Het laatste weekend van augustus staat synoniem met de jogging te Erwetegem. We zijn hier al enkele jaren te gast en dat was dit jaar niet anders. Na enkele langere wedstrijden werd het weer eens tijd om de snelheid op te krikken en dat kan perfekt in een wedstrijd van 2,4 km. Vorig jaar werd ik hier nog 3e maar dat bleek deze keer veel te hoog gegrepen. De betere atletiekclubs hadden blijkbaar hun beste atleten afgevaardigd en deze kozen toevallig allemaal voor de kortste afstand. Er zaten dus heel wat snelle mannen tussen. Ik liet mij bij de start dan ook nog eens wegdrummen zodat ik pas op de 3e rij kwam te staan. Bij dergelijke korte afstanden wordt er zelden of nooit getwijfeld en daardoor werd er een verschroeiende start genomen. Deze ging dan ook nog eens in dalende lijn en na een goeie 300 m volgde de enige klim. Ik kon aanpikken bij een klein groepje die net achter de koplopers liep maar in de daaropvolgende afdaling ging het net iets te snel. Naar het einde toe was er dan uiteindelijk toch een stukje vlak maar hier stond de wind pal op de kop en aan gezien ik een klein gaatje moest laten kreeg ik de kloof niet meer gedicht. Enkele meters voor mij liepen 2 atleten van de plaatselijke club en zij streden voor de overwinning bij de masters. Daardoor ging het tempo nog wat de hoogte in en moest ik definitief afhaken. Gelukkig is de conditie goed genoeg want dergelijke snelle wedstrijden eisen op het einde meestal hun tol. Echter niet deze keer want ik werd 8e algemeen en nog 3e master in een voor mijn doen zeer goede tijd namelijk 8'03". Ik deed hiermee maar liefst 15" beter dan vorig jaar wat bewijst dat er zeer sterke tegenstanders waren.
Daags na mijn overwinning in Parike ging het voor de eerste maal richting Voorde voor de plaatselijke jogging aldaar. Het was de eerste maal dat ik hier aantrad maar gelukkig waren er een aantal bekenden die mij konden inlichten over de juiste weg. Er werd in een klein groepje opgewarmd en ik voelde wel dat er een lichte stijfheid in de spieren optrad. Dat was niet verwonderlijk na de zware wedstrijd van de dag ervoor. Mede daardoor besliste ik om voor een keer niet op de kortste afstand (3 km) aan te treden maar mij in te schrijven voor de 6 km en er een doorgedreven training van te maken zonder echt diep te gaan. Bij de start diende iemand van de organisatie voor te rijden maar hij was blijkbaar niet vertrouwd met de omloop want in plaats van naar een keerpunt te lopen draaiden we vrij snel het veld in alwaar het toch moeilijk passeren was. Ik had me niet te ver vooraan gezet en dat betekende dat ik pas rond de 20e plaats indraaide. Helemaal vooraan liepen natuurlijk de snelle mannen van de 3 km maar er waren er toch ook enkele bij die voor mijn afstand gekozen hadden. Ik liep zoals gepland met enige reserve maar toch snel genoeg om niet te ver achteraan te eindigen. Bij de eerste doortocht aan de aankomst riep de zoon mij toe dat ik in zowat 6e positie liep maar de anderen liepen allemaal kort voor mij uit. Gelukkig diende er 2 ronden gelopen te worden en dan merk je pas wie in een goede conditie verkeert. Ik raapte de mannen voor mij 1 voor 1 op en bij het uitkomen van het veld liep ik plots in 2e positie. De leider was buiten schot maar ik deed er alles aan om mijn plaats te behouden al was het niet makkelijk want op het einde dienden we tussen de kermisattracties door te laveren wat voor enkele gevaarlijke situaties zorgde met overstekende kinderen. Ik kon nog net een spurt ontlopen want achter mij volgden niet minder dan 4 jongens binnen de 10 seconden. Mede door de wegvergissing van de voorrijder werd de wedstrijd met enkele honderden meters ingekort wat mij uiteindelijk goed uitkwam. Mijn eindtijd na 4,6 km: 16'50". Met een 1e en een 2e plaats kan ik zeker van een geslaagd weekend spreken.
