Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
08-10-2011
Sales Manager
De vergadering was om te zeggen dat de garage in drie wordt opgesplitst. De carrosiers en enkele mekaniekers kregen hun C4 maar mogen maandag weer herbeginnen alsof er niets veranderd is. Er waren er twee van de syndicaten om alles uit te leggen. Voor mij en nog een paar veranderd er niets. Annemie, de secretaresse stond te bleiten en Bart te vloeken. Den dezen had graag zijn bon gehad.
De bazin is nu echt mijn bazin en de baas heeft nieks meer aan mij te zeggen. In principe. Als hij het wil geloven. 'k Ga het niet uitproberen. Hij was vriendelijk en kwam me zelfs een Jup geven. 'Alléé Vroum' en hij tikte met zijn flesje tegen het mijne ' Zand erover, ik weet dat je er niets kon aan doen. De lul heeft me verkeerd op de hoogte gebracht en me opgejaagd. Je bazin heeft het me uitgelegd.' De 'lul', onze puisterige verkoper, is de enige die zijn C4 echt gekregen heeft.
Vanmorgen personeelsvergadering om tien uur. De eerste keer in al die jaren dat ik daar werk. Is uitloper van de congéperikelen. Betekend waarschijnlijk nie veel goeds. Ik denk dat ze Citroéns gaan uitdelen. Ik denk dat ik weet wie. En waarom. In tijden van crisis is het gevaarlijk om openlijk partij te kiezen. Bazinneke laat niet met haar voeten spelen en is nogal rancuneus. Jammer genoeg voor hem. Of hen...
Dat wil wel zeggen dat ik mijn vrije voormiddag kwijt ben. En toch een beetje ongerust ben. Ik heb niet bepaald partij gekozen maar was toevallig getuige van de start van de miserie. Als ik goe begin te peinzen.... Slik.
Gisteravond naar de coiffeur geweest. Beter gezegd; coiffeuse, geen venten aan mijn lijf. Ze waren daar bezig van die Ferrari die diene Hollander dood gereden heeft. 'Da zou moeten verboden worden.' en nog van die zever. Na een minuutje of drie, ik heb nie veel geduld, kon ik het niet meer laten. "Weet je wat verboden moest worden?" Vroeg ik poeslief. En zonder op antwoord te wachten gooide ik erachteraan " Dat rimpeldozen gelijk gijlie nog mogen met een auto rijden. Jullie oud knekers zijn een gevaar op de baan. Ik heb jou ( ik wees naar de meest paarse van de twee ) verleden week aan de Colruyt iemand bijna overend zien rijden." En 't was nog waar ook. "Je kunt met moeite je kop nog draaien en....." Carinne was bij me komen staan, boog voorover en fluisterde " Vroumke, ga eentje drinken en kom met een uurtje terug als je wilt" Ik denk toch dat ze zoiets zei want ik kon in de verte haar navel zien. Kon, maar keek niet zover. Mooie dinges heeft ze, de coiffeuse. 'k Ga er niets van tegen m'n cornet zeggen.
Nadien nog ne kleinigheid gaan drinken in t'ander café. Kom er hoe langer hoe liever. André was er ook. Heeft een paar keer getrakteerd. Moet nieuwe afspraak met Carinne maken.
Zaterdag zijn we met de koper van de Datsun nog een paar pinten gaan drinken in het stamcafé van den André. De koper zelf sprak Frans en de twee mannen die mee waren met de camion, Italiaans. Ik was dus vlug uitgepraat. Tot copain binnenkwam. Ik had gebeld om te zeggen dat em, wegens taalproblemen, een beetje vroeger moest komen. Hij had het lumineus idéé gehad om de Willy mee te brengen. Willy rijdt al duizend jaar op Italie en kent de taal van de spaghettivreters. Als hij zijn Italiaans kan showen is hij in zijn sas. En geloof me; het werkt bij sommige vrouwtjes.
