Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
04-12-2011
Wink, wink.
Gisternamiddag mij kar gespoten in de spuitkabien van het werk. Ben van de oude garde die zo een beetje alles kan. Toen ik klaar was met spuiten moest de oven nog een uurtje aan en ging ik een kijkje nemen in de toonzaal. Er was nogal veel volk en André, wat deed die hier, vroeg of ik niet meeging naar zijn stamkroeg. 'Je bazin heeft toch geen tijd voor mij' knipoogde hij. Een pils van den aannemer sla ik nooit af.
Na een pint of twee begon hij over het feit dat hij de Jap weggedaan heeft. Hij had er spijt van en vroeg zich af of hij niet beter een goeie auto had gekocht en één of ander piloot er mee laten rijden. Geen superpiloot maar iemand die er iets voor over heeft en budgettair niet rondkomt. Hij kent er enkele zei hij. 'Zou je het nog eens zien zitten, Vroum?' Vroeg hij opeens. Ik zei hem dat het al twee jaar op rij was dat ik aan een rallydoos begonnen was en dat er iedere keer weer iets tussenkwam en dat ik er eigenlijk geen zin meer in had en dat ik s'avonds nu en dan bij mijn Cornet moet zijn en dat hij maar moet roepen als hij er aan wil beginnen. 'Je moet er tegen niemand van spreken hé Vroum. Ik ga er eerst met je bazin over klappen.' Weer met een knipoog. Wat heeft mijn bazin hier me te maken? Mis ik hier eentwat misschien? 'k Ga er vannamiddag een met mijne Cornet over hebben.
Toen ik gisteren tegen de Benny zei dat onze "Seb" ermee stopt ging hij zijn laptop halen. Sedert hij en zijn 'lief' samen een bedrijfje runnen loopt hij rond met zo'n spel ter grote van mijn televisie. Met een air van een pianovirtuoos tokkelde hij de uitslagen van enkele rally's op het scherm. ' Ik zou ook geen geld geven om op die plaatsen te eindigen' wees hij met een minachtende blik. Inderdaad, de resultaten van de 'Seb' waren nu ook niet 'Loebiaans' te noemen maar ik vatte zijn 'punt' niet. 'Sebke' reed toch voor zijn plezier? En ik heb hem ook nooit weten 'toogrijden' zoals je vaak van andere 'would be' piloten hoort. Hij had geen kapsones en amuseerde zich. Naar eigen vermogen. Ik werd kregelig van de manier waarop Ben over onze maat bezig was. ' Hé Ben, hoe komt het dat gij niet in die uitslagen staat?' Het moest eruit. ' 't Is niet omdat ge nu naamkaartjes uitdeelt met 'manager' erop dat ge op je oude maten moet beginnen schijten hé' Kregelig ging over in opgenaaid. ' Zijt ge vergeten misschien dat we een groot jaar geleden onze botten hebben afgedraaid omdat mijnheer wilde rallyrijden en de poen er niet voor had?' 'En er geen rotte euro voor gekregen hebben?' Ik stond recht en de Ben deinsde achteruit. 'Nee Bennieke, ik ga je geen draai verkopen, 'k ga gewoon een tijdje niet meer tegen je praten. Tot je weer met je pootjes op de grond staat.'Bij mij weet je het direct.
Ik ging naar de toog en copain ging mee. Hij keek meewarig naar zijn zoon en zei tegen mij ' Niet aantrekken Vroum, ik praat straks wel tegen Kevin. Die zal hem wel op zijn plaats zetten.' Enkele Jups later kwam Ben zeggen dat hij het zo niet meende. ' Ik wel ' antwoordde ik. En meende het wel. Ik kan niet tegen omhooggevallen individuen. Benny zou perfect passen in het rallywereldje van nu.