Het verlof zit er op en dat betekend dat de conditie op punt zou moeten staan. Er werd de laatste drie weken keihard getraind en dat zou nu stilaan moeten gaan lonen. Een eerste test kwam er al meteen tijdens de tweejaarlijkse jogging te Parike. Over een toptijd moest ik mij nog niet meteen grote illusies maken want het parcour was niet van die aard om er een snelle tijd neer te zetten. Halfweg kwamen er kort na mekaar 2 korte maar steile kuitenbijters in en op het einde was er een zeer lange afdaling richting aankomst. Dat laatste haat ik als de pest want met mijn korte benen durf ik mij niet voluit naar beneden te gooien. Het was bovendien nog warm ook en de wind was eveneens van de partij. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de benen goed waren maar het is altijd afwachten wat dat geeft tijdens de wedstrijd zelf. Ik monsterde de tegenstand en er waren een paar onbekende gezichten bij. Er werd afgesproken met een clubgenoot die voor de 10 km ging om van bij de start voluit door te gaan en zo geschiedde. De eerste km ging bijna volledig rechtdoor en het was pas in de eerste bocht dat mijn makker achterom keek. Hij kon mij meededelen dat we met ons beiden al een gat van zo'n 100m hadden geslagen. Op dat moment mag je natuurlijk niet meer twijfelen al moet je toch enige reserve inbouwen want je weet nooit of er geen trage starters tussenzitten die op het einde nog kunnen versnellen en het gat dichten. Er deed er eentje alles aan om dit te verwezenlijken maar gelukkig voor mij koos hij voor de langste afstand. Na halfweg kon hij tot bij mij komen en in zijn zog volgde iemand van de plaatselijke joggingclub en die had blijkbaar ook zijn zinnen gezet op deze wedstrijd. Blijkbaar hadden ze iets te hard hun best gedaan om de kloof te overbruggen want in het enige vlakke gedeelte kon ik ze opnieuw afschudden. Net voor ik de lange afdaling moest aanvatten keek ik nog eens achterom en de voorsprong bleek ruim voldoende om solo naar de overwinning te lopen. Hiermee verdubbel ik meteen mijn aantal overwinningen van vorig jaar wat het aantal voor dit seizoen op 4 brengt. De welverdiende fles champagne werd overhandigd door de burgemeester van Brakel: De heer Herman De Croo.
Het was alweer bijna een maand geleden dat ik nog eens een wegwedstrijd afgewerkt had. De steenbergjogging werd anderhalve maand vroeger ingericht dan gewoonlijk en verving deze van de kraainest (die niet meer georganiseerd wordt). Het is inmiddels verlofperiode wat betekend dat ik weer iets steviger aan het trainen ben en dat laat zich voelen. Ik wou daarom niet te snel starten maar dat veranderde alweer snel na enkele meters. De steenbergjogging is namelijk een halve cross want al na 200m gingen we een veldweg in en het is zaak om daar vooraan te zitten. De hele snelle mannen maakten al gauw een kloof en voor we het wisten waren de vogels gaan vliegen. De eerste km werd afgelegd in 3'15" wat op deze omloop wellicht iets te snel was. Het parcour is op geen enkel ogenblik vlak wat het nog wat zwaarder maakt. Het tempo zat er goed in en ik liet mij meedrijven met enkele jongens die normaal gezien iets sneller zijn dan mij. Na half wedstrijd verzeilde ik in een groepje met enkele mannen die voor de langere afstanden gekozen had en deze brachten mij terug bij een paar jongens die de koplopers hadden proberen te volgen maar die hun inspanningen moesten bekopen. Tijdens de laatste km moesten we het bos in en het ging hier nog redelijk goed naar omhoog. Ik kon nog enkele tegenstrevers remonteren om uiteindelijk op de 5e plaats beslag te leggen. Mijn eidtijd na 3.5 km : 12'27".
Ik had er lang naar uitgekeken maar zondagmorgen reed ik toch met een bang hartje richting Lebbeke voor mijn allereerste 5-kamp ooit. Ik wist wel dat de pure sprintsnelheid voor de 200m en de uithouding voor de 1500m goed was maar ik had vooral schrik voor het speer- en discuswerpen. Deze wedstrijd stond bovendien in het teken van het Oost-Vlaams Provinciaal Kampioenschap. Het betrof wel een open wedstrijd zodat er ook atleten van buiten de provincie aanwezig waren. We dienden onze proeven trouwens samen af te werken met de juniores en seniores zodat we met 22 aan de wedstrijd begonnen. Ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik rond de 1900 pt moest kunnen halen en dat zou betekenen dat ik in de buurt van het clubrecord zou uitkomen. Als eerste proef was er het verspringen maar bij een meerkamp krijgt iedere atleet slechts 3 pogingen. Op de koop toe kwam mijn aanloop geen enkele keer perfect uit. Ik haalde zelfs de afstootbalk niet zodat ik bleef steken op een voor mijn doen magere 4m99. Dat betekende een flinke streep door de rekening. Ik zou dus op de andere poreven een tandje moeten bijsteken. Bij het speerwerpen (voor mij de allereerste keer dat ik dit deed op wedstrijd) was het de bedoeling om de kaap van de 20m te ronden. Bij mijn derde worp landde het tuig na precies 23m00. Daarmee maakte ik al wat van mijn achterstand goed. De 200m zou mijn topnummer moeten worden