Alles gaat hier in Spanje nog atlijd zijn gewone gangetje, met dat verschil dat tim hier 2 weken is geweest. Die weken leken uren toen hij vertrokken was. we hebben veel gelachen, barcelona bezocht, dom gedaan, met goeie moed zijn we vertrokken naar girona om dan uiteindelijk in Blanes te belanden en ons dood te vervelen. dat was het eigenlijk in het kort. dinsdag komt pieter hier normaal aan en blijft hij dan voor een week. we zijn nu volop aan het oefenen voor de greaseshow die woensdag in premiere gaat in montemar en op het einde van de maand wordt opgevoerd in maripins. vanavond hebben we de showtime en dan is het volgende week zaterdag eindelijk san juan. het feest waarbij ze hier in spanje de langste dag en de kortste dag vieren. dat is toch wat ik er van heb verstaan. Dan is er hier op het strand superveel vuurwerk, is het de hele nacht feest, wordt er gebarbecued op het strand en liggen er sñorgens zatte mensen op straat. enig probleem is dat wij de volgende dag weer gewoon om 10u30 moeten beginnen werken. vandaag ook afscheid genomen van een hele bende engelse lieve mensen die ons hun emailadres hebben gegeven en ons hebben doen beloven om op bezoek te gaan in engeland. WE hadden ook een hele bende spanjaarden in het hotel. eerst dacht ik van oh neen, zo van die ambetante mensen. Maar nu vanmiddag om 5u gaan ze terug naar barcelona, naar huis, en ik denk dat ik hen wel zal missen. het is toch een heel andere cultuur, een andere manier van leven. later als ik groot ben wil ik ook spaanse zijn. Ook zo een fiere vrouw die gewoon durft te playbacken voor een volle zaal en er dan nog eens een paar flamencopasjes bij durft te gooien... Echt een zalig volkje is het hier. dus voor de rest alles nog oke. ga gewoon blij zijn als pieter hier is. laat allemaal nog iets van jullie horen. Een dikke vette groet aan het belgenland!
Eerst en vooral zal ik vertellen hoe mijn dagen er nu zoal uitzien.
Ik wordt wakker om ongeveer 9u, dan doe ik mijn werkkleren aan en ik kam mijn haar. Daarna ga ik eten. Meestal 3 boterhammetjes met choco en als ze chocolade boterkoeken hebben eet ik er daar ook eentje van. Daarbij drink ik dan een theetje. Na het ontbijt, rond ongeveer kwart voor 10, ga ik terug naar mijn kamer om me helemaal te wassen en klaar te maken voor werk. Ik lig meestal ook nog een paar minuten op bed en dan haal ik alle spullen op die ik nodig heb voor mijn eerste activiteit.
Die begint altijd om half 11, maar om kwart na 10 moeten we er al zijn om alles klaar te zetten (al is dat enkel zo in theorie). Mijn eerste activiteit is ofwel keep fit ofwel aerobics. Het enige wat ik daarvoor nodig heb is de muziekinstallatie en de cd, dus daarvoor kan ik wel iets te laat komen.
Meestal is er toch geen volk nu om mee te doen, dus als we het nu doen of niet, het maakt toch niet zoveel uit. Vandaag gingen we normaal keep fit doen, dus dan gaan we eerst alle mensen af die we zien om te vragen of ze mee willen doen. Maar vandaag ging het dus ietsje anders. Er zaten maar 2 mensen op het terras (binnen niemand), en die bleven maar babbelen. Dus hebben we gewoon het ganse half uur met hen gepraat.
Om 11 u begint dan de volgende activiteit. Ook alweer in theorie, want als er niemand is gaan we iets anders doen. Vandaag hebben we van 11 tot half 1 geoefend voor de dansen van de show sneeuwwitje. In het hoogseizoen zal het zo zijn dat we om 11u activiteit hebben en dan om 12u weer iets anders tot 1u. maar nu is het gewoon zo kalm dat we meestal gewoon zitten te babbelen met de mensen.
Dan zijn we van 1 tot 5 vrij (al is dat enkel hier in Maripins, in de andere hotels zijn ze maar vrij van 1 tot 3) en dat is omdat het hier vooral oudere mensen zijn die s middags nog veel een middagdutje doen. Pas om 5u is er weer wat leven in het hotel.
Dan om 5u doen we meestal een bingo, of cocktailgames. Coctailgames zijn kleine spelletjes waarvoor de mensen niet uit hun stoel hoeven te komen, die dus weinig inspannend zijn. En zelfs die spelletjes zijn soms al te veel voor ze. Gelukkig bestaan er ook oudjes die wel in zijn voor een spel.
De bingo duurt meestal tot 6u en erna vragen we nog eens of er mensen zijn die iets willen doen, maar de meesten gaan zich klaarmaken voor het avondeten. Dus hebben wij ook geen werk en kunnen we ons ook gaan klaarmaken. Dan s avonds begint het avondprogramma meestal om 8u30 met de minidisco als er kinderen zijn. Soms ook 9u. Het hangt af van de show die komt.
Maar nu zijn er geen kinderen, dus de minidisco hoeven we ook niet te doen. Dus nu begint mijn avondshift rond 9u tot ongeveer 12u. Maar gelukkig ben ik nu meestal vroeger gedaan. Ook vanavond hebben we bijvoorbeeld live muziek, dus daar hoef ik niet bij te zijn. Die doen alles zelf. Dan heb ik vanavond gewoon vrij. Al zal ik waarschijnlijk wel even gaan kijken of alles er in orde is en als de mensen aan het dansen zijn. Als er niemand danst moet ik proberen om de mensen aan het dansen te krijgen maar uit ondervinding weet ik nu al wel dat als mensen niet willen dansen, ze ook niet zullen dansen.
Dus daar steek ik dan ook niet veel moeite in. Over het algemeen is het hier dus wel redelijk chill. Vanmiddag zijn we in onze vrije tijd voor 3u aan het strand gaan liggen, en mijn billen zijn verbrand Ik had me niet ingesmeerd omdat er toch niet zoveel zon was, maar ik voel het nu wel. Morgen ben ik vrij en vanavond gaan we uit. Dus morgen gaan we uitslapen op het strand. Als ik op het einde van de maand mijn geld heb ga ik een dagje shoppen in Barcelona. En natuurlijk vanalles gaan bezoeken. Het enige spijtige is dat ik alleen vrij ben en het daar dus ook alleen zal moeten gaan uitzoeken. Maar dat lukt wel.
Vandaag was weer een vrij makkelijke dag en morgen ben ik vrij, dus daar ga ik van profiteren. Alleen s avonds is er karaoké, en daar wil ik wel bijzijn. Het hotel zit nu vol met vooral zotte Engelsen, dus die wil ik wel eens doen zingen. Ook al heb ik vrij.
Ondertussen zijn al die ouwe mannekes helemaal weg van mij en heb ik al een roos gekregen van een vent dat me altijd my love noemt. Jaja.
Aan wie ik een gelukkige verjaardag wil wensen (omdat het nu vandaag 10 mei is), dus allemaal samen gaan we nu happy birthday zingen! Robin, ik hoop dat je dit leest en dat je er extreem veel van geniet, ook al is het nu blok en zit je met je eindwerk en van die dingen, probeer er een groot en supergoed feest van te maken. Ik feest van hieraf wel met je mee!
Ok, dan kan ik nu verder gaan met hoe het hier voor de rest is.
Zoals je wel al kon lezen in mijn mail gaat het hier voor de rest echt super. s Avonds ben ik wel elke keer echt moe en val ik als een blok in slaap, maar voor de rest is alles nog altijd even leuk. Ook met de stagiaires komt het wel goed. Met Anja slaap ik nog altijd samen op de kamer en ook zij begint het te zien zitten om naar Maripins over te gaan. Alleen de kamer is er wat minder. Hij is er wel wat groter dan hier, maar qua comfort is het allemaal wel heel wat minder. Gelukkig krijg ik in juli mijn eigen appartementje en kan ik jullie daar dus zonder problemen ontvangen (hoop ik).
Deze week heb ik me wel al ontzettend verveeld. Er zijn gewoon bijna geen mensen, of als ze er al zijn zien we ze gewoon niet. Enkel voor de flamencoshow zat de zaal vol, maar dat zijn dan ook mensen van buitenaf (het podium staat in een veranda die grenst aan de straatkant, en ook mensen die voorbij wandelen kunnen dus binnenkomen).
Vandaag, donderdag 10 mei, ben ik vanmorgen met Jaap naar Maripins gaan kijken. En ook Anja ging mee omdat we onze sleutels van onze nieuwe kamer zouden krijgen. Jaap en ik hebben de miniclub in orde gezet (het ziet er echt fantastisch en origineel uit, zoals onszelf natuurlijk) en erna gingen we het podium proberen op te zetten.
Blijkt dat we het podium elke keer zelf moeten opzetten en ook weer afbreken. Geloof me, het is niet gemakkelijk en het is ik weet niet hoe zwaar! De directrice (gloria heet ze) zei ons wel dat de barmannen normaal gezien wel helpen, maar ik wou toch zien of we het niet zelf konden doen. Dan zouden we ook het programmabord in orde maken, maar bij de kaartjes met activiteiten zaten geen dagen of uren, dus dat moeten we ook nog morgen doen. En nu ik er aan denk, de muziekinstallatie testen (dat ben ik vanmorgen ook vergeten!).
Met Jaap gaat alles ook super, hij kan al de hele bingo alleen dragen in alle talen. Terwijl Ruan en Corinna dat nog niet kunnen. Die laatste twee zijn de nieuwe stagiaires die vorige zaterdag zijn aangekomen. Corinna gaat nu zaterdag alweer naar huis omdat ze het niet graag doet en omdat ze niet echt wist wat animatie was en Ruan gaat binnen 2 weken terug naar huis.
Dat betekent dat Terrence hier in Sorra Daurada alleen zal zijn binnen 2 weken, want zij zouden normaal hier blijven.
Aan Terrence heb ik ook echt veel. Gelukkig komen we goed overeen (we moeten eigenlijk wel)
Vanavond gaan we weer gaan sletten in de qk en erna waarschijnlijk nog in de tropicana. Daar was het de vorige keer veel te druk omdat het weekend was, maar nu we donderdag zijn zal het daar hopelijk een stuk beter zijn. Daar komen grotendeels ook alleen maar Spanjaarden, dus die toeristische troep hebben we dan ook niet. Nuja, nu het nog laagseizoen is zijn er sowieso niet veel toeristen en is het overal wel rustig, maar toch.
Wat moest ik nog vertellen Oh ja, het verhaal van de oudere vent en de flamencoshow.
Toen we woensdag flamencoshow hadden was ik alles aan het klaarzetten, de muziek en zo. En er passeert een oudere man met grijs haar en vooral veel haar dat uit zn neus kwam. Naast zn stoel stonden een paar plastic zakken.
