Nog een paar minuten en het is hier 15 juni. Tim is ondertussen al bijna 10 uur vertrokken vanuit het station van Malgrat. De 2 weken dat hij hier was zijn voorbijgevlogen. Het lijkt wel alsof die weken nog moeten beginnen…

De avond dat hij hier aankwam weet ik nog goed; 2 weken geleden de zaterdag. Wij waren net klaar met onze show en ik was al een tijdje aan het aftellen tot het moment daar was dat Tim zou binnenkomen in de bar. We waren net aan het babbelen met de ouders van Jaap, die hier ook net op bezoek waren, toen ik plotseling iemand in m’n ooghoek bemerkte. Tim natuurlijk.

Elkaar direct in de armen gesprongen en daarna moest ik alweer verder werken, want de kinderen die er toen waren wilden nog minidisco dansjes doen. Direct al geshowd wat ik hier nu precies doe (dat zullen jullie ook allemaal wel zien op de foto’s en filmpjes). Daarna zijn gerief hier op mijn kamer komen zetten; het stond direct helemaal vol. Toen zijn we nog even uitgegaan naar qk, al was dat niet lang omdat we allemaal wel moe waren.

De volgende paar dagen moest ik ook werken. Woensdag had ik pas mijn vrije dag, dus toen kon hij ook al even meevolgen hoe zo’n werkdag juist in elkaar zit. Hij is al van het idee afgestapt dat hij zelf ook animatie wil gaan doen, gewoon omdat het zoveel dansen is.

Op dit moment geven we niet zoveel sport omdat er gewoon geen participanten zijn bij de sporten. We doen meer van die rustige spelletjes.

De eerste morgen dat hij hier was heeft hij volgens mij al meteen de aquarobics meegedaan; maar dat was dan ook direct de laatste keer. Alleen de biljart vond hij wel leuk…

Als wij moesten repeteren ging hij meestal een wandeling gaan maken, of even op bed liggen, omdat dat blijkbaar extreem saai is om zoiets mee te volgen.

Nu, blijkbaar was Tim hier echt wel moe, want de laatste dagen lag hij veel op bed dat hij gewoon in slaap viel. Vraag me niet waardoor, want echt werken moest hij niet doen…

Bijgevolg zijn we ook niet echt echt uitgegaan hier. We gingen wel elke avond iets drinken in de Chill-out, maar daar werden we zo moe van dat we na een paar chupito’s (shotjes) geen vin meer konden verroeren en dat we dan maar gewoon naar huis gingen.

Om de dinsdagavond uit te gaan is momenteel ook niet echt ideaal, omdat er nog niet zoveel jonge toeristen zijn en dat je dan in de discotheken altijd de enige feester bent.

In augustus zal dat wel wat anders zijn, normaal toch.

De eerste vrije dag dat ik had zijn Tim en ik naar Barcelona gegaan om daar vanalles te gaan bezoeken. We zijn hier vertrokken rond 11u en daar aangekomen rond 12. Met volle moed gingen we op stap, op zoek naar de Sagrada Familia. Blijkt nu dat die afstanden op de kaart in het echt toch wat langer zijn. De hele middag gestapt, om dan tegen vijf die sagrada familia tegen te komen. De kerk helemaal van onder tot boven bezichtigd om dan daarna weer verder te stappen. Op zoek naar een ietwat onbekender Gaudihuis. Vraag me niet meer hoe het heet, maar het was totaal de moeite niet. Blijkt dat daar allemaal rijke Barcelonezen in wonen en die zijn niet zo blij als je probeert het huis van binnen ook te bekijken. Daarna werd het tijd om eens te eten, dus we gingen weer op zoek naar de Ramblas om daar iets te eten. Ook weer te voet natuurlijk. Daar kwamen we dan terecht in een betoging tegen de Mossos d’escuadra.

Je hebt hier de gewone policia, maar de mossos zijn de ietwat zwaardere flikken. En blijkbaar hebben die vorig jaar 3 mensen gedood en dit jaar al een stuk of 10 zonder reden. Dat is toch wat ik heb verstaan van de uitleg van een Spaanse demonstrante.

De gewone policia vindt dat de mossos te veel invloed en inspraak hebben in alles en dat ze alles te veel naar hun hand zetten. Dat ze niet goed te werk gaan. Dus alle mensjes die daaraan meededen waren van de policia of waren sympathisanten. Het grappige daaraan was dat het een betoging tegen de mossos was, maar omdat ze ook alle betogingen moeten leiden waren de mossos er dus om de betoging tegen zichzelf ook te leiden.

Met veel vertoon natuurlijk toonden ze hun aanwezigheid. Met combi’s tot en met en in hun uniformpjes met matrakken en geweren… we dachten dat de oorlog was uitgebroken…

Uiteindelijk is er niets ergs of opzienbarends gebeurd, gewoon een betoging zonder geweld en dan achteraf nog een paar herrieschoppers die het nog eens wilden proberen om iets uit te lokken. Maar ook dat was vlug afgelopen toen de mossos niets terugdeden. Niet verwonderlijk, aangezien dat op de ramblas was waar alle toeristen verbaasd opkeken van de opstoot.

