Het eerste weekend van februari is synoniem met het pk veldlopen. Alhoewel het geen doel op zich is ben ik er elk jaar weer opnieuw bij. Zo ook dit jaar. Het was al een tijdje geleden dat het zo'n goed loopweertje was want de zon was van de partij en het kwik klom naar een aangename 10 graden. De afstand sprak niet meteen in mijn voordeel want een cross van 7 km is net iets te lang voor mij. Zeker dit jaar want het aantal trainingskilometers is door omstandigheden (winterweer en andere) nog niet zo hoog opgelopen als ik gepland had. Het was dan ook met een lichte terughoudendheid dat ik de start nam. Heel even dacht ik de korte cross te lopen maar dat zou ook geen al te goed idee zijn want de snelheid ligt hier nog een pak hoger dan in de masterscross. Bij deze laatste startten trouwens nog een tiental atleten van onze trainingsgroep zodat ik alsnog voor de lange cross koos. Ik start normaal gezien vrij snel maar aangezien ik geen weet had van de conditie koos ik ervoor om toch iets trager te vertrekken. Ik liep na een ronde zowat op mijn plaats waar ik dacht te eindigen (op 2/3 van het pak). Er dienden 4 ronden gelopen te worden en het was de bedoeling om er een doorgedreven training van te maken. In een wedstrijd wordt er toch altijd iets dieper gegaan dan bij een gewone duurloop. Ik had echter op geen enkel moment het gevoel dat ik enige trainingsachterstand had want ik kon het tempo mooi aanhouden. In de laatste ronde zat er zelfs nog een lichte versnelling in zodat ik kon aansluiten bij een tweetal die enkele meters voor mij uitliepen en op 150m van de streep zette ik de spurt in. Ik kon ze nog makkelijk afhouden. Mijn verwondering was des te groter toen ik afklokte in exact 31'00" wat betekende dat ik enkele tellen sneller was dan vorig jaar. De conditie is dus nog zo slecht niet. Het zal nu vooral kwestie worden om nog een paar procentjes te verbeteren tegen half maart wanneer het BK indoor op het programma staat. Eind maart wordt dan stilaan de weg opgezocht met de start van het nieuwe zomerseizoen. Tegen die tijd wil ik weer top zijn want er staan een paar mooie wedstrijdjes op de agenda die ik graag wil meepakken.
Het was moeilijk kiezen dit weekend. Enerzijds stonden er 2 indoorwedstrijden geprogrammeerd maar er was ook een cross dichtbij. Aangezien de wegen niet echt van die aard waren om ver van huis te gaan werd het dus maar dit laatste. De cross in Lessines was er eentje van sneeuw en ijs. Bij de verkenning viel het op dat er op sommige plaatsen enkele veraderlijke putten onder het sneeuwtapijt verscholen lagen. Er was nochtans een mooie omloop uitgetekend door de plaatselijke club. Met een weiland, een bos en een piste kan je natuurlijk veel variatie leggen. Doordat ik deze week op training ondervond dat de conditie voor de langere afstanden allesbehalve was, besloot ik om de korte cross te lopen. Deze is slechts 3 km maar je loopt er wel tegen de snellere juniores en seniores. De scholieren mochten ook samen met ons starten aangezien zij dezelfde afstand moesten lopen. De start is net als de rest van de cross trouwens verschroeiend snel. Ik ging goed mee in het (pak alles samen waren er 36 vertrekkers) en na de 1e ronde liep ik zowat in 20e positie. Wat er toen gebeurde snap ik nog altijd niet maar plots kwam mijn borstnummers helemaal los en voor ik het besefte was ik al 10m verder. Er zat niets anders op dan rechtsomkeer te maken en opnieuw in het ritme proberen te komen. Ik verloor hierdoor toch minstens 15" maar vooral de voeling met het groepje net voor mij. Alhoewel ik maar 2 plaatsen verloren had door dit oponthoud was het tempo toch gebroken. In de laatste ronde kon ik nog enkele jongens remonteren om uiteindelijk op de 17e plaats te eindigen in 11'56" wat voor een cross toch niet zo traag is.
