Luc Tuymans, "Against the day"


Ik heb dezen avond afgesproken met mijn vriendin A om eens een stapje in de wereld te zetten. We hadden reeds een tijdje het plan opgevat om de thema tentoonstelling rond het oeuvre van Luc Tuymans die momenteel bij Wiels in Vorst loopt te gaan bekijken en dit gaan we vanavond dus effectief doen. We zijn immers beiden bewonderaars van zijn oeuvre en dit zelfs al van voor hij zijn schilderij l'Archiduc" aan Brad Pitt verkocht.

Ik was dus vandaag met de wagen naar Brussel gereden en had mijn GPS mee voor het geval we niet onmiddellijk zouden vinden. Moeilijk vindbaar bleek het achteraf gezien toch niet echt te zijn want eens het Zuidstation voorbij hoefden we gewoon de weg langs het spoor richting Vorst te volgen en we kwamen recht op de voormalige Wielsbrouwerij uit.

Het gebouw ken ik reeds lang want ik passeer er nu toch al zo'n 12 jaar dagelijks met de trein maar het is pas recent gerenoveerd en eerlijk gezegd , het is prachtig gedaan. De zaal waar vroeger de brouwketels stonden werd heringericht als kaffee en bookshop en dit allemaal volgens Hollands principe, sober, functioneel maar toch gezellig.

Er liepen verschilllende tentoonstellingen maar wij waren voor Tuymans gekomen en dat zouden we dus ook zien.
In de tentoonstelling "Against the day" worden in wereldpremière 20 nieuwe schilderijen voor het eerst publiek getoond. Het centrale thema zijn beelden uit computerprogramma's, televisieshows, bewakingscamera's, e-foto's, beelden van scanners en andere zogenaamde perfecte simulaties, virtuele beelden die tegelijkertijd fascineren en afschuw wekken. De bedoeling van deze reeks is voor Tuymans de banaliteit overstijgen door de flikkerende beeldenstroom te bevriezen.

Allemaal schoon gezegd maar kunst is toch heel persoonlijk en moet "aangrijpen". Wat mij betreft was dit bij deze reeks absoluut niet het geval; ik werd op heen enkel moment ontroerd noch gegrepen door één van de werken en ook mijn vriendin was niet echt overtuigd.

We bezochten nog de tentoonstelling rond Bruno Serralongue en besloten dan om maar ergens iets te gaan eten.
Lang moesten we niet nadenken waar. De thai op Saint- Géry. Nog straffer , ik hoef zelfs de kaart niet te zien ik neem gewoon een nummer 30, zoals gewoonlijk: chicken with cashewnuts.

Toen we er aankwamen was ik efkens verwonderd dat er zo verschrikkelijk veel volk was, maar vandaag is de openingsavond van de Jazzmarathon en dit lokt jaarlijks enorm veel volk naar de Brusselse binnenstad. We vonden uiteindelijk nog een plaatsje op het terras bestelden ons habitueel nummertje. Grappig bij die thaise restaurants op de Saint Gery is dat die obers gewoon van het ene naar het andere restaurant lopen. We hadden een koffie besteld en di ging hij gewoon halen in het eethuis ernaast. En als je niet goed oplet merk je dit zelfs niet eens op want al die restaurants gebruiken gewoon hetzelfde servies.

Om 20.00 had ik via mijn baas kaarten gekregen voor de openingsreceptie van de Jazzmarathon op het Stadhuis.
We kwamen er zo'n kwartiertje na aanvang aan en het was er reeds afgeladen vol maar niemand die we echt kenden, behalve de burgemeester dan. De avond werd gesponsord door de vereniging van Waalse regionale produkten , wijn , kaas , paté enz. en die was er dus in overvloed aanwezig.

Al bij al was dit toch niet echt ons ding en we besloten dan maar om nog efkens af te zakken naar het Sint Katelijneplein waar er een Jazzband optrad die ons wel aansprak.
'
'Twas gewoonweg een fantastische avond, veel interessante dingen gedaan en gezien, prachtig zomers weer en een prettige gesprekpartner. Soms kan alles toch zo simpel zijn.

Birthday

39 word ik dus vandaag en het belooft een schitterende dag te worden. Toen ik om 4.00 uur opstond had ik mijn eerste verjaardagswensen al ontvangen van een collega op het werk, die ze had verzonden om één uur. Op de trein zat mijn zus die me feliciteerde en op het werk had mijn collega een cadeautje op mijn bureau klaargezet. Allemaal toffe attenties die mijn dag gewoon niet meer stuk konden maken.

In de loop van de voormiddag belden mijn ma en mijn vriendin nog en ook van nog een paar collega's kreeg ik welgemeende felicitaties.

Onder de middag, het zonnetje scheen verleidelijk fel, ben ik in het centrum van Brussel een toertje met mijn fiets gaan rijden. Al hijgend de Botanique naar omhoog en zo tot aan de Place de la Liberte waar ik op een koel terrasje een cola dronk alvorens mijn tochtje verder te zetten en terug te keren naar mijn bureau.

