Dinsdag 22 mei 2007

Gisteren waren Pieter en ik 11 maand samen. Nu gaan we dus voor het jaar, en straks voor de 2 jaar en zo verder. Juist omdat we die dag normaal samen zouden vieren was het een extra zware dag. Zeker voor Pieter. Ik had andere dingen om me mee bezig te houden.

’s Avonds hadden we een show hier in Maripins, de showtime. Daarin komen dansjes en sketches in voor. Ik deed eerst de presentatie, daarna was er een dansje op pirates of the caribbean. Erna kwam ik in de ballerina-sketch. Die sketch gaat als volgt: een ballerina komt op met een touw en doet eerst een dansje met een klein pirouetje of huppelt gewoon wat rond. Erna legt ze het touw neer en zoekt in het publiek 2 sterke mannen uit. Die moeten elk aan een kant van het touw staan en zo hard als ze kunnen trekken. Daarna probeert de ballerina op het touw te staan maar dat lukt niet. Ze valt. Daarna zoekt ze nog 2 andere mannen en die moeten ook elk aan een kant het touw vasthouden. Ze probeert nog eens en ze besluit dat het touw sterk genoeg is. Erna fluit ze hard op haar vingers of roept ze ‘Joehoew’. En erna komen er 2 wasvrouwen met een wasmand op die de was beginnen op te hangen op het koord.

Ik was dus 1 van die wasvrouwen. Erna kwam dan het dansje van working nine to five.

Ik had het al superveel geoefend, maar nog nooit met diegene waarmee ik nu show had. Sabrina stond van voor en deed alles anders dan ik gewend was met Terrence, dus was ik helemaal in de war en deed ik alles verkeerd. Nu zeiden ze wel dat het zeker niet opviel, maar gewoon voor mezelf was het niet leuk.

Daarna kwam het volgende stukje waar ik inzat: I will follow him..; Ik weet niet of jullie dat liedje kennen, maar we waren dus verkleed als non. 2 vrouwen uit het publiek waren ook non en een man was paus. Daarna deden we een dansje.

Na I will follow him kwam het stukje Bella Italia. Ik denk dat het met een liedje van Urbanus was. Mia bel, bella margarita, jij en ikke, wij wonen vice a via… Zo gaat een deel van het liedje. Een man uit het publiek was de gitaarspeler en wij waren met z’n drietjes pizzabezorger. Het was de bedoeling dat de gitaarspeler al op het podium zou staan en dat wij erna dan zouden opkomen. Maar Sabrina wist niet wanneer ze op moest en stond al op het podium, terwijl Jaap en ik nog stonden te wachten om te vertrekken. Dan het dansje zelf was ook heel rommelig… Over dat dansje was ik dus ook al niet tevreden.

Dan als laatste moest ik Sexbomb doen van Tom Jones. De pruik die ik moest dragen trok al op niet te veel, en ik moest dat dan ook nog eens ‘doen’ zonder dat ik wist wat dat ‘doen’ in hield. Ik stond daar dus op het podium gewoon een beetje te ‘dansen’ en te proberen om mee te playbacken, terwijl ik de tekst totaal niet kende. Nu goed, ik begon een beetje met het publiek ook te dansen, maar als ik terug op het podium wil gaan struikel ik en kan ik maar net mijn evenwicht bewaren. Een beetje daarna voel ik mijn pruik verschuiven en ik probeer hem nog vast te houden, maar hij valt al op de grond.

Nu, allemaal tekenen van een slechte voorbereiding dus. En een teken van niet genoeg te kunnen oefenen. Of toch niet met de hele groep.

Blijkt nu dat Terrence en ik niet in sneeuwwitje gaan kunnen meedoen ook. Die kans zit er dik in, omdat onze hoteldirectrices niet willen dat we teveel weg zijn uit hun hotel. Daardoor kunnen we dus nooit mee oefenen met de rest en daardoor is het dat de show slecht was. Als we alles een paar keer hadden kunnen repeteren met iedereen die in de show meedeed was het allemaal al veel beter gegaan. Ook bij Terrence is het niet zo goed gegaan. Eigenlijk nog slechter als hier. Hij is gewoon te perfectionistisch op vlak van kostuums en afwerking. Wat bij mij gebeurde met mijn pruik van Tom Jones zou bij hem nooit gebeurd zijn. Maar daardoor, omdat hij zo bezig is met alles goed te doen, verliest hij te veel tijd die hij nodig heeft om zich om te kleden en daardoor kon hij bij een sketch niet meedoen omdat hij nog bezig was met omkleden.

Nu hebben we totaal geen zin meer om nog te oefenen voor shows omdat we toch nooit met de rest kunnen oefenen. We weten de opstelling voor de show pas de avond zelf.

Nu goed, genoeg gezaagd. Ik heb hier al verschillende foto’s. Alleen zijn er jammergenoeg geen foto’s van de show genomen. En is het enige probleem dat ik ze niet kan doorsturen. Het duurt veel te lang om ze hier via internet door te sturen. Ik zat vanmiddag op internet voor een uur en voor een paar foto’s heeft het bijna 3 kwartier geduurd. Tim is de eerste die hier op bezoek komt, dus zal hij ze gewoon op z’n mp3 zetten en terug mee naar België nemen.

De maand juni zal voor mij voorbij vliegen, want eerst komt op 2 juni Tim op bezoek tot de 14^e en dan 4 dagen later is Pieter hier al tot de 23^e.

Ik zit hier nu buiten op de trap te typen, voor de ingang van ons gebouw. Te genieten van de zon, omdat Tim zei dat ik er op de foto’s nog zo wit uitzag. Daarom ga ik nu zoveel mogelijk in de zon zitten. Voor de duidelijkheid, ik heb ook niet elke dag de tijd om te zonnebaden of aan het strand te liggen. Al zal dat bruinen nu misschien iets vlugger gaan omdat we ’s morgens ook al warmte en zon hebben. Daardoor kunnen we ’s morgens aquarobics geven en zelf ook eens in het water springen. En zon en water = bruin.

Morgen ga ik ook weer aan het strand liggen.  Als het tenminste zo warm is als vandaag. Nu is het hier eind de 20 graden.

Vanavond is er flamencoshow, en geef ik mezelf een avondje vrij. De vorige avond vond ik zo erg (ze negeerden me totaal) dat ik het mezelf niet meer zal aandoen. Ze zoeken het zelf maar uit als ze het toch allemaal beter weten.

Van de receptie heb ik ook gehoord dat het vanaf volgende week weer iets drukker zal worden. Weer iets meer kinderen, omdat de Engelse kinderen blijkbaar volgende week al grote vakantie hebben. Weer wat meer leven in de brouwerij, want van niets doen en verveling word je ook wel moe.

Voor diegene die het hier lezen heb ik trouwens ook nog een vraag: wie weet leuke spelletjes voor in het zwembad? We hebben hier een activiteit die we kunnen doen en die heet aquafun, dus als je waterspelletjes weet voor in of uit het water mag je ze altijd laten weten.

Voor de rest gaat het hier allemaal wel goed. Anja vertrekt de 28^ste mei, dus dan zal ik hier even alleen in m’n kamer zitten. Wordt wel aanpassen. Ik ben nu zo gewend aan altijd iemand rondom me hebben dat ik haar wel erg zal missen. Ook leuk om iemand te hebben die niet zo veel moet werken, want dan kan je altijd iets doen als je ook vrij hebt.

Ik denk dat het wel eenzaam zal worden zonder haar.

Op de foto’s zien sommige mensen er misschien marginaal uit, maar iedereen valt echt heel goed mee. Behalve Jorge dan. Tim weet wel wie dat is op de foto’s en zal het je met plezier vertellen. Jorge is de kerel die het aandurfde me een briefje te geven met ‘I love you’ erop.

Hij wist nog niet dat hij dan slaag zou krijgen van mijn vriendje die komt in juni…

Vanmorgen hebben we dan aquarobics gegeven, maar omdat er toch niemand meedeed zijn Jaap en ik dan maar in het zwembad gesprongen en hebben we zelf onze aquarobic gedaan.

Alles hier dus nog altijd goed, maar ik verlang wel naar de 2^e juni als Tim hier zal zijn.

Dikke kus!

25 mei 2007

Vandaag is mijn vrije dag. Uitzonderlijk de laatste keer op vrijdag, want vanaf volgende week wordt mijn vrije dag op woensdag. Dus voor diegene die komen, hou er rekening mee, want zo kan je je verblijf er zo op berekenen dat je ofwel 1 ofwel 2 dagen met mij kan doorbrengen zonder dat ik moet werken.

Voor de rest verveel ik me vandaag uitzonderlijk erg. In mijn bed gelegen tot 12u30 en dan opgestaan om toch iets te kunnen eten. Omdat ik geen geld meer heb moest ik wel opstaan om hier in het hotel iets te eten.

Gisteren zijn we weer uitgeweest, met onze normale bende. Chiara en ik waren vandaag allebei vrij dus we konden het er gisteren wel eens van nemen. In het begin zijn Terrence en Anja ook meegegaan naar de QK, waar ook Deniz en nog een paar andere mensen van zijn hotel waren. Die zijn dan allemaal rond ongeveer 2u naar huis gegaan. Chiara en ik gingen dan nog naar een andere discotheek, in volledige diva-stijl met de auto gebracht en voor de deur afgezet natuurlijk. Alleen was daar bijna geen volk omdat het donderdagavond was en er nu in de week bijna niemand van de Spanjaarden uitgaat. In het hoogseizoen wordt dat wel anders want dan zit alles hier vol met halfgare marginale toeristen. In die discotheek bleven we niet zo lang. Wel lang genoeg om kennis te maken met een vriend van Chiara die ons voorstelde om vanavond (vrijdag dus) iets mee te gaan drinken op zijn boot. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, maar ik zal wel zien wat er van dat aanbod overblijft vanavond. Ik heb die kerel z’n nummer ook niet, dus alles verloopt via Chiara. En als zij geen zin heeft blijven we dus waarschijnlijk gewoon thuis.

Nadat we nog een laatste (gratis) shotje hadden gekregen gingen we op weg naar het appartement van een andere vriend van haar. Het was daar niet zomaar een appartement, het was een drie verdiepingen tellend dakappartement met groot dakterras, en uitzicht op de bergen én de zee. Een grote flatscreen aan de muur en een paar van die designmeubels… Geld genoeg dus. Het enige probleem was dat hij alleen maar Spaans sprak, Chiara spreekt het ook vloeiend, dus toen die 2 met elkaar begonnen te praten (vooral over de problemen die ze heeft met haar ex en zijn neef) kon ik niet meer volgen.

Af en toe verstond ik er wel iets van (en af en toe gaf Chiara uitleg door sommige dingen te vertalen) en dan kon ik niet anders doen dan eens glimlachen of lachen als het grappig was.

Na een tijdje zei hij iets tegen Chiara en blijkbaar ging het over mij. Bleek dat hij zei dat hij het leuk vond hoe ik naar hem lachte (maar dat was gewoon omdat ik me zo inspande om te verstaan wat ze zeiden dat ik constant naar hen keek), hoe ik sprak en dat hij me gewoon heel mooi vond. Toen na een tijdje was hij weer naar me aan het kijken en hij zei dat hij met me wilde trouwen. Nu had hij wel al heel wat smoor op, dus ik neem het maar met een korreltje zout. Toen ik dan ook zei dat ik er wel nog even over na zou denken vroeg hij hoe lang ik hier nog bleef. Tot oktober. Wel, zegt hij, dan zullen we in oktober getrouwd zijn, daar ben ik zeker van. Dat was wat hij zei.

Nu… als Pieter komt zal hij wel direct inzien hoe stom het was wat hij zei, want in oktober ga ik gewoon terug naar België! Ook al zal ik het hier waarschijnlijk wel missen. Al die rare en af en toe decadente mensen die je hier tegenkomt. De spaanse mentaliteit. Niets is hier zeker als je iets afspreekt. En het zal ook  weer aanpassen worden als ik terug in België ben dat ik als ik over straat loop niet meer constant ‘Hola, guapa!’ hoor. Moest ik nu al genoeg Spaans kunnen, dan zou ik iets terug kunnen zeggen, maar nu wordt dat meestal beantwoord met een beperkt: ‘Hola, guapo! Como estas!’

Nu Anja’s vertrek dichterbij komt heb ik te horen gekregen van Thomas dat er een nieuwe stagiaire komt voor de receptie en dat die waarschijnlijk bij mij in de kamer komt. Nu is het probleem dat die binnen 2 weken komt en dat Pieter hier dan juist is. Van Gloria mocht het dat ze bij mij op de kamer sliepen, Tim en Pieter, dus heb ik mijn positie en die van hen tot het uiterste verdedigd en gewoon zegt dat het niet mogelijk is dat dat meisje bij mij komt. Ze moet maar tijdelijk een andere kamer krijgen, maar ik slaap niet apart als ik dan eindelijk de kans heb om nog eens een weekje bij Pieter te slapen.

Nu hoop ik dat ook aan mijn mening en gevoelens aandacht wordt gegeven, want anders denk ik dat ze hier een boze animatrice zullen hebben.

Voor de rest denk ik wel dat iedereen hier super content is over ons. We krijgen constant complimentjes van de mensen en ook Gloria zei volgens Thomas dat we het goed deden.