Gisteravond nog eens naar 't café geweest. Was al geleden van eergisteren. Onze locale 'Seb' zat aan de toog. Stopt met rallyrijden. Zijn co heeft een huis gekocht. Met het nieuw reglement moeten ze alletwee een nieuwe helm en zo'n hansdinges kopen. Komt algauw op zevenhonderd Euro. De man! Er moesten ook nieuwe zetels in de auto komen. Niet dat ze versleten waren. Nee de nummers klopten niet meer! En alles wordt te duur, zegt hij. De inschrijvingen en vergunningen. En de nafte, en de taks, en de verzekering. En tjolen voor sponsors en worstenkaarting of bbq die bijna niets meer opbrengen. Ze zijn het een beetje beu ook. Hij en zijn maat deelden alles en hebben de knoop doorgehakt. Hun karretje is verleden week verkocht aan een Waal. Met de Euro's die nog in kas waren geven ze een gratis vat en hapjes in hun lokaal om hun supporters te bedanken. Wij zijn ook gevraagd. Weer bier en food voor niks. Toch jammer, 'k had liever komen supporteren in Moorslede.
Gedaan voor vandeweek. 'k Ga mijn garage opruimen en de buil uit mijn tuut halen. Ik mag het van de bazin in de garage doen ook maar ben een beetje uitgekeken op da spel daar. Sedert de boel gescheiden is zijn er al twee goei gasten voortgegaan. De baas is niet meer te vreten. Ben blij dat ik van de bazin ben. Bij manier van spreken.
Er word niet veel meer over rally gesproken ook. Na dat spêl in de Condroz is de trip naar St-Truiden afgelast. Den André had opeens geen goesting meer. Hij word oud, de rakker.
Mijne Cornet zegt dat ik zelf aan iets moet beginnen. Een oude cabrio restaureren "om samen te cruisen de zondag" "Op onze oude dag" meesmuilde ze erbij. Ok nog tijd genoeg dan.
Mijn werkweek zit er op. Juist de bazen naar de luchthaven gevoerd. Ze gaan ieder jaar voor een dag of vijf op vakantie, op 'retraite' zegt de bazin, bij de baas z'n ouders. Kwestie van niet buiten de prijzen te vallen bij de erfenis, denk ik. Die wonen sinds hun pensioen aan de Costa Van mijn hol, dixit de bazin. Ergens tussen de muilezels in Spanje. Je begrijpt dat ze niet super enthousiast was toen ik hen afzette aan de 'kiss en ride'. Maar ginder is ze poeslief. 'Ze gaan toch eens doodgaan.' Heeft ze een keer gezegt.
Sinds den aannemer onze 'Jap' verkocht heeft is de 'rallymood' in onze bende een beetje verdwenen. 't Is al van de Omloop geleden dat ik nog een rallyauto gezien heb. Copain is gelijk met zijn hoofd ergens anders en wil niet mee naar de Condroz. Alleen is maar alleen en met de mazout die te duur aan het worden is ga ik niet in mijn eentje. Volgende week ga ik wel met André naar Sint Truiden. Hij is daar uitgenodigd door een team, 'Waarschijnlijk om aan mijn geld te zitten.' Zei hij. Aan de toon te horen zullen ze achter het net vissen.
Een tijdje geen goesting gehad om op mijn typmachien te zitten. 't Een en 't ander tegengekomen maar nie veel om te lachen. Twee weken geleden heeft er een kereltje dat nog zijn melktanden heeft mijn nieuwe kar een duwke gegeven. Stond geparkeerd op de parking van 't café toen de lul zijn draai mistte. Toen ik de knal hoorde kon ik er nog mee lachen. ' Maandag weer werk voor de carrosiers.' Zei ik tegen niemand. Ik was nie echt goed gezind en ga nooit naar een ongeval kijken. Een anders miserie interesseert mij niet. Ik dacht ook eerst dat het voor te zeveren was dat de Pier me kwam zeggen 'Ge zou beter eens naar buiten gaan, Vroum'. Ik draaide me en was van plan hem zijn muil te vullen, ik was eerder pissed dan slecht gezind, maar zag aan zijn oogjes dat het menens was.
Toen ik bij mijn machien kwam stond de tandenstoker, zo stoned als een garnaal, te grijnzen met zijn portefeuille in zijn hand. ' Hoeveel moet dat builtje hier kosten? Van wie is die ketel?' Twee seconden later lag hij op het capootje van zijn luciferdoos. Gelukkig was er nog genoeg volk in het café om hem af te schermen.
Uiteindelijk nog goed geregeld geweest. 't Was de zoon van een maat van den aannemer en ben genereus vergoed geweest. 'k Ga die buil er in laten.
