Duiven zijn prachtige vogels. Ze zijn druk in de weer met elkaar en met het gezin. bovendien is het blijkbaar nodig om de hele dag door te bevestigen dat ze van elkaar houden. Het gekoer en gedoe is prachtig om te zien. Het zijn in de vrije lucht snelle vliegers, maar in de buurt van bomen, takken of het nest is het een onnozel gestuntel om te landen en weg te vliegen. 

Ik vind dat mooi om te zien want er gebeurt van alles om een crash te voorkomen als een tak van de vleugelnootboom wordt aangevlogen. 

Als de landing is gelukt lijkt het er bijna op of de duif zelf ook moet bijkomen van de stress en inspanningen. meestal blijft hij (of zij)  behoorlijk lang zitten en vaak ook komt de ander er na verloop van tijd bij en ja dat is uiteraard een precisiewerkje om daar tussen de takken naast de ander op die tak te komen. 

Omdat het regelmatig bijna mis gaat en er veel moet worden bijgefladderd, is de vleugelnootboom op die in-en aanvliegplekken wat beschadigd. Afgebroken takjes en bruin verkleurde plekken in het groen zijn plaatsen waar regelmatig met wisselend succes werd geland en waar werd gestart....

Het nest hebben ze niet in de vleugelnoot gemaakt, maar in de naaldboom in de tuin. Ik denk dat de vleugelnoot te makkelijk toegankelijk is voor katten en ze staan wat meer op de wind. Er is duidelijk heel wat denkwerk verricht om de plaats te vinden en voor mij is dat genieten elke dag weer.

Op mooie dagen is het een schitterend gezicht als de duiven met snelle vleugelslagen snel stijgen om dan met een soort klap van de vleugels weer glooiend te dalen naar een plek op het dak. Het zou me niet verbazen dat ze die excersitie zelf ook leuk vinden en het kan ook wel met het kwijtraken van parasieten te maken hebben. Net  als een hond die zich schudt is de vlucht misschien ook zo functioneel..... zou kunnen .

Tot morgen

Morgen een vergelijkbare dag met aan het eind kans op regen..

Een claim op het leven is een leven waarin de claim van groeiende importantie wordt. 

Als de claim en het leven samenvallen en het leven zonder die claim nutteloos lijkt of geen bestaansrecht lijkt te hebben, is de claim dus een levenslijn die velen zullen volgen. 

Als je die lijn volgt en tegelijkertijd ontdekt dat velen dat doen om "erbij" te horen zonder enig intrinsieke beleving omtrent de claim, is het leven opeens verworden tot een theatrale vorm waarin de macht een groeiende rol krijgt. 

Macht en de claim waren niet het vertrekpunt van het leven. 

De claim was er opdat de ontplooiing van de mens zou verbreden en verdiepen. 

Nu verloopt die verdieping niet via de claim en er is nauwelijks nog iemand die stilstaat bij het fenomeen "mens-zijn".

De oneindige mogelijkheden van de mens om nu te leven met de wijsheden uit duizenden jaren van denken en vragen stellen, staat tegenover de macht en het theater als uiterlijke vervanging van de claim op het leven. 

Of is het leven niet meer dan het zijn zoals jij het invult, letterlijk...., dus in elke tijd en periode weer anders en .om dat het is, is het ......goed?

De vorm lijkt aan belang te winnen, waardoor de mens meer lijdt dan noodzakelijk. 

Bovendien wordt de aard van het "zijn" niet meer benaderd of ontdekt. 

Het is TAO , niet meer en niet minder.

 

Vandaag was er een item op tv waarbij ik me verbaasd afvroeg waarom de mensen van de uitzending de dingen zeiden zoals ze deden. 

Het kon m.i. ook anders. het item ging over bidden en het ritueel erom heen en de claim en zweem van een verworven recht .......