Dus, het kan niet beter. Het werk doe ik ook nog altijd even graag, dit hou ik wel vol tot oktober. Alleen is het enige probleem dat ik Pieter zo erg mis. Moest dit nu in België bestaan, of moesten jullie allemaal naar Spanje kunnen komen wonen dan zou het perfect zijn. Dan konden we in mijn middagpauze allemaal samen naar het strand gaan en zwemmen in de zee…

Vandaag is het hier niet echt mooi weer. Het is wel zonnig en warm en bedrukt, maar het zit bewolkt. Dus, weeral, mijn vrije dag is vervloekt… Zeker weten dat het morgen weer echt warm strandweer zal zijn.

Zo, maar ik denk dat dat het was voor vandaag. Misschien weet ik straks wel weer wat om te vertellen. Oh ja, die discotheek, de andere waar ik het over had, heet Somnis. Ik kom er nu pas op en ik heb geen zin om te zoeken waar het staat om het allemaal te veranderen.

Jullie zullen dit waarschijnlijk pas in juni te lezen krijgen, want zoals jullie al wel weten heb ik nu op het moment geen geld om op internet te gaan en dit alles op mijn blog te zetten. Als ik mijn loon heb krijgen jullie dit te lezen (en dan is Tim hier waarschijnlijk al).

Goed, geniet nog van jullie dagen. Succes met de examens…

Weet dat ik aan jullie denk!

Woensdag 30 mei

Vandaag is het nog 2 dagen en dan is Tim hier. Jawel, ik ben al aan het aftellen tot iedereen hier op bezoek is geweest. De voorbije weken zijn eigenlijk wel snel voorbij gegaan. Het leven ging hier verder zijn normale gangetje. Alleen zijn de meeste oudjes nu wel vervangen door jongere mensen. En er zijn hier ook al een paar kinderen aangekomen.

Ons publiek nu bestaat vooral uit sportverenigingen die hier in Spanje ofwel komen trainen ofwel wedstrijden komen spelen. Overdag zien we hen dus niet zoveel, maar ’s avonds is er nu in de bar eindelijk een beetje leven. Zoals het ook hoort in een hotel.

Zaterdag kwam hier een bende Franse handballers aan, allemaal van ongeveer mijn leeftijd. Allemaal begin de twintig. Die zorgden ook wel voor ambiance. Op een avond, ik was net gedaan met werken, was het hier aan de receptie echt druk en de nachtwakers (Felix vooral) zijn hier nogal van het easy doing type. Dus ik besloot om even mee te gaan helpen. En zo maakte ik kennis met die Franse groep. Eentje ervan had een nogal speciaal uiterlijk en stelde hem ook niet zo aan als de rest (proberen Spaans te praten, interessant doen en indruk proberen te maken…), dus ik begon met hem een gesprek. De ganse groep was van Marseille en hij speelde zelf in een raggagroepje daar. We spraken af om met de hele bende Fransen en dan wij als entertainers uit te gaan naar de Tropicana. Wij moesten nog werken tot 12u maar zij waren daar dus al. Eerst zag ik hem  (Sebastien heet hij, maar al zijn vrienden en ik noemen hem chouchou) niet, maar toen kwam dé Jack Sparrow plotseling op me af gelopen. We moesten allemaal echt drie keer kijken voor we doorhadden dat het sebastien was. Iedereen daar dacht dat het hem echt was. Toen stelde hij voor dat ik Elisabeth zou zijn, en toen zijn we overal handtekeningen gaan uitdelen en staan we nu waarschijnlijk op superveel foto’s… Het was wel een leuke avond.

Toen hij samen met zijn Franse bende vertrok kwam hij nog afscheid nemen en ik moet zeggen, het was emotioneel. We zouden echt heel goede vrienden kunnen zijn geworden, maar toen hij vertrok was ik aan het werk en had ik niet echt de tijd om deftig afscheid te nemen.

Ook is er hier nu een groep Engelse voetballertjes, allemaal van een jaar of 14. Maar die zijn echt erg. Gisteren hadden ze de finale gewonnen, vandaag kregen ze de beker, en ze hebben het hele hotel op stelten gezet. 3 jongens van die groep hangen echt de hele tijd rond mij en jaap als ze ons zien. Gisteren kwam dan het toppunt van hun gedrag…

Diegene met de grootste mond komt op Jaap en ik af en vraagt ons als we een koppel zijn. We antwoorden natuurlijk neen en dan zegt dat jongetje tegen mij: ‘Oh, that’s really fantastic. So I give you my number and you will call me. Deal?’

Ik kijk hem aan en ik denk bij mezelf, zegt hij nu echt wat ik denk dat hij net zei? En ik antwoord hem dat hij me dan zijn nummer maar eens moet opschrijven en dat ik hem dan zeker wel zal bellen… jaja.

Je zou trouwens eens moeten weten hoeveel mensen ons precies vragen of we nu een koppel zijn of niet… Echt niet normaal. Als ik dan alleen door de bar loop vragen de mensen me: oh, where is your boyfriend today? En tegen Jaap dan hetzelfde maar omgekeerd.

Ze bedoelen het allemaal wel lief, maar soms heb je er dan wel genoeg van om heel de tijd hetzelfde te moeten zeggen.

Op animatievlak is het hier wel nog altijd hetzelfde. Ook al is het ’s avonds een gevecht om aan eten te geraken (het restaurant is er echt niet op gemaakt om zoveel mensen te bedienen) omdat het hotel volzit, overdag is het hier nog altijd even rustig en moeilijk om mensen te vinden om deel te nemen aan de activiteiten.

Voor de crazy games, de kleine spelletjes waarbij ze gewoon kunnen blijven zitten, is het af en toe al wat gemakkelijker, maar dan moet je ze eerst nog zien over te halen om mee te doen. Zeggen dat het echt niet zo lastig of moeilijk is, dat ze het eerst eens moeten proberen en dat ze er niets mee kunnen verliezen…

Ik vraag me af of het hier van de zomer nog altijd zo zal zijn, en daar vrees ik eigenlijk voor. De meeste mensen die hier naartoe komen in de zomer zijn jongere mensen die hier gewoon willen uitgaan. Dus die slapen in de voormiddag uit, gaan ’s middags aan het strand gaan liggen, komen dan even terug voor het avondeten en gaan dan weer uit.

Misschien dat hier wel enkele gezinnen met kinderen komen, want dat is eigenlijk onze doelgroep voor de animatie, maar dat zal zeker niet volstaan om de verveling die we nu hebben weg te werken. Daarom ben ik ook blij dat juni al helemaal vol is met mensen die op bezoek komen, dan heb ik hier ten minste nog wat afleiding.

Straks ga ik een lekker broodje gaan eten, want daar heb ik nu eens echt behoefte aan. Iets dat me gezond lijkt.

Met die vitamines zal ik me waarschijnlijk ook wel weer wat levenslustiger voelen, dus neem maar tonnen van die dingen mee!

Goed, dan laat ik jullie eens… Ik hoor jullie nog.

Vanaf nu kan het dus ook via brief of via telefoon (is supergoedkoop als je belt vanuit zo’n telefoonkotje bij van die buitenlanders).

Voor diegene die mijn spaans nummer nog niet van Pieter hebben gekregen:

0034 659326780

En mijn adres is:

Hotel serhs Maripins

Passeig maritim, 20 – 22

08380 Malgrat de Mar (Barcelona)

Telefoonnummer van het hotel, waar je me meestal ook kan bereiken (behalve op woensdag want dan heb ik mijn vrije dag), is de vaste telefoon van de receptie: dus voor sommigen misschien goedkoper om daarnaar toe te bellen.

0034 93 765 42 12

Dikke kus en veel groeten vanuit het zonnige Spanje!

Vrijdag 1 juni

Gisteravond was er hier in Maripins live muziek en hadden we dus tijd om even naar de show te gaan kijken die de rest van ons team in sorra deed. Terrence was eigenlijk ziek maar had besloten om toch te kijken enerzijds als morele steun en anderzijds omdat wij de show nog nooit hadden gezien.

Na de show is de bom dan gebarsten. Terrence en ik hadden al eerder een paar problemen over de organisatie van alles die we onder elkaar hadden besproken, maar het feit dat hij daar zat terwijl hij ziek was is bij de anderen ook nog eens in het verkeerde keelgat geschoten.

Ze, Niels en sabrina, beslisten dat ze niet meer in Sorra wilden optreden met een show. Ook omdat het hotel gezegd heeft dat ze eigenlijk vinden dat zo’n show niet in hun hotel past omdat de mensen dan denken dat ze geen geld meer hebben om een echte artiest aan het werk te zetten. Ze vinden dat ons gehuppel daar niet past. Nu, elke donderdag is daar onze vaste showavond, dus onze eigen show blijft er sowieso.

Nu, mij werd het dus allemaal een beetje te veel. Ik moest de problemen van Terrence aanhoren en dan ook nog eens de groeven van de andere kant. Ik had het gevoel dat ik daar ergens tussenhing, en zo is dat al een tijdje. Gisteren ben ik dus gebroken en ben ik gewoon beginnen huilen. We moeten normaal met alle chefs onderling overleg hebben over alle dingen die we doen, bespreking van de shows en van de stagiaires, maar daar is er gewoon geen tijd voor.

Bij mij kwam het er dus allemaal in een keer uit. Ik weet eigenlijk ook niet echt wat het precies was waardoor ik me zo slecht voelde, maar ik denk dat het vooral om het feit ging dat we normaal een hecht team moeten vormen (en dan vooral de chefs), maar dat daar niets van in huis komt. Er wordt zoveel geroddeld en over mekaar verteld dat je niet meer weet wat waar is of wat je kan geloven. En daar kon ik niet meer tegen.

Gisterenavond na mijn uitbarsting ben ik dan gewoon nog een wandeling gaan maken, geld op mijn gsm gezet (want heb mijn loon gekregen, een mooi bedrag al zeg ik het zelf) en naar Pieter gebeld om mijn hart uit te storten. Ook al was het al 1 uur ’s nachts.

Daarna ben ik direct in bed gekropen, ondertussen vergetend dat ik hier nog de stereo moest opruimen. Gelukkig heb ik hier nog een Jaapje lopen die dat niet vergeten was en die dan nog opgeruimd heeft. Zonder mijn Jaap zou ik het hier waarschijnlijk niet zo gemakkelijk redden en zou ik het waarschijnlijk al lang opgegeven hebben… Ik denk dat ik hem op het einde van dit avontuur eens een ferm goeie knuffel zal geven en een bedanking voor alle steun.

Toen ik gisterenavond dan in slaap viel had ik echt geen zin in vandaag, de laatste dag voordat de dag er is dat Tim komt. Die ene dag die er nog tussenzat was er te veel aan, maar ondertussen zijn we nu vrijdagavond en ik ben echt blij dat ik hem nog heb meegemaakt.

Vandaag, vrijdag dus, stond ik alleen omdat Jaap naar Sorra moest werken omdat Terrence vrij had. Eerst zag ik het ook niet echt zitten om hier alleen alles te moeten draaien maar het begon vanmorgen al goed.

Ik had om half 11 aquarobics en eerst ben ik alleen begonnen, maar na enkele minuutjes kwamen er 4 Engelse vrouwen meedoen. In vergelijking met de vorige keer dus een waar succes, ook al was het vandaag echt wel redelijk koud.

Daarna had ik 2 uur miniclub, van 11 tot 1, en ook dat was een succes. Er waren een stuk of 10 Duits-Russische kinderen in het hotel en die zaten allemaal bij mij in de miniclub. Die zetten alles op stelten, zodat ik alles weer kon opruimen, maar zijn zo lief…

Hen eerst een uurtje laten tekenen en kleuren en dan het laatste uur hebben we twister en sjoelen gespeeld, hebben ze in het speelhuisje gezeten, puzzels gemaakt en gebowld.

Ik heb ze dus wel bezig kunnen houden, al was het af en toe echt wel lastig om ze allemaal bezig te houden. En er goed op te letten dat ze niets uitstaken, want dat was nog het moeilijkste van al.

Daarna moest ik om 5u weer beginnen met een bingo voor volwassenen en kinderen. Maar onze bingokaartjes waren bijna op en ik had er net genoeg om 1 ronde te spelen.

Nu zijn onze mensen hier gewend dat we altijd 2 rondes spelen, dus toen ik na de eerste ronde bingo zei dat het afgelopen was omdat er al te veel bingo is gespeeld kreeg ik een heleboel boegeroep naar me toe. Maar uiteindelijk begrepen ze het wel. Gelukkig heb ik nu al weer andere kaartjes, zodat we morgen weer bingo kunnen spelen.

Tijdens de middag, rond 3u, kwam Thomas dan om met ons het nieuwe programma op te stellen. We moeten nu werken van 10u30 tot 1, dan van 1 tot half 2 staan we aan de eetzaal. Dan hebben we vrij tot 5 en om 5 beginnen we terug met activiteit tot 7. Om 7 moeten we dan weer aan de eetzaal staan tot 8. En om 9u beginnen we terug met de minidisco en het avondprogramma.

Het wordt dus heel was stressvoller dan ons vorige programma. Gelukkig is dit gewoon een testprogramma die we een week gaan doen, en hebben we van 6 tot 7 geen mensen dan valt dat gewoon weg en gaan we misschien eens proberen of het om 4u dan wel gemakkelijker lukt om een uurtje activiteit te doen.

Al vrezen we echt daarvoor. Omdat het half pension is gaan de mensen ’s middags allemaal naar het stadje en komen ze pas terug voor het avondeten om 7u. Dus dan moet je ook geen activiteit gaan doen als iedereen gaat eten.