Het zal waarschijnlijk moeilijk worden om de prestaties van 2009 te evenaren. Met 3 provinciale titels, een zilveren plak op de Vlaamse en een bronzen plak op het Belgisch Kampioenschap was dit veruit mijn meest succesvol pistejaar tot nog toe. Voeg daar nog eens 2 overwinningen, een 2e plaats en 8 derde plaatsen op de weg aan toe en je begrijpt dat het bijna onmogelijk zal zijn om nog beter te doen in 2010. Na de feesten van de voorbije dagen waarbij de trainingen (noodgedwongen) eventjes iets (veel) minder talrijk waren is het dus vooral vooruit kijken naar wat dit jaar zal brengen. De strenge winter met sneeuw en ijzel noopt velen tot het zoeken van alternatieven maar voor iemand die vooral in spurt- en springnummers wil uitblinken is het dubbel zo lastig. Wanneer het provinciaal kampioenschap indoor dan nog eens op 2 januari gehouden wordt is het voor de meesten gissen naar het vormpeil. Bij mezelf ging het de voorbije weken zelfs uitzonderlijk goed. Het is altijd weer een beetje kiezen en gokken tijdens een kampioenschap. Wie zal er zijn en welke disciplines zullen de concurrenten doen? Ik heb eigenlijk keuze uit 5 proeven maar ik mag er maar 2 doen. Deze keer koos ik voor een combinatie van hinkstapspringen en een 60m vlak. De eerste 2 sprongen waren niet zo goed met 10m25 en 10m26 als resultaat. De 3e sprong was wel een hele mooie maar werd jammer genoeg afgekeurd wegens het overschrijden van de plank met 1 cm. Alle hoop werd dan maar op de laatste sprong gesteld, de aanloop en afstoot was perfekt en ik landde na 10m68. De leverde meteen een nieuw clubrecord op maar wat belangrijker was: de provinciale titel bij de masters, vandaar de titel van dit stukje. De 60m beloofde zeer spannend te worden met liefst 7 atleten die slechts door 5/100 sec gescheidden werden. Mijn start was dit keer wel goed (meestal is hij iets te traag) maar tijdens de race vond ik de kracht niet om te versnellen. Hierdoor werd ik pas 6e maar ik troost mij met de gedachte dat de meeste van de concurrenten enkele jaren jonger waren en tijdens het BK van eind maart zal ik ze dus niet tegenkomen. Met zowel mijn hinkstapprestatie van zaterdag en het verspringen van vorige week sta ik ondertussen wel op de 1e plaats in de Belgische ranking voor deze winter in mijn categorie.
Een nieuwe sponsor betekend meestal een nieuwe uitrusting. Het was de bedoeling dat dit al enkele weken eerder zou gebeuren maar het werd uiteindelijk uitgesteld tot de jaarwisseling. Waar het vroeger overwegend wit was is dit nu verandert in een zwart shirt met bijhorende zwarte broek. De verticale geel-rode streep staat nu ietwat schuin. Natuurlijk horen daar ook de bijpassende schoenen bij die ik liet overkomen uit Groot-Brittanië. Laat ons hopen dat we kunnen schitteren in onze nieuwe kleuren. Laat gerust eens weten wat jullie ervan vinden.
Aan alle vrienden/sporters en supporters: De allerbeste wensen voor een gezond, sportief, blessurevrij en hoogstaand 2010. Moge alle wensen en verzuchtingen de uwe worden. Dat iedereen voor zichzelf mag slagen in de doelstellingen die hij/zij voor hem/haar heeft vooropgesteld en dat de sportiviteit mag zegevieren.