Baas en bazin hebben de plooien gladgestreken maar gaan ieder z'n weg. Dat was in feite al enkele jaren zo.
't Is weer goegekomen tussen de bazin en André ook. Vandecongé was èm drie dagen vermist. Blijkt dat hij met een Franse klant in Knokke het ruime sop gekozen had. Ze gingen een toertje maken van een uur of zes. Ze zijn verdwaald op zee. Zegt ém. Zij gelooft het niet.
Ik ben toen Andre in Frankrijk gaan ophalen en ben moeten overnachten. Alleen! Cornet geloofde het niet. Wijven!!! 't Heeft nie veel gescheeld of ik had weer verkering met die van 'De Vuist'. Gelukkig kan André het goed uitleggen. Ze heeft toch veertien dagen op weduwschap gespeelt, de téve.
Gisterenavond met z'n allen redelijk beneveld , na een namiddagje doorzakken, op kosten van den aannemer nog ribbetjes gaan eten. Wiedergoetmaching, of zo iets, heet dat in Mofrikaans.
Verleden jaar naar de rally in de St Vicht geweest. Vandejaar nie. De Benny zijn lief kan nie mee en hij is de enige die echt voor Bob, in zijn geval Bobette, kan fungeren. Copain en ik hebben het karakter van een dweil als het er op aan komt Jup's te negeren. En 't is nogal ver.
Volgende week naar de WestVloaders.
Na de vergadering nog gaan aperitieven, wat dacht je. Ik was alleen, de anderen gingen recht naar huis, dacht ik.
De cafébaas kwam voorzichtig vragen waarom we de zaterdag nie meer zo lang blijven. Is dat een blind kieken! Dat hij niet ziet dat er vijf venten tegelijk aan zijn wijf prutsen kan ik nog begrijpen. Maar dat èm nie ziet dat wij voortgaan als die, naar Sloan en andere wonderzalfjes stinkende meute véloliefhebbers binnenvalt, gaat mijn petje te boven. Ik heb het hem dan ook in ongeveer dezelfde bewoordingen uitgelegd. En redelijk luid want er zat zo'n Merkx aan de toog.
'Plingpling' Ik kreeg op dat moment een berichtje. Mijn cornet; 'Waar ben je?' Ik terug 'Hier' Zij weer ' We ztn hr mt je bs en bzn int caf vn Andr' Ik terug. ' Ach, bij de gatlikkers. Nee bedankt' Drie seconden later. 'Tingelingeling' De bazin. Geen berichtje. ' Vroemke, maak dat ge binnen vijf minuten bij die gatlikkers bent. Ik heb hier nog ne c4 in mijn chaqoche zitten maar zou hem nie graag gebruiken.' Ik hoorde de cornet het uitproesten. De valsche téve.
De vergadering was om te zeggen dat de garage in drie wordt opgesplitst. De carrosiers en enkele mekaniekers kregen hun C4 maar mogen maandag weer herbeginnen alsof er niets veranderd is. Er waren er twee van de syndicaten om alles uit te leggen. Voor mij en nog een paar veranderd er niets. Annemie, de secretaresse stond te bleiten en Bart te vloeken. Den dezen had graag zijn bon gehad.
De bazin is nu echt mijn bazin en de baas heeft nieks meer aan mij te zeggen. In principe. Als hij het wil geloven. 'k Ga het niet uitproberen. Hij was vriendelijk en kwam me zelfs een Jup geven. 'Alléé Vroum' en hij tikte met zijn flesje tegen het mijne ' Zand erover, ik weet dat je er niets kon aan doen. De lul heeft me verkeerd op de hoogte gebracht en me opgejaagd. Je bazin heeft het me uitgelegd.' De 'lul', onze puisterige verkoper, is de enige die zijn C4 echt gekregen heeft.
Vanmorgen personeelsvergadering om tien uur. De eerste keer in al die jaren dat ik daar werk. Is uitloper van de congéperikelen. Betekend waarschijnlijk nie veel goeds. Ik denk dat ze Citroéns gaan uitdelen. Ik denk dat ik weet wie. En waarom. In tijden van crisis is het gevaarlijk om openlijk partij te kiezen. Bazinneke laat niet met haar voeten spelen en is nogal rancuneus. Jammer genoeg voor hem. Of hen...
