Het eerste weekend van februari is synoniem met het pk veldlopen. Alhoewel het geen doel op zich is ben ik er elk jaar weer opnieuw bij. Zo ook dit jaar. Het was al een tijdje geleden dat het zo'n goed loopweertje was want de zon was van de partij en het kwik klom naar een aangename 10 graden. De afstand sprak niet meteen in mijn voordeel want een cross van 7 km is net iets te lang voor mij. Zeker dit jaar want het aantal trainingskilometers is door omstandigheden (winterweer en andere) nog niet zo hoog opgelopen als ik gepland had. Het was dan ook met een lichte terughoudendheid dat ik de start nam. Heel even dacht ik de korte cross te lopen maar dat zou ook geen al te goed idee zijn want de snelheid ligt hier nog een pak hoger dan in de masterscross. Bij deze laatste startten trouwens nog een tiental atleten van onze trainingsgroep zodat ik alsnog voor de lange cross koos. Ik start normaal gezien vrij snel maar aangezien ik geen weet had van de conditie koos ik ervoor om toch iets trager te vertrekken. Ik liep na een ronde zowat op mijn plaats waar ik dacht te eindigen (op 2/3 van het pak). Er dienden 4 ronden gelopen te worden en het was de bedoeling om er een doorgedreven training van te maken. In een wedstrijd wordt er toch altijd iets dieper gegaan dan bij een gewone duurloop. Ik had echter op geen enkel moment het gevoel dat ik enige trainingsachterstand had want ik kon het tempo mooi aanhouden. In de laatste ronde zat er zelfs nog een lichte versnelling in zodat ik kon aansluiten bij een tweetal die enkele meters voor mij uitliepen en op 150m van de streep zette ik de spurt in. Ik kon ze nog makkelijk afhouden. Mijn verwondering was des te groter toen ik afklokte in exact 31'00" wat betekende dat ik enkele tellen sneller was dan vorig jaar. De conditie is dus nog zo slecht niet. Het zal nu vooral kwestie worden om nog een paar procentjes te verbeteren tegen half maart wanneer het BK indoor op het programma staat. Eind maart wordt dan stilaan de weg opgezocht met de start van het nieuwe zomerseizoen. Tegen die tijd wil ik weer top zijn want er staan een paar mooie wedstrijdjes op de agenda die ik graag wil meepakken.
Het was moeilijk kiezen dit weekend. Enerzijds stonden er 2 indoorwedstrijden geprogrammeerd maar er was ook een cross dichtbij. Aangezien de wegen niet echt van die aard waren om ver van huis te gaan werd het dus maar dit laatste. De cross in Lessines was er eentje van sneeuw en ijs. Bij de verkenning viel het op dat er op sommige plaatsen enkele veraderlijke putten onder het sneeuwtapijt verscholen lagen. Er was nochtans een mooie omloop uitgetekend door de plaatselijke club. Met een weiland, een bos en een piste kan je natuurlijk veel variatie leggen. Doordat ik deze week op training ondervond dat de conditie voor de langere afstanden allesbehalve was, besloot ik om de korte cross te lopen. Deze is slechts 3 km maar je loopt er wel tegen de snellere juniores en seniores. De scholieren mochten ook samen met ons starten aangezien zij dezelfde afstand moesten lopen. De start is net als de rest van de cross trouwens verschroeiend snel. Ik ging goed mee in het (pak alles samen waren er 36 vertrekkers) en na de 1e ronde liep ik zowat in 20e positie. Wat er toen gebeurde snap ik nog altijd niet maar plots kwam mijn borstnummers helemaal los en voor ik het besefte was ik al 10m verder. Er zat niets anders op dan rechtsomkeer te maken en opnieuw in het ritme proberen te komen. Ik verloor hierdoor toch minstens 15" maar vooral de voeling met het groepje net voor mij. Alhoewel ik maar 2 plaatsen verloren had door dit oponthoud was het tempo toch gebroken. In de laatste ronde kon ik nog enkele jongens remonteren om uiteindelijk op de 17e plaats te eindigen in 11'56" wat voor een cross toch niet zo traag is.