maar de officials plaatsten mij in baan 6. Dat belette mij niet om mijn persoonlijk record gevoelig te verbeteren en op 25"24 te brengen. Ik zat meteen terug op het gewenste puntenaantal om het record te breken. De voorlaatste proef was het discuswerpen. Dat is mijn zwakste onderdeel zodat het kwestie was van de schade te beperken. Met 16m79 lukte dat aardig. Ik zal hierop toch wat moeten oefenen als ik nog eens een meerkamp wil meedoen. Net voor de afsluitende 1500m stond ik enkele puntjes voor op het vooropgestelde schema. Ik had uitgerekend dat ik tussen de 5' en 5'05" moest lopen om alsnog het record te pakken. Dat betekende een tempo van 20" per 100m of rondjes van precies 1'20". We werden in 2 reeksen ingedeeld maar aangezien ik nog geen tijd gelopen had werd ik in de traagste reeks ingedeeld. Een kleine rondvraag bij mijn tegenstrevers leerde dat geen enkele van hen aan deze tijden zou komen. Ik moest het dan maar alleen zien te klaren. Bij het startschot nam ik resoluut de leiding om na 300m door te komen in 58". Dat was perfekt op schema, de rest lag dan al bijna 100m achterop. De rest van de koers werd ik luid aangemoedigd door de deelnemers van de eerste reeks. Na halfkoers kende ik even een verzwakking maar gelukkig kon ik mij tijdig herpakken. De laatste 100m spurtte ik alle resterende energie uit mijn body om te finishen in 5'03"92 : Opdracht volbracht. Het clubrecord was er aan al scheelde het weinig (19 pt) maar de klap op de vuurpijl kwam een tiental minuten later: ik werd naar het podium geroepen als de nieuwe Provinciale kampioen 5-kamp bij de M+40. Van een verrassing gesproken.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik het deze week wat rustiger aan zou doen aangezien het komende weekend bijzonder belangrijk wordt. Dan neem ik immers voor de allereerste keer deel aan een meerkamp en dan nog het provinciale kampioenschap op de koop toe. De dinsdagavondtraining werd echter in laatste instantie vervangen door een meeting in Dilbeek. Er was enkel keuze uit 300 en 1000m maar dat laatste was geen optie voor mij aangezien ik op zondag ook een 1500m moet lopen. Er werd dan maar gekozen voor de 300m, een onderdeel dat niet zo dikwijls kan gelopen worden. Vorig jaar liep ik hierop nog 40"83 en dit jaar kon ik zelfs nog niet onder de 41" duiken. De laatste weken liep ik echter steeds maar sneller bij mijn sprints en de moraal is goed zodat ik er goede hoop op had om ook dit keer een snelle tijd neer te zetten. Ik startte als enige master tussen enkel juniores en seniores in baan 5 wat op zich niet ideaal is. Bij het ingaan van de bocht liep ik echter nog steeds aan de leiding en ook bij het uitkomen ervan was er mij nog niemand aan de binnenkant voorbijgegaan. Ik was misschien iets te snel gestart want in de laatste 50m kreeg ik het moeilijk. De verzuring trad op maar de voorsprong was ruim voldoende om zelfs in de laatste 10m te kunnen uitbollen. Het voordeel van je reeks te winnen is dat je meteen je tijd kan aflezen op de aankomstklok. Deze stond stil na welgeteld 40"49. Dit is meteen een gevoelige verbetering van mijn persoonlijk record en mijn eigen clubrecord. Het is tevens nog maar eens de bevestiging dat ik op de spurtnummers veel vooruitgang geboekt heb. Er zat mits wat meer tegenstand zelfs nog een scherpere tijd in. Hopelijk kan ik deze lijn volgende zondag doortrekken want dat zou betekenen dat ik veel punten kan pakken. Ik wil namelijk het clubrecord (1899 pt) aanvallen maar ik zal dan wel top moeten zijn op alle onderdelen. Als er dan nog een podiumplaats op het pk zou bijkomen zou dat mooi meegenomen zijn. Een uitgebreid verslag volgt na het weekend.
geslaagd weekend met 2 nieuwe podiumplaatsen te schendelbeke en waarbeke
Het voorbije weekend stonden de laatste 2 plaatselijke joggings van het jaar op de agenda met op vrijdagavond deze van Schendelbeke en de dag daarna de GP Herman Mignon te Waarbeke. Het was op beide dagen alweer snikheet, gelukkig liepen we telkens later op de avond wat het toch al iets draaglijker maakte. De opkomst was wel iets minder dan de vorige jaren maar er was toch alweer talent aanwezig zodat het niet eenvoudig zou zijn om de behaalde uitslagen van 12 maanden eerder te verbeteren. Er werd telkens voor de kortste afstand gekozen want ik wou nog wat snelheid trainen in functie van de 1500m later op de maand. In Schendelbeke was 1 rondje goed voor 2.75 km en daarom besliste ik om er een blitzstart van te maken. Ik kreeg Frederik de Backer (de latere winnaar van de 5.5 km) en Johan Coppens achter me aan. Na goed 1 km krijg ik telkens een moeilijk moment en daar maakten de beide heren van gebruik om afstand te nemen. Op het ogenblik dat ik over dat punt heen was waren de vogels gaan vliegen en ik bleef op zo'n 50m hangen. Het was te dicht bij de aankomst om de situatie nog recht te zetten zodat ik voor de 3e maal op rij als tweede over de finish kwam. Eindtijd na 2.75 km: 10'04"
