Ladies Run Kortrijk


Vandaag zijn Dimitri en de kinderen mee gaan lopen op de Finse piste
Het schema van de dag was

+O ++OO ++OO +++OOO +++OOO

Wat in totaal dus 20 minuten maakt.
Niemand had het hiermee echt lastig, behalve Killian misschien maar die had het in het begin vooral lastig met zichzelf . Omdat hij niet van meet af aan op kop lopen en is nogal competitief is. Eens hij een beetje was gerodeerd was er geen houden meer aan en vond hij het zelfs spijtig dat onze tijd er al op zat.

De kinderen gaan in ieder geval terug mee maandag. Wat Dimitri betreft misschien......
Ik heb deze avond trouwens een beetje druk gezet op mezelf om het wel degelijk een tijdje vol te houden want ik heb me zonet ingeschreven voor de Knack Ladies Run in Kortrijk op 1 juni.Mijn ventje ziet dat niet echt zitten maar ik wil er wel voor gaan.

Ik heb dus nog zo'n 2 maand tijd om me voor te bereiden . Dit moet gewoonweg lukken, desnoods kruip ik gewoon over de finish. Dit is gewoon iets wat ik voor mezelf moet doen en Dimitri heeft gezegd dat hij aan de aankomst zal staan om te supporteren samen met Killian en Luna trouwens.

Ronde van Vlaanderen week end


Reeds heel de week zijn er  wielertoeristen te bespeuren in Oudenaarde en vandaag en morgen zijn de topdagen: De ronde van vlaanderen voor wielertoeristen en voor profs. Voor- en tegenstanders van het evenement hebben de laatste dagen hun genoegen en ongenoegen al op alle mogelijke manieren en in elke vorm van pers te kennen gegeven. Ik kan de mening van beide partijen wel volgen maar kan eigenlijk geen van beide 100% gelijk geven.

Tegenstanders beweren dat de wielertoeristen de streek terroriseren, vervuilen, roekeloos rijden enz. En in zeker mate is dat wel zo, elk evenement dat zoveel volk op de been brengt is in zeker mate belastend voor de omgeving.(vraag maar eens aan menig Gentenaar wat hij van de Gentse feesten vindt).

Het is echter al te kortzichtig om enkel deze negatieve punten in overweging te nemen, men vergeet al snel dat het gebeuren ook de middenstand en plaatselijk toerisme ten goede komt.Maar daar wordt ogenschijnlijk niet aan gedacht, zelfs niet door één van onze plaatselijke schepenen, die probeert te scoren op de kap van de heisa in de actualiteit rond het evenement.

Het is ook niet zo dat dit eeuwigdurend is hé, het is ocharme twee dagen en je kan je er toch een beetje naar schikken , zo heb ik mijn boodschappen extra vroeg gedaan deze morgen en heb geen enkele hinder ondervonden.

Voorstanders hebben echter ook niet ten volle gelijk. Vaak ,doordat ze in kuddes rijden, voelen ze zich daardoor een beetje (veel) onschendbaar, en worden dan roekelozer.

De organisatie probeert hier echter iets aan te doen want klaarblijkelijk hebben ze deze morgen voor de start opgeroepen tot een veilig rijgedrag. Als de renners zich daar een beetje naar schikken is er toch geen probleem.
Een beetje discipline van iedereen en alles komt in orde.

I'm Jogging........

Yes, ik ben gelanceerd. Deze morgen heb ik mijn joggingschoenen aangetrokken en ben op de Finse piste aan de Rode los toertjes gaan lopen. Ik heb uiteindelijk voor het trainingsschema van Mieke Broeckx gekozen en  mijn loopschema van vandaag is

+O+O ++ OO++OO+++OOO


waarbij + lopen is en O wandelen en ik dus  in principe 18 minuten  in beweging ben.

Ik had gevreesd dat dit mij niet van de eerste keer zou lukken maar wonder boven wonder het ging.
Tot nu toe was ik altijd met Dimitri samen gaan lopen wat voor mij niet echt werkte want je spiegelt je al gauw aan de persoon die met je meeloopt en de conditie van Dimitri is wat lopen betreft toch stukken beter dan de mijne. Ik kan nogal moeilijk tegen mijn verlies en dit bracht dus nogal eens de nodige spanningen met zich mee.

