Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
27-06-2012
Virus
Twee dagen Ypres Geko Rally.
Mijn bedenkingen:
De tickets: duur, maar goed besteed.
De frieten: niet geproefd. Na Wervik weet ik wel beter. Copain volhardt in de boosheid.
De Vip's: alomtegenwoordig.
De Fast: Fast.
De Peugeot: niet fast genoeg.
De winnaar: verdient.
Die autootjes: Gilletjes Mach zeven.
De markt: indrukwekkend en stampvol.
Die waar we voor supporteren: uitgereden, op cruise control.
De Fast: wrong car, zoals die hierboven.
Copain: twintig worsten in twee dagen.
Ik: de SAS en Bockor komen m' oren uit.
De lul's: nog altijd dezelfden.
De toeschouwers: Meer dan op vijf voetbalwedstrijden en geen vechtpartijtje.
Gisteravond nog een uurke naar 't café geweest. Om de smaak van de Sas-pils te verjagen. Alle uitvluchten zijn goed.
Gerdy getrakteerde me een Jup en na een minuut of vijf had hij de courage om het te vragen.
'Hoe zou ik da weten? En ik spreek nie over 't werk op café, da weet ge toch. Bel naar de baas'
'Ik heb gebeld en hij zei dat gij hem vermaakt en dat ik het aan jou moest vragen.' Zijn toontje veranderde.
'Patron, zet er hier nog eens twee.' ' Luister hier Gerdy. Ik kom naar hier om te genieten van een frisse en niet om over het werk te lullen. Ik word daar niet voor betaald!' Mijn toontje veranderde ook.
'Aach! Daar is èm.'
'Mijnheer gaat morgen voor twee dagen de hort op en in plaats van een keer naar zijn keppe te gaan zit hij hier te konkelfoezen met de grootste playboy van het gewest.' 'Hebt ge raad nodig misschien Vroumke?'
Het cornetje had met één zin drie resultaten. De grimmige sfeer weggetoverd, Gerdy rond haar vinger gedraaid en bibbi in de verlegenheid gebracht. Aan honderd procent scoren, noemen ze dat.
Ze was in een goeie bui en trakteerde ons nog eens toen ze met de bazin aan't praten was. Dronk haar Tubort uit en kwam naar me. ' Vroumke, ik ben om zevenenhalf thuis. Nie vergeten hé.' Ik kreeg nen wulpse kus, een wreef van de twee Madonna's en een stijve.
Opeens. 'Gerdy, ik moet naar de stock voor de bazin. Moet ik niets meebrengen voor jou?' Gerdy keek raar en ik nog raarder.
'Eeuch , wat zou gij moeten meebrengen voor mij, Brigit?' Hij keek in mijn richting. Nogal schichtig.
'Velospelden misschien, zodat je zondagse broek niet in de ketting draait zondag.'
Zoals ik zei, scoren aan honderd procent. Mijn avond was al goed. En hij moest nog beginnen.
Straks nog een uurtje of drie aan de sukkelaar zijn tuut gaan werken. Maar hij zal niet klaar zijn tegen 't weekend. Hij zal velospelden kunnen gebruiken.
Moest ik een agenda bijhouden dan stond er voor volgend jaar al zeker één datum vast. De shakedown van de historiek's voor Ieper.
We waren redelijk vroeg ter plaatse en maakten een wandelinkske in de servicestraat. De meesten waren hun auto nog aan het lossen. Geholpen met éne die zijn Opel naast de oprijplaten ging rijden en helpen duwen met een mecanicien die in de steek gelaten was door de gekleurde pakjes. Ze zouden de pot op kunnen van mij.
Voordat we op het parcours gingen eerst de lokale Jup gaan proeven. Een beetje 'zerp' maar toch te vreten. Drinken, bedoel ik.
Op de test-kp krioelde het van het volk. Als er in 't weekend ook zo veel is gaat dat serieuze problemen geven. We gaan de camper thuis laten, peisk.
Rond ten negenen weer naar de service geweest. Worsten gegeten en erzatsbier gedronken. Aan de praat geraakt met een serviceman en weer iets wijzer geworden. In ons geval is dat niet moeilijk. 'k Ben nog nooit iemand tegengekomen die er minder van kende of wij. Volgens onze bron is de grote helft van die koten die gisteren aan 't spelen waren zo conform als een olifant met vleugels.