Zo zijn we te weet gekomen dat die gasten voor een soort autohandel werken die alleen superkarren verkoopt. Ze doen zelfs zaken met de mannen die zich kleden in witte lakens.
Hun baas heeft een collectie van een twintigtal koersauto's en doordat hij in de jaren bolletjes nog dealer van Datsun geweest is, staan er enkele van dat merk tussen. Doordat onze 'Jap' in zo'n goede staat is gaan ze hem gebruiken om een echte fabriekswagen te restaureren. Afbreken dus! Ik werd slecht en ben er nog altijd niet goed van.
Vanaf het moment dat ze het mij dat vertelden interesseerde het mij geen bal meer. We lieten de Willy bij de Spaghettimannen en gingen aan de toog hangen. Ze konden niet rap genoeg komen. De Jups. André had het in de gaten en kwam bij me zitten om te vragen of ik in de namiddag naar zijn huis wou komen. Met andere woorden; niet al te veel te drinken. Hij kent me, den aannemer.
Toen de Zwitsers ons verlieten ben ik nog eens naar buiten gegaan om de 'Jap' uit te wuiven. En mijn neus te snuiten.
Triestig. Zo voel ik me. Donderdag en gisteren de Jap klaargezet en alle losse onderdelen in dozen verpakt. Na de congéperikelen heeft den André beslist dat èm er de brui aan geeft. Hij verkocht de mooie Jap aan een Zwitserse collectioneur die hij tegenkwam tijdens een wedstrijd van oude formulewagens in Spa. De klootzak. Sorry André.
Ze komen hem vanmorgen om negen ophalen. Weer een desillusie rijker. 'k Zal toch zelf aan een kar moeten beginnen. Al was het maar om er naar te kijken als hij klaar is. Maar ik weet nu ongeveer wat het kost en dat is probleem nr één.
Nu kan ik wel zeggen wat onze 'Jap' is. Een wondermooie Datsun 160 SSS, ook gekend als Violet uit het jaar 77
'Ewel meneer, wat zijt gij hier aan't doen?' ' De puiten uit mijn neus halen, dat ziet ge toch.' En ik draaide mij om. Verkeerd antwoord. De vraag was gesteld door een blauwgestreepten op een Boostertje, of hoe die scootertjes mogen heten.
Copain en ik waren gisteren in alle vroegte, rond negen uur, samen met onze plaatselijke piloot 'Seb' ( das nie zijn echte naam, of wat dacht je) de stekkerdraad op de plaats van zijn sortie aan het herstellen. Het flikdinkske had zijn helm aangehouden en keek recht in mijn navel. Het moet gezegd: ik stond op een boomstronk, dus zooo klein was hij niet. ' Zijn de heren hier een 'plaats delict' aan het camoufleren?' Hij had zijn vizier omhoog gedaan en ik keek recht op een zonnebril. Nadat ik van de stronk was gestapt, weliswaar. Die mannen kijken echt te veel naar Miami CSI. Zonder dat ik mijn mond kon opendoen wees hij op de remsporen in het gras aan de binnenkant van de weide. ' Was één van jullie z'n auto verliefd op Dirk's schapen of stond er een verkeerde nota in het roadbook?' Er verscheen een brede grijns op zijn smoel en hij ontdeed zich van zijn goedkope zonnebril. Verdomme, Hervé de wijkagent. De lamme trekhond. Is één van de betere. Komt regelmatig een pot pakken in't café en we moeten hem nu en dan naar huis voeren. Weet ( bijna) alles en laat iederéén gerust. Hij was met onze kloten aan't spelen. Boer Dirk kwam aangewobbeld, ik weet niet hoe je het anders kunt noemen: half lopend, half struikelend over zijn veel te grote groene botten. ' Is in orde hoor, mijnheer den agent.' Hervé deed zijn helm af en stelde de brave mens gerust. Niks aan de hand. 'Ik kan mij wel voorstellen wat hier gisteren gebeurd is,' zei hij, naar 'Seb' kijkend. 'Maar daarover gaat het niet' 'We hebben een telefoontje gehad dat er hier een paar aan het zwartwerken waren bij de boer.' Hij draaide subtiel zijn kop richting de wat verderop staande woning. Boer Dirk kreeg het bijna. ' Dat is nu al de zoveelste keer....' Met grote stappen keerde hij terug naar zijn 'hof'. Ons flikse zag de bui hangen en reed, om hem van stommigheden te vrijwaren, achterna.
