Schitterende dag


Deze morgen was ik naar goede, slechte gewoonte voor dag en dauw uit de veren. Daar het niet echt wordt geapprecieerd als ik de rest van de andere huisgenoten ook wakker maak, heb ik dan maar mijn loop outfit aangetrokken en ben op de Finse piste mijn volgens loopschema voorziene minuutjes gaan lopen. Vandaag heb ik trouwens eens gekeken welke afstand ik afleg binnen de vooropgestelde tijdspanne en op 24 minuten heb ik 3.2 km gelopen. De 5 km op the ladies run in op Kortrijk op 1 juni lijken opeens een heel stuk haalbaarder.

Toen ik terug kwam, was de rest van "The wild Bunch" ook wakker en klaar om richting Gent te vertrekken. Ik wou graag een paar geschikte loopschoenen aanschaffen en Dimitri had een toffe fiets zien staan waarvan hij de prijs wel eens wou weten. Tegen de middag keerden we met lege handen naar huis terug, de fiets was duurder dan verwacht en loopschoenen voor supinatie (holvoeten) zijn blijkbaar niet zo makkelijk te vinden.

We mochten trouwens niet te veel treuzelen want deze middag heeft Luna afgeslproken om met een vriendinnetje uit haar klas te gaan zwemmen.

Tof trouwens om die twee bezig te zien, hoewel ze twee handen op één buik zijn , zijn ze toch o zo verschillend. Terwijl haar vriendin nogal onverschrokken is, van de hoge wipplank naar beneden springt en op haar buik de glijbaan afglijdt, is Luna eerder van het afwachtende type. Luna redeneert eerder zo van: als ik mij stil hou en nauwelijks beweeg gaan ze nooit merken dat ik aan hun zottigheden niet mee doe.

Na een pannenkoek en een rondleiding door ons huis heb ik haar vriendinnetje terug thuis afgezet en wat tof was, ze hadden zich blijkbaar beiden goed geamuseerd.

Moe maar voldaan heb ik mij dan maar in de zetel geinstalleerd en mijn wedervaren van de dag opgeschreven.
Vanavond ben ik trouwens voor één avond vrijgezel. Dimitri gaat namelijk met zijn collega aan teambuilding doen in de plaatselijke bowling en heeft er letterlijk bijgezegd dat ik hem niet te snel terug thuis moest verwachten.

Atomium


In het kader van Broodje Brussel zijn we deze middag de Sint Maria Magdalenakerk gan bezoeken in hartje Brussel.

De kleine gotische kerk met een barokportaal, die maakte vroeger deel uit van een 13de-eeuws klooster, dat in 1580 door de protestanten kort en klein werd geslagen. De kerk werd in 1957 en 1958 gerestaureerd naar een 15de-eeuw voorbeeld. De bouw van de kleine Magdalenakapel gaat terug tot de 15de eeuw en werd mogelijk gemaakt dankzij een schenking van de bakkersgilde.

De rondleiding was aanvankelijk vrij boeiend met talrijke verwijzingen naar de typerende architecturale elementen, maar werd al vrij snel eentonig, toen de gids citaten uit de testamenten en bijbel begon te evoceren.

Op dit moment kwam onze Yogacollega Jacques de kerk binnengestapt. Jacques is echt een fenomeen in onze wekelijkse les, niet alleen is hij ons enig mannelijk exemplaar maar voorts is hij niet gauw om een grap verlegen.

Dit was deze keer dus niet anders. Hij had dit week-end immers een death ride gedaan vanop de hoogste bol van het atomium. Mijn vriendin A en ik aanhoorden zijn verhaal aanvankelijk met enige scepsis., maar hij kon zijn wedervaren zelfs stofferen met foto's op zijn GSM.

Dit bewijst natuurlijk nog niet dat hij effectief aan een kabel vanop de bovenste van het atomium naar beneden is geslierd, ik zag daarnet immers op Google dat verschillende kranten foto's hebben gepubliceerd van die death ride.
Het was gewoon plezant om hem met zo'n enthousiame over zijn ervaringen te horen vertellen;

Loos alarm


Elke gewone werkdag sta ik om kwart voor vijf op om mij klaar te maken en quasi op automatische piloot voer ik dagelijks dezelfde zaken uit. PC en Senseo aan naar de badkamer om me te wassen, ontbijten, mails checken, make-up aanbrengen, haar kammen, tanden poetsen, eten in mijn tas steken en recht naar de wagen richting station waar ik om 5.30 uur een trein heb.