Vandaag ben ik dus vertrokken  met mijn MP3 en the Pogues als enige gezelschap. Goed gezelschap dat wel want op de tonen van fiesta scheurde ik over de finse piste en de 18 minuten waren voorbij voor ik er eigenlijk erg in had.

Ondertussen heb ik me ook ingeschreven voor een start to run cursus in de buurt namelijk in Maarkedal.Op 13 april is er een infosessie en ik zie wel of ik me dan effectief inschrijf.

Deze middag ben ik trouwens vlug nog efkens over en weer gereden naar een pas geopende sportzaak in Ronse om mij een korte broek, MP3 tasje en chrono-uurwerk aan te schaffen, kwestie van goed uitgerust te zijn . Voor wat de schoenen betreft ga ik echter nog een beetje wachten tot na de infosessie.

Start to run.

De eerste zon zet precies iedereen aan om te gaan sporten. Vandaag was dat wel overduidelijk, fietsers en joggers waren overal te zien in de stad. Dimitri en ik gaan dit vanaf morgen ook doen we gaan namelijk een keertje proberen om een loopschema te volgen.

Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de podcast van Start to run met Evy Gruyaert een goed hulpmiddel is om de loopsessies vol te houden . Deze middag heb ik dus efkens geprobeerd om die fameuze podcast van het internet te halen maar klaarblijkelijk is dit dus absoluut niet meer mogelijk, het zou een kwestie van auteursrechten zijn of zo. Op verschillende blogs werd zelfs de juridische reactie van de VRT toegevoegd en die bleek bij illegaal downloaden allesbehalve mals.

Uiteindelijk heb ik op de site van de VRT zelf gevonden dat de podcast binnen 17 dagen terug legaal te downloaden valt, je kon je zelf inschrijven om hiervan op de hoogte gehouden te worden. Afwachten is dus de boodschap.

Ondertussen gaan we echter niet blijven stilzitten, ik ben in de bibliotheek het boek Loop van Mieke Boeckx gaan halen en daar staan ook tal van trainingsschema's, voedings en motivatietips in die we intussentijd zullen volgen. We zullen dus de komende weken dit boek als leidraad gebruiken.

Mijn loopschoenen en outfit liggen klaar en mijn mentale coach heeft er meer dan zin in. (Mentale coach= Dimitri, als die iets in zijn hoofd heeft is er geen ontkomen meer aan); De bedoeling is om de 5 km te halen en het zeker vol te houden tot aan ons verlof.

Ik ga voor de zekerheid toch nog efkens checken of er toevallig bij ons in de buurt binnenkort geen start to run sessies starten want in groep lukt zoiets toch nog altijd beter.

Blikschade

Ik was vandaag in verlof en dacht er een ontspannende dag van te maken, de kinderen op school afzetten , wat boodschappen doen en efkens naar het reisbureau. Dit was dus klaarblijkelijk buiten het lot gerekend.

Op weg naar school werd ik aangereden door een auto die aan volle snelheid op me inreed. De bestuurder reed weg van een parkeerstrook en had me duidelijk niet gezien want zelfs toen ik claxoneerde en voluit op mijn rem ging staan reageerde hij absoluut niet en reed aan een hoge snelheid op mijn wagen in.

Het is eigenlijk de eerste keer dat ik bots en ik was eerlijk gezegd een beetje van mijn melk. Ik beefde gewoonweg bij het invullen van mijn aanrijdingsdocument . Gelukkig was de bestuurder, van de andere wagen geen blonde viking maar een kalm en eerlijk mens, hij discusseerde absoluut niet bij het invullen van het voornoemde document.

De kinderen, die achter in de wagen zaten waren ook duidelijk onder de indruk, en Killian heeft de rest van de dag niet meer op zijn gemak gezeten bij mij in de auto.

Al bij al bleek de schade aan mijn auto nog mee te vallen, een beschadigde linkervleugel, kapot licht, bumper, kortom allemaal blikschade.Toch heb ik de hele dag niets anders gedaan dan papierwerk en achternageloop voor dit stom accident. Naar de verzekeraar daarna naar de garage voor een prijsofferte en een afspraak met de expert.

Mijn dag verlof werd dus niet echt wat ik mij had voorgesteld.

