Op deze mooie zonnige dag gingen ik en Verena nog maar eens proberen om het erasmuskantoor te raadplegen betreffende de verhuizen die op het programma stonden komende dagen. Wat wel moest vermeld worden toen we maandag in het kantoor aanwezig waren was er sprake dat het woensdag ging gesloten zijn maar dat ze donderdag geheel terug ter onzer beschikking gingen staan. Maar dit was zonder het hoofd van de Orthodoxe kerk gerekend, deze had zijn hoofd komen te leggen op maandag en dit betekende dus dat ze tijd nodig hadden om te bidden dus naast de gewone woensdag van religious holiday komt er nog een extra donderdag bovenop. Daar we niet zeker waren of het nu effectief ging open zijn of niet namen we toch het risico en spraken we met elkaar af om tegen 11u30 naar het kantoor te trekken. Ik had al in lang niet meer gezwommen dus nam ik nog mijn zwemzak mee nu ik daar toch in de buurt was kon ik het maar meepakken om nog eens een slagje in het 50 meterbad te slaan. Op de faculteit aan gekomen was het duidelijk, ze waren gaan bidden de kwistenbiebels, alles was gesloten en er waren zelfs examens gewoon doorgeschoven naar verder in de periode ook voor erasmus studenten. Ik zag wel dat de bibliotheek open was maar met zwemgerief kan je daar weinig gaan verrichten. Ik wandelde dan maar verder met Verena naar het zwembad daar ze niet wist waar het was en jawel hoor ook daar was het zonder het hoofd van de orthodoxe kerk gerekend, potdicht was het hekken. Niets aan te doen dus terug naar huis dan maar. Het was echt wel lekker weertje en net toen we terug binnentraden in het gebouw, kregen we het lumineuze idee daar ik een paardagen geleden in het toeristisch bureau was gaan vragen waar we het dichtste strand konden vinden om eens die richting uit te gaan. Het was toen iets van 12u dus eigenlijk perfect moest het ons nog 2u in beslag nemen om die richting uit te geraken. We klopten aan en zetten bijgevolg Emilia en Marta uit hun bed om hen ook mee te krijgen. Om 13u15 was het uiteindelijk gelukt en was iedereen vertrekkensklaar. We trokken richting bushalte aan de white tower daar we daar bus nummer 3 konden nemen en deze doet namelijk minder stops dan de andere dus zouden we sneller aan de eindhalte Ikea moeten arriveren. Daar stapten we over op bus 72 die ons richting stranden moest brengen. Om 15u waren uiteindelijk op plaats van bestemming. Het weer liet niet toe om te zonnebaden daar er een zeer klein fris briesje heerste maar we lieten het niet aan ons hart komen en deden een goede wandeling. Eerst waren we aanbeland in een haven van gemiddelde grote. Het lag er vol vissersschepen en visserscheepjes evenals een gezonkene. We wandelden gans de haven rond of toch tot zover we konden geraken. Nadien namen we de bus voor een stukje terug daar ik een strand had gezien met lantaarnpalen dus dit moest wellicht al iets toeristischer zijn dan hetgene die zich vlak tegen de haven bevond. En dat was het wel blijkbaar. Toen we daar uitstapten zagen we dat ze de zeedijk gans hadden mooi
Ook vandaag stond er een tocht nar de bibliotheek op het programma. Het was opnieuw opgenomen in het programma maar dit keer om 12u00. Opnieuw stapte ik uiteindelijk alleen op daar de andere hadden beslist om toch iets anders te doen. Ik arriveerde aan de bibliotheek tegen 12u10 en ik zag dat ze gesloten was. Hasan (Turk) stond ook te wachten tot ze openging en wist me te vertellen dat het tot 13u ging duren. Ik dacht dan bij mezelf, eigenlijk het weer is goed en de draadloze connectie voor internet werkt buiten ook. Waarom zou ik me niet gewoon plaatsen op de muur in de stralende zon onder de mooie blauwe hemel. Het was echt wel goed om daar te staan. Ik had toch 2u batterij dus waarom zou ik het niet doen. En zo gebruikte ik mijn ganse batterij dus op met buiten staan e-mailen en internetten. Mijn batterij was op tegen 14u en vond het echt een schande moest ik met dit weer binnen gaan kruipen dus wat was een andere mogelijkheid wandelen. Ik ging over Kassandrou zodat ik mijn computer kon afleveren en klopte aan bij mijn buren zodat ik mensen kon sprokkelen en dat ik niet alleen moest wandelen. Ik vond Verena bereid om me te vergezellen nadat ze eerst nog iets at. De wandeling voerde ons over de zeedijk naar het einde via Makedonia palace. Tijdens onze wandeling hadden we het onder andere ook over de solden en dus kwam Zara ter sprake. Het was lang geleden dat ik er geweest was dus we konden maar eens een blikje binnen werpen om te zien of er voor mij nog iets te vinden was. Ik vond uiteindelijk nog een tof hemd en een sweater voor een kleine 30. Tegen 18u waren we terug thuis beland en nog geen 5 minuten later kwam Jim me opzoeken. Om 21u was het vertrek naar de taverna voor zijn afscheidsdiner. Hij vertrekt wel maar op vrijdag maar zo heeft hij morgen nog een rustige dag om alles in te pakken en de dingen te doen waarin hij zin heeft. Hij bleef nog tot ongeveer 19u bij mij en dan begon ik in plaats van uit te rusten waar ik veel zin in had aan de lijst van adressen te werken van de mensen die hier in het gebouw hebben verbleven. Ik had een lijst opgehangen zodat het makkelijker zou zijn om mensen terug te kunnen ontmoeten in het verdere leven. Het werd al snel 21u en toen kwam Torbin me halen zodat we konden vertrekken. Het uitzwaai team bestond uit Sofia en haar zus, Alexander en zijn zus, Kamilla, Saartje, Jim, Torbin en mezelf. We trokken naar een taverna vlak naast diegene waar we Sachas afscheid hebben gevierd. Het was er best wel gezellig. Omstreeks middernacht was het dinner afgelopen. Om de een of andere mirakuleuze wijze viel Jim in een bloembak nochtans hij niet aangeschoten was en toen we plots allen hondepoep roken begonnen we ons vragen te stellen. Jaja hij was met zijn hand in een hondepoep gevallen en doordat hij kort na zijn val met zijn hand op de schouder van Alexander had geklopt was de poep volledig opengesmeerd op diens lederen jas en dit was hetgene we roken. Zo konden we ons niet laten zien in een bar dus dan was er maar 1 mogelijkheid en dat was over huis paseren om deze walgelijke stank te verwijderen. Alexander, zijn zus, Torbin en Jim wensten nog naar de Matsi residentie te gaan daar er ook daar en afscheidsfeestje plaatsgreep van Michael die daar in het gebouw woont. Ik wenste me terug te trekken omdat de Matsi bevolking niet echt mijn ding is en ik er eigenlijk wel eens goed aan zou doen om eens vroeg te gaan slapen. Toen dacht ik van ik kan eigenlijk nog mijn blog schrijven dus uiteindelijk werd het toch alweer 01u45 tegen dat ik onder mijn lakentjes kroop.