Omdat we nog geen zin hadden om rond 9u alweer naar huis te gaan hebben we nog een beetje rondgeslenterd in Barcelona centrum, waar het nu op dit moment blijkbaar de hardrockmode is die in is. En dan uiteindelijk weer de trein op naar Malgrat.

De karaoke hier in het hotel hadden we gemist, maar echt erg was dat niet. Erna gingen we nog een whiskey con melocoton drinken (whiskey-peach) in de chill out. Pep is daar baas en we hebben al een deal gemaakt dat we er deze zomer met alle kindjes en de ouders mogen komen minigolven voor een euro per dag. Ongeacht hoe lang we er blijven.

Ik heb ook al geprobeerd om een dnb-avondje te kunnen houden in z’n andere discotheek (Somnis), maar die muziek vond hij niet zo goed zei hij. Nu, het blijft een toffe kerel.

Daarna weer een paar dagen gewerkt. De normale dingen. En dan gingen we mijn volgende vrije dag woensdag naar Gerona gaan. Nu, daar kwam dus niets van in huis.

In de voormiddag gingen we op het strand liggen, om dan rond 1u naar het station te gaan. Omdat we ons dan eerst nog moesten douchen en nog iets eten werd het rond half drie, maar de volgende trein kwam pas rond 4u. De trein naar gerona doet er een uur over om er te geraken, en daarbij kwam dan nog dat de laatste trein terug al om 9u was.

We hadden daarom besloten om iets anders te gaan doen. We zouden gewoon een stadje uitkiezen die er leuk uithoorde en we zouden daarheen gaan. Tordera werd onze keuze, maar daar zijn we niet naartoe gegaan.

Die mevrouwtjes van de loketten zeiden ons dat daar niets te doen of te zien was en dat we naar Blanes moesten. Zo gezegd zo gedaan, we vertrouwden hen wel. Ze wonen hier tenslotte toch al een aantal jaar.

Nu, we komen aan in Blanes en besluiten dat we wel te voet naar het centrum lopen. Zo ver kan het uiteindelijk toch niet zijn? We wandelen en wandelen, maar er komt maar geen eind aan de weg. Uiteindelijk hebben we bijna 2u gewandeld voordat we het centrum, en de zee zien. Tim wou dan nog een korte broek kopen, maar daar in blanes kennen ze blijkbaar geen winkels en ook niet echt een toeristisch centrum. Dus tim moest dan maar in z’n lange broek blijven verhitten. Na lang gewandeld te hebben en nog altijd niets gezien te hebben zijn we dan maar teruggekeerd naar oud vertrouwd Malgrat waar we eerst op internet gingen en erna nog een pannekoek gingen eten in de Milan.

Nooit meer! Voor elk een pannekoek en een cola was het 11 euro. Onze dag kon niet meer stuk. Zeker toen ik merkte dat mijn benen echt verschrikkelijk veel pijn deden. Dan in de kamer nog even op bed gelegen zodat we dan klaar waren om de karaoke mee te doen. Maar eerst nog een wandeling naar Santa Susanne gemaakt, daar is elke avond een soort markt (gewoon wat kraampjes op de boulevard) en ik heb er nieuwe oorbellen gekocht!

Daarna hier bij de karaoke zelfs nog een paar liedjes gezongen!

Maar ik merk nu wel nog altijd dat ik zo lang gewandeld heb, mijn benen doen nog altijd een beetje pijn… Geen geklaag, het lukt wel.

Het was wel leuk. Alleen jammer dat het altijd zo vlug voorbij gaat als het leuk is. Vrees ervoor dat het hier met Pieter ook zo zal zijn. Die blijft ook maar voor een week, dus dat zal voelen als een paar uur vrees ik.

Nu, voor iedereen die op bezoek komt hier, het is echt gemakkelijk om naar Barcelona en zo te gaan. De trein kost hier echt niets en je komt overal super gemakkelijk.

Het afscheid daarstraks met tim viel goed mee, gewoon omdat ik weet dat hij in augustus alweer terug is. Dus nog een goeie maand en hij staat hier alweer.

Het grappige was dat alle gasten hier dachten dat hij ook animator was, dus iedereen vroeg vandaag waar tim naartoe was.

Voor het afscheid mag je gewoon niet denken dat het nog zoooo lang duurt voor je iemand terugziet. Gewoon verstand op nul en ervoor gaan…

Dus het was leuk, eind goed, al goed… (geen zin meer om verder te typen, zijn ondertussen nu ook alweer een paar weken verder en Pieter is hier dus ik heb andere dingen te doen!)

24-06-2007 om 18:22 geschreven door Sarah  

Dinsdag 22 mei 2007

Gisteren waren Pieter en ik 11 maand samen. Nu gaan we dus voor het jaar, en straks voor de 2 jaar en zo verder. Juist omdat we die dag normaal samen zouden vieren was het een extra zware dag. Zeker voor Pieter. Ik had andere dingen om me mee bezig te houden.