Elke dag nemen die zaken evenveel tijd in beslag maar deze ochtend was ik toch efkens nerveus toen Dimitri half slapend naar beneden kwam en verbaasd vroeg 'loop jij hier nu nog? t'is al 6.30 uur."

Paniek dus, ik zou meer dan een uur te laat op mijn werk toekomen. Toch efkens het uur checken op de thermostaat voor het zekerste en het was natuurlijk nog maar 5.15 uur , ik zat gewoon perfeckt op schema en mijn wederhelft had zich blijkbaar een beetje miskeken op zijn wekker. OEF

Van schema's gesproken , mijn vierde dag van het loopschema is goed verlopen. De training was eigenlijk dezelfde als maandag namelijk

+O ++OO ++OO +++OOO +++OOO 

Ik had het vandaag wel iets lastiger dan maandag omdat het vochtig weer is, en ik dan vlugger last heb met mijn ademhaling , maar al bij al viel het heel goed mee.
Vrijdag meer van dat en iets lastiger. We komen er nog.

Openbaar vervoer, snel? en goedkoop?


Ik had vandaag met een vriendin afgesproken om te gaan winkelen in Antwerpen. Mijn auto is vandaag binnen in de garage en ik had dus weinig ander keuze dan met de trein te gaan. Ik heb een maandabonnement naar Brussel en dus leek het mij nogal evident en het meest voordelig om over Brussel naar Antwerpen te rijden. Groot was echter mijn verwondering toen ik in het station de prijs hoorde die ik nog moest bijbetalen. zomaar nog eens 15,00 Euro opleg. Daarenboven kwam nog dat Luna, die 8 jaar is, ook nog eens moest bijbetalen omdat we voor 9.00 uur vertrokken.

Ik kon mijn verontwaardiging niet langer wegsteken, terwijl die mens aan het loket er ook niets kon aan doen. Zulke prijzen zijn gewoon de reinste afzetterij, je zou toch ergens verwachten dat ze voor mensen die jaar in jaar uit de trein nemen eens een effortke zouden doen.

Ik had dus al ruim 20 euro uitgegeven en stond nog altijd in Oudenaarde. Had mijn auto trouwens niet in de garage gestaan dan was ik gewoon zelf naar Antwerpen gereden, het was mij waarschijnlijk nog voordeliger uitgekomen, zeker als je ook rekening houdt met de tijd van de treinreis, een enkele reis Oudenaarde Antwerpen duurt zowat 2uur.

Het station van Antwerpen zelf daarentegen was meer dan de moeite. Nadat het onlangs werd uitgeroepen tot één van de mooiste stations ter wereld wou ik dat ook wel eens met mijn eigen ogen zien.

Onze trein kwam aan op het onderste van de vier verdiepingen. Ideaal want zo moesten we alle etages doorkruisen tot aan de inkomsthall , waar ik had afgesproken met mijn vriendin en haar dochterje.

Door de positionering van de trappen, kruiselings geplaatst, onderging je als het ware een architecturale beleving en kreeg je het gebouw in alle mogelijke perspectieven te zien. Hoe meer je trouwens naar boven kwam des te groter werd het contrast tussen het oude bestaande gedeelte en het nieuw bijgebouwde, onderliggende deel.

Na een kleine wandeling in het station begaven we ons richting Meir, waar ons verschrikkelijk shoppingavontuur zou beginnen. Dit was echter geen onverdeeld succes want behalve een kleedje en een MP3 speler voor Luna haar Pasen heb ik niets gekocht. Je zou weliswaar moeten geloven dat ik genezen ben.

Loopschema: Dag 3


Vandaag, één dagje werken en dan terug een dag thuis.

Het was vandaag trouwens schitterend weer en s'middags had ik afgesproken met mijn vriendin om samen een broodje te gaan eten in de Hema. Het was heel aangenaam om terug bij te praten en gezellig eventjes te keuvelen over de kinderen en onze nabije uitstapjes. Zo'n uurtje er tussen uit kan wonderen doen, want er zijn bij ons een paar mensen die zich nogal verschrikkelijk au sérieux nemen en die bij wijlen vrij vermoeiend zijn.