Men zegt trouwens altijd dat slecht nieuws zich vlug verspreidt en vandaag is dit nogmaals bewezen. Mijn broer belde s'middags naar mijn ma om te vragen of het waar was of ik een ongeluk had gehad ;hij had dit gehoord in de pitta in Eine van Ghandi, die het op zijn beurt had gehoord van Mustapha, die het dan weer had gehoord van.....

Toen ik Dimitri trouwens opbelde was er niemand op zijn werk die mij geloofde. ze dachten allemaal dat het een fameuze 1 aprilgrap was.

Pasen


Deze morgen vroeg een collega op het werk of ik geen last had ondervonden had van het zomeruur,welnee absoluut niet, ik heb gewoon het gehele week end doorgeslapen.

Zo moe was ik in lange tijd niet meer geweest, ik moest nog maar de zetel raken of ik lag al te slapen. Eigenlijk is het niet echt verwonderlijk dat ik een beetje uitgeput ben, ik heb de laatste tijd nogal de gewoonte om mijn agenda propvol te steken , je weet wel van elke dag genieten alsof het de laatste is. Jammer genoeg hou je dat niet continu vol en afgelopen week end was dus pauze moment.Compleet futloos.

Dit en het feit dat de kinderen volgende week Paasverlof hebben heeft mij er trouwens toe aangezet om op het werk een paar dagen verlof te nemen, en het gedurende die paar dagen een beetje rustiger aan te doen.

Alhoewel, ik heb toch al een paar activiteiten voor die dagen gepland. Een dagje gaan shoppen in Antwerpen met een vriendin, haar en mijn dochter, een dagje brol afvoeren naar het containerpark, Killian's kamer eens en voorgoed afwerken, naar de ronde van Vlaanderen gaan kijken,......

Mannen die vrouwen haten



Reeds verschillende mensen hadden me aangeraden om de milleniumtrilogie van Stieg Larsson te lezen, ik had me dus het eerste deel aangeschaft en heb hem vandaag uit.

Het boek dat na de dood van de auteur werd uitgegeven won in 2005 de gouden sleutel.

De plot vertelt het verhaal van Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is journalist en raakt betrokken bij een schandaal. Ongeveer tegelijkertijd wordt hij benaderd door zakenman Henrik Vanger die aan het hoofd staat van een familie-imperium. Henrik is geobsedeerd door de verdwijning van zijn nicht Harriët ongeveer veertig jaar geleden. Het raadsel is nooit opgelost en hij vraagt Mikael een laatste poging te ondernemen om de ware toedracht van haar verdwijning te onthullen. Mikael sluit zich op en spit alle dossiers door. Zijn onderzoek toont pas enige vooruitgang wanneer hij Lisbeth Salander ontmoet, een hacker. Ze is jong, buitengewoon eigenzinnig, staat onder curatele en slaat feilloos feiten op in haar geheugen. Van gevoelens heeft ze geen verstand. Lisbeth en Mikael Blomkvist kennen elkaar aan het begin van het boek niet maar via een ingenieuze opbouw komen de lijnen samen.

Het boek zit ingenieus ineen, maar ondanks de schitterende recensies heb ik het toch niet in één ruk uitgelezen, ik vond persoonlijk dat er te veel onlogische elementen inzaten, en veel zaken werden aangehaald die achteraf niets meer met het verhaal te maken hadden, maar misschien hebben die nog hun belang in de volgende delen van de trilogie " De vrouw die met vuur speelde" en "Gerechtigheid".

Zwembad

Stilletjes had ik gehoopt dat ze het zouden vergeten en ik op het gemakske zou kunnen opstaan en rustig van de zondagochtend genieten met een paar tassen koffie en een krant. Neen dus, nog vroeger dan op een gewone zondag waren Killian en Luna al uit de veren en in de war met hun zwemgerief.

Veel goesting om in de chloor te duiken heb ik vandaag niet dus ga ik wel mee om te kijken.
Het is de eerste keer dat de kinderen alleen binnen gaan in de kleedkamers en hun kleren in de daartoe bestemde kastjes onderbrengen en ik ben best wel nieuwsgierig of dit allemaal vlekkeloos verloopt.

Op het moment dat ik het zwembad zelf binnenkom is er nog niemand in het water. Ik zet me op een bankje en bekijk rustig hoe alles op gang komt. Een eerste vroege zwemmer komt binnen, duikt het water in en profiteert ervan om ongestoord een paar baantjes te trekken. De redder positioneert zich , de muziek wordt aangezet, de glijbaan geopend,....

