30-10-2007 om 14:02 geschreven door Sarah  

Lange tijd geleden dat ik hier nog iets heb geschreven... Druk druk druk, vooral augustus en het einde van die maand waren ongelooflijk leuk. Heel ons hotel vol met Engelse gezinnen, die allemaal kinderen tussen de leeftijd van 10 en 18 hadden. Elke dag konden we voetbal spelen, waterpolo natuurlijk, tafeltennis,... De dagen vlogen voorbij.
Nu is het totaal het tegenovergestelde.
Jaap werkt ondertussen al een dikke week hier achter de bar en ik sta nu alleen in voor de animatie. En dat omdat er toch geen werk is. Vorige week begon mijn dag om kwart na 10, dan had ik nog tjid zat om op mijn gemak alle posters te verhangen voor 's avonds. Dan speelde ik een beetje biljart, als er al iemand was die mee wilde doen, en dan daarna kon ik alweer terug naar mijn kamer omdat niemand iets wilde doen. Liever lui dan moe zeker?
Nu, des te beter voor mij, dan had ik bijna de hele dag vrij en moest ik gewoon om 5u bingo doen. Leve die bingo toch, waar al die ouw Engelse mensjes zo zot van zijn...
Deze week zit het een beetje raar in mekaar. Er zijn echt veel oudjes, maar dan aan de andere kant hebben we toch ook een paar kinderen, in een hele bus vol Zwitsers zaten er een stuk of 10 denk ik. en dat zijn dan ook echt de enige kinderen in het hotel. Elke avond minidisco met 3 'enthousiaste' kinderen, hum.
Maar vandaag hebben ze wel meegedaan aan een paar activiteiten en had ik dus weer wat te doen. Had ik toch nog het gevoel dat ik voor iets betaald wordt. maar alle oudjes zijn wel echt superlief, dan sla je gewoon een babbeltje met hen en zijn ze toch zo dankbaar dat je ze even aandacht hebt gegeven...
Omdat Jaap nu niet meer in de animatie werkt, moet ik 1 avond per week zelf zien te vullen nu. De voorbije 2 weken was het een quiz. Die van vorige week ging echt slecht. Die moesten we ook op zaterdagavond doen, en dan is iedereen nog doodmoe van de heenreis. Resultaat was dat we een quiz deden voor ongeveer 5 man. Echt gezellig dus...
Gisteren, zondag, probeerde ik nog eens een quiz, maar dan in een aangepaste versie. Een paar gemakkelijke vragen, een paar gokvragen en een paar moeilijke; en deze sloeg wel aan. al mijn antwoordpapiertjes en mijn stylo's waren uitgedeeld, en ik denk dat iedereen zich eigenlijk wel aan het amuseren was... Dus: missie geslaagd.
alleen doet de bar nog altijd zo extreem moeilijk over het geven van een prijs, een coctail of een sangria ofzo... Misschien dat het tegen eind oktober wel beter gaat. Al vrees ik daarvoor.
Nu goed, nog slecht nieuws voor iedereen heb ik ook. Nuja, als het slecht is hangt er een beetje vanaf voor wie het leest, maar op een dag ging ik naar Gloria vragen wanneer ik nu eigenlijk naar huis mocht. Zegt ze doodserieus dat dat de 26ste oktober is. Ik dacht dus eerst dat ze een grapje maakte en ik zei dat ook, totdat ze zei dat ze zelf doodserieus was. Maar dat ik desnoods ook nog de 20ste oktober naar huis mag.
Dus nog een weekje langer dan dat ik eerst had gedacht...
Maar dat is goed voor de portemonnee... Tegen dan gaat bijna iedereen al gestopt zijn, Gloria zei trouwens zelf dat het enkel voor de bingo was dat ik nog zou moeten blijven, en veel uitgaan gaat er dus niet inzitten. Wat wil zeggen dat ik ook niet zoveel geld zal uitgeven...
Hoera hoera, Sarah gaat sparen. Wie had dat nog gedacht....
Maar oke, alles gaat hier dus nog altijd supergoed. Ik heb eigenlijk al niet zoveel zin meer om terug naar huis te keren, maar het zal waarschijnlijk toch wel goed doen om alles en iedereen eens terug te zien.
Dus ik zie jullie binnen minder dan een maandje.
Kus van Sarah

24-09-2007 om 14:57 geschreven door Sarah  

Zaterdag 21 juli

Ook al lijkt het af en toe alsof de tijd supertraag voorbij gaat, eigenlijk vliegen de dagen hier voorbij. Nog een tiental dagen en dan is het alweer augustus, terwijl het voelt alsof juli nog maar pas is begonnen.

Ook qua temperatuur merk je eigenlijk wel dat de zomer hier goed is begonnen. Temperaturen van meer dan 30 graden zijn normaal, alleen ben ik er al zo aan gewend dat het niet meer zo heet voelt. Elke keer als het nu ’s avonds, of op mindere dagen minder zon is voelt het voor mij al als kou aan. Dat belooft voor oktober, als ik terug kom in België.

Mijn ouders, en zussen zijn hier deze week geweest op vakantie. Een paar keer samen gegeten en een dagje Barcelona gedaan, maar voor de rest heb ik ze hier niet zo veel gezien. Dat is ook niet zo gemakkelijk als ze op een uur rijden van hier zitten.

Begin augustus komen Sabine, Tim en Liesbeth en hopelijk zitten ze hier ergens in de buurt op een camping, dan zie ik ze tenminste veel!

Voor de rest is het hier qua animatie nog altijd veel te rustig naar mijn idee, en dat zal waarschijnlijk ook niet echt veranderen. Deze week hadden we veel Denen, Polen en Russen terug. En natuurlijk ook de vaste groep Nederlanders en Engelsen. Ook een Italiaans gezin en een paar Spaanse… maar de grootste groep zijn dus die onverstaanbare Denen etc.

Echt hatelijk zijn die mensen. Vind ik toch.

Dan vraag je gewoon aan ze of ze mee willen doen met de minigolf en snauwen ze je af… Echt sympathiek zijn ze niet, en daarom zal ik het ook niet echt betreuren als ze vandaag terug weggaan.

Voor de rest kwamen Jaap en ik goed overeen met een Nederlands gezin, afkomstig uit Curaçao, maar die wonen in Nederland. Het meisje daarvan, Nicky, is 17, maar is een beetje mentaal achter. Ze gedraagt zich als een twaalfjarige, maar wel een heel lieve en toffe! Als we ’s avonds tijd hebben spelen we altijd kaart met haar en haar zus. Gisteren al een beetje afscheid genomen en vandaag dan het grote afscheid… Het wordt moeilijk.

Onze enquêtes vandaag doorgenomen met Gloria omdat ze slechter waren dan de voorbije keren. Gloria zei ons dat ze wist dat het niet aan ons lag, ze zei dat ze echt supercontent was van ons, maar dat het gewoon de mensen zijn. Het was gewoon over de gehele lijn slechter…

Nu, we kunnen maar ons best doen, als de mensen aan niets willen meedoen…

We kunnen het maar vragen.

Als jullie op bezoek komen dan weet ik al wat jullie kunnen doen. Gewoon meedoen met onze activiteiten, dan hebben we tenminste toch al een paar mensen… Enkel de waterpolo trekt altijd veel volk. En nu hebben we van Gloria toch ook al toestemming gekregen om de airhockey gratis te gebruiken. Dan kunnen we dat ook als activiteit met de jongvolwassenen doen.

Nu is het daar bij jullie Gentse Feesten, en voor iedereen vakantie. De vakantie en de feesten met jullie vieren dat mis ik hier toch wel. We kunnen hier wel uitgaan, maar het is niet hetzelfde.

Gisteren uitgeweest met Jaap en Terrence. Eerst naar QK tot 1u30 en erna ging Terrence naar huis en wij naar Tropicana. Het was playboynight. Lekker marginaal, want er was rond twee uur een stripster en dat gaat er toch wat anders aan toe dan bij ons. Die gaan gewoon volledig naakt. Zo ordinair… En alle venten vonden dat natuurlijk fantastisch, behalve Jaap die toch nog iets van gêne toonde. Iets ervoor kwamen Xavi en Miguel Angel, onze barmannen, ook nog binnen. Dus dan stonden we met ons viertjes de ganse tijd te dansen. Wel leuk.

Jaap en Xavi moesten me de hele tijd beschermen tegen opdringerige venten, want wat ik aanhad was eigenlijk ook niet veel soeps.  Een superkort jeansbroekje, hetgeen Tim ook nog heeft aangehad, met daarboven mijn lievelingst-shirt met ongelofelijk diep decolleté. Met daaronder dan hakschoenen. Ik had ook al iets gedronken, dus ik was al volonté aan het dansen.

Dat iets gedronken, dat kwam vooral omdat mijn aanbidder daar ook was, Jonas. Een rijke Spanjaard die hier recht tegenover mijn kamer in een veel te groot duplex appartement woont met een dakterras van waarop je de bergen en de zee kan zien. Ik heb hem leren kennen toen ik met Chiara eens iets ging drinken bij hem. En sindsdien is hij verliefd op me.

Nu heeft hij dan heel de tijd getrakteerd met drank en complimentjes. Waarschijnlijk in de hoop dat hij me zo zou kunnen overtuigen. Hij zei toen dat hij me had gezien enkele weken geleden met mijn vriendje, toen Pieter hier dus was. En toen vroeg hij waar Pieter nu was. Toen ik vertelde dat hij nu in België zat, zei hij: ‘Maar we zijn hier toch in Spanje, wat hier gebeurd blijft hier ook.’ Niet dus… En dat heb ik hem ook gezegd dat ik er niet zo over denk. Met teleurstelling tot gevolg. Maar blijven proberen, Jonas… Zolang je me gratis drank geeft maak ik er geen probleem van.

Vanmorgen rond 5u ging iedereen dan nog mee in de auto van Julian naar het bos om daar eentje te roken en dan rond half zes was ik weer thuis. In mijn bed. Het was echt wel leuk, maar daar stond dan tegenover dat ik vandaag zo brak als iets was. Zeker omdat er bijna niets te doen was en we ons toch maar verveelden voelde ik het dubbel zo hard.

Nuja, vanavond gaan we dan eens vroeg slapen. Dan kunnen we morgenavond weer uitgaan.

Door het ‘harde’ werken en het vele uitgaan is proppen voor de Pep er ook niet echt meer van gekomen. Nu hebben we natuurlijk geen contract en kiezen we wanneer we werken, maar ik denk wel dat Pep had verwacht dat we elke avond daar twee uur zouden staan. We hadden hem wel al duidelijk gemaakt dat het voor ons onmogelijk is om daar elke avond zo lang te staan. Met de shows en zo. Maar de voorbije dagen konden we na het werk en voor het uitgaan wel nog even proppen, we hadden er gewoon geen zin in.

En als je er geen zin in hebt dan haal je ook geen mensen binnen. Denk ik dan. Echt wel chill dus. Pep maakt er ook geen probleem van, dus doen we eigenlijk gewoon maar waar we zin in hebben.

Alles hier dus over het algemeen nog altijd goed. Het einde begint nu zo’n beetje in zicht te komen. Nog een tweetal maanden, waarvan juli bijna zo goed als voorbij gevlogen is.

Ik zal toch blij zijn als ik jullie allemaal terug zie en als we weer allemaal samen eens een goed vet feestje kunnen bouwen!

Beso de Sarita!

Maandag 23 juli

Ondertussen is er hier weeral iets gebeurd waardoor we ons meer en meer tegen Thomas beginnen te kanten. Zaterdag hadden we hier bij ons show en Niels had zoals gewoonlijk weer een van z’n buien waarbij hij tegen alles en iedereen vloekt en ongelofelijk boos doet.

Jaap pikte dat dus niet meer en zei iets terug, waardoor op een gegeven moment iedereen zo gefrustreerd als een os op het podium stond. Dit alles gebeurde terwijl de show bezig was in de kleedkamer. Na de show vroeg thomas toen of iedereen naar de miniclub wilde komen. Hij wilde eens met iedereen praten.

Het feit dat Niels zo reageerde was blijkbaar omdat we tijdens de show vergeten waren een stoel van het podium te halen en dat Niels toen moest dansen achter die stoel. En niemand had het echt goed kunnen zien en blablabla. Toen zei Thomas dat het niet alleen daardoor is dat er frustraties zijn. Ze vinden blijkbaar dat het bij ons en in Sorra zo is dat er nooit iets in orde is.

Dat de kleding voor de anderen bijvoorbeeld nog niet is klaargelegd, dat er nog geen water is gehaald of dat zoals zaterdag de kleedkamer niet groot genoeg was opgezet.

Die dingen zijn maar een keer of twee voorgevallen en toen was het omdat we ook ander werk te doen hebben hier. Zoals ons staan vervelen aan de deur van de eetzaal.

Over de kleedkamer konden we kort zijn, dat zijn hier gewoon een paar schermen die elke keer weer moeten worden opgebouwd en ook weer worden weggedaan. In andere hotels is de kleedkamer er standaard, maar wij moeten dus zien in te schatten hoe en waar we die dingen moeten zetten. Daar voel ik me dan ook totaal niet schuldig over.

Dat was niet het enige… In de show zaterdag zaten we maar in een paar dansen en toen waren het nog enkel en alleen maar minidiscodansjes die we met kindjes moesten doen. We doen al elke avond minidisco, om die dan nog eens in een gewone show te moeten doen wordt dat wel een beetje te veel van het goede. Toen we daar een opmerking over gaven zei Thomas dat we, Jaap en ik, niet kunnen dansen en dat hij zijn ‘dansteam’ al heeft samengesteld. Dat zou dus willen zeggen dat Jaap en ik nooit een show gaan mogen doen, behalve dan de tweedehandsdansen. Om het nog kalm te zeggen: daar heb ik echt geen zin in, dan doe ik nog liever niets in een show.

Toen Thomas ook een opmerking maakte over dat hij weer het gevoel had dat er twee kampen waren; malgrat tegen de andere hotels; hadden we het idee dat het ook gewoon de waarheid is. Hij sprak er zelf over dat zijn ‘team’ alle dansen al kent. En wij dan? Dat zou dan willen zeggen dat wij er dus inderdaad niet bijhoren.

Het was een verhitte discussie en zelf hebben we het er hier ook al veel over gehad, maar er is gewoon niets aan te doen.

Zo werd ons ook verteld dat Terrence ook niet meer mag meedoen in de shows, omdat hij zogezegd niet kan dansen. En dat terwijl hij zelf dansles geeft… Allemaal wel heel tegenstrijdig.

Daarom komt het ook dat als thomas hier komt, hij niet echt met open armen wordt ontvangen. Hij heeft ons dan wel verteld dat we meer gaan oefenen voor de shows, voor een keer, gewoon om te zien of het ons wel lukt, maar hij vertelde zelf dat hij altijd zou kiezen voor iemand die vlugger en gemakkelijker dansen opneemt dan voor een ander die het misschien minder snel kan.

We hebben de hoop eigenlijk al opgegeven. En om meer te gaan oefenen voor niets heb ik ook niet echt geen zin.

Dat moest er eventjes uit.

Gisteren zijn we nog een keertje uitgeweest. Normaal zouden we niet uitgaan, maar ik had John B opgezet en kreeg verschrikkelijk veel zin in een goed feestje. Terrence hebben we toen ook meegevraagd, maar hij had het te druk met zijn scharrel. Het zou dus enkel met jaap zijn.

Het begon al goed in Sorra Daurada. Daar aan de bar lekker marginaal zitten doen met de barmannen daar, met behulp van wodka-redbull. De barmannen zouden ook nog meegaan, maar konden pas na 2u komen.

Geen probleem voor ons, wij gingen al op weg naar onze eerste bestemming: Tropicana. Echt veel volk was er niet, maar we amuseerden ons wel. Een dj van Somnis kende me nog, en er was ook een taxichauffeur die ons nog kende omdat we eens met hem hadden staan praten toen hij gasten uit ons hotel kwam ophalen. Alleen waren we dus al niet meer.

Toen ook David, de ober van Milan, binnenkwam was onze avond helemaal goed. Nog een hele tijd met hem en een vriend staan praten en uiteindelijk zijn we dan nog met ons viertjes naar QK gegaan. Er was daar een soort Brazil show, maar dat was echt supersaai omdat we eigenlijk gewoon wilden dansen. Daar heeft David ons dan nog getrakteerd en toen gingen we weer op weg naar Tropicana waar ondertussen ook de barmannen van Sorra waren aangekomen.

Nog even gedanst met Jordi, de zoon van m’n gekke buurvrouw, maar ik was een beetje te zat om goed te kunnen volgen. Al die mannen hier kunnen zo supergoed salsa dansen, en als ze goed kunnen leiden kan ik wel mee, maar als ze verwachten dat ik het evengoed kan… Teleurstelling!

Ook Julian was er, weer de hele tijd van guapa dit en guapa dat… Jaja.

Naar het einde toe kwam er dan nog een Spanjaard op me af. Hij had nog drankbonnetjes en ging slapen. En hij wilde dat ik ze kreeg. Geen probleem, nog een wodka redbull para mi!

Het was dus echt wel leuk, en dat was te zien aan het uur waarop we in ons bed liggen. Tropicana sloot, dus we moesten wel stoppen met feesten en toen gingen we naar buiten. Jordi en Julian gingen al door, maar ik moest natuurlijk nog iets roepen. Met mijn zatte kop roep ik superhard: ‘Hombrrrreeeeee!’ Met rollende r. alle Spanjaarden die daar buiten stonden begonnen me na te doen en te lachen, dus ze kenden me daar weer… Omdat ze allemaal aan het lachen waren ben ik maar vlug doorgegaan en ging ik mee met een vriend van Julian in de auto.