Het viel me ook op dat er veel met problemen zaten. Een paar dagen voor de grootste afspraak van het jaar zou dat toch niet mogen. Ik ga toch eens mijn talent moeten te gelde maken. Maar ik ben hier te serieus bezig.
Misschien gaat het nog lukken voor den aannemer. Hij heeft zeker een uur staan praten tegen gasten die met een 'platte kever' rijden. 'Te duur om te huren.' zei hij toen hij bij ons kwam zitten achter het podium. Hij trakteerde met pinten en worst. Blijven kijken naar de gekleurde pakjes in hun lawaaimakende machientjes die aan het podium passeerden. Nog enkele pinten soldaat gemaakt en nog een gedeelte van een varken naar binnen gespeeld terwij André over zijn plannen sprak.
Toen we opstapten ging Copain nog twee van die zwijnedarms halen. Toen ik zei dat ik er geen meer moest hebben keek hij raar. 'Op dieet misschien?' Dreten moest lachen met de vraatzucht van mijne beste vriend. 'Niet te veel scheten laten in de auto hé, manneke.' en weg waren wij. Morgen van'tzelfde.
Samen met de cornet met twee bollen gelijk ieder jaar een weekske Dardennen gedaan. Met 't mobilhoomke goed kommetuit naar ginder geweest. Gelukkig houden we elkaar van tijd tot tijd goe bezig. Volgend jaar gaan we de da weermeiske wel geloven.
Gistermorgen met lange tanden naar 't werk. Zoals altijd als ik op verlof ga, laten ze de rare werkskes staan en bibi kan de boel opkuisen. Het was deze keer niet anders. Met één groot verschil. De Gerdy heeft in't weekend zijn machien een wreef gegeven. De lange tanden veranderden in een big smile. De lamme trekhond zit in 't café altijd tegen Bigit te zeiken. Nu is't mijn toer. Hij is zondag tegen een container geknald, de container gaf geen krimp, en van piekens gebaard. Met zijn gemonsacreerde tuut tot aan de garage gesukkeld, en hem daar zo'n beetje weggemoffeld. De klakken noemen dat vluchtmisdrijf. Ik noem dat sjans, alléé voor mij toch. Bazinneke zei dat ik toch niet te veel mocht overdrijven. Ik ga er geen rekening mee houden.
Vanavond gaan copain, Dré en ik naar de oude bakken kijken. Ze mogen trainen nie ver van bachten de kupe. 't Is daar ieder jaar wreed te doen, naar't schijnt. Den aannemer rijdt, das meegenomen. 'Ik wil die karretjes eens van dicht zien.' zei hij toen hij vroeg of we meegingen. Z'n tronie stond op 'onschuldig'. Den aannemer heeft weer een verborgen agenda volgens mij.
Vanmorgen reeds twee uurkes depanage gedaan. Nu bokes naar binnen spelen en om negen travail.
Copain en ik keken elkaar stomverbaasd aan. We hadden juist de 'Fast' zien passeren. Niet omdat hij zo spectaculair reed, neen omdat het de 'Fast' was!
We waren in de derde ronde naar de eerste kp gereden om te gaan kijken naar de Historiek's. We stonden volgens ons, perfect op tijd en wachtten op nr 301, een Porche. En toen passeerde het Peugootje. Niemand van onze collega-toeschouwers scheen verrast te zijn door zijn passage. Raar. Wij begrepen er de 'buk's zijn kloten' van. Maar we bleven stil. We hadden ons in de ORC rally immens belachelijk gemaakt en gebaarden van 'piekenaas'. Zeker geen commentaar geven was hier de boodschap. Blijven kijken alsof er niets aan de hand was.
We zijn 't maar laat te weet gekomen hoe de vork in de steel zat.
Tussen de kp's in, naar het podium geweest. Niet zonder Wervik twee maal te zijn rond gereden en een blitz-bezoek aan Frankrijk te hebben gebracht. We hadden dat beter verzwegen in 't café.
't Was de eerste rally dit jaar dat ik me amuseerde. Een hele poos in het service rondgelopen en nergens een snak of een beet gehad. Iedereen was blijkbaar welgezind. Alle drie de kp's bekeken, de vijftien Euro moest besteedt worden, en enkele lokale staminees bezocht. Mooie rally gezien en op tijd thuis gekomen. Schitterende dag.
Alleen die godverdomse slechte, dure frieten zijn me niet bevallen.
Na de bazaar van gisteren, vanmorgen vroeg begonnen en doorgewerkt tot twee uur.
Om drie met half-natte grondverf naar de garage gereden en me laten terugvoeren van de baas.