Sinds ik trouwens een fiets ter beschikking heb, zijn de middagse escapades eigenlijk perfect mogelijk en ben ik haast nooit langer dan een uurtje weg. Niets is  trouwens zaliger dan onder de middag een stukje uitwaaien op de fiets in het zonnetje.

S' avonds had ik afgesproken met Dimitri om ons loopschema verder te volgen wat er vandaag als volgt uitzag:

+O ++OO ++OO +++OOO +++OOO
totaal 22 minuten

Veel problemen had ik er niet mee maar ik heb het dan ook erg op mijn gemak gedaan.
Woendag moet ik trouwens gewoon hetzelfde schema als vandaag volgen dus dat lukt zeker.

Stijn Devolder (bis)


Voor zowat elke vlaming is de Ronde van Vlaanderen toch een beetje "onze tour". De Fransen hebben de Tour de France, de Italianen de tirreno adriatico en de Giro , de Spanjaarden de Vuelta en wij de ronde van Vlaanderen.

Al van toen ik klein was had die ronde een speciale betekenis. Mijn grootouders woonden op de Edelareberg en elk jaar was die dag voor mijn Bompa een hoogdag. Het was toen ook nog een hele belevenis want net zoals nu nog altijd in de Tour de France caravaan werden er in die tijd nog gadgets, foto's en snoepjes uit de voorbijrijdende wagens naar de toeschouwers gegooid.

Als klein kind was dit gewoon "het einde" en de Ronde van Vlaanderen werd achteraf nog ettelijke malen herhaald op de keukenvloer bij mijn grootouders met mijn kleine coureurkes. Zoetemelk, Hinault, Van Impe elk op toer wonnen ze mijn ronde.

Ook vandaag hangt er rond de ronde nog een speciale sfeer.




We waren vandaag op de grote markt gaan kijken . Reeds bij het voorbijrijden van de wedstrijdwagen en de bijhorende melodie "Rodaniaaaaaaaaa" hing de rondesfeer in de lucht. De enorme caravaan, de overvliegende helikopters en de massa volk die uitgelaten en vol verwachting langs de dranghekkens staat te wachten op de vluchtige passage van de beste renners ter wereld al die dingen maken van het evenement iets unieks.  


Zoals elk jaar zocht ik in de massa renners mijn topfavoriet, Fabian Cancellara wiens kansen vooraf niet hoog werden ingeschat maar die op het moment dat ze op de markt van Oudenaarde reden nog in de middenmoot zat. Een tiental minuten later waren zijn kansen al serieus geslonken wanthij ging te voet de Koppenberg naar omhoog om uiteindelijk op te geven.

Grote overwinnaar vandaag was trouwens zoals vorig jaar Stijn "Briek" Devolder die net zoals vorig jaar op de muur serieus pilon begon te geven en zo de overwinning in de wacht sleepte. Devolder is gewoon de laatste Flandrien

Ladies Run Kortrijk


Vandaag zijn Dimitri en de kinderen mee gaan lopen op de Finse piste
Het schema van de dag was

+O ++OO ++OO +++OOO +++OOO

Wat in totaal dus 20 minuten maakt.
Niemand had het hiermee echt lastig, behalve Killian misschien maar die had het in het begin vooral lastig met zichzelf . Omdat hij niet van meet af aan op kop lopen en is nogal competitief is. Eens hij een beetje was gerodeerd was er geen houden meer aan en vond hij het zelfs spijtig dat onze tijd er al op zat.

De kinderen gaan in ieder geval terug mee maandag. Wat Dimitri betreft misschien......
Ik heb deze avond trouwens een beetje druk gezet op mezelf om het wel degelijk een tijdje vol te houden want ik heb me zonet ingeschreven voor de Knack Ladies Run in Kortrijk op 1 juni.Mijn ventje ziet dat niet echt zitten maar ik wil er wel voor gaan.

Ik heb dus nog zo'n 2 maand tijd om me voor te bereiden . Dit moet gewoonweg lukken, desnoods kruip ik gewoon over de finish. Dit is gewoon iets wat ik voor mezelf moet doen en Dimitri heeft gezegd dat hij aan de aankomst zal staan om te supporteren samen met Killian en Luna trouwens.