Het was 6u toen ik in bed lag en echt sliep. Om 9u er dan weer uit om aan de dag te beginnen en nu is het alweer 8u ’s avonds en begin ik het pas te voelen dat ik moe ben.

Straks nog minidisco om 9u en dan zijn we klaar! Eindelijk… Het zal deugd doen om weer een nachtje deftig te slapen.

En ik heb goed nieuws. Sarah wordt groot. Niet alleen qua leeftijd (nog 16 dagen en ik ben er 21), maar ook qua tanden. Ik denk namelijk dat ik een wijsheidstand aan het krijgen ben.

Ik voelde al de hele tijd iets achteraan mijn gebit en dacht eerst dat het iets anders was, maar nu kan ik er met mijn tong over heen en waar gaan en het is een minitandje… Misschien zat het er al langer en heb ik het nu pas ontdekt, maar het is wel spannend. Een ontdekkingstocht in eigen mond…

En dat was het denk ik wel voor vandaag. Ik ga nu gewoon nog een half uurtje rusten zodat ik die minidisco overleef. Vanavond moet ik nog kaarten met een paar jongetjes uit het hotel, pesten is hun favoriete bezigheid. Niet het reguliere pesten, maar wel kaartpesten. Ik vind het wel leuk.

Hierbij laat ik jullie dan in peis en vree gaan… Tot de volgende!

25-07-2007 om 22:48 geschreven door Sarah  

22-07-2007 om 14:45 geschreven door Sarah  

Maandag 9 juli

Ondertussen is het alweer 2 weken geleden dat Pieter hier was. En nu nog 2 weken voordat de volgende lading komt. Zaterdag de 14^e komen mijn ouders hier normaal aan, en ik heb via msn ook vernomen dat Maarten ook richting Spaanse regionen komt. We hebben nu al afgesproken om volgende week woensdag samen een stapje in Barcelona te zetten. Omdat hij er al een half jaar heeft gewoond zal hij me alle leuke plekjes tonen en de goedkoopste eetdingen en winkels… Leuk! Het enige probleem is dat het dus juist ook die week is dat ma en pa hier ook zijn. Maar daar weten we wel een mouw aan te passen.

Wat betreft het internet hier in het hotel… Dat blijft maar duren. Normaal gezien konden we hier een kaartje kopen voor 20 euro, waarmee we dan een week draadloos internet in de bar kunnen gebruiken. Maar omdat dat blijkbaar niet echt werkte moest dat helemaal opnieuw worden geïnstalleerd. Dat zou normaal deze week gedaan zijn, maar ik vrees dat de Spaanse mentaliteit maar weer eens de bovenhand gaat halen en het pas de week hierna is.

En nu over tot de verhalen van alle dag. Toen Pieter hier was waren er hier al hele bendes Duitsers in het hotel. Maar we moesten er niet al te veel van hebben omdat die een echt dikke nek hadden. Voelden hun voor alles veel te goed.

Op een gegeven moment beseften ze dan toch dat we de slechtste niet zijn, en zijn ze dan toch beginnen praten tegen ons. Ze vonden ons, en dan vooral Jaap, zelfs zo leuk dat ze ons mee hadden gevraagd om eens uit te gaan. Wat dan natuurlijk ook gebeurde.

Voor Jaap werd het zelfs meer dan gewoon uitgaan. Ik heb me gewoon de benen van het lijf gedanst en me rot geamuseerd. Jaaps scharrel vroeg ons toen 2 dagen erna zelfs nog mee naar hun afscheidsfeestje op het strand. De volgende avond zouden ze naar huis vertrekken, en we hadden nog steeds geen feestje op het strand gehad, dus we zeiden geen neen. De sangria vloeide rijkelijk en plots was er tegen Jaap niet veel te zeggen, die was helemaal verwikkeld in een tonggevecht met zijn tegenstrijdster, zijn scharrel. Ik had het grootste deel van de avond gebabbeld met een Duitse jongen, David. Toen iedereen voorstelde om op het strand te blijven slapen hebben we dat gedaan. En omdat ik David op dat moment het beste kende, kregen we samen een deken. Na eerst nog een beetje gebabbeld te hebben, en gelachen met Terrence, die er toen ook nog bij kwam zitten en zat was, viel ik bijna onmiddellijk in slaap.

De volgende dag, woensdag zouden Terrence en ik naar Barcelona gaan. David had ons horen praten daarover en vroeg of hij ook niet mee mocht. Geen probleem.

Om 6u woensdagmorgen lag ik in mijn eigen bed, en om 9u moest ik weer opstaan om naar Barcelona te gaan. Het was de bedoeling dat we een combinatie zouden maken van shoppen en bezoeken. Brak begonnen we aan onze dag. Het werd er ook niet beter op toen het weer ook nog eens bleek tegen te vallen. Ik vond het niet echt warm.

In Barcelona zelf vonden we dan ook nog niet eens zo gemakkelijk onze weg, waardoor we waarschijnlijk alle leuke dingen voorbij zijn gelopen. Ik heb toen wel een leuk kleedje gekocht, een duimring die eigenlijk te groot was en die ik ondertussen alweer verloren ben en een blauwe sportbroek om te werken.

Toen we aan het wandelen waren over de Ramblas, kreeg ik al wel de indruk dat er iets aan de hand was met David, mijn duitser, maar wat er echt was wist ik niet. Tot ik plotseling een bloem van hem kreeg. Hij stopte plotseling met wandelen en voor ik wist wat er gebeurde stopten we aan een bloemenkraam en vroeg hij welke ik mooi vond. En die kreeg ik ook.

Toen kon ik eigenlijk al raden wat er aan de hand was, maar dat deed ik niet. De volgende avond toen hij afscheid moest nemen begon hij te wenen. En sindsdien is de miserie begonnen. Ik dacht dat het allemaal puur vriendschappelijk was, maar nu hij me gisterenavond bijna 20 keer heeft proberen te bellen komt dat bij mij als een stalker over. Ik had nog tegen hem gezegd dat ik hem wel eens zou bezoeken in Duitsland, bij Keulen woont hij. Maar nu heb ik daar eigenlijk niet echt veel zin meer in.

Naast die Duitse bende wat hier ook een hele groep Italiaanse voetballers, allemaal van een jaar of 20. Die kwamen hier matchen spelen en oefenen. De ganse dag door hoorde ik ‘Ciao Bella’ en ‘Como estai’. Allemaal echt wel leuk, totdat de trainer van die mannen, van een jaar of 40, me tijdens het werk begon lastig te vallen. Hij achtervolgde me overal in de hoop mijn nummer te pakken te krijgen.Gelukkig ging hij nooit mee uit.

Met de andere kwam ik wel goed overeen. We zijn een paar keer met z’n allen uitgegaan, en ook al konden we elkaar niet verstaan, we maakten wel enorm veel plezier. Eentje van hen, die ook nooit mee uitging, was doof. Moest alles duidelijk maken met gebarentaal en met schrijven. Leonardo was de naam. Blijkbaar was hij helemaal weg van ons, zeker omdat we ook goed met zijn neef overweg konden. Hij was zo weg van ons, dat hij ons zelfs heeft uitgenodigd om naar Italië te komen. We mogen gewoon in zijn huis blijven, met zwembad en vlakbij de zee…. Zalig. Ik heb er nu al zin in.

Nu goed, die groep Italianen is ondertussen ook al weg en nu heb ik vooral gezinnen met kinderen. Niet zo leuk meer als al die jongeren, want echt waterpolo spelen kunnen we nu wel vergeten. Vooral de miniclub is zeer druk nu. Volwassenen om aan iets mee te doen zijn er niet echt. Die zijn vooral blij dat ze even van hun kinderen verlost zijn… Leuk, hum… Na twee zo’n uurtjes in die miniclub ben je echt dood.

Omdat uitgaan met z’n drietjes niet hetzelfde is als uitgaan met een grote groep gaan we nu meestal gewoon weer naar Chill-out. En daar begint een ander verhaal…

Via Jaap hoorde ik een paar dagen geleden dat Chiara had gezegd dat we zouden mogen beginnen proppen van de Pep. Nu geloofde ik daar niet al te veel van, want Chiara zegt wel vaker eens iets dat uiteindelijk niet blijkt te kloppen. Denk ik. Maar gisteren gingen we dus naar de Chill-out. Pep kwam er bijzitten, heel serieus, wat niet van zijn gewoonte is. En hij zei dat we eens moesten praten.

Hij moest dus inderdaad eens vragen of we dat zouden willen doen voor hem. We werken 7 dagen op 7, elke keer gewoon vier uur per dag. En als dat eens minder is, dan geeft het niet, maar het maximum is 4u.

Per uur dat we werken krijgen we 8 euro. En daarbovenop komt nog dat we gratis drinken in Somnis en Chill-out. Per week wordt dat dus een ongelooflijk leuk extraatje; iets van bijna 230 euro! Chill!

Het enige dat we moeten doen is ’s middags op het strand flyers uitdelen, of op straat voor 2 uur. En dan ’s avonds nog eens een uur of twee om mensen echt te lokken. Maar we zijn altijd met ons vier aan het werk, ofwel toch zeker samen met een iemand van ons. Terrence, Jaap, Chiara en ik. Ik hoop dat het leuk wordt, en te combineren valt met ons werk. Maar we hebben ook geluk met Pep als ‘baas’, want als we eens niet kunnen werken zal hij er ook zeker geen probleem van maken. Zeker voor mij, zijn moppie…

Normaal beginnen we tegen het eind van deze week te werken, donderdag of vrijdag. Dus dan zien we wel of het ons lukt. Jaap had er alleszins al ongelooflijk veel zin in. Ook al omdat we donderdag sowieso al ’s avonds aan de eetzaal staan en dat dat uur ook geldt als proppen… Als we onze flyers bij ons hebben.

Ik denk dat dat het ongeveer was voor nu. Alles blijft hier wel even leuk, maar ik begin toch alweer uit te kijken om terug bij Pieter te kunnen zijn. En met jullie af te spreken en samen te kunnen uitgaan, echt goeie feesjes te hebben… Want dat kennen ze hier niet echt.

Maar misschien ligt dat ook aan de mensen die hier zijn. Ook het werk ben ik af en toe wel eens beu, maar grotendeels zijn er leuke momenten en daar doen we het voor.

Ik laat jullie dan eens. Ik tel al af tot jullie er zijn.

Abrazo de Sarita

11-07-2007 om 14:58 geschreven door Sarah  

Maandag 25 juni

Het is nu alweer kwart na zes en straks ga ik proberen om van mijn stort, alias kamer, weer iets deftigs te maken… Pieter is nu waarschijnlijk op het vliegtuig,verdrietig omdat hij me hier weer moest achterlaten. Om twee uur was zijn taxi hier al en moesten we afscheid nemen.

Om het kort te houden: alles was nog steeds zoals het vroeger was. geen ruzie, geen meningsverschillen, wel een paar dingen waar we alletwee weer moesten aan wennen.

Pieter aan mijn gezaag en ik aan zijn sigaretten- en televisieverslaving. Dat laatste vooral omdat bij mij nooit of te nooit de tv aanstaat.

Voor de rest heeft hij braafjes alles meegedaan, vooral de waterpolo dan… speciaal voor hem elke dag waterpolo op het programma gezet. En wat tim dacht dat nooit zou gebeuren is uiteindelijk wel gebeurd: pieter heeft de minidisco van de eerste avond dat hij hier was al meteen meegedanst. Applaus!

Dan heb ik het ook zo kunnen regelen dat ik twee vrije dagen had met pieter. Anders was het echt de moeite niet geweest om te komen. Dan hadden we er niets aan gehad…

Nu had ik de dag na het feest van san juan vrij; zodat we die avond goed hebben kunnen feesten. Voor diegene die nog niet op de hoogte zijn, san juan is een van de grootste feesten van catalunya. Hier is het zelfs nog groter en belangrijker dan Nieuwjaar.

Zaterdag de 23^ste begon het hier al met het versieren van het hele hotel in de Catalaanse kleuren. En ’s avonds is het dan La Verbena de San Juan, een soort van oudejaarsavond voor ons. Iedereen steekt heel de nacht door vuurwerk af. Hier in Malgrat begon dat al van 10u ’s avonds tot 12u zondagmiddag. Op het stationsplein verbrandden ze ook alle oude meubels. Hier is dat blijkbaar een soort traditie dat je op La Verbena alle oude meubels verbrandt om het begin van het nieuwe jaar zuiver in te kunnen zetten.

Ze geloven hier dat de nacht van San Juan, La Verbena, oude magische krachten terug van kracht worden en dat het dus een nacht vol magie is. Een nacht waarop je een wens mag doen, en dat die dan ook uitkomt. Het is ook het vieren van de langste dag en de kortste nacht.

Dan de zondag, San Juan zelf, gaat iedereen bij familie langs om te eten en te drinken.

Enig jammere was dat hier in Maripins niet veel Catalanen waren, vooral veel Duitsers, Engelse en Hollanders. Omdat die niet weten waarvoor het feest is, zit de ambiance er ook al veel minder in. In andere hotels zag je wel dat het één groot feest werd.

Op mijn vrije dagen hebben Pieter en ik vooral veel samen geslapen, iets dat we hebben moeten missen sinds 2, bijna 3 maanden. En aan het strand liggen, zwemmen, rondwandelen,…

Vooral chill. Wat ook leuk is aan La Verbena, is dat je alles gratis krijgt. Cava, schuimwijn, was 90 cent, en op sommige plaatsen; als je de mensen kent; kregen we gratis drank en shotjes (chupito).

Vanavond dan gewoon nog de minidisco doen en dan erna waarschijnlijk alles proberen proper te krijgen, of toch een beetje. Ik zit hier nu weer tot september alleen, dus het maakt niet echt uit of het echt echt netjes is. Het is maar voor mezelf.

Ik hoop gewoon dat ik nu niet te veel heimwee krijg nu Pieter weg is. Nu lukt het me nog, omdat ik weet dat de dagen hier extreem snel voorbij gaan. Maar als ik begin te denken dat ik nog tot september moet wachten om Pieter terug te zien, of de hele Gentse bende, dan denk ik wel: hoe zal ik dat in godsnaam volhouden… Dat is nog 3 maanden.

Nu, als ik alleen maar aan vandaag denk en niet aan wat nog komen moet dan lukt het wel.

Ik kan alleen maar vragen van stuur me af en toe een mailtje, een kaartje of een berichtje. Het maakt niet uit… Ook voor wie nog zou komen, of erover denkt, tijdschriften ofzo zijn ook altijd welkom.

Dan laat ik jullie maar eens, voor alle verhalen over Pieters verblijf en extra foto’s contacteer je hem maar. Ik ga me douchen, dan straks eten en om 9u minidisco!

Doei!

Woensdag 27 juni

Deze morgen ben ik een voormiddag vrij. Vanmiddag moet ik normaal om 4u terug beginnen werken, maar dat kan ook veranderen naar repetitie om 2u deze namiddag. Het hangt er allemaal vanaf of Thomas vanmiddag vrijneemt of niet.

Morgen hebben we de Greaseshow in Sorra, en omdat Camilla er nog niet echt klaar voor is zouden we eigenlijk extra moeten repeteren.

Nu hoop ik natuurlijk dat we niet moeten oefenen, want dan ben ik eigenlijk vrijwel een hele dag vrij. Dan moet ik enkel van 4 tot 6 werken, en van 9 tot 11. We zien wel.

Het voordeel is dan ook dat ik nog meer tijd heb om mijn kamer op te ruimen, oftewel nog meer tijd om het uit te stellen. Het is nu al bijna 11u en ik ben al wakker van 10, maar om nieuwe lakens gaan heb ik nog altijd niet gedaan.

Nu Pieter weg is, is het hier nu wel erg leeg en stil. Ook al was hij hier maar een weekje, je wordt toch weer snel gewend aan elkaar. Nu nog iets meer dan 2 weken en dan zijn mijn ouders en zussen hier (of toch in Tossa de Mar), dan nog iets van een 2 weken en dan zijn Sabine en co hier alweer.

Ik denk wel dat het hier vlug voorbij zal zijn, de dagen lijken nu voorbij te vliegen… Ook voor jullie daar in België zal het nu wel snel gaan, met de vakantie die op komst is, de Gentse feesten, reisjes, festivals, en misschien wel herexamens…

En als ik dan terug ben zal alles daar anders zijn. De een gaat werken en de ander gaat samenwonen, verder studeren, …

Toch ben ik nu blij dat ik hier ben. De jongeren beginnen aan te komen nu, en binnen een paar dagen, eind juni, zal het hier volle bak zijn. Ik vrees er een beetje voor dat het vooral Duitsers zullen zijn. En aangezien mijn Duits toch een beetje erg slecht is geworden…

Nu zitten er in het hotel ook een enorm grote bende Duitsers, en in het begin deed iedereen van die groep zo uit de hoogte tegen mij en Jaap… Ondertussen zijn ze hier al een week, ze blijven nog tot 5 juli, en enkele van de jongens doen wel al mee met de wateractiviteiten. Vooral de waterpolo is geliefd. Elke keer dat we aquafun hebben, doen we toch weer waterpolo omdat ze dat gewoon het liefste spelen. Een topactiviteit zou ik zo zeggen.

Voor de rest hebben we ook al een paar keer petanque gespeeld. We hebben hier een petanqueplein achter het hotel ontdekt, waar ’s avonds ook de Spanjaarden een spelletje spelen. En dat kunnen we dus gebruiken.