Na een half uur hadden we gedaan en na de boer bedankt te hebben zijn we met ons drieën tegen de pilasters van de telefonist gaan zeiken. Toen we wegreden stond de schapeboer met opgestoken duim aan zijn poort te lachen. Hervé, zonder helm en met een 'druppel' in zijn hand, stond met een uitgestreken gezicht achter hem. En wij hadden dorst.
Juist thuis van een nachtje schapenjacht. De worstenkaarting was wat lang uitgelopen en ik wachtte tot de laatste om met mijn cornet de boel op te kuisen.
Rond tweeën vannacht had onze vriend de rallyman het schitterend idéé om 'langs binnen' naar huis te rijden. We hadden, een redelijke hoeveelheid Jups lang, zitten toogrijden en het rallybloed was hem waarschijnlijk naar het hoofd gestegen. Hij doet zondag mee aan een rally De Benny ging naar buiten, om als een volleerd starter, te gaan aftellen. Vijf, vier, drie, twee...GO! Twintig Euro rubber later was hij om de hoek verdwenen. En leute dat we hadden.
De rest van de bende verliet, op een iets discretere manier, ook de zaak en we begonnen op te ruimen.
Geen vijf minuten later ging de telefoon van't café: Onze Loeb had zich van richting vergist en was een schapestal binnengereden. We hoorden de beesten van hun oren maken. Snel copain en de Benni opgebeld en een nachtje gaan tjolen. De auto uit dat kot halen was peanuts. De wolfabrikanten er terug in krijgen was iets anders. Gelukkig was de boer geen 'boer' en mogen we vandaag zelf de prikkeldraad gaan herstellen. 't Zal een dure rally worden voor de 'Seb'.
Mijn werkweek zit er op. Partime heeft nie veel nadelen.
Ik was gisteren nog maar pas thuis of ik mocht alweer opdraven. 't Bazinneke belde. "Of ik alstublief een depanageke wilde doen." Ze vroeg het TE schoon. Toen ze zei "Naar Leuven" wist ik waarom. Nu, ik had toch geen plannen (alsof ik ooit plannen heb) en dat betekende overuren en gratis food, dus stemde ik in. "De zoon van een goeie klant heeft een accidentje gehad en de auto start niet meer. We gaan een vervangwagentje op de camion zetten en verwachten je hier binnen een half uurke" Leuven, ik telde de Euro's al en wist al waar ik in het terugkeren een lekkere cote a l' os ging smoefelen.
Toen ik mijne cornet met twee bollen op de hoogte bracht vroeg ze of ze mee mocht. Voor haar is dat net een reisje. Ze zit graag in een camion. Ik denk dat het haar opwindt, de hete boulie.
Toen we bij de garage aankwamen stond de bazin al op ons te wachten. Ze had haast. Ze was opgetut om een sortieke te plaatsen. Ze gaf adres en telefoonnummer en zei tegen me, " Vroemke, één cote a l'os hé." En met een vette knipoog naar Brigit " Hij mag alleen de uren rekenen dat èm werkt voor mij hé meiske. De uren dat hij aan jou werkt zijn voor jouw rekening, dat weet ge hé?" Waren het mijn gedachten of werd Brigit toch lichtjes rood? Mijn bazin denkt waarschijnlijk dat iederéén zo geil rondloopt als zij.
De depanage verliep vlot en we hebben lekker gegeten. En het heeft een vreemd effect op mijn cornet, in een camion zitten. Vreemd maar geen probleem voor mij.We konden vroeger thuis geweest zijn.