Dat wil wel zeggen dat ik mijn vrije voormiddag kwijt ben. En toch een beetje ongerust ben. Ik heb niet bepaald partij gekozen maar was toevallig getuige van de start van de miserie. Als ik goe begin te peinzen.... Slik.
Gisteravond naar de coiffeur geweest. Beter gezegd; coiffeuse, geen venten aan mijn lijf. Ze waren daar bezig van die Ferrari die diene Hollander dood gereden heeft. 'Da zou moeten verboden worden.' en nog van die zever. Na een minuutje of drie, ik heb nie veel geduld, kon ik het niet meer laten. "Weet je wat verboden moest worden?" Vroeg ik poeslief. En zonder op antwoord te wachten gooide ik erachteraan " Dat rimpeldozen gelijk gijlie nog mogen met een auto rijden. Jullie oud knekers zijn een gevaar op de baan. Ik heb jou ( ik wees naar de meest paarse van de twee ) verleden week aan de Colruyt iemand bijna overend zien rijden." En 't was nog waar ook. "Je kunt met moeite je kop nog draaien en....." Carinne was bij me komen staan, boog voorover en fluisterde " Vroumke, ga eentje drinken en kom met een uurtje terug als je wilt" Ik denk toch dat ze zoiets zei want ik kon in de verte haar navel zien. Kon, maar keek niet zover. Mooie dinges heeft ze, de coiffeuse. 'k Ga er niets van tegen m'n cornet zeggen.
Nadien nog ne kleinigheid gaan drinken in t'ander café. Kom er hoe langer hoe liever. André was er ook. Heeft een paar keer getrakteerd. Moet nieuwe afspraak met Carinne maken.
Zaterdag zijn we met de koper van de Datsun nog een paar pinten gaan drinken in het stamcafé van den André. De koper zelf sprak Frans en de twee mannen die mee waren met de camion, Italiaans. Ik was dus vlug uitgepraat. Tot copain binnenkwam. Ik had gebeld om te zeggen dat em, wegens taalproblemen, een beetje vroeger moest komen. Hij had het lumineus idéé gehad om de Willy mee te brengen. Willy rijdt al duizend jaar op Italie en kent de taal van de spaghettivreters. Als hij zijn Italiaans kan showen is hij in zijn sas. En geloof me; het werkt bij sommige vrouwtjes.
Zo zijn we te weet gekomen dat die gasten voor een soort autohandel werken die alleen superkarren verkoopt. Ze doen zelfs zaken met de mannen die zich kleden in witte lakens.
Hun baas heeft een collectie van een twintigtal koersauto's en doordat hij in de jaren bolletjes nog dealer van Datsun geweest is, staan er enkele van dat merk tussen. Doordat onze 'Jap' in zo'n goede staat is gaan ze hem gebruiken om een echte fabriekswagen te restaureren. Afbreken dus! Ik werd slecht en ben er nog altijd niet goed van.
Vanaf het moment dat ze het mij dat vertelden interesseerde het mij geen bal meer. We lieten de Willy bij de Spaghettimannen en gingen aan de toog hangen. Ze konden niet rap genoeg komen. De Jups. André had het in de gaten en kwam bij me zitten om te vragen of ik in de namiddag naar zijn huis wou komen. Met andere woorden; niet al te veel te drinken. Hij kent me, den aannemer.
Toen de Zwitsers ons verlieten ben ik nog eens naar buiten gegaan om de 'Jap' uit te wuiven. En mijn neus te snuiten.
Triestig. Zo voel ik me. Donderdag en gisteren de Jap klaargezet en alle losse onderdelen in dozen verpakt. Na de congéperikelen heeft den André beslist dat èm er de brui aan geeft. Hij verkocht de mooie Jap aan een Zwitserse collectioneur die hij tegenkwam tijdens een wedstrijd van oude formulewagens in Spa. De klootzak. Sorry André.
Ze komen hem vanmorgen om negen ophalen. Weer een desillusie rijker. 'k Zal toch zelf aan een kar moeten beginnen. Al was het maar om er naar te kijken als hij klaar is. Maar ik weet nu ongeveer wat het kost en dat is probleem nr één.