Het zal waarschijnlijk moeilijk worden om de prestaties van 2009 te evenaren. Met 3 provinciale titels, een zilveren plak op de Vlaamse en een bronzen plak op het Belgisch Kampioenschap was dit veruit mijn meest succesvol pistejaar tot nog toe. Voeg daar nog eens 2 overwinningen, een 2e plaats en 8 derde plaatsen op de weg aan toe en je begrijpt dat het bijna onmogelijk zal zijn om nog beter te doen in 2010. Na de feesten van de voorbije dagen waarbij de trainingen (noodgedwongen) eventjes iets (veel) minder talrijk waren is het dus vooral vooruit kijken naar wat dit jaar zal brengen. De strenge winter met sneeuw en ijzel noopt velen tot het zoeken van alternatieven maar voor iemand die vooral in spurt- en springnummers wil uitblinken is het dubbel zo lastig. Wanneer het provinciaal kampioenschap indoor dan nog eens op 2 januari gehouden wordt is het voor de meesten gissen naar het vormpeil. Bij mezelf ging het de voorbije weken zelfs uitzonderlijk goed. Het is altijd weer een beetje kiezen en gokken tijdens een kampioenschap. Wie zal er zijn en welke disciplines zullen de concurrenten doen? Ik heb eigenlijk keuze uit 5 proeven maar ik mag er maar 2 doen. Deze keer koos ik voor een combinatie van hinkstapspringen en een 60m vlak. De eerste 2 sprongen waren niet zo goed met 10m25 en 10m26 als resultaat. De 3e sprong was wel een hele mooie maar werd jammer genoeg afgekeurd wegens het overschrijden van de plank met 1 cm. Alle hoop werd dan maar op de laatste sprong gesteld, de aanloop en afstoot was perfekt en ik landde na 10m68. De leverde meteen een nieuw clubrecord op maar wat belangrijker was: de provinciale titel bij de masters, vandaar de titel van dit stukje. De 60m beloofde zeer spannend te worden met liefst 7 atleten die slechts door 5/100 sec gescheidden werden. Mijn start was dit keer wel goed (meestal is hij iets te traag) maar tijdens de race vond ik de kracht niet om te versnellen. Hierdoor werd ik pas 6e maar ik troost mij met de gedachte dat de meeste van de concurrenten enkele jaren jonger waren en tijdens het BK van eind maart zal ik ze dus niet tegenkomen. Met zowel mijn hinkstapprestatie van zaterdag en het verspringen van vorige week sta ik ondertussen wel op de 1e plaats in de Belgische ranking voor deze winter in mijn categorie.
Een nieuwe sponsor betekend meestal een nieuwe uitrusting. Het was de bedoeling dat dit al enkele weken eerder zou gebeuren maar het werd uiteindelijk uitgesteld tot de jaarwisseling. Waar het vroeger overwegend wit was is dit nu verandert in een zwart shirt met bijhorende zwarte broek. De verticale geel-rode streep staat nu ietwat schuin. Natuurlijk horen daar ook de bijpassende schoenen bij die ik liet overkomen uit Groot-Brittanië. Laat ons hopen dat we kunnen schitteren in onze nieuwe kleuren. Laat gerust eens weten wat jullie ervan vinden.
Aan alle vrienden/sporters en supporters: De allerbeste wensen voor een gezond, sportief, blessurevrij en hoogstaand 2010. Moge alle wensen en verzuchtingen de uwe worden. Dat iedereen voor zichzelf mag slagen in de doelstellingen die hij/zij voor hem/haar heeft vooropgesteld en dat de sportiviteit mag zegevieren.