Vandaag was er afgesproken om samen met Jim en Torbin naar de bibliotheek te trekken. We hadden wel voorzichtig geweest met de tijdsplanning omdat we de laatste dagen het slapengaan nogal laat hadden ingezet dus hadden we gezegd tegen 12u30 klaar om naar de bibliotheek te vertrekken. Ik was tegen 11u wakker dus dit ging perfect lukken. Om 11u30 kwam Torbin naar mijn kamer om te vragen of het nu was dat we gingen vertrekken of over een uur. Hij was half in paniek want nadat hij fotos had overgezet van de stick van Marta gisterenavond. Er was een groot probleem opgetreden met zijn computer daar hij via zijn mijn computer er niet meer in slaagde zijn schijven te openen. Hij wilde dus zo snel mogelijk naar de bibliotheek om een update van zijn Norton Antivirus programma te hebben zodat hij een volledige systeemscan kon uitvoeren. Hij ging dus niet wachten. Om 12u30 kreeg ik dan nog een bericht van Jim dat hij eigenlijk zich nog te moe voelde en dat hij totaal niet klaar was om te vertrekken dus dat ik kon vertrekken. Ik was net vertrekkensklaar op dit moment dus vertrok ik dan maar richting bibliotheek. Ik trok opnieuw naar het nieuwe gedeelte. Dit had ik nog maar sinds gisteren ontdekt en ik vond het er veel gezelliger. Ik was zelfs verrast dat er zoveel plaats was binnen en dat het zelfs makkelijk was een stopcontact te vinden. Ik bleef daar tamelijk lang hangen niettegenstaande het mooi weer was buiten. Ik moest nog mijn blog plaatsen en bijschrijven van de voorbije dagen en daar ik zaterdag vertrek had ik niet veel andere keuze dan dit zeer up to date te houden. Nadien nog wat gechat en wat ge-sms en de tijd ging zeer snel voorbij. Om 5u pakte ik alles samen en begaf ik me terug huiswaarts. Eerst nog een babbeltje slaan met Verena, Marta en Emilia van mijn verdieping en dan bleven de deurtjes alweer openstaan iets wat ik eigenlijk wel tof vind. Zo kunnen we tegen elkaar babbelen zonder dat we veel moeite moeten doen en zo is er niemand alleen thuis. Om 17u45 kwam Jim naar mijn kamer en aperitiefden we alvorens aan het eten te beginnen. Vanavond stond er kippensteaks met frieten op het menu. Daar ik mijn frigo moet leegkrijgen voor ik vertrek moet ik mensen inviteren want anders krijg ik hem nooit leeg de komende dagen. En dan heb ik natuurlijk liefst dat het mensen zijn die iets te vertellen hebben aan tafel dan mensen die ik niet kan horen of zien. Dan was het moment van koken aangebroken en speelde Jim een nogal ondeugend spelletje met Marta. (The 500 game). Ik bespaar de uitleg want die is te lang om uit te leggen maar je moet weten dat zij hier een zekere reputatie heeft in het gebouw, om het op zijn zachtst uit te drukken. Toen wij aten aten Verena en Marta ook en nadien verzamelden we in Verenas kamer om de avond al spelend door te brengen. De keuze ging deze avond naar die dobbelsteine spielen. Een creatieve vertaling op niveau van Jean-Marie Pfaff die de duitse taal ook zeer machtig is bovendien. Om middernacht sloten we het spel af daar het begon te vervelen en ging iedereen zich terugtrekken uit haar kamer. Jim kwam nog even bij mij binnen en hadden nog over een babbel hoe goedkoop het eigenlijk wel was en hoe simpel ze eigenlijk wel niet was. Dit was nadat ik Jim had gered van het feit dat ze al bij hem op de schoot zat en dat hij eigenlijk van haar niets moest weten. Ik had hem als het ware van een ongewenste intimiteit gered. Nadien kwam hij nog even binnen in mijn kamer en wat te babbelen en om 2u gingen we dan uiteindelijk ook slapen.
Deze morgen moest ik er nog maar eens uit. Het lijkt dat ik het elke maandag heb zitten dat ik moet opstaan. Dit keer moest ik tegen 11u klaar zijn zodat ik samen met Verena naar het erasmuskantoor kon gaan waar de overdracht van de kamer zou plaatsvinden bij mevrouw Koutousi. Verena zat wel met een ding erg verveeld en dit was dat ze per ongeluk naar Christina een bericht had gestuurd over haar kamer die eigenlijk aan mij gericht was dus die was ook van de partij om mee te gaan daar ze ook interesse had in die kamer die gekend staat als de beste kamer in de residentie. Gelukkig had ik natuurlijk nog het wapen achter de hand dat ik naar Koutousi al een mail had gestuurd dat in het geval Verena zou vertrekken ik liever haar single kamer zou hebben dan diegene waar ik normaal zou moeten naar verhuizen. Nu is het dus afwachten wie het gaat zijn. AL kan ik zeggen dat ze zelf zegde van we kunnen daar nu toch geen ruzie voor maken maar tegelijkertijd keek ze met een blik naar mijn van ik kan je wel vermoorden. Never mind ik laat het gewoon over me heen gaan, het is gewoon de kwestie van snel zijn vind ik en iets anders doet daar niet toe. Dus om 11u vertrokken we met onze bende van 3 naar het erasmus kantoor. En je raad het nooit, mevrouw Koutousi was er niet vandaag. Maar we konden aan de andere mevrouw die de schoolzaken regelt een bericht nalaten en dan ging ze dit wel doorgeven aan mevrouw Koutousi, die ons dan een van de komende dagen zou contacteren. Nadien ging ik op zoek naar mr Floropoulos om mijn punten te pakken te krijgen van het van Financial Accounting maar die was nergens te bespeuren niettegenstaande hij had gezegd kom maandag naar mijn kantoor ik ben er toch de hele dag. Dan nog even langs in de bibliotheek en om 15u moest ik terug zijn omdat ik had afgesproken om met Emilia te gaan wandelen deze namiddag. Het was eigenlijk stevig aan het waaien buiten maar dat vond ik best wel iets hebben want we hadden zo een wind hier nog niet gehad sinds september. Kamilla en Svetlana vergezelden ons ook nog en we liepen richting Platia Makedonia. De doortocht was met de wind in de rug, maar dan moesten we nog terug ook natuurlijk en dit tegen de wind in. Emilia en Kamilla kozen een weg tussen de gebouwen zodat ze meer beschut waren tegen de wind en Svetlana en ik gingen terug over de zeedijk. Soms maakte je een beweging maar raakte je niet vooruit. Maar best wel tof. Tenslotte na ongeveer in het totaal een goed uurtje te hebben gewandeld besloten we om terug te keren. We ontmoeten Kamilla en Emilia terug in de champion op onze terugweg, ze moesten ook nog een paar inkopen doen. Tegen 17u30 waren we met zijn allen terug thuis aanbeland. Daar stelde ik de vraag aan Verena en Martaof zij soms niet wilden meegaan deze avond uit eten. Maar ze wilden niet daar ze een beetje aan de lijn wilden denken. Ze gingen een salade maken maar toen de vertrektijd nabijkwam veranderden ze hun opinie en besloten ze toch mee te gaan al was het maar om enkel iets te drinken. Toen we in het restaurant waren kon Verena de druk niet meer aan en bestelde ze haar gefrituurde Fètakaas. En iedereen mocht een proeven ook en het smaakte verrukkelijk. Verder waren er nog 2 spaghetti bologneses en 1 souvlaki bord. Alles was zeer goed en toen we achteraf de rekening zagen dan verschoten we in gigantich positieve zin. We hadden met onsgegeten voor 24 euro. Ongeloofelijk bij ons kan je daar als je braaf blijft misschien 2 mensen mee voeden en dit dan enkel in een domme snack-bar. Na de spijsvertering te hebben ingezet voerde een korte wandeling doorheen de nu toch wel snijdende wind ons opnieuw naar Zübr. Opnieuw ging onze keuze uit naar het monopoli spel. Nu we met 5 waren en dat Verena Grieks kon was het al heel wat makkelijker spelen. Gisteren wilde je liefst niet op een kans of fonds kaart komen omdat je niet eens wist of het krijgen of betalen was maar nu zou dit toch al minder problemen mogen opleveren. Om 12u30 was het spel afgelopen met Trobin als winnaar en om 1u30 begaven we ons allen naar huis. Jim wilde me nog een paar niet verder definieerbare fotos tonen die per ongeluk in zijn bezit waren gekomen over iemand in het gebouw en tegen 2u ging ik naar mijn kamer slapen.
En zo is het weekend die eigenlijk hier niet veel van de week verschild ook al weer bijna op zijn einde gelopen. Ik kan ook alweer vermelden dat het opnieuw mijn laatste zondag is hier op grondgebied Thessaloniki toch voor een 4 tal weken althans. Zondag hoort men niet vroeg op te staan dus dan doen we dit maar niet om binnen de lijntjes te lopen zodat je niet opvalt. Ik stond onder mijn douche tegen 11u30 en daar ik hoorde dat mijn zeer geliefde buren ook aan het ontwaken waren. Ik klopte dan maar eens aan om te zien wat er op hun programma stond vandaag. Ze wilden in elk geval vandaag nog eens buiten gaan maar de bestemming was nog niet gedefinieerd geraakt. Ik krijg tijdens mijn gesprek een berichtje van Jim en Torbin dat ze van plan waren om naar de Zoo te gaan. Ja hoor we hebben hier een zoo in Thessaloniki. Alleen moet je je er niet al teveel bij voorstellen. Het is eerder de dieren die wij als Belgen gewoon zijn te zien als je op het platteland verzeild geraakt. Schapen, geiten, kippen en ander gevogelte, konijnen, . We overlegde of we gingen aansluiten bij Jim en Torbin of onze eigen weg gingen opgaan en besloten inderdaad dan ook die richting uit te trekken. Zowel Marta, niettegenstaande ze niet veel zin had, als Verena gingen mee. We wandelden eerst langsheen de crepa zaak voor de hongerigen te spijzen en begonnen daarna aan de klim daar de zoo ook in het oud stadsgedeelte is gelegen. Het was best warm in de zon. We hadden ons precies allemaal een beetje overkleed maar met de jas op de arm lukte het ook wel en een paar rustpauzes erbovenop geraakten we er zonder potscherven. Onderweg kwamen we een grote kerk tegen die nog niemand van ons had bezocht. We hadden geluk ze waren die juist aan het poetsen en de poetser had gezien dat we eigenlijk wel eens wilden een kijkje binnennemen en die liet ons zonder enig probleem binnen. Na dit kerkbezoek zetten we onze toch verder richting Zoo. Dit was maar op een goeie 10 minuutjes meer van ons verwijderd. Daar aangekomen waren we allen verrast van toch nog het grote aantal wagens die daar geparkeerd stond. Allemaal families hoogstwaarschijnlijk die eens naar de diertjes komen kijken. Op de parking stond er ook nog een periptero (=hoek kraampje die dranken en chips verkoopt) Daar iedereen zijn tank eerder aan de lege kant kwam van de klim was dit natuurlijk de uitstekende gelegenheid om bij te tanken. Daarna waagden Torbin en Jim zich aan een basketbal spelletje die daar stond als attractie. Toen we net hadden beslist om binnen te gaan kwam er nog een grote bende aan en jawel hoor het was de minder beschaafde bende van de Matsi inwoners. Dit is geen term die ik uitgevonden heb maar is gewoon de term die we in onze Kassandrou gemeenschap gebruiken. Zowel Verena, Marta als Jim en ik hadden niet echt veel om met die mensen mee te lopen dus maakten we er ons tactisch vanaf door een beetje voorsprong te nemen. Nadien vervolgden we onze tocht naar beneden terug en namen we eerst een beetje repos alvorens aan de avondactiviteit te beginnen. Er stond nog een pizza en een drink te wachten op ons. Na ongeveer een 2 tal uur uitgerust te hebben begaven we ons naar de pizzahut. Alleen Jim en ik waren er van de partij. Nadien volgde er nog een wandelingetje over de dijk richting Aristotle Square om de spijsvertering te optimaliseren en belandden we in de Zübr bar. Daar begonnen we aan een spelletje monopoli en hat was al snel een uur of 2 later tegen dat het spel uitgespeeld was. Wel iets heel verassend was toen we de rekening vroegen kwam de eigenaar naar ons om te zeggen dat het eentje van hem was daar we de meest trouwe bezoekers van zijn zaak waren. We zijn er toch wel zeker 5 op de 7 avonden maar meer dan 2 consumpties op de 2 à 3 uur dat we daar soms spenderen hebben we daar eigenlijk ook nog niet aangekocht maar blijkbaar opnieuw een teken van Griekse gastvrijheid. Tegen 1u30 waren we terug binnen en tegen 2u zat ik onder de wol.