Er is daar ook een voetbalterrein en een basketbalterrein, maar daar zitten overdag ook veel Spaanse jongeren te hangen. En ik vrees er een beetje voor dat die het niet zo op prijs zullen stellen als wij daar met een bende toeristen hun domein komen inpikken. We kunnen het natuurlijk wel eens proberen, misschien zorgt het wel voor vuurwerk.

Gisteren heb ik ook leuk nieuws gekregen. Vanaf volgende week donderdag gaan we elke week ook 2u minigolfen bij de chill-out van Pep. We doen dat samen met Sorra omdat we nu nog maar weinig kinderen hebben. En in plaats van de normale prijs van 3 euro voor een uur, mogen we zo lang we willen voor een euro het terrein gebruiken. Connecties…

Nog iets anders dat wel cool is, is dat vanaf de eerste juli er een groot springkasteel staat. En elke maandag mogen we daar ’s morgens naartoe met de kinderen. Dat is iets dat malgrat organiseert en alle hotels mogen daar gebruik van maken. Wij hebben de maandagochtend gekregen, en we zijn ingedeeld samen met Sorra Daurada. Dus dat wordt nog leuk.

Elke vrijdagochtend wordt het springkasteel ook gevuld met schuim en wordt er een soort schuimparty gehouden… Ik ben benieuwd wat dat gaat geven.

Dus dingen genoeg te doen deze zomer. Ik ben ook erg benieuwd of deze zomer veel mensen gaan meedoen met het animatieprogramma. In de andere hotels hebben ze al eens bijna 20 mensen gehad voor de petanque. En eerlijk gezegd zou ik niet goed weten wat ik met zo’n groep aan moet vangen… Ik denk dat het hier wel mee zal vallen. En als er zo’n grote bende is die meedoet improviseer ik wel wat.

Goed, ik laat jullie dan eens, ondertussen is het nu al iets over 11 dus ik moet er echt gaan aan beginnen. Maar eerst nog op internet. Kamer doe ik straks wel.

Veel plezier met de Gentse Feesten. Hou jullie allemaal goed.

En ik kan het niet genoeg zeggen (want Pieter is het vergeten), als jullie komen breng iets van tijdschriften of gewoon leesmateriaal mee!

Doegdoeg (om het op zijn nederlands te zeggen) oftewel salut!

27-06-2007 om 11:25 geschreven door Sarah  

Nog een paar minuten en het is hier 15 juni. Tim is ondertussen al bijna 10 uur vertrokken vanuit het station van Malgrat. De 2 weken dat hij hier was zijn voorbijgevlogen. Het lijkt wel alsof die weken nog moeten beginnen…

De avond dat hij hier aankwam weet ik nog goed; 2 weken geleden de zaterdag. Wij waren net klaar met onze show en ik was al een tijdje aan het aftellen tot het moment daar was dat Tim zou binnenkomen in de bar. We waren net aan het babbelen met de ouders van Jaap, die hier ook net op bezoek waren, toen ik plotseling iemand in m’n ooghoek bemerkte. Tim natuurlijk.

Elkaar direct in de armen gesprongen en daarna moest ik alweer verder werken, want de kinderen die er toen waren wilden nog minidisco dansjes doen. Direct al geshowd wat ik hier nu precies doe (dat zullen jullie ook allemaal wel zien op de foto’s en filmpjes). Daarna zijn gerief hier op mijn kamer komen zetten; het stond direct helemaal vol. Toen zijn we nog even uitgegaan naar qk, al was dat niet lang omdat we allemaal wel moe waren.

De volgende paar dagen moest ik ook werken. Woensdag had ik pas mijn vrije dag, dus toen kon hij ook al even meevolgen hoe zo’n werkdag juist in elkaar zit. Hij is al van het idee afgestapt dat hij zelf ook animatie wil gaan doen, gewoon omdat het zoveel dansen is.

Op dit moment geven we niet zoveel sport omdat er gewoon geen participanten zijn bij de sporten. We doen meer van die rustige spelletjes.

De eerste morgen dat hij hier was heeft hij volgens mij al meteen de aquarobics meegedaan; maar dat was dan ook direct de laatste keer. Alleen de biljart vond hij wel leuk…

Als wij moesten repeteren ging hij meestal een wandeling gaan maken, of even op bed liggen, omdat dat blijkbaar extreem saai is om zoiets mee te volgen.

Nu, blijkbaar was Tim hier echt wel moe, want de laatste dagen lag hij veel op bed dat hij gewoon in slaap viel. Vraag me niet waardoor, want echt werken moest hij niet doen…

Bijgevolg zijn we ook niet echt echt uitgegaan hier. We gingen wel elke avond iets drinken in de Chill-out, maar daar werden we zo moe van dat we na een paar chupito’s (shotjes) geen vin meer konden verroeren en dat we dan maar gewoon naar huis gingen.

Om de dinsdagavond uit te gaan is momenteel ook niet echt ideaal, omdat er nog niet zoveel jonge toeristen zijn en dat je dan in de discotheken altijd de enige feester bent.

In augustus zal dat wel wat anders zijn, normaal toch.

De eerste vrije dag dat ik had zijn Tim en ik naar Barcelona gegaan om daar vanalles te gaan bezoeken. We zijn hier vertrokken rond 11u en daar aangekomen rond 12. Met volle moed gingen we op stap, op zoek naar de Sagrada Familia. Blijkt nu dat die afstanden op de kaart in het echt toch wat langer zijn. De hele middag gestapt, om dan tegen vijf die sagrada familia tegen te komen. De kerk helemaal van onder tot boven bezichtigd om dan daarna weer verder te stappen. Op zoek naar een ietwat onbekender Gaudihuis. Vraag me niet meer hoe het heet, maar het was totaal de moeite niet. Blijkt dat daar allemaal rijke Barcelonezen in wonen en die zijn niet zo blij als je probeert het huis van binnen ook te bekijken. Daarna werd het tijd om eens te eten, dus we gingen weer op zoek naar de Ramblas om daar iets te eten. Ook weer te voet natuurlijk. Daar kwamen we dan terecht in een betoging tegen de Mossos d’escuadra.

Je hebt hier de gewone policia, maar de mossos zijn de ietwat zwaardere flikken. En blijkbaar hebben die vorig jaar 3 mensen gedood en dit jaar al een stuk of 10 zonder reden. Dat is toch wat ik heb verstaan van de uitleg van een Spaanse demonstrante.

De gewone policia vindt dat de mossos te veel invloed en inspraak hebben in alles en dat ze alles te veel naar hun hand zetten. Dat ze niet goed te werk gaan. Dus alle mensjes die daaraan meededen waren van de policia of waren sympathisanten. Het grappige daaraan was dat het een betoging tegen de mossos was, maar omdat ze ook alle betogingen moeten leiden waren de mossos er dus om de betoging tegen zichzelf ook te leiden.

Met veel vertoon natuurlijk toonden ze hun aanwezigheid. Met combi’s tot en met en in hun uniformpjes met matrakken en geweren… we dachten dat de oorlog was uitgebroken…

Uiteindelijk is er niets ergs of opzienbarends gebeurd, gewoon een betoging zonder geweld en dan achteraf nog een paar herrieschoppers die het nog eens wilden proberen om iets uit te lokken. Maar ook dat was vlug afgelopen toen de mossos niets terugdeden. Niet verwonderlijk, aangezien dat op de ramblas was waar alle toeristen verbaasd opkeken van de opstoot.

Omdat we nog geen zin hadden om rond 9u alweer naar huis te gaan hebben we nog een beetje rondgeslenterd in Barcelona centrum, waar het nu op dit moment blijkbaar de hardrockmode is die in is. En dan uiteindelijk weer de trein op naar Malgrat.

De karaoke hier in het hotel hadden we gemist, maar echt erg was dat niet. Erna gingen we nog een whiskey con melocoton drinken (whiskey-peach) in de chill out. Pep is daar baas en we hebben al een deal gemaakt dat we er deze zomer met alle kindjes en de ouders mogen komen minigolven voor een euro per dag. Ongeacht hoe lang we er blijven.

Ik heb ook al geprobeerd om een dnb-avondje te kunnen houden in z’n andere discotheek (Somnis), maar die muziek vond hij niet zo goed zei hij. Nu, het blijft een toffe kerel.

Daarna weer een paar dagen gewerkt. De normale dingen. En dan gingen we mijn volgende vrije dag woensdag naar Gerona gaan. Nu, daar kwam dus niets van in huis.

In de voormiddag gingen we op het strand liggen, om dan rond 1u naar het station te gaan. Omdat we ons dan eerst nog moesten douchen en nog iets eten werd het rond half drie, maar de volgende trein kwam pas rond 4u. De trein naar gerona doet er een uur over om er te geraken, en daarbij kwam dan nog dat de laatste trein terug al om 9u was.

We hadden daarom besloten om iets anders te gaan doen. We zouden gewoon een stadje uitkiezen die er leuk uithoorde en we zouden daarheen gaan. Tordera werd onze keuze, maar daar zijn we niet naartoe gegaan.

Die mevrouwtjes van de loketten zeiden ons dat daar niets te doen of te zien was en dat we naar Blanes moesten. Zo gezegd zo gedaan, we vertrouwden hen wel. Ze wonen hier tenslotte toch al een aantal jaar.

Nu, we komen aan in Blanes en besluiten dat we wel te voet naar het centrum lopen. Zo ver kan het uiteindelijk toch niet zijn? We wandelen en wandelen, maar er komt maar geen eind aan de weg. Uiteindelijk hebben we bijna 2u gewandeld voordat we het centrum, en de zee zien. Tim wou dan nog een korte broek kopen, maar daar in blanes kennen ze blijkbaar geen winkels en ook niet echt een toeristisch centrum. Dus tim moest dan maar in z’n lange broek blijven verhitten. Na lang gewandeld te hebben en nog altijd niets gezien te hebben zijn we dan maar teruggekeerd naar oud vertrouwd Malgrat waar we eerst op internet gingen en erna nog een pannekoek gingen eten in de Milan.

Nooit meer! Voor elk een pannekoek en een cola was het 11 euro. Onze dag kon niet meer stuk. Zeker toen ik merkte dat mijn benen echt verschrikkelijk veel pijn deden. Dan in de kamer nog even op bed gelegen zodat we dan klaar waren om de karaoke mee te doen. Maar eerst nog een wandeling naar Santa Susanne gemaakt, daar is elke avond een soort markt (gewoon wat kraampjes op de boulevard) en ik heb er nieuwe oorbellen gekocht!

Daarna hier bij de karaoke zelfs nog een paar liedjes gezongen!

Maar ik merk nu wel nog altijd dat ik zo lang gewandeld heb, mijn benen doen nog altijd een beetje pijn… Geen geklaag, het lukt wel.

Het was wel leuk. Alleen jammer dat het altijd zo vlug voorbij gaat als het leuk is. Vrees ervoor dat het hier met Pieter ook zo zal zijn. Die blijft ook maar voor een week, dus dat zal voelen als een paar uur vrees ik.

Nu, voor iedereen die op bezoek komt hier, het is echt gemakkelijk om naar Barcelona en zo te gaan. De trein kost hier echt niets en je komt overal super gemakkelijk.

Het afscheid daarstraks met tim viel goed mee, gewoon omdat ik weet dat hij in augustus alweer terug is. Dus nog een goeie maand en hij staat hier alweer.

Het grappige was dat alle gasten hier dachten dat hij ook animator was, dus iedereen vroeg vandaag waar tim naartoe was.

Voor het afscheid mag je gewoon niet denken dat het nog zoooo lang duurt voor je iemand terugziet. Gewoon verstand op nul en ervoor gaan…

Dus het was leuk, eind goed, al goed… (geen zin meer om verder te typen, zijn ondertussen nu ook alweer een paar weken verder en Pieter is hier dus ik heb andere dingen te doen!)

24-06-2007 om 18:22 geschreven door Sarah  

Dinsdag 22 mei 2007

Gisteren waren Pieter en ik 11 maand samen. Nu gaan we dus voor het jaar, en straks voor de 2 jaar en zo verder. Juist omdat we die dag normaal samen zouden vieren was het een extra zware dag. Zeker voor Pieter. Ik had andere dingen om me mee bezig te houden.

’s Avonds hadden we een show hier in Maripins, de showtime. Daarin komen dansjes en sketches in voor. Ik deed eerst de presentatie, daarna was er een dansje op pirates of the caribbean. Erna kwam ik in de ballerina-sketch. Die sketch gaat als volgt: een ballerina komt op met een touw en doet eerst een dansje met een klein pirouetje of huppelt gewoon wat rond. Erna legt ze het touw neer en zoekt in het publiek 2 sterke mannen uit. Die moeten elk aan een kant van het touw staan en zo hard als ze kunnen trekken. Daarna probeert de ballerina op het touw te staan maar dat lukt niet. Ze valt. Daarna zoekt ze nog 2 andere mannen en die moeten ook elk aan een kant het touw vasthouden. Ze probeert nog eens en ze besluit dat het touw sterk genoeg is. Erna fluit ze hard op haar vingers of roept ze ‘Joehoew’. En erna komen er 2 wasvrouwen met een wasmand op die de was beginnen op te hangen op het koord.

Ik was dus 1 van die wasvrouwen. Erna kwam dan het dansje van working nine to five.

Ik had het al superveel geoefend, maar nog nooit met diegene waarmee ik nu show had. Sabrina stond van voor en deed alles anders dan ik gewend was met Terrence, dus was ik helemaal in de war en deed ik alles verkeerd. Nu zeiden ze wel dat het zeker niet opviel, maar gewoon voor mezelf was het niet leuk.

Daarna kwam het volgende stukje waar ik inzat: I will follow him..; Ik weet niet of jullie dat liedje kennen, maar we waren dus verkleed als non. 2 vrouwen uit het publiek waren ook non en een man was paus. Daarna deden we een dansje.

Na I will follow him kwam het stukje Bella Italia. Ik denk dat het met een liedje van Urbanus was. Mia bel, bella margarita, jij en ikke, wij wonen vice a via… Zo gaat een deel van het liedje. Een man uit het publiek was de gitaarspeler en wij waren met z’n drietjes pizzabezorger. Het was de bedoeling dat de gitaarspeler al op het podium zou staan en dat wij erna dan zouden opkomen. Maar Sabrina wist niet wanneer ze op moest en stond al op het podium, terwijl Jaap en ik nog stonden te wachten om te vertrekken. Dan het dansje zelf was ook heel rommelig… Over dat dansje was ik dus ook al niet tevreden.

Dan als laatste moest ik Sexbomb doen van Tom Jones. De pruik die ik moest dragen trok al op niet te veel, en ik moest dat dan ook nog eens ‘doen’ zonder dat ik wist wat dat ‘doen’ in hield. Ik stond daar dus op het podium gewoon een beetje te ‘dansen’ en te proberen om mee te playbacken, terwijl ik de tekst totaal niet kende. Nu goed, ik begon een beetje met het publiek ook te dansen, maar als ik terug op het podium wil gaan struikel ik en kan ik maar net mijn evenwicht bewaren. Een beetje daarna voel ik mijn pruik verschuiven en ik probeer hem nog vast te houden, maar hij valt al op de grond.

Nu, allemaal tekenen van een slechte voorbereiding dus. En een teken van niet genoeg te kunnen oefenen. Of toch niet met de hele groep.

Blijkt nu dat Terrence en ik niet in sneeuwwitje gaan kunnen meedoen ook. Die kans zit er dik in, omdat onze hoteldirectrices niet willen dat we teveel weg zijn uit hun hotel. Daardoor kunnen we dus nooit mee oefenen met de rest en daardoor is het dat de show slecht was. Als we alles een paar keer hadden kunnen repeteren met iedereen die in de show meedeed was het allemaal al veel beter gegaan. Ook bij Terrence is het niet zo goed gegaan. Eigenlijk nog slechter als hier. Hij is gewoon te perfectionistisch op vlak van kostuums en afwerking. Wat bij mij gebeurde met mijn pruik van Tom Jones zou bij hem nooit gebeurd zijn. Maar daardoor, omdat hij zo bezig is met alles goed te doen, verliest hij te veel tijd die hij nodig heeft om zich om te kleden en daardoor kon hij bij een sketch niet meedoen omdat hij nog bezig was met omkleden.

Nu hebben we totaal geen zin meer om nog te oefenen voor shows omdat we toch nooit met de rest kunnen oefenen. We weten de opstelling voor de show pas de avond zelf.

Nu goed, genoeg gezaagd. Ik heb hier al verschillende foto’s. Alleen zijn er jammergenoeg geen foto’s van de show genomen. En is het enige probleem dat ik ze niet kan doorsturen. Het duurt veel te lang om ze hier via internet door te sturen. Ik zat vanmiddag op internet voor een uur en voor een paar foto’s heeft het bijna 3 kwartier geduurd. Tim is de eerste die hier op bezoek komt, dus zal hij ze gewoon op z’n mp3 zetten en terug mee naar België nemen.

De maand juni zal voor mij voorbij vliegen, want eerst komt op 2 juni Tim op bezoek tot de 14^e en dan 4 dagen later is Pieter hier al tot de 23^e.

Ik zit hier nu buiten op de trap te typen, voor de ingang van ons gebouw. Te genieten van de zon, omdat Tim zei dat ik er op de foto’s nog zo wit uitzag. Daarom ga ik nu zoveel mogelijk in de zon zitten. Voor de duidelijkheid, ik heb ook niet elke dag de tijd om te zonnebaden of aan het strand te liggen. Al zal dat bruinen nu misschien iets vlugger gaan omdat we ’s morgens ook al warmte en zon hebben. Daardoor kunnen we ’s morgens aquarobics geven en zelf ook eens in het water springen. En zon en water = bruin.