Hij komt voorbij mezelf en mn muziekinstallatie en hij gooit een propje neer. Ik raap het op en ga hem na en ik vraag hem of het een cadeautje was voor mij. Hij zegt neen, je cadeautje volgt nog. Enkele ogenblikken later komt hij naar me toe met een oranje doosje met gouden letters. Cadeautje voor mij! Ik doe het open en er zit een horloge, een ring, een armband, oorbellen en een ketting in. Allemaal plastic, maar toch, je ziet het er niet aan.
Bleek dat Anja ook al zon cadeau van die man had gekregen. Hij is eenzaam en om toch wat aandacht te krijgen gaat hij overal in de hotels langs met cadeautjes voor meisjes en bloemen voor de receptie. Zo kan hij toch nog efkes een babbeltje slaan.
Nu goed, de flamencoshow begon en ik was al helemaal zenuwachtig, want er werd gezegd dat de vrouw die de show leidde een vrouw was die schreeuwt als er iets niet gaat volgens haar regels. Ik deed de muziek, samen met Thomas, en die vrouw komt naar me toe met 3 cds. Een liedje van de ene cd, dan een ander van de andere cd Veel te ingewikkeld dus, maar ze zei dat ze het wel zou zeggen wanneer we wat moesten doen. Zo gezegd, zo gedaan. De show begon. Het eerste deel begon goed, maar toen zei ze dat ik de cd op pauze moest zetten als het liedje gedaan was. Het liedje begint, maar plots is er een pauze, dus ik doe zoals gevraagd en druk op stop. Begint me dat mens daar te roepen, al die dansers kijken me boos aan Blijkbaar was het gewoon een korte pauze inhet liedje zelf en was het nog niet helemaal gedaan. Toen heb ik het liedje gewoon weer opnieuw laten afspelen en moesten ze het dan maar nog eens opnieuw doen.
Voor de rest zijn we al elke keer rond half 12 gedaan, omdat er meestal toch gewoon geen volk zit. Dan spelen we gewoon muziek voor onszelf en zingen we karaoké.
Dan morgenavond mogen we verhuizen naar onze kamer in Maripins. Wordt wel leuk, zeker als we het allemaal een beetje kunnen inrichten.
Midden juni komt Pieter al op bezoek en dan duurt het allemaal niet lang meer tegen dat de rest van jullie allemaal langskomen!
Trouwens, alle Nederlanders zitten hier nu in onze kamer naar Goede Tijden, Slechte tijden te kijken terwijl ik hier op de computer zit te typen.
Er zijn echt wel cultuurverschillen te bemerken maar die zal ik jullie besparen. Dan merken jullie die allemaal wel als jullie hier zijn.
Vanavond gaan we dus weer uit, maar niet al te lang want morgenochtend moet ik dan nog mn valies maken en zorgen dat ik alles erin krijg
Ik mis jullie allemaal wel, maar hier amuseren we ons wel. Jullie daar ook, daar ben ik zeker van. Laat allemaal nog iets weten (zeker de datums wanneer jullie allemaal langskomen, dan kan ik daar rekening mee houden, of toch proberen om iets te regelen qua vrije dagen).
Hou jullie allemaal goed,
Een dikke kus van jullie aller Sarah
Zondag 13 mei
Vandaag is dus mijn tweede werkdag in hotel maripins. Zoals ik al vertelde is het hier net een bejaardentehuis, maar het zijn wel allemaal heel lieve oudjes. Het enige nadeel (of ook wel te zien als een voordeel) is dat die niet zo actief zijn en aan bijna niets willen meedoen. Het voordeel is dan weer wel dat we niet veel moeten werken en dat we bijna constant vrij zijn. Nu werken we van 10u 30 tot 1u en dan van 5u in de namiddag tot s avonds twaalf uur in theorie. Gisteren waren we alweer klaar om 8u, maar dan ben ik gewoon nog even een wandeling gaan maken, terwijl de rest (Terrence, Jaap en Alfredo) eerst nog naar Kuai uitgingen en erna naar de QK zijn geweest. De reden waarom ik eerst een wandeling wou maken lag gewoon aan het feit dat Anja me vertelde dat ze waarschijnlijk naar huis zou gaan binnen de 2 weken. Het werk ligt haar niet en ze mist thuis te veel. Het enige, zegt ze, waar ze plezier aan beleeft is uitgaan, maar hier draait bijna alles rond werk en als het 5 maanden moet uithouden zonder het graag te doen Daarom heeft ze dus besloten om terug naar huis te keren. Ik moest daar gewoon even over nadenken en er met iemand over spreken. Ik had proberen te bellen naar Pieter, maar die kon me niet horen. Dus toen ben ik naar sorra gegaan en heb ik het daar al huilend tegen Terrence verteld. Het feit dat Anja weggaat betekent dat ik hier dus alleen in die kamer zal blijven, waarschijnlijk toch, en daar heb ik niet echt veel zin in. Het is juist zo leuk om nog met iemand te kunnen praten. Rond 11u lag ik dus al in mijn bed en geloof me, zo eens goed kunnen uitslapen heeft wel deugd gedaan.
Alhoewel, deugd gedaan Vanmorgen was het nog moeilijker dan gewoonlijk om uit mn bed te geraken, en voor het ontbijt was ik maar net op tijd.
De hele dag ging weer vlotjes voorbij, ook al konden we bijna niets doen. Niemand van de oudjes wilde meedoen, dus waren we vanavond ook weer vroeger klaar dan anders.
Straks om 9u moeten we muziek beginnen draaien, dus we moeten eerst nog het podium opzetten en de muziekinstallatie klaarzetten. En dan daarna hebben we onze bingo tot 10u30.
Wat betekent dat we ook weer vroeger klaar zijn dan anders.
Vanavond zal ik waarschijnlijk wel mee uitgaan. Terug naar de Kuai Guillermo en Kim vroegen al waar ik was, en ook in de QK vroegen ze waar de andere slet was.
Het aftellen is nu begonnen tegendat de eerste mensen op bezoek komen. Nog een maand en een week en Pieter is hier. Tegen dan is Anja waarschijnlijk weg en zal ik hier alleen slapen, dus een hotelkamer boeken is niet nodig!
Ik vind het wel echt jammer dat Anja weggaat, maar aan de andere kant kan ik er hier dan wel echt iets leuks van maken. Nu heb ik mijn kant van de kamer al helemaal volgehangen met doeken en slingers en fotos, dus ik vind het hier eigenlijk wel gezellig.
Het enige probleem is gewoon de douche. Die is zo verschrikkelijk klein, en die stroomt altijd over... Voor de rest zit ik hier eigenlijk niet zo veel, dus van de kamer zelf heb ik niet zo veel last. Die is ruim en dat is genoeg voor mij (dan kan ik al mijn brol kwijt).
Ondertussen hebben we vandaag ook al complimentjes gehad over ons programmabord. Dat hebben we helemaal versierd met muzieknootjes en onze aanpak van de keepfit (heel enthousiast gegeven). Eigenlijk allemaal wel positief, alleen heb ik van Thomas de opmerking gekregen dat ik mijn uniform nu wel echt aanmoet. Donkerblauwe korte sportbroek heb ik nig altijd niet, dus die zal ik nu even van Jaap moeten gebruiken. En dan voor de rest had ik vandaag een kaki-pet op van Cutty Stark, die ik gekregen had in de QK. En dat moet een blauwe pet worden Die ik natuurlijk niet zal aandoen, dan doe ik het wel zonder pet.
Voor de rest gaat alles hier dus nog altijd goed. Met jaap kan ik het ook wel vinden, dus die 7 maand gaan volgens mij wel voorbijvliegen.
Het enige jammere is dat ik hier gewoon geen internet heb. Morgen moet ik mijn contract tekenen en dan zal ik toch eens vragen aan Gloria of er hier echt geen enkele mogelijkheid is tot internet Desnoods tegen betaling, maar dan nog zal het altijd goedkoper zijn dan dat ik elke keer in een telefooncel 3 euro betaal om enkele minuutjes te bellen
Berichtjes sturen naar mij lukt dus wel zonder probleem, dus stuur asjeblief af en toe eens een berichtje. Dat is echt superleuk voor mij om ook eens iets van jullie te horen.
Alvast bedankt voor de mailtjes ook, maak ze niet té lang (Tim, paginas lang is ook niet goed, want dan verdoe ik al mijn tijd aan lezen en heb ik in het internetcafé geen tijd meer over om zelf iets te sturen of te schrijven) maar liefst ook niet te kort.
Denk dat dit het zo wel allemaal was. Tot de volgende!
Kus van Sarah
Dinsdag 15 mei
Gisteren was het echt koud. Ik werd wakker en het regende, dan voel je je al direct een stuk minder vrolijk. Met mijn lange broek en een pull gaan werken, en dan toch nog verkouden worden
Ik verlang wel tegen het moment dat het hier ook weer wat warmer wordt. Vandaag is het wel zonniger en loopt het hier tegen de 22 graden, maar er is nog altijd dat koude windje waardoor we vanmiddag niet op het strand zijn gaan liggen.
Ik voel me vandaag niet zo goed. Waarschijnlijk heeft het te maken met het eten dat nu al bijna een maand hetzelfde is en gefrituurd. Groenten kennen ze hier niet echt, behalve tweedehands sla en wortels die smaken naar bewaarmiddel. Fruit hebben ze hier ook maar af en toe, maar dan probeer ik wel iets van te eten. Daarom, voor diegene die het eerst komt (Pieter waarschijnlijk), neem je dan vitaminepilletjes mee?
Want ik begin het dus wel echt te voelen. Gisterenavond zijn we redelijk vroeg gaan slapen, rond 1u, na het kijken van een film met zijn allen hier op de kamer. Maar vanmiddag was ik alweer zo moe, ook al hebben we nog bijna niets gedaan. Ook van hoofdpijn en duizeligheid hebben we hier allemaal last, en het is nu nog geen eens echt warm. Ik bereid me al maar voor op deze zomer
Voor de rest vind ik het hier wel nog altijd echt leuk. Vooral omdat ik zoveel vrijheid krijg van Gloria, de directrice van Maripins. Ik mag zelf beslissen om het programma te veranderen als ik dat wil, ik beslis als we hier in het hotel blijven als er niets te doen is of als we naar sorra gaan om daar te gaan oefenen. Ondertussen kan ik dan onder werktijd ook even naar de bank gaan, of de markt, als ik nog iets nodig heb of moet vragen. Maar nu kan dat nog omdat er toch niemand aan het programma wil meedoen. Kinderen zijn er niet. Tijdens de maanden juli en augustus zal dat jammer genoeg iets minder kunnen (of helemaal niet).
Vannacht heb ik ook slecht geslapen, gewoon omdat ik Pieter (en jullie allemaal natuurlijk) zo hard miste, misschien dat ik me daarom ook zo ellendig voel nu.