Ronde van Vlaanderen week end


Reeds heel de week zijn er  wielertoeristen te bespeuren in Oudenaarde en vandaag en morgen zijn de topdagen: De ronde van vlaanderen voor wielertoeristen en voor profs. Voor- en tegenstanders van het evenement hebben de laatste dagen hun genoegen en ongenoegen al op alle mogelijke manieren en in elke vorm van pers te kennen gegeven. Ik kan de mening van beide partijen wel volgen maar kan eigenlijk geen van beide 100% gelijk geven.

Tegenstanders beweren dat de wielertoeristen de streek terroriseren, vervuilen, roekeloos rijden enz. En in zeker mate is dat wel zo, elk evenement dat zoveel volk op de been brengt is in zeker mate belastend voor de omgeving.(vraag maar eens aan menig Gentenaar wat hij van de Gentse feesten vindt).

Het is echter al te kortzichtig om enkel deze negatieve punten in overweging te nemen, men vergeet al snel dat het gebeuren ook de middenstand en plaatselijk toerisme ten goede komt.Maar daar wordt ogenschijnlijk niet aan gedacht, zelfs niet door één van onze plaatselijke schepenen, die probeert te scoren op de kap van de heisa in de actualiteit rond het evenement.

Het is ook niet zo dat dit eeuwigdurend is hé, het is ocharme twee dagen en je kan je er toch een beetje naar schikken , zo heb ik mijn boodschappen extra vroeg gedaan deze morgen en heb geen enkele hinder ondervonden.

Voorstanders hebben echter ook niet ten volle gelijk. Vaak ,doordat ze in kuddes rijden, voelen ze zich daardoor een beetje (veel) onschendbaar, en worden dan roekelozer.

De organisatie probeert hier echter iets aan te doen want klaarblijkelijk hebben ze deze morgen voor de start opgeroepen tot een veilig rijgedrag. Als de renners zich daar een beetje naar schikken is er toch geen probleem.
Een beetje discipline van iedereen en alles komt in orde.

I'm Jogging........

Yes, ik ben gelanceerd. Deze morgen heb ik mijn joggingschoenen aangetrokken en ben op de Finse piste aan de Rode los toertjes gaan lopen. Ik heb uiteindelijk voor het trainingsschema van Mieke Broeckx gekozen en  mijn loopschema van vandaag is

+O+O ++ OO++OO+++OOO


waarbij + lopen is en O wandelen en ik dus  in principe 18 minuten  in beweging ben.

Ik had gevreesd dat dit mij niet van de eerste keer zou lukken maar wonder boven wonder het ging.
Tot nu toe was ik altijd met Dimitri samen gaan lopen wat voor mij niet echt werkte want je spiegelt je al gauw aan de persoon die met je meeloopt en de conditie van Dimitri is wat lopen betreft toch stukken beter dan de mijne. Ik kan nogal moeilijk tegen mijn verlies en dit bracht dus nogal eens de nodige spanningen met zich mee.

Vandaag ben ik dus vertrokken  met mijn MP3 en the Pogues als enige gezelschap. Goed gezelschap dat wel want op de tonen van fiesta scheurde ik over de finse piste en de 18 minuten waren voorbij voor ik er eigenlijk erg in had.

Ondertussen heb ik me ook ingeschreven voor een start to run cursus in de buurt namelijk in Maarkedal.Op 13 april is er een infosessie en ik zie wel of ik me dan effectief inschrijf.

Deze middag ben ik trouwens vlug nog efkens over en weer gereden naar een pas geopende sportzaak in Ronse om mij een korte broek, MP3 tasje en chrono-uurwerk aan te schaffen, kwestie van goed uitgerust te zijn . Voor wat de schoenen betreft ga ik echter nog een beetje wachten tot na de infosessie.

Start to run.

De eerste zon zet precies iedereen aan om te gaan sporten. Vandaag was dat wel overduidelijk, fietsers en joggers waren overal te zien in de stad. Dimitri en ik gaan dit vanaf morgen ook doen we gaan namelijk een keertje proberen om een loopschema te volgen.

Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de podcast van Start to run met Evy Gruyaert een goed hulpmiddel is om de loopsessies vol te houden . Deze middag heb ik dus efkens geprobeerd om die fameuze podcast van het internet te halen maar klaarblijkelijk is dit dus absoluut niet meer mogelijk, het zou een kwestie van auteursrechten zijn of zo. Op verschillende blogs werd zelfs de juridische reactie van de VRT toegevoegd en die bleek bij illegaal downloaden allesbehalve mals.