S'avonds mocht ik in de garage mijn auto gaan ophalen, die het ook dit jaar terug heeft gehaald op de schouwing en dus weer een jaartje verder kan en na nog een bezoekje aan mijn zus en schoonbroer, waar ik een enorm mooie plant kreeg ben ik met de kinderen nog een toertje gaan fietsen, tot in Eine en zo terug langs de bloemenwijk.

Luna's rijkunsten worden al langs om beter en ik geniet er echt van om ze zo ontspannen bezig te zien. Dit is dus duidelijk voor herhaling vatbaar.

Jeanine Longo in spe


't was vandaag gewoonweg een zalige dag. Ik werd reeds heel vroeg gewekt door de eerste zonnestralen en was niet meer te houden. Ik ben dan maar op mijn gemak rustig gaan ontbijten, en heb me dan klaargemaakt om te gaan joggen. Vol moed begon ik eraan maar ik had het vandaag knap lastig. Gisterenavond had ik immers nog een pak frieten naar binnengewerkt en dat was vandaag tijdens het lopen duidelijk merkbaar. Ze waren duidelijk nog niet helemaal verteerd.

Na zowat drie kwartier had ik mijn opgelegde schema afgewerkt en eerlijk gezegd ik was er niet echt kwaad om. Met een rood aangeschoten hoofd kwam ik thuis en werd door Dimitri, die ondertussen opgestaan was ontvangen onder hoongelach, hij brabbelde zoiets van indianen en reservaten en zo....  Ik heb het toch maar gedaan he, en ik ben best wel een beetje fier op mezelf.

In de namiddag kwamen Isabelle, Cees en Sam op bezoek en hebben we een beetje gekletst in de tuin, waar het trouwens zalig vertoeven was . Op dat moment nog wel want een goed half uur later was het er niet meer te houden van de hitte.

Ik besloot dan maar om efkens buiten te gaan, mijn fiets te nemen en een paar rekeningen te gaan betalen. Killian was onmiddellijk klaar om mee te gaan met zijn fiets maar Luna zag dat aanvankelijk niet zitten. Toen ik haar verzekerde dat we niet in het drukke verkeer zouden rijden maar enkel langs fietspaden en rustigere banen was ze dan toch te overtuigen.

We vertrokken via het rustige fietspad langs de schelde richting Eine en het ging wonder boven wonder heel goed.
Eens aan het bankfiliaal aangekomen zagen de kinderen het zelfs niet meer zitten om direkt naar huis terug te keren en dus besloten we maar om een ommetje te maken langs mémé en bompa en daar iets te drinken.

Onze tocht werd verder gezet richting Ename  via de Ohiobrug . Toen Luna voor de brug kwam zei ze " als ik dit kan , kan ik alles". Ze reed al zittend de brug op maar toen kwam het grote moment: terug naar beneden rijden. Ik maakte haar duidelijk dat ze haar handen op de remmen moest houden en nu en dan een beetje bijremmen. Aanvankelijk nam ze dit vrij serieus want ze drukte gewoonweg de remmen volledig dicht en bewoog zo geen millimeter meer. Uiteindelijk verkrampte ze iets minder en reed de brug voorzichtig af, Killian was ondertussen wat verder uitgereden maar wachtte braaf op ons aan het eind van de brug.

Ons Luna deed het absoluut niet slecht, maar gezond voor het hart was deze trip toch niet hoor. Ik heb een paar keer efkens gepanikeerd toen ze nogal ongecontroleerde bewegingen maakte. Maar ze zal het uiteindelijk toch moeten leren in het verkeer ook he.

Toen we bij mijn ouders aankwamen heb ik wel efkens Dimitri verwittigd want ons uitstapje dat aanvankelijk een kwartiertje zou duren heeft uiteindelijk bijna 2 uren geduurd.maar 't was ongelofelijk plezant en ik heb er immens van genoten om mijn 2 vedetten zo bezig te zien.

Morgen geven ze trouwens terug zulk zomers weer en ik heb ze beloofd dat als ik van mijn werk kom we nog een klein stukje zullen gaan rijden.

Rommelmarkt Bergstraat

Elk jaar op de vrijdag na Hemelvaart vindt er in de Bergstraat in Oudenaarde een gigantische rommelmarkt plaats en elk jaar spreekt de gehele familie af bij mijn ouders die in de Bergstraat wonen. Mijn moeder maakt dan voor iedereen eten klaar en de gehele familie installeert zich in ons "kraam".

Gisterenavond hadden we nog al onze rommel verzameld en met de aanhangwagen bij mijn ouders afgezet en ook de kinderen waren er gisteren al blijven slapen, kwestie van geen seconde van de gehele gebeurtenis te missen.

Killian wil zich een nieuw lego star wars ruimteschip aanschaffen dat 49euro kost en wil dat geld vandaag bijeen verdienen door het verkopen van zijn oud speelgoed en andere rommel die toch niet meer van pas komt.