Met de provinciale kampioenschappen van volgende week in het vooruitzicht kon ik mij nog een keer testen tijdens de RCG-meeting. Er waren een pak meer atleten naar Gent afgezakt die er ook zo over dachten. Het was de bedoeling dat ik de 60 en de 200m zou combineren mar bij aankomst omstreeks 13u30 waren er nog jeugdwedstrijden bezig. Het programma was dan al flink aan het uitlopen zodat ik mijn plan al gauw liet varen. De 200m was immers pas om 17u10 geprogrammeerd maar dat zou waarschijnlijk meer dan een uur later worden en dat zag ik niet zitten. Daarom schreef ik mij in voor het verspringen, toch een van mijn lievelingsdisciplines. Met 28 deelnemers viel het nog mee. Het wachten tussen de beurten duurde immers niet al te lang. Mijn eerste sprong was al meteen een goeie met 5m35. Later volgde er nog eentje van 5m32 en de laatste leverde 5m39 op al beste resultaat. Ik verbeterde meteen mijn eigen clubrecord met 10 cm en haalde zowat dezelfde afstand als deze zomer bij de outdoorwedstrijden. Bij de 60m waren er maar liefst 16 reeksen gepland. Ik werd in reeks 12 ingedeeld en mocht eens in een gunstige baan (5) lopen. De start was niet echt wat het moest zijn (het gevoel in de blokken komt pas na enkele wedstrijden) maar gaandeweg kon ik mijn concurrenten remonteren om uiteindelijk de reeks te winnen in 7"81. Dit was meteen een verbetering van mijn persoonlijk record met 5/100" en ook goed voor een nieuw clubrecord bij de +40. Mijn namiddag was dus alweer geslaagd en het gevoel zit goed met het oog op volgende week. De concurrentie zal alleszins zwaar zijn maar ik zal er alles aan doen om een nieuwe titel te pakken.
Zoals eerder reeds aangekondigd zou ik deze winter de clubrecords bij de Masters +40 willen verbeteren. Ik had al meteen een mooie kans tijdens de eerste indoormeeting van het seizoen te Gent. Normaal kies ik steeds voor de kortere spurtnummers maar af en toe waag ik mij ook eens aan iets langer. Een 400m is nu nog niet meteen zo moeilijk maar je kan er serieus op je bek gaan als je niet voldoende vertrouwd bent met dit onderdeel. Ik heb het zelf aan den lijve mogen ondervinden. Ik mocht nog maar eens in de buitenbaan starten maar aangezien er bij indoor na 150m naar binnen mag gesneden worden is het zaak om je niet te laten insluiten. Ik was (veel te) snel weg uit de startblokken (het leek wel een 200m), maar ik kon toch als 2e naar de binnenbaan om na 27" door te komen na 200m. Dat moest ik uiteraard cash bekopen want in de laatste honderd meter viel ik compleet stil. Aangezien enkel de tijd van de winnaar weergegeven wordt was het afwachten welke tijd ik neergezet had. Met 60"89 verbeterde ik niet alleen mijn PR indoor maar ook het clubrecord bij zowel de +35 als de +40. De eerste opdracht was dus al geslaagd. Een uurtje later stond het verspringen geprogrammeerd. Er waren 26 deelnemers zodat het zaak was om toch minstens 1 goede sprong te maken. Wij krijgen namelijk maar 3 pogingen (enkel de beste 8 krijgen er 3 extra). Tussen al dat jong geweld (juniores en seniores) komen wij er niet aan te pas. De eerste sprong werd een beetje op zekerheid gesprongen. Met 5m08 zat ik al meteen een eindje voorbij het clubrecord zodat ik de volgende 2 voluit mocht gaan. Met respectievelijk 5m29 en 5m27 kwam ik aardig in de buurt van mijn normale prestaties outdoor. Aangezien dit de eerste keer was dat ik weer sprong sedert september zonder ook maar de minste springtraining kan ik hier zeker mee leven. Nummer 2 was immers binnen en ik kan al stilaan vooruitzien naar volgende week. Als de meteo geen roet in het eten gooit gaan we opnieuw naar Gent. Ditmaal moeten de 60m en de 200m er aan geloven. Dan rest mij nog enkel het hinkstapspringen later op het seizoen. Opdracht is dus om de 5 clubrecords in mijn bezit te krijgen. We zijn in ieder geval goed gestart.