Hem vriendelijk, 't blijft de baas, 't één en 't ander aan zijn verstand gebracht:
Dat ik die klotewerken die zijn ander personeel niet kan of wil uitvoeren eigenlijk wel graag doe.
Maar dat hij in het vervolg bepaalde mensen uit mijn omgeving houden tijdens die werken.
Zoals gepensioneerden zonder tijd. Ik krijg de krul als ik zo'n exemplaar tegenkom.
En arrogante zakken gelijk Jordan die neerkijken op werkvolk. Hij mag blij zijn dat hij werk krijgt van de Dréten of hij was al lang failliet, de zelfstandige van mijn kloten.
En gasten met veel nep-blingbling en een nieuwe grote kar op de poef. Armoedzaaiers met een grote muil. Jammer dat ik er nie mag op kloppen.
En nog een paar andere soorten maar daar zouden jullie kunnen bijhoren en ik wil niemand tegen het hoofd stoten.
De baas heeft de ganse rit zijn bakkes niet opengedaan maar toen hij me afzette zei hij, ''k Ga tegen je bazin zeggen dat ze er rekening mee moet houden, Vroum. Tot morgen dan?'
Ik. ' Helaas wel.'
Hij keek me schuin aan met een vreemd lachje op zijn tronie.
Gelukkig ben ik geen schipper. Ik zou het niet lang trekken. Deze namiddag de zoveelste aanvaring gehad. Met de stukadoor van op de markt. En met de baas. En, bijna, met de bazin.
Komen ze vanmorgen vragen of ik in d'oude garage de camionet van Jorden wil herstellen. Hij was zondagmiddag ietwat te enthousiast thuisgekomen en daarbij de zijkant van zijn werkpaard een goei wreef gegeven. Zijn wederhelft, eigenlijk zijn wederdriekwart, was de zaterdag in twee gevallen en hij was de, nu nog, gelukkige eigenaar geworden van een nazaat.
Zijn matrone is nogal een bazig schepsel en hij wilde het akefietje verborgen houden. En betaalbaar. Dus, niets nieuwe deur en zijpaneel. Hamer en slijpmachien, polyester en wrijfmachien. Rot en vele, zeiden ze bij mij thuis. Ik ben begonnen om half negen en speciaal doorgewerkt in de namiddag. 't Regende en ik kon drinkgeld verdienen. Vandaar.
Gans de zijkant was beletterd met logo, adres, www-dinges en nog wa schoon tekeningskes van truwelen. Het was namiddag tegen dat die rommel verwijderd was en mijn poten deden zeer alsof ik honderd kokosnoten verpulverd had. Dat doe ik dus nooit meer. Nee ik heb het niet over die noten.
Komt die halfgestoven staal prei rond drie niet binnen zeker. Draait rond het karreke en heeft het lef om te vragen hoe het komt dat ik nog maar zo ver sta!
' Euch, Jorden, sorry maar ik ben vanmiddag ingedommeld na het eten van mijn bokes.' Ik bleef cool.
' Ge gaat toch doorwerken om dat in te halen, zeker Vroum.' Er stond geen vraagteken na zijn zin.
'Vanzeneigens, Jorden.' Maar eerst ga ik naar huis om een tukske te doen om er goed tegen te kunnen vanavond.'
Hij was nog aan het nadenken over wat ik zei toen ik de deur achter mij dichtsloeg. En sloot.
Naar de bureau gereden, een serieuze klap gedaan met de baas en hem bij het voortgaan verteld dat de zeiker nog in de garage zat. Nog een telefoontje had van de baas. Niet opgenomen.
't Bazinneke is hier een kwartier weg en ik mag morgen weer beginnen.
Redelijk druk geweest in de garage. 't Is maar drie dagen warm geweest en al een paar airco's voor de wup.
De baas: 'Hoelang is het geleden dat ge hebt laten bijvullen? Of controleren?'
De klant: 'Oe, bijvullen? Waar bijvullen?' Ik weet niet of da bij ons alleen in de garage is of dat het bij andere merken ook zo is. Maar hier valt het wel op. Een groot gedeelte van ons cliënteel is, als het over hun auto gaat, puutonnozel. Ze peinzen dat met de maandelijkse betaling aan de bank, hun vehikel blijft rijden totdat èm afbetaald is. Als ze dan de kosten van nazicht en herstel te weten komen hebben de helft van die idioten geen airco meer van doen. 'We gebruiken dat toch niet veel.' of 'We kopen volgend jaar toch nen anderen' Zijn de meest gebruikte leugens.