’s Avonds hadden we een show hier in Maripins, de showtime. Daarin komen dansjes en sketches in voor. Ik deed eerst de presentatie, daarna was er een dansje op pirates of the caribbean. Erna kwam ik in de ballerina-sketch. Die sketch gaat als volgt: een ballerina komt op met een touw en doet eerst een dansje met een klein pirouetje of huppelt gewoon wat rond. Erna legt ze het touw neer en zoekt in het publiek 2 sterke mannen uit. Die moeten elk aan een kant van het touw staan en zo hard als ze kunnen trekken. Daarna probeert de ballerina op het touw te staan maar dat lukt niet. Ze valt. Daarna zoekt ze nog 2 andere mannen en die moeten ook elk aan een kant het touw vasthouden. Ze probeert nog eens en ze besluit dat het touw sterk genoeg is. Erna fluit ze hard op haar vingers of roept ze ‘Joehoew’. En erna komen er 2 wasvrouwen met een wasmand op die de was beginnen op te hangen op het koord.

Ik was dus 1 van die wasvrouwen. Erna kwam dan het dansje van working nine to five.

Ik had het al superveel geoefend, maar nog nooit met diegene waarmee ik nu show had. Sabrina stond van voor en deed alles anders dan ik gewend was met Terrence, dus was ik helemaal in de war en deed ik alles verkeerd. Nu zeiden ze wel dat het zeker niet opviel, maar gewoon voor mezelf was het niet leuk.

Daarna kwam het volgende stukje waar ik inzat: I will follow him..; Ik weet niet of jullie dat liedje kennen, maar we waren dus verkleed als non. 2 vrouwen uit het publiek waren ook non en een man was paus. Daarna deden we een dansje.

Na I will follow him kwam het stukje Bella Italia. Ik denk dat het met een liedje van Urbanus was. Mia bel, bella margarita, jij en ikke, wij wonen vice a via… Zo gaat een deel van het liedje. Een man uit het publiek was de gitaarspeler en wij waren met z’n drietjes pizzabezorger. Het was de bedoeling dat de gitaarspeler al op het podium zou staan en dat wij erna dan zouden opkomen. Maar Sabrina wist niet wanneer ze op moest en stond al op het podium, terwijl Jaap en ik nog stonden te wachten om te vertrekken. Dan het dansje zelf was ook heel rommelig… Over dat dansje was ik dus ook al niet tevreden.

Dan als laatste moest ik Sexbomb doen van Tom Jones. De pruik die ik moest dragen trok al op niet te veel, en ik moest dat dan ook nog eens ‘doen’ zonder dat ik wist wat dat ‘doen’ in hield. Ik stond daar dus op het podium gewoon een beetje te ‘dansen’ en te proberen om mee te playbacken, terwijl ik de tekst totaal niet kende. Nu goed, ik begon een beetje met het publiek ook te dansen, maar als ik terug op het podium wil gaan struikel ik en kan ik maar net mijn evenwicht bewaren. Een beetje daarna voel ik mijn pruik verschuiven en ik probeer hem nog vast te houden, maar hij valt al op de grond.

Nu, allemaal tekenen van een slechte voorbereiding dus. En een teken van niet genoeg te kunnen oefenen. Of toch niet met de hele groep.

Blijkt nu dat Terrence en ik niet in sneeuwwitje gaan kunnen meedoen ook. Die kans zit er dik in, omdat onze hoteldirectrices niet willen dat we teveel weg zijn uit hun hotel. Daardoor kunnen we dus nooit mee oefenen met de rest en daardoor is het dat de show slecht was. Als we alles een paar keer hadden kunnen repeteren met iedereen die in de show meedeed was het allemaal al veel beter gegaan. Ook bij Terrence is het niet zo goed gegaan. Eigenlijk nog slechter als hier. Hij is gewoon te perfectionistisch op vlak van kostuums en afwerking. Wat bij mij gebeurde met mijn pruik van Tom Jones zou bij hem nooit gebeurd zijn. Maar daardoor, omdat hij zo bezig is met alles goed te doen, verliest hij te veel tijd die hij nodig heeft om zich om te kleden en daardoor kon hij bij een sketch niet meedoen omdat hij nog bezig was met omkleden.

Nu hebben we totaal geen zin meer om nog te oefenen voor shows omdat we toch nooit met de rest kunnen oefenen. We weten de opstelling voor de show pas de avond zelf.

Nu goed, genoeg gezaagd. Ik heb hier al verschillende foto’s. Alleen zijn er jammergenoeg geen foto’s van de show genomen. En is het enige probleem dat ik ze niet kan doorsturen. Het duurt veel te lang om ze hier via internet door te sturen. Ik zat vanmiddag op internet voor een uur en voor een paar foto’s heeft het bijna 3 kwartier geduurd. Tim is de eerste die hier op bezoek komt, dus zal hij ze gewoon op z’n mp3 zetten en terug mee naar België nemen.

De maand juni zal voor mij voorbij vliegen, want eerst komt op 2 juni Tim op bezoek tot de 14^e en dan 4 dagen later is Pieter hier al tot de 23^e.