Even vroeg als mijn ouders was hij al van de partij om zijn wilde plannen te realiseren en toen wij aankwamen rond kwart voor 9 had hij al voor zo'n 65 euro verkocht.

Hoewel het vooral in de voormiddag goed weer was, was er toch niet zo veel volk als andere jaren, ook hier laat de crisis zich dus duidelijk voelen en volgens sommige van de marktkramers is de impact van Ebay hier niet te onderschatten. Je merkte duidelijk dat de mensen niet meer bereid zijn om geld uit te geven. Het mes snijdt echter langs beide kanten want ook ik ben niet meer bereid om alles voor niets weg te geven. Als ze het er niet voor over hebben wel dat ze het dan laten liggen bij mij ligt het ook niet echt in de weg.

Tegen de middag begon het een stuk kouder te worden en minderde de verkoop maar al bij al kunnen we niet echt ontevreden zijn.
De kinderen hebben op het eind van de dag elk zo'n 50 euro verdiend en ook ik heb nog zo'n 20 euro binnengehaald door de verkoop van mijn oude kleren.

Killian heeft dus zijn vooropgestelde bedrag bijeen, en kan dus morgen zijn Lego doos gaan halen maar hij heeft het niet voor niets gekregen,  hij heeft er wel een gehele dag hard moeten voor werken.

Kids Run Gent

Ze hadden er heel erg naar uitgekeken en nu is het dan eindelijk zover: De kinderen lopen mee in de Chiquita Kids run in Gent. Ik was ze gisteren nog snel een paar gepaste loopschoenen gaan halen en ze waren er dus helemaal klaar voor.

Toen we op het Sint-Pietersplein aankwamen was het er nog vrij kalm. We besloten dan maar om op het gemakske de T-Shirts van de kinderen te gaan ophalen aan de daartoe voorziene stand en nog wat rond te neuzen aan de andere kraampjes.

Plots kwamen er twee mannen op ons afgestapt met een camera. Bleken het 2 mensen van de BBC televisie te zijn die naar Gent waren afgezakt om een reportage te maken over het initiatief dat momenteel in verschillende Gentse scholen loopt " Veggie Thursday". Onze kinderen gaan niet in Gent naar school en dat maakte ik die mensen meteen duidelijk maar dit bleek helemaal niet erg ze hadden gewoon kinderen nodig die een mening over het initiatief hadden.

Praktisch gezien zou de Engelse journalist een vraagje stellen aan de kids in het Engels, ik zou dit vertalen en vervolgens hen antwoord terug naar het Engels vertalen.

Killian was onmiddellijk bereid om mee te doen en antwoordde vrij gevat op de hem gestelde vraag. Luna daarentegen was met heel die heisa niet erg opgezet en weigerde dus resoluut te antwoorden. Oordelend op de kwaliteit van hun antwoorden, weinig kans dus dat er iets van uitgezonden wordt.

Ondertussen was er reeds heel wat beweging op het Sint-Pietersplein en waren we aangekomen aan de Chiquita village, een heus "Atletendorp", waar de mini-joggers zch naar hartelust konden uitleven.

        


Om 13.30 uur was het dan zover. De kinderen begaven zich naar de ING startboog en de "GELE" massa zette zich na een gezamenlijke Warm-Up sessie in beweging onder begeleiding van de "Gentse flikken".

 



We probeerden in de wriemelende massa onze kinderen terug te vinden maar dit was onbegonnen werk. Bij het begin van de tweede toer zagen we dat Killian zich had aangesloten bij de kopgroep , alhoewel hij het duidelijk moeilijk had. Hij had namelijk voor de loop gezegd dat hij de eerste zou aankomen om op de foto te staan in de krant. Hij had zich er toen weinig rekenschap van gegeven dat er ook kinderen zouden deelnemen die elke week trainen en aan wedstrijden meedoen.

Luna daarentegen,van wie we aanvankelijk het ergste vreesden na een voorval op de atletiekclub in Oudenaarde, liep mee met de middenmoot en had het duidelijk ook lastig maar hield toch vol.
Ze bereikten beiden zonder kleerscheuren de finish.


       

De medaille, de banaan het drankje en de prijzentas die ze aan de aankomst ontvingen maakte echter veel goed. En toen we terugkeerden naar de wagen  waren ze best fier op hun prestatie. En ik moet eerlijk gezegd toegeven dat het niet alleen zij waren die trots waren oof Dimitri en ik glunderden een beetje.

  

Buddha


Ik had me gisteren bij het lopen een beetje geforceerd en dat kan ik vandaag dus duidelijk voelen. Mijn rechterheup wringt precies een beetje tegen.

Maar voor alles is een oplossing en dus gaan we deze middag naar de yoga.
T'is eigenlijk al vrij lang geleden sinds vorige les, maar de laatste weken kwam er iedere keer wel iets tussen. Was ik het niet die verstek liet gaan dan was het mijn vriendin.