Nu, we zullen wel zien hoe het loopt, en als er niemand is om mee te doen, dan hebben wij het gewoon zeer rustig. Geen probleem voor mij.

Vandaag ging het dus al weer wat beter met me en vanavond ging het zeker helemaal goed. Jaap en ik waren net popsterren. Na de minidisco kwamen er superveel kindjes naar ons toe met de camera om met ons op de foto te staan, ook de oudere mensen vroegen om een foto of zelfs een handtekening. En die deelden we natuurlijk met veel plezier uit.

Ik heb er nog geen dikke nek aan overgehouden, maar als dat een heel seizoen op vrijdag zo zal gaan kan dat misschien nog komen… Ik hoop toch dat de mensen zo tevreden zullen blijven.

Onze enquêtes zijn ook allemaal excellent tot goed, en zeker voor mij is dat goed, want wij krijgen nog een extraatje op de uitslag van de enquêtes. Hoe beter de uitslagen daarvan hoe groter dat extraatje is. Maar dat wordt nog afwachten of we dat extraatje wel zullen zien.

Ook deze zomer, als we t-shirtpainting gaan doen krijgen we daar ook een procentje van.

Nu, met mijn eerste loonfiche was ik al echt blij. Ik was geschrokken dat het zoveel was. Daarom ga ik nu mijn best doen om niet te veel uit te geven, zodat ik als ik terugkom toch nog iets over heb.

Het enige wat ik nu eerst wil kopen is een digitale camera, zodat ik toch ook zelf foto’s heb. Nu heb ik gewoon wat foto’s van Terrence. En dan misschien volgende maand iets, niet te veel, van kleren. Voor de rest heb ik nog niet echt iets gezien dat ik wil kopen of per sé wil hebben. Veel geld geef ik hier voor de rest ook niet uit. 1 keer per week gaan we eens uit eten, en zelfs dat is nog niet zo duur. En ook aan uitgaan geef ik niet veel uit.

Deze week zijn we nog niet uitgegaan, behalve zondag dan met Jack Sparrow. Dat was de laatste dag dat we met Anja konden uitgaan en dan heb ik ook niets uitgegeven. Een avondje op kosten van Chiara.

Straks gaan we hier een nieuwe beachclub inspecteren. Hij gaat vanavond om 12u open en wij willen daar natuurlijk bij zijn. Het is een soort lounge-strandbar. Je komt er via een paadje dat verlicht is met kaarsen, heb ik gehoord, en dan binnen zijn er lig- en schommelstoelen, dus we zijn wel eens benieuwd.

Als het daar leuk is wordt dat mijn vaste stek, want het is hier vlak tegenover het hotel op het strand… Kan niet gemakkelijker.

Goed, dat was het voor vandaag. Ben de uren al aan het aftellen tot Tim hier is. En dan daarna de dagen tot Pieter hier is. Voor de rest is het allemaal nog een beetje te lang.

Maar goed, nog 2 weken en dan ben ik hier al 2 maand. De tijd gaat eigenlijk wel snel voorbij. Ik denk dat voor ik het weet ik terug in België zal zijn. Zeker met de drukke zomermaanden die er nu aan zitten te komen.

Hou jullie allemaal nog goed, ook met jullie examens. Laat me onmiddellijk jullie uitslag weten als je van iets weet in juni. Ik duim alleszins, zodat jullie geen herexamens hebben om gemakkelijk en zonder problemen op bezoek te kunnen komen.

Beso de Sarita

24-06-2007 om 18:20 geschreven door Sarah  

16-06-2007 om 15:28 geschreven door Sarah  

Woensdag 16 mei,

Gelukkige verjaardag Katrien !

Eerst en vooral zal ik vertellen hoe mijn dagen er nu zoal uitzien.

Ik wordt wakker om ongeveer 9u, dan doe ik mijn werkkleren aan en ik kam mijn haar. Daarna ga ik eten. Meestal 3 boterhammetjes met choco en als ze chocolade boterkoeken hebben eet ik er daar ook eentje van. Daarbij drink ik dan een theetje. Na het ontbijt, rond ongeveer kwart voor 10, ga ik terug naar mijn kamer om me helemaal te wassen en klaar te maken voor werk. Ik lig meestal ook nog een paar minuten op bed en dan haal ik alle spullen op die ik nodig heb voor mijn eerste activiteit.

Die begint altijd om half 11, maar om kwart na 10 moeten we er al zijn om alles klaar te zetten (al is dat enkel zo in theorie). Mijn eerste activiteit is ofwel keep fit ofwel aerobics. Het enige wat ik daarvoor nodig heb is de muziekinstallatie en de cd, dus daarvoor kan ik wel iets te laat komen.

Meestal is er toch geen volk nu om mee te doen, dus als we het nu doen of niet, het maakt toch niet zoveel uit. Vandaag gingen we normaal keep fit doen, dus dan gaan we eerst alle mensen af die we zien om te vragen of ze mee willen doen. Maar vandaag ging het dus ietsje anders. Er zaten maar 2 mensen op het terras (binnen niemand), en die bleven maar babbelen. Dus hebben we gewoon het ganse half uur met hen gepraat.

Om 11 u begint dan de volgende activiteit. Ook alweer in theorie, want als er niemand is gaan we iets anders doen. Vandaag hebben we van 11 tot half 1 geoefend voor de dansen van de show sneeuwwitje. In het hoogseizoen zal het zo zijn dat we om 11u activiteit hebben en dan om 12u weer iets anders tot 1u. maar nu is het gewoon zo kalm dat we meestal gewoon zitten te babbelen met de mensen.

Dan zijn we van 1 tot 5 vrij (al is dat enkel hier in Maripins, in de andere hotels zijn ze maar vrij van 1 tot 3) en dat is omdat het hier vooral oudere mensen zijn die ’s middags nog veel een middagdutje doen. Pas om 5u is er weer wat leven in het hotel.

Dan om 5u doen we meestal een bingo, of cocktailgames. Coctailgames zijn kleine spelletjes waarvoor de mensen niet uit hun stoel hoeven te komen, die dus weinig inspannend zijn. En zelfs die spelletjes zijn soms al te veel voor ze. Gelukkig bestaan er ook oudjes die wel in zijn voor een spel.

De bingo duurt meestal tot 6u en erna vragen we nog eens of er mensen zijn die iets willen doen, maar de meesten gaan zich klaarmaken voor het avondeten. Dus hebben wij ook geen werk en kunnen we ons ook gaan klaarmaken. Dan ’s avonds begint het avondprogramma meestal om 8u30 met de minidisco als er kinderen zijn. Soms ook 9u. Het hangt af van de show die komt.

Maar nu zijn er geen kinderen, dus de minidisco hoeven we ook niet te doen. Dus nu begint mijn avondshift rond 9u tot ongeveer 12u. Maar gelukkig ben ik nu meestal vroeger gedaan. Ook vanavond hebben we bijvoorbeeld live muziek, dus daar hoef ik niet bij te zijn. Die doen alles zelf. Dan heb ik vanavond gewoon vrij. Al zal ik waarschijnlijk wel even gaan kijken of alles er in orde is en als de mensen aan het dansen zijn. Als er niemand danst moet ik ‘proberen om de mensen aan het dansen te krijgen’… maar uit ondervinding weet ik nu al wel dat als mensen niet willen dansen, ze ook niet zullen dansen.

Dus daar steek ik dan ook niet veel moeite in. Over het algemeen is het hier dus wel redelijk chill. Vanmiddag zijn we in onze vrije tijd voor 3u aan het strand gaan liggen, en mijn billen zijn verbrand… Ik had me niet ingesmeerd omdat er toch niet zoveel zon was, maar ik voel het nu wel. Morgen ben ik vrij en vanavond gaan we uit. Dus morgen gaan we uitslapen op het strand. Als ik op het einde van de maand mijn geld heb ga ik een dagje shoppen in Barcelona. En natuurlijk vanalles gaan bezoeken. Het enige spijtige is dat ik alleen vrij ben en het daar dus ook alleen zal moeten gaan uitzoeken. Maar dat lukt wel.

Vandaag was weer een vrij makkelijke dag en morgen ben ik vrij, dus daar ga ik van profiteren. Alleen ’s avonds is er karaoké, en daar wil ik wel bijzijn. Het hotel zit nu vol met vooral zotte Engelsen, dus die wil ik wel eens doen zingen. Ook al heb ik vrij.

Ondertussen zijn al die ouwe mannekes helemaal weg van mij en heb ik al een roos gekregen van een vent dat me altijd ‘my love’ noemt. Jaja.

Nu goed, tot hoors!

Laat iets van jullie weten!

16-05-2007 om 20:30 geschreven door Sarah  

Hallo allemaal en Robin, (10 mei)

Aan wie ik een gelukkige verjaardag wil wensen (omdat het nu vandaag 10 mei is), dus allemaal samen gaan we nu happy birthday zingen! Robin, ik hoop dat je dit leest en dat je er extreem veel van geniet, ook al is het nu blok en zit je met je eindwerk en van die dingen, probeer er een groot en supergoed feest van te maken. Ik feest van hieraf wel met je mee!

Ok, dan kan ik nu verder gaan met hoe het hier voor de rest is.

Zoals je wel al kon lezen in mijn mail gaat het hier voor de rest echt super. ’s Avonds ben ik wel elke keer echt moe en val ik als een blok in slaap, maar voor de rest is alles nog altijd even leuk. Ook met de stagiaires komt het wel goed. Met Anja slaap ik nog altijd samen op de kamer en ook zij begint het te zien zitten om naar Maripins over te gaan. Alleen de kamer is er wat minder. Hij is er wel wat groter dan hier, maar qua comfort is het allemaal wel heel wat minder. Gelukkig krijg ik in juli mijn eigen appartementje en kan ik jullie daar dus zonder problemen ontvangen (hoop ik).

Deze week heb ik me wel al ontzettend verveeld. Er zijn gewoon bijna geen mensen, of als ze er al zijn zien we ze gewoon niet. Enkel voor de flamencoshow zat de zaal vol, maar dat zijn dan ook mensen van buitenaf (het podium staat in een veranda die grenst aan de straatkant, en ook mensen die voorbij wandelen kunnen dus binnenkomen).

Vandaag, donderdag 10 mei, ben ik vanmorgen met Jaap naar Maripins gaan kijken. En ook Anja ging mee omdat we onze sleutels van onze nieuwe kamer zouden krijgen. Jaap en ik hebben de miniclub in orde gezet (het ziet er echt fantastisch en origineel uit, zoals onszelf natuurlijk) en erna gingen we het podium proberen op te zetten.

Blijkt dat we het podium elke keer zelf moeten opzetten en ook weer afbreken. Geloof me, het is niet gemakkelijk en het is ik weet niet hoe zwaar! De directrice (gloria heet ze) zei ons wel dat de barmannen normaal gezien wel helpen, maar ik wou toch zien of we het niet zelf konden doen. Dan zouden we ook het programmabord in orde maken, maar bij de kaartjes met activiteiten zaten geen dagen of uren, dus dat moeten we ook nog morgen doen. En nu ik er aan denk, de muziekinstallatie testen (dat ben ik vanmorgen ook vergeten!).

Met Jaap gaat alles ook super, hij kan al de hele bingo alleen dragen in alle talen. Terwijl Ruan en Corinna dat nog niet kunnen. Die laatste twee zijn de nieuwe stagiaires die vorige zaterdag zijn aangekomen. Corinna gaat nu zaterdag alweer naar huis omdat ze het niet graag doet en omdat ze niet echt wist wat animatie was en Ruan gaat binnen 2 weken terug naar huis.

Dat betekent dat Terrence hier in Sorra Daurada alleen zal zijn binnen 2 weken, want zij zouden normaal hier blijven.

Aan Terrence heb ik ook echt veel. Gelukkig komen we goed overeen (we moeten eigenlijk wel)

Vanavond gaan we weer gaan sletten in de qk en erna waarschijnlijk nog in de tropicana. Daar was het de vorige keer veel te druk omdat het weekend was, maar nu we donderdag zijn zal het daar hopelijk een stuk beter zijn. Daar komen grotendeels ook alleen maar Spanjaarden, dus die toeristische troep hebben we dan ook niet. Nuja, nu het nog laagseizoen is zijn er sowieso niet veel toeristen en is het overal wel rustig, maar toch.

Wat moest ik nog vertellen… Oh ja, het verhaal van de oudere vent en de flamencoshow.

Toen we woensdag flamencoshow hadden was ik alles aan het klaarzetten, de muziek en zo. En er passeert een oudere man met grijs haar en vooral veel haar dat uit z’n neus kwam. Naast z’n stoel stonden een paar plastic zakken.

Hij komt voorbij mezelf en m’n muziekinstallatie en hij gooit een propje neer. Ik raap het op en ga hem na en ik vraag hem of het een cadeautje was voor mij. Hij zegt neen, je cadeautje volgt nog. Enkele ogenblikken later komt hij naar me toe met een oranje doosje met gouden letters. Cadeautje voor mij! Ik doe het open en er zit een horloge, een ring, een armband, oorbellen en een ketting in. Allemaal plastic, maar toch, je ziet het er niet aan.

Bleek dat Anja ook al zo’n cadeau van die man had gekregen. Hij is eenzaam en om toch wat aandacht te krijgen gaat hij overal in de hotels langs met cadeautjes voor meisjes en bloemen voor de receptie. Zo kan hij toch nog efkes een babbeltje slaan.