Straks om 4u moeten jaap en ik terug naar Sorra om daar te gaan oefenen voor de show donderdag. Alles is hier ook gewoon zo slecht georganiseerd
Al 3 stagiaires zijn nu terug naar huis, Anja is straks de 4e. Dus terrence zit nu al een paar dagen alleen in zijn hotel, terwijl hij een volwassenen en kinderprogramma moet draaien. Dan verwacht de directrice daar dat er hoogstaande animatie moet gebeuren, terwijl dat op zn eentje niet mogelijk is.
Ook hier weten we soms gewoon niet wat er ons allemaal te wachten staat. Donderdag moeten terrence en ik meedoen in de showtime, maar we hebben de show nog niet eens gezien, noch hebben we al kunnen oefenen ervoor.
Nu gaat alle tijd die we hebben naar de show van sneeuwwitje. We hebben zo een paar musicals die we gaan doen, maar het probleem is dat we nooit met de hele groep samen kunnen repeteren omdat iedereen zn eigen programma heeft en omdat de hotels allemaal verspreid liggen. Als je niet samen kan oefenen leert iedereen het dansje anders en kan het toch nooit gelijk zijn? Nu, Terrence en ik zwijgen er gewoon over en voeren uit, ook al hebben we er misschien een ander idee over.
We hebben nu zo iets van we zullen wel zien wat er te gebeuren staat.
Deze week wordt ook een week zonder uitgaan omdat we allemaal wel redelijk moe zijn, of verkouden, of gewoon ziek. En Adolfo alias Alfredo is terug naar Calella om te werken, dus onze chauffeur is weg. Hij komt terug rond de 25ste mei, dus dan zullen we waarschijnlijk weer een dikke vette party houden.
En nu ook Anja gaat vertrekken is de moed om te gaan feesten er een beetje uit Overdag moeten we bijna niets doen en vervelen we ons dood, maar ook daarvan word je toch moe merk ik.
Gisterenavond hielden Jaap en ik onze eerste activiteit van die dag, omdat er de rest van de dag niemand wilde meedoen. We vragen het elke keer aan iedereen die we zien rondlopen in het hotel en elke keer krijgen we hetzelfde antwoord. Maar gelukkig zijn het wel allemaal heel vriendelijke mensen waarvan we dat wel kunnen verdragen. Het is niet dat ze echt botweg neen zeggen.
Nu, onze eerste activiteit van die dag was dus s avonds onze quiz. Die hadden Terrence en ik al in Sorra gedaan, en toen was er geen enkel probleem, maar bij Jaap en ik dus wel.
Blijkbaar zaten daar fervente quizzers tussen die echt geloofden dat hun antwoord juist was terwijl wij wat anders zeiden. Toen zijn ze het direct na de quiz op internet gaan opzoeken om hun gelijk te bewijzen. Echt niet leuk.
Maar we hebben ons er niet al te veel van aangetrokken. De winnaar zou normaal een cocktail van de bar krijgen, maar ons barpersoneel hier is echt niet vriendelijk. Als we al iets nodig hebben, gewoon voor onszelf water, of zoals gisteren een cocktail doen ze het met tegenzin. Die cocktail zou normaal moeten afzijn als we de winnaar bekendmaken, maar toen ik na een paar ogenblikken nog geen cocktail zag heb ik gewoon een andere prijs gegeven (een echt mooie sleutelhanger van het hotel). Ik weet nu ook wat ik aan de bar heb.
Vanavond is er hier flamencoshow en moeten we aan het barpersoneel vragen om het podium op te stellen, daar zal ik dan ook maar niet al te veel van verwachten en zorgen dat ik zeker op tijd ben om het desnoods zelf nog te kunnen doen.
Wat een verschil in vergelijking met Sorra, waar je uren kon zeveren met de barmannen. Van wie ik nog geld te leen heb gekregen zelfs. Dat zou ik hier nooit kunnen doen.
Gelukkig is Gloria, onze directrice echt een schatje. Ze komt op het eerste zicht wat boos of kortaf over (zoals een echte directrice), maar gisteren kwam ze vragen of ik nog geld genoeg had en of ik geen voorschot wilde op mijn loon. Dus toen ik zei dat het enige waar ik geld voor nodig zou hebben mijn uniformbroek was die ik nog moest kopen zei ze me dat ik dat niet zelf moest betalen. Ik moest zelf eerst mijn broek kopen, maar dan kon ik het ticketje aan haar geven en zou ze me dat terugbetalen.
Als ik ook iets nodig heb of als er iets is kan ik ook altijd naar haar toe, dus daar ben ik dan wel echt heel blij mee. Dan liever een lieve directrice die je baas is en ambetante barmannen, dan een bitch van een directrice en barmannen als vrienden Ook al is het laatste wel echt iets dat je werk wat leuker maakt.
Hier achter de bar is er trouwens een hele bijeenkomst van Tomassen. Ik denk dat van de barmannen er al zeker 3 Tomas noemen.
Nu ik zo alles weer een beetje van me af heb kunnen typen voel ik me nu toch al wat beter En ik mag mezelf ook echt gelukkig prijzen dat ik Jaap heb als stagiair. Toen ik vanmiddag aan tafel zei dat ik hoofdpijn had en slecht geslapen had en echt moe was stelde hij zelf voor om morgen de keep fit alleen te doen, zodat ik zelf wat langer zou kunnen blijven slapen.
Maar dat wil ik niet. We zijn een team voor iets en voor een beetje hoofdpijn of vermoeidheid ga ik het hem niet alleen laten doen. Niet dat hij het niet zou kunnen, neen, er is toch niemand die meedoet dus we zouden evengoed alletwee in ons bed kunnen blijven liggen. Maar het gaat gewoon om het principe. Ik wil dat hij altijd op tijd is en onze afspraken nakomt, dus dan kom ik de mijne ook na.
Dus voor diegene die me komen bezoeken, probeer me niet om te praten om nog even aan het strand te gaan liggen ofzo. Ik zal met spijt in het hart zeggen dat ik moet werken, maar dat is het nu eenmaal, hier draait het bijna altijd rond het werk. Deze zomer wordt uitgaan ook een deel van het werk als hier jonge mensen zitten.
En daarmee ga ik nu dus afsluiten. Het werk doe ik nog altijd even graag. Alleen het laatste dansje van sneeuwwitje dat we nu aan het instuderen zijn ben ik echt al kotsbeu. Zon stom dansje. Maar we zwijgen gewoon en voeren uit. En dat is eigenlijk het enige. De rest vind ik nog altijd even leuk!
Veel blokgenot daar. Doe jullie best voor school zodat jullie allemaal op bezoek kunnen komen
al 1 stagiaire voor de receptie is afgevalllen wegens junkiezijn en daardoor hallucinaties te hebben, 2 anders vinden het werk niet leuk en vertrekken deze avond en heel misschien vertrekt mijn stagiaire voor de receptie ook nog wegens heimwee binnen de week. Nu is dit laatste nog totaal niet zeker, maar ik hoop van niet... Met Anja kom ik ook zel echt goed overeen. GElukkig heb ik jaap nog, die het wel echt graag doet. Gisterenavond alles verhuisd naar de nieuze kamer die ik opnieuw deel met anja. douche is veel te klein, kamer is veel te luidruchtig, en het is er koud en onze buurvrouz is knettergek. gelukkig krijg ik in juli mn eigen appartementje. ook met jaap valt alles goed mee. we hebben nu tot juni van 1 tot 5 vrij gekregen. normaal was dat maar tot 3 en dat was bijna niets. dus nu: genieten van de zon en het strand! het hotel lijkt op een bejaardentehuis, ñaar gelukkig zijn het wel allemaal vriendelijke oudjes. Ook veel spanjaarden nu, omdat de formule 1 hier in barcelona is. we wilden gisteren uitgaan, maar al die zatte autogekke spanjaarden verpesten het voor ons. zil eigenlijk veel meer vertellen, maar tijd is bijna op... amuseer jullie daar allemaal en laat iets weten! sarah
Na een uitgebreid afscheid op de luchthaven van Pieter (die het zonder tranen heeft weten te doen, maar we hadden het alletwee toch wel heel erg moeilijk), mama (die daarentegen wel een traantje heeft gelaten), papa en mn zus Hanne (bij wie het allemaal wel koel verliep), vertrokken Terrence en ik dan uiteindelijk naar het vliegtuig. Mijn gezelschap had al superlang moeten wachten omdat we weer veel te vroeg in de luchthaven waren.
De vlucht verliep goed en ik heb ook weer iets bijgeleerd. Ik dacht dat vluchten naar Spanje nooit met een tussenstop verliepen, maar die van ons dus blijkbaar wel. We vlogen over Gerona naar Reus, om daar mensen af te zetten en weer op te pikken, en dan vlogen we pas naar Gerona en ging het vliegtuig terug verder naar Brussel.
Een beetje een omweg dus, maar we lieten het niet aan ons hart komen. We waren al blij dat we er eindelijk waren (na al het wikken en wegen over de vertrekdatum en alle praktisch geregel).
Aangekomen in de luchthaven van Gerona viel me meteen op dat het een enorm kleine luchthaven is. Er zijn misschien 4 draaiers om je bagage op te halen. Voor de rest is er niets.
Thomas, onze verantwoordelijke, hebben we vlot gevonden. Hij stond daar met een bordje in zn handen met daarop: Serhs hotels, animatie. En jawel, ook in het echt is hij wel sympathiek. Hij verontschuldigde zich onmiddellijk voor de niet zo duidelijke afspraken die werden gemaakt tussen hem en Jetair over ons verblijf hier. Zoals hollanders zijn was hij ook heel rechtuit. Hij vroeg direct of we misschien een probleem hebben met homoseksualiteit.
Nadat we alletwee zeiden dat het niet het geval was vertelde hij ons dat hij hier een vriend had, en dat die ook chief was in een van de Serhshotels hier in de regio.
Hij gaf ons ook al direct veel meer informatie dan ik in die korte tijd allemaal kon onthouden, maar het kwam erop neer dat hij vertelde over mijn hotel. Er is een directrice en haar regel is dat ik niet zat of aangeschoten s nachts binnen het hotel mag komen. In mijn vrije tijd mag ik doen wat ik wil, zolang de nachtportiers het maar niet zien. Wat me meer zorgen baart is dat ik van het internet in het hotel geen gebruik mag maken. Dat is blijkbaar alleen iets voor de gasten ofzo. Ik moet een internetcafé opzoeken. Gelukkig kon hij me verzekeren dat de internetcafés hier niet zo duur zijn. Meestal vragen ze een euro voor een uur. Dus dat valt heel goed mee. Alleen moet ik het nu zelf nog zien.
Voor de rest zei hij ook wat we hier de eerste dagen/weken vooral gaan doen. En dat is: REPETEREN!!!! Woehoew!