Vandaag gaan we dus en eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit. Je moet je die yoga lessen niet voorstellen als een uur lekker niets doen en zen wezen, het is een vol uur intensief met je lichaam en ademhaling bezig zijn.

De les van vandaag was een echte verademing en ik heb me een vol uur volledig kunnen concentreren op de oefeningen. Daar de groep vandaag  een pak kleiner dan gewoonlijk kon de lesgeefster zich trouwens veel meer met elk van ons bezighouden en verkeerde houdingen corrigeren. Wat ongelofelijk interessant is want eens je hebt gevoeld hoe het echt moet, doe je het de volgende keer onbewust beter.

Na zo'n les voel je je werkelijk als herboren en wonder boven wonder ook de pijn in mijn heup was hiermee grotendeels verdwenen. Waarschijnlijk was die gewoonweg het gevolg van te weinig stretching na de loopsessie, iets waar ik in het gevolg misschien een beetje meer rekening moet meehouden.

Swaffelaar gezien

Normaalgezien moest ik deze avond naar de start to run sessie in Maarkedal , maar het lopen gaat momenteel zeer goed en ik loop eigenlijk al een stuk langer dan ze daar doen. Daarom heb ik besloten om deze avond op mijn eentje naar de finse piste te gaan en daar mijn loopsessie op het gemak af te werken.

De eerste 10 minuten liepen vrij moeilijk ik had deze middag bij het eten een glas wijn gedronken en had hierdoor precies zware benen. Na een dikke 10 minuten strompelen leek dit over te gaan.

Het was vrij druk op de piste, het was dan ook verwonderlijk toen daar plots uit het niets een "swaffelaar" opdook. De man, begin de 20 en niet onaardig stond langs de kant tegen een boom te swaffelen.
Ik dacht eventjes dat het zoals onlangs op TV , verborgen camera was, maar niet dus het was een echt exemplaar.
Maar allez hoe haal je het nu in je hoofd om in klaarlichte dag zoiets te forceren en dan moet je nog weten dat de meerderheid lopers dezen avond mannen waren he.

De dame die voor mij liep had hem blijkbaar ook opgemerkt want toen we de volgende toer op dezelfde plaats kwamen keek ze nogal zenuwachtig om zich heen.

Swaffelaar of niet, ik heb goed gelopen. Normaal gezien moest ik 10 min, 12min, 12 minuten lopen maar de laatste 12 heb ik gewoon tot 16 minuten opgetrokken, k'had toch nog wat overschot.

Op een totaal van 43 minuten heb ik dus 7.5 km afgelegd en k'heb het gevoel dat ik eindelijk mijn loopritme heb gevonden. Tegen volgende week doe ik gewoon nog een toertje bij.

Bianchi dama bianca tiagra 2009


Ontbijt op bed, zo werd ik deze morgen gewekt. Het was nog geen half acht of Killiantje stond in ons kamer met een dienblad vol lekkers , en heerlijk geurende koffie. Fijn om zo gewekt te worden al zou het misschien een half uurtje later mogen zijn.

Eenmaal wakker begin ik immers ook ambetant te doen en mijn wederhelft apprecieert dat niet altijd even erg. Om hem nog efkens te laten slapen ben ik dan maar met Killiantje naar beneden gegaan en hebben we daar verder ontbeten.

Om 9.00 uur was ik klaar om mijn loopschema van de dag af te werken, de eerste dag van week 8, 15 minuten lopen, 2 minuten stappen en terug 15 minuten lopen. Niet echt een probleem al heb ik het vandaag tegen een veel lager tempo gedaan. Een kennis die ik af en toe tegenkom op de piste en die al ettelijke jaren loopt had me aangeraden om het wat rustiger aan te doen en het werkt dus effectief.

Ik heb de volle dertig minuten vlot gelopen zonder echt diep te gaan en zonder mijn babbel te verliezen.
Ik zie het eigenlijk al langs om meer zitten om op 1 juni de 5km in een mooie tijd en in één keer uit te lopen.

S'middags zijn de kinderen bij hun neefje gaan spelen., Luna vertrekt morgen immers op zeeklassen en zal hem dus bijna een hele week niet zien..

Terwijl de kinderen dus weg waren zijn wij eventjes tot aan de Molecule gereden in Vichte. Ik had in de fietsencollectie van Bianchi een heel mooi damesmodel gezien en wist dat deze daar verdeeld werden. Ze hadden het vrouwenmodel echter niet in de winkel staan en klaarblijkelijk zou het model in mijn maat niet eens meer beschikbaar zijn. Typisch natuurlijk, maar absoluut niet erg want t'zal nog een tijdje  duren voor ik de volledige prijs bijeen heb gespaard

Busje mama


Deze morgen vertrok Killian om 9.00 uur met de tekenacademie naar het Afrikamuseum in Tervuren.
Ik moest hem dus ruimschoots op tijd gaan afzetten aan de tekenschool en aangezien de meeste ouders ook nog efkens stonden te wachten tot de bussen er waren en om zich ervan te vergewissen dat alles effectief zoals gepland zou doorgaan, stond ik dus nog efkens aan de ingang te treuzelen.

