Ik voel me zomers. Ik voel me blij. Ware het niet dat ik nog altijd examens heb en dat ik moet trachten te blokken bij temperaturen die rond de 30 graden schommelen. Gelukkig functioneer ik zo nog altijd beter dan als het vriest. Laat de zomer nu maar écht beginnen! Met zijn festivals en feestjes, hopelijk veel mooie en warme dagen, en natuurlijk de mensen op straat die er veel meer op hun gemak bij lopen. Het wordt weer de tijd om voorbijgangers te keuren vanop het terras waar je je in een gemakkelijke stoel met je pintje hebt geplaceerd. Normaal heb ik het niet voor de hokjesmentaliteit, maar als het terrasjesweer is dan kan dat zeker geen kwaad. Het is des te leuker om op te merken dat er altijd nog mensen bestaan die slechter gekleed zijn dan jij. Zoals dat meisje dat probeert om stoer over te komen, maar waarvan haar gezicht niet bij die stijl past. Of die jongen waarvan het lijkt alsof hij net in die videoclip van de één of andere mtv-pimp heeft gespeeld. Mensen keuren is in feite één van mijn favoriete hobby's. Mijn grootste probleem is dan meestal dat ik mijn commentaar te luid geef, en dat de persoon in kwestie het hoort. Wat soms wel grappige situaties oplevert. Zo kan de ene vlug doorlopen in de hoop dat je hem of binnen de minuut weer vergeet, of een meer assertieve persoon kan je een vuurspuwende blik toewerpen... Het enige probleem, als je zelf voorbij zo'n terrasjes komt, is dat je weet dat iedereen ook jou aan het keuren is. Daarom probeer ik die verijdelde veekeuringen te vermijden, en als het echt niet anders kan probeer ik zo normaal mogelijk voorbij te lopen. Probeer vooral niet op te vallen, want stel dat ze het over mij hebben... Ik wandel zo normaal mogelijk. En net op het moment dat ze me aan het keuren zijn val ik over die ene losliggende steen, die ik natuurlijk niet gezien heb. Waarna ik voluit op m'n gezicht val. Daar gaat m'n reputatie. De tamtam doet zijn werk, en de volgende dag wijst iedereen me aan als die kleine onhandige die altijd over haar eigen voeten valt... (<Dit is niet autobiografisch>) Gelukkig is dat nog niets om me zorgen over te maken. Mijn eerste grote zorg is genoeg blokken voor mijn examen geschiedenis, en zorgen dat ik heelhuids mijn examen kan meemaken.