Uiteindelijk heb ik op de site van de VRT zelf gevonden dat de podcast binnen 17 dagen terug legaal te downloaden valt, je kon je zelf inschrijven om hiervan op de hoogte gehouden te worden. Afwachten is dus de boodschap.

Ondertussen gaan we echter niet blijven stilzitten, ik ben in de bibliotheek het boek Loop van Mieke Boeckx gaan halen en daar staan ook tal van trainingsschema's, voedings en motivatietips in die we intussentijd zullen volgen. We zullen dus de komende weken dit boek als leidraad gebruiken.

Mijn loopschoenen en outfit liggen klaar en mijn mentale coach heeft er meer dan zin in. (Mentale coach= Dimitri, als die iets in zijn hoofd heeft is er geen ontkomen meer aan); De bedoeling is om de 5 km te halen en het zeker vol te houden tot aan ons verlof.

Ik ga voor de zekerheid toch nog efkens checken of er toevallig bij ons in de buurt binnenkort geen start to run sessies starten want in groep lukt zoiets toch nog altijd beter.

Blikschade

Ik was vandaag in verlof en dacht er een ontspannende dag van te maken, de kinderen op school afzetten , wat boodschappen doen en efkens naar het reisbureau. Dit was dus klaarblijkelijk buiten het lot gerekend.

Op weg naar school werd ik aangereden door een auto die aan volle snelheid op me inreed. De bestuurder reed weg van een parkeerstrook en had me duidelijk niet gezien want zelfs toen ik claxoneerde en voluit op mijn rem ging staan reageerde hij absoluut niet en reed aan een hoge snelheid op mijn wagen in.

Het is eigenlijk de eerste keer dat ik bots en ik was eerlijk gezegd een beetje van mijn melk. Ik beefde gewoonweg bij het invullen van mijn aanrijdingsdocument . Gelukkig was de bestuurder, van de andere wagen geen blonde viking maar een kalm en eerlijk mens, hij discusseerde absoluut niet bij het invullen van het voornoemde document.

De kinderen, die achter in de wagen zaten waren ook duidelijk onder de indruk, en Killian heeft de rest van de dag niet meer op zijn gemak gezeten bij mij in de auto.

Al bij al bleek de schade aan mijn auto nog mee te vallen, een beschadigde linkervleugel, kapot licht, bumper, kortom allemaal blikschade.Toch heb ik de hele dag niets anders gedaan dan papierwerk en achternageloop voor dit stom accident. Naar de verzekeraar daarna naar de garage voor een prijsofferte en een afspraak met de expert.

Mijn dag verlof werd dus niet echt wat ik mij had voorgesteld.

Men zegt trouwens altijd dat slecht nieuws zich vlug verspreidt en vandaag is dit nogmaals bewezen. Mijn broer belde s'middags naar mijn ma om te vragen of het waar was of ik een ongeluk had gehad ;hij had dit gehoord in de pitta in Eine van Ghandi, die het op zijn beurt had gehoord van Mustapha, die het dan weer had gehoord van.....

Toen ik Dimitri trouwens opbelde was er niemand op zijn werk die mij geloofde. ze dachten allemaal dat het een fameuze 1 aprilgrap was.

Pasen


Deze morgen vroeg een collega op het werk of ik geen last had ondervonden had van het zomeruur,welnee absoluut niet, ik heb gewoon het gehele week end doorgeslapen.

Zo moe was ik in lange tijd niet meer geweest, ik moest nog maar de zetel raken of ik lag al te slapen. Eigenlijk is het niet echt verwonderlijk dat ik een beetje uitgeput ben, ik heb de laatste tijd nogal de gewoonte om mijn agenda propvol te steken , je weet wel van elke dag genieten alsof het de laatste is. Jammer genoeg hou je dat niet continu vol en afgelopen week end was dus pauze moment.Compleet futloos.

Dit en het feit dat de kinderen volgende week Paasverlof hebben heeft mij er trouwens toe aangezet om op het werk een paar dagen verlof te nemen, en het gedurende die paar dagen een beetje rustiger aan te doen.

Alhoewel, ik heb toch al een paar activiteiten voor die dagen gepland. Een dagje gaan shoppen in Antwerpen met een vriendin, haar en mijn dochter, een dagje brol afvoeren naar het containerpark, Killian's kamer eens en voorgoed afwerken, naar de ronde van Vlaanderen gaan kijken,......