Nu goed, de flamencoshow begon en ik was al helemaal zenuwachtig, want er werd gezegd dat de vrouw die de show leidde een vrouw was die schreeuwt als er iets niet gaat volgens haar regels. Ik deed de muziek, samen met Thomas, en die vrouw komt naar me toe met 3 cd’s. Een liedje van de ene cd, dan een ander van de andere cd… Veel te ingewikkeld dus, maar ze zei dat ze het wel zou zeggen wanneer we wat moesten doen. Zo gezegd, zo gedaan. De show begon. Het eerste deel begon goed, maar toen zei ze dat ik de cd op pauze moest zetten als het liedje gedaan was. Het liedje begint, maar plots is er een pauze, dus ik doe zoals gevraagd en druk op stop. Begint me dat mens daar te roepen, al die dansers kijken me boos aan… Blijkbaar was het gewoon een korte pauze in  het liedje zelf en was het nog niet helemaal gedaan. Toen heb ik het liedje gewoon weer opnieuw laten afspelen en moesten ze het dan maar nog eens opnieuw doen.

Voor de rest zijn we al elke keer rond half 12 gedaan, omdat er meestal toch gewoon geen volk zit. Dan spelen we gewoon muziek voor onszelf en zingen we karaoké.

Dan morgenavond mogen we verhuizen naar onze kamer in Maripins. Wordt wel leuk, zeker als we het allemaal een beetje kunnen inrichten.

Midden juni komt Pieter al op bezoek en dan duurt het allemaal niet lang meer tegen dat de rest van jullie allemaal langskomen!

Trouwens, alle Nederlanders zitten hier nu in onze kamer naar Goede Tijden, Slechte tijden te kijken terwijl ik hier op de computer zit te typen.

Er zijn echt wel cultuurverschillen te bemerken… maar die zal ik jullie besparen. Dan merken jullie die allemaal wel als jullie hier zijn.

Vanavond gaan we dus weer uit, maar niet al te lang want morgenochtend moet ik dan nog m’n valies maken en zorgen dat ik alles erin krijg…

Ik mis jullie allemaal wel, maar hier amuseren we ons wel. Jullie daar ook, daar ben ik zeker van. Laat allemaal nog iets weten (zeker de datums wanneer jullie allemaal langskomen, dan kan ik daar rekening mee houden, of toch proberen om iets te regelen qua vrije dagen).

Hou jullie allemaal goed,

Een dikke kus van jullie aller Sarah

Zondag 13 mei

Vandaag is dus mijn tweede werkdag in hotel maripins. Zoals ik al vertelde is het hier net een bejaardentehuis, maar het zijn wel allemaal heel lieve oudjes. Het enige nadeel (of ook wel te zien als een voordeel) is dat die niet zo actief zijn en aan bijna niets willen meedoen. Het voordeel is dan weer wel dat we niet veel moeten werken en dat we bijna constant vrij zijn. Nu werken we van 10u 30 tot 1u en dan van 5u in de namiddag tot ’s avonds twaalf uur in theorie. Gisteren waren we alweer klaar om 8u, maar dan ben ik gewoon nog even een wandeling gaan maken, terwijl de rest (Terrence, Jaap en Alfredo) eerst nog naar Kuai uitgingen en erna naar de QK zijn geweest. De reden waarom ik eerst een wandeling wou maken lag gewoon aan het feit dat Anja me vertelde dat ze waarschijnlijk naar huis zou gaan binnen de 2 weken. Het werk ligt haar niet en ze mist thuis te veel. Het enige, zegt ze, waar ze plezier aan beleeft is uitgaan, maar hier draait bijna alles rond werk en als het 5 maanden moet uithouden zonder het graag te doen… Daarom heeft ze dus besloten om terug naar huis te keren. Ik moest daar gewoon even over nadenken en er met iemand over spreken. Ik had proberen te bellen naar Pieter, maar die kon me niet horen. Dus toen ben ik naar sorra gegaan en heb ik het daar al huilend tegen Terrence verteld. Het feit dat Anja weggaat betekent dat ik hier dus alleen in die kamer zal blijven, waarschijnlijk toch, en daar heb ik niet echt veel zin in. Het is juist zo leuk om nog met iemand te kunnen praten. Rond 11u lag ik dus al in mijn bed en geloof me, zo eens goed kunnen uitslapen heeft wel deugd gedaan.

Alhoewel, deugd gedaan… Vanmorgen was het nog moeilijker dan gewoonlijk om uit m’n bed te geraken, en voor het ontbijt was ik maar net op tijd.

De hele dag ging weer vlotjes voorbij, ook al konden we bijna niets doen. Niemand van de oudjes wilde meedoen, dus waren we vanavond ook weer vroeger klaar dan anders.

Straks om 9u moeten we muziek beginnen draaien, dus we moeten eerst nog het podium opzetten en de muziekinstallatie klaarzetten. En dan daarna hebben we onze bingo tot 10u30.

Wat betekent dat we ook weer vroeger klaar zijn dan anders.

Vanavond zal ik waarschijnlijk wel mee uitgaan. Terug naar de Kuai… Guillermo en Kim vroegen al waar ik was, en ook in de QK vroegen ze ‘waar de andere “slet” was’.

Het aftellen is nu begonnen tegendat de eerste mensen op bezoek komen. Nog een maand en een week en Pieter is hier. Tegen dan is Anja waarschijnlijk weg en zal ik hier alleen slapen, dus een hotelkamer boeken is niet nodig!

Ik vind het wel echt jammer dat Anja weggaat, maar aan de andere kant kan ik er hier dan wel echt iets leuks van maken. Nu heb ik mijn kant van de kamer al helemaal volgehangen met doeken en slingers en foto’s, dus ik vind het hier eigenlijk wel gezellig.

Het enige probleem is gewoon de douche. Die is zo verschrikkelijk klein, en die stroomt altijd over... Voor de rest zit ik hier eigenlijk niet zo veel, dus van de kamer zelf heb ik niet zo veel last. Die is ruim en dat is genoeg voor mij (dan kan ik al mijn brol kwijt).

Ondertussen hebben we vandaag ook al complimentjes gehad over ons programmabord. Dat hebben we helemaal versierd met muzieknootjes en onze aanpak van de keepfit (‘heel enthousiast gegeven). Eigenlijk allemaal wel positief, alleen heb ik van Thomas de opmerking gekregen dat ik mijn uniform nu wel echt aanmoet. Donkerblauwe korte sportbroek heb ik nig altijd niet, dus die zal ik nu even van Jaap moeten gebruiken. En dan voor de rest had ik vandaag een kaki-pet op van Cutty Stark, die ik gekregen had in de QK. En dat moet een blauwe pet worden… Die ik natuurlijk niet zal aandoen, dan doe ik het wel zonder pet.

Voor de rest gaat alles hier dus nog altijd goed. Met jaap kan ik het ook wel vinden, dus die 7 maand gaan volgens mij wel voorbijvliegen.

Het enige jammere is dat ik hier gewoon geen internet heb. Morgen moet ik mijn contract tekenen en dan zal ik toch eens vragen aan Gloria of er hier echt geen enkele mogelijkheid is tot internet… Desnoods tegen betaling, maar dan nog zal het altijd goedkoper zijn dan dat ik elke keer in een telefooncel 3 euro betaal om enkele minuutjes te bellen…

Berichtjes sturen naar mij lukt dus wel zonder probleem, dus stuur asjeblief af en toe eens een berichtje. Dat is echt superleuk voor mij om ook eens iets van jullie te horen.

Alvast bedankt voor de mailtjes ook, maak ze niet té lang (Tim, pagina’s lang is ook niet goed, want dan verdoe ik al mijn tijd aan lezen en heb ik in het internetcafé geen tijd meer over om zelf iets te sturen of te schrijven) maar liefst ook niet te kort.

Denk dat dit het zo wel allemaal was. Tot de volgende!

Kus van Sarah

Dinsdag 15 mei

Gisteren was het echt koud. Ik werd wakker en het regende, dan voel je je al direct een stuk minder vrolijk. Met mijn lange broek en een pull gaan werken, en dan toch nog verkouden worden…

Ik verlang wel tegen het moment dat het hier ook weer wat warmer wordt. Vandaag is het wel zonniger en loopt het hier tegen de 22 graden, maar er is nog altijd dat koude windje waardoor we vanmiddag niet op het strand zijn gaan liggen.

Ik voel me vandaag niet zo goed. Waarschijnlijk heeft het te maken met het eten dat nu al bijna een maand hetzelfde is en gefrituurd. Groenten kennen ze hier niet echt, behalve tweedehands sla en wortels die smaken naar bewaarmiddel. Fruit hebben ze hier ook maar af en toe, maar dan probeer ik wel iets van te eten. Daarom, voor diegene die het eerst komt (Pieter waarschijnlijk), neem je dan vitaminepilletjes mee?

Want ik begin het dus wel echt te voelen. Gisterenavond zijn we redelijk vroeg gaan slapen, rond 1u, na het kijken van een film met zijn allen hier op de kamer. Maar vanmiddag was ik alweer zo moe, ook al hebben we nog bijna niets gedaan. Ook van hoofdpijn en duizeligheid hebben we hier allemaal last, en het is nu nog geen eens echt warm. Ik bereid me al maar voor op deze zomer…

Voor de rest vind ik het hier wel nog altijd echt leuk. Vooral omdat ik zoveel vrijheid krijg van Gloria, de directrice van Maripins. Ik mag zelf beslissen om het programma te veranderen als ik dat wil, ik beslis als we hier in het hotel blijven als er niets te doen is of als we naar sorra gaan om daar te gaan oefenen. Ondertussen kan ik dan onder werktijd ook even naar de bank gaan, of de markt, als ik nog iets nodig heb of moet vragen. Maar nu kan dat nog omdat er toch niemand aan het programma wil meedoen. Kinderen zijn er niet. Tijdens de maanden juli en augustus zal dat jammer genoeg iets minder kunnen (of helemaal niet).

Vannacht heb ik ook slecht geslapen, gewoon omdat ik Pieter (en jullie allemaal natuurlijk) zo hard miste, misschien dat ik me daarom ook zo ellendig voel nu.

Straks om 4u moeten jaap en ik terug naar Sorra om daar te gaan oefenen voor de show donderdag. Alles is hier ook gewoon zo slecht georganiseerd…

Al 3 stagiaires zijn nu terug naar huis, Anja is straks de 4^e. Dus terrence zit nu al een paar dagen alleen in zijn hotel, terwijl hij een volwassenen en kinderprogramma moet draaien. Dan verwacht de directrice daar dat er hoogstaande animatie moet gebeuren, terwijl dat op z’n eentje niet mogelijk is.

Ook hier weten we soms gewoon niet wat er ons allemaal te wachten staat. Donderdag moeten terrence en ik meedoen in de showtime, maar we hebben de show nog niet eens gezien, noch hebben we al kunnen oefenen ervoor.

Nu gaat alle tijd die we hebben naar de show van sneeuwwitje. We hebben zo een paar musicals die we gaan doen, maar het probleem is dat we nooit met de hele groep samen kunnen repeteren omdat iedereen z’n eigen programma heeft en omdat de hotels allemaal verspreid liggen. Als je niet samen kan oefenen leert iedereen het dansje anders en kan het toch nooit gelijk zijn? Nu, Terrence en ik zwijgen er gewoon over en voeren uit, ook al hebben we er misschien een ander idee over.

We hebben nu zo iets van we zullen wel zien wat er te gebeuren staat.

Deze week wordt ook een week zonder uitgaan omdat we allemaal wel redelijk moe zijn, of verkouden, of gewoon ziek. En Adolfo alias Alfredo is terug naar Calella om te werken, dus onze chauffeur is weg. Hij komt terug rond de 25^ste mei, dus dan zullen we waarschijnlijk weer een dikke vette party houden.

En nu ook Anja gaat vertrekken is de moed om te gaan feesten er een beetje uit… Overdag moeten we bijna niets doen en vervelen we ons dood, maar ook daarvan word je toch moe merk ik.

Gisterenavond hielden Jaap en ik onze eerste activiteit van die dag, omdat er de rest van de dag niemand wilde meedoen. We vragen het elke keer aan iedereen die we zien rondlopen in het hotel en elke keer krijgen we hetzelfde antwoord. Maar gelukkig zijn het wel allemaal heel vriendelijke mensen waarvan we dat wel kunnen verdragen. Het is niet dat ze echt botweg neen zeggen.

Nu, onze eerste activiteit van die dag was dus ’s avonds onze quiz. Die hadden Terrence en ik al in Sorra gedaan, en toen was er geen enkel probleem, maar bij Jaap en ik dus wel.

Blijkbaar zaten daar fervente quizzers tussen die echt geloofden dat hun antwoord juist was terwijl wij wat anders zeiden. Toen zijn ze het direct na de quiz op internet gaan opzoeken om hun gelijk te bewijzen. Echt niet leuk.

Maar we hebben ons er niet al te veel van aangetrokken. De winnaar zou normaal een cocktail van de bar krijgen, maar ons barpersoneel hier is echt niet vriendelijk. Als we al iets nodig hebben, gewoon voor onszelf water, of zoals gisteren een cocktail doen ze het met tegenzin. Die cocktail zou normaal moeten afzijn als we de winnaar bekendmaken, maar toen ik na een paar ogenblikken nog geen cocktail zag heb ik gewoon een andere prijs gegeven (een echt mooie sleutelhanger van het hotel). Ik weet nu ook wat ik aan de bar heb.