De mensen stelden dat het hen steeds vaker overkwam dat zij zich ongemakkelijk voelden als zij in gezelschap voor het eten wilden bidden en daarvoor even stilte vroegen. Vaker en vaker kwam het voor dat de reacties openlijker afkeurend en negatief waren. Men leek er wat mee onthand en men begreep duidelijk niet waar het door kwam...

Ik denk dat het bidden onderdeel is van je eigen, je persoonlijke geloofsbeleving. Dat doe je omdat je dat zo goed vindt. 

De momenten van stilte voor de maaltijd zouden nu nog steeds kunnen worden gerespecteerd zoals dat vroeger normaal was. Toen zaten aan een eettafel meestentijds mensen waarvan de meerderheid gelovig was. Die tijden zijn echter allang voorbij. men bidt niet meer in het openbaar en de claim leggen in de openbare ruimten om jouw persoonlijke bidden te laten plaatsvinden, is veranderd in een verwijtbaar en misbruik van macht demonstratie. geloven doe je, ik schrijf daar al regelmatig over, is iets wat je als persoon beleeft en daarvoor is het niet nodig en steeds minder gewenst dat je de geloofsbeleving koppelt aan rituelen in de openbare ruimte. Ik denk dat het juist is dat mensen die willen bidden voor het eten zich dienen te realiseren dat de samenstelling van de gemeenschap waarin de mensen leven is veranderd. je kunt die veranderde wereld niet opleggen dat zij jouw behoeften naar tijd en in vorm respecteren op jouw gekozen wijze. Dat is te veel gevraagd. Uiteraard kan het nog steeds en het heeft ook wel wat als de maaltijd begint met een moment stilte, maar functioneel en/of verbonden aan een religieuze achtergrond is dat moment niet meer. Meegroeien met de maatschappij met behoud van je eigenheid en die is nu juist totaal niet afhankelijk van de ruimte waarin je je bevindt, want geloven doe je vanuit jezelf en niet voor de bühne met een theatereffect.......

Tot morgen...

Gehaktdag vandaag in de Tweede Kamer. Op NOS Nieuws politiek24 is het debat tijdens dit schrijven te volgen. Mark Rutte krijgt het zwaar. veel kritiek en terechte kanttekeningen. Een verschil tussen woorden/toezeggingen en werkelijke en te controleren daden.

Er is niet veel te zien van de daden en Yolande Sap is hierin duidelijk. Ook Rupert was kritisch en Pechtold en Slob van de CHU stelden vragen bij defensiebezuinigingen en aanschaf van de F-16.

Sap stelt de vraag of de positie van Nederland in de wereld niet onnodig geschaad wordt door het optreden van deze club.

Een open relatie met de Kamer en dus met Kamerbrede discussie tot zaken te komen stelt Sap.Zij hoopt dat Rutte hierop positief zal reageren.

Ik vraag me af of Rouvoet deze dag aan de tv gekluisterd volgt. Ik denk van niet omdat er vanuit zijn nieuwe positie geen invloed kan worden uitgeoefend op de gang van zaken in dit debat. Samenvattingen zullen ook Rouvoet ongetwijfeld bereiken..

Het zou interessant zijn om Mark Rutte na deze dag eens te ontvangen in een interview of een paneldiscussie. Zal niet gebeuren omdat je als premier boven de partijen dient te staan..

Eigenlijk kan je je afvragen wat de meerwaarde is van dit spektakel op tv. je kunt het volgen wat er in Den Haag gebeurt, maar al die mensen die deze dag gewoon hard moeten werken om het hoofd boven water te houden, hebben waarschijnlijk geen band met de oeverloze woorden die vandaag zijn gesproken in dit verantwoordingsdebat.

Mark moet af en toe  toch het idee hebben dat er niet veel opties meer zijn na alle kritiek vanuit de Kamer. volgende week is het spektakel van de Eerste Kamer en vanaf dan zal er duidelijk zijn of er in die Eerste Kamer een meerderheid is voor deze regeringsclub. Zo niet dan is het dubbelop negatief voor Mark, omdat alles wat er aan wetgeving gemaakt en bedacht wordt in de Tweede Kamer, ter discussie zal komen in de Eerste kamer. Het had zo makkelijk beter gekund. PvdA, VVD, D'66, SP en Groenlinks zouden vanuit de doelen die gehaald moeten worden

in het huidige Nederland, een bredere basis hebben voor de vele taken en stappen die gezet moeten worden....