Nu was het echte moment voor goodbye Thessaloniki aangebroken voor Sacha. Ze had haar vliegtuig rond drieën en dus moest ze vertrekken tegen de middag uit het gebouw. Ik ontwaakte tegen 11en zodat ik er in elk geval kon bijzijn. Uiteindelijk toen ik hoorde dat Saartje had beslist om mee te gaan naar de luchthaven besliste ik dit dan ook maar te doen daar Sacha altijd een goede steun en toeverlaat en ook goeie vriendin is geweest hier voor mij. Dus tegen 11u30 was iedereen wakker om afscheid te nemen in het gebouw. Echt iedereen was op post deze keer iets wat nog niet was gebeurd eerder. Om 12u15 namen we dan een taxi richting luchthaven en dan volgde de routine matige activiteit van bagage inchecken, de exces de bagage betalen, de koffer bij de politie plaatsen en wachten. Bij het wachten had Saartje een massagezetel ontdekt en ze wilde die echt eens uitproberen dus zo gezegd zo gedaan. Ik hoorde ze soms lachen tot bij mij wat ongeveer zo een goeie 30 meter van me was verwijderd maar ze genoot er precies wel van. Dan kwam natuurlijk het pijnlijke moment van afscheid aangebroken. Een minuscuul traantje werd weggepinkt en de wegen scheiden zich.
Saartje en ik namen dan maar de bus richting centrum terug terwijl we beide het gevoel hadden dat we eigenlijk ook wilden vertrekken. Uiteindelijk in de stad aangekomen was het al 15u en was het dus hoog tijd dat ik ontbijt ging halen. Bij de bakker waren de rekken al geleegd dus had ik geen verdere keuze dan naar champion te trekken. Ik maakte me snel 2 sandwichen klaar met hesp en kaas en begaf me dan maar naar de zeedijk om mijn dagelijkse portie aan gezonde stadslucht op te snuiven. Er was een verassend koude wind eigenlijk maar het ging nog. Tegen 17u keerde ik mijn kar en ging ik terug de berg op. Op het programma had ik gezet om mijn kamertje te poetsen, voor de laatste keer voor mijn verhuis. Ik begon er dan ook maar aan met volle goesting. Mijn vloertje glansde weer dus het had resultaat van te poetsen. Tijdens dat ik aan het poetsen was kwamen Verena en Marta thuis en die vroegen we wat ik op het programma had gezet voor de avond. Er stond niets op en ik wilde ingaan op hun voorste om een kaartavond onder ons drie aan te gaan. We gingen na het eten van een pizza voor mij en hamburgers voor hen van start met een paar spelletjes UNO en daarna gingen we 21en. Nog later speelden we pijke zot verjagen. Dit laatste nam ongevver 2u in beslag om het spel te beëindigen. Tegen 2u30 gingen we alle drie slapen daar het gesprek zelfs stilviel door de vermoeidheid.
Vandaag stond er opnieuw een afscheid op het programma. Maar dit was enkel deze avond gepland dus nog eventjes niet aan denken bij het ontwaken. Zoals gewoonlijk was het tegen 11 tegen dat klaar was om naar buiten te gaan. Ik had me voorgenomen om de betaling uit te voeren van de residentie en daar ik niet wist wanneer de bank sloot omdat het vrijdag was kon ik maar beter voor 12u gaan. Uiteindelijk zag ik wel dat de bank nog open was tot 14u30 maar toch beter geen risicos nemen. Het is alweer een zorg minder voor volgende week. Na de bataling liet ik in het erasmuskantoor snel een kopie nemen van het bewijs van betaling zodat ik kan aantonen in geval van twisten dat ik wel degelijk betaald heb en nog later zette ik mijn tocht verder richting bibliotheek. Zo kon ik nog eens kennis nemen aan de zaken die gaande zijn buiten het Thessalonikaanse grondgebied daar het internet in het gebouw zijn bestaan is opgehouden. Ik bleef daar tot zo ongeveer 15u hangen en begaf me erna terug naar de residentie waar ik normaal met Torbin en Jim had afgesproken om nog een namiddagwandeling te maken. Sacha haar laatste dag was aangebroken en die was dus volop alles aan het inpakken en aan het schoonmaken. Toen ik zag dat ze toch bijna klaar was vroeg ik haar of ze toevallig ook geen zin had in een stevige wandeling met dit schitterende mooie zonnige weer dat het was. Uiteindelijk begaven we ons naar de zeedijk waar we omheen de white tower en voorbij Alexander de Grote liepen met een tussenstop op de trapjes vlak aan de zee. Aan Alexander de Grote namen we een bus die ons naar Kalamaria bracht. Daar stapten we eigenlijk iets te vroeg uit maar eigenlijk achteraf gezien was dit niet zo erg daar we nog een nieuw stuk hebben ontdekt van Thessaloniki waar nog niemand van ons eerder is geweest. We werden aangetrokken dor de zee waar we een eigenlijk op een kleine 2 meter van verwijderd waren en we zagen uiteindelijk een opening om door te steken naar het strand. Het was echt ongelofelijk wat we daar hebben gezien. Het zandstrand lag vol met blikjes, plastic flessen, dode vogels en allerlei andere types of afval. Het was zelfs vies om erdoor te wandelen maar toch deden we het. Uiteindelijk vervolgden we onze weg en kwamen we uit een aan zeer klein maar super mooi en typisch Grieks vissersjachthaventje. In het typische Griekse wit geschilderd en met het merendeel visserssloepen van allerlei leeftijden. Op het uiterste punt stond er een kerkje met ervoor een paar bankjes. We ploften er ons dan maar neer om te genieten van het stralend zonnetje aan de hemel die recht in ons gezicht scheen. Toen het naar 17u begon op te draaien begon het snel af te koelen en beslisten we dan maar om de bus terug te nemen. Om 18u waren we reeds terug in het stadscentrum en gingen we over Kamara terug naar de residentie om een beetje te bekomen en ons op te frissen om om 20u45 naar het restaurant te vertrekken waar het afscheiddiner van Sacha zou plaatsvinden. We waren met een 10 tal mensen aanwezig en hadden bijgevolg een lange tafel. Er werd een beetje van alles besteld zodat iedereen van alles een beetje kon proeven en lieten het ons begaan. Het smaakte allemaal voortreffelijk. Tegen 23u was het eettafereel achter de rug en trokken we met de bende richting bierbar. Opnieuw werd er gezellig gekeuveld en het werd al snel 2u tegen dat er beslist werd nog ergens naar een dansbar te trekken. Heel verwonderlijk maar toch viel het verdict om zich naar SKG te begeven de beter in de volksmond gekende Orgie bar voor erasmusstudenten waar ik me niet laat zien. Ik was gelukkig toch al moe en verkoos dan maar naar huis te gaan daar ik me toch maar op 5 minutjes lopen ervandaan bevond. Tegen 2u30 was ik ondergestopt terwijl de andere al ik weet niet wat aan het doen waren in de SKG club. Achteraf heb ik gehoord dat het er nog tamelijk beschaafd aan toe had gegaan daar er niet al teveel volk was.