Met de provinciale kampioenschappen van volgende week in het vooruitzicht kon ik mij nog een keer testen tijdens de RCG-meeting. Er waren een pak meer atleten naar Gent afgezakt die er ook zo over dachten. Het was de bedoeling dat ik de 60 en de 200m zou combineren mar bij aankomst omstreeks 13u30 waren er nog jeugdwedstrijden bezig. Het programma was dan al flink aan het uitlopen zodat ik mijn plan al gauw liet varen. De 200m was immers pas om 17u10 geprogrammeerd maar dat zou waarschijnlijk meer dan een uur later worden en dat zag ik niet zitten. Daarom schreef ik mij in voor het verspringen, toch een van mijn lievelingsdisciplines. Met 28 deelnemers viel het nog mee. Het wachten tussen de beurten duurde immers niet al te lang. Mijn eerste sprong was al meteen een goeie met 5m35. Later volgde er nog eentje van 5m32 en de laatste leverde 5m39 op al beste resultaat. Ik verbeterde meteen mijn eigen clubrecord met 10 cm en haalde zowat dezelfde afstand als deze zomer bij de outdoorwedstrijden. Bij de 60m waren er maar liefst 16 reeksen gepland. Ik werd in reeks 12 ingedeeld en mocht eens in een gunstige baan (5) lopen. De start was niet echt wat het moest zijn (het gevoel in de blokken komt pas na enkele wedstrijden) maar gaandeweg kon ik mijn concurrenten remonteren om uiteindelijk de reeks te winnen in 7"81. Dit was meteen een verbetering van mijn persoonlijk record met 5/100" en ook goed voor een nieuw clubrecord bij de +40. Mijn namiddag was dus alweer geslaagd en het gevoel zit goed met het oog op volgende week. De concurrentie zal alleszins zwaar zijn maar ik zal er alles aan doen om een nieuwe titel te pakken.
Zoals eerder reeds aangekondigd zou ik deze winter de clubrecords bij de Masters +40 willen verbeteren. Ik had al meteen een mooie kans tijdens de eerste indoormeeting van het seizoen te Gent. Normaal kies ik steeds voor de kortere spurtnummers maar af en toe waag ik mij ook eens aan iets langer. Een 400m is nu nog niet meteen zo moeilijk maar je kan er serieus op je bek gaan als je niet voldoende vertrouwd bent met dit onderdeel. Ik heb het zelf aan den lijve mogen ondervinden. Ik mocht nog maar eens in de buitenbaan starten maar aangezien er bij indoor na 150m naar binnen mag gesneden worden is het zaak om je niet te laten insluiten. Ik was (veel te) snel weg uit de startblokken (het leek wel een 200m), maar ik kon toch als 2e naar de binnenbaan om na 27" door te komen na 200m. Dat moest ik uiteraard cash bekopen want in de laatste honderd meter viel ik compleet stil. Aangezien enkel de tijd van de winnaar weergegeven wordt was het afwachten welke tijd ik neergezet had. Met 60"89 verbeterde ik niet alleen mijn PR indoor maar ook het clubrecord bij zowel de +35 als de +40. De eerste opdracht was dus al geslaagd. Een uurtje later stond het verspringen geprogrammeerd. Er waren 26 deelnemers zodat het zaak was om toch minstens 1 goede sprong te maken. Wij krijgen namelijk maar 3 pogingen (enkel de beste 8 krijgen er 3 extra). Tussen al dat jong geweld (juniores en seniores) komen wij er niet aan te pas. De eerste sprong werd een beetje op zekerheid gesprongen. Met 5m08 zat ik al meteen een eindje voorbij het clubrecord zodat ik de volgende 2 voluit mocht gaan. Met respectievelijk 5m29 en 5m27 kwam ik aardig in de buurt van mijn normale prestaties outdoor. Aangezien dit de eerste keer was dat ik weer sprong sedert september zonder ook maar de minste springtraining kan ik hier zeker mee leven. Nummer 2 was immers binnen en ik kan al stilaan vooruitzien naar volgende week. Als de meteo geen roet in het eten gooit gaan we opnieuw naar Gent. Ditmaal moeten de 60m en de 200m er aan geloven. Dan rest mij nog enkel het hinkstapspringen later op het seizoen. Opdracht is dus om de 5 clubrecords in mijn bezit te krijgen. We zijn in ieder geval goed gestart.