Ben benieuwd of dit kabinet lang kan stand houden onder de druk van deze tijd.

  

Gisteren in de uitzending van K&vdB  zag ik Rouvoet wederom. Zijn afscheid is nu inmiddels afgerond en het was sfeervol en voldoende.

Ook in die uitzending twee tv bekendheden als Peter van de Vorst en  Mari van de Ven. 

Twee aardige jongens die als homo op tv inmiddels bekende gezichten zijn. 

Mari vertelde over het gepest worden in zijn jeugd en de consequenties van dat pesten. 

Peter had Mari meegnomen als een van de mensen die de confrontatie aandurfden met hun pesters.

In de discussie aan tafel kwam het accepteren van homo's als volwaardige mensen ook aan bod en daar ging het mis wat betreft de reactie van Rouvoet. Hij hield de kerkgemeenschappen de hand boven het hoofd die allerlei voorbehouden maakten als het om homo's gaat. 

Een zwak optreden van een voormalige minister die in zijn ambtsperiode notabene de rechten en plichten rondom dit dossier nog heeft aangescherpt in positieve zin. De belangen van de homowereld leken iets verder te zijn vertegenwoordigd door het Rouvoet optreden, maar het mocht niet zo zijn. Rouvoet is het eens met die kerken en afdelingen die homo's niet als volwaardige medeburgers kunnen zien vanwege hun geloof. 

Triest dat geloof dit anno nu nog steeds vermag en dat zij (de gelovigen) zich nog steeds niet realiseren dat zij zich zouden moeten schamen.

Zolang de mens er is is de homomens er geweest en is hij/zij opgenomen in verschillend welke cultuur. 

Ze zijn er en het is prima dat ze er zijn. Het zijn medemensen die zonder voorbehoud in de maatschappij een plaats verdienen. Peter maakte zich nog even boos toen door Jacobien melding werd gemaakt van een soort akkoord in de kerken over het afkeuren van geweld tegen homo's. 

Peter reageerde terecht verontwaardigd want het was aandacht voor eigenlijk niets, een minuscuul stapje op weg naar.... en dat doet pijn bij de homowereld en terecht. Dat Knevel en vd Brink dat niet aankonden was te voorspellen, want je zit uiteraard wel naar de EO te kijken. Verder een interessante uitzending waarover je nog zoveel meer zou willen doorpraten met K&vdB, maar ook met Mari en Peter en Jacobien, maar ja dat is niet weggelegd voor de gewone kijker en blogschrijver.

Een radiouitzending in het voorjaar van 2008. Ik was op weg naar huis van mijn werk. De financiële crisis kondigde zich aan via DWDD en P&W. Vaste commentatoren hadden informatie over de financiële wereld en we werden langzamerhand klaargestoomd het bittere nieuws te bevatten.

Op weg naar huis luisterde ik naar radio 1 en daar was een gast in de uitzending die ook de situatie met de banken en de consequenties verwoordde.

Het was in mijn oren een schok te horen dat die persoon, ik weet niet meer wie dat was, de tijd dat de crisis rond zou waren in al haar consequenties wel eens 15 jaar of langer zou kunnen gaan duren. Inmiddels zitten we medio 2011 en is de situatie van Europa bedroevend met landen als Griekenland, Italië, Portugal, Ierland en Spanje. Het lijkt in de  commentaren af en toe als of de Eurozone en de EU-gedachte voorbij is en landen op het punt staan terug te vallen naar hun nationale en beperkte behoeften. Er is niemand die in de media een duidelijk verhaal heeft om duidelijk te maken dat het oplosbaar is door zus of zo te doen en te laten. Niemand is bij machte en dat is voor de gewone burger dus een onzekere periode. Alles is duurder aan het worden en rechten nemen af. de regeringen komen niet met oplossende ideeën en het volk van al die landen kan niet meer dan protesteren tegen oplopende prijzen, binnenstromende Afrikaanse bevolkingsgroepen en ga zo maar door.