Verkeerde beweging dus, een tiener heeft dat dus blijkbaar niet zo graag dat zijn moeder daar bezorgd staat te doen, over zijn haar wrijft en erop aandringt om toch zeker bij zijn kameraadjes te blijven.

Killian maakte mij dit vrij snel duidelijk door me een kus te geven en er snel aan toe te voegen, het zal wel gaan hoor, je hoeft niet te wachten.

Ik keerde terug naar de wagen deels fier dat hij zo zelfstandig geworden was, deels beseffend dat hij nu wel echt groot wordt .

De tekenschool was echter nog maar de eerste etappe van de dag. S'middags mocht Luna gaan spelen bij een vriendinnetje van haar klas, in Horebeke.

Kortom, de hele dag heb ik niets zinnigs gedaan.
Na het kopen van een cadeautje, de wekelijkse boodschappen, middageten, trip naar Horebeke, Killian recupereren aan de tekenschool, terug naar Horebeke om Luna te halen was het zonder het te beseffen 17.30u en om 18.45u hadden we afgesproken in Ternat.

Ik vrees dat mijn rol als chauffeur er niet makkelijker op zal worden want binnen niet zo heel lang meer zal ik vermoedelijk ook nog nachtshiften af te werken hebben, al hoop ik wel dat dit niet te snel komt.

 

Leeg


Fijn dat ik dezen avond kan gaan lopen want ik zal het nodig hebben om mij eens ferm af te reageren.Voor mijn part regent het gewoon dat het giet, zo zal ik tenminste ne keer al dat gezever van de afgelopen dag van me af  kunnen zetten.

Hypocrissie en achterbaksheid was weer eens de orde van de dag op het werk. Het ergert mij al langs om meer hoe sommige mensen daar hun dag kunnen mee vullen en dan nog de indruk geven dat zij de enige goede elementen zijn in het verloederde systeem. Eigenlijk wil ik er zelfs niet veel woorden aan vuil maken want al bij al zijn ze het niet waard. We gaan het vanaf nu enkel nog hebben over LEUTIGE dingen

t'was dus meer dan een verademing om een halfuurtje in het landelijke Maarkedal te gaan lopen met mensen zonder vooroordelen en met maar één doel voor ogen de 5 km in een ruk uitlopen.

Gisteren  was ik trouwens ook al gaan lopen maar dan op de Finse piste en eerlijk gezegd, ik was op dreef. Heb 5 km gelopen op exact 27 minuten, wat ik zelf niet slecht vind voor een beginner. Maar 't moet nog veel beter hoor, ik zou graag tegen het eind van de maand op 25 minuten geraken. De tijd van gisteren was misschien wel geen toeval hoor, ik werd namelijk een beetje aangemoedigd door één van de doorwinterde lopers die ik geregeld op de piste tegenkom. Elke keer als ik hem tegenkwam gaf hij me aanwijzingen en instructies om het beter vol te houden. Wonderlijk wat zoiets teweeg kan brengen.

Ik zal hem op den duur nog moeten meenemen naar Kortrijk om mij daar ook aan te moedigen.

Armaured assault tank


Tijdens mijn studententijd in Gent, had ik de Star Warsfilms ooit wel gezien maar ik was nooit een die hard fan geweest, Killian daarentegen  is de laatste tijd nogal geobsedeerd door alles wat met Star Wars te maken heeft. Hij en zijn kameraden praten over niets anders meer en ze verzamelen alle ruimteschepen diè Lego op de markt brengt.

Elk op toer schaffen ze zich een schip aan zoeken dan uitgebreid de mogelijkheden van het tuig uit en natuurlijk niet te versmaden welke star wars figuurtjes in de doos ingesloten zitten.

Dit week end moesten we dus willen of niet naar Gent. Hij was al geruime tijd aan het sparen voor de " Armaured assault tank" ( AAT voor de kenners) en nu had hij het bedrag bijeen en konden we het gaan halen. Geen gewone doos blijkbaar want als je zoonlief en zijn maten bezig hoort zitten er niet minder dan 7 superfiguren in waaronder Yoda, 3 super battle droids en 2 battle droids en 1 clone trooper.
Extase alom.

Wij dus richting speelgoedzaak en in de tweede zaak hadden we prijs er was nog een doos die vanaf dat moment niet meer werd gelost.

Toen we ermee thuiskwamen werd het tuig in elkaar gestoken en werd sindsdien nog geen moment gelost of toch, om op de internetsite van Lego te kijken wat het volgende item op zijn verlanglijstje zal worden. Lang moest hij er niet over nadenken: "The death Planet " met maar liefst ingesloten 24 figuurtjes en voor de luttele prijs van 420 euro.