's Anderendaags was de omloop iets langer (4 km) met in het midden een lange beklimming. Er waren enkele werkmakkers aanwezig om mij aan te moedigen. Zij hoopten dat ik voor een keertje eens niet bij de top 3 zou eindigen want dat zou ze allemaal een rondje kosten. De winnaar van vorig jaar koos dit keer voor de middellange afstand en de nummer twee bleef afwezig. Daar lag mijn kans om een mooie ereplaats af te dwingen. Na de start kwamen we al snel met een klein groepje voorop. De nummers 1 en 2 van de 8 en 12 km waren erbij samen met nog 2 jongens die eveneens mijn afstand liepen. Iets voor halfkoers plaatste er eentje een versnelling en ik kon deze niet beantwoorden. De wedstrijd van de avond ervoor was duidelijk nog niet verteerd. Bij de beklimming had het tweetal al een mooie kloof uitgebouwd en er zat niets meer in dan mijn 3e plaats veilig te stellen. Het had weinig zin om bij dergelijke temperaturen voluit te gaan als er toch geen betere uitslag meer inzat. De rest liep toen al op een veilige afstand en het belangrijkste was dat ik mijn weddenschap met de collega's gewonnen had. Met een 4e podiumplaats in evenveel wedstrijden mag ik zeer tevreden zijn. Alleen jammer dat die ene uitschieter (lees overwinning) ontbreekt. Eindtijd na 4 km: 15'04" Hopelijk is mijn voorbereiding nu af en kan ik eind deze maand schitteren op het pk 5-kamp te Lebbeke. Het verspringen en de 200m moeten in normale omstandigheden mijn beste proeven worden en ook van de 1500m mag ik geen schrik hebben. Het wordt alleen afwachten wat ik ervan terechtbreng met de speer en de discus.
In deze periode van het jaar gaat mijn aandacht vooral uit naar de stratenlopen in de buurt maar als er tijdens de week een pistemeeting is en ik kan mij vrijmaken ben ik altijd van de partij kwestie van het gevoel in de startblokken niet te verliezen. Zo kwam het dat ik dinsdagavond naar Oudenaarde trok om aan te treden op de 100 en 200m. De piste aldaar ligt mij wel want ik liep er telkens snelle tijden. De wind zit er meestal gunstig en dat heeft een spurter echt wel nodig. Er was ook ditmaal een ideale meewind (+1.8 m/s) en dat resulteerde opnieuw in een scherpe chrono op de 100m : 12"19. Dat betekende een zoveelste verbetering van mijn eigen clubrecord en meteen een pak extra zelfvertrouwen voor de 200m die een uur later gelopen werd. Het kon trouwens nog sneller want ik had het gevoel dat ik de laatste 15 meter stilviel. Mijn eigen pr op de 200m (dateert van vorig jaar) stond op 25"93 maar aangezien ik dit jaar nog geen enkele dubbel hectometer gelopen had wist ik niet welke tijd ik kon verwachten. Ik stond in baan 2 met een op papier iets snellere master in baan 3 voor mij. Na een valse start van een junior kregen we een 2e kans en na 80m liep ik al naast de voor mij gestarte concurrent. Bij het uitkomen van de bocht stonden de wind en de zon in de rug en dat betekende dat onze schaduwen voor ons uitkwamen. Zo kon ik makkelijk inschatten of de rest terrein won of verloor. Ik veel dit keer niet stil en kon zeer soepel lopend afklokken in 25"52. Dat was tot mijn grote verbazing goed voor een verbetering van het 10 jaar oude clubrecord. Aangezien er bij de 5-kamp naast het verspringen en de 1500m ook een 200m gelopen wordt beloofd dit veel goeds. Dat zijn toch al 3 proeven waar ik sterk voor de dag moet kunnen komen en veel punten pakken. Nu is het alleen nog kwestie van een goede beurt te maken met de speer en de discus. Misschien sneuvelt hier ook wel een of ander record. Dat is echter pas binnen 2 weken zodat er nog wat tijd overblijft om de techniek wat bij te schaven.
De week na Goeferdinge stond alweer de volgende plaatselijke jogging op het programma. Ik heb lang getwijfeld over welke afstand ik zou kiezen. Er was keuze uit 2 - 6 of 10 km verdeeld over 1 of meerdere rondjes van 2 km. Aangezien ik binnen enkele weken een meerkamp wil afwerken waar ook een 1500m gelopen wordt koos k dit keer voor de kortste afstand. Zo kon ik meteen eens testen hoe het met de snelheid gesteld was. Vlak voor de start kwam er nog iemand aangesneld die ook mijn afstand gekozen had. Later zou blijken dat het spreekwoord "de laatsten zullen de eersten zijn" ook hier van toepassing was. Ik stond netjes op de eerste rij en ik kon profiteren van mijn spurterskwaliteiten om als eerste het smalle bruggetje op te lopen. De eerste 500m ging ik voluit om snel een eerste schifting door te voeren. Er volgden slechts een paar jongens in mijn spoor maar daar waren wel 2 snelle jongens van de 2 km bij. Nog voor de eerste km namen zij over en ik moest meteen een kleine kloof toestaan. Ik had mijn traditioneel zwak moment maar naar het einde toe kwam ik weer op snelheid en kon ik opnieuw aansluiten bij de eerste achtervolger die intussen de leider had moeten laten gaan. In een spannend spurtje kon ik hem nog net de 2e plaats afsnoepen om te eindigen in 7'04" na precies 2 km. Met de snelheid komt het wel goed voor de 1500m binnen enkele weken. Het is nu alleen nog wachten op een mindere dag van mijn concurrenten om nog eens de overwinning te mogen vieren. Wie weet is dat al volgende week.