Vanavond is er hier flamencoshow en moeten we aan het barpersoneel vragen om het podium op te stellen, daar zal ik dan ook maar niet al te veel van verwachten en zorgen dat ik zeker op tijd ben om het desnoods zelf nog te kunnen doen.

Wat een verschil in vergelijking met Sorra, waar je uren kon zeveren met de barmannen. Van wie ik nog geld te leen heb gekregen zelfs. Dat zou ik hier nooit kunnen doen.

Gelukkig is Gloria, onze directrice echt een schatje. Ze komt op het eerste zicht wat boos of kortaf over (zoals een echte directrice), maar gisteren kwam ze vragen of ik nog geld genoeg had en of ik geen voorschot wilde op mijn loon. Dus toen ik zei dat het enige waar ik geld voor nodig zou hebben mijn uniformbroek was die ik nog moest kopen zei ze me dat ik dat niet zelf moest betalen. Ik moest zelf eerst mijn broek kopen, maar dan kon ik het ticketje aan haar geven en zou ze me dat terugbetalen.

Als ik ook iets nodig heb of als er iets is kan ik ook altijd naar haar toe, dus daar ben ik dan wel echt heel blij mee. Dan liever een lieve directrice die je baas is en ambetante barmannen, dan een bitch van een directrice en barmannen als vrienden… Ook al is het laatste wel echt iets dat je werk wat leuker maakt.

Hier achter de bar is er trouwens een hele bijeenkomst van Tomassen. Ik denk dat van de barmannen er al zeker 3 Tomas noemen.

Nu ik zo alles weer een beetje van me af heb kunnen typen voel ik me nu toch al wat beter… En ik mag mezelf ook echt gelukkig prijzen dat ik Jaap heb als stagiair. Toen ik vanmiddag aan tafel zei dat ik hoofdpijn had en slecht geslapen had en echt moe was stelde hij zelf voor om morgen de keep fit alleen te doen, zodat ik zelf wat langer zou kunnen blijven slapen.

Maar dat wil ik niet. We zijn een team voor iets en voor een beetje hoofdpijn of vermoeidheid ga ik het hem niet alleen laten doen. Niet dat hij het niet zou kunnen, neen, er is toch niemand die meedoet dus we zouden evengoed alletwee in ons bed kunnen blijven liggen. Maar het gaat gewoon om het principe. Ik wil dat hij altijd op tijd is en onze afspraken nakomt, dus dan kom ik de mijne ook na.

Dus voor diegene die me komen bezoeken, probeer me niet om te praten om nog even aan het strand te gaan liggen ofzo. Ik zal met spijt in het hart zeggen dat ik moet werken, maar dat is het nu eenmaal, hier draait het bijna altijd rond het werk. Deze zomer wordt uitgaan ook een deel van het werk als hier jonge mensen zitten.

En daarmee ga ik nu dus afsluiten. Het werk doe ik nog altijd even graag. Alleen het laatste dansje van sneeuwwitje dat we nu aan het instuderen zijn ben ik echt al kotsbeu. Zo’n stom dansje. Maar we zwijgen gewoon en voeren uit. En dat is eigenlijk het enige. De rest vind ik nog altijd even leuk!

Veel blokgenot daar. Doe jullie best voor school zodat jullie allemaal op bezoek kunnen komen…

Tot de volgende!

16-05-2007 om 20:29 geschreven door Sarah  

12-05-2007 om 15:17 geschreven door Sarah  

Eerste avond Spanje…

Na een uitgebreid afscheid op de luchthaven van Pieter (die het zonder tranen heeft weten te doen, maar we hadden het alletwee toch wel heel erg moeilijk), mama (die daarentegen wel een traantje heeft gelaten), papa en m’n zus Hanne (bij wie het allemaal wel koel verliep), vertrokken Terrence en ik dan uiteindelijk naar het vliegtuig. Mijn gezelschap had al superlang moeten wachten omdat we weer veel te vroeg in de luchthaven waren.

De vlucht verliep goed en ik heb ook weer iets bijgeleerd. Ik dacht dat vluchten naar Spanje nooit met een tussenstop verliepen, maar die van ons dus blijkbaar wel. We vlogen over Gerona naar Reus, om daar mensen af te zetten en weer op te pikken, en dan vlogen we pas naar Gerona en ging het vliegtuig terug verder naar Brussel.

Een beetje een omweg dus, maar we lieten het niet aan ons hart komen. We waren al blij dat we er eindelijk waren (na al het wikken en wegen over de vertrekdatum en alle praktisch geregel).

Aangekomen in de luchthaven van Gerona viel me meteen op dat het een enorm kleine luchthaven is. Er zijn misschien 4 draaiers om je bagage op te halen. Voor de rest is er niets.

Thomas, onze verantwoordelijke, hebben we vlot gevonden. Hij stond daar met een bordje in z’n handen met daarop: ‘Serhs hotels, animatie’. En jawel, ook in het echt is hij wel sympathiek. Hij verontschuldigde zich onmiddellijk voor de niet zo duidelijke afspraken die werden gemaakt tussen hem en Jetair over ons verblijf hier. Zoals hollanders zijn was hij ook heel rechtuit. Hij vroeg direct of we misschien een probleem hebben met homoseksualiteit.

Nadat we alletwee zeiden dat het niet het geval was vertelde hij ons dat hij hier een vriend had, en dat die ook chief was in een van de Serhshotels hier in de regio.

Hij gaf ons ook al direct veel meer informatie dan ik in die korte tijd allemaal kon onthouden, maar het kwam erop neer dat hij vertelde over mijn hotel. Er is een directrice en haar regel is dat ik niet zat of aangeschoten ’s nachts binnen het hotel mag komen. In mijn vrije tijd mag ik doen wat ik wil, zolang de nachtportiers het maar niet zien. Wat me meer zorgen baart is dat ik van het internet in het hotel geen gebruik mag maken. Dat is blijkbaar alleen iets voor de gasten ofzo. Ik moet een internetcafé opzoeken. Gelukkig kon hij me verzekeren dat de internetcafés hier niet zo duur zijn. Meestal vragen ze een euro voor een uur. Dus dat valt heel goed mee. Alleen moet ik het nu zelf nog zien.

Voor de rest zei hij ook wat we hier de eerste dagen/weken vooral gaan doen. En dat is: REPETEREN!!!! Woehoew!

Van ’s morgens tot ’s avonds gaan we repeteren voor de shows. In mijn hotel gaan we 2 shows per week doen, voor de rest zijn het allemaal groepen die van buiten het hotel komen. Maar dan heeft de Serhs-keten hier nog 3 andere hotels, waarin we ook onze shows gaan doen samen met het hele team. Dus het zou goed kunnen zijn dat we op 1 avond 3 keer een show gaan doen in verschillende hotels.

Het komt er eigenlijk op neer, dat de teams in de 4 hotels, gaan samenwerken als 1 groot team. Ook in het hoogseizoen, zei Thomas dat we waarschijnlijk in shiften gaan werken. De ene gaat dan eens inspringen in het ene hotel zodat de andere eens kan uitslapen en omgekeerd.

Dit werd allemaal verteld tijdens de rit naar onze verblijfplaats… Maar eigenlijk begrijp ik er nog steeds niet echt veel van. Ik zal het allemaal wel zien als het zover is.

Het enige wat ik nu al met zekerheid kan zeggen, is dat ik tot 1 (of was het nu 11?) mei blijf op de plaats waar ik dit nu allemaal zit te typen.

Het is nu bijna kwart voor 3 ’s nachts en we zijn juist terug van een avondje Calella oftewel Mojito drinken.

Ik zal eerst eens schetsen waar ik nu zit. Stel je voor: een verlaten hotel. Je komt binnen door een aftandse deur, waarna je de receptie passeert die helemaal is afgedekt met een wit doek. Je loopt verder en je komt in de hal. Alle lichten zijn bedekt met witte doeken. Het zwembad staat leeg. Het is donker. De lichten werken niet. Er staat af en toe een grote spiegel, waardoor je bewegingen worden weerkaatst. In een hoek staat alle oud meubilair van in het hotel dat niet meer gebruikt wordt. Zie je het voor je?

Wel, wij verblijven dus in een spookhotel dat al 2 jaar leegstaat. Enkel de 2 eerste verdiepen worden gebruikt en is er ook electriciteit. Warm water is er niet. Alleen in de badkamer op de 2 in gebruik genomen verdiepingen staat een boiler.  Thomas is hier ondertussen al 5 weken en heeft het meeste al opgeknapt, maar toch… Mijn kamer bestaat uit een inkomhal, waarna je de deur naar de badkamer hebt (die kan ik niet gebruiken, want er is geen warm water. Gelukkig kan ik hier wel het toilet gebruiken). Daarna heb je een kast, in diezelfde gang. En daarna kom je uit in mijn ‘kamer’. Eigenlijk een redelijk grote ruimte, waarin eerst een houten tv-meubel staat mét tv die niet werkt en telefoon die natuurlijk ook niet werkt. Dan heb je een klein keukentje, waar we dus gaan koken totdat de eerste hotels opengaan. Verder staat er hier in mijn kamer nog een eettafeltje met 2 stoelen, een staande lamp, 2 gewone zitstoelen, een salontafel en mijn bed.

Verwarming werkt nog niet en extra dekens zijn er niet meer, dus ik hoop dat mijn warm bloed me zal helpen….

Denk niet dat ik het hier allemaal negatief vind. Ik zal merken als ik hier straks goed zal slapen of niet.

Morgen hebben we al direct een vrije dag om alles hier eens te verkennen (alleen is het zondat en is er niets open), en maandagvoormiddag moeten we alles in orde maken qua papieren. Ons spaans rekeningnummer gaan openen, een fiscaal nummer gaan aanvragen… En alles zit hier wel raar in mekaar, want zonder dat fiscaal nummer kan ons contract ook niet van start gaan. Blijkbaar is de procedure voor dat nummer nog maar pas veranderd en als je dat nummer aanvraagt kan het pas binnen een maand geactiveerd worden.

Dat zou willen zeggen dat ik deze eerste maand zonder wettelijk contract zou werken. Ik heb ondertussen ook nog niets te zien gekregen van een contract ofzo, maar ik denk wel dat het allemaal in orde komt.

Ze hebben alles toch heel goed uitgelegd, dus ik vertrouw hen wel.

Trouwens, jullie moeten niet jaloers zijn, want de 1^ste 2 maanden zijn gaan zwaar worden. We gaan hele dagen (soms nachten) moeten repeteren voor onze verschillende shows (mama mia, met nummers van abba, sneeuwwitje, fiesta latino,…) dat we waarschijnlijk doodmoe gaan zijn. En dan moeten we overdag nog eens ‘animatie’ gaan geven ook.

Ze vertelden ons ook dat het de eerste paar maanden van het seizoen vooral oudere mensen gaan zijn, en dat pas vanaf juni het jonger volk binnenkomt.

Maar voordat we er echt aan kunnen beginnen gaan we hier ook nog een harde training moeten ondergaan: we moeten kunnen presenteren en uitleggen in 5 talen. Nederlands, Frans, Engels, Duits en Spaans. Dus als ik terugkom zal ik die allemaal waarschijnlijk wel kennen.

Plus, Sabine, in mijn hotel gaan we waarschijnlijk 1 keer om de 2 weken een karaokénight doen!

Ik moet zeker nog massa’s veel vertellen, maar ik begin nu wel echt moe te worden. Zal proberen om elke avond iets te typen en het dan als ik kan te versturen via mail naar jullie (en op mijn blog te zetten).

Ik mis jullie allemaal!

Dikke kus van jullie Sarah

27-04-2007 om 12:30 geschreven door Sarah  

Zondag, de eerste echte dag dat we hier zijn en al direct ook ons eerste dagje vrij. Het is nu bijna 10u30 en ik zit hier op mijn terras met de computer op tafel om jullie te laten weten hoe het hier is. Ik ben al wakker van 9u. Ik heb geprobeerd om nog verder te slapen, maar er is hier op straat heel wat lawaai van auto’s. En vogeltjes!

We zitten nu in Calella, waar Terrence gaat werken. Echt veel is hier niet te doen, er zijn maar een paar cafétjes om te dansen en 1 ‘club’, als je die al zo mag noemen… Waar we gisteren een Mojito zijn gaan drinken serveren de jongens (geen vrouwelijke bediening) allemaal in bloot bovenlijf. Blijkbaar is dat voor hen zo de dresscode…

Ondertussen heb ik nu ook al een beter zicht op het spookhotel waar wij nu verblijven. Als ik nu over de balustrade kijk zie ik een zwembad zonder water, een tuin die helemaal verwilderd is. Nuja, gewoon een hotel dat al 2 jaar niet meer is onderhouden.

Een verdieping onder ons is zo verbouwd dat er een paar mensen een appartement huren. Voor de rest is het helemaal verlaten. Vooral ’s avonds is dat wel raar en benauwend.

Terrence is nu pas wakker, en moest ik hem niet hebben wakker gemaakt zou hij waarschijnlijk nog tot vanmiddag hebben geslapen. Ik weet dat hij nu nog wel een uur ofzo zal nodig hebben om zich klaar te maken. Voordat hij helemaal ‘gestyled’ is…

We verschillen echt dag en nacht met mekaar, gewoon al op vlak van kledij en mentaliteit. Hij is de modefreak die stilist is en af en toe ook eens model staat. Die alles weet van mode.