Enkele afgekeurde caravans mogen herstellen ook. ' Het is allejaar hetzelfde, Vroem. Hoe komt dat toch?' 'Moest je een garage huren voor dat spel in plaats van te laten overwinteren in je hof onder een zeil zou je dat niet tegenkomen Roger,' 'Maar je gierege téve wil daar geen geld aan geven hé?' Dat laatste was binnenkamers.
Roger, een ongelukkige mens sedert dat hij op pensioen is. Kwam vroeger regelmatig in't café maar moet nu heel den tijd optrekken met zijn tienke. Gaat dit jaar naar Lourdes. Ik vraag mij af wat hij zal wensen als hij daar een kaars opsteekt.
De 'Dos servesa's' kwamen me de strot uit. Niet die uit den tap. Die uit de luidsprekers. En de kelen.
In het begin was dat nog leutig, ik heb mezelf er ook op betrapt, maar na vier uur hetzelfde stroofken begon het toch serieus m'n kloten uit te hangen. Een bende goed gemarineerde idioten die honderd maal hetzelfde refreintje ten beste geven. Om horendol van te worden. Nu, het was een Spaanse avond en ze konden moeilijk 'Ein, zwei, zaufen.' Staan jodelen. Al was dat dichter bij de waarheid geweest.
Zondagavond iets voor tienen.
'Hey Vroumke, hoe zit het. Gaan we een danske placeren of moei het aan die auto vragen?'
Ik stond voor de twintigste keer uitleg te geven bij Morticia toen m'n Cornetje aan mijn mouw kwam trekken. ' Ik moet toch niet jaloers worden op die kar zeker? Je mag je anders vanavond door dat ding laten soigneren ook hoor.' Zei ze geveinsd boos. Ik hoop het toch. Dat 'geveinsd' Want met wijven weet ge 't nooit.
De rest van de avond de Cava, paelia, pata negra en servesa's in mijn tonneke goed dooreengeschud tijdens het dansen. Rond twaalven, stiekem afscheid genomen van de Italiaanse schone en met Brigitje nog een terraske gaan doen.
'Zo vroeg terug.' De cafébaas was verwonderd ons te zien. We hadden, zelfs geen pitstop gehouden op de terugweg van de ORC rally. 'Ja, Vroum, waarom zijn we nergens gestopt?' Vroeg Copain. ' 't Is nie omdat gij niet weet dat ge te kakken gezet zijt, dat dit voor mij ook zo is.' Dacht ik, maar zei het niet. Ik was op 't randje van pised. ' Gaan we er hier gauw twee krijgen of moeten we ergens anders?' Was mijn antwoord. 'Hola, Vroum! Nie gemogen vanmorgen?' 'Brigitteke zag er daarstraks anders welgezind uit.' Gerdy de kraanman begint me serieus de keel uit te hangen. De patron had het in de gaten. 'Hierzè Vroum, tegoet van je trézebéze.' ' Ik moesten je een tote geven ook, maar 'k ga passen.' En hij zette er lachend twee bij. Een goeie cafébaas is goud waart.
Mijn gedachten zaten weer waar ze hoorden, bij m'n Cornetje en de Spaanse avond. 'Alléé santé hé, op je skéte.' Copain kapte hem bijna in één slok binnen, veegde zijn mond af en bekeek me met de meest onnozele grijns op zijn smoelke. Miste ik iets of wa?
Zondagmiddag iets na drieën.
Begin van de Spaans avond.
Douchke gepakt en licht hemdje aangedaan. Opgehaald door Cornetje en naar d'oude garage. Morticia uitgehaald en er mee naar den aannemer gereden.
Morticia. We hebben de laatste drie weken stiekem goed voortgedaan aan de prima donna. We hebben André met met hulp van baas en bazinneke uit de garage kunnen houden. Haar binnen en buiten herlakt en het interieur volledig laten herstellen in het rood leder zoals toen. Haar zwart gewaad is vervangen door het originele lichtbeige avondkleed. Ze ziet er schitterend uit. Echt.
Ik moet zeggen, toen ik de poort binnenreed en Morticia voor de deur van André zette was ik zo fier als een gieter. Den aannemer had aan weerszijden van de oprit een tent gezet en het was alsof ik een bruid afleverde. Ik kan het niet anders beschrijven.