Van s morgens tot s avonds gaan we repeteren voor de shows. In mijn hotel gaan we 2 shows per week doen, voor de rest zijn het allemaal groepen die van buiten het hotel komen. Maar dan heeft de Serhs-keten hier nog 3 andere hotels, waarin we ook onze shows gaan doen samen met het hele team. Dus het zou goed kunnen zijn dat we op 1 avond 3 keer een show gaan doen in verschillende hotels.
Het komt er eigenlijk op neer, dat de teams in de 4 hotels, gaan samenwerken als 1 groot team. Ook in het hoogseizoen, zei Thomas dat we waarschijnlijk in shiften gaan werken. De ene gaat dan eens inspringen in het ene hotel zodat de andere eens kan uitslapen en omgekeerd.
Dit werd allemaal verteld tijdens de rit naar onze verblijfplaats Maar eigenlijk begrijp ik er nog steeds niet echt veel van. Ik zal het allemaal wel zien als het zover is.
Het enige wat ik nu al met zekerheid kan zeggen, is dat ik tot 1 (of was het nu 11?) mei blijf op de plaats waar ik dit nu allemaal zit te typen.
Het is nu bijna kwart voor 3 s nachts en we zijn juist terug van een avondje Calella oftewel Mojito drinken.
Ik zal eerst eens schetsen waar ik nu zit. Stel je voor: een verlaten hotel. Je komt binnen door een aftandse deur, waarna je de receptie passeert die helemaal is afgedekt met een wit doek. Je loopt verder en je komt in de hal. Alle lichten zijn bedekt met witte doeken. Het zwembad staat leeg. Het is donker. De lichten werken niet. Er staat af en toe een grote spiegel, waardoor je bewegingen worden weerkaatst. In een hoek staat alle oud meubilair van in het hotel dat niet meer gebruikt wordt. Zie je het voor je?
Wel, wij verblijven dus in een spookhotel dat al 2 jaar leegstaat. Enkel de 2 eerste verdiepen worden gebruikt en is er ook electriciteit. Warm water is er niet. Alleen in de badkamer op de 2 in gebruik genomen verdiepingen staat een boiler.Thomas is hier ondertussen al 5 weken en heeft het meeste al opgeknapt, maar toch Mijn kamer bestaat uit een inkomhal, waarna je de deur naar de badkamer hebt (die kan ik niet gebruiken, want er is geen warm water. Gelukkig kan ik hier wel het toilet gebruiken). Daarna heb je een kast, in diezelfde gang. En daarna kom je uit in mijn kamer. Eigenlijk een redelijk grote ruimte, waarin eerst een houten tv-meubel staat mét tv die niet werkt en telefoon die natuurlijk ook niet werkt. Dan heb je een klein keukentje, waar we dus gaan koken totdat de eerste hotels opengaan. Verder staat er hier in mijn kamer nog een eettafeltje met 2 stoelen, een staande lamp, 2 gewone zitstoelen, een salontafel en mijn bed.
Verwarming werkt nog niet en extra dekens zijn er niet meer, dus ik hoop dat mijn warm bloed me zal helpen .
Denk niet dat ik het hier allemaal negatief vind. Ik zal merken als ik hier straks goed zal slapen of niet.
Morgen hebben we al direct een vrije dag om alles hier eens te verkennen (alleen is het zondat en is er niets open), en maandagvoormiddag moeten we alles in orde maken qua papieren. Ons spaans rekeningnummer gaan openen, een fiscaal nummer gaan aanvragen En alles zit hier wel raar in mekaar, want zonder dat fiscaal nummer kan ons contract ook niet van start gaan. Blijkbaar is de procedure voor dat nummer nog maar pas veranderd en als je dat nummer aanvraagt kan het pas binnen een maand geactiveerd worden.
Dat zou willen zeggen dat ik deze eerste maand zonder wettelijk contract zou werken. Ik heb ondertussen ook nog niets te zien gekregen van een contract ofzo, maar ik denk wel dat het allemaal in orde komt.
Ze hebben alles toch heel goed uitgelegd, dus ik vertrouw hen wel.
Trouwens, jullie moeten niet jaloers zijn, want de 1ste 2 maanden zijn gaan zwaar worden. We gaan hele dagen (soms nachten) moeten repeteren voor onze verschillende shows (mama mia, met nummers van abba, sneeuwwitje, fiesta latino, ) dat we waarschijnlijk doodmoe gaan zijn. En dan moeten we overdag nog eens animatie gaan geven ook.
Ze vertelden ons ook dat het de eerste paar maanden van het seizoen vooral oudere mensen gaan zijn, en dat pas vanaf juni het jonger volk binnenkomt.
Maar voordat we er echt aan kunnen beginnen gaan we hier ook nog een harde training moeten ondergaan: we moeten kunnen presenteren en uitleggen in 5 talen. Nederlands, Frans, Engels, Duits en Spaans. Dus als ik terugkom zal ik die allemaal waarschijnlijk wel kennen.
Plus, Sabine, in mijn hotel gaan we waarschijnlijk 1 keer om de 2 weken een karaokénight doen!
Ik moet zeker nog massas veel vertellen, maar ik begin nu wel echt moe te worden. Zal proberen om elke avond iets te typen en het dan als ik kan te versturen via mail naar jullie (en op mijn blog te zetten).
Zondag, de eerste echte dag dat we hier zijn en al direct ook ons eerste dagje vrij. Het is nu bijna 10u30 en ik zit hier op mijn terras met de computer op tafel om jullie te laten weten hoe het hier is. Ik ben al wakker van 9u. Ik heb geprobeerd om nog verder te slapen, maar er is hier op straat heel wat lawaai van autos. En vogeltjes!
We zitten nu in Calella, waar Terrence gaat werken. Echt veel is hier niet te doen, er zijn maar een paar cafétjes om te dansen en 1 club, als je die al zo mag noemen Waar we gisteren een Mojito zijn gaan drinken serveren de jongens (geen vrouwelijke bediening) allemaal in bloot bovenlijf. Blijkbaar is dat voor hen zo de dresscode
Ondertussen heb ik nu ook al een beter zicht op het spookhotel waar wij nu verblijven. Als ik nu over de balustrade kijk zie ik een zwembad zonder water, een tuin die helemaal verwilderd is. Nuja, gewoon een hotel dat al 2 jaar niet meer is onderhouden.
Een verdieping onder ons is zo verbouwd dat er een paar mensen een appartement huren. Voor de rest is het helemaal verlaten. Vooral s avonds is dat wel raar en benauwend.
Terrence is nu pas wakker, en moest ik hem niet hebben wakker gemaakt zou hij waarschijnlijk nog tot vanmiddag hebben geslapen. Ik weet dat hij nu nog wel een uur ofzo zal nodig hebben om zich klaar te maken. Voordat hij helemaal gestyled is
We verschillen echt dag en nacht met mekaar, gewoon al op vlak van kledij en mentaliteit. Hij is de modefreak die stilist is en af en toe ook eens model staat. Die alles weet van mode.
En ik ben het compleet tegenovergestelde.
Nu, we zullen ons hier wel amuseren, maar ik denk niet dat het mijn beste vriend zal worden. Daarvoor verschillen we veel te veel.
Straks gaan we dus Calella eens bezichtigen en kijken wat er hier allemaal te doen is (internetcafé bv.) en waar we eten kunnen kopen. Eten gaan we nu nog zelf moeten maken totdat de eerste hotels opengaan op 1 mei. Het enige probleem is dat het nu zondag is, en dat alle winkels dicht zullen zijn.
Nu, wat ik al weet over Calella is dat er hier echt niet veel te doen is. En zo zal het waarschijnlijk ook zijn in Malgret, als ik op 11 mei zal veranderen naar mijn hotel. Het voordeel dat ik heb is dat de zee vlak tegenover mijn hotel is, dat de trein stopt op 5 minuutjes wandelen, en dat ik dus veel mobieler zal zijn dan Terrence die hier in Calella zitten.
Goed, ik zal jullie eens laten. Hopelijk vind ik vanmiddag een internetcafé (en de tijd om er binnen te gaan), dan kunnen jullie mijn eerste verhalen al lezen.
En ik hoop natuurlijk van al een paar mismails te hebben gekregen!
Ondertussen de derde echte dag hier, en ik ben het hier echt nog niet beu. Het is eigenlijk meer het tegenovergestelde: ik ben benieuwd naar wat nog zal komen!
Nu we Calella al beter kennen ben ik ook wel nieuwsgierig naar hoe Malgrat zal zijn. Ik weet al dat het hotel gelegen is aan de boulevard, vlak aan het strand en de spoorweg en sinds gisterenavond heb ik het in het donker ook al een beetje kunnen zien. Het hotel bestaat uit verschillende gebouwen die allemaal worden verbonden door kleine tuintjes. Het hoort er allemaal heel leuk uit.
Gisteravond waren we in Malgrat om een show te gaan boeken om in de Serhshotels een avond per week te komen optreden. Een Polynesische show met een soort hawaïaanse meisjes met strooien rokjes en indiaantjes die krijgsdansen opvoerden. Het was wel leuk, zeker omdat wij mee mochten beslissen of we de show goed genoeg vonden om in onze hotels te komen optreden.
Voor de rest hebben we nog niet zo heel veel gedaan. Behalve s avonds zitten we elke avond in de Polynesian bar Kauai (zo noemt die), waar we ook al vriendjes hebben gemaakt met de barman, de manager en diegene die rondgaan met de coctails. De manager is een echt showbeest, hij vraagt elke keer of we aan de toog willen komen zitten zodat hij kan showen met wat hij allemaal kan. Zondag vroeg hij of hij een vuurtje kon gebruiken van Terrence, maar in plaats dat hij gewoon zn sigaret aansteekt doet hij eerst iets alcoholisch op zn broek en steekt hij dat in brand. Waarna hij zijn sigaret met het vuur op zn broek aansteekt Wel stoer dus. Voor de geïnteresseerden (Sabine, voor als je op bezoek komt ofzo), hij is niet echt knap, maar hij heeft wel enorm veel sexappeal. Net als de coctailshakers daar.
Maandag was een beetje op het gemak wat minidiscoliedjes oefenen (La Bomba, K3-liedjes, spaanse liedjes, ). Vandaag was dan wel weer zwaar.
Vanmorgen hebben we alle liedjes die we gisteren gezien hebben gedanst. En dan moet je weten dat die dansjes allemaal heel intensief rondspringen is. Vanmiddag hebben we dan onze presentatie met de micro geoefend.
Het wordt wel lastig, want alles moet naast Nederlands, Frans en engels, ook in het spaans en het Duits.
Wat wel heel leuk is, is dat ik al een beetje ben gebruind. Het gaat hier eigenlijk wel snel. Ook dat ik elke keer buiten kan eten, ontbijten doe ik hier op mijn terras, is wel zalig.