Daarjuist de camion teruggebracht. Mijn bazinneke zag er ietwat verslokerd uit. Maar gelukkig. Ik gaf mijn bonneke van de cote & l'os en mijn uren af. 'Hoe laat was je dan thuis, Vroumke?' Vroeg ze met een brede grijns. Wijven, 't is alsof ze in je kop kunnen kijken, je krijgt er kop noch staart aan.
Ik had me voorgenomen om vandaag geen pinten te gaan pakken. Copain belde echter dat hij groot nieuws had en trakteert. Op het eind van het verhaal zal ik wel weer de grootste rekening mogen betalen. 'k ga nog een uurtje wachten om mijne cornet op de hoogte te brengen. Santé.
Tingelingeling. Telefoon om 08.01 'morgens. De verkoper. " Alloo Vroum, 't is hier met Allouis." "Wat heeft die klootzak te vertellen?" Vroeg ik me af. " Ja, zegt ne keer." " Ewel Vroum, ik heb goed nieuws voor je." "Ja, zegt ne keer." "Ik moet je melden van de baas dat je na het verlof niet meer moet komen werken. En werken is nu ook je dadda niet hé vetzak. Ik zend je vandaag nog de papieren." Ik hoorde hem lachen toen hij zijn mobiel uitschakelde.
Wat was dat allemaal? Gisteren dat gelul met de bazin en vandaag dat. Het aapje in mijn hersenpan trommelde aan een veel te hoog tempo.
Ik belde de bazin. Nam niet op. Belde de baas, ik ben van niemand bang. Nam niet op.
't Begon te stinken. Mijn gekookt eitje was koud en mijn appetijt was verdwenen.
Nog altijd tweede dinsdag van de congé.
Tingelingeling. Telefoon om 13.00 's middags. De bazin. "Je hebt me gebeld Vroum? Nieuws van Dré?" "Euch, nee bazin, ik heb mijn bon gehad." Ik expliceerde het geval. "Niet van aantrekken, Vroum. Ik weet niet of je baas nog je baas zal zijn binnen twee weken. Als je papieren krijgt kom je er maar mee naar mij."
Ik had het gevoel alsof er iemand op mijn ballen duwde.
Gisteravond hebben we in't café op de laptop van Benny naar enkele filmpjes van de Omloop zitten kijken en ook weer eens op dat forum gezeten. Op de filmpjes zie je steeds dezelfde auto's op dezelfde plaatsen. Zijn dat een kudde schapen die filmen of zijn het groupies die de vedetten aanbidden? Van aanbidden gesproken. Op dat forum zijn de voor en tegenstanders van bepaalde mensen serieus aan het mekkeren en mekaar aan't opjutten. Ik ga er hier niet over hebben maar daardoor zijn we eens gaan uitvogelen hoeveel er wel aan de meet waren.
Er zijn bij de moderne 86 auto's gestart en er zijn er 47 aangekomen. Dat is 45% uitvallers! We houden dan nog geen rekening met deze die er de eerste dag al uitwaren maar die met een speciaal reglement de zaterdag weer mochten rijden. 45% dat is, rekening houdend met de kostprijs van die koten, beschamend laag. Zouden de tuners en de mekaniekers slecht betaald worden? Of is er meer aan de hand?
Mijn ontslag gehad en weer aangeworven. Tijdje ruzie gehad met mijn cornet en weer bijgelegd. Mijn baas betrapt bij de hoeren en weer mogen binnenkomen. Den André drie dagen vermist geweest en terug. Mijn bazin 10 kg vermagerd en heter dan ooit. En den Jap, die staat daar. Onder 't stof.
Beginnen bij het begin.