De dag van het tweede examen en tevens laatste examen in Thessaloniki van de eerste semester dan wel is aangebroken. Ik had al van maandag een mail gestuurd naar de professor maar hij had nog steeds niet geantwoord. Ik had hem een mail gestuurd dat we om 10u naar zijn kantoor gingen komen om het examen af te leggen en geen antwoord telt voor ons als instemming. Dus mooi opgestaan tegen kwart voor 9, ontbijten en presentabel maken om voor een prof te verschijnen. Om 10 u stond ik daar dus maar professor Floropoulos nog niet aanwezig in zijn kantoor. Hij had er al geweest vertelden zijn collegas, hij wist af van onze komst maar we moesten om 11u terugkomen. Het was inmiddels al kwart na 10 dus terug naar huis keren voor enkel een kwartiertje thuis te zijn was ook de moeite niet waard om die afstand af te leggen. Dus wachtten we maar een beetje in de gang, en we hadden geluk tegen 10u30 kwam hij ons voorbij en we mochten hem volgen naar zijn kantoor. Daar haalde hij een blad tevoorschijn waar hij naar mijn schatting iets van een 20 tal opgaven had genoteerd uit een boek met pagina nummer. Hij overliep deze opgaven door doorheen het boek te bladeren en toen vertelde hij ons dat we er drie mochten uitkiezen, het maakte helemaal niet uit waaruit in het boek we kozen. 3 van het begin was even goed als een gespreide keuze als 3 op het einde. De logica gebied dat het boek normaal telkens word opgebouwd van makkelijk naar moeilijk dus de keuze was niet echt moeilijk te maken als we de eerste 3 konden kiezen wat ik dan ook maar meteen deed. We mochten plaatsnemen in een kantoortje naast het zijne waar er een grote glazen tafel stond. Hij begon dan maar de opgaven te kopiëren en de oplossing ervan te knippen want in het boek stond zowel de opgave als de oplossing en die mochten we nu eens niet hebben. Hoe onfair zeg, een opgave zonder oplossing op een examen. Neen, serieus. De opgaven waren echt hetgeen je eigenlijk als voorkennis hoort te hebben om aan onze richting van handelswetenschappen te hebben. Anders kan je nooit op boekhouden 1 slagen bij ons. Daar ik een primus was voor boekhouden in mijn 1ste jaartje aan ehsal ging het dan ook als een mes door de boter om de oplossingen te elaboreren. We kregen tot 13u om het examen op te lossen. Tijdens het examen zaten we soms alleen, er werd in een kantoor achter ons gediscussieerd over allerlei themas maar het had veel weg van een koffieklets want er werd gelachen, geroepen enzovoort. Nadien moest de professor zelf nog wat kopies maken en bleef hij in het kantoortje aan de kopieermachine staan met de rug naar ons toegekeerd. Het had eigenlijk gigantisch makkelijk gegaan moesten we willen hebben colaboreren maar het was zo makkelijk dat dit dom zou zijn risico te lopen als je het eigenlijk toch allemaal weet to een goed einde te brengen. Ik werkte tot 12u30 aan het examen wat eigenlijk al lang was maar ik had dan ook mijn T rekeningen en andere zaken zoals balansen uiterst mooi getekend waardoor het meer tijd in beslag nam dan het eigenlijk nodig had. Om 13u stond ik terug thuis en dan maakte ik mezelf snel lunch klaar en pakte mijn computer om naar de bibliotheek te gaan. Het internet die Maria ons had bezorgt de voorbije maanden was zoals ze ons had gezegd afgeschakeld. Daar ik al die biljetten voor mijn trips in februari nog moest kopen moest ik dus noodgedwongen die richting uit. Ik bleef daar een mooi eindje zitten en ging dan huiswaarts tegen 17u30. Kort na mijn thuiskomst ging ik bij Jim aankloppen om te vragen hoe zijn examen geweest was en die was iets minder enthousiast als ik maar het zou normaal geen probleem mogen zijn. Hij moest ook nog naar de videotheek en daar ik hem, Sacha en Saartje had uitgenodigd om te komen eten bij mij moest ik ook nog buiten dus we konden samen eerst langs de videotheek lopen en dan om de kip gaan in champion die ik eerder deze dag had besteld. Ondertussen had Saartje wel laten weten dat ze niet ging komen omwille van het feit dat ze morgen een examen had en ze nogal gestresseerd isals ze de dag erna een examen heeft wat te begrijpen valt. Want het blijft toch nog altijd een raar gevoel om naar een examen te gaan die meetelt voor 8 creditpunten waaraan je alles samen misschien 3u hebt moeten studeren. Dan nog snel frietjes maken en tegen 19u30 zaten we dus aan tafel met kip met frieten. Kan het nog meer naar onze normen van echte boerenkost gericht zijn? Het was gezellig en we hebben vooral goed gelachen. Het centrale thema waren de roddels die zich doorheen het verblijf hier tussen de verschillende bewoners van het gebouw hebben afgespeeld evenals het keuren van personen en vooral gedrag van mensen die op mijn verdieping wonen. Nadien deden Jim en ik de afwas terwijl Sacha het laatste stuk van haar paper afmaakte. Tegen 23u gingen we nog naar de bierbar, nog maar eens, om een slaapmutsje te drinken. Er waren nog 2 Engelse aanwezig die hadden laten weten aan Sacha dat ze daar zaten zodat ze konden afscheid nemen daar ze er morgen niet konden bijzijn omdat ze vertrokken naar Bulgarije. Het gesprek ging voor het merendeel in Engels natuurlijk maar echt duidelijk babbelden ze niet met als logisch gevolg in combinatie met de moeheid dat het gesprek nogal snel saai begon over te komen in mijn oren. We maakten het niet al te laat daar er voor Jim nog een examen was morgen en we allemaal eerder aan de moe kant waren. Ik viel soms echt wel uit en kon totaal niet volgen. Om middernacht waren we terug binnen. Ik ging de trap op en hoorde dat er in Martas kamer nog tamelijk wat lawaai was. Er was vergadering van de verdieping precies mijn 2 andere buurmeisjes zaten daar ook en ik werd ook binnengevraagd. Er werd iets gedronken en wat gebabbeld over koetjes en kalfjes en over de dingen die we de laatste dagen hadden meegemaakt. Ik moet wel bekennen dat de tijd sneller voorbij ging dan ik dacht want toen ik de eerst volgende keer op mijn uurwerk keek was het alweer 2u30. Toen ik dit zegde vond iedereen het welletjes geweest en werd er dan maar overgegaan tot het stoppen der gesprekken en gaan slapen.
Vandaag was het weer niet al te fameus, dat wist mijn computer me toch te vertellen toen ik ontwaakte. Er was zelfs een lichte regendruppel waarneembaar. Ik had bijgevolg al niet veel zin om ver te lopen. Bovendien was het zelfs erg koud toen ik mijn hoofd even buiten stak om toch een frisse neus te halen. Mijn tocht bracht me richting Matsi maar ik was aan de snelle kant terug daar er niemand zich thuis melde als er aan de deur werd geklopt. Ik was dus kort na de middag al terug in mijn kamertje waar het heerlijk vertoeven was dankzij de meer dan welkome verwarming. Ik zocht nog een beetje verder naar de data en prijzen van mijn trip van februari en stelde een algemeen schema op zodat ik wist waar ik wanneer was en waar ik wanneer moest vertrekken. Nadien had ik nog te studeren maar ik had er echt geen zin in. Ik had morgen het examen Financial accounting, maar wist op geen honderd uur in het ronde wat ik ervoor moest gaan studeren om het te kunnen. We hadden geen enkele tussentijdse samenkomst met onze professor gehad en dus het enige wat er kon gedaan worden was het boek lezen waarvan hij ons kopies had laten maken. Juist op het moment dat ik er ging aan beginnen om toch nog eens te overlopen werd er op mijn deur geklopt. Het was Jim, hij had ook geen notie van wat hij moest studeren voor zijn examen morgen en verveelde zich steendood. We installeerden ons dan maar weliswaar met een glaasje cola, en de tijd ging vliegensvlug voorbij. Het was al tegen 18u dat we dan toch planden uit elkaar te gaan om aan het studeerwerk te beginnen, maar toen realiseerden we ons dat we eigenlijk nog niets hadden gegeten. Koken kost normaal een tijdje dus een alternatief werd gezocht en aangezien het bezoek aan the best pitta bar al een tijdje geleden was kon dit er voor deze avond wel eens voor door. Na een uurtje waren we terug binnen en begon ik dan effectief aan het nalezen van het boek van Financial accounting. Het was gigantisch saai daar het een materie is waar ik eigenlijk al alles van weet, toch hetgene die in het boek staat uitgelegd. Tegen middernacht hadden we wel afgesproken dat het moest afgelopen zijn met studeren en dat we samen nog iets gingen drinken dan. Opnieuw belandden we in de bierbar waar we gisteren ook hadden gezeten. Et was tenslotte examen morgen dus het té laat maken mocht niet, maar eigenlijk lagen we er beide niet echt van wakker achteraf gezien want toen ik terug in mijn kamertje was zag ik dat de klok in de 90° verhouding stond als je er recht op kijkt. Het was dus 3 uur geworden en dit vlak voor een examen. Iets die in België niet echt mogelijk zou zijn of het zou moeten zijn dat je niet rondgeraakt met de stof en dat je meer tijd nodig hebt om alles gestudeerd te krijgen.