Ik was niet van plan om deze winter veel crossen te lopen maar door toedoen van enkele collegalopers in de club werd er op zaterdagavond toch maar beslist om aan te zetten in de veldloop te Oudenaarde. De trainer vond dit ook een goed idee om er een doorgedreven (kracht)training van te maken. Aangezien het al de ganse week goed geregend had zou dat laatste geen probleem mogen opleveren. Modder zou er immers genoeg te vinden zijn. Bij aankomst werd de omloop eens goed overschouwd het bleek al bij al nogal mee te vallen. Natuurlijk waren er plaatsen waar het iets vettiger laag maar over het algemeen was het goed beloopbaar. We moesten 4 ronden afleggen, goed voor in totaal 6600 meter. Ik had mij voorgenomen om niet te snel te starten en mij ergens iets over halfweg te verstoppen. Dat lukte vrij goed maar de eerste ronde is er altijd eentje die vrij snel gelopen wordt om zo de beteren vooraan te krijgen. Daar ben ik dus niet bij maar ik vond dat het nog vrij soepel ging en ik sloot aan bij een klein groepje dat na 1 ronde doorkwam in iets meer dan 6'. De 2e ronde ging al iets trager maar was toch goed voor 6'30". Vooral in de 3e ronde was het afzien. Na een goeie 4 km krijg ik het altijd wat lastig en het groepje liep stilletjes van mij weg. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden ze zo 'n 30 m voorsprong maar plots ging het bij mij weer een stuk vlotter en ik liep in een mum van tijd het gat weer dicht. Ik had het gevoel dat de cross nog wat langer mocht zijn al was achteraf toch iedereen blij dat het er op zat. Ik werd uiteindelijk 71e op 110 deelnemers en ik bleef net onder de 28'. De stevige training zat er op en misschien is dit wel de basis geweest voor het komende indoorseizoen waar ik de verschillende clubrecords bij de +40 ga aanvallen. Ik zou er in totaal een 5-tal moeten kunnen pakken. Jullie lezen de komende weken wel of mij dit lukt.
Vorige zaterdag werden de sportlaureaten van de stad Geraardsbergen verkozen. In mijn vorig verslag konden jullie lezen dat ik zelf ook genomineerd was en dit zowel bij de individuele sporters als in ploegverband. De verkiezing die door de sportraad georganiseerd werd in Jeugdcentrum "de spiraal" werd aan elkaar gepraat door Jean Monet. Het was ook hij die de namen van de verschillende winnaars mocht vermelden. 15 juryleden uit de sportdienst, het stadsbestuur, de kranten en de media mochten anoniem stemmen. Alle kandidaten werden door middel van een powerpoint presentatie aan het publiek voorgesteld. Hierna werden de genomineerden op het podium geroepen waarna de enveloppe met daarin de naam van de winnaar geopend werd. In de categorie ploegsport + 18 jaar waren we met onze mastersploeg een van de kandidaten. Gelet op onze uitzonderlijke prestatie (winnaar van het kampioenschap van Vlaanderen) waren we zeker niet kansloos. Dat bleek ook nadat alle stemmen geteld waren want we kregen de titel van sportploeg van het jaar. In de laatste categorie (individuele sporters +18 jaar) kon ik nogmaals in de prijzen vallen maar de concurrentie was hier wel heel erg zwaar. Zo waren er een wereldkampioene MTB en een profbokser die beneluxkampioen geworden is bij de kanshebbers. Daar kan je als amateur in normale omtandigheden niet tegen op. De titel van sportlaureaat 2009 ging uiteindelijk naar de bokskampioen maar de andere kandidaten kregen toch een mooi aandenken mee naar huis. Het was voor mij een eer om tussen deze grote mannen en vrouw te kunnen staan en ik zal er alles aan doen om het komend jaar nog beter te presteren. Misschien valt die eer mij ooit nog wel eens te beurt.
