Er zijn woorden van troost en woorden van pijn, die houden zich nooit ver van elkaar vandaan, maar als de kwetsende woorden almachtig zijn is dit een hard, kil en onmenselijk bestaan.
Er zijn woorden van liefde en woorden van smart. Vaak liggen ze afgunstig bij mekaar op de loer, en volgen ze d' onvoorziene grillen van het hart, een keer discreet, dan weer uitbundig of stoer .
Er zijn woorden van vreugde en woorden van haat waarvoor vaak hindernissen worden verstoten. Soms is dat tragisch, een enkele keer brengt het baat maar niet als onschuldig bloed wordt vergoten.
Wat men ook doet de tijd verstrijkt Al doet men niets, de tijd verstrijkt. Of men verarmt of zich verrijkt, Zich uitslooft of de zeilen strijkt Al doet men kwaad, al doet men goed 't Zij waakt of slaapt en niets vermoedt, Ja, waar men zich ook van ontdoet, Niet van de tijd, de tijd verstrijkt.
Herfstkleuren, heerlijke geuren, paddenstoelen,elfenbanken, kleurig blad aan de natuur te danken, zonnenstralen door de bomen, zomaar iets om weg te dromen, blauwe lucht, vogels op wintervlucht, natuur zo mooi en met kracht, heeft de mensheid in zijn macht
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