Ik zit hier nu buiten op de trap te typen, voor de ingang van ons gebouw. Te genieten van de zon, omdat Tim zei dat ik er op de foto’s nog zo wit uitzag. Daarom ga ik nu zoveel mogelijk in de zon zitten. Voor de duidelijkheid, ik heb ook niet elke dag de tijd om te zonnebaden of aan het strand te liggen. Al zal dat bruinen nu misschien iets vlugger gaan omdat we ’s morgens ook al warmte en zon hebben. Daardoor kunnen we ’s morgens aquarobics geven en zelf ook eens in het water springen. En zon en water = bruin.

Morgen ga ik ook weer aan het strand liggen.  Als het tenminste zo warm is als vandaag. Nu is het hier eind de 20 graden.

Vanavond is er flamencoshow, en geef ik mezelf een avondje vrij. De vorige avond vond ik zo erg (ze negeerden me totaal) dat ik het mezelf niet meer zal aandoen. Ze zoeken het zelf maar uit als ze het toch allemaal beter weten.

Van de receptie heb ik ook gehoord dat het vanaf volgende week weer iets drukker zal worden. Weer iets meer kinderen, omdat de Engelse kinderen blijkbaar volgende week al grote vakantie hebben. Weer wat meer leven in de brouwerij, want van niets doen en verveling word je ook wel moe.

Voor diegene die het hier lezen heb ik trouwens ook nog een vraag: wie weet leuke spelletjes voor in het zwembad? We hebben hier een activiteit die we kunnen doen en die heet aquafun, dus als je waterspelletjes weet voor in of uit het water mag je ze altijd laten weten.

Voor de rest gaat het hier allemaal wel goed. Anja vertrekt de 28^ste mei, dus dan zal ik hier even alleen in m’n kamer zitten. Wordt wel aanpassen. Ik ben nu zo gewend aan altijd iemand rondom me hebben dat ik haar wel erg zal missen. Ook leuk om iemand te hebben die niet zo veel moet werken, want dan kan je altijd iets doen als je ook vrij hebt.

Ik denk dat het wel eenzaam zal worden zonder haar.

Op de foto’s zien sommige mensen er misschien marginaal uit, maar iedereen valt echt heel goed mee. Behalve Jorge dan. Tim weet wel wie dat is op de foto’s en zal het je met plezier vertellen. Jorge is de kerel die het aandurfde me een briefje te geven met ‘I love you’ erop.

Hij wist nog niet dat hij dan slaag zou krijgen van mijn vriendje die komt in juni…

Vanmorgen hebben we dan aquarobics gegeven, maar omdat er toch niemand meedeed zijn Jaap en ik dan maar in het zwembad gesprongen en hebben we zelf onze aquarobic gedaan.

Alles hier dus nog altijd goed, maar ik verlang wel naar de 2^e juni als Tim hier zal zijn.

Dikke kus!

25 mei 2007

Vandaag is mijn vrije dag. Uitzonderlijk de laatste keer op vrijdag, want vanaf volgende week wordt mijn vrije dag op woensdag. Dus voor diegene die komen, hou er rekening mee, want zo kan je je verblijf er zo op berekenen dat je ofwel 1 ofwel 2 dagen met mij kan doorbrengen zonder dat ik moet werken.

Voor de rest verveel ik me vandaag uitzonderlijk erg. In mijn bed gelegen tot 12u30 en dan opgestaan om toch iets te kunnen eten. Omdat ik geen geld meer heb moest ik wel opstaan om hier in het hotel iets te eten.

Gisteren zijn we weer uitgeweest, met onze normale bende. Chiara en ik waren vandaag allebei vrij dus we konden het er gisteren wel eens van nemen. In het begin zijn Terrence en Anja ook meegegaan naar de QK, waar ook Deniz en nog een paar andere mensen van zijn hotel waren. Die zijn dan allemaal rond ongeveer 2u naar huis gegaan. Chiara en ik gingen dan nog naar een andere discotheek, in volledige diva-stijl met de auto gebracht en voor de deur afgezet natuurlijk. Alleen was daar bijna geen volk omdat het donderdagavond was en er nu in de week bijna niemand van de Spanjaarden uitgaat. In het hoogseizoen wordt dat wel anders want dan zit alles hier vol met halfgare marginale toeristen. In die discotheek bleven we niet zo lang. Wel lang genoeg om kennis te maken met een vriend van Chiara die ons voorstelde om vanavond (vrijdag dus) iets mee te gaan drinken op zijn boot. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, maar ik zal wel zien wat er van dat aanbod overblijft vanavond. Ik heb die kerel z’n nummer ook niet, dus alles verloopt via Chiara. En als zij geen zin heeft blijven we dus waarschijnlijk gewoon thuis.

Nadat we nog een laatste (gratis) shotje hadden gekregen gingen we op weg naar het appartement van een andere vriend van haar. Het was daar niet zomaar een appartement, het was een drie verdiepingen tellend dakappartement met groot dakterras, en uitzicht op de bergen én de zee. Een grote flatscreen aan de muur en een paar van die designmeubels… Geld genoeg dus. Het enige probleem was dat hij alleen maar Spaans sprak, Chiara spreekt het ook vloeiend, dus toen die 2 met elkaar begonnen te praten (vooral over de problemen die ze heeft met haar ex en zijn neef) kon ik niet meer volgen.

