Peinzend kijk ik uit mijn venster,
en zie de wereld als in rouw
kale bomen, nergens bloemen
en de lucht is dicht en grauw
maar uit grijze wolkenvelden
vallen vlokken naar benee
brengen als uit 'n sprookjeswereld
licht en vrede met zich mee
langzaam gaat het al verdwijnen
als door een wonder toegedekt
zie hoe 't witte donzen sneeuwkleed
het duister aan het oog onttrekt
peinzend kijk ik uit mijn venster
naar de wereld van de schijn
mocht het, denk ik, eens op aarde
voorgoed zo licht en vredig zijn !