Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat op deze blog iets verscheen, het spijt me, maar ik had het druk met mijn leven inrichten. Uitzoeken wat ik wil doen en hoe ik ga overleven. Voor de nieuwsgierigen onder ons: ik heb ondertussen al vanalles gedaan. In de vorige blog is te lezen over m'n vakantiejob in de pizzahutkeuken in juli, eind augustus ben ik beginnen werken aan de bar bij Cirque du Soleil. In feite was dat wel een leuke job. We moesten ook wel weer ons 'uniformpje' aan (zwarte schoenen, broek en een t-shirt van Cirque zelf), maar we werkten samen met een internationale groep jonge mensen waaronder eigenlijk veel Franstaligen zaten. Bijgevolg werd m'n Frans ook weer wat beter dan het was. Maar het heeft niet lang mogen duren. Normaal bleven we daar werken tot het einde van de show door interims, maar ik werd vroeger ontslaan. Ik had problemen met de strenge regels. De zwarte schoenen die ik had waren sneakers uit stof, dus toen het begon te regenen droeg ik m'n laarzen. En die waren bruin. Ten tweede mochten we ook niet eten van de popcorn die we verkochten, maar elke keer werd daar weer een hele machine van weggesmeten (dat zijn toch wel 60 grote bekers popcorn) en laat het nu toeval zijn dat ik elke keer m'n lunch of avondeten vergat mee te nemen van thuis. Niemand van onze supervisors zou er van hebben geweten moesten ze niet stiekem klikspanen hebben aangesteld onder ons. Exit Sarah! Na Cirque du Soleil heb ik bijna onmiddellijk weer ander werk gevonden. En dat bij Proximus. Daar ben ik een tijdje vertegenwoordiger, sales representive of weet ik veel welke sjieke benaming ze er nog voor hebben, maar eigenlijk was ik een doodgewone deur aan deur verkoper. Sorry aan alle mensen die ik ooit heb lastiggevallen met het proberen te verkopen van mijn smile-abonnementen. Daar ben ik nu toch ook alweer mee gestopt omdat ik er depressief van werd om elke keer weer mensen te moeten overtuigen om te kopen, terwijl ik zelf eigenlijk niet echt helemaal overtuigd ben van het abonnement. Er waren toch ook elke dag weer mensen die het abonnement al hadden en die mindere kantjes wisten te zeggen. Om dan bij de volgende deur proximus in de hemel te prijzen is niet simpel.
Dus, om nu een lang verhaal kort te maken, en waar ik nu eigenlijk al de hele tijd probeer toe te komen: de reden waarom ik deze blog terug begin... Het is niet omdat ik nu meer tijd heb, maar wel omdat er een hele nieuwe periode in m'n leven aankomt. Momenteel ben ik werkloos, maar eind januari zal ik vertrekken voor 7 maanden naar een plaatsje ergens in Europa (waarschijnlijk de Spaanse eilanden, Mallorca of Tenerife ofzo) om daar de animatie in een hotel te verzorgen voor Jetair. Eenmaal ik weg ben wil ik hier weer verhalen schrijven over wat ik allemaal meemaak. Het is al altijd een droom van me geweest om België te verlaten en in het buitenland te werken en te wonen. Dit Belgisch weer maakt me gewoon niet gelukkig, ik heb nood aan zon! Enig minpuntje aan de hele operatie is dat ik de persoon die ik het liefste zie zal moeten missen. Ik heb hier nog niets over hem geschreven en omdat hij ook wel een vermelding wil in deze blog (hij heeft sinds juli toch wel de grootste plaats in m'n leven), wil ik hier ook nog eens zeggen dat het moeilijk zal zijn voor me om Pieter te missen maar dat we samen deze periode zullen overleven. (emotioneel, niet?)
Jammergenoeg vertrek ik nu niet onmiddellijk, eind januari pas, en omdat ik ondertussen wel nog altijd werkloos ben en nog altijd moet voorzien in m'n onderhoud, gaat de zoektocht naar werk nog steeds verder. Ik vind wel iets.