Nu kan ik wel zeggen wat onze 'Jap' is. Een wondermooie Datsun 160 SSS, ook gekend als Violet uit het jaar 77
'Ewel meneer, wat zijt gij hier aan't doen?' ' De puiten uit mijn neus halen, dat ziet ge toch.' En ik draaide mij om. Verkeerd antwoord. De vraag was gesteld door een blauwgestreepten op een Boostertje, of hoe die scootertjes mogen heten.
Copain en ik waren gisteren in alle vroegte, rond negen uur, samen met onze plaatselijke piloot 'Seb' ( das nie zijn echte naam, of wat dacht je) de stekkerdraad op de plaats van zijn sortie aan het herstellen. Het flikdinkske had zijn helm aangehouden en keek recht in mijn navel. Het moet gezegd: ik stond op een boomstronk, dus zooo klein was hij niet. ' Zijn de heren hier een 'plaats delict' aan het camoufleren?' Hij had zijn vizier omhoog gedaan en ik keek recht op een zonnebril. Nadat ik van de stronk was gestapt, weliswaar. Die mannen kijken echt te veel naar Miami CSI. Zonder dat ik mijn mond kon opendoen wees hij op de remsporen in het gras aan de binnenkant van de weide. ' Was één van jullie z'n auto verliefd op Dirk's schapen of stond er een verkeerde nota in het roadbook?' Er verscheen een brede grijns op zijn smoel en hij ontdeed zich van zijn goedkope zonnebril. Verdomme, Hervé de wijkagent. De lamme trekhond. Is één van de betere. Komt regelmatig een pot pakken in't café en we moeten hem nu en dan naar huis voeren. Weet ( bijna) alles en laat iederéén gerust. Hij was met onze kloten aan't spelen. Boer Dirk kwam aangewobbeld, ik weet niet hoe je het anders kunt noemen: half lopend, half struikelend over zijn veel te grote groene botten. ' Is in orde hoor, mijnheer den agent.' Hervé deed zijn helm af en stelde de brave mens gerust. Niks aan de hand. 'Ik kan mij wel voorstellen wat hier gisteren gebeurd is,' zei hij, naar 'Seb' kijkend. 'Maar daarover gaat het niet' 'We hebben een telefoontje gehad dat er hier een paar aan het zwartwerken waren bij de boer.' Hij draaide subtiel zijn kop richting de wat verderop staande woning. Boer Dirk kreeg het bijna. ' Dat is nu al de zoveelste keer....' Met grote stappen keerde hij terug naar zijn 'hof'. Ons flikse zag de bui hangen en reed, om hem van stommigheden te vrijwaren, achterna.
Na een half uur hadden we gedaan en na de boer bedankt te hebben zijn we met ons drieën tegen de pilasters van de telefonist gaan zeiken. Toen we wegreden stond de schapeboer met opgestoken duim aan zijn poort te lachen. Hervé, zonder helm en met een 'druppel' in zijn hand, stond met een uitgestreken gezicht achter hem. En wij hadden dorst.
Juist thuis van een nachtje schapenjacht. De worstenkaarting was wat lang uitgelopen en ik wachtte tot de laatste om met mijn cornet de boel op te kuisen.
Rond tweeën vannacht had onze vriend de rallyman het schitterend idéé om 'langs binnen' naar huis te rijden. We hadden, een redelijke hoeveelheid Jups lang, zitten toogrijden en het rallybloed was hem waarschijnlijk naar het hoofd gestegen. Hij doet zondag mee aan een rally De Benny ging naar buiten, om als een volleerd starter, te gaan aftellen. Vijf, vier, drie, twee...GO! Twintig Euro rubber later was hij om de hoek verdwenen. En leute dat we hadden.
De rest van de bende verliet, op een iets discretere manier, ook de zaak en we begonnen op te ruimen.
Geen vijf minuten later ging de telefoon van't café: Onze Loeb had zich van richting vergist en was een schapestal binnengereden. We hoorden de beesten van hun oren maken. Snel copain en de Benni opgebeld en een nachtje gaan tjolen. De auto uit dat kot halen was peanuts. De wolfabrikanten er terug in krijgen was iets anders. Gelukkig was de boer geen 'boer' en mogen we vandaag zelf de prikkeldraad gaan herstellen. 't Zal een dure rally worden voor de 'Seb'.