Morgen ga ik ook weer aan het strand liggen.  Als het tenminste zo warm is als vandaag. Nu is het hier eind de 20 graden.

Vanavond is er flamencoshow, en geef ik mezelf een avondje vrij. De vorige avond vond ik zo erg (ze negeerden me totaal) dat ik het mezelf niet meer zal aandoen. Ze zoeken het zelf maar uit als ze het toch allemaal beter weten.

Van de receptie heb ik ook gehoord dat het vanaf volgende week weer iets drukker zal worden. Weer iets meer kinderen, omdat de Engelse kinderen blijkbaar volgende week al grote vakantie hebben. Weer wat meer leven in de brouwerij, want van niets doen en verveling word je ook wel moe.

Voor diegene die het hier lezen heb ik trouwens ook nog een vraag: wie weet leuke spelletjes voor in het zwembad? We hebben hier een activiteit die we kunnen doen en die heet aquafun, dus als je waterspelletjes weet voor in of uit het water mag je ze altijd laten weten.

Voor de rest gaat het hier allemaal wel goed. Anja vertrekt de 28^ste mei, dus dan zal ik hier even alleen in m’n kamer zitten. Wordt wel aanpassen. Ik ben nu zo gewend aan altijd iemand rondom me hebben dat ik haar wel erg zal missen. Ook leuk om iemand te hebben die niet zo veel moet werken, want dan kan je altijd iets doen als je ook vrij hebt.

Ik denk dat het wel eenzaam zal worden zonder haar.

Op de foto’s zien sommige mensen er misschien marginaal uit, maar iedereen valt echt heel goed mee. Behalve Jorge dan. Tim weet wel wie dat is op de foto’s en zal het je met plezier vertellen. Jorge is de kerel die het aandurfde me een briefje te geven met ‘I love you’ erop.

Hij wist nog niet dat hij dan slaag zou krijgen van mijn vriendje die komt in juni…

Vanmorgen hebben we dan aquarobics gegeven, maar omdat er toch niemand meedeed zijn Jaap en ik dan maar in het zwembad gesprongen en hebben we zelf onze aquarobic gedaan.

Alles hier dus nog altijd goed, maar ik verlang wel naar de 2^e juni als Tim hier zal zijn.

Dikke kus!

25 mei 2007

Vandaag is mijn vrije dag. Uitzonderlijk de laatste keer op vrijdag, want vanaf volgende week wordt mijn vrije dag op woensdag. Dus voor diegene die komen, hou er rekening mee, want zo kan je je verblijf er zo op berekenen dat je ofwel 1 ofwel 2 dagen met mij kan doorbrengen zonder dat ik moet werken.

Voor de rest verveel ik me vandaag uitzonderlijk erg. In mijn bed gelegen tot 12u30 en dan opgestaan om toch iets te kunnen eten. Omdat ik geen geld meer heb moest ik wel opstaan om hier in het hotel iets te eten.

Gisteren zijn we weer uitgeweest, met onze normale bende. Chiara en ik waren vandaag allebei vrij dus we konden het er gisteren wel eens van nemen. In het begin zijn Terrence en Anja ook meegegaan naar de QK, waar ook Deniz en nog een paar andere mensen van zijn hotel waren. Die zijn dan allemaal rond ongeveer 2u naar huis gegaan. Chiara en ik gingen dan nog naar een andere discotheek, in volledige diva-stijl met de auto gebracht en voor de deur afgezet natuurlijk. Alleen was daar bijna geen volk omdat het donderdagavond was en er nu in de week bijna niemand van de Spanjaarden uitgaat. In het hoogseizoen wordt dat wel anders want dan zit alles hier vol met halfgare marginale toeristen. In die discotheek bleven we niet zo lang. Wel lang genoeg om kennis te maken met een vriend van Chiara die ons voorstelde om vanavond (vrijdag dus) iets mee te gaan drinken op zijn boot. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, maar ik zal wel zien wat er van dat aanbod overblijft vanavond. Ik heb die kerel z’n nummer ook niet, dus alles verloopt via Chiara. En als zij geen zin heeft blijven we dus waarschijnlijk gewoon thuis.

Nadat we nog een laatste (gratis) shotje hadden gekregen gingen we op weg naar het appartement van een andere vriend van haar. Het was daar niet zomaar een appartement, het was een drie verdiepingen tellend dakappartement met groot dakterras, en uitzicht op de bergen én de zee. Een grote flatscreen aan de muur en een paar van die designmeubels… Geld genoeg dus. Het enige probleem was dat hij alleen maar Spaans sprak, Chiara spreekt het ook vloeiend, dus toen die 2 met elkaar begonnen te praten (vooral over de problemen die ze heeft met haar ex en zijn neef) kon ik niet meer volgen.

Af en toe verstond ik er wel iets van (en af en toe gaf Chiara uitleg door sommige dingen te vertalen) en dan kon ik niet anders doen dan eens glimlachen of lachen als het grappig was.

Na een tijdje zei hij iets tegen Chiara en blijkbaar ging het over mij. Bleek dat hij zei dat hij het leuk vond hoe ik naar hem lachte (maar dat was gewoon omdat ik me zo inspande om te verstaan wat ze zeiden dat ik constant naar hen keek), hoe ik sprak en dat hij me gewoon heel mooi vond. Toen na een tijdje was hij weer naar me aan het kijken en hij zei dat hij met me wilde trouwen. Nu had hij wel al heel wat smoor op, dus ik neem het maar met een korreltje zout. Toen ik dan ook zei dat ik er wel nog even over na zou denken vroeg hij hoe lang ik hier nog bleef. Tot oktober. Wel, zegt hij, dan zullen we in oktober getrouwd zijn, daar ben ik zeker van. Dat was wat hij zei.

Nu… als Pieter komt zal hij wel direct inzien hoe stom het was wat hij zei, want in oktober ga ik gewoon terug naar België! Ook al zal ik het hier waarschijnlijk wel missen. Al die rare en af en toe decadente mensen die je hier tegenkomt. De spaanse mentaliteit. Niets is hier zeker als je iets afspreekt. En het zal ook  weer aanpassen worden als ik terug in België ben dat ik als ik over straat loop niet meer constant ‘Hola, guapa!’ hoor. Moest ik nu al genoeg Spaans kunnen, dan zou ik iets terug kunnen zeggen, maar nu wordt dat meestal beantwoord met een beperkt: ‘Hola, guapo! Como estas!’

Nu Anja’s vertrek dichterbij komt heb ik te horen gekregen van Thomas dat er een nieuwe stagiaire komt voor de receptie en dat die waarschijnlijk bij mij in de kamer komt. Nu is het probleem dat die binnen 2 weken komt en dat Pieter hier dan juist is. Van Gloria mocht het dat ze bij mij op de kamer sliepen, Tim en Pieter, dus heb ik mijn positie en die van hen tot het uiterste verdedigd en gewoon zegt dat het niet mogelijk is dat dat meisje bij mij komt. Ze moet maar tijdelijk een andere kamer krijgen, maar ik slaap niet apart als ik dan eindelijk de kans heb om nog eens een weekje bij Pieter te slapen.

Nu hoop ik dat ook aan mijn mening en gevoelens aandacht wordt gegeven, want anders denk ik dat ze hier een boze animatrice zullen hebben.

Voor de rest denk ik wel dat iedereen hier super content is over ons. We krijgen constant complimentjes van de mensen en ook Gloria zei volgens Thomas dat we het goed deden.

Dus, het kan niet beter. Het werk doe ik ook nog altijd even graag, dit hou ik wel vol tot oktober. Alleen is het enige probleem dat ik Pieter zo erg mis. Moest dit nu in België bestaan, of moesten jullie allemaal naar Spanje kunnen komen wonen dan zou het perfect zijn. Dan konden we in mijn middagpauze allemaal samen naar het strand gaan en zwemmen in de zee…

Vandaag is het hier niet echt mooi weer. Het is wel zonnig en warm en bedrukt, maar het zit bewolkt. Dus, weeral, mijn vrije dag is vervloekt… Zeker weten dat het morgen weer echt warm strandweer zal zijn.

Zo, maar ik denk dat dat het was voor vandaag. Misschien weet ik straks wel weer wat om te vertellen. Oh ja, die discotheek, de andere waar ik het over had, heet Somnis. Ik kom er nu pas op en ik heb geen zin om te zoeken waar het staat om het allemaal te veranderen.

Jullie zullen dit waarschijnlijk pas in juni te lezen krijgen, want zoals jullie al wel weten heb ik nu op het moment geen geld om op internet te gaan en dit alles op mijn blog te zetten. Als ik mijn loon heb krijgen jullie dit te lezen (en dan is Tim hier waarschijnlijk al).

Goed, geniet nog van jullie dagen. Succes met de examens…

Weet dat ik aan jullie denk!

Woensdag 30 mei

Vandaag is het nog 2 dagen en dan is Tim hier. Jawel, ik ben al aan het aftellen tot iedereen hier op bezoek is geweest. De voorbije weken zijn eigenlijk wel snel voorbij gegaan. Het leven ging hier verder zijn normale gangetje. Alleen zijn de meeste oudjes nu wel vervangen door jongere mensen. En er zijn hier ook al een paar kinderen aangekomen.

Ons publiek nu bestaat vooral uit sportverenigingen die hier in Spanje ofwel komen trainen ofwel wedstrijden komen spelen. Overdag zien we hen dus niet zoveel, maar ’s avonds is er nu in de bar eindelijk een beetje leven. Zoals het ook hoort in een hotel.

Zaterdag kwam hier een bende Franse handballers aan, allemaal van ongeveer mijn leeftijd. Allemaal begin de twintig. Die zorgden ook wel voor ambiance. Op een avond, ik was net gedaan met werken, was het hier aan de receptie echt druk en de nachtwakers (Felix vooral) zijn hier nogal van het easy doing type. Dus ik besloot om even mee te gaan helpen. En zo maakte ik kennis met die Franse groep. Eentje ervan had een nogal speciaal uiterlijk en stelde hem ook niet zo aan als de rest (proberen Spaans te praten, interessant doen en indruk proberen te maken…), dus ik begon met hem een gesprek. De ganse groep was van Marseille en hij speelde zelf in een raggagroepje daar. We spraken af om met de hele bende Fransen en dan wij als entertainers uit te gaan naar de Tropicana. Wij moesten nog werken tot 12u maar zij waren daar dus al. Eerst zag ik hem  (Sebastien heet hij, maar al zijn vrienden en ik noemen hem chouchou) niet, maar toen kwam dé Jack Sparrow plotseling op me af gelopen. We moesten allemaal echt drie keer kijken voor we doorhadden dat het sebastien was. Iedereen daar dacht dat het hem echt was. Toen stelde hij voor dat ik Elisabeth zou zijn, en toen zijn we overal handtekeningen gaan uitdelen en staan we nu waarschijnlijk op superveel foto’s… Het was wel een leuke avond.

Toen hij samen met zijn Franse bende vertrok kwam hij nog afscheid nemen en ik moet zeggen, het was emotioneel. We zouden echt heel goede vrienden kunnen zijn geworden, maar toen hij vertrok was ik aan het werk en had ik niet echt de tijd om deftig afscheid te nemen.

Ook is er hier nu een groep Engelse voetballertjes, allemaal van een jaar of 14. Maar die zijn echt erg. Gisteren hadden ze de finale gewonnen, vandaag kregen ze de beker, en ze hebben het hele hotel op stelten gezet. 3 jongens van die groep hangen echt de hele tijd rond mij en jaap als ze ons zien. Gisteren kwam dan het toppunt van hun gedrag…

Diegene met de grootste mond komt op Jaap en ik af en vraagt ons als we een koppel zijn. We antwoorden natuurlijk neen en dan zegt dat jongetje tegen mij: ‘Oh, that’s really fantastic. So I give you my number and you will call me. Deal?’

Ik kijk hem aan en ik denk bij mezelf, zegt hij nu echt wat ik denk dat hij net zei? En ik antwoord hem dat hij me dan zijn nummer maar eens moet opschrijven en dat ik hem dan zeker wel zal bellen… jaja.

Je zou trouwens eens moeten weten hoeveel mensen ons precies vragen of we nu een koppel zijn of niet… Echt niet normaal. Als ik dan alleen door de bar loop vragen de mensen me: oh, where is your boyfriend today? En tegen Jaap dan hetzelfde maar omgekeerd.

Ze bedoelen het allemaal wel lief, maar soms heb je er dan wel genoeg van om heel de tijd hetzelfde te moeten zeggen.

Op animatievlak is het hier wel nog altijd hetzelfde. Ook al is het ’s avonds een gevecht om aan eten te geraken (het restaurant is er echt niet op gemaakt om zoveel mensen te bedienen) omdat het hotel volzit, overdag is het hier nog altijd even rustig en moeilijk om mensen te vinden om deel te nemen aan de activiteiten.

Voor de crazy games, de kleine spelletjes waarbij ze gewoon kunnen blijven zitten, is het af en toe al wat gemakkelijker, maar dan moet je ze eerst nog zien over te halen om mee te doen. Zeggen dat het echt niet zo lastig of moeilijk is, dat ze het eerst eens moeten proberen en dat ze er niets mee kunnen verliezen…

Ik vraag me af of het hier van de zomer nog altijd zo zal zijn, en daar vrees ik eigenlijk voor. De meeste mensen die hier naartoe komen in de zomer zijn jongere mensen die hier gewoon willen uitgaan. Dus die slapen in de voormiddag uit, gaan ’s middags aan het strand gaan liggen, komen dan even terug voor het avondeten en gaan dan weer uit.

Misschien dat hier wel enkele gezinnen met kinderen komen, want dat is eigenlijk onze doelgroep voor de animatie, maar dat zal zeker niet volstaan om de verveling die we nu hebben weg te werken. Daarom ben ik ook blij dat juni al helemaal vol is met mensen die op bezoek komen, dan heb ik hier ten minste nog wat afleiding.

Straks ga ik een lekker broodje gaan eten, want daar heb ik nu eens echt behoefte aan. Iets dat me gezond lijkt.

Met die vitamines zal ik me waarschijnlijk ook wel weer wat levenslustiger voelen, dus neem maar tonnen van die dingen mee!

Goed, dan laat ik jullie eens… Ik hoor jullie nog.

Vanaf nu kan het dus ook via brief of via telefoon (is supergoedkoop als je belt vanuit zo’n telefoonkotje bij van die buitenlanders).

Voor diegene die mijn spaans nummer nog niet van Pieter hebben gekregen:

0034 659326780

En mijn adres is:

Hotel serhs Maripins

Passeig maritim, 20 – 22

08380 Malgrat de Mar (Barcelona)

Telefoonnummer van het hotel, waar je me meestal ook kan bereiken (behalve op woensdag want dan heb ik mijn vrije dag), is de vaste telefoon van de receptie: dus voor sommigen misschien goedkoper om daarnaar toe te bellen.

0034 93 765 42 12

Dikke kus en veel groeten vanuit het zonnige Spanje!

Vrijdag 1 juni

Gisteravond was er hier in Maripins live muziek en hadden we dus tijd om even naar de show te gaan kijken die de rest van ons team in sorra deed. Terrence was eigenlijk ziek maar had besloten om toch te kijken enerzijds als morele steun en anderzijds omdat wij de show nog nooit hadden gezien.

Na de show is de bom dan gebarsten. Terrence en ik hadden al eerder een paar problemen over de organisatie van alles die we onder elkaar hadden besproken, maar het feit dat hij daar zat terwijl hij ziek was is bij de anderen ook nog eens in het verkeerde keelgat geschoten.

Ze, Niels en sabrina, beslisten dat ze niet meer in Sorra wilden optreden met een show. Ook omdat het hotel gezegd heeft dat ze eigenlijk vinden dat zo’n show niet in hun hotel past omdat de mensen dan denken dat ze geen geld meer hebben om een echte artiest aan het werk te zetten. Ze vinden dat ons gehuppel daar niet past. Nu, elke donderdag is daar onze vaste showavond, dus onze eigen show blijft er sowieso.

Nu, mij werd het dus allemaal een beetje te veel. Ik moest de problemen van Terrence aanhoren en dan ook nog eens de groeven van de andere kant. Ik had het gevoel dat ik daar ergens tussenhing, en zo is dat al een tijdje. Gisteren ben ik dus gebroken en ben ik gewoon beginnen huilen. We moeten normaal met alle chefs onderling overleg hebben over alle dingen die we doen, bespreking van de shows en van de stagiaires, maar daar is er gewoon geen tijd voor.

Bij mij kwam het er dus allemaal in een keer uit. Ik weet eigenlijk ook niet echt wat het precies was waardoor ik me zo slecht voelde, maar ik denk dat het vooral om het feit ging dat we normaal een hecht team moeten vormen (en dan vooral de chefs), maar dat daar niets van in huis komt. Er wordt zoveel geroddeld en over mekaar verteld dat je niet meer weet wat waar is of wat je kan geloven. En daar kon ik niet meer tegen.

Gisterenavond na mijn uitbarsting ben ik dan gewoon nog een wandeling gaan maken, geld op mijn gsm gezet (want heb mijn loon gekregen, een mooi bedrag al zeg ik het zelf) en naar Pieter gebeld om mijn hart uit te storten. Ook al was het al 1 uur ’s nachts.

Daarna ben ik direct in bed gekropen, ondertussen vergetend dat ik hier nog de stereo moest opruimen. Gelukkig heb ik hier nog een Jaapje lopen die dat niet vergeten was en die dan nog opgeruimd heeft. Zonder mijn Jaap zou ik het hier waarschijnlijk niet zo gemakkelijk redden en zou ik het waarschijnlijk al lang opgegeven hebben… Ik denk dat ik hem op het einde van dit avontuur eens een ferm goeie knuffel zal geven en een bedanking voor alle steun.