Af en toe verstond ik er wel iets van (en af en toe gaf Chiara uitleg door sommige dingen te vertalen) en dan kon ik niet anders doen dan eens glimlachen of lachen als het grappig was.

Na een tijdje zei hij iets tegen Chiara en blijkbaar ging het over mij. Bleek dat hij zei dat hij het leuk vond hoe ik naar hem lachte (maar dat was gewoon omdat ik me zo inspande om te verstaan wat ze zeiden dat ik constant naar hen keek), hoe ik sprak en dat hij me gewoon heel mooi vond. Toen na een tijdje was hij weer naar me aan het kijken en hij zei dat hij met me wilde trouwen. Nu had hij wel al heel wat smoor op, dus ik neem het maar met een korreltje zout. Toen ik dan ook zei dat ik er wel nog even over na zou denken vroeg hij hoe lang ik hier nog bleef. Tot oktober. Wel, zegt hij, dan zullen we in oktober getrouwd zijn, daar ben ik zeker van. Dat was wat hij zei.

Nu… als Pieter komt zal hij wel direct inzien hoe stom het was wat hij zei, want in oktober ga ik gewoon terug naar België! Ook al zal ik het hier waarschijnlijk wel missen. Al die rare en af en toe decadente mensen die je hier tegenkomt. De spaanse mentaliteit. Niets is hier zeker als je iets afspreekt. En het zal ook  weer aanpassen worden als ik terug in België ben dat ik als ik over straat loop niet meer constant ‘Hola, guapa!’ hoor. Moest ik nu al genoeg Spaans kunnen, dan zou ik iets terug kunnen zeggen, maar nu wordt dat meestal beantwoord met een beperkt: ‘Hola, guapo! Como estas!’

Nu Anja’s vertrek dichterbij komt heb ik te horen gekregen van Thomas dat er een nieuwe stagiaire komt voor de receptie en dat die waarschijnlijk bij mij in de kamer komt. Nu is het probleem dat die binnen 2 weken komt en dat Pieter hier dan juist is. Van Gloria mocht het dat ze bij mij op de kamer sliepen, Tim en Pieter, dus heb ik mijn positie en die van hen tot het uiterste verdedigd en gewoon zegt dat het niet mogelijk is dat dat meisje bij mij komt. Ze moet maar tijdelijk een andere kamer krijgen, maar ik slaap niet apart als ik dan eindelijk de kans heb om nog eens een weekje bij Pieter te slapen.

Nu hoop ik dat ook aan mijn mening en gevoelens aandacht wordt gegeven, want anders denk ik dat ze hier een boze animatrice zullen hebben.

Voor de rest denk ik wel dat iedereen hier super content is over ons. We krijgen constant complimentjes van de mensen en ook Gloria zei volgens Thomas dat we het goed deden.

Dus, het kan niet beter. Het werk doe ik ook nog altijd even graag, dit hou ik wel vol tot oktober. Alleen is het enige probleem dat ik Pieter zo erg mis. Moest dit nu in België bestaan, of moesten jullie allemaal naar Spanje kunnen komen wonen dan zou het perfect zijn. Dan konden we in mijn middagpauze allemaal samen naar het strand gaan en zwemmen in de zee…

Vandaag is het hier niet echt mooi weer. Het is wel zonnig en warm en bedrukt, maar het zit bewolkt. Dus, weeral, mijn vrije dag is vervloekt… Zeker weten dat het morgen weer echt warm strandweer zal zijn.

Zo, maar ik denk dat dat het was voor vandaag. Misschien weet ik straks wel weer wat om te vertellen. Oh ja, die discotheek, de andere waar ik het over had, heet Somnis. Ik kom er nu pas op en ik heb geen zin om te zoeken waar het staat om het allemaal te veranderen.

Jullie zullen dit waarschijnlijk pas in juni te lezen krijgen, want zoals jullie al wel weten heb ik nu op het moment geen geld om op internet te gaan en dit alles op mijn blog te zetten. Als ik mijn loon heb krijgen jullie dit te lezen (en dan is Tim hier waarschijnlijk al).

Goed, geniet nog van jullie dagen. Succes met de examens…

Weet dat ik aan jullie denk!

Woensdag 30 mei

Vandaag is het nog 2 dagen en dan is Tim hier. Jawel, ik ben al aan het aftellen tot iedereen hier op bezoek is geweest. De voorbije weken zijn eigenlijk wel snel voorbij gegaan. Het leven ging hier verder zijn normale gangetje. Alleen zijn de meeste oudjes nu wel vervangen door jongere mensen. En er zijn hier ook al een paar kinderen aangekomen.

Ons publiek nu bestaat vooral uit sportverenigingen die hier in Spanje ofwel komen trainen ofwel wedstrijden komen spelen. Overdag zien we hen dus niet zoveel, maar ’s avonds is er nu in de bar eindelijk een beetje leven. Zoals het ook hoort in een hotel.