Maar dit alles houdt niet weg dat ik iedereen wel mis. Ik verlang al tegen dat iedereen op bezoek zal komen.
De rest van de week zal het waarschijnlijk wat drukker zijn en zal ik het moeilijker hebben om te bellen of op internet te gaan, maar ik doe mijn best. Ook om iedereen toch eens te bellen.
Vanaf zaterdag begint dan het echte werk en zal ik maar 1 dag vrij hebben in de week. Dus zal ik ook maar 1 dag hebben om echt verhalen te typen en zo. Daarboven komt dan nog dat ik de stagiair moet beoordelen aan de hand van verslagen en zo. En ik vrees een beetje dat ik dat allemaal zal uitstellen tot op mijn vrije dag J.
Trouwens, mijn stagiair noemt Jaap Thijs, en ik heb al besloten dat ik hem gewoon Thijs zal noemen omdat Jaap zon idiote naam is. J
Ik verlang ook al tegendat ik echt in mijn hotel ga kunnen eten en zo, want hier heb ik wel mijn keukentje, maar er zijn geen deftige kookpotten. Echt iets klaarmaken gaat dus niet, daarom zit ik nu noedels te eten die op niet veel trekken. En voor de rest eet ik vooral toast met smeerkaas, chips en af en toe een broodje. Het stokbrood is hier wel zalig!
Mijn Spaanse bankkaart is ook echt supergrappig. Je zou denken dat een bankkaart net als bij ons een gewone kaart zou zijn, maar hier in Spanje is dat een boekje. Daarvoor zijn hier speciale geldautomaten. Je steekt dan dat boekje in dat machien en dan kan je geld afhalen en dan drukt dat ook direct je bankafschriften daarin. Raar toch?!
Goed, genoeg getypt. Om 9u vanavond moeten we letters gaan knippen voor in de miniclub. En dan vanavond eens vroeg slapen. Vannacht was het 3u toen we thuiskwamen, maar er is hier zoveel lawaai dat het dan nog eens een uur duurt voor je kan slapen.
En om 8u moesten we weer paraat staan.
Maar geen geklaag tot nu toe. Ik amuseer me rot met die hollanders hier. Misschien moet ik iedereen waarmee ik hier samen zit wel eerst eens voorstellen:
Terrence: ook iemand van Jetair waarmee ik samen mijn opleiding heb gedaan. Je moet je hem zwart voorstellen, mager, enorm modebewust. Werkt als model, is stilist bij modeshows en fotoshoots, geeft dansles Is altijd met zijn uiterlijk bezig en is extreem lenig. Hij kan zich plooien zoals de slangenmensen in cirque du soleil. Of toch bijna Ook al zijn we twee uitersten, toch komen we echt goed overeen.
Thomas: de persoon waarmee ik contact had in België ook, hij heeft geregeld dat Terrence en ik naar hier kwamen. Enorm sympathiek. Geeft je bij alles uitleg en ook het gevoel dat je het kan. Als we moeten dansen zegt hij niet alleen de slechte dingen, maar bij mij ook de dingen die ik goed doe (dat ik zeer enthousiast ben en dat het echt leuk is om naar te kijken. Woehoew!). Hij is een beetje de papa van het gezelschap en woont hier ook al een aantal jaar.
Nils: is de vriend van Thomas (jawel, ze zijn homo, maar je ziet het er niet aan), is 19 en het is zn tweede jaar dat hij hier werkt. Is echt supergrappig. Hij kan je ook bij alles helpen omdat hij al de ervaring heeft, maar bij hem is het minder serieus, ook al neemt hij zn werk wel echt serieus Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar misschien is ook omdat hij wat jonger is dat je er meer dom mee kan doen. Als we uitgaan danst hij nooit, behalve een beetje heen en weer wiegen
Sabrina: de zotste van de bende. Komt van een dorpje naast Amsterdam en heeft soms zon accent dat ik ze niet versta. Begint altijd te babbelen over sex (bijvoorbeeld vanmiddag tijdens het middageten ging het over Thomas en Nils ervaringen met trios en over hoe homos eigenlijk sex hebben)
Behalve Terrence, die van Antwerpen is, en ik, is de rest allemaal Hollander.
Zo dat was het dan weer! Tegen dat ik terugkom ga ik waarschijnlijk echt Nederlands spreken ;).
Vandaag was ook weer een rustig dagje. Vanmorgen naar alle hotels gaan kijken. Ik heb het mijne dus ook al gezien, en het is echt mooi! Mijn hotel bestaat uit verschillende gebouwen, we hebben een tuintje en alles is er heel klein en gezellig. Heel licht ook. Alles is heel fris. Wel leuk.
Ondertussen zijn er weeral een paar dingen veranderd. Ik ga nu toch niet werken in Oasis Park hier in Calella met Sabrina, maar in het hotel van Terrence in Malgrat. Ik ben er wel blij om, want dan slaap ik ook in zijn hotel. Het positieve daaraan is ook dat mijn stagiair, Jaap Thijs, ook eerst daar slaapt. Dus dan kan ik al van in het begin kennis met hem maken.
Ook de hoteldirectrice van mijn hotel valt echt goed mee, het is een heel vriendelijke. Toen ze hoorde dat ik eerst in Terrence zijn hotel zou moeten slapen, en daar ook eerst werken vroeg ze of ik niet al direct in haar hotel (Maripins) mocht slapen en of ik daar niet gewoon de animatie mocht voorbereiden Echt een lieve.
We hebben vandaag ook de eerste instructies gehad over hoe we onze stagiairs gaan moeten beoordelen. Dat is door wekelijks een verslag te schrijven met alle positieve en negatieve punten en opmerkingen, en een maandelijks rapport.
Vrijdag de 27ste krijgen we ook een vrije dag, omdat we waarschijnlijk de volgende 2 weken geen enkele vrije dag zullen hebben. Dit omdat we heel de tijd gaan bezig zijn met de dansjes aan te leren aan onze stagiaires, en om hen te begeleiden met alles. Niet dat ik alles beter zal kunnen, dat niet, maar ik heb het wel al eens geprobeerd en dus gezien hoe het niet moet.
Vrijdag, op onze vrije dag, zullen Terrence en ik dus onze koffers moeten pakken om te verhuizen naar zijn hotel. En dan op 11 mei zal ik samen met Thijs weer mn koffers moeten pakken om te verhuizen naar Maripins Ik hoop dat ik er alles nog inkrijg!
Ook met Terrence is het echt super We amuseren ons wel. Soms vind ik hem nog raar, maar we eten nu meestal samen (op het balkon van zijn kamer, want anders moet ik mijn kamer weer helemaal opruimen) en we zitten dan gewoon heel de tijd te vertellen. Het is wel leuk, alleen heeft hij altijd meer verhalen dan ik, of toch meer decadente. Ook door het wereldje waar hij inzit
En natuurlijk, met onze hollanders gaat het ook super. Vanmiddag moesten we een quiz in elkaar steken, onze grote vakantiequiz, en we hadden gedacht aan een vraag als: Wat is de hoofdstad van Spanje. Antwoord van Sabrina: Barcelona.
Ik heb al sinds lang niet meer zo gelachen Toen gaf ze een uitleg dat ze dat zei omdat we nog maar net over Barcelona hadden gesproken. Jaja.
Vandaag was ook de grote shopdag wat ze me niet hadden verteld aan de telefoon was dat we zwarte schoenen nodig hebben om de dansshows te doen, donkerblauwe broeken om activiteiten te geven, en zo nog wel een paar dingen die ik natuurlijk niet meehad.
Na het oefenen gingen we dus op koopjesjacht. Mn zwarte schoenen heb ik na lang zoeken gevonden. Overal begonnen hun maatjes pas vanaf 37, en de kindermaatjes liepen maar tot 35. Uiteindelijk dan een nog mooi paar van nike tegengekomen, maar het was 50 euro. Omdat er hier superveel winkeltjes zijn waar je schoenen kan kopen voor nog geen 20 euro vond ik het wel veel geld en was ik aan het twijfelen. Uiteindelijk heb ik ze gewoon gekocht, want ik had er geen zin in om nog lang te moeten zoeken.
Dan die blauwe broeken. Ik heb nu al een lange. Voor 5 euro gekocht. Het is een gewone donkerblauwe trainingsbroek. Niet echt mooi, maar ik heb toch tenminste al een broek om s morgens activiteit te geven. Om zon korte broek te vinden, dat was alweer iets anders. Sabrina moest ook een broek vinden dus gingen we samen op zoek. We hebben nu nog altijd gene gevonden. Overal hebben ze wel zon broeken, maar dat is altijd voor jongens. Nu, we zullen wel eentje vinden.
Vanavond gaan Terrence en ik weer een coctail drinken in onze favoriete coctailbar Ik hoop alleen dat de baas ons nu gewoon zal laten gaan zonder ons nog gratis coctails op te dringen. Dat is allemaal wel leuk, maar niet als je eigenlijk al genoeg gedronken hebt en je om 9u weer op moet om een hele dag te dansen en te springen.
Ik heb trouwens ook een complimentje over mn zangtalenten gekregen. We moesten gisteren micropresentatie oefenen en ik begon voor de grap gewoon te zingen (All by myself) en iedereen vond het kweenie oe mooi, en zuiver, Tja, je hebt het talent of niet. En blijkbaar heb ik het.
Goed, ik zal me dan eens klaarmaken om iets te gaan drinken (dat ik er toch goed uitzie voor onze cocktailbarbaas, nietwaar Pieter?).
Het is nu bijna 1u s nachts, en de rest is nog een coctail gaan drinken. Ik had niet echt zin om uit te gaan omdat we toch al elke avond naar hetzelfde zijn gegaan, onze befaamde Kauaibar, en omdat het daar ook altijd dezelfde muziek is. Pussycat dolls, ene Ciara en nog een paar van die mtv-sterren. Ik heb me er natuurlijk al geamuseerd, maar elke avond is een beetje te veel van het goede. Dus nu zit ik hier terug in mijn appartementje.
We hebben eerst de hele avond bij onze hollanders gezeten. Ze denken dat ik een bitch ben, maar dat ik het nog niet durf te tonen. Dat ik me nu nog lief gedraag, maar ze vrezen dat het binnenkort zal omslaan. Ik ben toch de slechtste nog niet?
Vanavond kregen we dus ook nieuwe informatie Ik zal vanaf zaterdag meewerken met Sabrina in Oasis Park, omdat mijn hotel ten eerste pas opengaat op 11 mei en omdat het in haar hotel volgeboekt is door Franse en Duitse groepen jongeren. Olé Ik zal de Franse onder handen moeten nemen en Sabrina de Duitse. Het wordt dus meteen ook al een eerste test. En dan hopen dat ik al wat meer zelfvertrouwen zal hebben gekregen voordat Jaap Thijs komt (mijn stagiaire voor diegene die de vorige blogs niet gelezen hebben).