Toen ik gisterenavond dan in slaap viel had ik echt geen zin in vandaag, de laatste dag voordat de dag er is dat Tim komt. Die ene dag die er nog tussenzat was er te veel aan, maar ondertussen zijn we nu vrijdagavond en ik ben echt blij dat ik hem nog heb meegemaakt.

Vandaag, vrijdag dus, stond ik alleen omdat Jaap naar Sorra moest werken omdat Terrence vrij had. Eerst zag ik het ook niet echt zitten om hier alleen alles te moeten draaien maar het begon vanmorgen al goed.

Ik had om half 11 aquarobics en eerst ben ik alleen begonnen, maar na enkele minuutjes kwamen er 4 Engelse vrouwen meedoen. In vergelijking met de vorige keer dus een waar succes, ook al was het vandaag echt wel redelijk koud.

Daarna had ik 2 uur miniclub, van 11 tot 1, en ook dat was een succes. Er waren een stuk of 10 Duits-Russische kinderen in het hotel en die zaten allemaal bij mij in de miniclub. Die zetten alles op stelten, zodat ik alles weer kon opruimen, maar zijn zo lief…

Hen eerst een uurtje laten tekenen en kleuren en dan het laatste uur hebben we twister en sjoelen gespeeld, hebben ze in het speelhuisje gezeten, puzzels gemaakt en gebowld.

Ik heb ze dus wel bezig kunnen houden, al was het af en toe echt wel lastig om ze allemaal bezig te houden. En er goed op te letten dat ze niets uitstaken, want dat was nog het moeilijkste van al.

Daarna moest ik om 5u weer beginnen met een bingo voor volwassenen en kinderen. Maar onze bingokaartjes waren bijna op en ik had er net genoeg om 1 ronde te spelen.

Nu zijn onze mensen hier gewend dat we altijd 2 rondes spelen, dus toen ik na de eerste ronde bingo zei dat het afgelopen was omdat er al te veel bingo is gespeeld kreeg ik een heleboel boegeroep naar me toe. Maar uiteindelijk begrepen ze het wel. Gelukkig heb ik nu al weer andere kaartjes, zodat we morgen weer bingo kunnen spelen.

Tijdens de middag, rond 3u, kwam Thomas dan om met ons het nieuwe programma op te stellen. We moeten nu werken van 10u30 tot 1, dan van 1 tot half 2 staan we aan de eetzaal. Dan hebben we vrij tot 5 en om 5 beginnen we terug met activiteit tot 7. Om 7 moeten we dan weer aan de eetzaal staan tot 8. En om 9u beginnen we terug met de minidisco en het avondprogramma.

Het wordt dus heel was stressvoller dan ons vorige programma. Gelukkig is dit gewoon een testprogramma die we een week gaan doen, en hebben we van 6 tot 7 geen mensen dan valt dat gewoon weg en gaan we misschien eens proberen of het om 4u dan wel gemakkelijker lukt om een uurtje activiteit te doen.

Al vrezen we echt daarvoor. Omdat het half pension is gaan de mensen ’s middags allemaal naar het stadje en komen ze pas terug voor het avondeten om 7u. Dus dan moet je ook geen activiteit gaan doen als iedereen gaat eten.

Nu, we zullen wel zien hoe het loopt, en als er niemand is om mee te doen, dan hebben wij het gewoon zeer rustig. Geen probleem voor mij.

Vandaag ging het dus al weer wat beter met me en vanavond ging het zeker helemaal goed. Jaap en ik waren net popsterren. Na de minidisco kwamen er superveel kindjes naar ons toe met de camera om met ons op de foto te staan, ook de oudere mensen vroegen om een foto of zelfs een handtekening. En die deelden we natuurlijk met veel plezier uit.

Ik heb er nog geen dikke nek aan overgehouden, maar als dat een heel seizoen op vrijdag zo zal gaan kan dat misschien nog komen… Ik hoop toch dat de mensen zo tevreden zullen blijven.

Onze enquêtes zijn ook allemaal excellent tot goed, en zeker voor mij is dat goed, want wij krijgen nog een extraatje op de uitslag van de enquêtes. Hoe beter de uitslagen daarvan hoe groter dat extraatje is. Maar dat wordt nog afwachten of we dat extraatje wel zullen zien.

Ook deze zomer, als we t-shirtpainting gaan doen krijgen we daar ook een procentje van.

Nu, met mijn eerste loonfiche was ik al echt blij. Ik was geschrokken dat het zoveel was. Daarom ga ik nu mijn best doen om niet te veel uit te geven, zodat ik als ik terugkom toch nog iets over heb.

Het enige wat ik nu eerst wil kopen is een digitale camera, zodat ik toch ook zelf foto’s heb. Nu heb ik gewoon wat foto’s van Terrence. En dan misschien volgende maand iets, niet te veel, van kleren. Voor de rest heb ik nog niet echt iets gezien dat ik wil kopen of per sé wil hebben. Veel geld geef ik hier voor de rest ook niet uit. 1 keer per week gaan we eens uit eten, en zelfs dat is nog niet zo duur. En ook aan uitgaan geef ik niet veel uit.

Deze week zijn we nog niet uitgegaan, behalve zondag dan met Jack Sparrow. Dat was de laatste dag dat we met Anja konden uitgaan en dan heb ik ook niets uitgegeven. Een avondje op kosten van Chiara.

Straks gaan we hier een nieuwe beachclub inspecteren. Hij gaat vanavond om 12u open en wij willen daar natuurlijk bij zijn. Het is een soort lounge-strandbar. Je komt er via een paadje dat verlicht is met kaarsen, heb ik gehoord, en dan binnen zijn er lig- en schommelstoelen, dus we zijn wel eens benieuwd.

Als het daar leuk is wordt dat mijn vaste stek, want het is hier vlak tegenover het hotel op het strand… Kan niet gemakkelijker.

Goed, dat was het voor vandaag. Ben de uren al aan het aftellen tot Tim hier is. En dan daarna de dagen tot Pieter hier is. Voor de rest is het allemaal nog een beetje te lang.

Maar goed, nog 2 weken en dan ben ik hier al 2 maand. De tijd gaat eigenlijk wel snel voorbij. Ik denk dat voor ik het weet ik terug in België zal zijn. Zeker met de drukke zomermaanden die er nu aan zitten te komen.

Hou jullie allemaal nog goed, ook met jullie examens. Laat me onmiddellijk jullie uitslag weten als je van iets weet in juni. Ik duim alleszins, zodat jullie geen herexamens hebben om gemakkelijk en zonder problemen op bezoek te kunnen komen.

Beso de Sarita

24-06-2007 om 18:20 geschreven door Sarah  

16-06-2007 om 15:28 geschreven door Sarah  

Woensdag 16 mei,

Gelukkige verjaardag Katrien !

Eerst en vooral zal ik vertellen hoe mijn dagen er nu zoal uitzien.

Ik wordt wakker om ongeveer 9u, dan doe ik mijn werkkleren aan en ik kam mijn haar. Daarna ga ik eten. Meestal 3 boterhammetjes met choco en als ze chocolade boterkoeken hebben eet ik er daar ook eentje van. Daarbij drink ik dan een theetje. Na het ontbijt, rond ongeveer kwart voor 10, ga ik terug naar mijn kamer om me helemaal te wassen en klaar te maken voor werk. Ik lig meestal ook nog een paar minuten op bed en dan haal ik alle spullen op die ik nodig heb voor mijn eerste activiteit.

Die begint altijd om half 11, maar om kwart na 10 moeten we er al zijn om alles klaar te zetten (al is dat enkel zo in theorie). Mijn eerste activiteit is ofwel keep fit ofwel aerobics. Het enige wat ik daarvoor nodig heb is de muziekinstallatie en de cd, dus daarvoor kan ik wel iets te laat komen.

Meestal is er toch geen volk nu om mee te doen, dus als we het nu doen of niet, het maakt toch niet zoveel uit. Vandaag gingen we normaal keep fit doen, dus dan gaan we eerst alle mensen af die we zien om te vragen of ze mee willen doen. Maar vandaag ging het dus ietsje anders. Er zaten maar 2 mensen op het terras (binnen niemand), en die bleven maar babbelen. Dus hebben we gewoon het ganse half uur met hen gepraat.

Om 11 u begint dan de volgende activiteit. Ook alweer in theorie, want als er niemand is gaan we iets anders doen. Vandaag hebben we van 11 tot half 1 geoefend voor de dansen van de show sneeuwwitje. In het hoogseizoen zal het zo zijn dat we om 11u activiteit hebben en dan om 12u weer iets anders tot 1u. maar nu is het gewoon zo kalm dat we meestal gewoon zitten te babbelen met de mensen.

Dan zijn we van 1 tot 5 vrij (al is dat enkel hier in Maripins, in de andere hotels zijn ze maar vrij van 1 tot 3) en dat is omdat het hier vooral oudere mensen zijn die ’s middags nog veel een middagdutje doen. Pas om 5u is er weer wat leven in het hotel.

Dan om 5u doen we meestal een bingo, of cocktailgames. Coctailgames zijn kleine spelletjes waarvoor de mensen niet uit hun stoel hoeven te komen, die dus weinig inspannend zijn. En zelfs die spelletjes zijn soms al te veel voor ze. Gelukkig bestaan er ook oudjes die wel in zijn voor een spel.

De bingo duurt meestal tot 6u en erna vragen we nog eens of er mensen zijn die iets willen doen, maar de meesten gaan zich klaarmaken voor het avondeten. Dus hebben wij ook geen werk en kunnen we ons ook gaan klaarmaken. Dan ’s avonds begint het avondprogramma meestal om 8u30 met de minidisco als er kinderen zijn. Soms ook 9u. Het hangt af van de show die komt.

Maar nu zijn er geen kinderen, dus de minidisco hoeven we ook niet te doen. Dus nu begint mijn avondshift rond 9u tot ongeveer 12u. Maar gelukkig ben ik nu meestal vroeger gedaan. Ook vanavond hebben we bijvoorbeeld live muziek, dus daar hoef ik niet bij te zijn. Die doen alles zelf. Dan heb ik vanavond gewoon vrij. Al zal ik waarschijnlijk wel even gaan kijken of alles er in orde is en als de mensen aan het dansen zijn. Als er niemand danst moet ik ‘proberen om de mensen aan het dansen te krijgen’… maar uit ondervinding weet ik nu al wel dat als mensen niet willen dansen, ze ook niet zullen dansen.

Dus daar steek ik dan ook niet veel moeite in. Over het algemeen is het hier dus wel redelijk chill. Vanmiddag zijn we in onze vrije tijd voor 3u aan het strand gaan liggen, en mijn billen zijn verbrand… Ik had me niet ingesmeerd omdat er toch niet zoveel zon was, maar ik voel het nu wel. Morgen ben ik vrij en vanavond gaan we uit. Dus morgen gaan we uitslapen op het strand. Als ik op het einde van de maand mijn geld heb ga ik een dagje shoppen in Barcelona. En natuurlijk vanalles gaan bezoeken. Het enige spijtige is dat ik alleen vrij ben en het daar dus ook alleen zal moeten gaan uitzoeken. Maar dat lukt wel.

Vandaag was weer een vrij makkelijke dag en morgen ben ik vrij, dus daar ga ik van profiteren. Alleen ’s avonds is er karaoké, en daar wil ik wel bijzijn. Het hotel zit nu vol met vooral zotte Engelsen, dus die wil ik wel eens doen zingen. Ook al heb ik vrij.

Ondertussen zijn al die ouwe mannekes helemaal weg van mij en heb ik al een roos gekregen van een vent dat me altijd ‘my love’ noemt. Jaja.

Nu goed, tot hoors!

Laat iets van jullie weten!

16-05-2007 om 20:30 geschreven door Sarah  

Hallo allemaal en Robin, (10 mei)

Aan wie ik een gelukkige verjaardag wil wensen (omdat het nu vandaag 10 mei is), dus allemaal samen gaan we nu happy birthday zingen! Robin, ik hoop dat je dit leest en dat je er extreem veel van geniet, ook al is het nu blok en zit je met je eindwerk en van die dingen, probeer er een groot en supergoed feest van te maken. Ik feest van hieraf wel met je mee!

Ok, dan kan ik nu verder gaan met hoe het hier voor de rest is.

Zoals je wel al kon lezen in mijn mail gaat het hier voor de rest echt super. ’s Avonds ben ik wel elke keer echt moe en val ik als een blok in slaap, maar voor de rest is alles nog altijd even leuk. Ook met de stagiaires komt het wel goed. Met Anja slaap ik nog altijd samen op de kamer en ook zij begint het te zien zitten om naar Maripins over te gaan. Alleen de kamer is er wat minder. Hij is er wel wat groter dan hier, maar qua comfort is het allemaal wel heel wat minder. Gelukkig krijg ik in juli mijn eigen appartementje en kan ik jullie daar dus zonder problemen ontvangen (hoop ik).

Deze week heb ik me wel al ontzettend verveeld. Er zijn gewoon bijna geen mensen, of als ze er al zijn zien we ze gewoon niet. Enkel voor de flamencoshow zat de zaal vol, maar dat zijn dan ook mensen van buitenaf (het podium staat in een veranda die grenst aan de straatkant, en ook mensen die voorbij wandelen kunnen dus binnenkomen).

Vandaag, donderdag 10 mei, ben ik vanmorgen met Jaap naar Maripins gaan kijken. En ook Anja ging mee omdat we onze sleutels van onze nieuwe kamer zouden krijgen. Jaap en ik hebben de miniclub in orde gezet (het ziet er echt fantastisch en origineel uit, zoals onszelf natuurlijk) en erna gingen we het podium proberen op te zetten.

Blijkt dat we het podium elke keer zelf moeten opzetten en ook weer afbreken. Geloof me, het is niet gemakkelijk en het is ik weet niet hoe zwaar! De directrice (gloria heet ze) zei ons wel dat de barmannen normaal gezien wel helpen, maar ik wou toch zien of we het niet zelf konden doen. Dan zouden we ook het programmabord in orde maken, maar bij de kaartjes met activiteiten zaten geen dagen of uren, dus dat moeten we ook nog morgen doen. En nu ik er aan denk, de muziekinstallatie testen (dat ben ik vanmorgen ook vergeten!).

Met Jaap gaat alles ook super, hij kan al de hele bingo alleen dragen in alle talen. Terwijl Ruan en Corinna dat nog niet kunnen. Die laatste twee zijn de nieuwe stagiaires die vorige zaterdag zijn aangekomen. Corinna gaat nu zaterdag alweer naar huis omdat ze het niet graag doet en omdat ze niet echt wist wat animatie was en Ruan gaat binnen 2 weken terug naar huis.

Dat betekent dat Terrence hier in Sorra Daurada alleen zal zijn binnen 2 weken, want zij zouden normaal hier blijven.

Aan Terrence heb ik ook echt veel. Gelukkig komen we goed overeen (we moeten eigenlijk wel)

Vanavond gaan we weer gaan sletten in de qk en erna waarschijnlijk nog in de tropicana. Daar was het de vorige keer veel te druk omdat het weekend was, maar nu we donderdag zijn zal het daar hopelijk een stuk beter zijn. Daar komen grotendeels ook alleen maar Spanjaarden, dus die toeristische troep hebben we dan ook niet. Nuja, nu het nog laagseizoen is zijn er sowieso niet veel toeristen en is het overal wel rustig, maar toch.

Wat moest ik nog vertellen… Oh ja, het verhaal van de oudere vent en de flamencoshow.

Toen we woensdag flamencoshow hadden was ik alles aan het klaarzetten, de muziek en zo. En er passeert een oudere man met grijs haar en vooral veel haar dat uit z’n neus kwam. Naast z’n stoel stonden een paar plastic zakken.

Hij komt voorbij mezelf en m’n muziekinstallatie en hij gooit een propje neer. Ik raap het op en ga hem na en ik vraag hem of het een cadeautje was voor mij. Hij zegt neen, je cadeautje volgt nog. Enkele ogenblikken later komt hij naar me toe met een oranje doosje met gouden letters. Cadeautje voor mij! Ik doe het open en er zit een horloge, een ring, een armband, oorbellen en een ketting in. Allemaal plastic, maar toch, je ziet het er niet aan.

Bleek dat Anja ook al zo’n cadeau van die man had gekregen. Hij is eenzaam en om toch wat aandacht te krijgen gaat hij overal in de hotels langs met cadeautjes voor meisjes en bloemen voor de receptie. Zo kan hij toch nog efkes een babbeltje slaan.

Nu goed, de flamencoshow begon en ik was al helemaal zenuwachtig, want er werd gezegd dat de vrouw die de show leidde een vrouw was die schreeuwt als er iets niet gaat volgens haar regels. Ik deed de muziek, samen met Thomas, en die vrouw komt naar me toe met 3 cd’s. Een liedje van de ene cd, dan een ander van de andere cd… Veel te ingewikkeld dus, maar ze zei dat ze het wel zou zeggen wanneer we wat moesten doen. Zo gezegd, zo gedaan. De show begon. Het eerste deel begon goed, maar toen zei ze dat ik de cd op pauze moest zetten als het liedje gedaan was. Het liedje begint, maar plots is er een pauze, dus ik doe zoals gevraagd en druk op stop. Begint me dat mens daar te roepen, al die dansers kijken me boos aan… Blijkbaar was het gewoon een korte pauze in  het liedje zelf en was het nog niet helemaal gedaan. Toen heb ik het liedje gewoon weer opnieuw laten afspelen en moesten ze het dan maar nog eens opnieuw doen.