De komende weken staan er enkele lokale joggings op het programma. De eerste in de rij was deze van Goeferdinge. Het was zaterdag broeiend heet maar dat belette mij niet om voor de 5.2 km in te schrijven. Ik wou voor een keer eens niet aan de kortste afstand meedoen maar iets langer gaan om zodoende wat conditie op te bouwen. Er moesten 2 rondjes van 2.6 km gelopen worden op een vrij zware omloop. Vlak na de start kwam er een beklimming van bijna 1 km lang, gevolgd door een stukje vals plat. Na een lange afdaling ging het opnieuw opwaarts riching ankomst om dan de 2e ronde aan te vatten. Na de start zonderden de snelheidsmaniakken voor de 2.6 km zich af en ik nestelde mij in een groepje die hoofdzakelijk uit jongens van de 10 km bestond. Voor mij uit liep er al iemand die ook voor de tussenafstand gekozen had en ik zou hem pas terugzien na de aankomst. Het tempo van ons groepje was ideaal. Ik kon stilaan uitlopen op de rest van de 5 km lopers en na 1 rondje had ik een mooie voorsprong. Het volstond om mijn tempo af te stemmen op de achterkomers om mijn 2e plaats veilig te stellen. Ik klopte trouwens voor het eerst een concurrent die ik normaal gezien niet eens kan volgen. Het beloofd veel goeds voor de komende wedstrijden.
Na een periode van piste wedstrijden was het weer tijd voor het iets langere werk. Een collega nodigde mij uit voor een stratenloop bij hem in de buurt en omdat ik toch ergens moet beginnen ging ik er graag op in. Zonder enige interval- of duurtraining gedurende de laatste maand wist ik dat ik er eigenlijk niets te zoeken had maar ik vatte het dan maar op als training. De afstand bedroeg 4.83 km verdeeld over 3 rondjes. Er waren enkele bekende aanwezig maar die gingen er bij de start meteen keihard tegenaan. Ik liet tegen mijn natuur in begaan en zocht een tempo die ik dacht te kunnen volhouden. De eerste 2 rondjes ging het nog vrij vlot maar in de laatste ronde voelde ik toch duidelijk het gemis aan specifieke training. Over een goede uitslag maakte ik mij dan al lang geen illusies meer. Ik werd trouwens pas 17e op 72 deelnemers. Dat is de minst goede plaats die ik dit jaar behaalde maar ik had het wel een beetje verwacht. Mijn eindtijd (19'22") zegt alles. Ik liep aan een gemidelde van 4'/km waar iik normaal aan 3'45"/km kom. Als doorgedreven training is dit niet slecht maar in een wedstrijd probeer ik toch altijd iets meer te tonen. Het kan en moet in de komende weken alleen maar beter want er komen enkele wedstrijden aan waar ik wel voluit wil gaan.
Het weekend na de beker van vlaanderen stond er alweer een wedstrijd met inzet op het programma. Op het BK voor Masters is meestal enkel de top van elke discipline aanwezig. Zo ook dit keer. De trip ging naar Brasschaat voor een combinatie van ver- en hinkstapspringen. Bij het hinkstapspringen waren we in onze eigen categorie met 5 deelnemers maar ook de +45 sprong in dezelfde wedstrijd. Iedereen kreeg 6 sprongen maar ik had slechts 1 keer getraind op dit onderdeel zodat ik niet echt wist hoever ik zou komen. Na 2 sprongen had ik al door dat een podiumplaats er in zat maar de 3e plaats zou het hoogst haalbare zijn. Dat bleek ook na afloop want mijn 10m62 bij mijn 5e poging was net 2 cm verder dan de 4e. Ik mocht zodoende alweer plaatsnemen op het podium van het BK en daarvoor was ik eigenlijk gekomen. Mijn prestatie was bovendien goed voor een nieuw clubrecord wat het totaal dit jaar op 4 brengt. Na de middag stond het verspringen geprogrammeerd en hier zou her veel moeilijker worden om mijn resultaat van 's morgens te herhalen. We waren met 10 deelnemers en hiervan waren er zelfs 4 die dit seizoen al verder gesprongen hadden dan ik. De beste 3 haalden bij hun eerste pogingen al meteen flink uit en ik bleef zelf zowat op mijn niveau uitkomen. ik stond lange tijd 5e maar bij de laatste sprong wist ik met 5m31 nog een plaatsje op te schuiven. Dit was echter het hoogst haalbare zodat ik niet ontgocheld mocht zijn. Mijn doel was een medaille halen bij 1 van de 2 onderdelen en daar ben ik toch opnieuw in geslaagd.