Voor de rest is er niet zoveel meer gebeurd. Alleen dat het echt altijd maar leuker en leuker wordt. We vormen echt wel een goeie groep. Nu beginnen we zo ook meer en meer gewend te geraken aan mekaar en durven we al meer tegen elkaar zeggen. Er wordt veel gelachen, ook en vooral met elkaar
Bv. Ook met de taal die we spreken. Het gebeurd wel veel dat er een taalprobleem is, dat we elkaar gewoon niet verstaan. Dan is dat echt grappig, want uiteindelijk spreken we wel allemaal Nederlands.
Bellen vanuit een telefooncel hier in Spanje naar jullie gsms zijn echt wel duur. Mijn belkrediet van mn gsm is ook op, dus mij bellen lukt niet, maar berichtjes kan ik wel ontvangen. Zou wel leuk zijn om iets van jullie te horen.
Ik zal een dezer dagen ook kijken voor een Spaans nummer, dan kunnen jullie me daarop ook weer bellen. Dat moet volgens mij wel goedkoper zijn. Jullie kunnen daarvoor ook skype gebruiken Daarmee kan je ook bellen naar gsms.
Dan kan je je nu beginnen afvragen waarom ik niet gewoon via skype met jullie praat of msn, maar zoals je al wel hebt gemerkt, hebben we hier in dit appartement geen internet. Thomas zei ons ook al dat we in het hotel ook geen internet zullen krijgen (maar daar zal ik wel een mouw weten aan te passen. Meestal is internet in de bar of aan de receptie, dus zal ik proberen om daar te gaan zitten als er weinig of geen volk is) en dus naar een internetcafé moeten.
Maar zon internetcafé heb ik hier in Calella al geprobeerd en ze hebben daar querty-toetsenborden en dat typt niet zo gemakkelijk. Of toch niet zo gemakkelijk als ik zou willen. Ik wil vlug kunnen typen zodat ik veel kan vertellen. En met iedereen kan praten .
Dus daar moet ik nog iets op vinden.
Ook voor de mensen die op bezoek hadden willen komen heb ik slecht nieuws Thomas vertelde me dat alleen familie (of Pieter als mijn vriend) in het hotel waar ik zit kunnen verblijven, met een korting Nu hoop ik toch dat jullie je hierdoor niet laten tegenhouden, want ik heb al gemerkt dat animatrice zijn ook andere voordelen heeft. Zoals gratis drank in bars als je zegt dat je dit soort werk doet. Dan moet je gewoon je werkpas tonen en dan krijg je je drank ofwel gratis ofwel aan een grote korting.
Ook in winkeltjes krijg je soms korting aangeboden Maar dat heb ik nog maar 1 keer meegemaakt.
Goed, ik zal jullie dan eens laten. Straks eens proberen te slapen. Ik ben verschrikkelijk stijf van het dansen vandaag en de aerobics (hier noemen ze dat de keep fit, maar dat is eigenlijk een mooiere benaming voor buikspieroefeningen, stretch oefeningen, ).
Ik denk dat ik tegen oktober een heel slangenmens zal zijn, want onze benen worden ook gestretcht of uitgerokken zodat we ze wijder kunnen opendoen. Misschien kan ik ooit nog een spagaat als ik echt goed meedoe dan.
De shows gaan ook echt leuk worden. We hebben sneeuwwitje, the musical, waarin ik de boze stiefmoeder speel. En daarnaast nog grease, moulin rouge, showtime (dat is een dansshow met alle soorten muziek), mama mia, Er zullen er nog wel een paar zijn, maar die ben ik vergeten.
Dus dat wordt hééééél véééél oefenen. Maar dan kunnen jullie wel komen kijken J.
Mis jullie allemaal!
Un beso para todos!
Pieter: ik mis je ook en ik haat het dat het hier zoveel kost om eens te bellen. Ik hoop echt dat je in juni op bezoek kan komen, of anders begin juli We zijn nu nog maar 4 dagen ver en ik verlang alweer totdat ik je zal kunnen vastnemen, dus
Ik hoop dat dat ook voor jou geldt, want nu besef ik pas echt dat ik je graag zie. Gelukkig is het hier te leuk om te zeggen dat ik wegga, dus zal ik het wel volhouden. Hopelijk jij ook.
Trouwens, wat wilde je zeggen met dat berichtje van vandaag? Over mars ofzo iets? Ik verstond er niets van, totdat Nils plots zei dat het misschien mijn horoscoop was Is het dat?
Ik dacht eerst dat je stoned was
Hou me ook op de hoogte van wat jij daar allemaal uitspookt. Weet je nog dat we hebben gezegd dat het belangrijkste is om te weten wat de ander allemaal doet en wat er gebeurd in zijn leven? Stuur me fotos, stuur me mails en berichten Gewoon met banale dingen als wat je s avonds gaat doen, of hoe je je voelt, of hoe het is op school, welke taken dat je moet maken, Maakt niet uit wat, je begrijpt wel wat ik bedoel.
Oh ja, trouwens, maandag was het hier in Spanje een feestdag. San Jaume ofzo, die hotelbaas zei dat, maar ik had het niet helemaal verstaan. En blijkbaar is dat een beetje Valentijn. Dan kopen de mannen een roos voor de mensen die ze lief hebben (dus niet alleen hun vriendin, maar ook hun moeder, zus, ), en de vrouwen kopen een boek voor hun geliefde.
Echt grappig, want overal stonden hier zo boeken- en bloemenkraampjes. En iedereen liep hier wel rond met een boek of een bloem
Goed, dan laat ik je ook maar Ik ga slapen. Weet dat ik aan je denk en van je hou!
Gisterenavond zijn we, zoals ik al zei, naar onze cocktailbar geweest. Het begon al goed. De cocktailshaker vroeg wat we wilden drinken, en we moesten niet betalen. Erna kregen we nog een cocktail van de manager, omdat we er waarschijnlijk de ambiance aan het insteken waren. Ze speelden Bomba, en daar hadden we juist een miniclub dansje op geleerd, dus wij in volle glorie aan het dansen Dan een beetje later zat er gelijk een iets oudere jongen heel de tijd naar me te kijken, en op een gegeven moment ben ik beginnen terugstaren. Bleek dat het de beste vriend van de manager was, waarvan wij ook nog een cocktail kregen.
Naast ons zaten dan 2 Italianen waartegen we ook zijn beginnen babbelen. Ze kwamen van de kanten van Rimini en wilden naar Menorca gaan om te gaan werken in een hotel. Het enige probleem, en dat maakte ik hen ook duidelijk, was dat ze zo goed als geen Engels of andere Europese talen spraken. Alleen een beetje Spaans... Ze stelden dan ook voor of ik morgenavond niet mee wilde naar een rave in Valencia, en ik zag dat echt volledig zitten, maar zaterdag is onze eerste echte werkdag en dan kan ik niet toekomen in het hotel na een slapeloze nacht Jammer maar helaas. Ik had wel graag eens zon underground rave live meegemaakt.
Dan kwam er een bende Belgen tegen, en ik dacht, we gaan eens sociaal doen. Dus ik vroeg van waar ze kwamen. Zegt de ene jongen tegen de andere: Hey, van waar komen we nu ook alweer? Terrence en ik lagen direct plat. Komt die ene onwetende jongen dan nog naar me om mn nummer te vragen zodat we dan nog eens samen zouden kunnen uitgaan. Niet dus
Ook die ene oudere vent, de vriend van de manager was nog altijd aan het kijken, en op een gegeven moment zegt Terrence van kom, dat moet hier gedaan zijn. Wij gaan er op af.
We zijn een heleboel dingen te weten gekomen. De manager noemt niet Gilles, maar Guillermo. Die vriend van de baas noemt niet Alfredo, maar iets anders ook met o. En de coctailshaker kan nederlands (geleerd van de toeristen die daar in die bar komen, zot é). Nu was Alfredo die niet Alfredo heet wel nog leuk. Alleen was hij een beetje te veel gefixeerd op mij. Hij zei dat hij nog single was en vroeg dan waar mijn vriendje was. En ik zei natuurlijk: In België.
Hij geloofde het niet, en dan heb ik onze prachtige foto getoond die in mn portefeuille zit. Waarop hij zei: dat gaat toch niet om een relatie te hebben als er iemand daarvan zo lang in het buitenland zit? Je zou beter beginnen met een Spanjaard.
En ik antwoorde dat het ons wel gaat lukken en dat ik sowieso bezoek zal krijgen! Hij probeerde allerlei argumenten te bedenken, maar geen een was sterk genoeg om me te laten zeggen: ja, oké, je hebt gelijk.
Uiteindelijk namen we afscheid en op 8 mei spreken we opnieuw af om eens te gaan dansen. Hij verkoopt mercedessen ofzo (dacht ik) en rijdt er ook mee, en dan komt hij ons ophalen om in geheel chique stijl aan te komen en te feesten.
Dan is er ook nog Simone. Een Nederlandse die hier werkt als animatrice voor een keten waar ze bijna niets moeten doen, en dus vooral klachten te horen krijgen over de animatie. Die komen we elke keer tegen als ze ladderzat is en elke keer voor ze echt zat is zegt ze dat ze gewoon iets gaat drinken. Je kent dat Haar vriendin noemt Jade, is Engelse, en werkte tot voor kort in hetzelfde hotel als Simone. Ze is ontslagen, en nu gaat ze werken als propper. Ook een echt rare.
Nu goed, je merkt dus wel dat het hier leuk is. We amuseren ons hier te pletter. En dat mag ook wel, want vanaf zaterdag zal er minder tijd zijn om uit te gaan en nieuwe mensen te leren kennen. De volgende 2 weken hebben we geen enkele dag vrij, maar morgen ga ik er toch van profiteren!
Ook hier is de sfeer super. Ik leer extreem veel bij over homoseks, seks in het algemeen en over hoe je vloekt en spreekt (Klote teringzooi! Jeetje!) in het Nederlands. Een openbaring, dat wel. Ook zijn Terrence en ik de leerkrachten op taalvlak. Die Nederlanders kunnen echt geen talen. Alleen Thomas en Nils zijn wel goed in Spaans en ook Engels kunnen ze wel goed. Maar laat ze asjeblieft geen Frans praten. Zon ramp!
efkes laten weten dat ik goed ben qqngekoñen. ik woon nu voor een weekje in een spookhotel. het staat al 2 jaar leeg, en daar heb ik een apparteñentje voor mezelf. volgende week verhuis ik nqqr ñijn hotel; ñis jullie alleñqql, maar stel het hier goed. lekker warñ¡ morgen begint het zerk, ñoeten dqn echt beginnen oefenen;;; ik ben de bowe stiefñoeder in sneeuwwitje, de musical. zal volgende keer proberen of ñ4n mp3 werkt, dan kan ik hier alles zetten ñis jullie
Beste, aangezien Sarah nog niet op het internet kan, zal ik jullie even inlichten. Ik heb ze persoonlijk op het vliegtuig gezet, dus op de vraag of ze goed vertrokken is, kan ik alvast positief antwoorden. Ook het aankomen liep bijzonder vlot. Na een tussenlanding in Reus, is ze veilig geland in Girona.
