Bijna 4 maanden geleden al toen we ons das opnieuw knoopten en richting Brussel trokken voor mijn 1e werkdag na het ganse avontuur.
Al 1 jaar en 5 maanden geleden toen mijn leven en dat van mijn ganse gezin een bruuske wending kreeg.
Tijd vliegt zeggen ze dan! En toch zoveel gebeurd, zoveel momenten, feiten, gebeurtenissen die op mijn netvlies gebrand staan, die in ons geheugen gegrift zijn. Niet alleen ikzelf ben door een ganse beproeving gegaan, ik heb ook mensen die me dierbaar zijn verloren door die akelige kanker. Wat we ooit eens als 'ver van ons bed' beschouwden, heeft ons de laatste 2 jaar bijna in een wurggreep vastgehouden. Terwijl het met mij de goede kant uitging, zag ik anderen geleidelijk aan de strijd verliezen. Een vreselijk, onbeschrijfelijk gevoel die enkel lotgenoten kunnen begrijpen, vrees ik.
In mijn reis hebben we terug enkele mijlpalen bereikt. Eind juli was de tijd aangebroken voor de 1e beenmergpunctie tijdens de onderhoudstherapie...een fait divers was het zeker niet. Naarmate de dag van de punctie naderde, verkrampten de spieren, gierden zenuwen hoe langer hoe meer door mijn keel. Een vlijmscherpe naald die voor de zoveelste keer in mijn werd geplant...dat was het probleem niet (nu toch niet meer)...wel het ondraaglijk wachten tot het resultaat.
Woensdagmorgen werd een staaltje beenmerg afgetapt om haar geheim pas vrij te geven donderdagavond. Ik herinner me nog mijn woorden aan de collega's die donderdagmorgen: "Dit is niet mijn dag. Dus laat me maar rustig werken...". De collega's wisten genoeg...
Die donderdagavond, rond 17u, viel een loodzware rugzak van mijn schouders. Zijn woorden waren kort maar zo bevrijdend aan de telefoon: "Je beenmerg, Sven, is volledig normaal. Je blijft in volledige remissie !". Oef, zucht, een volgende mijlpaal bereikt...kurk, knal, een glaasje bubbels was op zijn plaats!
De timing was ideaal, net voor onze deugddoende vakantie naar het zuiden van Frankrijk en dat mocht wel eens ook. Voor het ganse gezin moest dit gewoon een perfecte, zorgeloze vakantie worden om de ban te doorbreken. Tot dan was geen enkel vakantie immers gelopen zoals gepland en telkenmale was ik de boosdoener, of beter gezegd 'die vermaledijde leukemie'!!!
De reis was in 1 woord te beschrijven: BEVRIJDEND !!! Iedereen heeft de zorgen van het laatste 1,5 jaar even kunnen vergeten en volop kunnen genieten...zoals enkel God dat kan in la douce France !! Check 2de mijlpaal bereikt !!!
Geen 2 zonder 3 wordt wel eens gezegd !!! Nog maar eens werd dit bevestigd.
Kort voor mijn vakantie werd me toegefluisterd dat een collega in Kortrijk een andere uitdaging zou opnemen. Een opportuniteit voor mij om na 10 jaar verblijf in onze hoofdstad van België en trotseerder van de Belgische specialiteit: files, eindelijk mijn wegen wat te verleggen. Na mijn vakantie concretiseerde alles zich vrij snel. De transfer van Brussel --> Kortrijk was beklonken. Enige transfersom werd niet publiek gemaakt om mogelijke commotie te vermijden  . Vanaf 1 oktober ben ik te bewonderen in mijn eigen heimat !
Check, 3de mijlpaal bereikt!!!
In een volgende blog wat meer over dit nieuwe avontuur, maar ook over het afsluiten van een lang hoofdstuk in Brussel.
Ciao ciao
12-09-2015, 22:06
Geschreven door Sven 
 Reageren (2)
|