Het eerste deel van het pisteseizoen zit er hiermee op maar ik zal af en toe nog wel eens een wedstrijdje meepikken.
Vanaf nu wordt er weer meer aan de uithouding gewerkt want er staan een paar plaatselijke joggings op de kalender waar ik net als vorig jaar wil meedoen. Hopelijk kan ik mij weer een paar keer met de beteren meten. Jullie lezen het hier wel na afloop.
Aangezien we vorig jaar een beetje onverwachts kampioen werden in 3e landelijke mochten we het dit jaar een reeks hoger proberen. Er waren een paar sterke clubs (ea, deinze, ram, kaag) bij zodat we met beperkte ambities naar het West-Vlaamse Zwevegem vetrokken. Bij het vertrek regende het onophoudend maar bij aankomst omstreeks 13u kwam de zon zowaar voor het eerst piepen. De voltallige mastersploeg was op het appel zodat we voor het eerst op ons sterkst konden aantreden. We hadden zelfs de luxe om 5 jongens te laten supporteren zonder zelf te moeten aantreden. Na de korte aanmoediging van de trainer waarin hij de hoop uitsprak om ergens rond de 6e plaats te eindigen kon iedereen aan de opwarming beginnen. Ik kwam als een van de eersten in aktie op de 100m en dit keer had ik het geluk om in de snelste reeks te mogen starten. Er waren 2 jongens bij die bij de belgische top horen maar ik kon toch knap 3e worden in een nieuw clubrecord (12"23). De rest van de ploeg deed het ondertussen eveneens schitterend en na 5 van de 10 proeven stonden we tot ongeloof van velen zowaar aan de leiding.
Wat later op de namiddag mocht ik ook nog aantreden bij het verspringen waar eveneens de beteren van het land aanwezig waren. Ik benaderde met 5m30 wel ongeveer mijn resultaten van de voorbije weken maar het bleek niet genoeg om mee te strijden met de allerbesten. Deze competitie stond met 6 atleten die voorbij 5m50 sprongen op een heel hoog niveau. Ondertussen hadden onze jongens het beste van zichzelf gegeven maar in de tussenstand was wel verandering gekomen. Na de laatste proef werd de eindstand omgeroepen en we eindigden (gelukkig) op de 3e plaats. De top 2 promoveert namelijk en in de hoogste reeks hebben we voorlopig nog iets te zoeken. De verwachtingen werden ruimschoots ingelost en de inzet en kameraadschap werd alom geprezen door een tevreden trainer.
Aangezien ik volop in een pisteperiode zit was er de laatste weken weinig interval- en duurtraining aan te pas gekomen. De conditie zal hier waarschijnlijk wel wat onder geleden hebben maar ik kon het niet laten om toch eens aan een stratenloop deel te nemen. Een 3 km is nog net te doen als test en die gelegenheid deed zich voor te Oudenaarde met de KBO-run. Deze ging van start om 18u45 en aangezien ik pas om 17u klaar was op het werk was er dus geen tijd te verliezen. Gelukkig vond ik nog een parkeerplaatsje dicht bij de inschrijvingen zodat ik nog ruim de tijd had om mij voor te bereiden. Het was drukkend warm maar tijdens de verkenning van de omloop bleek dat we geruime tijd in het park mochten lopen. Dat scheelde een flinke slok op de borrel. Bij de start monsterde ik vlug de tegenstand maar er waren geen bekenden bij. Het was dan ook afwachten hoe goed de anderen waren. Na de eerste bocht maakten we ons met enkele jongens los van de rest en ik bleek de enige van de kortste afstand te zijn die zijn wagonnetje kon aanpikken. Na de eerste lus in het park kwamen we terug op de weg en ik had toen al een mooie kloof geslagen op mijn eerste rechtstreekse concurrenten. Het ging net iets te snel vooraan zodat ik eigenlijk na 1.5 km alleen kwam te staan. Ik had het even moeilijk maar bij de tweede doortocht in het park werden we luid aangemoedigd door een grote groep plaatselijke jongeren en dat gaf me opnieuw vleugels. De laatste km kwamen we terug op de weg ik kon achterom kijken om te zien wie mij eventueel nog kon bedreigen. Ik had ruim 100 m voorsprong en aangezien ik niet alles gegeven had kon ik nog even verdapperen. Bij het opdraaien van de markt richting aankomst werd ik onder luid applaus naar de finish begeleid. De speaker van dienst deed er dan nog een schepje bovenop en het moet gezegd dat mij dat toch wel iets deed. Het is ondertussen de 3e overwinning van het seizoen maar nog nooit met zo'n massa volk aan de aankomst. Ik had nooit gedacht om hier te kunnen winnen en dat maakt het dubbel zo mooi. De waardebon voor een barbecuepakket voor 4 personen bij de plaatselijke traiteur zal met veel plezier ingeruild worden. Dit is meteen het eerste jaar dat ik meer dan 2 overwinningen kan laten noteren en het seizoen is pas halfweg. Ik zou het helemaal niet erg vinden als er nog enkele bijkwamen.