Met mondjesmaat komen de mensen toe, vaste klanten, op den duur ken je ze wel en uiteindelijk komen  mijn 2 vedetten ook binnen. Alles is goed verlopen, geen wonder want Killian is daar wel goed in.

Toch zijn er deze week opvallend minder klanten dan andere weken, maar ja daar zit het zomeruur wel voor iets tussen

De kinderen amuseren zich een uurtje samen, ze kunnen niet anders want ik heb hun gezegd dat ze samen moesten blijven in het ondiep maar op het eind kan Killian zich toch niet meer houden en moet hij een bommetje van de hoge springplank doen.

Ikzelf geniet aan de rand van het zwembad van de ontknoping van het boek van Stieg Larson. Uiteindelijk was het toch nog een rustige morgen.

Monnikkenwerk


Brugge moet toch wel indruk gemaakt hebben op de kinderen want sinds we er geweest zijn lijkt Killian enorm geïnspireerd. Elke avond werkt hij naarstig aan zijn panoramische tekening van de stad. Als een klein monnikske tekent hij de facades van middeleeuwse huisjes maar met een ongelofelijk engelengeduld en oog voor detail: trapgeveltjes, raamindelingen, enz.

 De eerste avond bracht hij de tekening mee naar huis , toen zo'n 2 meter lang, en elke avond komt er zo'n meter marktplein bij. Mijn moeder vertelde me deze middag dat hij ondertussen zelfs het wilde plan heeft opgevat om de tekening op zijn kamer te hangen en dan nog wel rondom rond. Dat wil dus zeggen dat hij nog zo'n 12 meter te gaan heeft en dus de komende twee weken vrij rustig zal zijn.

Sleutelsmurf

Dit week end zou ik eigenlijk een beetje moeten studeren want volgende maandag heb ik examen automechanica. De 30 weken durende opleiding zit er dan op en als we slagen krijgen we het attest  als hulpmecanicien A. Als je dan nog een aantal modules volgt zoals elektriciteit, lassen, montage en demontage ben je uiteindelijk een volleerd mecanicien.

Zo ver zal het bij mij echter niet komen want ik stop na die 30 weken maar Dimitri die gaat wel door.
Ik ben wel blij dat ik het heb gevolgd hoor maar ik vrees dat ik nooit een toptalent op dat gebied zou geworden zijn. Terwijl er in de les jongens zaten die daar gewoonweg door geobsedeerd waren, en die daar zelfs door in hun dagdagelijkse taak mee bezig waren.

Ik kan echter niet ontkennen dat ik wel blij ben dat ik die lessen heb gevolgd al was het maar omdat ik nu tenminste mijn batterij al herken en bij een toekomstige panne waarschijnlijk het probleem al zou kunnen identificeren.
 
Wat me echter het meeste van die lessen zal bijblijven is de ongelofelijke kou die ik er heb geleden. Je moet het je maar voorstellen, het was in het atelier nauwelijks warmer als buiten deze winter, wat dus wil zeggen dat het er juist niet vroor binnen. In deze temperatuur moest je dan met je blote handen liggen sleutelen. Er waren keren dat mijn handen gewoonweg blauw waren van de kou en het gevoel er maar na 20 minuten terug inkwam.

File ellende


Vandaag werd er bij ons op het werk een receptie gegeven ter ere van de oppensioenstelling van de adjunct-stadssecretaris. Ik had voor de gelegenheid mijn haar eens supermooi gebrushed , k'had er bijna een uur staan aan trekken om het een beetje treffelijk te krijgen. Toen ik de voordeur opentrok zag ik mijn hard labeur echter al volledig teloor gaan , het regende oude wijven.
Binnen de kortste tijd zou ik hierdoor weer de weelderigste krullende haardos hebben.

Mijn besluit was dan ook snel genomen ik zou met de wagen naar Brussel rijden. Slechte beslissing dus. Tot Gent  reed alles vrij vlot maar eens Merelbeke gepasseerd begon de miserie.
Thomas de Soete van Studio Brussel loste het mysterie al vrij snel op: een accident ter hoogte van Wetteren. O.K. so be it.
Eenmaal Wetteren voorbij leek alles voor eventje opgelost tot Thomas de Soete een tweede file meedeelde, eentje vlak voor Ternat, de complete miserie begon opnieuw.

