Peinzend kijk ik uit mijn venster, en zie de wereld als in rouw kale bomen, nergens bloemen en de lucht is dicht en grauw maar uit grijze wolkenvelden vallen vlokken naar benee brengen als uit 'n sprookjeswereld licht en vrede met zich mee langzaam gaat het al verdwijnen als door een wonder toegedekt zie hoe 't witte donzen sneeuwkleed het duister aan het oog onttrekt peinzend kijk ik uit mijn venster naar de wereld van de schijn mocht het, denk ik, eens op aarde voorgoed zo licht en vredig zijn !
VRIJHEID Wat als ik niet meer vrij zou zijn, geknecht aan religie of geloof. Wat als ik niet meer praten mocht, nooit maakt men mij monddood. Want wat men ook proberen mag, nooit breken ze mijn wil. Ik schrijf wat ik te schrijven heb, geen scherpslijper houdt me stil. En moord niet verder extremist, door je haat ben jij een allergie. Maar één remedie overleef jij niet, onze westerse democratie.
Beloof vooral nooit dat je een zieke gaat bezoeken, evenmin aan nabestaanden van een plotseling overlijden, als je weet dat je dit nooit zal doen! Het is zo veel erger dan materiële dingen te beloven. Laat nooit ofnimmer iemand op zijn honger.
.
.
.
.
.
.
.
.