Zaterdag kwam hier een bende Franse handballers aan, allemaal van ongeveer mijn leeftijd. Allemaal begin de twintig. Die zorgden ook wel voor ambiance. Op een avond, ik was net gedaan met werken, was het hier aan de receptie echt druk en de nachtwakers (Felix vooral) zijn hier nogal van het easy doing type. Dus ik besloot om even mee te gaan helpen. En zo maakte ik kennis met die Franse groep. Eentje ervan had een nogal speciaal uiterlijk en stelde hem ook niet zo aan als de rest (proberen Spaans te praten, interessant doen en indruk proberen te maken…), dus ik begon met hem een gesprek. De ganse groep was van Marseille en hij speelde zelf in een raggagroepje daar. We spraken af om met de hele bende Fransen en dan wij als entertainers uit te gaan naar de Tropicana. Wij moesten nog werken tot 12u maar zij waren daar dus al. Eerst zag ik hem  (Sebastien heet hij, maar al zijn vrienden en ik noemen hem chouchou) niet, maar toen kwam dé Jack Sparrow plotseling op me af gelopen. We moesten allemaal echt drie keer kijken voor we doorhadden dat het sebastien was. Iedereen daar dacht dat het hem echt was. Toen stelde hij voor dat ik Elisabeth zou zijn, en toen zijn we overal handtekeningen gaan uitdelen en staan we nu waarschijnlijk op superveel foto’s… Het was wel een leuke avond.

Toen hij samen met zijn Franse bende vertrok kwam hij nog afscheid nemen en ik moet zeggen, het was emotioneel. We zouden echt heel goede vrienden kunnen zijn geworden, maar toen hij vertrok was ik aan het werk en had ik niet echt de tijd om deftig afscheid te nemen.

Ook is er hier nu een groep Engelse voetballertjes, allemaal van een jaar of 14. Maar die zijn echt erg. Gisteren hadden ze de finale gewonnen, vandaag kregen ze de beker, en ze hebben het hele hotel op stelten gezet. 3 jongens van die groep hangen echt de hele tijd rond mij en jaap als ze ons zien. Gisteren kwam dan het toppunt van hun gedrag…

Diegene met de grootste mond komt op Jaap en ik af en vraagt ons als we een koppel zijn. We antwoorden natuurlijk neen en dan zegt dat jongetje tegen mij: ‘Oh, that’s really fantastic. So I give you my number and you will call me. Deal?’

Ik kijk hem aan en ik denk bij mezelf, zegt hij nu echt wat ik denk dat hij net zei? En ik antwoord hem dat hij me dan zijn nummer maar eens moet opschrijven en dat ik hem dan zeker wel zal bellen… jaja.

Je zou trouwens eens moeten weten hoeveel mensen ons precies vragen of we nu een koppel zijn of niet… Echt niet normaal. Als ik dan alleen door de bar loop vragen de mensen me: oh, where is your boyfriend today? En tegen Jaap dan hetzelfde maar omgekeerd.

Ze bedoelen het allemaal wel lief, maar soms heb je er dan wel genoeg van om heel de tijd hetzelfde te moeten zeggen.

Op animatievlak is het hier wel nog altijd hetzelfde. Ook al is het ’s avonds een gevecht om aan eten te geraken (het restaurant is er echt niet op gemaakt om zoveel mensen te bedienen) omdat het hotel volzit, overdag is het hier nog altijd even rustig en moeilijk om mensen te vinden om deel te nemen aan de activiteiten.

Voor de crazy games, de kleine spelletjes waarbij ze gewoon kunnen blijven zitten, is het af en toe al wat gemakkelijker, maar dan moet je ze eerst nog zien over te halen om mee te doen. Zeggen dat het echt niet zo lastig of moeilijk is, dat ze het eerst eens moeten proberen en dat ze er niets mee kunnen verliezen…

Ik vraag me af of het hier van de zomer nog altijd zo zal zijn, en daar vrees ik eigenlijk voor. De meeste mensen die hier naartoe komen in de zomer zijn jongere mensen die hier gewoon willen uitgaan. Dus die slapen in de voormiddag uit, gaan ’s middags aan het strand gaan liggen, komen dan even terug voor het avondeten en gaan dan weer uit.

Misschien dat hier wel enkele gezinnen met kinderen komen, want dat is eigenlijk onze doelgroep voor de animatie, maar dat zal zeker niet volstaan om de verveling die we nu hebben weg te werken. Daarom ben ik ook blij dat juni al helemaal vol is met mensen die op bezoek komen, dan heb ik hier ten minste nog wat afleiding.

Straks ga ik een lekker broodje gaan eten, want daar heb ik nu eens echt behoefte aan. Iets dat me gezond lijkt.

Met die vitamines zal ik me waarschijnlijk ook wel weer wat levenslustiger voelen, dus neem maar tonnen van die dingen mee!

Goed, dan laat ik jullie eens… Ik hoor jullie nog.

Vanaf nu kan het dus ook via brief of via telefoon (is supergoedkoop als je belt vanuit zo’n telefoonkotje bij van die buitenlanders).