Heel even speelde ik met het idee om zaterdag een stratenloop te betwisten maar uiteindelijk haalde het gezond verstand de bovenhand van het hart. Ik wou maandag immers absoluut naar de mastersmeeting in het West-Vlaamse Tielt. In die optiek was een stratenloop op zaterdag geen goed idee want het beloofde een drukke (en zware) namiddag te worden met maar liefst 3 proeven binnen het uur. Bij aankomst werd vooral uitgekeken naar de windrichting. Die zat alweer goed (lees in het voordeel) zodat een mooie tijd tot de mogelijkheden behoorde. Er was veel mooi volk op de afspraak met enkele jongens die vorig jaar sterke tijden neergezet hadden. Voor velen was het echter een van de eerste competitiedagen terwijl ikzelf al in volle opbouw zit. Ik kreeg opnieuw een mooie baan toegewezen net naast de grote favoriet. Zo heb ik het graag want dan kan ik mij laten meedrijven in zijn zog. De start was opnieuw goed en het ging lange tijd gelijk op met enkele concurrenten met de 2e plaats als inzet. Het was pas op het einde dat ik het verschil kon maken al was het heel nipt. Ik voelde dat ik een sterke wedstrijd gelopen had en de 12"18 bewezen dat ook. Alleen jammer dat het windvoordeel net iets teveel was om mijn prestatie te homologeren. Meteen daarna repte ik mij naar het verspringen waar ze ondertussen al begonnen waren. Zonder ook maar 1 keer in te springen is het niet evidend om meteen een goede sprong te maken. De wind zat dan op de koop toe heel slecht. Er werd bij wijlen -4m/sec genoteerd wat toch wel wat van het goede teveel is. Mede daardoor werden er bij lange na geen degelijke afstanden genoteerd. Ik bleef zelfs op 5m09 steken wat toch onder mijn kunnen is. Het moet gezegd dat iedereen ver onder zijn beste prestatie bleef zodat dit eerder aan de omstandigheden te wijten valt dan aan het werkelijke kunnen. Er bleven slecht 15' over vooraleer de 300m op gang geschoten werd. Ik had geen pr genoteerd op het inschrijvingskaartje zodat ik in de laatste reeks werd ingedeeld. De wind blies nog altijd even strak (tijdens de eerste 100m in het nadeel) zodat ik niet echt voluit ging in het eerste stuk. Pas in de bocht kwam ik op toerental en zonder echt te verzwakken in de laatste rechte lijn liep ik gezwind naar reekswinst in 41"57. Hiermee verbeterde ik het 11 jaar oude clubrecord met meer dan 1". Met wat meer tegenstand zat er allicht nog een snellere tijd in. Belangrijk is vooral dat ik de opeenvolging van wedstrijden goed verteer en dat is goed voor het moraal. Het komend weekend word er eentje zonder wedstrijden. Vanaf nu is het vooral trainen met het oog op de komende weken. Eerst de bvv voor masters te Zwevegem en het weekend daarna het BK te Brasschaat. Hierna zit de eerste pisteperiode erop en wordt het weer tijd om enkele plaatselijke joggings mee te pikken.
De wedstrijden volgen elkaar nu in een razend tempo op want slechts 3 dagen na Oudenaarde stond de volgende meeting al op het programma. Ik liep altijd al graag op de piste te Ninove en als er daar op woensdag een meeting plaatsvind ben ik er graag bij. Bovendien moeten we alle kansen grijpen om competitieritme op te doen met het oog op de komende belangrijke weken. Het programma was iets beter op elkaar afgestemd dan de vorige keer zodat ik ruim de tijd had om het verspringen en de 100m te combineren. Bij de eerste proef waren "slechts" 4 atleten ingeschreven en het bleken dan nog allemaal masters te zijn ook. Er werd in laatste instantie gewisseld van springstand en de wind blies alweer in het voordeel. Ik heb altijd enkele beurten nodig om aan de situatie te wennen maar gelukkig kreeg iedereen 6 kansen. Mijn beste poging leidde uiteindelijk tot een aanvaardbare 5m30 (ik kan normaal gezien wel iets verder) en ik werd daarmee 2e in de wedstrijd. Nog geen uur later werden de reeksen van de 100m gelopen. In Ninove kreeg ik meestal een buitenbaan (ik haat tegen het kantje lopen )toegewezen maar dit keer mocht ik tot mijn verwondering in baan 4 lopen . De start was stukken beter dan vorige zondag en ik lag dan ook lange tijd aan de leiding maar de laatste 10 m waren er teveel aan. Het vet was van de soep en ik viel stil. Ik werd nog net geklopt door een junior maar de 12"27 leverde alweer een verbetering van mijn 3 dagen oude clubrecord op. Het was meteen een bevestiging dat de conditie goed zit en dat is dan ook goed voor het vertrouwen. Volgende afspraak: maandag te Tielt voor de Mastersmeeting.