Mannen die vrouwen haten



Reeds verschillende mensen hadden me aangeraden om de milleniumtrilogie van Stieg Larsson te lezen, ik had me dus het eerste deel aangeschaft en heb hem vandaag uit.

Het boek dat na de dood van de auteur werd uitgegeven won in 2005 de gouden sleutel.

De plot vertelt het verhaal van Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is journalist en raakt betrokken bij een schandaal. Ongeveer tegelijkertijd wordt hij benaderd door zakenman Henrik Vanger die aan het hoofd staat van een familie-imperium. Henrik is geobsedeerd door de verdwijning van zijn nicht Harriët ongeveer veertig jaar geleden. Het raadsel is nooit opgelost en hij vraagt Mikael een laatste poging te ondernemen om de ware toedracht van haar verdwijning te onthullen. Mikael sluit zich op en spit alle dossiers door. Zijn onderzoek toont pas enige vooruitgang wanneer hij Lisbeth Salander ontmoet, een hacker. Ze is jong, buitengewoon eigenzinnig, staat onder curatele en slaat feilloos feiten op in haar geheugen. Van gevoelens heeft ze geen verstand. Lisbeth en Mikael Blomkvist kennen elkaar aan het begin van het boek niet maar via een ingenieuze opbouw komen de lijnen samen.

Het boek zit ingenieus ineen, maar ondanks de schitterende recensies heb ik het toch niet in één ruk uitgelezen, ik vond persoonlijk dat er te veel onlogische elementen inzaten, en veel zaken werden aangehaald die achteraf niets meer met het verhaal te maken hadden, maar misschien hebben die nog hun belang in de volgende delen van de trilogie " De vrouw die met vuur speelde" en "Gerechtigheid".

Zwembad

Stilletjes had ik gehoopt dat ze het zouden vergeten en ik op het gemakske zou kunnen opstaan en rustig van de zondagochtend genieten met een paar tassen koffie en een krant. Neen dus, nog vroeger dan op een gewone zondag waren Killian en Luna al uit de veren en in de war met hun zwemgerief.

Veel goesting om in de chloor te duiken heb ik vandaag niet dus ga ik wel mee om te kijken.
Het is de eerste keer dat de kinderen alleen binnen gaan in de kleedkamers en hun kleren in de daartoe bestemde kastjes onderbrengen en ik ben best wel nieuwsgierig of dit allemaal vlekkeloos verloopt.

Op het moment dat ik het zwembad zelf binnenkom is er nog niemand in het water. Ik zet me op een bankje en bekijk rustig hoe alles op gang komt. Een eerste vroege zwemmer komt binnen, duikt het water in en profiteert ervan om ongestoord een paar baantjes te trekken. De redder positioneert zich , de muziek wordt aangezet, de glijbaan geopend,....

Met mondjesmaat komen de mensen toe, vaste klanten, op den duur ken je ze wel en uiteindelijk komen  mijn 2 vedetten ook binnen. Alles is goed verlopen, geen wonder want Killian is daar wel goed in.

Toch zijn er deze week opvallend minder klanten dan andere weken, maar ja daar zit het zomeruur wel voor iets tussen

De kinderen amuseren zich een uurtje samen, ze kunnen niet anders want ik heb hun gezegd dat ze samen moesten blijven in het ondiep maar op het eind kan Killian zich toch niet meer houden en moet hij een bommetje van de hoge springplank doen.

Ikzelf geniet aan de rand van het zwembad van de ontknoping van het boek van Stieg Larson. Uiteindelijk was het toch nog een rustige morgen.

Monnikkenwerk


Brugge moet toch wel indruk gemaakt hebben op de kinderen want sinds we er geweest zijn lijkt Killian enorm geïnspireerd. Elke avond werkt hij naarstig aan zijn panoramische tekening van de stad. Als een klein monnikske tekent hij de facades van middeleeuwse huisjes maar met een ongelofelijk engelengeduld en oog voor detail: trapgeveltjes, raamindelingen, enz.