Uiteindelijk kwam ik dus bijna twee uur na mijn vertrek aan in Brussel, terwijl je de afstand Oudenaarde -Brussel aflegt in nog geen uur. Lang geleden dat ik nog zo een slechte beslissing genomen had.

Paarse bloempjes

Luna en ik hadden gisteren opeens een schitterend gedacht, we zouden ons eens in dezelfde outfit steken. We repten ons naar boven en begonnen onze zoektocht naar gelijkaardige kledij. al vrij snel hadden we iets gevonden , een paars kleedje,dito jasje en daaronder een zwarte legging en hoge laarzen. luna was zoals gewoonlijk iets extremer dan ik en paste ook haar kousen en haarspelden aan de rest aan. Luna ging zo in ons -ze verkleedpartij op dat ze gisteren zelf dezelfde pyjama woou aandoen. Toch koddig die kleine meisjes.

Vandaag waren we dus echt ware klonen van elkaar een grote en een kleintje.
En eerlijk gezegd werkte die outfit wel voor mij dan toch, ik kreeg van verschillende personen de opmerking dat ik er goed voorkwam vandaag, wat misschien wel wil zeggen dat ik er anders nogal belabberd bijloop. Maar ik apprecieerde de complimentjes wel.

Het tofste vond ik ik de opmerking van de yogajuf, omdat ik dat een dame ik naar wie ik opkijk en die er gewoonweg keigoed uitziet en een stralende persoonlijkheid heeft.

Luna en ik moeten ons vaker eens zo optutten het is eigenlijk wel goed voor mijn zelfvertrouwen.

JAWS

Ik ben dus eindelijk begonnen aan mijn sliert van jaarlijkse controles, je weet wel de tandarts, bloed afname, gynecoloog enz.

Mijn bloedafname had ik vorige maand laten uitvoeren en deze maand was dus het tandartsbezoek aan de beurt.
Ik had het niet echt verwacht maar blijkt dat ik geen bijkomende gaatjes heb dit jaar. Eigenlijk moest ik dus niet meer teruggaan tot volgend jaar.

De tandarts zei echter wel dat het op termijn wel interessant zou zijn moest ik die amalgaamvullingen laten verwijderen. Ik heb niet de gewoonte om over zo'n dingen lang te aarzelen en maakte dus onmiddellijk een afspraak voor volgende maand. Ze zou de vullingen in 4 keer verwijderen en vervangen door witte vullingen.

Toen ik daarnet trouwens efkens op google zocht achter de exacte schrijfwijze van amalgaam kwam ik al gauw terecht op sites die de nefaste effecten van zo'n vullingen op lange termijn toelichten.

 Een site citeerde onder andere: "De aanvaardbare dagelijkse hoeveelheid kwik is door de World Health Organization(WHO) op 43 microgram bij 70 kilogram lichaamsgewicht gesteld.Deze norm kan dus overschreden worden bij dragers van amalgaamvullingen. De meeste tandartsen zijn van mening dat de hoeveelheid kwik die vrijkomt onvoldoende is om bij patiënten schade te veroorzaken. Verschillende belangengroepen  maken zich zorgen, dat het vrijkomende kwik in het lichaam wel schade veroorzaakt. In verscheidene onderzoeken waarbij honderden kinderen met en zonder amalgaamvullingen jaren werden gevolgd werd geen verschil gevonden in zenuwfunctie en gedrag.

Die vullingen gaan er dus zo snel mogelijk uit en dat geeft eigenlijk niet alleen bovenvermelde reden.Het heeft ook een esthetische reden .Het zal plezant zijn om eens ongestoord met open mond te kunnen lachen. Niet dat ik mij daar ooit voor heb ingehouden maar het zal toch een ander zicht zijn . Vanaf volgende maand zal ik er dus niet langer meer uitzien als JAWS uit de Bond film.

Aspedag in Brugge


Dimitri is reeds ettelijke jaren fan van Pieter Aspe en het lag dus nogal voor de hand dat we vandaag dus naar de Aspedag in Brugge zouden gaan.

Daar we nogal laat toekwamen was het niet echt mogelijk meer om nog deel te nemen aan het moordspel maar dat was nooit echt onze bedoeling geweest. We pikten echter wel enkele van de randactiviteiten mee.