De reactie van de bruidegom kan ik helemaal niet beschrijven. Alleen, ik ben nog nooit zo dichtgepakt door ne vent zoals toen en geneerde me toch een beetje bij de derde kus. Brigitje weende.
Na ons schijtmoment op kp één, naar de service geweest. Nie meer naar de rally gaan kijken, de leute was er af. We konden toch niet lang blijven want we moesten 's avonds naar de Spaanse avond bij den aannemer. Ze waren aan de historieks aan het werken en ik moet eerlijk zijn, er zitten juweeltjes tussen. En niet bij de 'grote' alleen.
Tegen tienen zaten we al op café. Te vroeg voor ons, maar wat wil je als er niets te doen is. We wilden eerst rechttegenover de tent en 't poduim gaan zitten maar de plastieken stoeltjes waren blijkbaar gereserveerd voor belangrijke mensen. Vanuit onze drinkplaats konden we de Limbelgische speaker horen, verstaan is een ander verhaal, en zo nog een beetje van de sfeer, of wat er nog van overschiet de laatste tijd, genieten. Toen de Snor van het poduim reed hielden we het voor bekeken. Letterlijk en figuurlijk.
Zaterdag naar de Orc rally geweest. Zoals vroeger. Copain en ik. Niet verkeerd gereden Tom was mee en op tijd toegekomen. Het was ooit anders. Om acht een programmaatje gaan kopen en een punt op kp twee, om zeker niet te laat te zijn, uitgekozen. De straatnamen stonden op het kaartje zodat ook dat geen probleem kon zijn. Tom , een Hollands wijf, wees ons de weg.
Daargekomen viel het ons op dat we al de plaats van de wereld hadden. Geen volk. Voor alle zekerheid aan de mens in zijn fluojasje gevraagd hoe en wat. 'De oude knarren rijden eerst en dan binnen een groot uur, de Wrc's.' Wist hij ons te vertellen. Nu, ik zou 'oude knarren' niet zeggen maar wij waren nu ook niet gekomen om naar oldtimers te kijken. De fluomens wees ons een mooie plek op kp één en zei dat we ruim op tijd zouden komen als we niet misreden. Goeie gast. Tom ook.
Toen we op de kp aankwamen passeerde een Porche. Op tijd dus. We placeerden ons zodat we ze konden zien starten, een paar waaiers dat hebben we in de Tac geleerd van die twee Roeselaarse potschijters en een mooie korte bocht nemen. De laatste van die oude bakken kwamen toch wel heel spectaculair door. Er zaten daar twee Fordjes bij met gestoorde piloten achter het stuur.
Eindelijk de moderne. Nr één, de Snor, kwam door zoals we van hem gewend zijn. Daarvoor ga je naar de rally. 'Nr twee is ook een serieus spel.' zei Copain. Maar in plaats van een Wrc kwam nr 5 door. En na nr 5, nr 3. En zo ging dat maar door. Copain had zijn lijstje met deelnemers al weggestoken en toen nr 35 of zoiets na nr 10 passeerde was hij helemaal de kluts kwijt. Ik ook maar ik gebaarde van niets want ik had in de mot dat een groepje gasten al een tijdje geamuseerd stond te luisteren. Copain spreekt van nature een beetje luid en als hij zich druk maakt kunt ge hem goe verstaan. 'Wat is dadde hier godverdomme? Hebben ze lotje moeten trekken of zijn ze in Oostrozebele gebuisd in wiskunde? Is dat hier een klotegedoe. Ik ga direct dat deelnemerslijstje in da wijf haar gat steken. Copain werd kregelig.
Eén van de luistervinken kon het blijkbaar niet meer aanhoren en kwam op ons toe. ' Ze starten volgens het klassement van gisteren' wist hij. Hoedadde? Gisteren? Oe wil je zeggen? 'Gisteren was er al een kp en ze rijden nu op de plaats waar ze in het klassement staan.' Expliqueerde hij en vervoegde zijn roedel.
Stonden wij weer eens voor paal. Ik had het een fractie van een seconde eerder door dan mijne maat. Alhoewel, een fractie van wat? De bende stond ons niet uit te lachen maar had toch serieus leute. Wij minder. Nie lang meer gebleven. 'Te kakken zetten.' Noemt men dat. En wij zaten op de pot.
Sinds zaterdag mag Karl zijn rallycarrière wel vergeten.
