Tilburg, Here I come

Tijdens het verlof en onmiddellijk erna heb ik mijn loopschema een beetje verwaarloosd. Maar op 6 september loop ik in Tilburg de 10 km voor dames en ik wil er eigenlijk wel een beetje een mooie tijd neerzetten dus moet ik met de nodige sérieux mijn training hervatten.

Dimitri loopt nu regelmatig met me mee en eigenlijk is dit wel een stuk plezanter. Deze morgen, vrij fris ondanks de uitspatting van gisterenavond, verliep die loopsessie trouwens vrij vlot. In zo'n 35 minuten liepen we zo'n 7 km wat dus neerkomt op zijn 12 km per uur.

Mijn doel voor Tilburg is de 10 km te lopen in 50 minuten en normaal gezien zou dit op dit elan dus moeten lukken.

I love Paris in the summer, when it sizzles


Mijn vriendin A en ik hadden van de promotie gebruik gemaakt om met de thalys eens een dagje Parijs aan te doen en het Picasso museum te bezoeken.

Voor dag en dauw stond ik al in Brussel Zuid om aan te zetten richting Parijs waar we hadden afgesproken. De trein zou vertrekken om 7.15 en we zouden op zijn Frans ontbijten met croissants etc maar alvorens te vertrekken hadden we toch een straffe koffie nodig.

De trein vertrok stipt en anderhalf uur later stonden we in de Gare du Nord.
In de nabije omgeving vonden we al snel een bistro waar we een eerlijk ontbijt bestelden alvorens onze lange tocht te beginnen. 

A. had op internet een circuit gevonden met allemaal 18 e eeuwse winkelgalerijen en dit parcours zouden we volgen. 
Het begin, geen probleem, maar naarmate onze tocht vorderde werd het moeilijker. Het rechtergedeelte van de pagina was immers niet compleet en vaak was het dus wel gissen waar we naartoe zouden gaan.

Uiteindelijk, na wat navraag gedaan te hebben, konden we het parcours toch voltooien en begonnen we aan de rest van de verkenning van Parijs. We kochten een ticketje op de Batobus en bezochten op die manier de Place de la Concorde, de Champs Elysées, de Eiffeltoren en last but not least Montmartre.

Na nog een hapje en een drankje in een italiaans restaurant, uitgbaat door indiers??? vertokken we terug richting Gare du Nord ( picasso hebben we trouwens niet bezocht wegens geen tijd meer over).

We hadden er een trein om 20.15, ideaal om mijn laatste aansluiting te hebben in Brussel zuid richting Oudenaarde.
Ideaal maar riskant.
Je raadt het natuurlijk al dat deze trein vertraging had en ik dus mijn aansluiting in Brussel niet meer zou halen. De Goden waren me echter gunsig gezind. De treinconducteur van de Thalys was ook afkomstig uit oudenaarde en de trein richting oudenaarde heeft gewoon op de aankomst van de thalys gewacht, als dat niet straf  is.
 

Vakantieverslag


t'is al een hele tijd geleden dat ik nog iets heb geschreven. Sinds de aanvang van ons verlof is het er niet echt meer van gekomen. Wat echter niet wil zeggen dat ik in tussentijd niets heb gedaan.

Wat het verlof betreft, onze vakantie in Frankrijk was best wel plezant en ontspannend maar kon in geen enkel opzicht concureren met ons verlof van vorig jaar.

De eerste dagen verbleven we in "Les Menuires". In de winter een hip skioord maar in de zomer blijkbaar een godvergeten gat.

Ik had dit hotel gekozen omdat het niet zo ver lag van de aankomst van een  Tour de France etappe in Bourg Saint Maurice, maar behalve die etappe, die trouwens reuze meeviel, was er in dit dorpje niet veel te beleven. Tenzij je er natuurlijk van houdt om urenlang in de bergen verloren te lopen. Wat bij mij niet het geval is.

Het tweede hotel in Pernes Les Fontaines, vlakbij de Mont Ventoux viel reuze mee. We zouden er maar 4 dagen blijven, onder andere om de aankomst van de Tour renners op de Ventoux bij te wonen, maar we verlieten het hotel met pijn in het hart. Het was immers een pretentieloos familiehotelletje met alle bijhorende voordelen van de provence, vriendelijke mensen, krekels en overheerlijk eten. We bezochten er in de omgeving onder andere Fontaine de Vaucluse, Vaison La Romaine, L'Isle sur la Sorgue en Carpentras. Stuk voor stuk dorpjes die we al gezien hadden maar waar je met plezier terug naar toe gaat.

Het laatste deel van de reis;:  Antibes. De cote d'azur was eigenlijk één van de enige kustgebieden van Frankrijk die we nog niet hadden bezocht en mijn verwachtingen waren heel hoog. En zoals gewoonlijk als je verwachtingen hoog zijn is je ontgoocheling achteraf des te groter als het tegenvalt en dat deed het dus. Zeker in vergelijking met Pernes Les Fontaines.
De bevolking in dit deel van Frankrijk is belange niet zo vriendelijk als in de Provence en de omgeving is er in verre niet even charmant, en duur. Stel je voor een Magnum kost er niet minder dan 2,70 euro???????

We bleven, wat niet echt onze gewoonte is vrij veel aan het zwembad , maar dat kwam alleen maar de rust ten goede.