En zo belanden we alweer op dinsdag. Ik sliep tamelijk lang uit en maakte me al direct klaar daarna om naar de faculteit te lopen want ik kon mijn punten al ophalen die ik op het examen gisteren behaald heb. De prof vond het goed maar wist niet meer exact hoeveel hij me had toegekend. Dus ik moet nu afwachten tot ik de definitieve uitslag krijg door het erasmuskantoor om te weten hoeveel het nu werkelijk is maar het cijfer die hij me vermelde klonk wel verassend goed, zeker als je weet dat het in België een zeer groot bibber en buisvak is. Na deze taak te hebben volbracht kon ik terug huiswaarts keren om lunch en ontbijt tot mij te nuttigen. Het was al tegen 2en eigenlijk maar toch beter eten dan niet eten dus dan deden we dit maar. Na gegeten te hebben kon ik aan mijn trip planning beginnen voor de komende februari maand. Hier valt er niets te ondernemen in de ganse februari maand, noch op erasmusieel gebied en noch op schoolgebied dus waarom zou ik hier blijven plakken in dat geval. Eerst stond er enkel een skitrip op het programma voor een 8tal dagen in het mooie Zwitserland maar toen ik dan opmerkte dat ik over Milaan moest voorbijkomen en overstappen dacht ik waarom blijf ik daar ook niet voor een paar dagen. Dus een heel pak consulteren van websites, treinsites en vliegtuig sites om de uren en de prijzen te weten te komen. Na ongeveer 4u constant gepuzzel kwam ik tot een bevredigende oplossing. Ik ga dus van 02 februari tot ongeveer 2 of 3 maart niet in Griekenland zijn. Het was een trip die eigenlijk aanvankelijk nooit zo uitgesproken en zo gepland was dat hij zo lang ging duren maar uiteindelijk denk ik wel dat het een zeer unieke gelegenheid is om dit te doen. Het werd dus al snel avond en ik kookte me dan maar een klassieke spaghetti pasta en basilico en dit terwijl ik naar mijn favoriete stand-up comedian aan het kijken was namelijk Geert Hoste. Toen dit achter de rug was kwam Jim aankloppen om te vragen of ik geen zin meer had om nog een glaasje te gaan drinken. Hij had de ganse dag binnengezeten om te studeren en ik had ook de hele dag binnengezeten weliswaar om te internetten voor mijn tickets dus dit leek me dan ook maar eens de ideale gelegenheid om vandaag toch nog een stapje te zetten in de wereld buiten het gebouw. We trokken naar de bierbar een gezellig kroegje ook niet zo ver van de residentie gelegen. Er was alweer aardig wat volk aanwezig om maar niet te zeggen dat het zo goed als vol zat want er was maar slechts 1 tafeltje meer vrij. Dit werd dan logischer wijze door ons maar ingepalmd. We maakten het, wat moet ik nu zeggen laat of niet te laat, laten we voor het tweede gaan. Allé kom we arriveerden tegen 2u30 terug thuis.
Vandaag was de dag van het examen dus aangebroken. Er moest dus eens extra vroeg opgestaan worden. Het was ongeveer 8u30 dat mijn dag van start ging geef toe toch heel wat uurtjes vroeger dan gewoonlijk. Er was toch wel enige vorm van stress voelbaar nochtans ik eigenlijk niets meer kon doen als voorbereiding voor het examen als hetgeen ik gedaan had. Dus op het gemakje me klaarmaken was de bodschap, snel ontbijtkoeken halen ontbijten en dan maar richting faculteit wandelen die op ongeveer een 10 minuutjes te voet van hier lag. Ik kwam daar aan om iets voor 10en en ik had geluk professor Katraklidis was al aanwezig. Ik zegde hem goeie morgen en vroeg of het mogelijk was het examen te geven. Hij aarzelde eerst even en vroeg of ik het niet op een ander moment wou doen maar prefereert er nu reeds vanaf te zijn. Zonder enig probleem stond hij het toe en drukt hij een document uit van zijn computer. Ik was eerder verrast toen ik de opgave zag want die was dus volledig in het Grieks. De vragen waren idem dito zoals de voorbeelden die we hadden gezien in de les alleen met andere getallen, je kon het herkennen aan het leuke alfabet hier. Hij vertaalde het gewoon dan maar van ja bereken dit dit en dat en dat en dat is het. Hij gaf zelfs nog informatie over iets die je hoort te weten als je het gestudeerd hebt er bovenop. De eerste oefening was de moeilijkste je kreeg de einduitkomst en moest dus in de omgekeerde richting rekenen. Er was naar mijn mening iets dat je mogelijk moest kunnen berekenen maar ik vond het niet echt en ging het hem vragen en hij vertelde me de oplossing. Of je het nu effectief kon berekenen of niet ik weet het nog steeds niet want hij herlas de opgave toen ik hem de vraag stelde en hij zegde me dat hij dit gegeven er inderdaad niet bijgezegd had maar dat ik een een welbepaald getal moest nemen die hij me zegde. Zo kon ik makkelijk de eerste oefening tot een goed einde brengen. Het examen was afgelopen na ongeveer 1u30min. Nadien begaf ik me terug huiswaarts waar ik dan nog met al mijn buren een praatje sloeg voordat ik mijn kamer kon bereiken. Ik nam snel iets te eten en ging vervolgens met Marta aan zee wandelen. We gingen onderweg ook nog een supermarket binnen waar ze een fles of 3 wijn kocht voor eigen gebruik op de kamer en na een dikke 3u30min wandelen bereikten we terug het Kassandrou huis. Het was dus al tegen 18u30 toen en ik had wel trek in frietjes dus, aardappeltjes van onder mijn bed halen en schellen maar. Deze avond was het eens niet met de klassieke fishsteaks maar een echtstuk biefstuk. Het ganse eetgebeuren was achter de rug tegen 21u. Tijdens het eten had ik het ook nog een beetje gezelliger gemaakt met naar de film my big fat greek wedding te kijken. Na het eetgebeuren afwassen en dan nog maar eens voor de verandering, daar iedereen nog goed aan het studeren is deze periode en er dus niemand mee te krijgen is om een glaasje te gaan drinken, lanceerde ik me voor de rest van de avond en het begin van de nacht op msn. Het was 2u toen ik afsloot en eindelijk kon gaan slapen.
Jaja, vandaag zal het eens een dagje worden van schoolwerk. Allé of toch een paar uurtjes. Morgen stond het examen op het programma van Econometrics I. Een vak die voeten heeft in de wiskunde en de statistiek. Best wel moeilijk te maken als de prof dit zou willen. Dus best er toch nog wel eens goed naar kijken. Om 11u begon ik er aan. We hadden een drie tal lessen gehad en dus 3 oefeningen opkregen in de tijd deze te maken om te zien of het werkt. Dus deze oefeningen hermaken was bijna het enige ding die je kon doen daar we niets anders in de 3 meetings die we gehad hebben gedaan hebben. Ik begon er dan al maar aan met volle goesting. Het liep als een geoliede machine. De eerste 2 oefeningen samen namen ongeveer een kleine 2 u in beslag. We waren geïnformeerd dat het examen in dezelfde trend ging zijn dus dit moest zeker volstaan als dit goed lukte. Na deze 2 oefeningen besliste ik om me te lanceren in de zon. Het was vandaag opnieuw stralend weer dus waarom niet een break inlassen. Ik ging zoals dagelijks richting dijk maar wilde eerst nog eens opserveren hoe het er in de bibliotheek aan toe gaat dezer dagen. Het was heel herkentelijk. Het deed terugdenken aan de periode wanneer ik hier ben gearriveerd in september. Gigantisch veel studenten allemaal aan een tafel met bijna geen plaats tussen beide. Hoe ze zich daar kunnen concentreren god moge het wijs zijn. Ik prefereer dan toch eerder mijn eigen kamertje. Ik wandelde eventjes rond doorheen de ganse bibliotheek en had een kort gesprek met Olga die daar tussen die vele studenten ook post had gevat. Ze was haar paper voor marketing aan het schrijven. Deze moest eigenlijk al binnen zijn van de 15 maar ja uitstel bekomen is hier nu hoegenaamd geen kunst. Daarna zette ik mijn afdaling richting zee in en moest ik dus kiezen links of rechts. Ik koos voor de rustige kant en nam dus links. Een wandeling van een kleine 2 u in totaal dus. Tegen 16u30 was ik terug thuis en kon ik dus mijn laatste oefening maken voor Econometrics I. Daarna schoot ik me nog eens op de chat en wetende dat ik morgen vroeg moest opstaan maakte ik het voor de eerste keer niet te laat, alhoewel het toch weer 23u was tegen dat ik plat lag.