De stad Geraardsbergen organiseerd elk jaar opnieuw een sportgala waarbij een jury de sportlaureaat kiest uit enkele genomineerden. Men zou kunnen zeggen dat dit zowat de verkiezing van sportman of sportvrouw van het jaar is maar dan enkel met kandidaten van de stad zelf. Mijn verwondering was dan ook groot toen ik gisteren een officiële uitnodiging in de bus kreeg voor dit gala. Ik ben namelijk genomineerd is de categorie individuele competitiesport. Ik zal het moeten opnemen tegen 4 andere sporters. Iedereen wordt die avond elk op hun beurt voorgesteld en zijn/haar prestaties worden nog een keer overlopen. Een onafhankelijke jury zal na geheime stemming beslissen wie volgens hen de meest in het oog springende prestaties leverde en dus de titel verdient. Hierin zetelen enkele mensen van de stad, de sportraad, enkele journalisten en een paar bekende genodigden. Het is natuurlijk een grote eer om voorgedragen te worden en nu kan het niet vlug genoeg 05 december zijn. Zou de sint dan toch een dagje vroeger komen? Alles gaat door in het Jeugdcentrum De Spiraal, zakkaai te Geraardsbergen. De show met optredens begint om 20u en de toegang is gratis. Hierbij doe ik een warme oproep aan alle supporters. Kom in grote getale om mij te steunen en en te klinken op een mooi einde van een fantastisch seizoen. Dat de beste moge winnen.
Er viel de voorbije week al een flinke plens regen en dat zorgde ervoor de menige veldloop voor het eerst dit seizoen als echte cross kon opgevat worden. Daar waar het de voorbije weken meer op snelheid aankwam was het nu toch al meer iets voor krachtpatsers. Ik was er vorig jaar ook bij te Meslin l' éveque ( toen in de sneeuw) en aangezien het niet zo ver uit de buurt is ging ik er ook nu weer naartoe. De omloop was lichtjes gewijzigd en de zware modderstrook van een jaar geleden werd geschrapt. In de plaats daarvan werden er enkele lussen bijgetrokken op een naastgelegen weide. Het was daarom niet minder zwaar want we konden hier spreken van een echte weidecross die bovendien nog eens schuin opliep. Van snelheid maken was niet veel sprake meer en de afstand sprak ook niet meteen in mijn voordeel. We dienden net als de seniores en juniores 7.6 km af te leggen verdeeld over 4 ronden. In de eerste 2 ging het nog vrij vlot maar toen voelde ik dat ik wat gas moest terugnemen wilde ik op een deftige wijze de aankomst halen. Ik liep overigens nog nooit een dergelijk lange wedstrijd en aangezien cross niet meteen mijn sterkste punt is moest ik ondervinden dat iedereen zich eigen moet maken aan een specifieke discipline van de atletiek. De lange crossen zijn meer iets voor mensen die regelmatig langere afstanden doen op de weg. De derde ronde liep ik daarom iets trager dan de 2 vorige en in de laatste bleef de afstand tussen mij en mijn concurrenten zowaar gelijk maar de kloof opnieuw dichten zat er niet meer in. Ik werd uiteindelijk 8e master en 4e in mijn categorie in een tijd van 35'40". De eerstkomende weken staan er geen wedstrijden meer gepland. De trainingen zullen dus hun werk moeten doen.
