Een nieuwe dag begin je niet zomaar... Zeker in het geval van een zondag moet je dat zeer omslachtig kunnen aanpakken. Als je al wakker bent, maar nog aan het nasoezen in je bed, dan draai je je eerst nog eens op je andere zij. Je slaakt een luide zucht, begint met goede moed aan operatie 'voet-uit-bed-krijgen', maar besluit om nog een seconde langer van het gevoel van genegenheid dat je bed je geeft te genieten. Ondertussen is het al half 12. De Oudjes roepen beneden de trap al dat je je moet haasten om je klaar te maken, want dat er familiebezoek komt om 12u. Daar gaat je lazy sunday... Familiebezoek betekent meestal een hele namiddag (soms zelfs avond) luisteren naar het getetter over wat de zus van de vriendin van de buurvrouw van nicht Jozefien nu weer uitgespookt heeft (ze is zwanger! op 17-jarige leeftijd! Stel je voor, dat kan toch niet meer gebeuren!). Dan zijn er natuurlijk ook de altijd terugkomende vragen over school (Ben je al beginnen blokken?), het kotleven (Je maakt het daar toch niet te bont?), een vriendje dat ik al dan niet heb of niet kan krijgen (want ja, ik ben nooit thuis: ofwel ben ik op reis, ofwel ben ik aan het uitgaan en me te veel aan het amuseren. En DAT kan een vriendje nu natuurlijk nooit door de vingers zien.Misschien hebben ze wel gelijk en kan ik daardoor geen langdurige relatie hebben?) Al bij al moet ik nog niet te veel klagen. Ik onderga het hele ritueel en dan ben ik er weer vanaf voor een paar maanden. Jammergenoeg zijn ze dan wel vertrokken, maar ik ben helemaal getraumatiseerd. Tot ongeveer een week voor hun volgende bezoek zit die vraag door mijn hoofd te malen: 'Waarom heb je nog geen vriendje?' Ja, waarom? Is dat dan een noodzakelijk kwaad om zo'n aanhangsel te hebben? Ik ben een zelfstandige en geëmancipeerde vrouw, ik heb nu eenmaal geen vriendje nodig. Dat is toch zoiets die zich bezorgd om je moet maken, wat ervoor zorgt dat je niets meer kan doen of zelf beslissen, en je zo af en toe een knuffel wil geven (waarbij je dan bijna geen adem kan halen omdat hij je zo plet)? Die zijn tong in je mond steekt en hem dan rondzwabbert als een over zijn toeren gedraaide wasmachine? Wel, daar bedank ik dan toch wel vriendelijk voor. Ik heb daar hulpmiddeltjes voor, in mijn nachtkastje. Al zou 's nachts een arm rondom me voelen, al was het maar even, toch wel zalig zijn... Bij het volgende familiebezoek geef ik toch weer hetzelfde antwoord: 'Een lief? Dat heb ik niet nodig!'
De eerste zonnestraaltjes piepen door de wolken heen, en een welgemeende 'Aloha' is volgens mij nu wel op zijn plaats. Ik krijg de eerste zomerkriebels te verwerken, heb de neiging om naar buiten te huppelen en me in het pasgemaaide gras te wentelen... maar dit alles doe ik niet, want ik heb veel heuglijker bezigheden: momenteel ben ik mijn eerste berichtje op een weblog aan het typen. Ik, die niets van nieuwe technologieën afweet, die een grondige hekel aan computers en ingewikkelde formuleringen heeft.. Toch zal ik proberen me over mijn afkeer te verheffen en hier af en toe iets over mijn persoonlijke leven en de avonturen die ik meemaak te vertellen.
Misschien kan ik me beter eerst eens voorstellen... Mijn naam is Sarah, 19 lentes draai ik al mee in deze heftige en stressy wereld, en ik studeer in Gent. Dat is althans toch de bedoeling en ik probeer deze taak dan ook zo goed mogelijk uit te voeren (al lukt dat meestal minder goed dan ik van plan ben). Als studente Maatschappelijk Assistent aan de Hogeschool Gent kan je me vaak vinden bij sociaal geëngageerde projecten en initiatieven, maar daarnaast hou ik ook van gewoon op café zitten en een babbeltje doen. Waar ik nog meer van hou is eens ferm uitgaan, soms tot in de vroege uurtjes, waarbij waarschijnlijk heel wat vetten verbrand worden door het intensief bewegen. De plaatsen waar ik meestal te vinden ben zijn: Charlatan en Kosmic op de Vlasmarkt, Decadance en Rector in de Overpoort,... Qua gewone cafés hou ik van een speciaal tintje, zoals bijvoorbeeld de Pink Flamingo's (waar vooral het interieur mij boeit) of Mosquito's Coast (waar je van oktober tot einde maart het talenspel New Amigos kan spelen. Tussen pot en pint een taal leren, wat wil je nog meer?).
Tips en commentaar kan ik als groentje altijd gebruiken, je kan dus zeker iets in mijn 'guestbook schrijven'. Ik zal proberen om er rekening mee te houden.
Hopelijk tot een volgende keer,
Sarah
PS: blijf niet achter je PC zitten, ga naar buiten! Geniet van de zon!