 De eerste avond bracht hij de tekening mee naar huis , toen zo'n 2 meter lang, en elke avond komt er zo'n meter marktplein bij. Mijn moeder vertelde me deze middag dat hij ondertussen zelfs het wilde plan heeft opgevat om de tekening op zijn kamer te hangen en dan nog wel rondom rond. Dat wil dus zeggen dat hij nog zo'n 12 meter te gaan heeft en dus de komende twee weken vrij rustig zal zijn.

Sleutelsmurf

Dit week end zou ik eigenlijk een beetje moeten studeren want volgende maandag heb ik examen automechanica. De 30 weken durende opleiding zit er dan op en als we slagen krijgen we het attest  als hulpmecanicien A. Als je dan nog een aantal modules volgt zoals elektriciteit, lassen, montage en demontage ben je uiteindelijk een volleerd mecanicien.

Zo ver zal het bij mij echter niet komen want ik stop na die 30 weken maar Dimitri die gaat wel door.
Ik ben wel blij dat ik het heb gevolgd hoor maar ik vrees dat ik nooit een toptalent op dat gebied zou geworden zijn. Terwijl er in de les jongens zaten die daar gewoonweg door geobsedeerd waren, en die daar zelfs door in hun dagdagelijkse taak mee bezig waren.

Ik kan echter niet ontkennen dat ik wel blij ben dat ik die lessen heb gevolgd al was het maar omdat ik nu tenminste mijn batterij al herken en bij een toekomstige panne waarschijnlijk het probleem al zou kunnen identificeren.
 
Wat me echter het meeste van die lessen zal bijblijven is de ongelofelijke kou die ik er heb geleden. Je moet het je maar voorstellen, het was in het atelier nauwelijks warmer als buiten deze winter, wat dus wil zeggen dat het er juist niet vroor binnen. In deze temperatuur moest je dan met je blote handen liggen sleutelen. Er waren keren dat mijn handen gewoonweg blauw waren van de kou en het gevoel er maar na 20 minuten terug inkwam.

File ellende


Vandaag werd er bij ons op het werk een receptie gegeven ter ere van de oppensioenstelling van de adjunct-stadssecretaris. Ik had voor de gelegenheid mijn haar eens supermooi gebrushed , k'had er bijna een uur staan aan trekken om het een beetje treffelijk te krijgen. Toen ik de voordeur opentrok zag ik mijn hard labeur echter al volledig teloor gaan , het regende oude wijven.
Binnen de kortste tijd zou ik hierdoor weer de weelderigste krullende haardos hebben.

Mijn besluit was dan ook snel genomen ik zou met de wagen naar Brussel rijden. Slechte beslissing dus. Tot Gent  reed alles vrij vlot maar eens Merelbeke gepasseerd begon de miserie.
Thomas de Soete van Studio Brussel loste het mysterie al vrij snel op: een accident ter hoogte van Wetteren. O.K. so be it.
Eenmaal Wetteren voorbij leek alles voor eventje opgelost tot Thomas de Soete een tweede file meedeelde, eentje vlak voor Ternat, de complete miserie begon opnieuw.

Uiteindelijk kwam ik dus bijna twee uur na mijn vertrek aan in Brussel, terwijl je de afstand Oudenaarde -Brussel aflegt in nog geen uur. Lang geleden dat ik nog zo een slechte beslissing genomen had.

Paarse bloempjes

Luna en ik hadden gisteren opeens een schitterend gedacht, we zouden ons eens in dezelfde outfit steken. We repten ons naar boven en begonnen onze zoektocht naar gelijkaardige kledij. al vrij snel hadden we iets gevonden , een paars kleedje,dito jasje en daaronder een zwarte legging en hoge laarzen. luna was zoals gewoonlijk iets extremer dan ik en paste ook haar kousen en haarspelden aan de rest aan. Luna ging zo in ons -ze verkleedpartij op dat ze gisteren zelf dezelfde pyjama woou aandoen. Toch koddig die kleine meisjes.

Vandaag waren we dus echt ware klonen van elkaar een grote en een kleintje.
En eerlijk gezegd werkte die outfit wel voor mij dan toch, ik kreeg van verschillende personen de opmerking dat ik er goed voorkwam vandaag, wat misschien wel wil zeggen dat ik er anders nogal belabberd bijloop. Maar ik apprecieerde de complimentjes wel.

Het tofste vond ik ik de opmerking van de yogajuf, omdat ik dat een dame ik naar wie ik opkijk en die er gewoonweg keigoed uitziet en een stralende persoonlijkheid heeft.