Ze logeert momenteel in een soort spookhotel (hotel opent pas begin mei) samen met medeanimator Terrence en nog enkelen wiens naam me even ontsnapt. Dit weekend zijn ze al eens gaan proeven van de lokale cocktails en voor de rest van de week zullen ze shows voorbereiden voor het animatieseizoen dat eraankomt.
Ze stelt het dus wel. Het is voor haar natuurlijk ook allemaal nog een beetje wennen.
Als ze terug internet tot haar beschikking heeft zal ze zelf wel weer wat posten, tot dan hou ik je op de hoogte.
Geflankeerd door pijnboombossen aan een langgerekt strand ligt de bekende badplaats Malgrat de Mar. Kinderen kunnen naar hartelust baden en spelen doordat het strand geleidelijk in zee afloopt. 's Avonds is het genieten in het uitgaansleven.
Ligging: Officieel aan de Costa del Maresme, die vaak tot de Costa Brava wordt gerekend. Dit is aan de noord-oost kust van Spanje, tussen Blanes en Calella, 70 Kilometer ten noorden van Barcelona.
Malgrat heeft een oud centrum, maar de meeste winkels en hotels zijn gesitueerd aan de boulevard die wordt gescheiden van het strand door een spoorlijn.
Bezienswaardigheden
Fort Kerk Ruine
Excursie naar Colleta - San Filiou, Barcelona, Jeepsafari
Topless toegestaan Balspelen toegestaan Lengte: 3000 m. Min. 30 m. breed Max. 30 m. breed Steil aflopende zeebodem Zand op de zeebodem Strandbar 9 met terras Snackbar/Cafetaria 1 met terras Ligstoelen Ligbedden Parasols Toezicht EHBO Douches Toiletten Volleybal Badminton Speeltuin Trampoline Veel animatie op het strand. Windsurfen Les mogelijk Duikschool Waterfietsen Waterscooter Kano/Kayak Motor/speedboot Banana/tube Glassbottom boat Bungeejumpen in juli en augustus
Eten en drinken
Concentratie van restaurants: In het oude centrum en op de boulevard. 45 restaurants 35 restaurants met terras
Sport
1 Openbaar zwembad Tennis Squash Fitness
Uitgaan
1 Bioscoop 2 amusementshallen 4 disco's en nachtclubs
Vanmorgen telefoon gekregen van Jetair. Blijkbaar weet niemand daar goed hoe het allemaal zit, maar mijn uiteindelijke vertrekdatum zal nu zaterdag 21 april zijn. Zo'n weken vroeger dan verwacht. Ik had toch verwacht dat het allemaal een beetje beter georganiseerd zou zijn, maar blijkbaar mag je als nieuwbakken animatrice niet te veel verwachten. Hun uitleg voor het vroege vertrek was dat ik er al eerder moest zijn dan mijn stagiaire die komt op 1 mei, zodat ik de werking van het hotel goed ken en mijn weg al vind in de omgeving. Zo zal ik al ingewerkt zijn en kan ik mijn stagiaire dan beter briefen en tonen waar alles is. Ik zal normaal gezien ook betaald worden door de hotelketen zelf (Serhs hotelketen), maar dat betekent dat ik dan waarschijnlijk een Spaans rekeningnummer zal moeten nemen. Het wordt allemaal nog afwachten hoe het daar zal zijn en hoe het allemaal geregeld zal worden, want nu lijkt het alsof ze zelfs bij Jetair nog van niets weten. En ik moet me maar schikken, daar valt niets aan te doen. Ook voor Pieter kwam het nieuws onverwacht. Toen ik hem belde lag hij nog in bed, en wist hij gewoon niet wat te zeggen. Het worden de laatste paar dagen die we samen zullen kunnen doorbrengen. Nog 4 welgeteld. Ook voor de rest komt het allemaal onverwacht. Morgen moet ik van Tim al afscheid nemen, omdat hij op weekend gaat. Jolien is vanmorgen op verplichte studiereis vertrokken met school en komt vrijdag pas terug. Eigenlijk mag ik nog van geluk spreken dat het pas zaterdag is, het kon evengoed op vrijdag zijn en dan ging het helemaal niet meer lukken om iedereen te zien die ik wil zien. Nu, eigenlijk denk ik niet dat het missen zo erg zal zijn. Ik weet dat iedereen z'n best zal doen om eens op bezoek te komen, en gelukkig bestaan er ook nog het internet en de gsm. Trouwens, voor diegene die het lezen: eens ik vertrokken ben kunnen we best contact houden via skype! Met dat programma kun je goedkoop bellen naar het buitenland, gratis als het van computer naar computer is, en voor een paar cent kan je bellen van de computer naar een gsm. Bekijk het allemaal nog eens goed, ik heb het al lang geïnstalleerd. Ook van anderen hoorde ik dat het een van de beste manieren is om contact te hebben. (www.skype.com) Dan kunnen we afspreken voor skype-gesprekken.
Binnenkort zal ik een andere website hebben waar ik mijn verhalen kan plaatsen (met foto's), maar waar ook jullie je eigen plaatsje hebben om verhalen neer te pennen en vooral veel foto's op te zetten. Zo blijven we zowel in Spanje als in België van mekaars avonturen op de hoogte. Ik laat iets weten wanneer de site in orde is. (voor meer info en voor gepush moet je bij Pieter zijn, hij zal die site maken)
Het einde komt steeds dichterbij en vlugger dan verwacht... Ik zou normaal de eerste van mei op het vliegtuig stappen richting Gerona, maar vorige week vrijdag kreeg ik mail dat ik op 23 april al moet vertrekken. Op zich is dat niets erg, maar voor de mensen rondom me is het wel heel vroeg. Iedereen had zich gefixeerd op die eerste mei, dat ze in het weekend ervoor zeker niets hadden gepland, maar nu ik België een weekje vroeger zal verlaten heerst er grote paniek. Zal ik iedereen nog kunnen zien? Het antwoord op die vragen is helaas 'neen'. Ikzelf ben bezig met vanalles om me voor te bereiden (dingen bijeen te zoeken en te verzamelen) en anderen zitten ofwel in het buitenland voor stage of moeten op reis voor school. Nog andere hebben het dan weer veel te druk, en nog andere hebben een weekendje subtropisch zwembad geboekt. Allemaal heel goed te begrijpen, want niemand wist dat die datum kon veranderen. Het komt er nu dus op aan om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen op een kwalitatieve manier. Dat lukt wel...
verrassingen, zoektochten, spelletjes die ik altijd win, zon, feestjes met vriendelijke mensen, pasgemaaid gras in de zomer, zee, muziek, babbelen met interessante mensen, lachen, festivals, vuil worden, gelukkig zijn en daardoor in het rond springen, huppelen over zeebrapaden, de strips in de krant van 'Liefde is...' en 'Hagar', katten en kleintjes, m'n lievelingsbroek die er nu niet meer is, postkaartjes uit verre landen, muntstukken, m'n sletsen, massages, lachen, op reis gaan, warm hebben en daarbij een beetje zweten, af en toe een inspanning doen (een kleintje), door de sneeuw rollen, slimmer zijn dan andere mensen, bloemenkransen, indianen, internet, leeuwen, securityvrouw spelen,...
Af en toe vraag ik me af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt om nu naar Spanje te vertrekken. Soms zie ik mezelf in mn eigen stekje samen met Pieter. We zijn eigenlijk nog niet zo lang samen, maar omdat we nu zo goed als samen wonen (al geef ik dat nog altijd niet graag toe, voor mij is het gewoon logeren) zie ik hoe het zou kunnen zijn.
Misschien had ik beter gekozen om hier in België te blijven en samen met Pieter hier iets te huren. Ik weet dat het zou lukken, want ook nu redden we ons. We weten allebei dat we niet gezond eten, en we liggen veel te lang in bed, maar we zijn nog altijd 2 handen op een buik.
Als je zo goed als nooit ruzie hebt, ook al ben je bijna elke dag verplicht op elkaars gezicht te kijken, dan denk ik dat het wel goed zit.
Ik zou niet over zoiets denken enkel om met Pieter alleen te kunnen zijn en huisje-boompje-beestje te kunnen spelen, neen, dan denk ik ook aan alle feestjes die we zouden kunnen geven in ons eigen plekje. Zonder ons te moeten storen aan humeurige huisgenoten die de volgende dag misschien vroeg naar school of werk moeten. Dan heb je ook nog de huisgenoten die niet sociaal zijn en liever geen volk in hun huisje hebben.
Als ik dan denk aan onze plek dan zou ik willen dat de voordeur altijd openstaat voor iedereen, maakt niet uit wie. Dat is ook het voordeel bij ons, ik apprecieer zijn vrienden en hij die van mij. Het zou ons dus niet uitmaken voor wie van de 2 het feestje is, we amuseren ons alle twee wel.
Daarna begin ik ook aan de andere kant te denken. Moet ik voor zoiets mijn droom om België te verlaten en nieuwe oorden en ervaringen op te zoeken laten vallen? Voor een huisje-boompje-beestje denk ik dat ik toch nog niet echt klaar ben. Ik ben nu nog veel te wispelturig. In wat ik wil doen, waar ik wil wonen en waar ik naartoe wil. Nu zou ik, moest ik genoeg gespaard hebben, nog mijn rugzak volproppen en gewoon naar de andere kant van de wereld willen liften. Nu wil ik zoveel mogelijk avonturen meemaken, zoveel mogelijk nieuwe inzichten opdoen. Ik weet wel dat het avontuur niet echt in Lloret de Mar te vinden is, maar om een half jaar in Spanje te gaan wonen denk ik dat je er toch wel een béétje lef voor moet hebben. Waarschijnlijk zal het ook al spannend genoeg zijn om daar een heel nieuw leven op te bouwen, met dan het verdriet om het daarna allemaal weer achter te laten en weer ergens anders naar toe te gaan.
Ik weet dat ik later ook nog altijd sedentair kan beginnen worden. Alleen is de drang om nieuwe dingen te zien en mee te maken nog altijd groter, en dan kan ik enkel hopen dat Pieter ooit ook zo zal denken en me achterna komt.
Een huisje-boompje-beestje hoeft zich daarom toch niet in België te bevinden? Waarom niet op een plaats waar het wat warmer is?
