Als je kijkt rondom jezelf, zie je veel mensen en toch voel je je zo alleen. Alsof de zon nooit meer zal schijnen. Vergeet dan nooit in iedere duisternis zit er een sterretje! Een sterretje dat je de weg wijst naar de zon. 't Is maar hoe je het bekijkt. Op ieders pad liggen er stenen. Het is de kunst om niet te struikelen. Voor de ene is het gemakkelijk, de andere krijgt het moeilijk. Blijf geloven in jezelf en je komt er wel!
Werk, alsof je géén geld nodig hebt. Dans, alsof niemand naar je aan 't kijken is. Zing, alsof niemand naar je aan 't luisteren is. Heb lief, alsof niemand je ooit gekwetst heeft. Leef, alsof het Paradijs hier, op aarde, is.
Liefde is een doolhof, vol met kronkelige paden waarin je zomaar kan verdwalen... Maar eenmaal bij de uitgang ben je door alle onzekerheden heen en weet je zeker, je bent nooit meer alleen...
Seconden tikken meedogenloos op de achtergrond Oneindig stil draaien de wijzers de uren rond Met tijd die door onze vingers naar de eeuwigheid is gegleden Tasten we bewogen in het heden, de toekomst en het verleden Gaan we met hem als een beste vriend hand in hand Of schuiven we hem als de ergste vijand aan de kant Vluchtig als een wolk, beangstigend hoe die met ons leven meedrijft Glijdt steeds verder weg, net zo lang tot er niets meer overblijft
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