Mijn werkweek zit er op. Partime heeft nie veel nadelen.
Ik was gisteren nog maar pas thuis of ik mocht alweer opdraven. 't Bazinneke belde. "Of ik alstublief een depanageke wilde doen." Ze vroeg het TE schoon. Toen ze zei "Naar Leuven" wist ik waarom. Nu, ik had toch geen plannen (alsof ik ooit plannen heb) en dat betekende overuren en gratis food, dus stemde ik in. "De zoon van een goeie klant heeft een accidentje gehad en de auto start niet meer. We gaan een vervangwagentje op de camion zetten en verwachten je hier binnen een half uurke" Leuven, ik telde de Euro's al en wist al waar ik in het terugkeren een lekkere cote a l' os ging smoefelen.
Toen ik mijne cornet met twee bollen op de hoogte bracht vroeg ze of ze mee mocht. Voor haar is dat net een reisje. Ze zit graag in een camion. Ik denk dat het haar opwindt, de hete boulie.
Toen we bij de garage aankwamen stond de bazin al op ons te wachten. Ze had haast. Ze was opgetut om een sortieke te plaatsen. Ze gaf adres en telefoonnummer en zei tegen me, " Vroemke, één cote a l'os hé." En met een vette knipoog naar Brigit " Hij mag alleen de uren rekenen dat èm werkt voor mij hé meiske. De uren dat hij aan jou werkt zijn voor jouw rekening, dat weet ge hé?" Waren het mijn gedachten of werd Brigit toch lichtjes rood? Mijn bazin denkt waarschijnlijk dat iederéén zo geil rondloopt als zij.
De depanage verliep vlot en we hebben lekker gegeten. En het heeft een vreemd effect op mijn cornet, in een camion zitten. Vreemd maar geen probleem voor mij.We konden vroeger thuis geweest zijn.
Daarjuist de camion teruggebracht. Mijn bazinneke zag er ietwat verslokerd uit. Maar gelukkig. Ik gaf mijn bonneke van de cote & l'os en mijn uren af. 'Hoe laat was je dan thuis, Vroumke?' Vroeg ze met een brede grijns. Wijven, 't is alsof ze in je kop kunnen kijken, je krijgt er kop noch staart aan.
Ik had me voorgenomen om vandaag geen pinten te gaan pakken. Copain belde echter dat hij groot nieuws had en trakteert. Op het eind van het verhaal zal ik wel weer de grootste rekening mogen betalen. 'k ga nog een uurtje wachten om mijne cornet op de hoogte te brengen. Santé.
Tingelingeling. Telefoon om 08.01 'morgens. De verkoper. " Alloo Vroum, 't is hier met Allouis." "Wat heeft die klootzak te vertellen?" Vroeg ik me af. " Ja, zegt ne keer." " Ewel Vroum, ik heb goed nieuws voor je." "Ja, zegt ne keer." "Ik moet je melden van de baas dat je na het verlof niet meer moet komen werken. En werken is nu ook je dadda niet hé vetzak. Ik zend je vandaag nog de papieren." Ik hoorde hem lachen toen hij zijn mobiel uitschakelde.
Wat was dat allemaal? Gisteren dat gelul met de bazin en vandaag dat. Het aapje in mijn hersenpan trommelde aan een veel te hoog tempo.
Ik belde de bazin. Nam niet op. Belde de baas, ik ben van niemand bang. Nam niet op.
't Begon te stinken. Mijn gekookt eitje was koud en mijn appetijt was verdwenen.
Nog altijd tweede dinsdag van de congé.
Tingelingeling. Telefoon om 13.00 's middags. De bazin. "Je hebt me gebeld Vroum? Nieuws van Dré?" "Euch, nee bazin, ik heb mijn bon gehad." Ik expliceerde het geval. "Niet van aantrekken, Vroum. Ik weet niet of je baas nog je baas zal zijn binnen twee weken. Als je papieren krijgt kom je er maar mee naar mij."
Ik had het gevoel alsof er iemand op mijn ballen duwde.