Aankomst op de kale berg


De liefde voor het wielrennen heb ik niet echt van vreemden. Nee mijn ouders waren niet echt koersfanaten maar mijnen bompa des te meer.

Elk jaar tijdens de 'grote vakantie" keken we samen met bompa vanuit onze luie simili zetel naar de etappes van de tour de france. Hij was het die ons vertrouwd maakte met Merckx, Hinault en Zoetemelk en hoewel we de tactiek toen nog niet echt begrepen keken mijn zus , Fr'ankske en ik elke middag trouw met hem mee en speelden we zelfs verschillende ritten na met onze  miniatuur coureurkes.

Het is echter pas de laatste jaren dat ik terug het wielrennen volg, redelijk fanatiek zelfs want dit jaar net zoals vorig jaar heb ik de keuze van onze vakantiehotels afgestemd op de ritten van de tour. Na de rit van vorige dinsdag met aankomst in Bourg Saint-Maurice wonen we vandaag de aankomst bij op de "Mont Ventoux".

Ik had deze morgen onze wekker gezet om zeker op tijd te kunnen vertrekken want in alle regionale kranten stond er dat de verschillende toegangswegen zouden worden afgsloten om 10.30 uur. We waren er ruimschoots op tijd maar de chaos was enorm. 500.000 toeschouwers werden verwacht en daar waren er volgens mij op dat moment al heel wat ter plaatse.
Uiteindelijk raakten we met de wagen tot in Bedoin, waar we vrij snel onze wagen konden parkeren.
Dit betekende echter dat we nog op meer dan 25 km van de top waren verwijderd. We besloten dan maar om de tocht naar de top te voet aan te vatten en het aan de kinderen over te laten hoe ver we zouden geraken.

Onze eerste doelstelling was te voet tot chalet renard geraken, een vrij ambitieus plan maar de kinderen zagen dit niet echt zitten.Uiteindelijk strandden we op zo'n 15 km van de top en na een aanvaring met de plaatselijke bevolking konden we ons in de zijberm installeren. Het zou echter nog zo'n een 3 uur duren voor de caravaan zou passeren en zo'n 4 uur voor de renners . Gelukkig had ieder van ons de gepaste lectuur bij om de tijd een beetje te doden.

Na het passeren van de tour caravaan werd de doortocht van de renners aangekondigd door het overvliegen van de helikopters.Het was ondertussen zo'n 3.30 uur geworden en de 'mistral" zorgde voor een verfrissend "briesje".

Uiteindelijk was het dan zover, hier hadden we zo'n 4 uur op gewacht, de doortocht van zo'n 120 van de beste renners ter wereld. Al is het niet altijd even evident om ze te herkennen.

De aankomst op de top volgden we uiteindelijk vanuit één van de plaatselijke cafés in Bedoin. Hoewel het spannend was tot het laatste moment was de gele trui van Contador toch al een uitgemaakte zaak. Wat mij betreft niet meer dan verdiend.

Nancy

Het plan was om deze morgen voor dag en dauw richting Frankrijk te vertrekken. De plannen werden iets of wat gewijzigd . Ik wou immers kost wat kost nog voor het vertrek mijn opgelegde loopschema afwerken want de komende dagen zal dit er waarschijnlijk niet meer van komen.

Het was dus uiteindelijk na 9.00 uur toen we vertrokken naar ons eerste reispunt: Nancy. Dimitri wou absoluut de tolwegen vermijden dit jaar en we zouden de hele weg op ons gemakske via nationale wegen afleggen. Het stuk op Belgisch grondgebied was een droom, je kon er een permanente snelheid van 120 km/ uur aanhouden maar eens in Frankrijk bleek dit minder evident. Ik heb eigenlijk nog nooit van mijn leven zoveel ronde punten gezien.

Tegen 16.00 uur kwamen we uiteindelijk in Nancy aan. We checkten in in ons hotel en gingen toen het historische centrum verkennen.

Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de "Place Stanislas" een echte aanrader was en dat was het ook. Bij het betreden van het plein waan je jezelf als het ware in Versailles. Prachtige sculpturen alles afgewerkt met bladgoud en prachtige terrasjes. Daar het pas de eerste dag van onze reis is hebben we het niet echt aangedurfd om ons op één van de terrassen te installeren maar een ding is zeker, we komen hier ooit terug maar dan voor een aantal dagen want er is klaarblijkelijk nog veel meer te zien. Nancy was , begin vorige eeuw, samen met Brussel één van de toonaangevende steden wat de Art Nouveau betreft en door heel de stad zijn restanten van deze roemrijke periode te bespeuren.

S'avonds woonden we op de Place Stanislas trouwens een schitterende lichtshow bij. De overheersende klassieke gevels werden gebruikt als drager voor een lichtconcept dat de hele geschiedenis van de stad weergaf. Het was al voorbij elf toen we met de kinderen terug naar de kamer gingen want morgen zou een lange dag worden. De rit naar onze tweede etappe zou immer meer dan 6 uur duren, en zou grotendeels door de alpen lopen. Alle reden dus om tijdig in bed te kruipen.

Madonna comes to Belgium

Twintig jaar later dan ik het had gewild is het dan uiteindelijk zover, Madonna komt naar Belgie en wij gaan kijken.
Toen ze in de jaren 80, Parijs aandeed met haar tournee was het mijn grootste wens om daar naar toe te gaan , maar ik was toen pas 15 en mijn ouders zaten het niet echt zitten , wat toendertijd een heuse ruzie teweeg bracht (terwijl er waarschijnlijk niet eens meer kaartjes beschikbaar waren).

