|
Moedertjesdag...maar Moeder Natuur heeft het duidelijk niet begrepen op haar feestdag en trakteert ons complex landje op een grauwe, regenachtige zondag.
En toch zijn we dag niet slecht begonnen vandaag! Eindelijk werd mijn lijf wat nachtrust gegund....de afbouw van Medrol heeft zijn effect en deze keer een leuk neveneffect!!! Je zou bijna vergeten dat dit ook bestaat: aangename bijwerkingen !! Even word ik wakker om 2u30...maar al snel dommel ik terug in om rond 6u wakker gemaakt te worden voor het verplichte nummertje. Even wat spanning....maar geen probleem, vlotte bloedafname !! Ideaal om daarna terug wat te soezen en wat in te dommelen.
Het eerste ochtendgloren komt reeds mijn kamer binnen...ik realiseer me plots terug dat gisterenavond de elektrische zonnewering het liet afweten. Tja, rien à faire....dit herstellen is niet aan de orde zolang je in isolatie ligt. Gelukkig heb ik hier nog niet zo'n last van...
Rond 9u rol ik uit mijn bed...autch, rechterkuit voelt allesbehalve aangenaam. Men had het voorspeld...afkickverschijnselen van de Medrol geeft mogelijks spierpijnen, gewrichtspijnen en botpijnen. Mijn arts vermeldt niet veel bijwerkingen, maar als hij toch waarschuwt dat dit kan optreden en ik hier niet moet van verschieten, dan weet ik ondertussen al dat de kans heel groot is dat je prijs hebt.
Zoals al een weekje aan de gang is, voel ik terug ambetante steken achter rechter schouderblad die uitstraalt bij diep inademen. Ik besluit het toch nog even te melden aan de arts straks...In het verleden werd reeds paar maal dit als niet ernstig beoordeeld maar even extra melden, kan geen kwaad denk ik bij mezelf.
Terwijl ik rustig mijn ontbijt naar binnen werk (5 lekkere sneetjes rozijnenbrood, vezelrijk fruitsap, tasje koffie, yoghurt en appel --> Tis toch zondag e? ;-) komt de arts binnen. Mooi rapport terug zegt hij. Fibrinogeen nu op 97 (gisteren op 90)...dus net onder de norm van 100 ---> plasma wordt terug besteld. Ik meld hem even mijn klachten rond spierpijn/ ademhaling...hij vermoedt al snel dat dit een motorische oorzaak heeft en niet bij de longen gezocht moet worden. Maar een dokter is ook wat een psycholoog (of zou toch idealiter deze gave wat moeten ontwikkeld hebben)...en hij ontwaart wat ongerustheid in mijn stem. "Ik zal voor alle veiligheid en om je opt gemak te stellen een thoraxfoto laten maken", is zijn wijs besluit
Ik moet beamen: op hematologie in Brugge hechten ze wel belang aan een gerustgestelde patiënt!
Even later wordt een mobiele hoogtechnologische robot de kamer binnengerold. Millimeterwerk om het gedrocht de isolatiekamer binnen te loodsen. Ok, ik hoef hier zelfs niet voor de uit de kamer! Even gepiept en hop, het zit er weer op. De arts zal je foto beoordelen, zegt de verpleegster en there she goes.
Nu afwachten dus wat dat plaatje oplevert....hoewel ik me geen grote zorgen maak, is er toch wat gezonde nervositeit. De laatste weken merk je dat je telkens uitkijkt naar het resultaat van elke test...of het nu bloedstaal, beenmergpunctie, bloeddruk, temperatuur of thoraxfoto is. Meten is weten..en laat dat nu net één van de grootste slogans zijn in deze wittejassenwereld!
Bij het aansluiten van het plasma pols ik even bij de verpleegster: krijg ik vandaag nog nieuws over foto? Normaal wel hoor...ze zullen eens bellen voor resultaat en me iets laten weten in de loop van de dag. Even wachten dus...
En ja, ook wachten is een werkwoord... :-)
|