Gisteravond hebben we in't café op de laptop van Benny naar enkele filmpjes van de Omloop zitten kijken en ook weer eens op dat forum gezeten. Op de filmpjes zie je steeds dezelfde auto's op dezelfde plaatsen. Zijn dat een kudde schapen die filmen of zijn het groupies die de vedetten aanbidden? Van aanbidden gesproken. Op dat forum zijn de voor en tegenstanders van bepaalde mensen serieus aan het mekkeren en mekaar aan't opjutten. Ik ga er hier niet over hebben maar daardoor zijn we eens gaan uitvogelen hoeveel er wel aan de meet waren.
Er zijn bij de moderne 86 auto's gestart en er zijn er 47 aangekomen. Dat is 45% uitvallers! We houden dan nog geen rekening met deze die er de eerste dag al uitwaren maar die met een speciaal reglement de zaterdag weer mochten rijden. 45% dat is, rekening houdend met de kostprijs van die koten, beschamend laag. Zouden de tuners en de mekaniekers slecht betaald worden? Of is er meer aan de hand?
Mijn ontslag gehad en weer aangeworven. Tijdje ruzie gehad met mijn cornet en weer bijgelegd. Mijn baas betrapt bij de hoeren en weer mogen binnenkomen. Den André drie dagen vermist geweest en terug. Mijn bazin 10 kg vermagerd en heter dan ooit. En den Jap, die staat daar. Onder 't stof.
Beginnen bij het begin.
De tweede maandag van mijn verlof kreeg ik een telefoontje van mijn bazinneke. Of ik wist waar den aannemer zat. Ze noemt hem aannemer als ze er boos op is. Ik wist het niet. Waar hij was. "Waar zou hij kunnen zitten?" "Weet ik veel. Alsof een rijke mens gelijk den André tegen iemand als ik zegt waar zijn hij naar toe gaat." Loog ik een beetje. Ik ken wel enkel stopplaatsen van onze vriend maar wou het er met haar niet over hebben. Ze geloofde me niet en hing op. Ik wist toen al dat er "miserie" ging van komen.
"Luister een keer, Vroumke" Een half uur later stond ze voor de deur. " Je weet dat ik je graag heb en je ook een beetje ken". Ze was nogal opgewonden. Ik kon met moeite met mijn ogen van de twee op en neer gaande bollen blijven en ze wist het. " Moet ik tegen Brigitteke zeggen waar ge nu en dan met den aannemer aan de dis hangt?" Wijven zijn heksen, addergebroed en lafaards. Ze weet dat we regelmatig in 't gesloten café enkele glazen drinken. 't Gesloten café, een tiental km verder, is bij Dina en haar zus. In de veranda komen regelmatig notabelen van verschillende gemeenten, uit het zicht, een glas drinken of gebruik maken van de ruime slaapkamers van de villa. Hoe wist ze het, denk je. Maar dat was hier niet aan de orde. "Dréétje is al drie dagen onvindbaar en hij neemt zijn telefoon niet op" "Hij is niet op reis want hij zou het gezegd hebben." Alléé, gij weet waar hij gaat zonder mij, waar kan hij zijn?"" Of er is iets ergs gebeurd" Ze begon te huilen. Als ik ergens niet tegen kan is het een bleitend wijf.
Een half uur later zat ze naast mij in mijn nieuwe kar, want dat heb ik ook, en vertrokken we voor een kroegentocht. Ik moest van haar alle cabardoustjes tonen waar hij nu en dan kwam. Ik wist wel beter. Den André vermoordt mij als ik zijn favoriete plaatsen toon. Ik deed voor consuis enkele gewone café's aan waar we zelfs nooit komen en een paar gekende "kotjes" waar Dré alleen gaat om zijn werkvolk te plezieren. Vooral de Polen houden van deze bezoekjes. Na een uur of twee rondrijden moest ze pissen en beval me naar een bepaalde zaak te rijden. Want zo gaat dat met wijven, ge doet ze een plezier en zij gaan dan wel zeggen hoe en wat. Op weg naar de plasstop geeft ze me een teken en zegt op een geslepen manier " Keert é kè weere". Honderd meter terug zag ik waarom. Half verscholen achter een haag stond de baas z'n wagen. "Ik wist niet dat er hier een golf was," " Gij wel? Vroumke?" Zet me hier maar af en ik volg je want ik moet serieus pissen. Ze haalde een bos sleutels uit haar handtas en een blib-blip later reed ze met de dikke machine achter mij.