Voor de rest zijn we al elke keer rond half 12 gedaan, omdat er meestal toch gewoon geen volk zit. Dan spelen we gewoon muziek voor onszelf en zingen we karaoké.

Dan morgenavond mogen we verhuizen naar onze kamer in Maripins. Wordt wel leuk, zeker als we het allemaal een beetje kunnen inrichten.

Midden juni komt Pieter al op bezoek en dan duurt het allemaal niet lang meer tegen dat de rest van jullie allemaal langskomen!

Trouwens, alle Nederlanders zitten hier nu in onze kamer naar Goede Tijden, Slechte tijden te kijken terwijl ik hier op de computer zit te typen.

Er zijn echt wel cultuurverschillen te bemerken… maar die zal ik jullie besparen. Dan merken jullie die allemaal wel als jullie hier zijn.

Vanavond gaan we dus weer uit, maar niet al te lang want morgenochtend moet ik dan nog m’n valies maken en zorgen dat ik alles erin krijg…

Ik mis jullie allemaal wel, maar hier amuseren we ons wel. Jullie daar ook, daar ben ik zeker van. Laat allemaal nog iets weten (zeker de datums wanneer jullie allemaal langskomen, dan kan ik daar rekening mee houden, of toch proberen om iets te regelen qua vrije dagen).

Hou jullie allemaal goed,

Een dikke kus van jullie aller Sarah

Zondag 13 mei

Vandaag is dus mijn tweede werkdag in hotel maripins. Zoals ik al vertelde is het hier net een bejaardentehuis, maar het zijn wel allemaal heel lieve oudjes. Het enige nadeel (of ook wel te zien als een voordeel) is dat die niet zo actief zijn en aan bijna niets willen meedoen. Het voordeel is dan weer wel dat we niet veel moeten werken en dat we bijna constant vrij zijn. Nu werken we van 10u 30 tot 1u en dan van 5u in de namiddag tot ’s avonds twaalf uur in theorie. Gisteren waren we alweer klaar om 8u, maar dan ben ik gewoon nog even een wandeling gaan maken, terwijl de rest (Terrence, Jaap en Alfredo) eerst nog naar Kuai uitgingen en erna naar de QK zijn geweest. De reden waarom ik eerst een wandeling wou maken lag gewoon aan het feit dat Anja me vertelde dat ze waarschijnlijk naar huis zou gaan binnen de 2 weken. Het werk ligt haar niet en ze mist thuis te veel. Het enige, zegt ze, waar ze plezier aan beleeft is uitgaan, maar hier draait bijna alles rond werk en als het 5 maanden moet uithouden zonder het graag te doen… Daarom heeft ze dus besloten om terug naar huis te keren. Ik moest daar gewoon even over nadenken en er met iemand over spreken. Ik had proberen te bellen naar Pieter, maar die kon me niet horen. Dus toen ben ik naar sorra gegaan en heb ik het daar al huilend tegen Terrence verteld. Het feit dat Anja weggaat betekent dat ik hier dus alleen in die kamer zal blijven, waarschijnlijk toch, en daar heb ik niet echt veel zin in. Het is juist zo leuk om nog met iemand te kunnen praten. Rond 11u lag ik dus al in mijn bed en geloof me, zo eens goed kunnen uitslapen heeft wel deugd gedaan.

Alhoewel, deugd gedaan… Vanmorgen was het nog moeilijker dan gewoonlijk om uit m’n bed te geraken, en voor het ontbijt was ik maar net op tijd.

De hele dag ging weer vlotjes voorbij, ook al konden we bijna niets doen. Niemand van de oudjes wilde meedoen, dus waren we vanavond ook weer vroeger klaar dan anders.

Straks om 9u moeten we muziek beginnen draaien, dus we moeten eerst nog het podium opzetten en de muziekinstallatie klaarzetten. En dan daarna hebben we onze bingo tot 10u30.

Wat betekent dat we ook weer vroeger klaar zijn dan anders.

Vanavond zal ik waarschijnlijk wel mee uitgaan. Terug naar de Kuai… Guillermo en Kim vroegen al waar ik was, en ook in de QK vroegen ze ‘waar de andere “slet” was’.

Het aftellen is nu begonnen tegendat de eerste mensen op bezoek komen. Nog een maand en een week en Pieter is hier. Tegen dan is Anja waarschijnlijk weg en zal ik hier alleen slapen, dus een hotelkamer boeken is niet nodig!

Ik vind het wel echt jammer dat Anja weggaat, maar aan de andere kant kan ik er hier dan wel echt iets leuks van maken. Nu heb ik mijn kant van de kamer al helemaal volgehangen met doeken en slingers en foto’s, dus ik vind het hier eigenlijk wel gezellig.

Het enige probleem is gewoon de douche. Die is zo verschrikkelijk klein, en die stroomt altijd over... Voor de rest zit ik hier eigenlijk niet zo veel, dus van de kamer zelf heb ik niet zo veel last. Die is ruim en dat is genoeg voor mij (dan kan ik al mijn brol kwijt).

Ondertussen hebben we vandaag ook al complimentjes gehad over ons programmabord. Dat hebben we helemaal versierd met muzieknootjes en onze aanpak van de keepfit (‘heel enthousiast gegeven). Eigenlijk allemaal wel positief, alleen heb ik van Thomas de opmerking gekregen dat ik mijn uniform nu wel echt aanmoet. Donkerblauwe korte sportbroek heb ik nig altijd niet, dus die zal ik nu even van Jaap moeten gebruiken. En dan voor de rest had ik vandaag een kaki-pet op van Cutty Stark, die ik gekregen had in de QK. En dat moet een blauwe pet worden… Die ik natuurlijk niet zal aandoen, dan doe ik het wel zonder pet.

Voor de rest gaat alles hier dus nog altijd goed. Met jaap kan ik het ook wel vinden, dus die 7 maand gaan volgens mij wel voorbijvliegen.

Het enige jammere is dat ik hier gewoon geen internet heb. Morgen moet ik mijn contract tekenen en dan zal ik toch eens vragen aan Gloria of er hier echt geen enkele mogelijkheid is tot internet… Desnoods tegen betaling, maar dan nog zal het altijd goedkoper zijn dan dat ik elke keer in een telefooncel 3 euro betaal om enkele minuutjes te bellen…

Berichtjes sturen naar mij lukt dus wel zonder probleem, dus stuur asjeblief af en toe eens een berichtje. Dat is echt superleuk voor mij om ook eens iets van jullie te horen.

Alvast bedankt voor de mailtjes ook, maak ze niet té lang (Tim, pagina’s lang is ook niet goed, want dan verdoe ik al mijn tijd aan lezen en heb ik in het internetcafé geen tijd meer over om zelf iets te sturen of te schrijven) maar liefst ook niet te kort.

Denk dat dit het zo wel allemaal was. Tot de volgende!

Kus van Sarah

Dinsdag 15 mei

Gisteren was het echt koud. Ik werd wakker en het regende, dan voel je je al direct een stuk minder vrolijk. Met mijn lange broek en een pull gaan werken, en dan toch nog verkouden worden…

Ik verlang wel tegen het moment dat het hier ook weer wat warmer wordt. Vandaag is het wel zonniger en loopt het hier tegen de 22 graden, maar er is nog altijd dat koude windje waardoor we vanmiddag niet op het strand zijn gaan liggen.

Ik voel me vandaag niet zo goed. Waarschijnlijk heeft het te maken met het eten dat nu al bijna een maand hetzelfde is en gefrituurd. Groenten kennen ze hier niet echt, behalve tweedehands sla en wortels die smaken naar bewaarmiddel. Fruit hebben ze hier ook maar af en toe, maar dan probeer ik wel iets van te eten. Daarom, voor diegene die het eerst komt (Pieter waarschijnlijk), neem je dan vitaminepilletjes mee?

Want ik begin het dus wel echt te voelen. Gisterenavond zijn we redelijk vroeg gaan slapen, rond 1u, na het kijken van een film met zijn allen hier op de kamer. Maar vanmiddag was ik alweer zo moe, ook al hebben we nog bijna niets gedaan. Ook van hoofdpijn en duizeligheid hebben we hier allemaal last, en het is nu nog geen eens echt warm. Ik bereid me al maar voor op deze zomer…

Voor de rest vind ik het hier wel nog altijd echt leuk. Vooral omdat ik zoveel vrijheid krijg van Gloria, de directrice van Maripins. Ik mag zelf beslissen om het programma te veranderen als ik dat wil, ik beslis als we hier in het hotel blijven als er niets te doen is of als we naar sorra gaan om daar te gaan oefenen. Ondertussen kan ik dan onder werktijd ook even naar de bank gaan, of de markt, als ik nog iets nodig heb of moet vragen. Maar nu kan dat nog omdat er toch niemand aan het programma wil meedoen. Kinderen zijn er niet. Tijdens de maanden juli en augustus zal dat jammer genoeg iets minder kunnen (of helemaal niet).

Vannacht heb ik ook slecht geslapen, gewoon omdat ik Pieter (en jullie allemaal natuurlijk) zo hard miste, misschien dat ik me daarom ook zo ellendig voel nu.

Straks om 4u moeten jaap en ik terug naar Sorra om daar te gaan oefenen voor de show donderdag. Alles is hier ook gewoon zo slecht georganiseerd…

Al 3 stagiaires zijn nu terug naar huis, Anja is straks de 4^e. Dus terrence zit nu al een paar dagen alleen in zijn hotel, terwijl hij een volwassenen en kinderprogramma moet draaien. Dan verwacht de directrice daar dat er hoogstaande animatie moet gebeuren, terwijl dat op z’n eentje niet mogelijk is.

Ook hier weten we soms gewoon niet wat er ons allemaal te wachten staat. Donderdag moeten terrence en ik meedoen in de showtime, maar we hebben de show nog niet eens gezien, noch hebben we al kunnen oefenen ervoor.

Nu gaat alle tijd die we hebben naar de show van sneeuwwitje. We hebben zo een paar musicals die we gaan doen, maar het probleem is dat we nooit met de hele groep samen kunnen repeteren omdat iedereen z’n eigen programma heeft en omdat de hotels allemaal verspreid liggen. Als je niet samen kan oefenen leert iedereen het dansje anders en kan het toch nooit gelijk zijn? Nu, Terrence en ik zwijgen er gewoon over en voeren uit, ook al hebben we er misschien een ander idee over.

We hebben nu zo iets van we zullen wel zien wat er te gebeuren staat.

Deze week wordt ook een week zonder uitgaan omdat we allemaal wel redelijk moe zijn, of verkouden, of gewoon ziek. En Adolfo alias Alfredo is terug naar Calella om te werken, dus onze chauffeur is weg. Hij komt terug rond de 25^ste mei, dus dan zullen we waarschijnlijk weer een dikke vette party houden.

En nu ook Anja gaat vertrekken is de moed om te gaan feesten er een beetje uit… Overdag moeten we bijna niets doen en vervelen we ons dood, maar ook daarvan word je toch moe merk ik.

Gisterenavond hielden Jaap en ik onze eerste activiteit van die dag, omdat er de rest van de dag niemand wilde meedoen. We vragen het elke keer aan iedereen die we zien rondlopen in het hotel en elke keer krijgen we hetzelfde antwoord. Maar gelukkig zijn het wel allemaal heel vriendelijke mensen waarvan we dat wel kunnen verdragen. Het is niet dat ze echt botweg neen zeggen.

Nu, onze eerste activiteit van die dag was dus ’s avonds onze quiz. Die hadden Terrence en ik al in Sorra gedaan, en toen was er geen enkel probleem, maar bij Jaap en ik dus wel.

Blijkbaar zaten daar fervente quizzers tussen die echt geloofden dat hun antwoord juist was terwijl wij wat anders zeiden. Toen zijn ze het direct na de quiz op internet gaan opzoeken om hun gelijk te bewijzen. Echt niet leuk.

Maar we hebben ons er niet al te veel van aangetrokken. De winnaar zou normaal een cocktail van de bar krijgen, maar ons barpersoneel hier is echt niet vriendelijk. Als we al iets nodig hebben, gewoon voor onszelf water, of zoals gisteren een cocktail doen ze het met tegenzin. Die cocktail zou normaal moeten afzijn als we de winnaar bekendmaken, maar toen ik na een paar ogenblikken nog geen cocktail zag heb ik gewoon een andere prijs gegeven (een echt mooie sleutelhanger van het hotel). Ik weet nu ook wat ik aan de bar heb.

Vanavond is er hier flamencoshow en moeten we aan het barpersoneel vragen om het podium op te stellen, daar zal ik dan ook maar niet al te veel van verwachten en zorgen dat ik zeker op tijd ben om het desnoods zelf nog te kunnen doen.

Wat een verschil in vergelijking met Sorra, waar je uren kon zeveren met de barmannen. Van wie ik nog geld te leen heb gekregen zelfs. Dat zou ik hier nooit kunnen doen.

Gelukkig is Gloria, onze directrice echt een schatje. Ze komt op het eerste zicht wat boos of kortaf over (zoals een echte directrice), maar gisteren kwam ze vragen of ik nog geld genoeg had en of ik geen voorschot wilde op mijn loon. Dus toen ik zei dat het enige waar ik geld voor nodig zou hebben mijn uniformbroek was die ik nog moest kopen zei ze me dat ik dat niet zelf moest betalen. Ik moest zelf eerst mijn broek kopen, maar dan kon ik het ticketje aan haar geven en zou ze me dat terugbetalen.

Als ik ook iets nodig heb of als er iets is kan ik ook altijd naar haar toe, dus daar ben ik dan wel echt heel blij mee. Dan liever een lieve directrice die je baas is en ambetante barmannen, dan een bitch van een directrice en barmannen als vrienden… Ook al is het laatste wel echt iets dat je werk wat leuker maakt.

Hier achter de bar is er trouwens een hele bijeenkomst van Tomassen. Ik denk dat van de barmannen er al zeker 3 Tomas noemen.

Nu ik zo alles weer een beetje van me af heb kunnen typen voel ik me nu toch al wat beter… En ik mag mezelf ook echt gelukkig prijzen dat ik Jaap heb als stagiair. Toen ik vanmiddag aan tafel zei dat ik hoofdpijn had en slecht geslapen had en echt moe was stelde hij zelf voor om morgen de keep fit alleen te doen, zodat ik zelf wat langer zou kunnen blijven slapen.

Maar dat wil ik niet. We zijn een team voor iets en voor een beetje hoofdpijn of vermoeidheid ga ik het hem niet alleen laten doen. Niet dat hij het niet zou kunnen, neen, er is toch niemand die meedoet dus we zouden evengoed alletwee in ons bed kunnen blijven liggen. Maar het gaat gewoon om het principe. Ik wil dat hij altijd op tijd is en onze afspraken nakomt, dus dan kom ik de mijne ook na.

Dus voor diegene die me komen bezoeken, probeer me niet om te praten om nog even aan het strand te gaan liggen ofzo. Ik zal met spijt in het hart zeggen dat ik moet werken, maar dat is het nu eenmaal, hier draait het bijna altijd rond het werk. Deze zomer wordt uitgaan ook een deel van het werk als hier jonge mensen zitten.

En daarmee ga ik nu dus afsluiten. Het werk doe ik nog altijd even graag. Alleen het laatste dansje van sneeuwwitje dat we nu aan het instuderen zijn ben ik echt al kotsbeu. Zo’n stom dansje. Maar we zwijgen gewoon en voeren uit. En dat is eigenlijk het enige. De rest vind ik nog altijd even leuk!

Veel blokgenot daar. Doe jullie best voor school zodat jullie allemaal op bezoek kunnen komen…

Tot de volgende!

16-05-2007 om 20:29 geschreven door Sarah  

12-05-2007 om 15:17 geschreven door Sarah  

Eerste avond Spanje…

Na een uitgebreid afscheid op de luchthaven van Pieter (die het zonder tranen heeft weten te doen, maar we hadden het alletwee toch wel heel erg moeilijk), mama (die daarentegen wel een traantje heeft gelaten), papa en m’n zus Hanne (bij wie het allemaal wel koel verliep), vertrokken Terrence en ik dan uiteindelijk naar het vliegtuig. Mijn gezelschap had al superlang moeten wachten omdat we weer veel te vroeg in de luchthaven waren.

De vlucht verliep goed en ik heb ook weer iets bijgeleerd. Ik dacht dat vluchten naar Spanje nooit met een tussenstop verliepen, maar die van ons dus blijkbaar wel. We vlogen over Gerona naar Reus, om daar mensen af te zetten en weer op te pikken, en dan vlogen we pas naar Gerona en ging het vliegtuig terug verder naar Brussel.

Een beetje een omweg dus, maar we lieten het niet aan ons hart komen. We waren al blij dat we er eindelijk waren (na al het wikken en wegen over de vertrekdatum en alle praktisch geregel).

Aangekomen in de luchthaven van Gerona viel me meteen op dat het een enorm kleine luchthaven is. Er zijn misschien 4 draaiers om je bagage op te halen. Voor de rest is er niets.

Thomas, onze verantwoordelijke, hebben we vlot gevonden. Hij stond daar met een bordje in z’n handen met daarop: ‘Serhs hotels, animatie’. En jawel, ook in het echt is hij wel sympathiek. Hij verontschuldigde zich onmiddellijk voor de niet zo duidelijke afspraken die werden gemaakt tussen hem en Jetair over ons verblijf hier. Zoals hollanders zijn was hij ook heel rechtuit. Hij vroeg direct of we misschien een probleem hebben met homoseksualiteit.