De tweede maandag van mijn verlof kreeg ik een telefoontje van mijn bazinneke. Of ik wist waar den aannemer zat. Ze noemt hem aannemer als ze er boos op is. Ik wist het niet. Waar hij was. "Waar zou hij kunnen zitten?" "Weet ik veel. Alsof een rijke mens gelijk den André tegen iemand als ik zegt waar zijn hij naar toe gaat." Loog ik een beetje. Ik ken wel enkel stopplaatsen van onze vriend maar wou het er met haar niet over hebben. Ze geloofde me niet en hing op. Ik wist toen al dat er "miserie" ging van komen.
"Luister een keer, Vroumke" Een half uur later stond ze voor de deur. " Je weet dat ik je graag heb en je ook een beetje ken". Ze was nogal opgewonden. Ik kon met moeite met mijn ogen van de twee op en neer gaande bollen blijven en ze wist het. " Moet ik tegen Brigitteke zeggen waar ge nu en dan met den aannemer aan de dis hangt?" Wijven zijn heksen, addergebroed en lafaards. Ze weet dat we regelmatig in 't gesloten café enkele glazen drinken. 't Gesloten café, een tiental km verder, is bij Dina en haar zus. In de veranda komen regelmatig notabelen van verschillende gemeenten, uit het zicht, een glas drinken of gebruik maken van de ruime slaapkamers van de villa. Hoe wist ze het, denk je. Maar dat was hier niet aan de orde. "Dréétje is al drie dagen onvindbaar en hij neemt zijn telefoon niet op" "Hij is niet op reis want hij zou het gezegd hebben." Alléé, gij weet waar hij gaat zonder mij, waar kan hij zijn?"" Of er is iets ergs gebeurd" Ze begon te huilen. Als ik ergens niet tegen kan is het een bleitend wijf.
Een half uur later zat ze naast mij in mijn nieuwe kar, want dat heb ik ook, en vertrokken we voor een kroegentocht. Ik moest van haar alle cabardoustjes tonen waar hij nu en dan kwam. Ik wist wel beter. Den André vermoordt mij als ik zijn favoriete plaatsen toon. Ik deed voor consuis enkele gewone café's aan waar we zelfs nooit komen en een paar gekende "kotjes" waar Dré alleen gaat om zijn werkvolk te plezieren. Vooral de Polen houden van deze bezoekjes. Na een uur of twee rondrijden moest ze pissen en beval me naar een bepaalde zaak te rijden. Want zo gaat dat met wijven, ge doet ze een plezier en zij gaan dan wel zeggen hoe en wat. Op weg naar de plasstop geeft ze me een teken en zegt op een geslepen manier " Keert é kè weere". Honderd meter terug zag ik waarom. Half verscholen achter een haag stond de baas z'n wagen. "Ik wist niet dat er hier een golf was," " Gij wel? Vroumke?" Zet me hier maar af en ik volg je want ik moet serieus pissen. Ze haalde een bos sleutels uit haar handtas en een blib-blip later reed ze met de dikke machine achter mij.
Gisteren dan toch niet naar Roeselare vertrokken. Copain en ik hadden er wel zin in, hij komt weer overeen met zijn groeze, maar toen we in't café toekwamen zaten ze de rally te volgen op tinternet en was onze favoriet juist uitgevallen. 't Is de tweede keer op rij dat èm de meet niet haalt en deze keer is hij er wel erg vroeg uit. Ze mogen zijn kar wel eens nakijken.
Vroeger aperitiefden we de zaterdag gemakkelijk tot één uur maar er is iets veranderd in't café dat ons niet veel aanstaat. De baas is ingegaan op het aanbod van een wielerteroristenclub om tijdelijk hun lokaal te zijn. Nu komt rond twaalven een bende naar zweet en andere vloeistoffen stinkende dikke buiken de boel verkloten. Met veel kabaal ploffen ze zich op de beste plaatsen en beginnen uitgebreid hun neus te snuiten en met dezelfde vod hun voorhooft af te vegen. In enkele seconden verandert ons gezellig stamineetje in een stinkend viskraam.
Deze keer hadden we afgesproken om, als de velomannen binnenkwamen, met z'n allen de rekening te vragen en ergens anders te gaan. Zogezegd zo gedaan. Je had de patron zijn smoel moeten zien toen we opstapten. Dat hij voort doet met zijn dopingpakkers.
