WOLKEN

Ik denk aan vroeger
aan het onbevangen kind
dat uren weg kon dromen
om dan gedreven door de wind
mijn pas versneld nog nèt op tijd
voor 't eten thuis te komen.

Ik denk nog vaak
aan toen ik liggend in het gras
de witte wolken bestudeerde
en daar van alles dan in las:
een hond, een paard of opa die
dan langzaam weer tot wolk weerkeerde.

Uiteindelijk door het leven
en door vallen, opstaan wijs
weet ik dat wolken wolken zijn
maar soms ga ik in de natuur op reis
ik zie dan wond'ren om mij heen
en voel me even weer heel klein.