Door onze vroege aftocht uit Bocholt zat onze frigo nog stampvol met eten. De cafébaas is altijd in voor een kampvuurtje en bijhorende vette briel, dus waren we rond zevenen buiten het café de worsten en het spek op een bbq aan't bakken toen Karl's vader voorbijkwam. De mens gaat nooit op café en het verwonderde ons dan ook dat hij de parking opdraaide. Samen met zijn vrouwmens ging hij aan een tafeltje zitten en bestelde twee Leffe's. Mensen die nooit op café gaan zijn Leffe drinkers, dat weet ik uit ervaring. En van de kassierster bij Gino. Was hij uit op free food of was hij in een zotte bui? Ik zou het rap weten.
'Mijnheer Vroum, mag ik wat zeggen?' Na zijn tweede was hij op mij afgekomen en begon hij me de levieten te lezen. ' Ge moet ophouden onze Karl zijn kop zot te maken met dat rallygedoe. Ge ziet wat er van komt.' Hij kwam een stap dichter en zei. ' Ik weet dat ge in't zwart aan rallyauto's werkt en dat ge aan Karl's geld wilt zitten.' 'Ik ga daar een stokje voor steken, ik ken de weg, dat weet jij ook.' Hij draaide zich om en bestelde nog een derde.
Ik stond aan de grond genageld. Komt die arrogante wijting me daar in mijn eigenste stamcafé luidop de les spellen en bedreigen! D'r zijn er al voor minder tegen mijn wanten gelopen. Gelukkig voor hem zat er een worst op mijn bbqvork gespietst en mors ik niet met eten. Anders hing hij er aan.
Brigitteke had het in de mot en probeerde me af te leiden. Het lukte niet. Ze zei dat ik mocht kiezen; ambras hebben en een week of twee op weduwschap of gebaren dat het me niets doet. Dat lukte wel. Copain pakte de omhooggevallen gazepullenverkoper bij de schouder en troonde hem mee naar binnen.
Maar ik moest het laatste woord hebben en bestelde twee Leffe's. Ging ermee naar de boosdoener en zette ze voor hem. Ik wist dat de gierigaard ze zeker zou uitdrinken en ruzie zou hebben met zijn serpent. Alleen het gedacht al maakte me vrolijk. De rest regel ik later wel. Ik heb tijd.
Mijne Cornet met twee bollen was fier op me en heeft me gans de avond goed gesoigneerd. Eerst met spek en worst en later met worst alleen.
Gisteren, opeens een flikkekar naast mij. Of ik aan de kant wilde gaan. Zijn dat een bende wezels, die komen ook overal uitgekropen.
We waren een frigo gaan afhalen bij den Eldi en Brigitteke had haar gordels niet aan. Ze keek me met koeieogen aan en smeekte lachend voor 'merci'.
'En, waarom heeft mevrouw geen gordel aan?' De flik zag er niet echt afgetraind uit en had een vriendelijke smoel. Hij scheen zelfs te lachen.
'Omdat ze hier te veel spannen, mijnheer den agent.' Ze wees daarbij ostentatief met omgekeerde duimen op haar attributen.' De flik zag de lol er wel van in en er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. De azijnfles die naast hem stond kon er echter niet mee lachen en vroeg op een zuur toontje; 'Heeft mevrouw dan een doktersattest?'
De Cornet gunde de flikkin geen blik.
' Ge moet toch geen doktoor zijn om te zien dat die dingen daar gespannen in zitten hé, mijnheer den agent,' De flik stond nu te lachen. ' Die gespierde stylo die naast je staat moet waarschijnlijk een kussen achter haar rug steken om niet vantussen de gordels te glijden.' De smile verminderde. Zo is ze, eens op dreef kan ze niet meer terug.
'Alléé mijnheer de commissaris, ik ga mee in de camionet moeten zeker? Of waar gaat ge me pakken?' Dat 'pakken' kwam er nogal speciaal uit.
De pekelteef van dienst controleerde de papieren en ik mocht ook mee naar de camionet. Om te blazen. Wat ik met glans doorstond. Een mens moet sjans hebben.
Toen de formaliteiten gedaan waren en Brigit uit de camionet stapte draaide ze zich om en vroeg ze: ' Heb ik het mis of dragen jullie elkaars kleren? ' Euch, hoedat?' Vroeg de donut. ' Wel, normaal draagt een vrouw een blouze en een vent een hemd, toch?' ' En bij jullie is dat net omgekeerd, volgens mij.' Antwoordde ze, en met een uitgestreken gezicht voegde ze er aan toe ' Maar ik kan mis zijn ook, en zijn het twee hemden.' De azijnfles gaf geen krimp.
