Het scenario gaat als volgt... Beeld je in:Het is juli, de Gentse Feesten van het jaar 2006 zijn in volle gang. In het feestgedruis ontstaan, naar gewoonte, spontane vriendschappen. Deze keer gaat het tussen 3 jongens, en een meisje, die heel impulsief het idee opvatten om samen te gaan wonen. Laat me hen even aan je voorstellen. Het meisje met ballen dat zich weet te redden in deze ventenboel, heet Valerie. Zij was tijdens de Feesten samen met Tim, beter bekend als mijn beste vriend. Nam leerde Jonathan toevallig kennen toen hij sluiting had in de Pizzahut. Ze waren, en zijn, nog altijd onovertreffelijk in het jagen op alle vrouwelijk schoon als het jachtseizoen geopend is. De laatste inwoner van de Snokstraat heet Dimi en is door Tim meegesleurd in het feestgewoel met de anderen. Het grote verhaal van het ontstaan van de Snokstraat is waarschijnlijk veel uitgebreider, en er zijn bepaalde dingen die ik hier niet zal neerschrijven maar zo heb je al een globaal zicht van wie hier woont. Wat heb ik met dit alles te maken? Waarom heb ik hier weet van? Omdat Tim mijn beste vriend is kon ik het hele proces om samen te gaan wonen van heel dichtbij meemaken en werd ik geïntegreerd in de groep die ze vormden. De zoektocht naar een geschikte woonplaats verliep niet over rozen. Eerst was het plan dat Tim met Jonathan zou gaan samenwonen, en Valerie met Dimitri. Uiteindelijk verliep het anders. Tims team vond een appartement, en het appartement eronder zou ook vrij komen. Als Valerie en Dimi dus zouden besluiten om het appartement onder hen te nemen, zouden ze een huis kunnen hebben. Met de luxe van een tuin erbij. Zo geschiedde, en zo komt het ook dat ik hier nu op hun computer dit verhaal zit te typen. Verschillende feestjes zijn hier al geweest, en op oudejaar hebben we onszelf (ik en vriendinnen van me) hier eigenlijk uitgenodigd. De 'maandag tv-avonden' waarop we hier allemaal verzamelden om samen naar programma's als 'Undercover Lover' en 'Beauty en de nerd' te kijken zijn ook legendarisch. Jammer dat die programma's niet blijven lopen, want het was een extra reden om af te spreken. Wat ik hier dus mee wil zeggen is dat ik me wel thuis voel. Nu ik geen kot meer heb, maar al mijn vrienden zich wel nog in Gent bevinden, moet ik rekenen op mijn vrienden om me onderdak te geven. Normaal zou ik bij Pieter kunnen blijven slapen, maar nu hij examens heeft kan ik niet verwachten dat hij me in huis neemt. Zo hoef ik me niet schuldig voelen, of kan hij niet boos zijn op me, als hij er niet door zou zijn. De laatste 2 dagen heb ik hier gelogeerd, en daarom wil ik deze tekst ook schrijven, als bedanking. Noem het een ode aan de gastvrijheid die hier welig tiert. In de living staan 3 zetels, die meestal elke avond wel volliggen met mensen die hier blijven overnachten. Ik ben zeker niet de eerste of de enige die hier tijdelijk onderdak vindt.