Tijdje weggeweest, nee niet in't hoofd. Alhoewel.
Het werk aan de Jap ligt stil. Wegens omstandigheden. En liefdesperikelen. Niet de mijne. Wel deze van mijn baas. De gore lap. 'k Ga 't er nog wel over hebben.
De vijftiende de rally van Staden bezocht. Een hand gehad van den "Fast". Niet mogen houden, wel geschud. Sympathieke guy, de Freddy. Heeft daar trouwens gewonnen. Er liepen daar minder sympathieke rond. En niet alleen de "klakken", weer 50 ballen aan mijn rekker, maar zogenaamde rallypiloten. Er zijn er die, van het moment dat ze zo'n veelkleurig pakje aanhebben, denken dat de wereld aan hun voeten ligt. Ze zitten onder hun goedkoop tentje op plastieken stoelen grote verhalen te vertellen en o wee als je het aandurft van onder dat tentje te komen om naar hun bakske te kijken. Direct één of twee supermecaniciens die je aanmanen om stande pede het heiligdom te verlaten. Stelletje dikke nekken. En stinken naar de drank. Om negen uur 's ochtends. Van mij moet het ten minste tien zijn.
Gisteren naar het servicepark van de Omloop geweest. Voor de start. Veel gezien. Een uur voor de start waren er nog bezig met andere remmen, koppelingen, versnellingsbakken en als ik me niet vergis, zetels te monteren. Alsof er de dag voordien al gekoerst was. Bizar.
Later, niet ver van de eerste kp, in een locale kroeg, enkele potten gaan drinken. Rond negen vielen enkele kodakken binnen die van de rally kwamen. De Pat was weer fantastisch, de Focus was stil gevallen na honderd meter en de boel had al twintig minuten stilgelegen. De winnaar was alweer gekend en enkele "vedetten" hadden moeite om de groep innekes te volgen. Ik had ook moeite om hun conversatie te volgen en hielt het voor bekeken.
Weekje zee achter de rug. Wel, eigenlijk weekje kroegentocht. Kon een week 't huis in Nieuwpoort van de kleine gebruiken. De living mocht herplakt zijn tegen dat ze terug komen uit Kreta. De slimme teve. Het ligt op 300 meter van 't strand, maar dat was verleden week bijkomstig. Brigitje en ik hebben van de gelegenheid misbruikt gemaakt om meer landinwaarts de locale kroegjes te bezoeken. Lukraak naar, ik zeg zowat, Zonnebeke of Poelkapelle gereden en rond elf een dorpscafétje binnen stappen. Moet je ook eens doen. Bij je binnenkomst steeds dezelfde reactie. Het wordt muisstil en al de koppen draaien jouw richting. Ik ons geval, meestal in de richting van mijn cornet met twee bollen. Ze had het gauw in de mot en de decolté groeide met de staminee. De rosse. Na een minuut of wat herbegint het geroezemoes en wordt gespeculeerd wat ge zijt. Nu zien we er niet bepaald belastingsinspecteurs uit maar met de nieuwe rookwet zijn ze toch op hun hoede. Als je er dat nog een beetje rare vragen bij verzint heb je wel al de aandacht. Voor een kwartiertje. Want West Vlamingen zijn niet gauw bang en binnen het halfuur komt de locale Don Juan wel al polsen welk vlees er in de kuip zit. Niet bij mij. Ze zijn daar nogal hetero in die klein dorpkes.
