3 maanden reeds achter de rug. Midden april las iedereen met grote ontsteltenis de kop 'Sven heeft leukemie'. Vandaag is deze kop al lang geconsumeerd....eigen aan de maatschappij die ons consumeert. Het nieuwtje is oud geworden en reeds vakkundig gearchiveerd in een stoffig klassement.
Mensen springen vandaag van ene moment naar andere en hebben amper of geen tijd om even stil te staan. De rush van het dagelijkse leven...noemt men dat beestje en het lijkt erom dat je er enkel kan aan ontsnappen door een ander beestje op te pikken.
Als je even aan de zijlijn staat, kan je alles rustig bekijken. Er zijn 2 verschillende werelden: de grote wereld die energie opslorpt en aan een ongelofelijke snelheid verder dondert. Daarnaast heb je het kleine broertje, waar de afvallers toe behoren...zij waarvan het energiepeil (tijdelijk) onvoldoende is om met de grote jongens mee te doen. In dit kleinere wereldje wordt er welbewust geleefd op het tempo van elke persoon.
Ik heb me even genesteld in het kleinere wereldje....
Ondertussen druppelen de rode bloedcellen rustig mijn lijf binnen. Vandaag was er nog een controle gepland om te evalueren in hoeverre mijn beenmerg terug opgestart was. Goed nieuws...de motor is weer oogestart. Bloedplaatjes en witte bloedcellen mooi spontaan gestegen. Hemoglobine dient nog wakker te worden en was min of meer stabiel.
Met dit resultaat kan er volgende dinsdag gestart worden met de 3e chemokuur....hoge dosis methotrexaat en goed voor een verblijf vol pension tot vrijdag.
Maar eerst nog dit verlengd weekend wat bakken en braden in de Belgische zon en.....genieten van een zomerse bbq met de vrienden!!!
Na een deugddoend weekend deze morgen zelf in de wagen gesprongen voor een ritje naar Brugge. Dat zegt al veel over hoe ik me voel: goed ! Klaar om een volgende stap te zetten! Op de menu: controle van bloed aangevuld met evt transfusies en nadien kijken of en wanneer we de 3e chemokuur kunnen starten.
Kans is reëel dat we die volgende dinsdag starten....vanuit praktisch oogpunt zou ons dat niet slecht uitkomen. Het zou ons immers de kans geven om er met ons gezinnetje eventjes tussenuit te knijpen....na de 1e dosis methotrexaat volgende week....en indien ik het goed verteer, niet onbelangrijk
Het zou ons 'vreed vele deugd' doene!!! Het zal geen Bora Bora of Malediven worden...(ik dien binnen 'handbereik' van de Brugse wittejassen te blijven) maar een paar daagjes Hollandse zeelucht in Zeeland zou voor ons al een wereldreis zijn!
Ondertussen heb ik ook al kennis gemaakt met een ander aspect van de ziekte: de paperassenmolen en facturentsunami....bellen van hot naar her om die teerbeminde eurootjes terug te krijgen waar je recht op hebt....jaja, TERUG krijgen, want eerst moet je je rekening plunderen om alles voor te schieten. Je zou er versteld van staan welke facturen naast de ziekenhuisfactuur je brievenbus binnendwarrelen. Hier is duidelijk nog ruimte voor verbetering / administratieve vooruitgang.
Als we ooit een nieuwe regering hebben, kunnen ze hier eens hun hoofd over breken.
Ohja, voor we hier afronden, zou ik zowaar een belangrijk nieuwtje vergeten. De beenmergpunctie van vorige week dinsdag toont nog steeds een complete remissie! Weg zijn die beestjes daardoor nog niet....met de huidige technieken kan men ze niet meer opsporen. De volgende 9 maanden chemo moet die kwelduivels tot op het bot uitroeien!! We geloven erin...het moet! Er is geen andere optie! En met al jullie steun zullen we hier doorfietsen en onverwachte obstakels overwinnen.