Deze morgen was het toch weer het gewone uur van ontwaken. Verrassend dat een mens toch een patroon opbouwt ongeacht wanneer hij gaat slapen. Vandag stond er niet vel op het programma. Alleen was er een drink voorzien die als laatste afscheid moest dienen. Dit ging van start tegen 16u in de namiddag. Dus op het gemakje opstaan, op zijn zaterdags dus. Ik dacht eraan dat ik eigenlijk nog mijn was ko doen ook in plaats van te wachten tot maandag. Gedane werken zijn goede werken dus met mijn zak gekleurd en wit naar beneden. Ik moest wachten daar er nog een machine van iemand anders bezig was. Ik had tevens zin om pannekoeken te bakken daar het al een hele eind geleden was. Ik maakte dan almaar gauw de deeg. Ondertussen moest de vorige machine al afgelopen zijn dus kon ik naar beneden om mijn was te doen. Onder mijn terugweg naar mijn kamer kwam ik een paar bewoners tegen en die vroegen dus of ik meeging op de uitzwaaidrink van de Zweedse Sarah. De afspraak lag vast op 16u. Ik haastte me dus om nog alles gebakken te krijgen maar ik slaagde er niet in en toen kwam Sofia me halen om naar die bar te vertrekken. Camilla, Sarah natuurlijk, Maria, Sofia, Steffie, Saartje en Jim waren present om mezelf niet te vergeten. We hadden er een gezellige babbel over alledaagse themas en de vrees voor de grote terugkeer naar het normale leven. Iets waarmee de meeste van deze companie oog in oog gaan komen te staan komende dagen. Het werd al snel 18u en daar de meeste nog een beetje moesten studeren gingen we dan maar huiswaarts in plaats van tavernawaarts. Handig, ik kon mijn pannekoeken verder bakken en dan met aardbeienconfituur tot mij nemen. Ik had met Jim nog afgesproken om eventueel iets te gaan drinken tegen 23u maar we hadden zelfs de kracht niet meer om van de een kamer naar de ander te geraken dus stuurden we maar een berichtje om te zeggen dat ik me nogal moe voelde nadat hij me had gestuurd dat hij ook nogal moe was om nog naar een bar te gaan om de avond te besluiten. Dus lanceerde ik me maar op de chat waar ik tot middernacht aanwezig was. Nadien ondernam ik nog een poging om mijn boek uit te krijgen maar daar mijn oogjes toevielen hield ik het heel kort nadat ik eraan begonnen was al voor bekeken.
De middagstond geeft brons in de mond, en daar de Belgen over het algemeen al tevreden zijn als ze brons behalen was ik dan ook al tevreden als ik dan maar moest opstaan. Ik ontbeet op mijn gemakje en wierp een klein blikje door het raam om te zien wat de dag me zou brengen. Het weer was alweer eerder aan de bewolkte kant maar een lichaam geeft beweging nodig zodat het geen vetplantje wordt dus wandelschoenen aantrekken en naar buiten. Dit keer liep ik de andere kant van de dijk uit. Om te kunnen genieten van de stilte is dit de meest aangewezen weg. Onder mijn wandeling zag ik in de verte dat de politie bezig was met nummerplaten af te schroeven van verkeerd geparkeerde wagens. Daar ze hier niet worden weggesleept en geen fotos trekken schroeven ze hier maar de nummerplaten af om te boete te innen. Toen ik op deze plek arriveerde waar de agenten aan het schrijven waren zag ik een bordeaux rode Skoda staan met zijn neus naar zee gericht en waarvan de ruiten gigantisch bedampt waren. Je kan al raden welke taferelen er zich in die wagen aan het afspelen waren. En dit om 4u in de namiddag op de zeedijk waar er per minuut ongeveer een 20 à 30 man deze auto voorbijloopt en met daarbovenop de politie nog die achter hun rug autos aan het bekeuren was die verkeerd stonden geparkeerd. Maar zoals men als bestuurder hoort te weten is een voertuig waar iemand inzit geen geparkeerd voertuig maar een stilstaand en stilstaande voertuigen kan men geen parkeerboete geven daar ze niet geparkeerd staan. Je zag de agenten ook genieten van het beeld van de wiebelende auto. Dit tot op een bepaald moment dat de man in de wagen de blauwe zwaailichten in het oog begon te krijgen. Je kon zien dat hij rechtveerde, zijn raampje open draaide om in zijn achteruitkijkspiegel te kijken wat de agenten gingen doen. De agenten twijfelden precies overlegden een beetje en stapten uiteindelijk in hun wagen en reden weg. Moest je dit in België op de zeedijk proberen ik denk dat je het nogal rap zou geweten hebben en zeker om 16u in de namiddag! Ik zie het de agent al zeggen, zo eerst op je ruitje tikken, wel meneer Wat bent u daar aan het doen? Mag ik eens uw boorddocumenten Ja je ziet maar de regelgeving betreffende goede zeden is blijkbaar ook een fenomeen waar ze hier nog niet veel van gehoord hebben dus. Ik wandelde nog verder tot het einde van de dijk en draaide me aan de bar die op het einde gelegen is. Daarna wachtte ik nog tot de zonsondergang op een bankje en keerde ik huiswaarts. Bij mij stonden er vanavond bruschetta pomodoro y basilico op het menu. Om 21u ging er normaal een party van start die moest dienen als uitzwaai voor de Zweedse Sarah die begin komende week al huiswaarts trekt, een van de eerste dus. Om 20u ging ik wel nog aperitieven om op te warmen voor de party samen met Torbin en Jim. We belandden uiteindelijk in een bar waar je op de playstation kon spelen. Het was tegen 22u al toen we onze weg daar korten en dus naar de party in ons gebouw ons begaven. Er was tamelijk veel volk van buiten het gebouw ook alleen spijtig dat het allen mannen waren met een gigantische machostijl daar dan nog bovenop. Echt geen interessante mensen, en het was voor de meeste eigenlijk niet zo leul dat die erbij waren. Het was hoogstwaarschijnlijk een van onze laatste parties die we hier in het gebouw gingen hebben dus wilden we het eerder onder vrienden en kennissen houden maar dit was nu niet zo. De muziek was ook al niet veel soeps maar de Kassandroumensen zochten elkaar op en klitten als het ware een beetje samen. Ik ging tegen 4u smorgens mijn kamer uit daar er toen beslist werd dat er nog 20%van de aanwezigen een stapje in de wereld wilde zetten.
Het leven hier valt blijkbaar terug op zijn gewone plooi. Ik kon terug mijn langslaap syndroom laten gebeuren en ontwaakte bijgevolg tegen 11en. Ik wilde op het erasmus kantoor nog mijn aanvraag indienen om de kamer die ik eigenlijk geboekt had voor de volgende semester nog te kunnen omwisselen naar een andere kamer die onvoorzien ook nog zou vrijkomen die eigenlijk nog beter is dan diegene waarnaar ik normaal zou moeten verhuizen. Na het bezoek aan dit kantoor zette ik mijn toch verder en liep ik nog eens langs via Matsi. Iedereen is nogal zwaar aan het studeren van de rechten dus wil ik deze mensen een hart onder de riem steken en klopte ik dan maar eens aan bij de mensen die ik daar ken. De meeste waren inderdaad in examentoestand en zagen er nogal vermoeid uit. Ik bleef daar hangen tot tegen 15u en nam vervolgens de benenwagen huiswaarts. Ik nam een beetje siësta en schreef ook verder aan de voorbije dagen van de blog daar ik een beetje achterop geraakt was. Tegen 17u was dit achter de rug en dan zag ik Jim op msn en vroeg ik of hij toevallig geen zin had om vanavond mee te eten met mij. Ik had opnieuw frietjes met fish steaks op het menu gezet. Jim zag dit wel zitten en tegen 19u konden we aan tafel gaan. De vers gesneden frietjes smaakten opnieuw verrukelijk. Nadien deed ik de afwas en zo tegen 21u30 beslisten we om nog een avondwandeling te doen. Deze voerde ons via de zeedijk over Aristotle square terug naar Rotonda. Nadien was het nog te vroeg om naar Kassandrou terug te keren en dan gingen we nog maar eens langs in de Zübr bar. We liepen er eerst nog eens voorbij daar Jim nog een Crepa had gehaald onder de baan en deze nogal moeilijk proper te verorberen is met die choco die ertussen zit en hij zag het niet zitten zo smossend binnen te gaan. We hadden wel gezien dat Sacha en Saartje daar al hadden plaatsgenomen dus ik deed teken dat we later kwamen. Daar aangekomen hadden we een gezellige verbroedering België Nederland en verliepen de gesprekken natuurlijk zeer vlot in onze trotse Nederlandse taal. Tegen 1u namen we de benen en lanceerde ik me onvoorzien nog langer op msn dan voorzien zodat ik verrast was dat het al tegen 2u30 begon te draaien toen ik begon af te sluiten.
