Enige tijd geleden dat hier nog enkele hersenspinsels van mij neergepend zijn. Ik betrap me er vaker op: naarmate de chemo vordert en vooral naarmate een ziekenhuisverblijf verder in het verleden ligt, hoe minder frequent ik iets post op mijn blog.
En toch wil ik deze blog aanhouden en de volledige rit blijven beschrijven...in geuren en kleuren.
Na mijn laatste chemokuur (nu ca. 11 dagen geleden) hebben we reeds een aantal controles achter de rug waarbij men focust op het dichten van de gaten die er zijn. Zo'n chemokuur legt immers je beenmerg plat, waardoor je geen bloedcellen meer aanmaakt......bloedcellen die nodig zijn voor je weerstand (de witte), bloedcellen die nodig zijn voor zuurstofopname (de rode en gemeten via hemoglobine) en bloedplaatjes die voor de nodige stolling zorgen bij wondjes.
Vorige donderdag was zo'n controle. Bij aanvang leek het alsof ik niets nodig had en het makkelijke in/out van het ziekenhuis worden.Je hoort me al komen...het was helemaal geen makkie. Al snel bleek dat ik zowel bloedplaatjes als 2 zakjes bloed nodig had. Nog geen man overboord dacht ik....tot we bij de arts zelf moesten.
"Hoe voel je je Sven" is zijn klassieke intro. Zoals gewoonlijk repliqueerde ik dat ik me goed voelde, maar helaas een domme verkoudheid me te pakken had genomen. Toch even luisteren naar de longen. Zijn gezicht vertrok en een bezorgde blik keek naar mij. "Sven, je moet direct onder de scanner. Indien de scan iets abnormaals laat zien, hou ik je hier".
Daar verdween mijn rustige namiddag als sneeuw voor de zon. Met mijn hoofd vol vraagtekens naar de scanner dan maar. Daarna nog even de twijfels verbijten op het ziekenhuisbed terwijl het laatste bloedzakje insijpelt...tot de assistent binnenkomt en me naar kabinet van de arts begeleidt. "Je hebt geluk Sven", stak hij van wal, "de scan laat niks abnormaals zien. Je mag alvast naar huis maar wel met extra antibiotica". Een zucht van opluchting....
Er werd nog even een extra bloedstaal afgenomen (testen of er schimmelinfectie in de longen zat) en met een wisser werd even neus en mond geteisterd (letterlijk). Bij de volgende controle kon ik vernemen dat het rhinovirus (eerder onschuldig) me te pakken had en dit voor de loopneus en hoest zorgde. Met mijn quasi zero weerstand zal dit wel even duren vooraleer dit banaal virusje overwonnen is.
Op vandaag is het virusje al goed gecounterd maar helaas nog niet volledig weg. Een zakje bloedplaatjes was vandaag nog nodig om de concentratie in mijn lichaam naar een acceptabel niveau te brengen. Mijn beenmerg is duidelijk terug op gang geschoten, getuige de boost van witte bloedcellen waardoor mijn weerstand terug redelijk "OK" is. Volgende dinsdag nog even een check up en hopelijk vaststellen dat mijn beenmerg ook de nodige bloedplaatjes geproduceerd heeft.
Indien alles terug op kruissnelheid kan de start van de volgende kuur (de 1e van het rijtje terug) in de agenda worden vastgepind. Zoals het er nu naar uitziet, zou dat best wel eens maandag 22 sept kunnen zijn. Dan zijn we terug weg voor 4 weken chemo waarbij elke maandag een chemo op de agenda staat, gecombineerd met 1 ruggeprik de 1e week.
