Vorige week vrijdag hebben we alvast 1 groot hoofdstuk afgesloten: de laatste chemo intraveneus via de port a cath is binnengesijpeld. Het schema van 52 weken zit erop! Si dieu le veut zien we die toxische baxters niet meer terug.
Dat betekent ook nog een laatste maal door een stevige dip (qua bloedwaarden). As we speak wachten we terug op de 1e transfusie van bloedplaatjes. Er zullen er nog wel een paar volgen volgende week.
Ondertussen gaat het leven verder en worden de volgende mijlpalen al gezet! Op 18 mei hervat ik terug mijn werk, weliswaar aan 50%. Het zal enorm raar aanvoelen, zelfs wat emotioneel voor een koele kikker als ik....maar ik kijk er wel naar uit. Het is nog een stap dichter bij ons oud leventje van vroeger....al zal de toekomst nooit meer zoals vroeger zijn. Daarvoor is er teveel gebeurd.
Ca 1 jaar geleden ben ik begonnen met deze blog. Het was een soort uitlaatklep en tegelijk een goede manier om iedereen op de hoogte te houden. Ik had me voorgenomen gedurende 52 weken mijn verhaal en ervaringen onverbloemd neer te pennen. Ik zal de komende 2 jaar nog af en toe wat laten horen....want hoewel we 1 groot hoofdstuk afgerond hebben, is het verhaal nog niet volledig geschreven.