En ik ben het compleet tegenovergestelde.

Nu, we zullen ons hier wel amuseren, maar ik denk niet dat het mijn beste vriend zal worden. Daarvoor verschillen we veel te veel.

Straks gaan we dus Calella eens bezichtigen en kijken wat er hier allemaal te doen is (internetcafé bv.) en waar we eten kunnen kopen. Eten gaan we nu nog zelf moeten maken totdat de eerste hotels opengaan op 1 mei. Het enige probleem is dat het nu zondag is, en dat alle winkels dicht zullen zijn.

Nu, wat ik al weet over Calella is dat er hier echt niet veel te doen is. En zo zal het waarschijnlijk ook zijn in Malgret, als ik op 11 mei zal veranderen naar mijn hotel. Het voordeel dat ik heb is dat de zee vlak tegenover mijn hotel is, dat de trein stopt op 5 minuutjes wandelen, en dat ik dus veel mobieler zal zijn dan Terrence die hier in Calella zitten.

Goed, ik zal jullie eens laten. Hopelijk vind ik vanmiddag een internetcafé (en de tijd om er binnen te gaan), dan kunnen jullie mijn eerste verhalen al lezen.

En ik hoop natuurlijk van al een paar mismails te hebben gekregen!

27-04-2007 om 12:29 geschreven door Sarah  

Dinsdag....

Ondertussen de derde echte dag hier, en ik ben het hier echt nog niet beu. Het is eigenlijk meer het tegenovergestelde: ik ben benieuwd naar wat nog zal komen!

Nu we Calella al beter kennen ben ik ook wel nieuwsgierig naar hoe Malgrat zal zijn. Ik weet al dat het hotel gelegen is aan de boulevard, vlak aan het strand en de spoorweg en sinds gisterenavond heb ik het in het donker ook al een beetje kunnen zien. Het hotel bestaat uit verschillende gebouwen die allemaal worden verbonden door kleine tuintjes. Het hoort er allemaal heel leuk uit.

Gisteravond waren we in Malgrat om een show te gaan boeken om in de Serhshotels een avond per week te komen optreden. Een Polynesische show met een soort hawaïaanse meisjes met strooien rokjes en indiaantjes die krijgsdansen opvoerden. Het was wel leuk, zeker omdat wij mee mochten beslissen of we de show goed genoeg vonden om in onze hotels te komen optreden.

Voor de rest hebben we nog niet zo heel veel gedaan. Behalve ’s avonds zitten we elke avond in de Polynesian bar ‘Kauai’ (zo noemt die), waar we ook al vriendjes hebben gemaakt met de barman, de manager en diegene die rondgaan met de coctails. De manager is een echt showbeest, hij vraagt elke keer of we aan de toog willen komen zitten zodat hij kan showen met wat hij allemaal kan. Zondag vroeg hij of hij een vuurtje kon gebruiken van Terrence, maar in plaats dat hij gewoon z’n sigaret aansteekt doet hij eerst iets alcoholisch op z’n broek en steekt hij dat in brand. Waarna hij zijn sigaret met het vuur op z’n broek aansteekt… Wel stoer dus. Voor de geïnteresseerden (Sabine, voor als je op bezoek komt ofzo), hij is niet echt knap, maar hij heeft wel enorm veel sexappeal. Net als de coctailshakers daar.

Maandag was een beetje op het gemak wat minidiscoliedjes oefenen (La Bomba, K3-liedjes, spaanse liedjes,…). Vandaag was dan wel weer zwaar.

Vanmorgen hebben we alle liedjes die we gisteren gezien hebben gedanst. En dan moet je weten dat die dansjes allemaal heel intensief rondspringen is. Vanmiddag hebben we dan onze presentatie met de micro geoefend.

Het wordt wel lastig, want alles moet naast Nederlands, Frans en engels, ook in het spaans en het Duits.

Wat wel heel leuk is, is dat ik al een beetje ben gebruind. Het gaat hier eigenlijk wel snel. Ook dat ik elke keer buiten kan eten, ontbijten doe ik hier op mijn terras, is wel zalig.

Maar dit alles houdt niet weg dat ik iedereen wel mis. Ik verlang al tegen dat iedereen op bezoek zal komen.

De rest van de week zal het waarschijnlijk wat drukker zijn en zal ik het moeilijker hebben om te bellen of op internet te gaan, maar ik doe mijn best. Ook om iedereen toch eens te bellen.

Vanaf zaterdag begint dan het echte werk en zal ik maar 1 dag vrij hebben in de week. Dus zal ik ook maar 1 dag hebben om echt verhalen te typen en zo. Daarboven komt dan nog dat ik de stagiair moet beoordelen aan de hand van verslagen en zo. En ik vrees een beetje dat ik dat allemaal zal uitstellen tot op mijn vrije dag J.

Trouwens, mijn stagiair noemt Jaap Thijs, en ik heb al besloten dat ik hem gewoon Thijs zal noemen omdat Jaap zo’n idiote naam is. J

Ik verlang ook al tegendat ik echt in mijn hotel ga kunnen eten en zo, want hier heb ik wel mijn keukentje, maar er zijn geen deftige kookpotten. Echt iets klaarmaken gaat dus niet, daarom zit ik nu noedels te eten die op niet veel trekken. En voor de rest eet ik vooral toast met smeerkaas, chips en af en toe een broodje. Het stokbrood is hier wel zalig!

Mijn Spaanse bankkaart is ook echt supergrappig. Je zou denken dat een bankkaart net als bij ons een gewone kaart zou zijn, maar hier in Spanje is dat een boekje. Daarvoor zijn hier speciale geldautomaten. Je steekt dan dat boekje in dat machien en dan kan je geld afhalen en dan drukt dat ook direct je bankafschriften daarin. Raar toch?!

Goed, genoeg getypt. Om 9u vanavond moeten we letters gaan knippen voor in de miniclub. En dan vanavond eens vroeg slapen. Vannacht was het 3u toen we thuiskwamen, maar er is hier zoveel lawaai dat het dan nog eens een uur duurt voor je kan slapen.

En om 8u moesten we weer paraat staan.

Maar geen geklaag tot nu toe. Ik amuseer me rot met die hollanders hier. Misschien moet ik iedereen waarmee ik hier samen zit wel eerst eens voorstellen:

1. Terrence: ook iemand van Jetair waarmee ik samen mijn opleiding heb gedaan. Je moet je hem zwart voorstellen, mager, enorm modebewust. Werkt als model, is stilist bij modeshows en fotoshoots, geeft dansles… Is altijd met zijn uiterlijk bezig en is extreem lenig. Hij kan zich plooien zoals de slangenmensen in cirque du soleil. Of toch bijna… Ook al zijn we twee uitersten, toch komen we echt goed overeen.
2. Thomas: de persoon waarmee ik contact had in België ook, hij heeft geregeld dat Terrence en ik naar hier kwamen. Enorm sympathiek. Geeft je bij alles uitleg en ook het gevoel dat je het kan. Als we moeten dansen zegt hij niet alleen de slechte dingen, maar bij mij ook de dingen die ik goed doe (dat ik zeer enthousiast ben en dat het echt leuk is om naar te kijken. Woehoew!). Hij is een beetje de papa van het gezelschap en woont hier ook al een aantal jaar.
3. Nils: is de vriend van Thomas (jawel, ze zijn homo, maar je ziet het er niet aan), is 19 en het is z’n tweede jaar dat hij hier werkt. Is echt supergrappig. Hij kan je ook bij alles helpen omdat hij al de ervaring heeft, maar bij hem is het minder serieus, ook al neemt hij z’n werk wel echt serieus… Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar misschien is ook omdat hij wat jonger is dat je er meer dom mee kan doen. Als we uitgaan danst hij nooit, behalve een beetje heen en weer wiegen…
4. Sabrina: de zotste van de bende. Komt van een dorpje naast Amsterdam en heeft soms zo’n accent dat ik ze niet versta. Begint altijd te babbelen over sex (bijvoorbeeld vanmiddag tijdens het middageten ging het over Thomas en Nils’ ervaringen met trio’s en over hoe homo’s eigenlijk sex hebben)…

Behalve Terrence, die van Antwerpen is, en ik, is de rest allemaal Hollander.

Zo dat was het dan weer! Tegen dat ik terugkom ga ik waarschijnlijk echt Nederlands spreken ;).

Tot de volgende!

Y un beso de mi!

27-04-2007 om 12:28 geschreven door Sarah  

Woensdag 25 april

Vandaag was ook weer een rustig dagje. Vanmorgen naar alle hotels gaan kijken. Ik heb het mijne dus ook al gezien, en het is echt mooi! Mijn hotel bestaat uit verschillende gebouwen, we hebben een tuintje en alles is er heel klein en gezellig. Heel licht ook. Alles is heel fris. Wel leuk.

Ondertussen zijn er weeral een paar dingen veranderd. Ik ga nu toch niet werken in Oasis Park hier in Calella met Sabrina, maar in het hotel van Terrence in Malgrat. Ik ben er wel blij om, want dan slaap ik ook in zijn hotel. Het positieve daaraan is ook dat mijn stagiair, Jaap Thijs, ook eerst daar slaapt. Dus dan kan ik al van in het begin kennis met hem maken.

Ook de hoteldirectrice van mijn hotel valt echt goed mee, het is een heel vriendelijke. Toen ze hoorde dat ik eerst in Terrence zijn hotel zou moeten slapen, en daar ook eerst werken vroeg ze of ik niet al direct in haar hotel (Maripins) mocht slapen en of ik daar niet gewoon de animatie mocht voorbereiden… Echt een lieve.

We hebben vandaag ook de eerste instructies gehad over hoe we onze stagiairs gaan moeten beoordelen. Dat is door wekelijks een verslag te schrijven met alle positieve en negatieve punten en opmerkingen, en een maandelijks rapport.

Vrijdag de 27^ste krijgen we ook een vrije dag, omdat we waarschijnlijk de volgende 2 weken geen enkele vrije dag zullen hebben. Dit omdat we heel de tijd gaan bezig zijn met de dansjes aan te leren aan onze stagiaires, en om hen te begeleiden met alles. Niet dat ik alles beter zal kunnen, dat niet, maar ik heb het wel al eens geprobeerd en dus gezien hoe het niet moet.

Vrijdag, op onze vrije dag, zullen Terrence en ik dus onze koffers moeten pakken om te verhuizen naar zijn hotel. En dan op 11 mei zal ik samen met Thijs weer m’n koffers moeten pakken om te verhuizen naar Maripins… Ik hoop dat ik er alles nog inkrijg!

Ook met Terrence is het echt super… We amuseren ons wel. Soms vind ik hem nog raar, maar we eten nu meestal samen (op het balkon van zijn kamer, want anders moet ik mijn kamer weer helemaal opruimen) en we zitten dan gewoon heel de tijd te vertellen. Het is wel leuk, alleen heeft hij altijd meer verhalen dan ik, of toch meer decadente. Ook door het wereldje waar hij inzit…

En natuurlijk, met onze hollanders gaat het ook super. Vanmiddag moesten we een quiz in elkaar steken, onze ‘grote vakantiequiz’, en we hadden gedacht aan een vraag als: ‘Wat is de hoofdstad van Spanje’. Antwoord van Sabrina: ‘Barcelona’.

Ik heb al sinds lang niet meer zo gelachen… Toen gaf ze een uitleg dat ze dat zei omdat we nog maar net over Barcelona hadden gesproken. Jaja.

Vandaag was ook de grote shopdag… wat ze me niet hadden verteld aan de telefoon was dat we zwarte schoenen nodig hebben om de dansshows te doen, donkerblauwe broeken om activiteiten te geven, en zo nog wel een paar dingen die ik natuurlijk niet meehad.

Na het oefenen gingen we dus op koopjesjacht. M’n zwarte schoenen heb ik na lang zoeken gevonden. Overal begonnen hun maatjes pas vanaf 37, en de kindermaatjes liepen maar tot 35. Uiteindelijk dan een nog mooi paar van nike tegengekomen, maar het was 50 euro. Omdat er hier superveel winkeltjes zijn waar je schoenen kan kopen voor nog geen 20 euro vond ik het wel veel geld en was ik aan het twijfelen. Uiteindelijk heb ik ze gewoon gekocht, want ik had er geen zin in om nog lang te moeten zoeken.

Dan die blauwe broeken. Ik heb nu al een lange. Voor 5 euro gekocht. Het is een gewone donkerblauwe trainingsbroek. Niet echt mooi, maar ik heb toch tenminste al een broek om ’s morgens activiteit te geven. Om zo’n korte broek te vinden, dat was alweer iets anders. Sabrina moest ook een broek vinden dus gingen we samen op zoek. We hebben nu nog altijd gene gevonden. Overal hebben ze wel zo’n broeken, maar dat is altijd voor jongens. Nu, we zullen wel eentje vinden.

Vanavond gaan Terrence en ik weer een coctail drinken in onze favoriete coctailbar… Ik hoop alleen dat de baas ons nu gewoon zal laten gaan zonder ons nog gratis coctails op te dringen. Dat is allemaal wel leuk, maar niet als je eigenlijk al genoeg gedronken hebt en je om 9u weer op moet om een hele dag te dansen en te springen.

Ik heb trouwens ook een complimentje over m’n zangtalenten gekregen. We moesten gisteren micropresentatie oefenen en ik begon voor de grap gewoon te zingen (All by myself) en iedereen vond het kweenie oe mooi, en zuiver,… Tja, je hebt het talent of niet. En blijkbaar heb ik het.