Ook vandaag had ik me eigenlijk gedeeltelijk gestraft. Ik vond dat ik maar eens moest afzien, als ik lang kan uithangen kan ik ook vroeg opstaan. Allé ja, vroeg 10u. Ik wilde het internet in orde maken voor de komende semester op mijn kamer waar ik naartoe verhuis. Ik moest hiervoor een Grieks Btw nummer aanvragen en dit kan blijkbaar zonder een Grieks paspoort te hebben of zelf Griek te zijn. Ik moet wel zeggen het is inderdaad een Griekse belevenis tegen dat je dat nummer hebt. Eerst en voorla het kantoor vinden was al een mooie zaak. Ik moest het wel 5 keer vragen toen ik er in de buurt was. Uiteindelijk was het in het shoppingcenter op de 7de verdieping. Ik ging dus naar het eerste kantoor,stond daar een halfuurtje te wachten en kreeg dan te horen dat Kassandroustreet tot hun domein van txatie behoorde. Ik moest naar een ander kantoor dus. Dus terug opnieuw een zoektocht. Uiteindelijk vond ik het tweede kantoor op Egnatiastreet 45.Het was opnieuw op de 7de verdieping Taxatie zal blijkbaar geluk brengen aangezien het 2 keer op de 7de verdieping is gevestigd. Ik vond het kantoor dit na 2 keer vragen en wachtte mijn beurt af. Ik moet wel zeggen dat ik eigenlijk een beetje verrast was van de grootte van het bureau. Je kon het vergelijken met het kantoor van de dienst bevolking in Kruishoutem alleen dat we bij ons 4 à 5 mensen hebben die er tewerkgesteld zijn en er hier maar slechts 2 aanwezig waren in het zeer ongezellig en verouderd kantoor. Ik vulde eerst een document in en moest daarna nog een fotokopie van mijn paspoort laten maken daar ze zelf niet over een kopieertoestel beschikten. Nadien kreeg ik direct het taxnummer mee. Dus naar de OTE shop (telefoonmaatschappij) dan maar om de aanvraag tot een telefoonlijn in te dienen. Men ging me opbellen om een afspraak te maken voor de aansluiting te komen doen en dan kon ik dus een router gaan halen zodat ik internet zou hebben die een heel pak sneller werkt dan hetgene ik nu heb daar het wordt gedeeld met 20 mensen. Tegen dat dit alles was beklonken keerde ik terug naar Kassandrou daar de vermoeidheid zich echt begon te manifesteren. Ik deed dus niet veel anders meer dan uitrusten en slapen. Savonds deed ik vroeg mijn pyama aan, maakte ik me nog een spaghetti al basilico en lanceerde ik me op de msn messenger. Tegen 23u ging ik slapen, een van de vroegste keren in de geschiedenis denk ik.
Vandaag was dus de eerste dag sinds de 5 voorbije dat ik eens kon uitslapen. Maar ja als je weer de gewoonte hebt om tamelijk (je weet wel tegen 10u) op te staan wordt het soms moeilijk om de oude draad van de 11u terug te overschrijden. Om 10u30 stapte ik dan maar van mijn geliefd laddertje van mijn stapelbed terug op de begane grond. Ik douchte en merkte plots op dat mijn computer me vertelde dat er een stralend zonnetje aan de macht was buiten. Ik had al in lang geen bezoek meer gebracht aan het universitair zwembad dus combinatie zon en zwembad wie zegt het niets? Het was open van 11 tot 13u dus tijd genoeg want ik moest eerst nog iets veel belangrijker doen. Ik moest namelijk vandaag mijn paper van Human Resource Management afgeven. Ik had die gelukkig al in december volledig geschreven dus restte er me enkel nog de afgeef job. Ik passeerde dan maar eerst over de faculteit om deze klus te klaren zodat mijn burgerplichten-studentenplichten waren uitgevoerd. Nadien kon ik genieten van het mooie leven op het Griekse grond gebied. Zon, zee hier vervangen door zwembad en strand vervangen door een opstapje waarop je kan zitten. Ik zwom eerst een kilometertje om terug eens het gevoel te hebben in het water te vertoeven. Nadien placeerde ik me in het zonnetje en was het al 15u eigenlijk tegen dat ik me begon te vervelen en bijgevolg mijn spullen pakte. Het voordeel is dat eenmaal je binnen bent er geen controle is of je eigenlijk mag binnen blijven of niet. Er waren zelfs Aqua Aerobics in het zwembad na 14u en er speelde gedurende mijn ganse verblijf rondom het zwembad toffe muziek. Het zou een mens volledig in vakantiesfeer stemmen, wat het hier eigenlijk soms wel een beetje is. Na 15u begon de kracht van de zon geleidelijk aan in te boeten dus kleertjes aan, boekje in mijn kamer ophalen, zwemzak afdroppen en richting trapje au bord du mer. Daar las ik nog verder in mijn boek die ik al enige tijd geleden gestart ben Het Rashomon complex. Tegen 17u was de gewoontelijke zonsondergang en begaf ik me dan maar naar huis. Ik maakte eerst wel nog een stop in de Champion supermarkt om aarappeltjes te kopen. Ik had echter een gigantische drang naar Belgische frietjes dus dan moet je die zelf snijden bij gebrek aan Belgen en zeker bij gebrek aan iemand die het voor je doet. Tegen 18u was ik dus terug in mijn kamer en kon het schel en snijwerk van start gaan. Ik had op het menu fish steaks met frietjes gezet dus dat wordt smullen deze avond. Tegen 21u was het ganse tafereel van bakken, braden, koken en verorberen achter de rug. Toen kwam Martha (Poolse buurmeisje) op de proppen met de vraag of ik toevallig geen zin had om deze avond iets te gaan drinken in de wijnbar.Maar we gingen alvast van start met een drinkje (grenadine) op mijn kamer. Toen werd ze even weggeroepen door Verena omwille van een probleempje. Verena en Martha zouden normaal samen een appartement huren voor het volgend semester en hadden al iets gevonden. Wil toeval nu dat er ook nog andere in dit gebouw op dit appartement waren gevallen en die andere net iets sneller hadden beslist het contract te tekenen weliswaar zonder medeweten dat er nog ander Kassandrou mensen in geïnteresseerd waren. Dit was Verena ter ore gekomen en het spreekt vanzelf dat ze natuurlijk niet echt gelukkig waren. Maar geen probleem diegene die het appartement nu uiteindelijk hebben willen de Martha en Verena nu wel helpen om ook iets tofs te vinden tegen een betaalbare prijs. Zij hadden al enkele adressen bezocht dus hulp konden ze wel bieden. Dus tegen 23u belandden we dan uiteindelijk in de wijnbar en tegen 1u kwam Verena ook nog af. Het was dus weer 2u30 tegen dat we thuis aanbelandden.
Ook vandaag was ik present na een gigantisch kort nachtje. Om 10u kreeg ik de start telefoon waarbij ik ontving dat de 2 Zwitserse terug uit het hotel vertrokken richting stadscentrum. Alweer een groot tekort aan slaap dus. Ze kwamen naar Kamara en daar kon ik instappen in de wagen die de Spanjaard had gehuurd. Hij ging ons deze morgen nog vergezellen voor de belangrijke musea te bezoeken en dan begon hij aan zijn tocht. Het archeologisch stond eerst op het programma. Maar het werd al snel 12u en Romina, één van de 2 Zwitserse moest naar de luchthaven vertrekken om haar vlucht huiswaarts te nemen. We onderbraken dus onze visite midden in het Archeologisch museum om haar uit te zwaaien en keerden nadien terug om een verder bezoek te brengen. Wanneer dit museum volledig gezien was trokken we alle drie dan maar naar het Byzantijns museum. Het draaide al tegen 3en tegen dat dit bezoek achter de rug was. Nadien dropte de Spanjaard ons aan Kamara af en vertrok deze terug richting hotel. Carla bleef dus alleen achter daar ze haar vlucht slechts morgen zeer vroeg had. We gingen een cafeetje binnen en speelden gigantisch veel UNO spelletjes. Nadien gingen we eventjes naar mijn kamertje zodat ik mijn was kon doen en speelden nog een paar keer UNO. Ik maakte er nog snel gebruik van om eventjes mijn was in de wasmachine te steken en tegen 20u gingen we naar een gezellig kleine snackbar niet zover van hier. Het was er eigenlijk opnieuw erg gezellig. Het was al enige tijd geleden dat ik er nog geweest was maar opnieuw was het eten er goed. Voor slecht 4 euro een hamburger met een niet mis aan frieten. Het leven in België kan soms toch echt duur zijn als je het vergelijkt. Na zo een twee tal uur daar wat televisie te hebben gezien en comfortabel in een zetel geïnstalleerd gewezen te zijn, kreeg ik van Jim een telefoontje, waarin hij me verteld dat hij naar de Zübr bar ging samen met Torbin, Sasha en Saartje. Dus we wisten de bestemming. We speelden er voor de verandering nog maar eens een paar UNO spelletjes, het was echt een namiddag ter ere van UNO. Tegen middernacht wilden de meeste wel naar huis daar ze morgen examen hadden. Ik ging dan samen met Carla ook maar eventjes over huis om mijn was te checken zodat ik die in de droger kon doen. Na dat dit gebeurd was gingen we nog voor een avondwandeling, dit keer langs Agias Sofias (kerk). Dit gebouw had ze nog niet gezien en dus voor de volledigheid mocht dit niet ontbreken. Tegen 1u30 wilde ze terug naar het hotel en poogde ik een taxi te vinden om haar die richting uit te brengen. Ik moest dan nog naar huis opnieuw wat me ongeveer een drie kwartier wandelen zou kosten. Ik kwam thuis maar spijtig genoeg waren mijn spullen in de droger nog steeds niet droog. Nog een beetje wachten om te gaan slapen dus daar mijn lakens er ook inzaten. Niets aan te doen dus. Tegen 2u30 vond ik mijn spullen volledig gedroogd terug en tegen dat het oplooien en wegbergen was voltrokken was het al 3u en kon ik dus eindelijk gaan slapen.