Zo konden we in het Oud Hospitaal Sint Jan de set bezoeken van het politiecommissariaat uit de serie. Per groepje van zo'n 5 à 10 personen werd je binnengelaten en kon je op je gemakje in het decor rondwandelen, het kantoor van Pieter Van In.

Van daaruit gingen we naar het begijnhof en het minnewater waar een tentje stond omheen de plaats van het delict. Twee acteurs forensisch antropologen gaven een deskundige uitleg bij de gebeurde moord. Om de dader te zoeken werden er vingerafdrukken gemaakt en ook Killian en Luna mochten hun afdruk maken.

We flaneerden verder langs de Dijver en aan het Guido Gezelleplein zaten Inspecteur Neels en Verbruggen, respectievelijk Maaike Cafmeyer en Koen van Impe te signeren en wat volgens sommigen onder ons ook niet te versmaden was, je kreeg er stukjes Brugse kaas.

Uiteindelijk gingen we nog efkens terug naar Sint Jan want daar zouden Pieter Aspe, Herbert Flack en Francesca Van Thielen signeren. Er stond echter een massa volk te wachten en we zagen het echt niet zitten om een uur of zo aan te schuiven. Daarom zetten we koers terug naar onze wagen en passeerden nog efkens aan het infocentrum om ons een kaartje aan te schaffen van Brugge met de authentieke Aspewandeling .

We zullen die wandeling later eens maken als we terug komen naar Brugge om de tentoonstelling rond Karel de Stoute te bezoeken.

Citytrip

Ik had het deze week nog tegen mijn vriendin A gezegd toen we op een Brussels terrasje een broodje zaten te eten:  " In Brussel werken is zo een beetje heel het jaar op citytrip zijn", je staat er niet altijd bij stil maar eigenlijk werken wij in een van de mooiste steden van Europa . Hoog tijd dus om het centrum nog eens grondig te gaan bekijken met de kinderen.

Vorige week hadden we de omgeving van het jubelpark bezocht en vandaag is dus de grote markt aan de beurt.
We hadden de wagen geparkeerd in de ondergrondse parking aan het Spanjeplein en van daaruit zijn we onze wandeling begonnen.

Eerst zijn we de pas vernieuwde Hortagalerij gaan bekijken. De doorgang van het centraal station naar de grote markt werd jarenlang verwaarloosd maar onderging recentelijk een complete restauratie  en het resultaat mag er zijn. De oorspronkelijke elementen van Horta en Brunfaut werden in ere hersteld en aangevuld met eigentijdse architecturale ingrepen; een conceptueel kunstwerk met ledverlichting alluderend naar het belang van licht in de architectuur van Victor Horta.

Van daaruit gingen we via de agora en zijn markt met artisanale produkten naar de grote markt. De kinderen stonden versteld en namen massa's foto's. Als je in Brussel werkt en regelmatig op de grote markt passert verlies je dat WOW effect een beetje en sta je niet meer stil bij de grootsheid van het stadhuis en de omliggende patricierswoningen.

We deden een ommetje langs het toeristisch infocentrum en kregen daar een plannetje met het parcours erop van de stripmuren. Het was eigenlijk ons plan om er vandaag een paar te bekijken maar verder dan drie, die van de Kolenmarkt zijn we vandaag niet geraakt want vanuit de Kolenmarkt zijn we dus richting Sint Gorikshallen vertrokken.
Daar liep een tentoonstelling over archeologische opgravingen in het centrum en rondom Brussel.

De expositie was zeer didactisch en ook voor de kinderen uiterst boeiend. Er was onder andere een deel gewijd aan het opgraven van menselijke overblijfselen en de vondst van vaatwerk en architecturale resten. Ook de manier van opgraven , het dateren en classificeren kwam aan bod.

Hierna volgde het tweede luik van ons Brussels bezoek het shoppen; Niet onmiddellijk de Nieuwstraat want die is vandaag absoluut te mijden wegens veel te veel volk maar wel enkele andere winkels zoals de chinese supermarkt in de Zwarte Onze lieve vrouwestraat, Waterstones de Engelse boekhandel op de Adolphe Max en tenslotte toch nog de Fnac.

Om af te sluiten zijn we nog een soepje gaan drinken in de Hema en zijn toen richting huiswaarts vertrokken.

Marco Borsato

vandaag is ronduit een schitterende dag, het begin van de astronomische lente en een heerlijke zomerdag. Voor mij staat er eigenlijk niet speciaals op de agenda, maar de eerste zon maakt veel goed. Ik heb een halve dag verlof en maak er duchtig gebruik van om nog een paar boodschappen te doen al genietend van het zonneke.

