De Spaance cineast Pedro Almodóvar schopte het met 'Todo sobre mi madre' tot lieveling van de filmpers. In zijn thuisland wist hij opnieuw kritische faam te vergaren met zijn jongste, Volver ('Terugkeren'). Almodóvar laat ditmaal (jammergenoeg) zijn travestieobsessie achterwege en vertelt het verhaal van drie generaties vrouwen die verhuizen van La Mancha naar Madrid. De dames zoeken er naar een beter leven, maar allerlei incidenten kruisen hun wegen. Volver is een film met een misdaadplot, maar dat is slechts de kapstok van de film. De film focust op de vijf fantastische vrouwelijke karakters: boeiende vrouwen met hun eigen omgangsvormen en unieke trekken. De film zelf is minder extravagant dan 'Todo sobre mi madre' en is meer gericht op gevoelens. Almódovar probeert met zijn laatste films in het reine te komen met zijn verleden en eigen jeugd. Zo ook in deze film, waarin hij het dorpsleven voorstelt zoals hij het moet hebben meegemaakt.
Aan de ene kant vind ik het een pracht van een film, met zijn ongelofelijke verhaallijn (een moeder die terugkeert uit de dood om haar dochter te troosten) en sterke karakters (Penélope Cruz zet één van haar sterkste rollen neer), maar aan de andere kant had ik toch enkele randfiguren verwacht. In de film komt geen enkele drugsverslaafde of travestiet aan bod, waar zijn andere films vooral rond die figuren spelen. Ook qua beelden is Volver soberder dan zijn vroeger werk. Ondanks de teleurstelling van het niet aanwezig zijn van de anders altijd overduidelijk aanwezige marginale mens en het ontbreken van flashy kleurtjes in het decor, kan ik wel zeggen dat deze film een aanrader is. Minder sterk dan 'La Mala Educación' (die volgens mij zijn beste is), maar zeker niet minder dan bijvoorbeeld Atamé.
Examens... Een woord waar sommigen van ons spontaan rillingen van krijgen. Anderen, het mogen nog de meest vrolijke mensen zijn, krijgen er stante pede donkere gedachten van. En ik? Ik behoor niet tot die categorie. Er is namelijk nog een derde categorie: de positief denkenden. Wij zijn een aparte stroming die examens als, wat had je gedacht, positief zien. Stress kennen wij niet, ook al zien we onze cursus de avond voor het examen voor het eerst. Voor het examen alles vlug nog eens overlezen hoeft ook niet, want we hebben altijd het gevoel dat we het kunnen. Faalangst is een woord dat niet eens in onze Van Daele staat. Wij beginnen met de glimlach aan onze cursus, nadat we alle rommel van onze bureau hebben gegooid. Nu eerst die cursus nog vinden...