Geen probleem klaarblijkelijk om dit bedrag bijeen te krijgen voor Killian, hij zou er wel voor sparen en door klusjes bij de grootouders  het bedrag bijeen sprokkelen. Toen ik vandaag dus bij mijn moeder langsging voor moederdag heeft hij daar onmiddellijk en onomwonden zijn plan aan mijn ma voorgesteld , zijn diensten aangeboden en zijn prijs kenbaar gemaakt . Kwestie van er geen gras over te laten groeien.

Toen ik de opmerking maakte dat dit tuig waarschijnlijk niet eens verkrijgbaar was in Belgie,vroeg Killian me: Denemarken is dat ver?  Neen kindje, iets verder dan Gent.

Het is toch fijn om 10 te zijn en zo nergens een probleem in te zien, misschien moesten we allemaal een beetje meer zo zijn.

5km

Dezen avond ben ik met Killiantje gaan lopen. Opeenvolgend 5,6,7 en 8 minuten lopen en tussenin maar 1 of 2 minuutjes stappen. Best een stuk zwaarder dan eergisteren dus maar het is ons gelukt. Killian die vorige keer nog veel overschot had, moest nu toch ook een tandje bijsteken maar we hebben het alletwee gehaald.

Op 32 minuten hebben we 5.5 km gelopen. Normaal gezien zou ik dus de 5km in Kortrijk op 30 minuten moeten kunnen lopen. Het enige probleem zou de ondergrond kunnen zijn. Tot nu toe heb ik eigenlijk altijd op houtschors gelopen en kleine stukjes op asfalt of beton.

In Kortrijk zal de complete afstand op straat moeten worden afgelegd, het wordt misschien dus wel eens tijd dat ik mij daar eens op voorbereid., anders zou ik nog eens voor een onaangename verrassing komen te staan.

Eens ik de 5 km vlot kan lopen ga ik trouwens beginnen oefenen voor de 10 km. Ik heb namelijk met mijn collega van het werk afgesproken dat we op 20 december de 10 km van de Gaston Roelants cross zouden lopen in Brussel, we zouden hiervoor onder de middag geregeld samen gaan lopen in ter kameren bos.

Fijne werkdag

t'was vandaag een plezante dag op het werk. Er waren geen noemenswaardige problemen, t'was vrij druk maar de dag is zo voorbijgevlogen.

Onder de middag zijn we een wandelingetje gaan doen in de buurt van het werk en t'was plezant. Soms heb je dat echt wel nodig om efkens het bureau uit te gaan en een  frisse neus te halen.

De avond daarentegen had ik me helemaal anders voorgesteld. Dimitri is al niet thuis, er is op de gemeente waar hij werkt een wijvergadering aangaande de aanleg van een nieuwe wijk. Ons geplande joggingsessie kon dus al niet doorgaan. Of toch, de kinderen zouden meegaan.
 
Alles begon vrij goed, ik had ze op het hart gedrukt dat ze in mijn zichtveld moesten blijven en niet tussen de bosjes gaan lopen. dat ging dus exact 17 minuten goed,  de 18 e minuut nam Killian de benen en was hij nergens meer te bespeuren.
Het lopen was dus vrij snel afgelopen en ik heb iets meer dan de helft van mijn loopschema kunnen afwerken.
Morgen zal ik dus exact hetzelfde schema overdoen maar dan volledig.

Cinglé du Ventoux

Dezen avond terug gaan lopen in Maarkedal en het ging wel vlot. In groep lijkt dit toch nog altijd beter te gaan hoor. je slaat al eens een babbeltje met iemand en voor je het weet zijn je aantal loopminuutjes voorbij.

Morgen ga ik trouwens terug lopen want mijn vriendin kan niet mee naar de yoga en alleen gaan zou ook een beetje gek zijn aangezien we een 10 beurtenkaart hebben en zij dan achteraf een keertje alleen zou moeten gaan. Ik zal de beweging van morgen dan maar vervangen door een bijkomende loopsessie op de finse piste.
 
Ik denk er trouwens ook aan om mij een koersfiets aan te schaffen . Dimitri zei gisteren langs zijn neus weg dat hij wel eens de Mont Ventoux zou willen oprijden en het liefst binnen de 2 jaar. Ik plaagde hem aanvankelijk een beetje en zei dat dit een typisch verschijnsel was bij mannen in de midlife crisis maar hoe meer ik er over nadenk hoe enthousiaster ik ben om het zelf ook te proberen.

Ik besef wel dat je dit niet zomaar kan en dat dit een gedisciplineerde voorbereiding vergt maar ik denk dat we er moeten voor gaan, t' is nu of nooit en lukt het dan al bij al toch niet dan hebben we de nodige trainingen toch gehad, het zou in ieder geval niet verloren zijn. Dit week end gaan we in ieder geval een kijkje nemen naar de gangbare prijzen van de racefietsen.