Woensdag waren er in één van die cafés drie over de Rally van Staden bezig. Volgens één van hen zal er gefoefeld worden. Er zijn er te veel ingeschreven en een paar vedetten zouden te laat geweest zijn. Hij zei ook dat de inrichters degenen die eerst betaald hebben eerst op de lijst zouden zetten. Hij geloofde er geen barst van. Hij toonde aan zijn maten drie lijsten met ingeschreven. De laatste lijst bevatte nogal wat namen met 'New' voor. Namen van goeie piloten met dikke auto's zei hij. En die zullen allemaal starten volgens hem Hij vreesde dat gasten zoals zij, met kleine bakskes, de slachtoffers zouden worden. Wij zaten nogal dicht bij hen en de twee anderen hadden al een paar keer onze, beter gezegd, haar richting gekeken. Ze vroegen of we rally kenden. Zij knikte. Ik vroeg of het geen goed idéé zou zijn moest de organisatie op één of andere manier de datum van betaling van iedereen op hun site zouden zetten. Voor de nummertrekking, zodat iedereen kan controleren of er gefoefeld wordt. Na een kleine stilte gaven ze toe dat ze daar nog niet aan gedacht hadden en begonnen ze druk te sms'n. Ze betaalden en waren 'Piel'. Wat daar 'weg' wil zeggen. Raar taaltje.
Alléé, we zijn terug. 't Leven gaat door maar 't is verdomme lastig.
't Is natuurlijk te laat om nog over Ieper te praten maar er zijn toch een paar dingen die van mijn lever moeten. Eerst en vooral; volgend jaar breng ik een jachtgeweer mee om die stronthelicopters neer te halen. Die klootzakken maken alles voor de kloten met het excuus dat het op tv moet komen. Mensen pesten en de clown uithangen, ja. Dat laatste slaat meer op die blauwgestreepte. Het eerste doen ze gans het jaar door.
Dan nog iets. We kopen op een toegelaten plaats een lekkere bbqworst en vragen er een pintje bij. ' Sorry mijnheer, we mogen geen alcool verkopen!!!! Mijn kloten, we zijn in West Vlaanderen en we krijgen geen bier???? Het was niet ver tot aan de auto en copain ging twee goed gekoelde Jups halen. Komt er een fluovestje zeggen dat we daar niet mogen staan drinken. Dat de pils weg moet!!!!! Copain, totaal van de wijs, ging zijn blikje aan dat juffertje geven maar ik heb dat kunnen verhinderen en zorgde ervoor dat de pils weg was. Richting mijn tonneke. Nazi's zijn het aan het worden daar in de westhoek.
Onze André kon ook niet veel boffen. Hij was, zoals gewoonlijk, VIP bij een automerk dat zijn tent op de grote markt had opgeslagen. Samenkomen om zo laat en met zijn allen een ontbijtje, een drankje en voor consuis langs de mooi geschapen hostess haar boezem schuren. Dan met zijn allen de bus in en naar de rally gaan kijken. Na vijftien auto's zegt de cipier, sorry, de VIP-buschaufeur dat ze weer weg moeten want dat er een strakke timing te volgen is. Weer naar de markt en een champietje of drie en een bbqje met enkele glaasjes. Het overgrote deel van zijn lotgenoten keek met open mond naar de tv-schermen en is daar niet meer weg geweest. Onze aannemer kreeg het serieus op zijn heupen toen ze hem vertelden dat er maar drie keer over en weer kon gereden worden en dat hij niets van de koers zou zien. 'Nooit meer.' Was zijn commentaar.' En 'k zal geen zo'n rammelbak kopen ook.' Vertelde hij de vertegenwoordiger toen deze hem kwam vragen wat hij ervan dacht.
't Houdt hier maar nie op. Eventjes geen zin gehad om hier onozelheden neer te pennen. Ben in de laatste drie weken twee van mijn beste vrienden verloren. Waaronder Pindaar. Achtien en een créme van een ventje. Zo lopen er nie veel meer van rond. Geen enkele meer sedert 1 Juli. 'k Ga je missen maat.