'Brigitje, je hebt je vorig weekend toch niet laten bezwangeren door een Engelsman zeker?' Gerdy dacht dat em lollig was.
Mijne cornet had gedaan met kuisen in't privé van 't café en kwam naast me een wijntje drinken. De Gerdy heeft hetzelfde probleem als Copain indertijd. Sinds zijn Martinne de hort op is komt hij niet meer aan zijn trekken. Figuurlijk, want letterlijk heeft hij het in de hand. Weer figuurlijk. Of letterlijk?
' Nee, 'k had pech, Gerdy. De Russen waren in't land.' Loog ze. ' Maar Martinne is toch een halve dag vermist geweest. Misschien had zij wel goesting in een goeie beurt. Hoe zegt men dat dan ook alweer, Gerdy?. Komt èm nie uit je broek, staat hij toch op je boek.'
Ze dronk haar glas leeg, gaf me een veel te wulpse pieper en verdween. De Gerdy machteloos achterlatend.
Moest het een vent geweest zijn dan had ze al meer dan eens een djoef op haar muile gehad. Maar 't is nu eenmaal een wijf. Ene met ballen. Figuurlijk.
Vrijdag twee weken geleden, op 't werk, de Bazin: 'En Vroumke, gaat dat gaan, zo een weekend op weduwschap?' Ik was al een dag of twee serieus 'pissed' en stond niet open voor grapjes. Maar, 't is de bazin en over het algemeen is ze te vreten. Dus, 'Weduwschap, Bazinneke?'. De 'smile' verdween. ' Hoe heeft Brigit het niet gezegd?' 'We hebben woensdag afgesproken om dit weekend, samen met enkele vriendinnen te gaan shoppen in Londen. En gij weet dat niet????' Toen viel mijne Frank. Sorry, Euro.
Ik was de woensdagavond afgesproken om met den André, Morticia naar d'oude garage te rijden. In plaats van rechtstreeks wilde hij er een testrije van maken. Dus, eerst een testritje. André reed voor en ik volgde met de remorque. Tegen dat ze in pan zou vallen. 'k Moet zeggen: hoe langer dat we bezig zijn aan Gomez z'n gemalin, hoe meer ze me verbaast. Na een grondige 'checkup ' van George, hij kwijlde binst dat hem er aan werkte, werd ze goed bevonden voor de dienst. Ze is ongelofelijk goed bewaard. Gelijk haar naamgenote. Testritje dus.
Na een kilometer of veertig, yup veertig, stopte den aannemer aan een caféétje waar ik nog nooit geweest was. Den Dréten wel, je moest geen Sherlock zijn om dat in de gaten te hebben. Om het kort te houden; we zijn daar goed ontvangen geweest en hebben meer gedronken dan we dorst hadden. Meer zult ge van mij niet horen.
André had waarschijnlijk te veel Johnnie Wandelaars achterovergekapt want de Lancia moest op de remorqe en Bibbi mocht rijden. 't Was donderdag toen we arriveerden.
Ik had mijn gsm thuis laten liggen en keek er nog eens naar. Zes gemiste gesprekjes. Van 't Cornetje. Nie goed.
Donderdagmorgen eerste werk: bellen naar Brigitje. Geen antwoord. Tweede werk: bellen naar Brigitje. Geen antwoord. Nie goed. Later nog een paar maal geprobeerd maar ze nam niet op. Wijven kunnen koppig zijn maar de deze heeft er hard van. 'k Moet zeggen, Bibbi ook.
Terug naar de vrijdag en de Bazin.
'Ik ga ze hier direct bellen zi' De bazin moeide zich met mijn privé en ik pruttelde niet tegen. Vijf minuten later was alles vergeten en vergeven en zo komt het dat mijne Cornet en ik 's avonds de vredespijp gerookt hebben. Zij meer dan ik.
Ben altijd fan geweest van ' Willy's en Marietten'. Die mochten gelijk wie een 'Djoef op hun muil geven.' 'k Ben d'r een beetje jaloers op. Moest me weer inhouden vandaag. D'r gaat toch een wielerterrorist prijs hebben vandejaar.
Nie veel goesting om hier te krabbelen de laatste tijd. Stof genoeg anders. Morticia houdt me bezig. En nog tal van dingen. Maar geen goesting. Punten gescoord en er verloren. En nie in scrabble. Te veel Jup en te weinig lichaamsbeweging. Ik spreek niet van joggen. En geen goesting om hier nog lang te zitten. Jammergenoeg doe ik het graag.