Vandaag is het dus zover. Het weer valt in ieder geval al niet mee maar dat kan de pret toch niet drukken.

Ruimschoots op tijd zijn we richting Werchter vertrokken. Voor het vertrok hadden we nog op internet gekeken of er problemen voorzien werden op de weg. Niet echt maar men gaf wel de raad om de auto niet op de direkt nabijliggende parkings te plaatsen.
Wij parkeerden onze wagen op een gratis parking in het nabijgelegen Haacht, wat meteen al een besparing van 15 euro betekende en we stapten te voet richting festivalweide. Het was wel verder dan ik had verwacht .

Na urenlang staand wachten kwam Madonna uiteindelijk het podium op. En verdorie het deed me iets. De show was wat mij betreft ronduit verbluffend.

De dag nadien las ik in de recencies in de krant dat Madonna niet echt haarscherp zong en vaak gebruik maakte van een tape. Ik vraag mij dan af waar die criticasters de laatste jaren hebben gezeten. Je gaat toch niet naar een concert van Madonna omdat ze zuiver zingt, heeft ze dat trouwens ooit gedaan, bij mijn weten althans niet.

Millenium Falcon


De kinderen en ik hebben besloten om in het groot verlof zoveel mogelijk de wagen voor de deur te laten staan en onze boodschappen en ander uitstapjes met de fiets te doen. Deze morgen moeten we naar de Delhaize en we voegen dus onmiddellijk de daad bij het woord. Normaalgezien let Dimitri op Luna haar manoeuvers en ik op Killian de zijne (rijd meestal alsof hij een peer op heeft, zig zag over de weg).

Vandaag moest ik dus beide in het oog houden en ik moet eerlijk zeggen dat ik meer dan één keer mijn hart heb vastgehouden. Ik weet wel dat ze meer dan oud genoeg zijn en zo maar kan het niet laten om overbezorgd te zijn als het over de kinderen en het verkeer gaat.

We zijn uiteindelijk wel heelhuids aangekomen en hebben ook de rest van onze boodschappen en bezoekjes met de fiets afgelegd.

S'middags zijn we naar Gent geweest, juist iets te ver om met de fiets te doen met de kinderen . Killian en Luna waren een cadeautje beloofd voor hun rapport en mochten dit in Gent kopen. Wat Luna betreft stond haar keuze al lang vast, de derde DVD van High School Musical.

Killian zijn keuze was de laatste paar dagen al een aantal keer gewijzigd. Toen we op zijn favoriete verdiep van zijn favoriete speelgoedzaak in de Volderstraat aankwamen was zijn keuze echter vlug gemaakt. Hier stond in super korting, zowat 1/4 van de normale  prijs "The Millenium Falcon" uit Star wars. Zijn ultieme hallucinatie.
 Je had zijn gezicht moeten zien, die gelukzalige uitdrukking op zijn gezicht . De doos waar het tuig in zat was gigantisch en hij stond erop om ze zelf te dragen. Geen sinecure als je weet dat we geparkeerd stonden in de overdekte garage aan het Zuid.

Iedereen content dus en al bij al nog voor een redelijke prijs.

Tilburg

Ik ben nu al een aantal weken aan het oefenen om de "10 km van Tilburg" in een redelijke tijd te lopen en vandaag stond er 40 minuten op mijn hardloopschema.

Killian zou met me meegaan met zijn fiets en we zouden eens een andere dan de gewone  "Bloemenwijk" route volgen. We vertrokken dus langsheen de Schelde richting Ename, tot aan de Archeologische opgravingen en zo langs de gewone baan terug richting Oudenaarde.

Ik had verwacht dat dit wel zo'n 7 à 7,5 km zou zijn maar toen ik na de training echter op de PC mijn route nakeek bleek dit echter niet langer te zijn dan mijn gewone route 6km. Een ontgoocheling want eigenlijk leek het veel langer.

Volgende week neem ik gewoon mijn vertrouwde route terug, daar kan ik me tenminste concentreren op een scherpe tijd.

Marc Sleen

In het kader van Broodje Brussel had ik vandaag gereserveerd voor een rondleiding in het fonkelnieuwe "Sleen" museum in de Zandstraat. Het museum is nog maar een paar dagen open en dus nog fonkelnieuw.

Onder leiding van een gids werden we er een uurtje aangenaam rondgeleid. De man blijkbaar een doorwinterde Marc Sleen kenner gaf uitleg bij de verschillende Nero personages, het oeuvre van de tekenaar, zijn Afrikareizen, zijn werk voor de Standaard met betrekking tot de Tour de France enz.

Het museum op zich is niet zo groot als men zou verwachten maar heel mooi opgevat . Zeker iets waar ik met Killiantje naar toe moet.

l'Ommegang

Mijn vriendin A en ik hadden dezen avond tickets voor de voorstelling van de Ommegang in Brussel. Het was voor ons beiden de eerste keer dat we dit historisch spektakel zouden zien en we gingen er een volledige gezellige avond van maken.