Eindelijk weer thuis. Verleden week zondag was er de Spaanse namiddag van den André. Na een kilo of zo paella en een half varken van de bbq zetten we zoals gewoonlijk de dans in. Na enkele Jups en in gezelschap van schoon volk heb ik altijd de neiging om het swingbeest uit te hangen. Er zijn er die me liever niet bezig zien en, eerlijk, ik na het bekijken van enkele filmpjes, ook niet. Toen ik met Brigitje aan het smijten was voelde ik iets 'klakken'. Ik wist direct dat het nie goe was. Mijn 'naad' was opengesprongen en begon nogal te bloeden. Tien minuten later was ik op de spoed. Den Dreten had gas gegeven.
Daar hadden ze het meteen door. De kwakzalver die me laatst toegenaaid heeft had zijn werk niet goed gedaan en ik moest weer onder het mes. Niet van dezelfde klootzak, die komt aan mijn lijf niet meer. Ik ga die niet mogen tegenkomen tussen donker en klaren!
Maar eerst een beetje calorieën stapelen. Een grote week hospitaalfood is beter dan gelijk welk dieet. Mijn tonneke heeft niet meer de capaciteit van een week of twee geleden. Er gaan zeker de helft minder Jups in. We zullen daar moeten aan werken.
Ik was bang dat ik Ieper aan mijn neus zou zien voorbijgaan. Gelukkig ben ik op tijd weer te poote. Copain en ik gaan er een tweedaagse van maken. Ik mag de camper van mijn cornet met twee bollen gebruiken. 't Is thopen dat de copain niet te veel snurkt. Nu, als de hoeveelheid pils groot genoeg is, hoor ik dat toch niet meer.
Veel moeten werken vandeweek. Nie veel tegengekomen buiten een opstootje in de locale stock Americain. Eén van de drie kassas was kapot en ze waren hem aan het herstellen toen ik me in de andere rij plaatste. Er stonden een twintigtal voor en een tiental achter mij toen de kassa heropend werd. Alsof hun leven er van afhing stormden een paar oude zakken van achter ons er op af. Daarbij werd op geen duw of stoot gekeken en zelfs een jonk madammeke met een kind op haar arm bijna tegen de vloer gewerkt. Ik ben dan maar de lomperik van achter de kassa gaan halen en zich laten excuseren bij het meiske. Eerst wilde hij niet maar met zijn oor tussen mijn duim en wijsvinger dacht hij er rap anders over. Uit respect, denk ik toch, mochten zij en ik vooraan in de rij gaan staan. Anders nie veel nieuws. Vandaag Spaanse namiddag met paella en bbq bij den André. Voor nieks. Meer moet da nie zijn.
Gistermorgen, twaalf uur, Blankenberge. Blingblengggg. Berichtje van Brigit. 'Ewel Vroumke, waar zijt ge?' Copain was rond negen bij me geweest en gevraagd of ik niet mee wilde naar de kust. Hij houd nogal van rommelmarkten en 't was daar te doen. Ik hou nogal van terrassen en de twee waren perfect te combineren. Hij de rommel, ik de terrassen. Vooral na de koude douche van eergisteren. Fuck Brigit. Figuurlijk, in jullie geval. En nu zend ze een berichtje terwijl ik aan het genieten ben van een lekkere pils en mooi vlees. Ik was nog altijd een beetje pissed en zond terug. ' Aaa Brigitje! Ben een lekkere Dame Blanche aan het eten op een ander, zoals je me gisternacht aanraadde.' En deed mijn gsm uit. Of het een slimme zet was, daar had ik mijn twijfels over.
Twee uur en enkele Jups later moest ik hem wel terug aanleggen want copain zou anders verlorenlopen in de metropool Blankenberge. Hij raakt de weg kwijt in zijn eigen hof, dus iets met meer dan vier straten is een hel voor hem. De telefoon lag nog maar pas aan en ze was daar al weer. In alle staten en toch poeslief. Na twee minuten geluisterd te hebben smolt het hartje en capituleerde bibi. Niet grijnzen, want jullie zijn ook zo'n straffe gasten als ter op aankomt. Ik vertelde waar ik was en hoe lang we zouden blijven. Twee uur later zat ze op mijn schoot. 'k Ga toch moeten opletten.