Ik was niet van plan om deze winter veel crossen te lopen maar door toedoen van enkele collegalopers in de club werd er op zaterdagavond toch maar beslist om aan te zetten in de veldloop te Oudenaarde. De trainer vond dit ook een goed idee om er een doorgedreven (kracht)training van te maken. Aangezien het al de ganse week goed geregend had zou dat laatste geen probleem mogen opleveren. Modder zou er immers genoeg te vinden zijn. Bij aankomst werd de omloop eens goed overschouwd het bleek al bij al nogal mee te vallen. Natuurlijk waren er plaatsen waar het iets vettiger laag maar over het algemeen was het goed beloopbaar. We moesten 4 ronden afleggen, goed voor in totaal 6600 meter. Ik had mij voorgenomen om niet te snel te starten en mij ergens iets over halfweg te verstoppen. Dat lukte vrij goed maar de eerste ronde is er altijd eentje die vrij snel gelopen wordt om zo de beteren vooraan te krijgen. Daar ben ik dus niet bij maar ik vond dat het nog vrij soepel ging en ik sloot aan bij een klein groepje dat na 1 ronde doorkwam in iets meer dan 6'. De 2e ronde ging al iets trager maar was toch goed voor 6'30". Vooral in de 3e ronde was het afzien. Na een goeie 4 km krijg ik het altijd wat lastig en het groepje liep stilletjes van mij weg. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden ze zo 'n 30 m voorsprong maar plots ging het bij mij weer een stuk vlotter en ik liep in een mum van tijd het gat weer dicht. Ik had het gevoel dat de cross nog wat langer mocht zijn al was achteraf toch iedereen blij dat het er op zat. Ik werd uiteindelijk 71e op 110 deelnemers en ik bleef net onder de 28'. De stevige training zat er op en misschien is dit wel de basis geweest voor het komende indoorseizoen waar ik de verschillende clubrecords bij de +40 ga aanvallen. Ik zou er in totaal een 5-tal moeten kunnen pakken. Jullie lezen de komende weken wel of mij dit lukt.
Vorige zaterdag werden de sportlaureaten van de stad Geraardsbergen verkozen. In mijn vorig verslag konden jullie lezen dat ik zelf ook genomineerd was en dit zowel bij de individuele sporters als in ploegverband. De verkiezing die door de sportraad georganiseerd werd in Jeugdcentrum "de spiraal" werd aan elkaar gepraat door Jean Monet. Het was ook hij die de namen van de verschillende winnaars mocht vermelden. 15 juryleden uit de sportdienst, het stadsbestuur, de kranten en de media mochten anoniem stemmen. Alle kandidaten werden door middel van een powerpoint presentatie aan het publiek voorgesteld. Hierna werden de genomineerden op het podium geroepen waarna de enveloppe met daarin de naam van de winnaar geopend werd. In de categorie ploegsport + 18 jaar waren we met onze mastersploeg een van de kandidaten. Gelet op onze uitzonderlijke prestatie (winnaar van het kampioenschap van Vlaanderen) waren we zeker niet kansloos. Dat bleek ook nadat alle stemmen geteld waren want we kregen de titel van sportploeg van het jaar. In de laatste categorie (individuele sporters +18 jaar) kon ik nogmaals in de prijzen vallen maar de concurrentie was hier wel heel erg zwaar. Zo waren er een wereldkampioene MTB en een profbokser die beneluxkampioen geworden is bij de kanshebbers. Daar kan je als amateur in normale omtandigheden niet tegen op. De titel van sportlaureaat 2009 ging uiteindelijk naar de bokskampioen maar de andere kandidaten kregen toch een mooi aandenken mee naar huis. Het was voor mij een eer om tussen deze grote mannen en vrouw te kunnen staan en ik zal er alles aan doen om het komend jaar nog beter te presteren. Misschien valt die eer mij ooit nog wel eens te beurt.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
