WOLKEN
Ik denk aan vroeger aan het onbevangen kind dat uren weg kon dromen om dan gedreven door de wind mijn pas versneld nog nèt op tijd voor 't eten thuis te komen.
Ik denk nog vaak aan toen ik liggend in het gras de witte wolken bestudeerde en daar van alles dan in las: een hond, een paard of opa die dan langzaam weer tot wolk weerkeerde.
Uiteindelijk door het leven en door vallen, opstaan wijs weet ik dat wolken wolken zijn maar soms ga ik in de natuur op reis ik zie dan wond'ren om mij heen en voel me even weer heel klein.
24-10-2015, 00:00 geschreven door witteke
|