We hadden afgesproken om de tentoonstelling rond Willy Vandersteen in het Brusselse stadhuis te gaan bezoeken. Als werknamer van de Stad mochten wij gratis binnen wat meteen al een meevaller was.
Thema van de tentoonsteling was de "Blauwe reeks " van Suske en Wiske en de band van Vandersteen met Brussel. Het eerste luik was heel goed geillustreerd maar het deel over Brussel viel ietwat tegen.

We waren al bij al vrij rond en begaven ons daarop richting Saint-Géry voor ons verplicht nummer "De Thai". Een gezellig plein, super snelle bediening en steeds overheerlijk eten, meer moet dat niet zijn.

Ik was dezen avond trouwens comleet onvoorspelbaar want ik bestelde geen nummer 30 maar een nummer 32; je kan dus blijkbaar op niemand rekenen he; zeker niet op jezelf.

Ondertussen was het half negen geworden en trokken we richting grote markt voor "De Ommegang". Een begrip bij de Brusselaars. Ik heb wel al meer van die historische stoeten gezien en weet dus maar al te goed dat het niet echt mijn dada is. 
Misschien zou deze voorstelling wel anders zijn. Niet dus , daar waren A en ik het roerend overeen. Goed om één keer meegemaakt te hebben maar wat ons betreft zeker niet voor herhaling vatbaar.
Nog voor het eind verlieten we onze plaats en trokken naar het terras van de Falstaff voor een nachtmutsje (een laatste koffie wat mij betrof, moest nog met de wagen naar huis).

Blijkbaar hadden de obers ook net een nachtmutsje genuttigd want ze leken niet echt helder meer. Toppunt was toen een van de jobstudenten , waarschijnlijk bij wijze van weddenschap, zijn broek liet zakken in het café. Alle klienteel zat toch op het terras en hij had er wellicht niet bij stilgestaan dat waar wij zaten we een goede kijk hadden op het interieur. We bescheurden het van het lachen en toen de jongen doorhad  dat we zijn stunt hadden gezien is hij zich weliswaar komen verontschuldigen.

Ontgoocheling

Luna en ik waren vandaag afgezakt naar Gent om een Zumbales bij te wonen. We keken er beiden ongelofelijk naar uit , zo eens onder "meisjes"  iets samen doen. De les begon uiteindelijk een uur later dan voorzien en was helemaal niet wat we er ons hadden van voorgesteld. Er waren maar 4 mensen komen opdagen en het lokaal waar de les werd gegeven was ook niet echt optimaal. Volgende week kan je je officieel inschrijven maar ik denk eigenlijk dat we het aan ons zullen laten voorbijgaan. We zoeken wel ets anders.

Dwars door Geel

De laatste 2 weken waren ongelofelijk druk en ik ben er nauwelijks toe gekomen om mijn lap top te openen . Vandaag moet daar eigenlijk niet voor onder doen want er staan honderd en één dingen op de agenda: een tentoonstelling in de tekenacademie, afspraak bij de tandarts, kadeefeesten in de Hoogstraat en zeker niet te vergeten dezen avond de loopwedstrijd "dwars door Geel" en het optreden van "De Mens" op de bierfeesten.

De agenda voor vandaag zit barstenvol en  ik heb zelfs een afspraak, bezichtigen van een huis in Anvaing, moeten annuleren .

Om 9.00 met Killian in de tekenacademie  zijn rapportje af gaan halen . Naar jaarlijkse gewoonte is daar trouwens ook een tentoonstelling  aan gekoppeld en dit jaar zelfs een "stok" verkoop.

Van alle kinderen van de academie werd namelijk een werkje geselecteerd en dit werd dan in een catalogus geplaatst . De geselecteerde werkjes zullen vandaag om 11.00 per opbod worden verkocht ten voordele van een goed doel. Op het werkje van Killian kan echter niet meer geboden worden want de ouders hadden voorkooprecht en wie kan het nu laten om zijn eigen kind zijn werk aan te schaffen. Wij zijn dus vanaf de trotse eigenaars van een echte Killian met als titel " Het Dadelstokkendoosje"

 


Op een vrij vlot tempo zijn we dus door de tentoonstelling gewandeld want ik had om half elf afspraak bij de tandarts.
Terwijl ik daar was had ik de kinderen gevraagd een paar kleinere werkjes op te knappen en zich klaar te maken om naar de Kadeefeesten te gaan, diet trouwens weer een ongelofelijk succes waren.


Na het middageten vertrokken we uiteindelijk richting Geel, voor de loopwedstrijd 'Dwars door Geel".
Eigenlijk ben ik daar wel een beetje nerveus voor. Hoewel ik de laatste maand mijn loopschema vrij ernstig heb gevolg heb ik de laatste 2, 3 dagen toch een beetje minder gepresteerd en ik vraag mij eigenlijk af of dit enig effect zal hebben op mijn loopprestatie dezen avond..

Om 16.00 waren we ter plaatse en mochten de rugnummers worden opgehaald. Killian loopt mee in de Chiquitarun en mag dus weer een T-Shirt afhalen, en ik loop de 5 km en heb een ongelofelijk goed nummer 2555, van bijgeloof gesproken, maar ik voel het dit gaat me geluk brengen.

