Ik was gisteren nog maar pas thuis of ik mocht alweer opdraven. 't Bazinneke belde. "Of ik alstublief een depanageke wilde doen." Ze vroeg het TE schoon. Toen ze zei "Naar Leuven" wist ik waarom. Nu, ik had toch geen plannen (alsof ik ooit plannen heb) en dat betekende overuren en gratis food, dus stemde ik in. "De zoon van een goeie klant heeft een accidentje gehad en de auto start niet meer. We gaan een vervangwagentje op de camion zetten en verwachten je hier binnen een half uurke" Leuven, ik telde de Euro's al en wist al waar ik in het terugkeren een lekkere cote a l' os ging smoefelen. 

Toen ik mijne cornet met twee bollen op de hoogte bracht vroeg ze of ze mee mocht. Voor haar is dat net een reisje. Ze zit graag in een camion. Ik denk dat het haar opwindt, de hete boulie. Toen we bij de garage aankwamen stond de bazin al op ons te wachten. Ze had haast. Ze was opgetut om een sortieke te plaatsen. Ze gaf adres en telefoonnummer en zei tegen me, " Vroemke, één cote a l'os hé." En met een vette knipoog naar Brigit " Hij mag alleen de uren rekenen dat èm werkt voor mij hé meiske. De uren dat hij aan jou werkt zijn voor jouw rekening, dat weet ge hé?" Waren het mijn gedachten of werd Brigit toch lichtjes rood? Mijn bazin denkt waarschijnlijk dat iederéén zo geil rondloopt als zij. 

De depanage verliep vlot en we hebben lekker gegeten. En het heeft een vreemd effect op mijn cornet, in een camion zitten. Vreemd maar geen probleem voor mij.We konden vroeger thuis geweest zijn. 

 Daarjuist de camion teruggebracht. Mijn bazinneke zag er ietwat verslokerd uit. Maar gelukkig. Ik gaf mijn bonneke van de cote & l'os en mijn uren af. 'Hoe laat was je dan thuis, Vroumke?' Vroeg ze met een brede grijns. Wijven, 't is alsof ze in je kop kunnen kijken, je krijgt er kop noch staart aan.