Voor diegene die mijn spaans nummer nog niet van Pieter hebben gekregen:

0034 659326780

En mijn adres is:

Hotel serhs Maripins

Passeig maritim, 20 – 22

08380 Malgrat de Mar (Barcelona)

Telefoonnummer van het hotel, waar je me meestal ook kan bereiken (behalve op woensdag want dan heb ik mijn vrije dag), is de vaste telefoon van de receptie: dus voor sommigen misschien goedkoper om daarnaar toe te bellen.

0034 93 765 42 12

Dikke kus en veel groeten vanuit het zonnige Spanje!

Vrijdag 1 juni

Gisteravond was er hier in Maripins live muziek en hadden we dus tijd om even naar de show te gaan kijken die de rest van ons team in sorra deed. Terrence was eigenlijk ziek maar had besloten om toch te kijken enerzijds als morele steun en anderzijds omdat wij de show nog nooit hadden gezien.

Na de show is de bom dan gebarsten. Terrence en ik hadden al eerder een paar problemen over de organisatie van alles die we onder elkaar hadden besproken, maar het feit dat hij daar zat terwijl hij ziek was is bij de anderen ook nog eens in het verkeerde keelgat geschoten.

Ze, Niels en sabrina, beslisten dat ze niet meer in Sorra wilden optreden met een show. Ook omdat het hotel gezegd heeft dat ze eigenlijk vinden dat zo’n show niet in hun hotel past omdat de mensen dan denken dat ze geen geld meer hebben om een echte artiest aan het werk te zetten. Ze vinden dat ons gehuppel daar niet past. Nu, elke donderdag is daar onze vaste showavond, dus onze eigen show blijft er sowieso.

Nu, mij werd het dus allemaal een beetje te veel. Ik moest de problemen van Terrence aanhoren en dan ook nog eens de groeven van de andere kant. Ik had het gevoel dat ik daar ergens tussenhing, en zo is dat al een tijdje. Gisteren ben ik dus gebroken en ben ik gewoon beginnen huilen. We moeten normaal met alle chefs onderling overleg hebben over alle dingen die we doen, bespreking van de shows en van de stagiaires, maar daar is er gewoon geen tijd voor.

Bij mij kwam het er dus allemaal in een keer uit. Ik weet eigenlijk ook niet echt wat het precies was waardoor ik me zo slecht voelde, maar ik denk dat het vooral om het feit ging dat we normaal een hecht team moeten vormen (en dan vooral de chefs), maar dat daar niets van in huis komt. Er wordt zoveel geroddeld en over mekaar verteld dat je niet meer weet wat waar is of wat je kan geloven. En daar kon ik niet meer tegen.

Gisterenavond na mijn uitbarsting ben ik dan gewoon nog een wandeling gaan maken, geld op mijn gsm gezet (want heb mijn loon gekregen, een mooi bedrag al zeg ik het zelf) en naar Pieter gebeld om mijn hart uit te storten. Ook al was het al 1 uur ’s nachts.

Daarna ben ik direct in bed gekropen, ondertussen vergetend dat ik hier nog de stereo moest opruimen. Gelukkig heb ik hier nog een Jaapje lopen die dat niet vergeten was en die dan nog opgeruimd heeft. Zonder mijn Jaap zou ik het hier waarschijnlijk niet zo gemakkelijk redden en zou ik het waarschijnlijk al lang opgegeven hebben… Ik denk dat ik hem op het einde van dit avontuur eens een ferm goeie knuffel zal geven en een bedanking voor alle steun.

Toen ik gisterenavond dan in slaap viel had ik echt geen zin in vandaag, de laatste dag voordat de dag er is dat Tim komt. Die ene dag die er nog tussenzat was er te veel aan, maar ondertussen zijn we nu vrijdagavond en ik ben echt blij dat ik hem nog heb meegemaakt.

Vandaag, vrijdag dus, stond ik alleen omdat Jaap naar Sorra moest werken omdat Terrence vrij had. Eerst zag ik het ook niet echt zitten om hier alleen alles te moeten draaien maar het begon vanmorgen al goed.

Ik had om half 11 aquarobics en eerst ben ik alleen begonnen, maar na enkele minuutjes kwamen er 4 Engelse vrouwen meedoen. In vergelijking met de vorige keer dus een waar succes, ook al was het vandaag echt wel redelijk koud.

Daarna had ik 2 uur miniclub, van 11 tot 1, en ook dat was een succes. Er waren een stuk of 10 Duits-Russische kinderen in het hotel en die zaten allemaal bij mij in de miniclub. Die zetten alles op stelten, zodat ik alles weer kon opruimen, maar zijn zo lief…

Hen eerst een uurtje laten tekenen en kleuren en dan het laatste uur hebben we twister en sjoelen gespeeld, hebben ze in het speelhuisje gezeten, puzzels gemaakt en gebowld.

Ik heb ze dus wel bezig kunnen houden, al was het af en toe echt wel lastig om ze allemaal bezig te houden. En er goed op te letten dat ze niets uitstaken, want dat was nog het moeilijkste van al.