Goed, ik zal me dan eens klaarmaken om iets te gaan drinken (dat ik er toch goed uitzie voor onze cocktailbarbaas, nietwaar Pieter?).

Tot de volgende!

Kus van jullie aller Sarah

En een speciale kus voor Pieter!

Ik verlang al naar jullie bezoekjes!

27-04-2007 om 12:27 geschreven door Sarah  

Nieuwe verwikkelingen…

Het is nu bijna 1u ‘s nachts, en de rest is nog een coctail gaan drinken. Ik had niet echt zin om uit te gaan omdat we toch al elke avond naar hetzelfde zijn gegaan, onze befaamde Kauaibar, en omdat het daar ook altijd dezelfde muziek is. Pussycat dolls, ene Ciara en nog een paar van die mtv-sterren. Ik heb me er natuurlijk al geamuseerd, maar elke avond is een beetje te veel van het goede. Dus nu zit ik hier terug in mijn appartementje.

We hebben eerst de hele avond bij onze hollanders gezeten. Ze denken dat ik een bitch ben, maar dat ik het nog niet durf te tonen. Dat ik me nu nog lief gedraag, maar ze vrezen dat het binnenkort zal omslaan. Ik ben toch de slechtste nog niet?

Vanavond kregen we dus ook nieuwe informatie… Ik zal vanaf zaterdag meewerken met Sabrina in Oasis Park, omdat mijn hotel ten eerste pas opengaat op 11 mei en omdat het in haar hotel volgeboekt is door Franse en Duitse groepen jongeren. Olé… Ik zal de Franse onder handen moeten nemen en Sabrina de Duitse. Het wordt dus meteen ook al een eerste test. En dan hopen dat ik al wat meer zelfvertrouwen zal hebben gekregen voordat Jaap Thijs komt (mijn stagiaire voor diegene die de vorige blogs niet gelezen hebben).

Voor de rest is er niet zoveel meer gebeurd. Alleen dat het echt altijd maar leuker en leuker wordt. We vormen echt wel een goeie groep. Nu beginnen we zo ook meer en meer gewend te geraken aan mekaar en durven we al meer tegen elkaar zeggen. Er wordt veel gelachen, ook en vooral met elkaar…

Bv. Ook met de taal die we spreken. Het gebeurd wel veel dat er een taalprobleem is, dat we elkaar gewoon niet verstaan. Dan is dat echt grappig, want uiteindelijk spreken we wel allemaal “Nederlands”.

Bellen vanuit een telefooncel hier in Spanje naar jullie gsm’s zijn echt wel duur. Mijn belkrediet van m’n gsm is ook op, dus mij bellen lukt niet, maar berichtjes kan ik wel ontvangen. Zou wel leuk zijn om iets van jullie te horen.

Ik zal een dezer dagen ook kijken voor een Spaans nummer, dan kunnen jullie me daarop ook weer bellen. Dat moet volgens mij wel goedkoper zijn. Jullie kunnen daarvoor ook skype gebruiken… Daarmee kan je ook bellen naar gsm’s.

Dan kan je je nu beginnen afvragen waarom ik niet gewoon via skype met jullie praat of msn, maar zoals je al wel hebt gemerkt, hebben we hier in dit appartement geen internet. Thomas zei ons ook al dat we in het hotel ook geen internet zullen krijgen (maar daar zal ik wel een mouw weten aan te passen. Meestal is internet in de bar of aan de receptie, dus zal ik proberen om daar te gaan zitten als er weinig of geen volk is) en dus naar een internetcafé moeten.

Maar zo’n internetcafé heb ik hier in Calella al geprobeerd en ze hebben daar querty-toetsenborden en dat typt niet zo gemakkelijk. Of toch niet zo gemakkelijk als ik zou willen. Ik wil vlug kunnen typen zodat ik veel kan vertellen. En met iedereen kan praten….

Dus daar moet ik nog iets op vinden.

Ook voor de mensen die op bezoek hadden willen komen heb ik slecht nieuws… Thomas vertelde me dat alleen familie (of Pieter als mijn vriend) in het hotel waar ik zit kunnen verblijven, met een korting… Nu hoop ik toch dat jullie je hierdoor niet laten tegenhouden, want ik heb al gemerkt dat animatrice zijn ook andere voordelen heeft. Zoals gratis drank in bars als je zegt dat je dit soort werk doet. Dan moet je gewoon je werkpas tonen en dan krijg je je drank ofwel gratis ofwel aan een grote korting.

Ook in winkeltjes krijg je soms korting aangeboden… Maar dat heb ik nog maar 1 keer meegemaakt.

Goed, ik zal jullie dan eens laten. Straks eens proberen te slapen. Ik ben verschrikkelijk stijf van het dansen vandaag en de aerobics (hier noemen ze dat de ‘keep fit’, maar dat is eigenlijk een mooiere benaming voor buikspieroefeningen, stretch oefeningen,…).

Ik denk dat ik tegen oktober een heel slangenmens zal zijn, want onze benen worden ook ‘gestretcht’ of ‘uitgerokken’ zodat we ze wijder kunnen opendoen. Misschien kan ik ooit nog een spagaat… als ik echt goed meedoe dan.

De shows gaan ook echt leuk worden. We hebben sneeuwwitje, the musical, waarin ik de boze stiefmoeder speel. En daarnaast nog grease, moulin rouge, showtime (dat is een dansshow met alle soorten muziek), mama mia, … Er zullen er nog wel een paar zijn, maar die ben ik vergeten.

Dus dat wordt hééééél véééél oefenen. Maar dan kunnen jullie wel komen kijken J.

Mis jullie allemaal!

Un beso para todos!

Pieter: ik mis je ook en ik haat het dat het hier zoveel kost om eens te bellen. Ik hoop echt dat je in juni op bezoek kan komen, of anders begin juli… We zijn nu nog maar 4 dagen ver en ik verlang alweer totdat ik je zal kunnen vastnemen, dus…

Ik hoop dat dat ook voor jou geldt, want nu besef ik pas echt dat ik je graag zie. Gelukkig is het hier te leuk om te zeggen dat ik wegga, dus zal ik het wel volhouden. Hopelijk jij ook.

Trouwens, wat wilde je zeggen met dat berichtje van vandaag? Over mars ofzo iets? Ik verstond er niets van, totdat Nils plots zei dat het misschien mijn horoscoop was… Is het dat?

Ik dacht eerst dat je stoned was…

Hou me ook op de hoogte van wat jij daar allemaal uitspookt. Weet je nog dat we hebben gezegd dat het belangrijkste is om te weten wat de ander allemaal doet en wat er gebeurd in zijn leven? Stuur me foto’s, stuur me mails en berichten… Gewoon met banale dingen als wat je ’s avonds gaat doen, of hoe je je voelt, of hoe het is op school, welke taken dat je moet maken, … Maakt niet uit wat, je begrijpt wel wat ik bedoel.

Oh ja, trouwens, maandag was het hier in Spanje een feestdag. San Jaume ofzo, die hotelbaas zei dat, maar ik had het niet helemaal verstaan. En blijkbaar is dat een beetje Valentijn. Dan kopen de mannen een roos voor de mensen die ze lief hebben (dus niet alleen hun vriendin, maar ook hun moeder, zus, …), en de vrouwen kopen een boek voor hun geliefde.

Echt grappig, want overal stonden hier zo boeken- en bloemenkraampjes. En iedereen liep hier wel rond met een boek of een bloem…

Goed, dan laat ik je ook maar… Ik ga slapen. Weet dat ik aan je denk en van je hou!

Mi querido, un grande beso para ti…

27-04-2007 om 12:26 geschreven door Sarah  

Donderdag 26 april

Gisterenavond zijn we, zoals ik al zei, naar onze cocktailbar geweest. Het begon al goed. De cocktailshaker vroeg wat we wilden drinken, en we moesten niet betalen. Erna kregen we nog een cocktail van de manager, omdat we er waarschijnlijk de ambiance aan het insteken waren. Ze speelden Bomba, en daar hadden we juist een miniclub dansje op geleerd, dus wij in volle glorie aan het dansen… Dan een beetje later zat er gelijk een iets oudere jongen heel de tijd naar me te kijken, en op een gegeven moment ben ik beginnen terugstaren. Bleek dat het de beste vriend van de manager was, waarvan wij ook nog een cocktail kregen.

Naast ons zaten dan 2 Italianen waartegen we ook zijn beginnen babbelen. Ze kwamen van de kanten van Rimini en wilden naar Menorca gaan om te gaan werken in een hotel. Het enige probleem, en dat maakte ik hen ook duidelijk, was dat ze zo goed als geen Engels of andere Europese talen spraken. Alleen een beetje Spaans... Ze stelden dan ook voor of ik morgenavond niet mee wilde naar een rave in Valencia, en ik zag dat echt volledig zitten, maar zaterdag is onze eerste echte werkdag en dan kan ik niet toekomen in het hotel na een slapeloze nacht… Jammer maar helaas. Ik had wel graag eens zo’n underground rave live meegemaakt.

Dan kwam er een bende Belgen tegen, en ik dacht, we gaan eens sociaal doen. Dus ik vroeg van waar ze kwamen. Zegt de ene jongen tegen de andere: ‘Hey, van waar komen we nu ook alweer?’ Terrence en ik lagen direct plat. Komt die ene onwetende jongen dan nog naar me om m’n nummer te vragen ‘zodat we dan nog eens samen zouden kunnen uitgaan’. Niet dus…

Ook die ene oudere vent, de vriend van de manager was nog altijd aan het kijken, en op een gegeven moment zegt Terrence van kom, dat moet hier gedaan zijn. Wij gaan er op af.

We zijn een heleboel dingen te weten gekomen. De manager noemt niet Gilles, maar Guillermo. Die vriend van de baas noemt niet Alfredo, maar iets anders ook met o. En de coctailshaker kan nederlands (geleerd van de toeristen die daar in die bar komen, zot é). Nu was Alfredo die niet Alfredo heet wel nog leuk. Alleen was hij een beetje te veel gefixeerd op mij. Hij zei dat hij nog single was en vroeg dan waar mijn vriendje was. En ik zei natuurlijk: ‘In België’.

Hij geloofde het niet, en dan heb ik onze prachtige foto getoond die in m’n portefeuille zit. Waarop hij zei: dat gaat toch niet om een relatie te hebben als er iemand daarvan zo lang in het buitenland zit? Je zou beter beginnen met een Spanjaard.

En ik antwoorde dat het ons wel gaat lukken en dat ik sowieso bezoek zal krijgen! Hij probeerde allerlei argumenten te bedenken, maar geen een was sterk genoeg om me te laten zeggen: ‘ja, oké, je hebt gelijk’.

Uiteindelijk namen we afscheid en op 8 mei spreken we opnieuw af om eens te gaan dansen. Hij verkoopt mercedessen ofzo (dacht ik) en rijdt er ook mee, en dan komt hij ons ophalen om in geheel chique stijl aan te komen en te feesten.

Dan is er ook nog Simone. Een Nederlandse die hier werkt als animatrice voor een keten waar ze bijna niets moeten doen, en dus vooral klachten te horen krijgen over de animatie. Die komen we elke keer tegen als ze ladderzat is en elke keer voor ze echt zat is zegt ze dat ze gewoon iets gaat drinken. Je kent dat… Haar vriendin noemt Jade, is Engelse, en werkte tot voor kort in hetzelfde hotel als Simone. Ze is ontslagen, en nu gaat ze werken als propper. Ook een echt rare.

Nu goed, je merkt dus wel dat het hier leuk is. We amuseren ons hier te pletter. En dat mag ook wel, want vanaf zaterdag zal er minder tijd zijn om uit te gaan en nieuwe mensen te leren kennen. De volgende 2 weken hebben we geen enkele dag vrij, maar morgen ga ik er toch van profiteren!

Ook hier is de sfeer super. Ik leer extreem veel bij over homoseks, seks in het algemeen en over hoe je vloekt en spreekt (‘Klote teringzooi!’ ‘Jeetje!’) in het Nederlands. Een openbaring, dat wel. Ook zijn Terrence en ik de leerkrachten op taalvlak. Die Nederlanders kunnen echt geen talen. Alleen Thomas en Nils zijn wel goed in Spaans en ook Engels kunnen ze wel goed. Maar laat ze asjeblieft geen Frans praten. Zo’n ramp!

Maar wel grappig!

Nu goed, ik zal jullie eens laten.

Ik verlang al tegen jullie bezoek!

Sarah

27-04-2007 om 12:24 geschreven door Sarah  

23-04-2007 om 20:34 geschreven door Sarah  

Beste,
aangezien Sarah nog niet op het internet kan, zal ik jullie even inlichten.
Ik heb ze persoonlijk op het vliegtuig gezet, dus op de vraag of ze goed vertrokken is, kan ik alvast positief antwoorden.
Ook het aankomen liep bijzonder vlot. Na een tussenlanding in Reus, is ze veilig geland in Girona.

Ze logeert momenteel in een soort spookhotel (hotel opent pas begin mei) samen met medeanimator Terrence en nog enkelen wiens naam me even ontsnapt.
Dit weekend zijn ze al eens gaan proeven van de lokale cocktails en voor de rest van de week zullen ze shows voorbereiden voor het animatieseizoen dat eraankomt.

