om middernacht ging ik slapen.

Dag 179: donderdag 1 mei 2008

Zoals iedereen wel weet is het vandaag feest van de arbeid. Nu zat ik natuurlijk met een dilemma. Wat moet je doen iedereen die werkt neemt verlof. Er is geen regel die voorschrijft dat diegene die niet werken nu toch zouden moeten werken ter ere van deze dag. Daar ik me eerder in de 2^de afdeling bevind, maar toch niet volledig dus wat nu gedaan. Ik ging alvast met de dag van start en we gingen wel zien wat er ging gebeuren of niet gebeuren. Om 10u30 zette ik voet uit bed en daar alles gesloten was had ik niet veel meer keuze dan te eten wat ik in huis had want ik had er niet op gerekend dat alles ging gesloten zijn vandaag, wat dus wel degelijk het geval was. Ik had gelukkig nog het een en het ander liggen dat ik kon naar binnenspelen. Daarna het afwasje doen en een poging ondernemen om nog een beetje verder te lezen aan mijn boek van European Economics. Om 14u was ik het moe en nam ik de benenwagen om normaal een kort wandelingetje te maken. Uiteindelijk liep ik toch verder dan voorzien en wandelde ik de volledige zeedijk af. Ik had de voorbije dagen gemerkt dat ik niet meer zo moe liep en ik kon dit enkel verklaren door het feit dat ik iets meer deed dan mezelf op te sluiten in mijn kamer. Zoals ik reeds zij wandelde ik nog maar eens tot het einde van de zeedijk en doorheen de parkjes om terug te keren. Ik was nog niet volledig in het eerste parkje en ik zag iemand liggen die me leek op Alexandra maar haar gezicht was een beetje weggestoken dus was ik niet zeker dat het zij was. Ik wandelde eerst voorbij en toen ze zich net draaide wist ik het zeker. We sloegen een babbeltje toen ze haar boeltje bijeenpakte om naar de residentie Vasilisis Olgas te gaan. Ze vroeg of ik iets speciaals op mijn programma had staan, wat dus niet het geval was en of ik geen zin had om mee te gaan met diegene waar zij ook mee had afgesproken om iets te gaan drinken om 16u aan Kamara. Dus eerst naar de residentie. Ik had daar nog nooit een kamer van gezien dus was wel eens benieuwd. Zij had een van de grootste kamers maar moest die delen met 3 andere personen indien de residentie zou vol gezeten hebben. Ze had geluk, ze had maar 1 kamergenoot. De kamer was groot maar wat oudbollig. Bovendien hebben ze ook gebruik te maken van 1 gemeenschappelijke keuken en gemeenschappelijk douche ruimtes en toiletten, iets wat in Kassandrou volledig privé is per kamer. Nadat ik de kamer had gezien, pikte ze nog een kaaskoek op en plaatsten we ons op de rand van de zee zodat ze deze op haar gemak kon verorberen. Het was er best wel gezellig en bovendien het was gigantisch lang geleden dat ik van persoon tot persoon nog eens Nederlands had gesproken. Na dat ze de volledige koek naar binnen had gewerkt begaven we ons op ons gemakje naar Kamara waar we een kleine 15 minuutjes te laat aankwamen, maar op zich is dit geen probleem daar iedereen op erasmustijd leeft is dit nog mooi op tijd. De andere waren inderdaad ook nog niet te bespeuren. Alexandra stelde alvast voor om plaats te nemen op een terrasje aan Kamara in afwachting dat de andere zouden aankomen. Er was 1 jongen en 2 meisjes. Deze meisjes studeerden in Athene en waren hier op visite. Beide waren ze oorspronkelijk afkomstig van Tsjechië en dus nu voor een paar maanden als uitwisselingsstudent ingeschreven aan de sportfaculteit in Athene. Om 19u wilde Alexandra met die jongen naar het station trekken om de uren te gaan uitpluizen om in Kavala te geraken. Om 20u stuurden ze een berichtje naar de 2 meisjes die bij waren blijven zitten om te vragen of ze naar de residentie wilden komen daar zij de sleutels hadden om toegang te krijgen tot de residentie. De korte wandeling was dus een klein beetje uitgelopen. Ondertussen toen ik op het terras zat was Ulla me komen vragen om de sleutel van mijn kamer zodat ze het internet kon gebruiken om wat opzoekingswerk te doen voor een paper die ze moest schrijven. Vanavond hadden we onder ons 3, zijnde Ulla, Verena en mezelf afgesproken om samen uit eten te gaan. Verena had een pizzarestaurant ontdekt niet zo ver van Kassandrou en we wilden dit allemaal natuurlijk eens proberen. Dus ik was nog niet volledig thuis en het was alweer vertrekken. Verena kwam ook naar hier zodat we allen samen konden vertrekken. We hadden een zeer gezellige avond onder ons 3 we beleven gigantisch lang aan de tafel zitten ook al was de zaak niet echt gezellig dankzij de overdaad aan licht geleverd door menig aantal spaarlampen. Toen we uiteindelijk de zaak verlieten draaide het al tegen middernacht. We voelden allen nog iets voor nog iets meer van de avond te maken dus wat konden we doen? Een ijsje eten en naar de zeedijk wandelen. We plaatsten ons daar op de trap die overdag heel populair is omwille van het mooie zicht op zee en het kolkende water vlakbij. En we keuvelden nog wat verder over allerlei uiteenlopende thema’s. Blijkbaar had niemand de tijd in de gaten en mede dankzij de superaangename temperatuur waren we alle 3 verrast dat het al voorbij 1u was geworden. We vonden het dan maar best om een punt te zetten achter deze super geslaagde avond. Ik kwam thuis en nam nog plaats op mijn terras om mijn boek van Jef Geeraerts uit te lezen. Deze taak was volbracht tegen iets na 2^en. Daarna kroop ik ook onder de, wol gaan we nu niet meer zeggen want de temperatuur is te mooi om te zeggen dat je koud hebt, dus we houden het bij lakens.

Dag 178: woensdag 30 april 2008