Bijlagen:
http://www.clubcinglesventoux.org/   

Tennis

Omdat we gisterenavond naar het Sportpaleis gingen zijn Killian en Luna in Ronse blijven slapen wat ons deze morgen de mogelijkheid gaf om reeds vroeg te gaan joggen op de Finse piste.

We beginnen vandaag het loopschema van de zesde week en daar dit gewoonweg een identieke herhaling is van de vijfde week zou dit in principe geen problemen mogen opleveren.

De eerste paar minuten liepen we ietwat stroef maar algauw waren we op tempo. We hebben onze 32 minuten dus vrij vlot gelopen zonder echt buiten adem te geraken.

s'middags hadden we  een uurtje vastgelegd op de tennisbaan. Noch Dimtri, noch ik zijn hier cracks in en we hebben dus heel veel gelopen en heel weinig geraakt ,maar we hebben heel wat afgelachen met onze stunteligheid en dat is eigenlijk het voornaamste.

t'was een heel plezant week end want ieder van ons heeft eigenlijk gedaan wat hij graag wou en t'is toch zo spijtig dat het alweer voorbij is, maar we laten het in ieder geval niet aan ons hart komen want volgende week wordt minstens even plezant.

Axelle Red


Axelle Red gaf gisteren, ter ere van haar 15-jarige carriere een uniek concert in het Sportpaleis in Antwerpen.
Het was al geruime tijd dat ik zei dat ik wel eens een concert van haar wou bijwonen en dat is bij deze dan ook gebeurd. Ook Dimitri was wel benieuwd om ze eens aan  het werk te zien want het is als het ware een "ex- klasgenootje" van hem, ze hebben namelijk ooit dezelfde colleges gevolgd in de eerste kandidatuur  rechten aan de VUB.

Toen we in het sportpaleis aankwamen was het ronde podium centraal in de zaal opgesteld en sijpelde het publiek met mondjesmaat binnen. We vroegen ons efkens af of de zaal wel volledig vol zou geraken, dit bleken echter nodeloze zorgen want een half uurtje laden zat ze afgeladen vol en was er geen vrij plaatsje meer te bespeuren.

Het "witte doek" werd gehesen en in het te midden van enkele van de grootste nationale en internationale muzikanten stond de frele Axelle Red. Fysiek fragiel dan wel want wat een uitbarsting van energie toe ze aanhief.

Het was meteen de aanzet van een concert dat meer dan 2.30 uur zou duren, waarin ze heel wat recent materiaal maar ook de grootste van haar hits bracht en waarin ze constant het publiek op sleeptouw wist te nemen en ze te verleiden.

Gehuld in een catsuit slingerde ze zich als krolse kat rondom het statief van haar microfoon en wist zo het publiek continu te charmeren en te verleiden. Met een tomeloze energie sprong ze van de ene kant naar de andere kant van het podium en bracht haar nummers op een jazzclubachtige manier.

Het was gewoonweg een aaneenschakeling van hoogtepunten en niet van de minste was het duet met Tom Barman, die voor de gelegenheid met de fiets naar het Sportpaleis gekomen was en samen met Axelle Red een speciaal voor de show gecomponeerd duet bracht.

Op het einde van de show bracht ze tenslotte nog het nummer waar het allemaal mee begonnen was, "Kennedy Boulevard" niet op de originele sixties manier maar in up tempo en met een ongelofelijk schwung.

Chapeau!!!! t'is echt wel een klassemadam, geen wonder dat ze in de buurlanden hoog scoort want ik zie het er haar nog niet veel nadoen. 

Oudenaarde-Roubaix

t' Is vandaag gewoonweg zomerweer. Ideaal dus om er reeds vroeg op uit te trekken.
Killian heeft afgesproken om met zijn bompa  legervoertuigen te gaan bekijken en wijzelf gaan naar het Centrum Ronde Van Vlaanderen waar  de start van de superklassieker "Oudenaarde- Roubaix " plaatsvindt, een ronde voor wielertoeristen maar met een peleton bekende wielrenners.

We waren rijkelijk laat aangezet om Killian af te zetten bij mijn ouders en toen we aan het CRVV aankwamen , waren een deel van de renners al gestart en zaten we dus potvast in het verkeer. Uitendelijk konden we ons toch nog net op tijd parkeren niet zo heel ver daar vandaan.

Honderden deelnemers waren al klaar om te vertrekken. Er waren verschillende afstanden te rijden maar de minimum afstand was 65 km, wat me eigenlijk een beetje versteld deed staan, want oordelend op de fysiek van sommige deelnemers zou het me niet hebben verwonderd als ze de brug waar de start plaatsvond niet eens op geraakten.
Er waren veel Ulrichs bij die net "IETS" te zwaar stonden leek me.

Maar goed ik zie het mezelf nog niet echt doen.