Voor Dimitri en Luna is vandaag echter wel een bijzondere dag, zij gaan immers in het Sportpaleis naar Marco Borsato, naar " Wit Licht" kijken.

Bij eerdere voorstellingen was ik altijd meegeweest maar ik ben niet wat je noemt een echte fan en toen Luna vroeg of zij mee mocht was ik onmiddellijk meer dan akkoord. Het is toch te  gek om te betalen voor iemand die tegen zijn zin meegaat.

Dezen avond zijn ze dus samen aangezet richting Antwerpen. Killian en ik zijn ondertussen bij de tandarts geweest en gaan ons daarna een keer ferm te buiten gaan aan een avondje niets doen, snoepen, tv kijken en nog meer nutteloze bezigheden.

We verwachten de 2 uitzetters immers pas heel laat terug  met een ongelofelijk relaas van de show die ze te zien hebben gekregen. Ik vraag mij alleen af of ons Lunaatje niet in slaap gaat vallen.

Yevgueni

Ik had voor dezen avond kaarten gekocht voor de voorstelling van de nieuwe Cd van Yevgueni in de Ancienne Belgique. Na het debâcle van Gorki had ik mijn verwachtingen deze keer eigenlijk niet te hoog gesteld.
Het talrijk opgekomen publiek (zo'n 800 man) was van alle slag: jong; oud,en was van meet af aan enthousiast.

De groep zelf had de massa van de eerste noot op zijn hand en het optreden was echt fenomenaal.Nummers van de nieuwe cd werden afgewisseld met ouder , gekender werk en was het optreden was geen seconde vervelend.
Dit was echt entertainment van de hoogste kwaliteit en Dimitri zou dit beamen moest hij nog kunen praten van het vele roepen.

De groep gaf zelfs twee maal bis nummers, de laatste maal een duet met de zus van de zanger,een fragiel maar mooi nummer. Ik was ook verrast toen ik ontdekte dat het West vlamingen waren, nauwelijks te horen dus.

We waren dus beiden dolenthousiast na het optreden en gaan ons zeker informeren om nog kaarten te kunnen krijgen voor het optreden in de Handelsmarkt in Gent op 1 april, zo goed was het.

Achter het concert zijn we in de Ierse pub rechtover de beurs " O'Reilly's nog een goede Guinness gaan drinken en di was een gepaste afsluiter voor een geweldige dag.

Bijlagen:
http://www.damusic.be/live/yevgueni/we-zijn-hier-nu-toch   

Isola 2000, Pernes Les Fontaines, Antibes

Reeds twee maanden zeggen we dat we absoluut onze zomervakantie moeten vastleggen en steeds wordt het uitgesteld om één of andere reden. Het enige wat tot nu toe vast lag was een vijfdaags verblijf in Pernes Les Fontaines aan de voet van de Mont Ventoux. Ik moest en zou de aankomst van de Tour de France op de Mont Ventoux zien en was er dus als de kippen bij om ons hotel daar te reserveren. Dat was dus al gelukt.

Vandaag heb ik dus ook de rest van onze reis bepaald. Voor Pernes les Fontaines  heb ik een aantal dagen vastgelegd in de buurt van Isola 2000. Ook daar wordt een etappe van de Tour de France gereden, een tijdrit in Bourg Saint-Maurice. Ik heb nog nooit echt een tijdrit gezien en dit is des te meer een reden. Daarenboven is de prijs van het hotel in de alpen voor die periode meer dan redelijk. En er is een zwembad voor de kinderen, dus iedereen blij.

Na Pernes les Fontaines heb ik nog een weekje vastgelegd in Antibes. Het is al een tijdje geleden dat we die kant van Krankrijk nog hebben aangedaan en de centrale ligging tussen Cannes en Nice lijkt me wel wat. Beide steden heb ik trouwens nog niet echt bezocht.Daarenboven zijn er in de buurt van Antibes nog en aantal steden en dorpen die we graag zouden bezoeken Juan les Pins, Monaco, Ventimiglia, Vence, Grasse (misschien komen we er Grenouille tegen), Le canet en nog oneindig veel meer, we zullen het misschien niet allemaal deze keer kunnen doen.