Uiteindelijk was het dan zover. 18.00u start van de "Kids Run". Killian zou deze keer het zekere voor het onzekere nemen en had zich helemaal vooraan opgesteld.Het startschot werd gegeven en de kinderen liepen de eerste paar honderd meter onder begeleiding van ervaren lopers. Ze zouden 2 toeren rond de kerk doen dus zou ik hem nog eens voorbij de startplaats zien passeren, terwijl Dimitri en Luna hem stonden op te wachten aan de finish. Aan het gejoel van de omstaanders kon je horen dat de kinderen weer in aantocht waren. En wonder boven wonder toen ze uit de bocht kwamen zag ik dat Killian meeliep met het kopgroepje. Uiteindelijk werd hij vierde, een puike prestatie en ik was best fier op mijn ventje. Nu hij zo goed had gelopen zou ik echter niet mogen onderdoen he.

 

19.00 u, mijn tijd was dus ook gekomen en van deze keer stond ik ook vrij goed vooraan aan de start. Ik vreesde echter dat dit niet zo'n makkelijke opdracht zou worden om de 5km volledig uit te lopen want het was drukkend heet, op dit late uur zelfs nog boven de 25 ° in de Kempen.

Het startschot werd uiteindelijk gegeven en ik liep vrij vlot mee. De eerste kilometer liep ik op iets meer dan 4 minuten, sneller dan ik tot nu toe ooit had gedaan. Ik trok me op aan het ritme van een paar mannen die voor mij liepen en nam  hun kadans over, eens mijn ritme gevonden was ik goed weg. Na 2.5 km begon de vermoeidheid echter door te wegen, de hitte speelde mij parten. Maar plots hoorde ik van de omstaanders dat ik de derde vrouw was die gepasseerd was, dit bood dus andere perspectieven en ik was op slag weer super gemotiveerd om door te gaan. In de vierde kilometer werd ik echter gepasseerd door een vrouw, ik had verdorie toch al die moeite niet gedaan om dit nu te laten schieten he.

De laatste kilometer heb ik mij dus in haar voetspoor gehouden. Ik dacht nog efkens ik ga dit oplossen zoals de wielrenners, mij eerst nog wat gedeisd houden en dan plots vanuit het niets een spurtje optrekken.Maar dat spurtje kwam er niet want ik zat op mijn limiet en had geen reserves meer om er nog over te gaan.

Haar ervaring won het blijkbaar op mijn onervarenheid want ze wist maar al te goed in te schatten waar ik mij bevond en op zo'n 50 meter van de finish sneed ze mij prompt de pas af. Uiteindelijk ben ik dus vierde geworden bij de dames. Mijn exacte looptijd weet ik echter nog niet want de tijden zullen pas maandag, rijkelijk laat, verschijnen in editie kempen van de Gazet van Antwerpen ( in Oost-Vlaanderen wellicht niet te verkrijgen) en dinsdag op de site van runningtour.

Een ding is echter wel zeker ik heb er minder dan 25 minuten over gedaan en op een haartje een plaatsje op het podium gemist . Ik mag dus wel een beetje trots zijn en ik heb niet moeten onderdoen voor onze Killian we zijn beiden vierde geworden in onze categorie.

Moe maar voldaan zijn we dan maar huiswaarts gekeerd en na nog een onglofelijk goed optreden van "De mens" en een overheerlijke Oudenaardse kriek op de bierfeesten zijn we in ons beddeke gekropen.


 

Much ado about nothing ( of toch niet)


Vandaag was ronduit een schitterende dag. Ik had een dagje vrij genomen op het werk, niet om te niksen maar om een alles op te lossen wat al een hele tijd bleef aanslepen.

De dag begon eigenlijk al heel goed met nieuws van een vriendin, ex klasgenote die toevallig vandaag jarig, een leuke uitnodiging stuurde.

En je hebt zo van die dagen waarop er klaarblijkelijk niet verkeerd gaat , de rest van de dag was ook best Ok.

Nadat ik de kinderen op school had afgezet ben ik "intervaltraining" gaan doen. "Mijn eerste keer". Op papier zag het er aanvankelijk vrij simpel uit, 8 maal 400 meter op volle snelheid, poep simpel. Op papier dan wel zoals ik al zei want in realiteit was het heel wat minder.Mijn persoonlijke asics trainer deed het heel simpel lijken. Inhet echt bleek dit echter absoluut niet zo te zijn.
De eerste 400 was ik nog redelijk positief , maar mijn positieve ingesteldheid minderde met de keer. De laatste 400 meter liep ik nog met moeite uit.Compleet uitgeput behaalde ik uiteindelijk mijn doel. Dit is dus duidelijk voor verbetering vatbaar

Efkens dacht ik te stoppen, na de vijfde keer of zo, maar uiteindelijk haalde ik de acht en kon het niet laten om dit onmiddellijk aan een aantal personen mee te delen.

Het loopprogramma dat ik nu  volg is eigenlijk vrij zwaar, 5 dagen lopen in de week, het lijkt haast ondoenbaar, maar het is wel absoluut nodig als ik begin september in Tilburg de 10 km in 50 minuten wil lopen , zoals ik mezelf heb opgelegd.

Na afloop van mijn loopsessie heb ik nog in een ik en een gauw de verf van één kant van mijn deur verwijderd en ben toen naar de Ikea gereden om de keukenbrochure. Had ze eigenlijk al verschillende keren meegebracht , maar steeds terug weggegooid met het papier.