Jullie konden in een vorig verslagje lezen dat ik door onze clubtrainers opnieuw geselecteerd werd om deel uit te maken van de ploeg die moest strijden in de Beker van Vlaanderen voor alle categoriën. Vorig jaar liep ik daar de 100m en nu mocht ik zelfs 2 proeven doen: de 100m en het verspringen. Het was dit keer iets dichter bij huis (Oudenaarde) op een piste die mij wel ligt. Ik liep er vorig jaar telkens snelle chrono's en het vertouwen was weer helemaal terug na de lichte blessure van de voorbije weken. De wind blies lichtjes in het voordeel dus dat was ook een meevaller. Het was nu alleen kwestie van geconcentreerd te blijven bij de start want de minste fout leid bij de AC tot onmiddellijke diskwalificatie. Misschien kwam het hierdoor dat de reactie bij het startschot even op zich liet wachten maar de rest van de race maakte veel goed. Ik kwam op het einde sterk terug om te eindigen in een mooie 12"29. Ik deed hiermee duidelijk beter dan vorig jaar rond dit tijdstip en verbeterde hiermee ook meteen mijn eigen clubrecord met maar liefst 14/100sten. Een uurtje later maakte ik mij klaar voor het verspringen. Tussen al dat jonge geweld (2 masters tussen 16 juniores en seniores) zou het vooral zaak zijn om bij de eerste 3 pogingen een hele goeie te maken en op die manier door te stoten tot de top 8. Dat zou meteen 3 extra pogingen opleveren. Mede door het windvoordeel voelde ik dat de aanloop niet echt klopte dus moest ik wat op zekerheid springen. Mijn beste resultaat was 5m24 wat niet meteen een weerspiegeling is van mijn echte kunnen. Ik viel hiermee dan nog eens net buiten de beoogde top 8 zodat mijn dag er al meteen op zat. Alhoewel ik niet echt ontgoochelde keerde ik toch met een gemengd gevoel huiswaarts want er zat zeker bij het verspringen meer in. Het positieve van het verhaal was dat ik niet de minste hinder ondervonden had van de schouder. We zien deze week in Ninove tijdens de avondmeeting wel hoe het verder evolueerd.
Het was alweer een maand geleden dat ik nog eens een jogging afgewerkt had na mijn lichte blessure. Het leed is ondertussen geleden en de schade is achteraf gezien niet zo groot als eerst gevreesd. De conditionele terugval bleef binnen de perken want tijdens de dinsdagtraining hield ik een kleine test in de vorm van een coopertest om te zien waar ik momenteel sta. Ik kwam zonder echt vol door te gaan uit op 3100m en hield er een goed gevoel aan over. Ook na de lichte losloopsessie van woensdag voelde ik niet de minste hinder van mijn eerdere blessure. Daarom besloot ik om toch maar naar Liedekerke af te zakken voor de jaarlijkse Denderloop. Er waren over de 3 afstanden samen alweer 480 deelnemers ingeschreven en vooral op de kortste afstand (5.2 km) was er een kwalitatief sterk deelnemersveld. Ik wou niet te snel starten maar door de dalende eerste km gaat het toch altijd iets sneller dan gepland. Het tempo kon vrij constant gehouden worden en bij elke kilometeraanduiding kwam de bevestiging dat het goed ging. Enkel tussen km 3 en 4 was er een licht verval maar dat werd goedgemaakt door een sterke laatste 500 m. Mede door de sterke concurrentie was mijn 10e plaats nog niet zo slecht maar het belangrijkste was vooral dat ik zelfs 10" sneller was dan vorig jaar. De blessure heeft dus geen invloed gehad op de conditie zodat we hoopvol kunnen vooruitblikken naar de komende pistewedstrijden. De Beker van Vlaanderen voor Alle Categoriën van komende zondag is meteen de eerste belangrijke afspraak van het lopende pisteseizoen. Ik zal daar de 100m combineren met het verspringen. Als ik in de buurt van mijn persoonlijke records (12"13 en 5m59) kan komen zal mijn dag geslaagd zijn. Een verslag hiervan volgt na het weekend.
De blessure evolueert gunstig in die zin dat ik gisterenavond al een stuk van de intervaltraining kon afwerken. De zwelling die onderaan de oksel opgetreden was is zo goed als verdwenen en hindert mij nog nauwelijks. Enkel wanneer er stevig op de armen moet getrokken worden voel ik nog een lichte irritatie. Na de traditionele opwarming moesten er 12 x 400m gelopen worden met telkens 200m rust tussenin. Deze werden telkens afgehaspeld in 1'28" maar na de 6e keer voelde ik toch dat de arm wat tegenpruttelde. Uit voorzichtigheid besloot ik maar om de training te staken om te voorkomen dat de blessure opnieuw zou verergeren. Ik heb uiteindelijk toch 8.5 km kunnen lopen zodat de conditie toch enigszins op punt blijft. Deze morgen voelde ik geen reactie meer en eind deze week plan ik nog een lichte duurtraining. Als alles volgens schema verloopt worden vanaf volgende week opnieuw spurttrainingen ingelast met het oog op de komende interclubwedstrijden.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
)toegewezen maar dit keer mocht ik tot mijn verwondering in baan 4 lopen 
.