Luna en ik moeten ons vaker eens zo optutten het is eigenlijk wel goed voor mijn zelfvertrouwen.

JAWS

Ik ben dus eindelijk begonnen aan mijn sliert van jaarlijkse controles, je weet wel de tandarts, bloed afname, gynecoloog enz.

Mijn bloedafname had ik vorige maand laten uitvoeren en deze maand was dus het tandartsbezoek aan de beurt.
Ik had het niet echt verwacht maar blijkt dat ik geen bijkomende gaatjes heb dit jaar. Eigenlijk moest ik dus niet meer teruggaan tot volgend jaar.

De tandarts zei echter wel dat het op termijn wel interessant zou zijn moest ik die amalgaamvullingen laten verwijderen. Ik heb niet de gewoonte om over zo'n dingen lang te aarzelen en maakte dus onmiddellijk een afspraak voor volgende maand. Ze zou de vullingen in 4 keer verwijderen en vervangen door witte vullingen.

Toen ik daarnet trouwens efkens op google zocht achter de exacte schrijfwijze van amalgaam kwam ik al gauw terecht op sites die de nefaste effecten van zo'n vullingen op lange termijn toelichten.

 Een site citeerde onder andere: "De aanvaardbare dagelijkse hoeveelheid kwik is door de World Health Organization(WHO) op 43 microgram bij 70 kilogram lichaamsgewicht gesteld.Deze norm kan dus overschreden worden bij dragers van amalgaamvullingen. De meeste tandartsen zijn van mening dat de hoeveelheid kwik die vrijkomt onvoldoende is om bij patiënten schade te veroorzaken. Verschillende belangengroepen  maken zich zorgen, dat het vrijkomende kwik in het lichaam wel schade veroorzaakt. In verscheidene onderzoeken waarbij honderden kinderen met en zonder amalgaamvullingen jaren werden gevolgd werd geen verschil gevonden in zenuwfunctie en gedrag.

Die vullingen gaan er dus zo snel mogelijk uit en dat geeft eigenlijk niet alleen bovenvermelde reden.Het heeft ook een esthetische reden .Het zal plezant zijn om eens ongestoord met open mond te kunnen lachen. Niet dat ik mij daar ooit voor heb ingehouden maar het zal toch een ander zicht zijn . Vanaf volgende maand zal ik er dus niet langer meer uitzien als JAWS uit de Bond film.

Aspedag in Brugge


Dimitri is reeds ettelijke jaren fan van Pieter Aspe en het lag dus nogal voor de hand dat we vandaag dus naar de Aspedag in Brugge zouden gaan.

Daar we nogal laat toekwamen was het niet echt mogelijk meer om nog deel te nemen aan het moordspel maar dat was nooit echt onze bedoeling geweest. We pikten echter wel enkele van de randactiviteiten mee.

Zo konden we in het Oud Hospitaal Sint Jan de set bezoeken van het politiecommissariaat uit de serie. Per groepje van zo'n 5 à 10 personen werd je binnengelaten en kon je op je gemakje in het decor rondwandelen, het kantoor van Pieter Van In.

Van daaruit gingen we naar het begijnhof en het minnewater waar een tentje stond omheen de plaats van het delict. Twee acteurs forensisch antropologen gaven een deskundige uitleg bij de gebeurde moord. Om de dader te zoeken werden er vingerafdrukken gemaakt en ook Killian en Luna mochten hun afdruk maken.

We flaneerden verder langs de Dijver en aan het Guido Gezelleplein zaten Inspecteur Neels en Verbruggen, respectievelijk Maaike Cafmeyer en Koen van Impe te signeren en wat volgens sommigen onder ons ook niet te versmaden was, je kreeg er stukjes Brugse kaas.

Uiteindelijk gingen we nog efkens terug naar Sint Jan want daar zouden Pieter Aspe, Herbert Flack en Francesca Van Thielen signeren. Er stond echter een massa volk te wachten en we zagen het echt niet zitten om een uur of zo aan te schuiven. Daarom zetten we koers terug naar onze wagen en passeerden nog efkens aan het infocentrum om ons een kaartje aan te schaffen van Brugge met de authentieke Aspewandeling .

We zullen die wandeling later eens maken als we terug komen naar Brugge om de tentoonstelling rond Karel de Stoute te bezoeken.