Gisteren is er namelijk een aannemer komen kijken voor de plaatsing van een Epdm op ons plat dak en het wordt dus ook hoog tijd dat ik eens begin uit te kijken voor de inrichting van de onderliggende keuken. We kunnen toch niet eeuwig blijven kamperen.

Toen ik de kinderen ging afhalen op school was Luna aanvankelijk vrij ontgoocheld dat ik er zo vroeg was en dat ze niet naar de opvang mocht met haar vriendin Fleur, maar haar bui was vrij snel over en we hebben een heel gezellige avond beleefd, Niets speciaals iedereen zijn goesting. Killian een Star Wars film, Luna heel de avond over en 't weer rolschaatsen in de veranda, Dimitri Fifa 2009 op de Playstation en ik mijn Lap Top. O.K. we doen wel niets samen maar iedereen amuseert zich en wat wil een mens nog meer.
En na afloop ging ik nog in op een niet af te slagen uitnodiging van een goede vriendin
Zulke zalige dagen moesten er gewoon meer zijn

Laatste Yogasessie

Normaalgezien kijk ik echt wel uit naar de dinsdagse Yoga sessie maar vandaag is het eigenlijk met gemengde gevoelens. Het is immers onze laatste Yoga sessie voor het verlof.

O.K. normaalgezien schrijven we ons in september wel terug in maar het zal wel raar doen zo'n twee maanden zonder ons ontspanningsnamiddagje.

Myriam, onze Yoga instructrice was vandaag trouwens in topvorm. Er waren vandaag trouwens heel wat onbekende gezichten, waarschijnlijk heel wat Broodje Brussel adepten en dus was het voor haar waarschijnlijk dubbel zo hard om alle oefeningen terug van nul over te brengen.

Het uurtje was zo voorbij en na afloop waren mijn vriendin  en ik er nog meer van overtuigd dan bij aanvang van de les dat we ons in september terug zouden inschrijven voor een lessenreeks.
In tussentijd ben ik echter absoluut niet van plan om stil te zitten want vanaf 29 juni volg ik een cursus Zumba in Gent;Het compleet tegenovergestelde dus maar who cares, zolang het maar plezant blijft.

Domein De Ghellinck

Deze middag hadden we afgesproken met het koppel uit Semmerzake , dat we afgelopen zomer op verlof in Frankrijk waren tegengekomen. We hadden er een bijzonder plezante tijd beleefd en ook onze kinderen hadden zich onderling heel goed geamuseerd. Ondanks die goede band daar was het er afgelopen jaar nooit van gekomen om eens af te spreken en foto's en anekdotes uit te wisselen.

Om 3 uur hadden we dus afspraak in het gemeentelijk domein de Ghellinck in Elsegem. Hoewel het eigenlijk vlakbij ons is waren we daar nog nooit geweest, en dus eigenlijk best wel benieuwd wat we zouden kunnen verwachten.

Hoewel het er s'morgens niet naar uitzag was het ondertussen toch wel vrij goed weer geworden en we konden dus op het terras gaan zitten, wachtend op onze vakantiematen.

De eerste momenten verliepen eigenlijk vrij stroef en ook de kinderen gedroegen zich een beetje onwennig tegenover elkaar.
Maar algauw liep alles los en werd de ene na de ander herinnering opgehaald. Er was het afgelopen jaar trouwens ook het een en het ander veranderd op persoonlijk vlak en voor we er erg in hadden was het 7 uur geworden en tijd om naar huis te gaan. We wisselden nog DVD's uit met vakantiefoto's en spraken af dat we het nu niet zo lang zouden uitstellen voor we nog eens zouden afspreken.

Goede intenties dus maar ik vrees er een beetje voor dat het deze keer nog langer zal duren dan de vorige keer voor we nog eens afspreken.

Morrissey

Ik had dezen avond afgesproken met mijn vriendin S om naar het optreden van Morrissey te gaan in de Elisabethzaal in Antwerpen. Na mijn werk vertrok ik dus onmiddellijk richting Gent om haar op te pikken en zo samen door te rijden naar Antwerpen.

Voor naar het concert te vertrekken had ik snel nog eventjes gekeken naar de concertfilmpjes op You tube  en ik had er eigenlijk geen goed oog in. In de eighties waren Morrissey en the Smiths  iconen, ongenaakbaar en een voorbeeld voor hun generatie.
Ik vroeg me dus af of van al deze dingen nog iets bemerken zou zijn zo veel jaren later.

Het voorprogramma werd verzorgd door Doll and the Kicks, helemaal niet slecht ,al vroeg ik me achteraf wel af of dat meiske na afloop geen keelpijn zou hebben gehad.

En dan, le moment supreme, de opkomst van Morrissey. gehuld in een strak zwart pak, met gestylede haarsnit en rond zich een zweem van sixties nostalgie. Het publiek was razend enthousiast en Morrissey liet zich deze aandacht meer dan welgevallen, door zijn handen te laten betasten als ware het relikwieen.

Songs uit zijn nieuwe Cd werden afgewisseld met klassiekers, zowel nummers van zijn eigen platen als nummers van the Smiths.

De ambiance zat er goed in en Morrissey wist het tempo er heel goed in te houden door trage en snelle nummers af te wisselen. De man heeft dus blijkbaar nog niets van zijn charisma en stijl verloren.