Lente schoonmaak



Vandaag zijn we allemaal thuis.Dimitri en ik hebben verlof genomen en de kinderen hebben een facultatieve vrij dag op school. Ideaal moment dus om met de lente in zicht eens een grote schoonmaak te houden. Naar "goede" gewoonte ( voor sommigen voor interpretatie vatbaar) was ik heel vroeg uit de veren en kon dus onmiddellijk met de grote manoeuvers beginnen.

Iedereen nam een stukje van het kuiswerk op zich. De kinderen de slaapkamers, Dimitri de keuken en badkamer en ik het salon en de woonkamer. Het resultaat mag er zijn ons huis is volledig spic en span.

s'namiddags kwam de zon er door en zijn de kinderen de tuin onder handen gaan nemen, het gras de struiken en ze hebben zelfs bloembollen geplant: Gladiolen.

Raar hoe zo'n klein beetje zon zo'n energie boost kan geven.

Happy Saint-Patrick's Day !!!!!!     

Deze morgen zijn we zoals voorzien gaan zwemmen. Killiantje zijn wekker liep om 7.30 uur af zoals vorige week en we waren terug bij de eerste bezoekers van de dag. Terwijl Killian zich in het diep amuseerde en continu van de springplank sprong, heb ik met Luna in het ondiep baantjes getrokken, op ons eigen tempo en met de nodige rustpauzes.
Ik had deze keer ook jetons gekocht voor het broebelbad en we hebben er met zijn drietjes ferm goed van genoten.
t'was echt wel super ontspannend deze keer. Vorige week had ik mij een beetje zenuwachtig gemaakt omdat ik vond dat Killian nogal gevaarlijke toeren uithaalde in het diep, maar hij zwemt wel goed en trekt meer dan behoorlijk zijn plan dus waarom me zorgen maken.

Tegen de middag zijn we vertrokken richting Brussel want vandaag is er in het Jubelpark een optocht ter ere van Saint-Patrick. We hadden erg veel geluk want terwijl we onze wagen parkeerden kwam de stoet juist door de triomfboog van de cinquantenaire door.

De meeste deelnamers hadden zoals gevraagd wel iets groens aan ter ere van de Ierse patroonheilige Saint-Patrick en een aantal mensen waren volledig in traditionele Ierse outfit.
                                                                                        
                                                                                          
De stoet maakt een volledig parcours door het Jubelpark en eindigde tenslotte op het sportterrein naast de paleizen waar de festiviteiten zouden worden verder gezet. Er was Guinness, Jameson, Jack O'Shea, Irish Stew en op sportief vlak Hurling, Camogie en Gaelic Football voorzien en een portie Irish Oldies .
Toen de zon er efkens doorkwam leek het bijna vakantie.
                        
                                                                                
Bij het verlaten van het terrein gingen we nog efkens kijken naar het Paviljoen van de Menselijke driften dat in het Jubelpark staat met de gigantische sculptuur van Jef Lambeaux, we hadden stilletjes gehoopt dat het zou open zijn  en we de sculptuur zouden kunnen bezichtigen. Geen geluk dus het was gesloten maar onderaan in de deur zit wel een rond gat met een diameter van ongeveer 5 cm en als je op je buik gaat liggen en door het gat kijkt kan je de sculptuur in zijn totaliteit zien.     

In het Jubelpark zelf hebben we trouwens nog iets heel raars gezien. Van collega's op het werk had ik er wel al van gehoord maar met een zeker ongeloof geluisterd. Deze middag heb ik ze daadwerkelijk gezien . Luna zag er als eerste eentje in de bomen van het Jubelpark, een reusachtige groene parkiet, bijna een kleine papegaai. Toen we er aandacht aan schonken zagen we er plotseling tientallen . Ze maken hun nesten in de openingen van de bomen.

Luna maakte spontaan de opmerking: " kijk die vogels zijn ook in het groen voor Saint Patrick 's day".

Tegen 16.00 verlieten we het terrein en maakten nog een ommetje langs het stripmuseum om efkens te zien of we niet konden te weten komen wanner het Marc Sleen museum nu effectief zou opengaan. Ze wisten het nog niet maar het gebouw ziet er wel al zo goed als af uit, enkel de inkom is nog een beetje chaotisch maar dit zu toch wel vrij snel
kunnen gaan en misschien zou het zoals voorzien toch op 1 april kunnen openen
.