Daarna moest ik om 5u weer beginnen met een bingo voor volwassenen en kinderen. Maar onze bingokaartjes waren bijna op en ik had er net genoeg om 1 ronde te spelen.

Nu zijn onze mensen hier gewend dat we altijd 2 rondes spelen, dus toen ik na de eerste ronde bingo zei dat het afgelopen was omdat er al te veel bingo is gespeeld kreeg ik een heleboel boegeroep naar me toe. Maar uiteindelijk begrepen ze het wel. Gelukkig heb ik nu al weer andere kaartjes, zodat we morgen weer bingo kunnen spelen.

Tijdens de middag, rond 3u, kwam Thomas dan om met ons het nieuwe programma op te stellen. We moeten nu werken van 10u30 tot 1, dan van 1 tot half 2 staan we aan de eetzaal. Dan hebben we vrij tot 5 en om 5 beginnen we terug met activiteit tot 7. Om 7 moeten we dan weer aan de eetzaal staan tot 8. En om 9u beginnen we terug met de minidisco en het avondprogramma.

Het wordt dus heel was stressvoller dan ons vorige programma. Gelukkig is dit gewoon een testprogramma die we een week gaan doen, en hebben we van 6 tot 7 geen mensen dan valt dat gewoon weg en gaan we misschien eens proberen of het om 4u dan wel gemakkelijker lukt om een uurtje activiteit te doen.

Al vrezen we echt daarvoor. Omdat het half pension is gaan de mensen ’s middags allemaal naar het stadje en komen ze pas terug voor het avondeten om 7u. Dus dan moet je ook geen activiteit gaan doen als iedereen gaat eten.

Nu, we zullen wel zien hoe het loopt, en als er niemand is om mee te doen, dan hebben wij het gewoon zeer rustig. Geen probleem voor mij.

Vandaag ging het dus al weer wat beter met me en vanavond ging het zeker helemaal goed. Jaap en ik waren net popsterren. Na de minidisco kwamen er superveel kindjes naar ons toe met de camera om met ons op de foto te staan, ook de oudere mensen vroegen om een foto of zelfs een handtekening. En die deelden we natuurlijk met veel plezier uit.

Ik heb er nog geen dikke nek aan overgehouden, maar als dat een heel seizoen op vrijdag zo zal gaan kan dat misschien nog komen… Ik hoop toch dat de mensen zo tevreden zullen blijven.

Onze enquêtes zijn ook allemaal excellent tot goed, en zeker voor mij is dat goed, want wij krijgen nog een extraatje op de uitslag van de enquêtes. Hoe beter de uitslagen daarvan hoe groter dat extraatje is. Maar dat wordt nog afwachten of we dat extraatje wel zullen zien.

Ook deze zomer, als we t-shirtpainting gaan doen krijgen we daar ook een procentje van.

Nu, met mijn eerste loonfiche was ik al echt blij. Ik was geschrokken dat het zoveel was. Daarom ga ik nu mijn best doen om niet te veel uit te geven, zodat ik als ik terugkom toch nog iets over heb.

Het enige wat ik nu eerst wil kopen is een digitale camera, zodat ik toch ook zelf foto’s heb. Nu heb ik gewoon wat foto’s van Terrence. En dan misschien volgende maand iets, niet te veel, van kleren. Voor de rest heb ik nog niet echt iets gezien dat ik wil kopen of per sé wil hebben. Veel geld geef ik hier voor de rest ook niet uit. 1 keer per week gaan we eens uit eten, en zelfs dat is nog niet zo duur. En ook aan uitgaan geef ik niet veel uit.

Deze week zijn we nog niet uitgegaan, behalve zondag dan met Jack Sparrow. Dat was de laatste dag dat we met Anja konden uitgaan en dan heb ik ook niets uitgegeven. Een avondje op kosten van Chiara.

Straks gaan we hier een nieuwe beachclub inspecteren. Hij gaat vanavond om 12u open en wij willen daar natuurlijk bij zijn. Het is een soort lounge-strandbar. Je komt er via een paadje dat verlicht is met kaarsen, heb ik gehoord, en dan binnen zijn er lig- en schommelstoelen, dus we zijn wel eens benieuwd.

Als het daar leuk is wordt dat mijn vaste stek, want het is hier vlak tegenover het hotel op het strand… Kan niet gemakkelijker.

Goed, dat was het voor vandaag. Ben de uren al aan het aftellen tot Tim hier is. En dan daarna de dagen tot Pieter hier is. Voor de rest is het allemaal nog een beetje te lang.

Maar goed, nog 2 weken en dan ben ik hier al 2 maand. De tijd gaat eigenlijk wel snel voorbij. Ik denk dat voor ik het weet ik terug in België zal zijn. Zeker met de drukke zomermaanden die er nu aan zitten te komen.

Hou jullie allemaal nog goed, ook met jullie examens. Laat me onmiddellijk jullie uitslag weten als je van iets weet in juni. Ik duim alleszins, zodat jullie geen herexamens hebben om gemakkelijk en zonder problemen op bezoek te kunnen komen.

Beso de Sarita

24-06-2007 om 18:20 geschreven door Sarah