Op een bepaald moment werd een fan echt uitzinnig en besprong het podium om zijn idool een gigantische knuffel te geven. De liefde was echter van korte duur want de security trokken de man nogal hardhandig van het podium en ik veronderstel dat dit voor hem wel eens het einde van een legendarisch concert zou kunnen zijn geworden, als hij al niet in hotel amigo is beland.

Het concert was kort maar krachtig maar zeker de moeite waard.

Achteraf gingen we nog efkens in het foyer om te kijken of we geen oude bekenden tegenkwamen, maar een helaas, Behalve enkele zogenaamde "Bv's " konden we geen enkel familiair gezicht in de massa bespeuren.

Voldaan keerden we huiswaarts met op de achtergrond de tonen van de Smithsplaat Louder than Bombs.
Raar hoe bepaalde zaken door de tijd vervagen maar door één enkel element terug glashelder worden, inclusief de bijhorende gevoelens.

We hebben afgesproken dat we ook eens zouden uitkijken om naar een concert van "The Cure" te gaan. Weer iets om naar uit te kijken dus.

SETLIST Concert:

This charming man

 Irish blood, English heart

 Black cloud

 When last I spoke to Carol

 How soon is now?

 I'm throwing my arms around Paris

 How can anybody possibly know how I feel?

 Let me kiss you

 The world is full of crashing bores

 Ask

 Why don't you find out for yourself?

 Seasick, yet still docked

 Some girls are bigger than others

 Sorry doesn't help

 Best friend on the payroll

 I keep mine hidden

 The loop

 Girlfriend in a coma

 I'm ok by myself

 

 First of the gang to die

AA GENT

Het is de laatste paar weken nogal hectisch geweest en dus hebben we besloten om het dit week end eens superrustig aan te doen. Alhoewel, toen ik gisteren op google zocht om informatie over KAAG de gentse atletiekvereniging  kwam ik toevallig terecht op de voetbalsite van AA Gent en wat bleek er zou op 6 juni een verkoop plaatsvinden van clubitems van afgelopen voetbalseizoen.

Toen ik dit aan Dimitri zei wou hij wel eens een kijkje gaan nemen op de verkoop in het Ottenstadion.

De weg naar het stadion kent hij natuurlijk vlekkeloos want ik vermoed dat hij met zijn leerlingen van de rijschool wel eens een ommetje doet langs de voetbaltempel en dus waren we vrij snel ter plaatse.

De verkoop vond plaats in de openlucht kaffee van het stadion en alle overgebleven kledij lag kris kras door elkaar in kartonnen dozen.
Het was eigenlijk bijna onbegonnen werk om achter een bepaald item in een bepaalde maat te beginnen zoeken.
Maar met enig geduld vonden we toch een mooie winterjas voor Dimitri en een voetbal outfit voor Killian, iedereen kontent dus.

Beiden hebben ze dus nu een outfit van de Buffalo's en dat komt eigenlijk goed uit want ze hadden toevallig net besloten om een abonnement te nemen op AA Gent voor komend seizoen.

Bij deze werd dus ook het veld ( momenteel braakliggend terrein) en de tribunes gekeurd en goed bevonden. In afwachting van de verhuis van de ploeg naar het nieuwe stadion natuurlijk, maar dit zou naar het schijnt niet voor de winterstop van seizoen 2010-2011 zijn.

Het worden dus rustige zaterdagavonden voor Luna en mij komend voetbalseizoen.

To yoga or not to yoga

Doordat het gisteren een hoogdag was, hadden mijn vriendin A en ik eigenlijk niet concreet afgesproken om naar de Yoga te gaan vandaag. Ik besloot uiteindelijk om toch maar mijn yoga outfit mee te nemen in de hoop dat zij dat ook zou hebben gedaan en blijkbaar hadden we hetzelfde gedacht want we gaan we deze middag dus effectief naar de les.

Hoe langer we die lessen volgen, hoe liever ik het trouwens doe.
Eigenlijk is dat wel een beetje logisch want doordat je lichaam elke keer toch een beetje soepeler wordt, gaan de oefeningen op den duur al langs om gemakkelijker, en kan je meer voldoening putten uit de verschillende houdingen.

Hoewel het vandaag een vrij rustige les, gaf ze ons na afloop een meer dan deugddoend effect.

Spijtig genoeg zit onze lessenreeks er bijna op maar w'hebben afgesproken dat we na het groot verlof opnieuw een abonnement gaan aanschaffen, het moet maar zo leutig niet zijn.

Ladies  Run Kortrijk

Eindelijk is het dan zo ver, de grote test, vandaag zal ik daadwerkelijk weten of ik de 5km in een acceptabele tijd kan uitlopen, en of alle inspanningen van de afgelopen 2 maand niet voor niets zijn geweest

Het was deze morgen nog geen zeven uur of ik was mijn bed al uit, kwestie van een heel beetje wreed nerveus te zijn.
Tijdens het ontbijt heb ik op de laptop nog efkens negekeken hoe het parcours verliep en geprobeerd om enkele herkenningspunten te memoriseren,  zodanig dat ik mij een beeld zou kunnen vormen van de nog af te leggen weg tijdens het lopen. Ondertussen waren ook Dimitri en de kinderen opgestaan en maakten we ons klaar om richting Kortrijk te vertrekken.