Heel lang geleden gaf ik maatschappijleer in het VO in Voorburg. De leerlingen kregen toen al te horen dat als wij niet , als rijke Nederlandse en Europese bevolking, snel over zouden gaan tot een mondiale levensstijl waarin grondstoffen en kennis gedeeld zouden worden, we uiteindelijk die achterblijvende economieën hier op bezoek zouden krijgen.

Na de koloniale periode van kort na WO II  is er echter voornamelijk vanuit eigen belang gebouwd aan economie en (machts) positie. De ontwikkelingen van de Europese gemeenschap is hiervan ook een sterk voorbeeld. Het economische belang van Europa, als machtsblok t.o Amerika en de rest van de opkomende wereldeconomieën. Nooit is de ontwikkeling van de EU getemperd geweest door een sociaal en Afrika gericht denken. Als er aan Afrika werd gedacht was dat vanuit het eigen Europese belang. Ontwikkelingshulp was een soort compensatie in ons foute denken van toen, want we gaven toch zoveel procent van ons  BP aan die arme landen??

Nu alles lijkt samen te vallen en landen en economieën door slecht bestuur aan de rand staan van echte ellende, is het historisch en statistisch gezien, een kwestie van tijd of er zullen tussen landen van de EU zelf of tussen landen aan de grenzen van de EU met landen daar net buiten ongeregeldheden uitbreken, als het al niet erger is. Oorlog leidt natuurlijk erg af en de oorlogstaal verhult veel van de bedroevende financiële situaties waarin de landen zich, op een enkele uitzondering na, bevinden. Oorlog als oplossing of oorlog als brug naar inzicht?

De tijd zal het wederom leren zoals dat tot nu toe steeds was. Mondiaal samenwerken, delen en samenleven op deze kleine aarde.... tja dat is ook wel erg veel gevraagd.... toch?

Tot morgen.

Het mag inmiddels bekend zijn dat ik vind dat een ieder zijn godsdienst naar eigen invulling moet kunnen beleven. Echter niet in de openbare en/of publieke ruimte.

Het is verhelderend te zien hoe de CHU worstelt met het verduidelijken van haar godsdienstige principes, haar CHU normen en waarden. Alles wat je dit weekend hoorde was geformuleerd rond het onderwerp en nooit vernieuwend of verhelderend. Alle mensen in ons landje willen gelukkig en vrij kunnen leven zonder dat er iemand allerlei voorwaarden formuleert. De christelijke partijen maken  het zich zelf echter moeilijk als zij aan de ene kant die vrijheid claimen, maar aan de andere kant eisen dat die claim hoort bij hun verworven rechten op basis van de historie??

Leven is ontwikkeling en vervolgens aanpassing aan nieuwe inzichten en kennis der wetenschap. 

De christelijke politieke partijen weten niet hoe om te gaan met veranderingen. Om hun eigen hachje te redden gaan ze nu meer tegen de PVV aan schurken en moeilijker doen richting D'66. I.p.v. een inhoudelijke discussie te zoeken met juist de partij van Pechtold, gooien ze de kont tegen de krib.

Geloof is vrij, maar in je privéleven. Laat het openbare leven en de openbare ruimte vrij blijven van elke vorm van claimerigheid in relatie tot een godsdienst. Daarmee maak je het voor allen in ons land helder. Doe je ding in de maatschappij en doe dat met respect en passie en houd rekening met je medemens. 

Als we dat zouden kunnen met alle leden van alle christelijke politieke partijen, zou het besturen van ons kleine landje geen Big Deal meer zijn, maar een kneuterig en bijna gezellige gebeurtenis voor elk kabinet. 

Tot morgen.