Ze stelt het dus wel.
Het is voor haar natuurlijk ook allemaal nog een beetje wennen.

Als ze terug internet tot haar beschikking heeft zal ze zelf wel weer wat posten, tot dan hou ik je op de hoogte.




Pieter

+ nog een kus van Sarah

23-04-2007 om 20:12 geschreven door Sarah  

Malgrat de Mar

Geflankeerd door pijnboombossen aan een langgerekt strand ligt de bekende badplaats Malgrat de Mar. Kinderen kunnen naar hartelust baden en spelen doordat het strand geleidelijk in zee afloopt. 's Avonds is het genieten in het uitgaansleven.

Ligging: Officieel aan de Costa del Maresme, die vaak tot de Costa Brava wordt gerekend. Dit is aan de noord-oost kust van Spanje, tussen Blanes en Calella, 70 Kilometer ten noorden van Barcelona.

Malgrat heeft een oud centrum, maar de meeste winkels en hotels zijn gesitueerd aan de boulevard die wordt gescheiden van het strand door een spoorlijn.

Bezienswaardigheden

Fort • Kerk • Ruine

Excursie naar Colleta - San Filiou, Barcelona, Jeepsafari

Topless toegestaan • Balspelen toegestaan • Lengte: 3000 m. • Min. 30 m. breed • Max. 30 m. breed • Steil aflopende zeebodem • Zand op de zeebodem • Strandbar • 9 met terras • Snackbar/Cafetaria • 1 met terras • Ligstoelen • Ligbedden • Parasols • Toezicht • EHBO • Douches • Toiletten • Volleybal • Badminton • Speeltuin • Trampoline • Veel animatie op het strand. • Windsurfen • Les mogelijk • Duikschool • Waterfietsen • Waterscooter • Kano/Kayak • Motor/speedboot • Banana/tube • Glassbottom boat • Bungeejumpen in juli en augustus

Eten en drinken

Concentratie van restaurants: In het oude centrum en op de boulevard. • 45 restaurants • 35 restaurants met terras

Sport

1 Openbaar zwembad • Tennis • Squash • Fitness

Uitgaan

1 Bioscoop • 2 amusementshallen • 4 disco's en nachtclubs

19-04-2007 om 22:08 geschreven door Sarah  

17-04-2007 om 13:11 geschreven door Sarah  

16-04-2007 om 15:57 geschreven door Sarah  

01-04-2007 om 14:53 geschreven door Sarah  

Af en toe vraag ik me af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt om nu naar Spanje te vertrekken. Soms zie ik mezelf in m’n eigen stekje samen met Pieter. We zijn eigenlijk nog niet zo lang samen, maar omdat we nu zo goed als samen wonen (al geef ik dat nog altijd niet graag toe, voor mij is het gewoon logeren) zie ik hoe het zou kunnen zijn.

Misschien had ik beter gekozen om hier in België te blijven en samen met Pieter hier iets te huren. Ik weet dat het zou lukken, want ook nu redden we ons. We weten allebei dat we niet gezond eten, en we liggen veel te lang in bed, maar we zijn nog altijd 2 handen op een buik.

Als je zo goed als nooit ruzie hebt, ook al ben je bijna elke dag verplicht op elkaars gezicht te kijken, dan denk ik dat het wel goed zit.

Ik zou niet over zoiets denken enkel om met Pieter alleen te kunnen zijn en huisje-boompje-beestje te kunnen spelen, neen, dan denk ik ook aan alle feestjes die we zouden kunnen geven in ons eigen plekje. Zonder ons te moeten storen aan humeurige huisgenoten die de volgende dag misschien vroeg naar school of werk moeten. Dan heb je ook nog de huisgenoten die niet sociaal zijn en liever geen volk in hun huisje hebben.

Als ik dan denk aan onze plek dan zou ik willen dat de voordeur altijd openstaat voor iedereen, maakt niet uit wie. Dat is ook het voordeel bij ons, ik apprecieer zijn vrienden en hij die van mij. Het zou ons dus niet uitmaken voor wie van de 2 het feestje is, we amuseren ons alle twee wel.

Daarna begin ik ook aan de andere kant te denken. Moet ik voor zoiets mijn droom om België te verlaten en nieuwe oorden en ervaringen op te zoeken laten vallen? Voor een huisje-boompje-beestje denk ik dat ik toch nog niet echt klaar ben. Ik ben nu nog veel te wispelturig. In wat ik wil doen, waar ik wil wonen en waar ik naartoe wil. Nu zou ik, moest ik genoeg gespaard hebben, nog mijn rugzak volproppen en gewoon naar de andere kant van de wereld willen liften. Nu wil ik zoveel mogelijk avonturen meemaken, zoveel mogelijk nieuwe inzichten opdoen. Ik weet wel dat het avontuur niet echt in Lloret de Mar te vinden is, maar om een half jaar in Spanje te gaan wonen denk ik dat je er toch wel een béétje lef voor moet hebben. Waarschijnlijk zal het ook al spannend genoeg zijn om daar een heel nieuw leven op te bouwen, met dan het verdriet om het daarna allemaal weer achter te laten en weer ergens anders naar toe te gaan.

Ik weet dat ik later ook nog altijd ‘sedentair’ kan beginnen worden. Alleen is de drang om nieuwe dingen te zien en mee te maken nog altijd groter, en dan kan ik enkel hopen dat Pieter ooit ook zo zal denken en me achterna komt.

Een huisje-boompje-beestje hoeft zich daarom toch niet in België te bevinden? Waarom niet op een plaats waar het wat warmer is?

26-03-2007 om 20:43 geschreven door Sarah  

Met een melancholisch liedje op de achtergrond kunnen veel gevoelens aan de oppervlakte komen. Zeker als je al een hele dag alleen op een kamer zit, te wachten tot je vriendje terug komt van zijn werk. Je voelt je eigenlijk wel zielig, zo alleen. Zo zonder iemand om tegen te praten. Je bent alleen met je boek, waarvan je weet dat die binnen een uurtje ook uit is, en met de kat.

De dingen die overdag door je hoofd gaan staan allemaal in schril contrast met de avonden. ’s Avonds ben je niet meer dat zielenpootje dat smachtend verlangd totdat haar wederhelft er terug is. Neen, de avonden worden altijd druk in beslag genomen door uitgaan met vrienden, vriendinnen, nieuwe avonturen, nieuwe mensen… Alleen lijkt het alsof niemand overdag tijd heeft.

Pas vanaf 6 u ’s avonds is iedereen weer bespreekbaar en vrij.

Als dat gebeurd voel je je populair en geliefd. Je bent weer een sociaal beest. Toch komt die twijfel van overdag af en toe ook ’s avonds eens opzetten. Op een feestje waar je je niet op je gemak voelt en waar iedereen elkaar al kent en je de enige lijkt die er alleen staat wil je liefst zo vlug mogelijk weg. Er zijn nog andere feestjes genoeg om naar toe te gaan…

Na die ervaring van alleen te staan, zou je het liefst naar huis willen, maar je weet dat het niet de beste oplossing is. Zo stort je je alleen nog maar meer in de eenzaamheid.

Op naar een ander feestje dus.

Weer van iemand die je niet echt kent, maar bij wie je je zoveel meer op je gemak voelt. Je kent hem nochtans maar een drietal dagen, het feestje is een waar succes. Hij babbelt even met je, schenkt je aandacht en stelt je voor aan andere mensen met wie je dan weer kunt beginnen babbelen. Als die andere mensen dan ook nog eens gemakkelijke praters zijn, en grappig daarenboven, dan kan het echt niet meer stuk. Je lacht je een ongeluk met zaken die niet eens grappig zijn, je vertelt over jezelf, over wat je gedaan hebt, je toont interesse en er wordt interesse in jou getoond…

Je komt thuis met een fantastisch gevoel: weer nieuwe vrienden gemaakt, weer mensen die je kent.

26-03-2007 om 20:39 geschreven door Sarah  

Nu ik moet wachten tot ik effectief kan vertrekken ben ik nog zoveel mogelijk aan het genieten van wat Gent nog te bieden heeft. We hebben al mogen proeven van weer op z'n Belgisch, eerst een hele week zon en redelijk warm om ons daarna een week regen en kou voor te schotelen. Gelukkig kan je in Spanje nog vertrouwen op het weer. Daar heeft het nog niet zo'n kuren gekregen.
Naast het Belgisch weer zijn er ook nog alle mensen die ik zal missen en waarvan ik hoop dat ze zeker op bezoek zullen komen. Eigenlijk gebruik ik hen nu een beetje om het hier nog zo aangenaam mogelijk te hebben. Wat typisch Gents is zijn alle studenten die er rondlopen, en al die studenten brengen heel wat originaliteit in ideeën en activiteiten mee.

Zo kwamen de rechten op het idee om ter promotie van hun praesidium van volgend jaar een mega-twisterspel op te zetten dat de ganse Kouter in beslag nam. Het meeste volk kwam daarentegen niet om mee te spelen, het was trouwens extreem leuk om ons nog eens in van die rare posities te zetten, maar wel om te profiteren van alles wat gratis was.
Tegen gratis bier, cola, pannenkoeken en hotdogs zeggen wfe natuurlijk geen neen. Toen ze ook nog eens met chips rondkwamen werd het me toch een beetje te veel, maar zo moest ik voor 's avonds ook al geen eten meer voorzien.
Na een hele middag Twisteren begon ik me toch een beetje stijf te voelen, en gingen we weer op weg. Als de mensen gewoon al de intentie gaven dat ze naar huis gingen kregen ze uiteindelijk nog shampoo gratis ook. 

We verlieten de massa en gingen mijn fiets halen die voor een groot onderhoud binnen was bij de fietsenmaker. Er moesten nog cadeautjes gekocht worden ook, want vorige week vrijdag was het Pieter zijn verjaardag. Met de fiets op weg naar de speelgoedwinkel, wat me niet zo goed bekwam, want bleek dat ik het fietsen tussen de tramsporen zo'n beetje verleerd was. Ook remmen met zo'n torpede lukte niet meer zo goed, wat resulteerde in een Sarah die in de tramsporen belandde en die probeerde af te remmen met behulp van haar voeten en de grond. Tim en verschillende andere mensen konden hun lach niet inhouden, waardoor bij mij het schaamrood weer op de wangen verscheen. Het voelde vertrouwd aan.

Na wat tegenslag en 5 minuten die wel een uur leken te duren konden we cadeautjes beginnen kiezen. Wat geef je in godsnaam aan iemand die 23 is, je lief en die graag dingen doet die niet mogen volgens de Belgische wet? Om hem terug aan z'n kindertijd te herinneren kwamen we op een jeu de boules-spel, een roze bellenblaasding en een knikkerspel. Zo kon hij zich weer wat jonger wanen, en niet de bompa met het groene blaadje van 20 dat hij dacht te zijn. De cadeaus waren een enorm succes. Op het retro-verjaardagsfeestje mét taart en kaarsjes die hij in 1 keer moest uitblazen stond hij volledig in de belangstelling. Helemaal aan het genieten. Een van de andere cadeautjes was een bionicle, iets waar ik tot nu nog nooit van gehoord had, maar blijkbaar is het een robot die je zelf in elkaar moet steken. Het hele mannelijke deel van de tafel was erdoor gebiologeerd. Ze zijn nu volledig in en als je het aan een jongen geeft, zelfs eentje van 23, heb je succes verzekerd!

Zaterdag was het dan mijn beurt om te feesten. Het was Starwarz, 1 van de bekendste Belgische drum&bass-feestjes, waarvoor mensen vanuit het hele land afzakken. Voor mij is dat zoals kozzmozz is voor technofanaten, beter bekend als mijn Walhalla. Eerst was er pre-party op Tims kot. Ook de technoërs wilden het eens proberen, maar lang hebben ze het niet volgehouden. Na een half uurtje waren de eersten al weg, Pieter heeft het nog volgehouden tot 2u waarvoor ik hem eeuwig bewonder.
Het was weer 1 van de hoogtepunten van dit jaar. Al van bij het binnenkomen was ik volledig in de stemming en kon ik gewoon niet meer stilstaan. Ik kan zo'n feestje echt aanraden als vermageringskuur. Als je van 12 tot 6u constant aan het springen en aan het 'dansen' bent, kan ik je verzekeren dat je de volgende dag al je spieren voelt. Bij mij was het mijn rug en mijn buikspieren. Op andere feestjes voel ik meestal ook mijn benen.
Rond half 7 kon ik dan eindelijk naast Pieter in bed duiken, echt slapen zat er niet meer in want ik was in de wetenschap dat ik na zo'n drietal uurtjes toch weer moest opstaan om te gaan werken. Ik heb meer gerust met mijn ogen gewoon gesloten dan geslapen, maar gek genoeg was ik na die 3 uurtjes toch nog redelijk fit. Ik zag het wel zitten om voor 8 uur te gaan afwassen.
De eerste paar uur gingen vlot, maar daarna begon het toch lastig te worden. Als interim heb je meestal niet zoveel aan je collega's omdat je daar toch maar voor een dagje zit en ze niet zoveel aandacht aan je schenken, maar waar ik toen moest werken is er wel een aangename sfeer. Iedereen is geïnteresseerd in iedereen en ze appreciëren wat je doet. Ik was die middag niet echt aanspreekbaar, maar dat gaf niet. De avond voordien was er personeelsfeest geweest en niemand had er meer dan 5uur kunnen slapen...

20-03-2007 om 15:22 geschreven door Sarah