De inschrijvingen , het afhalen van de rugnummers en de start van de 5 en 11 km vond plaats aan de sporthallen aan de Bad Goddeslaan. Toen we daar aankwamen was het er reeds razend druk.
Eens mijn nummer opgespeld en mijn chip bevestigd gingen we tenslotte kijken naar de start van de jogging van de mannen. Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte en ik was eerlijk gezegd een beetje verwonderd hoe traag die massa aan de start op gang kwam.

Ondertussen was het tijd geworden voor de opwarmingssessie voor de vrouwen en daar we er toch voor betaal hadden zijn Luna en ik maar duchtig gaan deelnemen.

11.30 het uur van de waarheid was aangebroken. De damesrun zou ook beginnen. Toen het startschot afging begonnen de vrouwen niet onmiddellijk te lopen maar weerklonk er eerst een spontaan gegiechel, waarschijnlijk deels ontlading van de opgebouwde spanning.

De meute zette zich in beweging en daar ik helemaal achteraan stond duurde het wel eventjes voor ik ook kon beginnen lopen. De eerste paar minuten was je quasi verplicht om in de voetsporen van je voorganger te blijven lopen maar na een minuut of tien werd de loopruimte toch een stuk groter en kon je je eigen tempo beginnen maken.

De tijd die ik al de gehele tijd had vooropgesteld , namelijk 27 minuten, zou ik dus hoogstwaarschijnlijk niet meer halen, maar al bij al liep dit parcours toch wel vrij vlot.

De aankomst aan de bruultorens was vrij indrukwekkend en voelde haast euforisch aan maar ik had er niet het flauwste benul van hoe goed of hoe slecht ik had gelopen. De officiele uitslag zou dezen avond trouwens pas om 21.00 uur te zien zijn op de site van running tour.

Dimitri die had gehoopt om te kunnen komen supporteren aan de aankomst stond ondertussen nog steeds geblokkeerd met de wagen aan de Bad Goddeslaan. Het zou nog meer of een uur duren voor hij me zou kunnen oppikken aan het station van Kortrijk.

S'Avonds heb ik dan uiteindelijk mijn uitslag gezien, ik had 27minuten 41 over de afstand gedaan en was als 107 binnengekomen op een totaal van 993.'k ben eigenlijk wel een beetje fier dat ik het heb gehaald en ben nu zeker nog meer gemotiveerd om door te gaan en de volgende keer toch een betere tijd neer te zetten.


    

Voor efkens Flandrien


De laatste tijd doen we met het hele gezin vrij veel aan sport. En ik moet toegeven dat dit wel een beetje verslavend werkt . Toen Dimitri deze middag thuiskwam en vroeg wat we vandaag gingen doen zei ik onmiddellijk fietsen.

Ik had echter niet onmiddellijk begrepen dat hij op iets anders alludeerde. We zijn vandaag namelijk 11 jaar getrouwd en hij dacht dat ik dit vandaag wou vieren en iets speciaals doen.

Eerlijk gezegd, ik was dit vergeten. Ik ben niet echt een super koele kikker of zo maar zie er niet echt het nut van in van iets dat we de afgelopen 5 jaar ook niet hebben gevierd vandaag opeens wel te vieren.

Mijn reactie op zijn vraag was dus niet echt de gewenste veronderstel ik want het was zoiets van ; dat is dan al 10 jaar te veel.
Van dat fietsen, dat hebben we dus wel gedaan he. Dimitri  had zijn ouders beloofd dat hij vandaag hun gras zou afrijden. We besloten dus om de auto thuis te laten en met de fiets naar Ronse te rijden. Lunaatje zag het niet echt zitten om met haar fietsje mee te rijden dus ging ze bij mijn ma maar Killian was wel onmiddellijk klaar om mee te gaan.

Vol moed vertrokken we richting Ronse via Leupegem, Maarkedal, Etikhove, Nukerke, Louise-Marie en uiteindelijk Ronse. Voraal het laatste stukje naar Hogerlucht woog zwaar door, vooral voor Killian met zijn kleine fiets maar uiteindelijk geraakten we er toch.

Eens aangekomen bij de woning van mijn schoonouders bleek de tuin echter in een ergere staat dan we hadden verwacht. Dimitri reed het gras af en Killian en ik hebben meer dan 3 uur aan een stuk als gekken kruid gewied , maar uiteindelijk was het het toch nog niet volledig opgeruimd.

Dimitri opperde zo efkens, het zou wel tof zijn mochten wij ook zo'n tuin hebben . Ik mag er echter niet aan denken, zo elk vrij moment dat je hebt in de tuin kruid zitten wieden. Voor efkens , en in de zon, valt dat wel mee , maar ik zou absoluut niet willen dat ik verplicht zou zijn om dit elk week-end te doen.

Doodop vertrokken we uiteindelijk terug richting Oudenaarde. en toen ik pas terug op mijn fiets zat wenste ik eventjes dat we met de auto waren gekomen. maar na enkele momenten ging de vermoeidheid weg en uiteindelijk kwamen we vrij snel terug bij mijn moeder aan om Luna terug op te pikken.

Een goede oefening was het in ieder geval in mijn aanloopjaar naar het oprijden van de Mont Ventoux, wan dat moet ik gewoon doen . Zeker nadat ik onlangs nogal pocherig tegen een vriend heb gezegd dat ik de kale berg zeker zou oprijden, zeker een keer of drie.
Soms zegt een mens wel eens iets te veel hé.