Nadat we alletwee zeiden dat het niet het geval was vertelde hij ons dat hij hier een vriend had, en dat die ook chief was in een van de Serhshotels hier in de regio.

Hij gaf ons ook al direct veel meer informatie dan ik in die korte tijd allemaal kon onthouden, maar het kwam erop neer dat hij vertelde over mijn hotel. Er is een directrice en haar regel is dat ik niet zat of aangeschoten ’s nachts binnen het hotel mag komen. In mijn vrije tijd mag ik doen wat ik wil, zolang de nachtportiers het maar niet zien. Wat me meer zorgen baart is dat ik van het internet in het hotel geen gebruik mag maken. Dat is blijkbaar alleen iets voor de gasten ofzo. Ik moet een internetcafé opzoeken. Gelukkig kon hij me verzekeren dat de internetcafés hier niet zo duur zijn. Meestal vragen ze een euro voor een uur. Dus dat valt heel goed mee. Alleen moet ik het nu zelf nog zien.

Voor de rest zei hij ook wat we hier de eerste dagen/weken vooral gaan doen. En dat is: REPETEREN!!!! Woehoew!

Van ’s morgens tot ’s avonds gaan we repeteren voor de shows. In mijn hotel gaan we 2 shows per week doen, voor de rest zijn het allemaal groepen die van buiten het hotel komen. Maar dan heeft de Serhs-keten hier nog 3 andere hotels, waarin we ook onze shows gaan doen samen met het hele team. Dus het zou goed kunnen zijn dat we op 1 avond 3 keer een show gaan doen in verschillende hotels.

Het komt er eigenlijk op neer, dat de teams in de 4 hotels, gaan samenwerken als 1 groot team. Ook in het hoogseizoen, zei Thomas dat we waarschijnlijk in shiften gaan werken. De ene gaat dan eens inspringen in het ene hotel zodat de andere eens kan uitslapen en omgekeerd.

Dit werd allemaal verteld tijdens de rit naar onze verblijfplaats… Maar eigenlijk begrijp ik er nog steeds niet echt veel van. Ik zal het allemaal wel zien als het zover is.

Het enige wat ik nu al met zekerheid kan zeggen, is dat ik tot 1 (of was het nu 11?) mei blijf op de plaats waar ik dit nu allemaal zit te typen.

Het is nu bijna kwart voor 3 ’s nachts en we zijn juist terug van een avondje Calella oftewel Mojito drinken.

Ik zal eerst eens schetsen waar ik nu zit. Stel je voor: een verlaten hotel. Je komt binnen door een aftandse deur, waarna je de receptie passeert die helemaal is afgedekt met een wit doek. Je loopt verder en je komt in de hal. Alle lichten zijn bedekt met witte doeken. Het zwembad staat leeg. Het is donker. De lichten werken niet. Er staat af en toe een grote spiegel, waardoor je bewegingen worden weerkaatst. In een hoek staat alle oud meubilair van in het hotel dat niet meer gebruikt wordt. Zie je het voor je?

Wel, wij verblijven dus in een spookhotel dat al 2 jaar leegstaat. Enkel de 2 eerste verdiepen worden gebruikt en is er ook electriciteit. Warm water is er niet. Alleen in de badkamer op de 2 in gebruik genomen verdiepingen staat een boiler.  Thomas is hier ondertussen al 5 weken en heeft het meeste al opgeknapt, maar toch… Mijn kamer bestaat uit een inkomhal, waarna je de deur naar de badkamer hebt (die kan ik niet gebruiken, want er is geen warm water. Gelukkig kan ik hier wel het toilet gebruiken). Daarna heb je een kast, in diezelfde gang. En daarna kom je uit in mijn ‘kamer’. Eigenlijk een redelijk grote ruimte, waarin eerst een houten tv-meubel staat mét tv die niet werkt en telefoon die natuurlijk ook niet werkt. Dan heb je een klein keukentje, waar we dus gaan koken totdat de eerste hotels opengaan. Verder staat er hier in mijn kamer nog een eettafeltje met 2 stoelen, een staande lamp, 2 gewone zitstoelen, een salontafel en mijn bed.

Verwarming werkt nog niet en extra dekens zijn er niet meer, dus ik hoop dat mijn warm bloed me zal helpen….

Denk niet dat ik het hier allemaal negatief vind. Ik zal merken als ik hier straks goed zal slapen of niet.

Morgen hebben we al direct een vrije dag om alles hier eens te verkennen (alleen is het zondat en is er niets open), en maandagvoormiddag moeten we alles in orde maken qua papieren. Ons spaans rekeningnummer gaan openen, een fiscaal nummer gaan aanvragen… En alles zit hier wel raar in mekaar, want zonder dat fiscaal nummer kan ons contract ook niet van start gaan. Blijkbaar is de procedure voor dat nummer nog maar pas veranderd en als je dat nummer aanvraagt kan het pas binnen een maand geactiveerd worden.

Dat zou willen zeggen dat ik deze eerste maand zonder wettelijk contract zou werken. Ik heb ondertussen ook nog niets te zien gekregen van een contract ofzo, maar ik denk wel dat het allemaal in orde komt.

Ze hebben alles toch heel goed uitgelegd, dus ik vertrouw hen wel.

Trouwens, jullie moeten niet jaloers zijn, want de 1^ste 2 maanden zijn gaan zwaar worden. We gaan hele dagen (soms nachten) moeten repeteren voor onze verschillende shows (mama mia, met nummers van abba, sneeuwwitje, fiesta latino,…) dat we waarschijnlijk doodmoe gaan zijn. En dan moeten we overdag nog eens ‘animatie’ gaan geven ook.

Ze vertelden ons ook dat het de eerste paar maanden van het seizoen vooral oudere mensen gaan zijn, en dat pas vanaf juni het jonger volk binnenkomt.

Maar voordat we er echt aan kunnen beginnen gaan we hier ook nog een harde training moeten ondergaan: we moeten kunnen presenteren en uitleggen in 5 talen. Nederlands, Frans, Engels, Duits en Spaans. Dus als ik terugkom zal ik die allemaal waarschijnlijk wel kennen.

Plus, Sabine, in mijn hotel gaan we waarschijnlijk 1 keer om de 2 weken een karaokénight doen!

Ik moet zeker nog massa’s veel vertellen, maar ik begin nu wel echt moe te worden. Zal proberen om elke avond iets te typen en het dan als ik kan te versturen via mail naar jullie (en op mijn blog te zetten).

Ik mis jullie allemaal!

Dikke kus van jullie Sarah

27-04-2007 om 12:30 geschreven door Sarah  

Zondag, de eerste echte dag dat we hier zijn en al direct ook ons eerste dagje vrij. Het is nu bijna 10u30 en ik zit hier op mijn terras met de computer op tafel om jullie te laten weten hoe het hier is. Ik ben al wakker van 9u. Ik heb geprobeerd om nog verder te slapen, maar er is hier op straat heel wat lawaai van auto’s. En vogeltjes!

We zitten nu in Calella, waar Terrence gaat werken. Echt veel is hier niet te doen, er zijn maar een paar cafétjes om te dansen en 1 ‘club’, als je die al zo mag noemen… Waar we gisteren een Mojito zijn gaan drinken serveren de jongens (geen vrouwelijke bediening) allemaal in bloot bovenlijf. Blijkbaar is dat voor hen zo de dresscode…

Ondertussen heb ik nu ook al een beter zicht op het spookhotel waar wij nu verblijven. Als ik nu over de balustrade kijk zie ik een zwembad zonder water, een tuin die helemaal verwilderd is. Nuja, gewoon een hotel dat al 2 jaar niet meer is onderhouden.

Een verdieping onder ons is zo verbouwd dat er een paar mensen een appartement huren. Voor de rest is het helemaal verlaten. Vooral ’s avonds is dat wel raar en benauwend.

Terrence is nu pas wakker, en moest ik hem niet hebben wakker gemaakt zou hij waarschijnlijk nog tot vanmiddag hebben geslapen. Ik weet dat hij nu nog wel een uur ofzo zal nodig hebben om zich klaar te maken. Voordat hij helemaal ‘gestyled’ is…

We verschillen echt dag en nacht met mekaar, gewoon al op vlak van kledij en mentaliteit. Hij is de modefreak die stilist is en af en toe ook eens model staat. Die alles weet van mode.

En ik ben het compleet tegenovergestelde.

Nu, we zullen ons hier wel amuseren, maar ik denk niet dat het mijn beste vriend zal worden. Daarvoor verschillen we veel te veel.

Straks gaan we dus Calella eens bezichtigen en kijken wat er hier allemaal te doen is (internetcafé bv.) en waar we eten kunnen kopen. Eten gaan we nu nog zelf moeten maken totdat de eerste hotels opengaan op 1 mei. Het enige probleem is dat het nu zondag is, en dat alle winkels dicht zullen zijn.

Nu, wat ik al weet over Calella is dat er hier echt niet veel te doen is. En zo zal het waarschijnlijk ook zijn in Malgret, als ik op 11 mei zal veranderen naar mijn hotel. Het voordeel dat ik heb is dat de zee vlak tegenover mijn hotel is, dat de trein stopt op 5 minuutjes wandelen, en dat ik dus veel mobieler zal zijn dan Terrence die hier in Calella zitten.

Goed, ik zal jullie eens laten. Hopelijk vind ik vanmiddag een internetcafé (en de tijd om er binnen te gaan), dan kunnen jullie mijn eerste verhalen al lezen.

En ik hoop natuurlijk van al een paar mismails te hebben gekregen!

27-04-2007 om 12:29 geschreven door Sarah  

Dinsdag....

Ondertussen de derde echte dag hier, en ik ben het hier echt nog niet beu. Het is eigenlijk meer het tegenovergestelde: ik ben benieuwd naar wat nog zal komen!

Nu we Calella al beter kennen ben ik ook wel nieuwsgierig naar hoe Malgrat zal zijn. Ik weet al dat het hotel gelegen is aan de boulevard, vlak aan het strand en de spoorweg en sinds gisterenavond heb ik het in het donker ook al een beetje kunnen zien. Het hotel bestaat uit verschillende gebouwen die allemaal worden verbonden door kleine tuintjes. Het hoort er allemaal heel leuk uit.

Gisteravond waren we in Malgrat om een show te gaan boeken om in de Serhshotels een avond per week te komen optreden. Een Polynesische show met een soort hawaïaanse meisjes met strooien rokjes en indiaantjes die krijgsdansen opvoerden. Het was wel leuk, zeker omdat wij mee mochten beslissen of we de show goed genoeg vonden om in onze hotels te komen optreden.

Voor de rest hebben we nog niet zo heel veel gedaan. Behalve ’s avonds zitten we elke avond in de Polynesian bar ‘Kauai’ (zo noemt die), waar we ook al vriendjes hebben gemaakt met de barman, de manager en diegene die rondgaan met de coctails. De manager is een echt showbeest, hij vraagt elke keer of we aan de toog willen komen zitten zodat hij kan showen met wat hij allemaal kan. Zondag vroeg hij of hij een vuurtje kon gebruiken van Terrence, maar in plaats dat hij gewoon z’n sigaret aansteekt doet hij eerst iets alcoholisch op z’n broek en steekt hij dat in brand. Waarna hij zijn sigaret met het vuur op z’n broek aansteekt… Wel stoer dus. Voor de geïnteresseerden (Sabine, voor als je op bezoek komt ofzo), hij is niet echt knap, maar hij heeft wel enorm veel sexappeal. Net als de coctailshakers daar.

Maandag was een beetje op het gemak wat minidiscoliedjes oefenen (La Bomba, K3-liedjes, spaanse liedjes,…). Vandaag was dan wel weer zwaar.

Vanmorgen hebben we alle liedjes die we gisteren gezien hebben gedanst. En dan moet je weten dat die dansjes allemaal heel intensief rondspringen is. Vanmiddag hebben we dan onze presentatie met de micro geoefend.

Het wordt wel lastig, want alles moet naast Nederlands, Frans en engels, ook in het spaans en het Duits.

Wat wel heel leuk is, is dat ik al een beetje ben gebruind. Het gaat hier eigenlijk wel snel. Ook dat ik elke keer buiten kan eten, ontbijten doe ik hier op mijn terras, is wel zalig.

Maar dit alles houdt niet weg dat ik iedereen wel mis. Ik verlang al tegen dat iedereen op bezoek zal komen.

De rest van de week zal het waarschijnlijk wat drukker zijn en zal ik het moeilijker hebben om te bellen of op internet te gaan, maar ik doe mijn best. Ook om iedereen toch eens te bellen.

Vanaf zaterdag begint dan het echte werk en zal ik maar 1 dag vrij hebben in de week. Dus zal ik ook maar 1 dag hebben om echt verhalen te typen en zo. Daarboven komt dan nog dat ik de stagiair moet beoordelen aan de hand van verslagen en zo. En ik vrees een beetje dat ik dat allemaal zal uitstellen tot op mijn vrije dag J.

Trouwens, mijn stagiair noemt Jaap Thijs, en ik heb al besloten dat ik hem gewoon Thijs zal noemen omdat Jaap zo’n idiote naam is. J

Ik verlang ook al tegendat ik echt in mijn hotel ga kunnen eten en zo, want hier heb ik wel mijn keukentje, maar er zijn geen deftige kookpotten. Echt iets klaarmaken gaat dus niet, daarom zit ik nu noedels te eten die op niet veel trekken. En voor de rest eet ik vooral toast met smeerkaas, chips en af en toe een broodje. Het stokbrood is hier wel zalig!

Mijn Spaanse bankkaart is ook echt supergrappig. Je zou denken dat een bankkaart net als bij ons een gewone kaart zou zijn, maar hier in Spanje is dat een boekje. Daarvoor zijn hier speciale geldautomaten. Je steekt dan dat boekje in dat machien en dan kan je geld afhalen en dan drukt dat ook direct je bankafschriften daarin. Raar toch?!

Goed, genoeg getypt. Om 9u vanavond moeten we letters gaan knippen voor in de miniclub. En dan vanavond eens vroeg slapen. Vannacht was het 3u toen we thuiskwamen, maar er is hier zoveel lawaai dat het dan nog eens een uur duurt voor je kan slapen.

En om 8u moesten we weer paraat staan.

Maar geen geklaag tot nu toe. Ik amuseer me rot met die hollanders hier. Misschien moet ik iedereen waarmee ik hier samen zit wel eerst eens voorstellen:

1. Terrence: ook iemand van Jetair waarmee ik samen mijn opleiding heb gedaan. Je moet je hem zwart voorstellen, mager, enorm modebewust. Werkt als model, is stilist bij modeshows en fotoshoots, geeft dansles… Is altijd met zijn uiterlijk bezig en is extreem lenig. Hij kan zich plooien zoals de slangenmensen in cirque du soleil. Of toch bijna… Ook al zijn we twee uitersten, toch komen we echt goed overeen.
2. Thomas: de persoon waarmee ik contact had in België ook, hij heeft geregeld dat Terrence en ik naar hier kwamen. Enorm sympathiek. Geeft je bij alles uitleg en ook het gevoel dat je het kan. Als we moeten dansen zegt hij niet alleen de slechte dingen, maar bij mij ook de dingen die ik goed doe (dat ik zeer enthousiast ben en dat het echt leuk is om naar te kijken. Woehoew!). Hij is een beetje de papa van het gezelschap en woont hier ook al een aantal jaar.
3. Nils: is de vriend van Thomas (jawel, ze zijn homo, maar je ziet het er niet aan), is 19 en het is z’n tweede jaar dat hij hier werkt. Is echt supergrappig. Hij kan je ook bij alles helpen omdat hij al de ervaring heeft, maar bij hem is het minder serieus, ook al neemt hij z’n werk wel echt serieus… Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar misschien is ook omdat hij wat jonger is dat je er meer dom mee kan doen. Als we uitgaan danst hij nooit, behalve een beetje heen en weer wiegen…
4. Sabrina: de zotste van de bende. Komt van een dorpje naast Amsterdam en heeft soms zo’n accent dat ik ze niet versta. Begint altijd te babbelen over sex (bijvoorbeeld vanmiddag tijdens het middageten ging het over Thomas en Nils’ ervaringen met trio’s en over hoe homo’s eigenlijk sex hebben)…

Behalve Terrence, die van Antwerpen is, en ik, is de rest allemaal Hollander.

Zo dat was het dan weer! Tegen dat ik terugkom ga ik waarschijnlijk echt Nederlands spreken ;).

Tot de volgende!

Y un beso de mi!

27-04-2007 om 12:28 geschreven door Sarah  

Woensdag 25 april

Vandaag was ook weer een rustig dagje. Vanmorgen naar alle hotels gaan kijken. Ik heb het mijne dus ook al gezien, en het is echt mooi! Mijn hotel bestaat uit verschillende gebouwen, we hebben een tuintje en alles is er heel klein en gezellig. Heel licht ook. Alles is heel fris. Wel leuk.

Ondertussen zijn er weeral een paar dingen veranderd. Ik ga nu toch niet werken in Oasis Park hier in Calella met Sabrina, maar in het hotel van Terrence in Malgrat. Ik ben er wel blij om, want dan slaap ik ook in zijn hotel. Het positieve daaraan is ook dat mijn stagiair, Jaap Thijs, ook eerst daar slaapt. Dus dan kan ik al van in het begin kennis met hem maken.

Ook de hoteldirectrice van mijn hotel valt echt goed mee, het is een heel vriendelijke. Toen ze hoorde dat ik eerst in Terrence zijn hotel zou moeten slapen, en daar ook eerst werken vroeg ze of ik niet al direct in haar hotel (Maripins) mocht slapen en of ik daar niet gewoon de animatie mocht voorbereiden… Echt een lieve.