Met een melancholisch liedje op de achtergrond kunnen veel gevoelens aan de oppervlakte komen. Zeker als je al een hele dag alleen op een kamer zit, te wachten tot je vriendje terug komt van zijn werk. Je voelt je eigenlijk wel zielig, zo alleen. Zo zonder iemand om tegen te praten. Je bent alleen met je boek, waarvan je weet dat die binnen een uurtje ook uit is, en met de kat.
De dingen die overdag door je hoofd gaan staan allemaal in schril contrast met de avonden. s Avonds ben je niet meer dat zielenpootje dat smachtend verlangd totdat haar wederhelft er terug is. Neen, de avonden worden altijd druk in beslag genomen door uitgaan met vrienden, vriendinnen, nieuwe avonturen, nieuwe mensen Alleen lijkt het alsof niemand overdag tijd heeft.
Pas vanaf 6 u s avonds is iedereen weer bespreekbaar en vrij.
Als dat gebeurd voel je je populair en geliefd. Je bent weer een sociaal beest. Toch komt die twijfel van overdag af en toe ook s avonds eens opzetten. Op een feestje waar je je niet op je gemak voelt en waar iedereen elkaar al kent en je de enige lijkt die er alleen staat wil je liefst zo vlug mogelijk weg. Er zijn nog andere feestjes genoeg om naar toe te gaan
Na die ervaring van alleen te staan, zou je het liefst naar huis willen, maar je weet dat het niet de beste oplossing is. Zo stort je je alleen nog maar meer in de eenzaamheid.
Op naar een ander feestje dus.
Weer van iemand die je niet echt kent, maar bij wie je je zoveel meer op je gemak voelt. Je kent hem nochtans maar een drietal dagen, het feestje is een waar succes. Hij babbelt even met je, schenkt je aandacht en stelt je voor aan andere mensen met wie je dan weer kunt beginnen babbelen. Als die andere mensen dan ook nog eens gemakkelijke praters zijn, en grappig daarenboven, dan kan het echt niet meer stuk. Je lacht je een ongeluk met zaken die niet eens grappig zijn, je vertelt over jezelf, over wat je gedaan hebt, je toont interesse en er wordt interesse in jou getoond
Je komt thuis met een fantastisch gevoel: weer nieuwe vrienden gemaakt, weer mensen die je kent.
Maar wat als die ook alleen maar s avonds tijd hebben?
Nu ik moet wachten tot ik effectief kan vertrekken ben ik nog zoveel mogelijk aan het genieten van wat Gent nog te bieden heeft. We hebben al mogen proeven van weer op z'n Belgisch, eerst een hele week zon en redelijk warm om ons daarna een week regen en kou voor te schotelen. Gelukkig kan je in Spanje nog vertrouwen op het weer. Daar heeft het nog niet zo'n kuren gekregen. Naast het Belgisch weer zijn er ook nog alle mensen die ik zal missen en waarvan ik hoop dat ze zeker op bezoek zullen komen. Eigenlijk gebruik ik hen nu een beetje om het hier nog zo aangenaam mogelijk te hebben. Wat typisch Gents is zijn alle studenten die er rondlopen, en al die studenten brengen heel wat originaliteit in ideeën en activiteiten mee.
Zo kwamen de rechten op het idee om ter promotie van hun praesidium van volgend jaar een mega-twisterspel op te zetten dat de ganse Kouter in beslag nam. Het meeste volk kwam daarentegen niet om mee te spelen, het was trouwens extreem leuk om ons nog eens in van die rare posities te zetten, maar wel om te profiteren van alles wat gratis was. Tegen gratis bier, cola, pannenkoeken en hotdogs zeggen wfe natuurlijk geen neen. Toen ze ook nog eens met chips rondkwamen werd het me toch een beetje te veel, maar zo moest ik voor 's avonds ook al geen eten meer voorzien. Na een hele middag Twisteren begon ik me toch een beetje stijf te voelen, en gingen we weer op weg. Als de mensen gewoon al de intentie gaven dat ze naar huis gingen kregen ze uiteindelijk nog shampoo gratis ook.
We verlieten de massa en gingen mijn fiets halen die voor een groot onderhoud binnen was bij de fietsenmaker. Er moesten nog cadeautjes gekocht worden ook, want vorige week vrijdag was het Pieter zijn verjaardag. Met de fiets op weg naar de speelgoedwinkel, wat me niet zo goed bekwam, want bleek dat ik het fietsen tussen de tramsporen zo'n beetje verleerd was. Ook remmen met zo'n torpede lukte niet meer zo goed, wat resulteerde in een Sarah die in de tramsporen belandde en die probeerde af te remmen met behulp van haar voeten en de grond. Tim en verschillende andere mensen konden hun lach niet inhouden, waardoor bij mij het schaamrood weer op de wangen verscheen. Het voelde vertrouwd aan.
Na wat tegenslag en 5 minuten die wel een uur leken te duren konden we cadeautjes beginnen kiezen. Wat geef je in godsnaam aan iemand die 23 is, je lief en die graag dingen doet die niet mogen volgens de Belgische wet? Om hem terug aan z'n kindertijd te herinneren kwamen we op een jeu de boules-spel, een roze bellenblaasding en een knikkerspel. Zo kon hij zich weer wat jonger wanen, en niet de bompa met het groene blaadje van 20 dat hij dacht te zijn. De cadeaus waren een enorm succes. Op het retro-verjaardagsfeestje mét taart en kaarsjes die hij in 1 keer moest uitblazen stond hij volledig in de belangstelling. Helemaal aan het genieten. Een van de andere cadeautjes was een bionicle, iets waar ik tot nu nog nooit van gehoord had, maar blijkbaar is het een robot die je zelf in elkaar moet steken. Het hele mannelijke deel van de tafel was erdoor gebiologeerd. Ze zijn nu volledig in en als je het aan een jongen geeft, zelfs eentje van 23, heb je succes verzekerd!
Zaterdag was het dan mijn beurt om te feesten. Het was Starwarz, 1 van de bekendste Belgische drum&bass-feestjes, waarvoor mensen vanuit het hele land afzakken. Voor mij is dat zoals kozzmozz is voor technofanaten, beter bekend als mijn Walhalla. Eerst was er pre-party op Tims kot. Ook de technoërs wilden het eens proberen, maar lang hebben ze het niet volgehouden. Na een half uurtje waren de eersten al weg, Pieter heeft het nog volgehouden tot 2u waarvoor ik hem eeuwig bewonder. Het was weer 1 van de hoogtepunten van dit jaar. Al van bij het binnenkomen was ik volledig in de stemming en kon ik gewoon niet meer stilstaan. Ik kan zo'n feestje echt aanraden als vermageringskuur. Als je van 12 tot 6u constant aan het springen en aan het 'dansen' bent, kan ik je verzekeren dat je de volgende dag al je spieren voelt. Bij mij was het mijn rug en mijn buikspieren. Op andere feestjes voel ik meestal ook mijn benen. Rond half 7 kon ik dan eindelijk naast Pieter in bed duiken, echt slapen zat er niet meer in want ik was in de wetenschap dat ik na zo'n drietal uurtjes toch weer moest opstaan om te gaan werken. Ik heb meer gerust met mijn ogen gewoon gesloten dan geslapen, maar gek genoeg was ik na die 3 uurtjes toch nog redelijk fit. Ik zag het wel zitten om voor 8 uur te gaan afwassen. De eerste paar uur gingen vlot, maar daarna begon het toch lastig te worden. Als interim heb je meestal niet zoveel aan je collega's omdat je daar toch maar voor een dagje zit en ze niet zoveel aandacht aan je schenken, maar waar ik toen moest werken is er wel een aangename sfeer. Iedereen is geïnteresseerd in iedereen en ze appreciëren wat je doet. Ik was die middag niet echt aanspreekbaar, maar dat gaf niet. De avond voordien was er personeelsfeest geweest en niemand had er meer dan 5uur kunnen slapen...
Nu een goeie 2 dagen terug in België. Dinsdagmiddag om half 1 waren we net geland in Zaventem en sindsdien heb ik eigenlijk vooral geslapen. De laatste avond in Spanje kregen we ook allemaal onze bestemming waar we voor de volgende 7 maand naartoe worden gestuurd. Voor mij werd het even spannend, want de roddel ging de ronde dat er 2 van onze groep niet zouden mogen vertrekken. Ik dacht dat ik daarbij hoorde want als ik sport moest geven was dat een ramp. Gelukkig werd ik dan bij de laatste namen afgeroepen en kreeg ik te horen dat ik in Spanje ga werken. Calella meer bepaald, met luchthaven in Girona en Barcelona op een half uurtje met de trein kan ik echt niet klagen. Misschien dat Calella voor de meesten niet echt een belletje doet rinkelen, maar als ik LLoret de Mar zeg waarschijnlijk wel. Nu wordt het vooral afwachten waar ik effectief zal slapen en hopen dat het allemaal een beetje meevalt. Ik zie het alleszinds wel zitten. In die 7 maanden Spanje zal mijn Spaans waarschijnlijk ook heel wat beter worden en zal ik heel wat kunnen bezoeken. Mijn lievelingsstad Barcelona zal ik ook veel bezoeken op mijn vrije dag en natuurlijk de nog niet betreden Spaanse paden proberen te ontdekken, zodat ik vrienden en familie die me komen bezoeken wat kan rondleiden. De vorige 2 weken in Benidorm waren wel zwaar, maar zeker leuk. Nachtenlang hebben we gerepeteerd voor onze shows en onze sporten of activiteiten die we de volgende dag zouden moeten geven. Vooral de momenten op het podium vond ik zeer leuk. En het applaus achteraf natuurlijk. Bij onze blind date show hoorden we van in de backstage al dat ons publiek zich rot aan het amuseren was. De sporten daarentegen waren in mijn geval een grote ramp. Ik kende mijn reglementen maar half, en daardoor was ik ook heel onzeker. Iedereen wist toch beter dan ik hoe ze het moesten spelen. In rekenen ben ik ook nog nooit goed geweest, dus bij de puntentelling wist ik ook al zo goed als zeker dat ik ging falen. Daarom ben ik eigenlijk wel blij dat ik in Calella terecht ben gekomen. Ik ga waarschijnlijk met een heel jong publiek te maken hebben dat toch veel zal uitgaan en 's morgens niet veel waard zal zijn. Ze hebben me ook al gezegd dat ik veel kroegentochten en feestjes en zo ga moeten organiseren, en laat feesten nu net een van m'n grootste hobby's zijn. Zoals ik al zei, ik kijk er volledig naar uit, ook al weet ik dat ik zo goed als alleen zal moeten vertrekken. Maar ter plaatse zal ik vlug nieuwe mensen leren kennen en Calella ligt niet zo ver waardoor ik weet dat zeker iedereen me wel eens zal komen bezoeken... In kleine maand die ik nu nog in België zal verblijven wil ik toch zeker nog eens met iedereen afgesproken hebben. En wie een afscheidsfeestje voor me wil organiseren hou ik zeker niet tegen...