Het was alweer een maand geleden dat ik nog eens een stratenloop meegedaan had en ik had er echt zin in. De trainingen gingen de laatste weken zoals het moest en ik wou wel eens zien wat dat in een wedstrijd zou opleveren. Er staan in Nederhasselt elk jaar weer een paar serieuze kleppers aan de start en het parcour is er niet van de poes want het begint al meteen met een klim van een kleine kilometer om dan meteen in vrije val naar beneden te duiken. De rest is een opeenvolging van licht hellende stroken afgewisseld met enkele dalende stukken. Naar het einde toe komt er nog eens een korte maar steile klim rond de kerk om uiteindelijk in neerwaartse lijn te gaan richting aankomst. Bij de opwarming voelde ik dat de training van de dag ervoor (coopertest aan 90%) nog niet helemaal verteerd was.De benen voelden niet echt fris wat ergens normaal was. De start was dit keer eens niet te snel (3'20" na 1 km) zodat we met een omvangrijke groep op de top doorkwamen. In de daaropvolgende (wat ik werkelijk haat) liepen de beteren stilletjes van ons weg maar de voorsprong zou nooit meer dan een kleine 100 m bedragen. Heel even leek het erop alsof ik weer wat dichter kwam maar op een goeie km van het einde volgde alweer een stuk bergaf en daar waren ze definitief weg. In de laatste beklimming kon ik er nog wel eentje remonteren maar net voor de aankomst "vloog" er mij nog iemand voorbij zodat ik uiteindelijk op de 6e plaats eindigde op een totaal van 101 deelnemers. Het verschil met de 2e bedroeg amper 20" wat bewijst dat er meerdere jongens aan elkaar gewaagd waren. Ik was misschien wel de mindere van de besten want ik had het gevoel dat ik nog nooit zo goed gelopen had. Dat zou ook blijken na controle van de eindtijd want die bedroeg 16'21" na precies 4.5 km. Het zal zaak worden van genoeg te rusten want komende zondag staat er een zware cross van 7.5 km op het programma. Ik viel er vorig jaar net buiten de top-10 maar ik wil dit keer beter doen. Jullie lezen het hier wel na het weekend.
Het weer was de voorbije weken ideaal om te trainen en dat resulteerd dan ook in een meer dan behoorlijke conditie. Hoe goed die wel was kon ik gisteren aan den lijve ondervinden in de regionale cross te Deux-Acren. Vorig jaar strandde ik er al op een mooie 5e plaats en ik wou dit maal toch nog wat beter doen. De betere crossers uit onze club hadden elkaar afspraak gegeven om zodoende het wedstrijdniveau wat op te krikken want in Wallonië is het meestal maar een flauwe bedoening op dat vlak. Als allerlaatsten werden we de wei (en bos) ingestuurd voor respectievelijk 4 (jun + mas) of 6 (sen) ronden van elk 1 km. Het eerste gedeelte in de wei was blijkbaar nog maar pas gemaaid en het liep zeer moeilijk. De passage in het bos lag er dan weer wel goed bij in tegenstelling tot vorig jaar. De start was traditioneel enorm snel en na enkele honderden meters lagen de 21 deelnemers al flink uit elkaar gerammeld. Er scheidde zich een groepje van een man of 5 af met daarbij 2 jun en 1 sen. Aangezien ik daar geen rekening moest mee houden telde ik mezelf op de 4e plaats bij de masters. Als ik dat zou kunnen houden deed ik meteen beter dan vorig jaar. Ik zocht en vond een ritme dat ik zonder moeite moest kunnen volhouden zonder dat de rest kon terugkomen. Op het einde van de 3e ronde stond de leider in de wedstrijd voor Masters plots aan de kant met wat achteraf zou blijken een spierblessure. Daardoor kreeg ik plotseling zowaar een podiumplaats in de schoot geworpen. Dat zorgde er meteen voor dat ik tijdens de laatste ronde nog wat kon verdapperen om zo zonder veel moeite mijn 3e plaats veilig te stellen. Dit is meteen mijn eerste podiumplaats in een "echte" cross, ook al was de tegenstand niet zo heel echt sterk. Daarbovenop wonnen we ook nog eens het clubklassement bij de masters. Als test was deze uitstap zeker geslaagd te noemen.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