We hebben vandaag ook de eerste instructies gehad over hoe we onze stagiairs gaan moeten beoordelen. Dat is door wekelijks een verslag te schrijven met alle positieve en negatieve punten en opmerkingen, en een maandelijks rapport.

Vrijdag de 27^ste krijgen we ook een vrije dag, omdat we waarschijnlijk de volgende 2 weken geen enkele vrije dag zullen hebben. Dit omdat we heel de tijd gaan bezig zijn met de dansjes aan te leren aan onze stagiaires, en om hen te begeleiden met alles. Niet dat ik alles beter zal kunnen, dat niet, maar ik heb het wel al eens geprobeerd en dus gezien hoe het niet moet.

Vrijdag, op onze vrije dag, zullen Terrence en ik dus onze koffers moeten pakken om te verhuizen naar zijn hotel. En dan op 11 mei zal ik samen met Thijs weer m’n koffers moeten pakken om te verhuizen naar Maripins… Ik hoop dat ik er alles nog inkrijg!

Ook met Terrence is het echt super… We amuseren ons wel. Soms vind ik hem nog raar, maar we eten nu meestal samen (op het balkon van zijn kamer, want anders moet ik mijn kamer weer helemaal opruimen) en we zitten dan gewoon heel de tijd te vertellen. Het is wel leuk, alleen heeft hij altijd meer verhalen dan ik, of toch meer decadente. Ook door het wereldje waar hij inzit…

En natuurlijk, met onze hollanders gaat het ook super. Vanmiddag moesten we een quiz in elkaar steken, onze ‘grote vakantiequiz’, en we hadden gedacht aan een vraag als: ‘Wat is de hoofdstad van Spanje’. Antwoord van Sabrina: ‘Barcelona’.

Ik heb al sinds lang niet meer zo gelachen… Toen gaf ze een uitleg dat ze dat zei omdat we nog maar net over Barcelona hadden gesproken. Jaja.

Vandaag was ook de grote shopdag… wat ze me niet hadden verteld aan de telefoon was dat we zwarte schoenen nodig hebben om de dansshows te doen, donkerblauwe broeken om activiteiten te geven, en zo nog wel een paar dingen die ik natuurlijk niet meehad.

Na het oefenen gingen we dus op koopjesjacht. M’n zwarte schoenen heb ik na lang zoeken gevonden. Overal begonnen hun maatjes pas vanaf 37, en de kindermaatjes liepen maar tot 35. Uiteindelijk dan een nog mooi paar van nike tegengekomen, maar het was 50 euro. Omdat er hier superveel winkeltjes zijn waar je schoenen kan kopen voor nog geen 20 euro vond ik het wel veel geld en was ik aan het twijfelen. Uiteindelijk heb ik ze gewoon gekocht, want ik had er geen zin in om nog lang te moeten zoeken.

Dan die blauwe broeken. Ik heb nu al een lange. Voor 5 euro gekocht. Het is een gewone donkerblauwe trainingsbroek. Niet echt mooi, maar ik heb toch tenminste al een broek om ’s morgens activiteit te geven. Om zo’n korte broek te vinden, dat was alweer iets anders. Sabrina moest ook een broek vinden dus gingen we samen op zoek. We hebben nu nog altijd gene gevonden. Overal hebben ze wel zo’n broeken, maar dat is altijd voor jongens. Nu, we zullen wel eentje vinden.

Vanavond gaan Terrence en ik weer een coctail drinken in onze favoriete coctailbar… Ik hoop alleen dat de baas ons nu gewoon zal laten gaan zonder ons nog gratis coctails op te dringen. Dat is allemaal wel leuk, maar niet als je eigenlijk al genoeg gedronken hebt en je om 9u weer op moet om een hele dag te dansen en te springen.

Ik heb trouwens ook een complimentje over m’n zangtalenten gekregen. We moesten gisteren micropresentatie oefenen en ik begon voor de grap gewoon te zingen (All by myself) en iedereen vond het kweenie oe mooi, en zuiver,… Tja, je hebt het talent of niet. En blijkbaar heb ik het.

Goed, ik zal me dan eens klaarmaken om iets te gaan drinken (dat ik er toch goed uitzie voor onze cocktailbarbaas, nietwaar Pieter?).

Tot de volgende!

Kus van jullie aller Sarah

En een speciale kus voor Pieter!

Ik verlang al naar jullie bezoekjes!

27-04-2007 om 12:27 geschreven door Sarah  

Nieuwe verwikkelingen…

Het is nu bijna 1u ‘s nachts, en de rest is nog een coctail gaan drinken. Ik had niet echt zin om uit te gaan omdat we toch al elke avond naar hetzelfde zijn gegaan, onze befaamde Kauaibar, en omdat het daar ook altijd dezelfde muziek is. Pussycat dolls, ene Ciara en nog een paar van die mtv-sterren. Ik heb me er natuurlijk al geamuseerd, maar elke avond is een beetje te veel van het goede. Dus nu zit ik hier terug in mijn appartementje.

We hebben eerst de hele avond bij onze hollanders gezeten. Ze denken dat ik een bitch ben, maar dat ik het nog niet durf te tonen. Dat ik me nu nog lief gedraag, maar ze vrezen dat het binnenkort zal omslaan. Ik ben toch de slechtste nog niet?

Vanavond kregen we dus ook nieuwe informatie… Ik zal vanaf zaterdag meewerken met Sabrina in Oasis Park, omdat mijn hotel ten eerste pas opengaat op 11 mei en omdat het in haar hotel volgeboekt is door Franse en Duitse groepen jongeren. Olé… Ik zal de Franse onder handen moeten nemen en Sabrina de Duitse. Het wordt dus meteen ook al een eerste test. En dan hopen dat ik al wat meer zelfvertrouwen zal hebben gekregen voordat Jaap Thijs komt (mijn stagiaire voor diegene die de vorige blogs niet gelezen hebben).

Voor de rest is er niet zoveel meer gebeurd. Alleen dat het echt altijd maar leuker en leuker wordt. We vormen echt wel een goeie groep. Nu beginnen we zo ook meer en meer gewend te geraken aan mekaar en durven we al meer tegen elkaar zeggen. Er wordt veel gelachen, ook en vooral met elkaar…

Bv. Ook met de taal die we spreken. Het gebeurd wel veel dat er een taalprobleem is, dat we elkaar gewoon niet verstaan. Dan is dat echt grappig, want uiteindelijk spreken we wel allemaal “Nederlands”.

Bellen vanuit een telefooncel hier in Spanje naar jullie gsm’s zijn echt wel duur. Mijn belkrediet van m’n gsm is ook op, dus mij bellen lukt niet, maar berichtjes kan ik wel ontvangen. Zou wel leuk zijn om iets van jullie te horen.

Ik zal een dezer dagen ook kijken voor een Spaans nummer, dan kunnen jullie me daarop ook weer bellen. Dat moet volgens mij wel goedkoper zijn. Jullie kunnen daarvoor ook skype gebruiken… Daarmee kan je ook bellen naar gsm’s.

Dan kan je je nu beginnen afvragen waarom ik niet gewoon via skype met jullie praat of msn, maar zoals je al wel hebt gemerkt, hebben we hier in dit appartement geen internet. Thomas zei ons ook al dat we in het hotel ook geen internet zullen krijgen (maar daar zal ik wel een mouw weten aan te passen. Meestal is internet in de bar of aan de receptie, dus zal ik proberen om daar te gaan zitten als er weinig of geen volk is) en dus naar een internetcafé moeten.

Maar zo’n internetcafé heb ik hier in Calella al geprobeerd en ze hebben daar querty-toetsenborden en dat typt niet zo gemakkelijk. Of toch niet zo gemakkelijk als ik zou willen. Ik wil vlug kunnen typen zodat ik veel kan vertellen. En met iedereen kan praten….

Dus daar moet ik nog iets op vinden.

Ook voor de mensen die op bezoek hadden willen komen heb ik slecht nieuws… Thomas vertelde me dat alleen familie (of Pieter als mijn vriend) in het hotel waar ik zit kunnen verblijven, met een korting… Nu hoop ik toch dat jullie je hierdoor niet laten tegenhouden, want ik heb al gemerkt dat animatrice zijn ook andere voordelen heeft. Zoals gratis drank in bars als je zegt dat je dit soort werk doet. Dan moet je gewoon je werkpas tonen en dan krijg je je drank ofwel gratis ofwel aan een grote korting.

Ook in winkeltjes krijg je soms korting aangeboden… Maar dat heb ik nog maar 1 keer meegemaakt.

Goed, ik zal jullie dan eens laten. Straks eens proberen te slapen. Ik ben verschrikkelijk stijf van het dansen vandaag en de aerobics (hier noemen ze dat de ‘keep fit’, maar dat is eigenlijk een mooiere benaming voor buikspieroefeningen, stretch oefeningen,…).

Ik denk dat ik tegen oktober een heel slangenmens zal zijn, want onze benen worden ook ‘gestretcht’ of ‘uitgerokken’ zodat we ze wijder kunnen opendoen. Misschien kan ik ooit nog een spagaat… als ik echt goed meedoe dan.

De shows gaan ook echt leuk worden. We hebben sneeuwwitje, the musical, waarin ik de boze stiefmoeder speel. En daarnaast nog grease, moulin rouge, showtime (dat is een dansshow met alle soorten muziek), mama mia, … Er zullen er nog wel een paar zijn, maar die ben ik vergeten.

Dus dat wordt hééééél véééél oefenen. Maar dan kunnen jullie wel komen kijken J.

Mis jullie allemaal!

Un beso para todos!

Pieter: ik mis je ook en ik haat het dat het hier zoveel kost om eens te bellen. Ik hoop echt dat je in juni op bezoek kan komen, of anders begin juli… We zijn nu nog maar 4 dagen ver en ik verlang alweer totdat ik je zal kunnen vastnemen, dus…

Ik hoop dat dat ook voor jou geldt, want nu besef ik pas echt dat ik je graag zie. Gelukkig is het hier te leuk om te zeggen dat ik wegga, dus zal ik het wel volhouden. Hopelijk jij ook.

Trouwens, wat wilde je zeggen met dat berichtje van vandaag? Over mars ofzo iets? Ik verstond er niets van, totdat Nils plots zei dat het misschien mijn horoscoop was… Is het dat?

Ik dacht eerst dat je stoned was…

Hou me ook op de hoogte van wat jij daar allemaal uitspookt. Weet je nog dat we hebben gezegd dat het belangrijkste is om te weten wat de ander allemaal doet en wat er gebeurd in zijn leven? Stuur me foto’s, stuur me mails en berichten… Gewoon met banale dingen als wat je ’s avonds gaat doen, of hoe je je voelt, of hoe het is op school, welke taken dat je moet maken, … Maakt niet uit wat, je begrijpt wel wat ik bedoel.

Oh ja, trouwens, maandag was het hier in Spanje een feestdag. San Jaume ofzo, die hotelbaas zei dat, maar ik had het niet helemaal verstaan. En blijkbaar is dat een beetje Valentijn. Dan kopen de mannen een roos voor de mensen die ze lief hebben (dus niet alleen hun vriendin, maar ook hun moeder, zus, …), en de vrouwen kopen een boek voor hun geliefde.

Echt grappig, want overal stonden hier zo boeken- en bloemenkraampjes. En iedereen liep hier wel rond met een boek of een bloem…

Goed, dan laat ik je ook maar… Ik ga slapen. Weet dat ik aan je denk en van je hou!

Mi querido, un grande beso para ti…

27-04-2007 om 12:26 geschreven door Sarah  

Donderdag 26 april

Gisterenavond zijn we, zoals ik al zei, naar onze cocktailbar geweest. Het begon al goed. De cocktailshaker vroeg wat we wilden drinken, en we moesten niet betalen. Erna kregen we nog een cocktail van de manager, omdat we er waarschijnlijk de ambiance aan het insteken waren. Ze speelden Bomba, en daar hadden we juist een miniclub dansje op geleerd, dus wij in volle glorie aan het dansen… Dan een beetje later zat er gelijk een iets oudere jongen heel de tijd naar me te kijken, en op een gegeven moment ben ik beginnen terugstaren. Bleek dat het de beste vriend van de manager was, waarvan wij ook nog een cocktail kregen.

Naast ons zaten dan 2 Italianen waartegen we ook zijn beginnen babbelen. Ze kwamen van de kanten van Rimini en wilden naar Menorca gaan om te gaan werken in een hotel. Het enige probleem, en dat maakte ik hen ook duidelijk, was dat ze zo goed als geen Engels of andere Europese talen spraken. Alleen een beetje Spaans... Ze stelden dan ook voor of ik morgenavond niet mee wilde naar een rave in Valencia, en ik zag dat echt volledig zitten, maar zaterdag is onze eerste echte werkdag en dan kan ik niet toekomen in het hotel na een slapeloze nacht… Jammer maar helaas. Ik had wel graag eens zo’n underground rave live meegemaakt.

Dan kwam er een bende Belgen tegen, en ik dacht, we gaan eens sociaal doen. Dus ik vroeg van waar ze kwamen. Zegt de ene jongen tegen de andere: ‘Hey, van waar komen we nu ook alweer?’ Terrence en ik lagen direct plat. Komt die ene onwetende jongen dan nog naar me om m’n nummer te vragen ‘zodat we dan nog eens samen zouden kunnen uitgaan’. Niet dus…

Ook die ene oudere vent, de vriend van de manager was nog altijd aan het kijken, en op een gegeven moment zegt Terrence van kom, dat moet hier gedaan zijn. Wij gaan er op af.

We zijn een heleboel dingen te weten gekomen. De manager noemt niet Gilles, maar Guillermo. Die vriend van de baas noemt niet Alfredo, maar iets anders ook met o. En de coctailshaker kan nederlands (geleerd van de toeristen die daar in die bar komen, zot é). Nu was Alfredo die niet Alfredo heet wel nog leuk. Alleen was hij een beetje te veel gefixeerd op mij. Hij zei dat hij nog single was en vroeg dan waar mijn vriendje was. En ik zei natuurlijk: ‘In België’.

Hij geloofde het niet, en dan heb ik onze prachtige foto getoond die in m’n portefeuille zit. Waarop hij zei: dat gaat toch niet om een relatie te hebben als er iemand daarvan zo lang in het buitenland zit? Je zou beter beginnen met een Spanjaard.

En ik antwoorde dat het ons wel gaat lukken en dat ik sowieso bezoek zal krijgen! Hij probeerde allerlei argumenten te bedenken, maar geen een was sterk genoeg om me te laten zeggen: ‘ja, oké, je hebt gelijk’.

Uiteindelijk namen we afscheid en op 8 mei spreken we opnieuw af om eens te gaan dansen. Hij verkoopt mercedessen ofzo (dacht ik) en rijdt er ook mee, en dan komt hij ons ophalen om in geheel chique stijl aan te komen en te feesten.

Dan is er ook nog Simone. Een Nederlandse die hier werkt als animatrice voor een keten waar ze bijna niets moeten doen, en dus vooral klachten te horen krijgen over de animatie. Die komen we elke keer tegen als ze ladderzat is en elke keer voor ze echt zat is zegt ze dat ze gewoon iets gaat drinken. Je kent dat… Haar vriendin noemt Jade, is Engelse, en werkte tot voor kort in hetzelfde hotel als Simone. Ze is ontslagen, en nu gaat ze werken als propper. Ook een echt rare.

Nu goed, je merkt dus wel dat het hier leuk is. We amuseren ons hier te pletter. En dat mag ook wel, want vanaf zaterdag zal er minder tijd zijn om uit te gaan en nieuwe mensen te leren kennen. De volgende 2 weken hebben we geen enkele dag vrij, maar morgen ga ik er toch van profiteren!

Ook hier is de sfeer super. Ik leer extreem veel bij over homoseks, seks in het algemeen en over hoe je vloekt en spreekt (‘Klote teringzooi!’ ‘Jeetje!’) in het Nederlands. Een openbaring, dat wel. Ook zijn Terrence en ik de leerkrachten op taalvlak. Die Nederlanders kunnen echt geen talen. Alleen Thomas en Nils zijn wel goed in Spaans en ook Engels kunnen ze wel goed. Maar laat ze asjeblieft geen Frans praten. Zo’n ramp!

Maar wel grappig!

Nu goed, ik zal jullie eens laten.

Ik verlang al tegen jullie bezoek!

Sarah

27-04-2007 om 12:24 geschreven door Sarah  

23-04-2007 om 20:34 geschreven door Sarah  

Beste,
aangezien Sarah nog niet op het internet kan, zal ik jullie even inlichten.
Ik heb ze persoonlijk op het vliegtuig gezet, dus op de vraag of ze goed vertrokken is, kan ik alvast positief antwoorden.
Ook het aankomen liep bijzonder vlot. Na een tussenlanding in Reus, is ze veilig geland in Girona.

Ze logeert momenteel in een soort spookhotel (hotel opent pas begin mei) samen met medeanimator Terrence en nog enkelen wiens naam me even ontsnapt.
Dit weekend zijn ze al eens gaan proeven van de lokale cocktails en voor de rest van de week zullen ze shows voorbereiden voor het animatieseizoen dat eraankomt.

Ze stelt het dus wel.
Het is voor haar natuurlijk ook allemaal nog een beetje wennen.

Als ze terug internet tot haar beschikking heeft zal ze zelf wel weer wat posten, tot dan hou ik je op de hoogte.




Pieter

+ nog een kus van Sarah

23-04-2007 om 20:12 geschreven door Sarah