Tot morgen.
Verleden maandag lag ik maar juist in mijn nest toen mijn telefoon ging. 't Bazinneke. 'Of ik nuchter genoeg was om een depanazeke te doen.' Pokkewijf. Kwartier later was ik present. Bloednuchter.
' De Valeer is aan de kanten van Kortrijk in een gracht gesukkeld en de flikken willen hem niet laten rijden.' Bazinneke zat naast me in de camion en ze rook naar de brousse. Niet dat ik al in Congo geweest ben. Maar ze heeft zo'n beetje de manieren van een jachtluipaard en ruikt altijd speciaal. Gelukkig is ze mijn bazin. En moet ik mijn manieren houden.
Maar we dwalen af.
De Valeer dus. Dien kerel heeft nog in de loopgraven gevochten, denk ik. Zijn wijf ligt al veertien dagen in het ziekenhuis en mijnheer had het in zijn kop gestoken om naar de hoeren te gaan. In de tachtig en naar de hoeren. 'k Hoop dat mij ook overkomt. Maar dat terzijde.
Toen we in dat flikkenkot kwamen stormde de Valeer op ons af. Nu ja, stormde. Hij was nogal opgenaaid, om een treffend woord te gebruiken, en zou, moest hij honderd jaar jonger geweest zijn, die klakkemannen wel eens mores geleerd hebben. De blauwgestreepten hadden hem anders wel in de watten gelegd. Zijn auto meegebracht naar de bureau en hem een pot of twee koffie gegeven. Hij was niet dronken volgens hen maar vanwege zijn opgenaaidheid wilden ze hem niet verder laten rijden. Er werd geen pv gemaakt ook. Waren 't goeie of luie flikken?
'En Valeer' vroeg de bazin. ' Hebt ge er nog éne bezwangerd met je sterk zaad?' ' Pff, twee dure coupkes en è keer over haar bil gewreven.' Lachte hij. ' De volgende keer moet ik drie pillen pakken in plaats van twee.' Bazinneke keek verwonderd naar me. 'Twee Viagra's, Valeer? Kom we gaan je gauw naar huis voeren voordat ge een attack krijgt.' 'Nee, 'k ga valium nemen zeker.' En met een vette knipoog naar mij ' Vroum, ga jij maar met de camion, je bazin gaat me wel naar huis voeren met mijn auto.'
'De Pat staat aan de leiding en onze man vijfde.' De Ben was al gans de avond bezig met zijn internetdinges. Het was al goe laat toen hij bij ons kwam zitten. De oude garde was weer present. Gelijk vroeger zat heel de bende rond een paar tafels en werd er getrakteerd alsof er 's anderendaags geen meer zouden zijn. Wat een auto niet kan teweegbrengen.
Gisteren rond zessen was de halve meute nog bij mij thuis, in de garage. De meestergast van André was vroeg uit Frankrijk vertrokken en was om vier uur bij mij toegekomen met Morticia, want zo noem ik zijn nieuwe liefde. Een kwartier later was den Dréten en mijn baas er ook. Ik had al eens rond de remork gelopen en moest toegeven dat de Lancia er anders nogal goed bewaard uit zag. Morticia eigenlijk ook als ge 't zo bekijkt.
Ik dacht dat we met zijn vieren de kar in de garage gingen duwen maar André kroop er met nogal wat show in en startte de bak. Van den eerste keer in gang! 'k Moet toegeven, ik had me al een beetje verkneukeld en voorbereidt om commentaar te geven, maar moest inbinden. De zescylinder maakte een mooi lawaai. Niet zoals de naaimachinetjes van nu, maar een zwaar doeng doeng doeng dat tot diep in je maag gaat. Ouwe ratten weten wat ik bedoel. Toen ze van de trailer was zag ze er kleiner uit dan ik gedacht had. En lager. En, euuh, mooier. In't echt was ze heel anders dan op de foto's die Dré me getoond had. Maar ze blijft Morticia.
We leven in het gsm tijdperk en in geen tijd stond mijn voorhof en garage vol. Was mijn bak Jupiler en de twee andere die we bijhaalden, leeg, en zal er vandezomer een grote bruine vlek in mijn gazon zijn. Na meer dan twee uur lieten ze me achter met lege blikjes en lege Jupflessen. En met Morticia.
Voor ik de garage sloot heb ik haar toch eens gestreeld. Hopelijk is Gomez niet jaloers.