Daar het deze morgen eerder het uur was dat een mens zou moeten opstaan ipv gaan slapen beloofde het dus een zwaar dagje te worden. Bovendien was de toer van gisteren niet volledig af en kwamen Xavier, Koen en Caroline nog richting stad om het laatste te zien. OM efficiënt te zijn brachten ze hun valiezen mee zodat ze die konden droppen in mijn kamer. Zo waren ze al dichter tegen de luchthaven en moesten ze al niet meer terug naar het hotel. Agios Dimitrios, Agora en Agias Sofias stonden nog op het programma. Tegen 11u waren ze bij mij en begonnen we eraan. Niet veel nachtrust dus. Om 14u wilden ze ongeveer de taxi nemen om naar de luchthaven te vertrekken en dus eerst hun koffers op te halen in mijn kamer. Ik had gisteren ook nog mijn nummer uitgewisseld aan Romina en Carla, 2 zeer lieve Zwitserse meisjes. Ik had hen gezegd dat moest het hen interesseren dat ik hen ook kon rondleiden. Zij kwamen juist toen ik mijn 3 landgenoten ging vergezellen naar mijn kot om hun koffers te geven. Nadien herbegon ik de toer dus maar deze keer Engels gesproken natuurlijk. Nochtans konden de beide Zwitserse voortreffelijk Frans ook maar daar er nog een Spanjaard meewas konden we niet verder. Daar het bij ons allen nog ferm in de benen hing van gisteren, namen we een rustpauze van ongeveer om en bij de 2 uur op het bankje van het oude stadsgedeelte. Toen we aanstalten maakten om te vertrekken kwamen er nog een 4 tal Bulgaarse Rotaracters toe op dezelfde plaats. We bislisten dan maar om samen af te dalen en naar Agios Dimitrios te gaan. Nadien gingen we apertiefhapjes eten in een Griekse taverna en natuurlijk, je weet dat zondag Kitchenbar dag is stond die gepland voor later deze avond. De Bulgaren konden niet mee daar ze hun trein moesten hebben. Tegen 21u zwaaiden we hen uit. We vonden het eigenlijk allen nog te vroeg om richting restaurant te trekken dus was een terrasje doen een verlokkelijk aanbod. We babbelden en babbelden en voor we het wisten was het al 23u. De Spanjaard had niet veel zin om nog mee naar het restaurant te trekken daar hij zijn trip doorheen Griekenland wilde plannen die hij vanaf morgen ging maken dus nam hij afscheid en verplaatste hij zich naar zijn voertuig. Wij belanden dus op een landwind na 11en in het Kitchenbar restaurant en kregen een salonnetje toegewezen waarin we konden dineren. Tegen 0u30 was het eetgebeuren achter de rug. Maar slapen neen, daarvoor is het alweer te vroeg. We bestegen de trap dan maar richting lounge bar om in een nóg confortabelere zetel plaats te nemen. Maar ook daar vonden we nog gestrande Rotaracters. Deze waren aan het wachten om richting luchthaven te trekken en waren dus aan het genieten van het gezellige interieur alvorens terug te keren naar hun land van herkomst. Nadien begaven we ons naar de Egnatia straat waar ik beide Zwitserse meisjes een taxi ter beschikking stelde. Ik moest dan nog terug naar huis wat zich vandaar op dik kwartier bevond. Ik arriveerde tegen 3u30 terug en het wederzien met het bedje was een gigantisch plezier in elk geval.
Daar het er gisteren niet maar van gekomen was om af te spreken met de Belgian Rotaract team ging het vandaag zeker gebeuren. Deze morgen brachten ze een bezoek aan de historische site van Virgina, iets wat ik nog steeds moet ondernemen. Daarna waren ze vrij en gingen ze normaal naar het stadscentrum komen. Xavier liet me tegen 16u weten dat ze normaal in het stadscentrum zouden komen binnen een klein half uurtje. Meeting point was natuurlijk Platia Aristotelous. De Belgen bestaande uit Caroline, Koen en Xavier vond ik zeer gemakkelijk terug daar ze hun badge aanhadden gedaan en er duidelijk een Belgisch vlagje op te zien was. Er werd beslist om in hotel Etcetera Palace, in de bar op het dakterras daar, een koffie te gaan consumeren omdat je daar een gigantisch mooi zicht hebt op de zee en over de stad. Er waren nog een paar andere mensen mee ook en ook iemand van de organisatie, een Griek, maar het probleem was dat we geen tafel vonden die groot genoeg was om iedereen samen te zetten dus spitsten we ons maar op in 2 kleinere groepen. Tegen 17u30 was dit genieten op grote hoogte voorbij en verliet de organisator de groep. Ik maakte nog wat verder kennis met mijn 3 toffe landgenoten en we beslisten dan maar om een stadwandeling langsheen de belangrijke punten te maken. Te beginnen bij het standbeeld van Alexander de Grote. Daarna langsheen Kamara over Rotonda naar Ana Poli (oude stad). Daar nog een beetje genoten van het zicht en terug naar beneden daar ze tegen 21u in het hotel terug moesten zijn om dat het officiële gebeuren dan van start zou gaan maar Griekenland kennende moest we ons dus niet spoeden effectief op dat uur klaar te zijn. Ik wisselde snel van kleren en was dan ook zeer blij dat ik meemocht naar het feest die erna zou plaatsvinden. Tegen 23u was het speechen gedaan en kregen we eindelijk voeding voorgeschoteld in de gezellig en vooral chique ingerichte zaal voor het galabal. De voorschotel betrof een salade en de hoofdschotel was 2 dunne schijven kippenfillet. Nadien kwam het feest al op gang want de Dj draaide al toffe muziek dus een dessert moesten de meeste al niet meer. Er werd nog eens ferm met de beentjes gezwaaid en iedereen amuseerde zich. Pas tegen 4u begon men te marken dat de zaal begon te legen. 2 Griekse hadden voorgesteld of we toevallig geen zin hadden om nog naar een Boyzoukabar te gaan. Dit is een typisch verschijnsel van hier. Er staat een zangeres in een soort zaak wat men bij ons een discotheek zou noemen maar je moet je inbeelden dat er op de vloer waar er normaal gedanst wordt er gewoon tafels en stoelen staan. De ingang was dan nog 10 euro ook en de zang deed eerder aan iets Turks denken dan aan het Grieks. Maar het is het wel eens waard om te zien hoe de mensen hier uitgaan. Echt wel eens verrassend. Tegen 5u30 was begon het meeste volk daar ook weg te vloeien en de rotaract bende dan bijgevolg ook maar. We hadden nood aan 2 taxis dus ik nam dan maar de 2de samen met Anastasia, een van de Griekse meisjes die ons mee uit had gevraagd. Maar er kwamen maar geen lege taxis af nadat de eerste vertokken was. Uiteindelijk hebben we daar ongeveer een half uur buiten staan wachten. We reden eerst naar het hotel waar Anastasia haar wagen moest ophalen om dan nog Iasmini, de ander Griekse naar huis te brengen. In het hotel was Koen nog wakker. Hij zat met een Fransman te praten en ook nog met de mevrouw van Rotaract Griekenland internationaal. We babbelden nog eventjes over hoe we de avond hadden ervaard en gingen dan maar allen massaal slapen. Anastasia wilde me ook een lift geven wat ik uiteraard liever had dan nog maar eens op een taxi wachten en dus lande ik tegen 6u30 in mijn bed. En ander record die eraan moest geloven dus.