Uiteindelijk kregen we te zien waar we voor gekomen waren, de echte Flandriens en andere helden uit Parijs Roubaix.
De eerste die we tegen het lijf liepen was trouwens Sean Kelly, die bovenmaats sympathiek was en spontaan op de
foto ging en handtekeningen uitdeelde.It's good to be an Irish, de man spreekt trouwens heel vlot Nederlands.



De andere wielrenners volgden, Francesco Moser, Freddy Maertens,Roger de Vlaeminck, Lucien Van Impe, Johan Museeuw,Jan Jansen, Jean-Marie Wampers,Ferdi Van den Haute, Eddy Planckaert, Edwig van Hooydonck,Ludo Diercksens en uiteindelijk nog een paar familieacteurs en acteurs uit Witse.

   


  

En het was opvallend het waren weer degenen die het minste hebben gepresteerd die het meeste pretentie hadden.
Zoals gewoonlijk dus.

Indochine


Dimitri kwam vandaag naar huis met het heuglijke nieuws dat Indochine naar Vorst Nationaal komt. Eigenlijk was dit al lang geweten, maar wat ik niet wist is dat hij het eigenlijk wel zag zitten om mee te gaan.
 
Ik ben dus maar snel efkens op google gaan zoeken of er nog tickets beschikbaar waren en na enig zoeken vond ik nog er voor het optreden op 27 maart 2010. Dat is begod bijna nog een jaar. So be it. Ik heb dus onmiddellijk 2 tickets besteld en zal morgen zo snel mogelijk de financiele kant regelen.

Eigenlijk is dat we een beetje straf he, alle groepen die ik aanbad toen ik nog een tiener was treden nu gewoonweg nog op. En wat helemaal te gek is we gaan er nog naar toe ook, het leven begint dus pas op bijna 40 zeker.

Indochine dat is trouwens puur jeugdsentiment. Ik had toendertijd in de GB in Ronse een cassette van de groep gekocht  "Le troisième sèxe" en nam die in mijn walkman mee naar school. Niemand kende dat daar trouwens behalve mijn klasgenote Merel die het ook wel voor franse Rock had.

t'was allemaal nogal vrij amateuristisch als je bedenkt dat je nu binnen de 5 seconden je muziek kan downloaden en op je Ipod beluisteren, in topkwaliteit en zonder vertragingen (wat in het geval van een walkman wel het geval was als je batterijen bijna op waren.)

Hun muziek heeft in ieder geval de tijd doorstaan nu nog benieuwd of Nicola Sirkis en zijn groepeke dat ook hebben gedaan.

Sportdag

Ik heb mijn portie sport voor vandaag wel gehad, maar ik voel me er zeker niet slechter door.

Onder de middag was er Yoga in "de markten". Nu we een beetje regelmatiger de lessen bijwonen lijken de verschillende houdingen al langs om beter te gaan. Het enige wat ik nu en dan eigenlijk een beetje vergeet is mijn ademhaling op een beheerste manier onder controle te houden, terwijl dit nu net één van de belangrijkste elementen van Yoga is. Je moet als het ware "in de pose zijn" maar ik vergeet dit wel eens.

S'avonds, Dimitri moest laat werken, ben ik nog tot aan de Finse piste gegaan om mijn loopschema van de dag af te werken. Het bleek niet echt een probleem maar ik loop toch wel liever in gezelschap hoor. Zeker toen er rond 19.00 geen levende ziel meer te bespeuren was, miste ik mijn loopmaatje. Ik voelde me niet echt veilig zo alleen, zeker niet in het stuk dat niet zichtbaar is vanop het voetbalveld en compleet afgesloten is door de bomen;

Het lopen zelf doet ongelofelijk veel deugd , niet alleen ervaar je na afloop een soort roes die wel tof is maar ook louter lichamelijk doet het heel veel.

Ik loop nu nog maar een relatief korte periode en toch merk ik dat mijn buik en billen heel wat strakker staan en veel gespierder zijn. Leuk meegenomen natuurlijk al was dit niet waarom ik er in eerste instantie mee begonnen ben. De hoofdreden was mijn karakter. Van nature ben ik nogal hyperkinetisch en zenuwachtig van aard en zo efkens gewoon lichamelijk bezig zijn maakt me stukken rustiger, alhoewel..... t'zou nog stukken beter kunnen maar zoals ik al zei... We werken er aan.

Lionel Ritchie

Dezen avond zijn Luna en ik alleen thuis want de mannen zijn een stapje in de wereld gaan zetten.
Vorige maand was Dimitri met Luna naar het concert van Marco Borsato geweest en vandaag is het de beurt aan Killian om met zijn papa op zwier te gaan.

Om half zeven zijn ze dus vertrokken richting sportpaleis Antwerpen om er het concert van Lionel Ritchie bij te wonen.

We hadden zo'n 10 jaar geleden al een optreden van de man bijgewoond  toendertijd in Vorst nationaal en dat was niet slecht maar ik  ben niet zo'n fan dat ik hem absoluut twee maal wou zien. Killian daarentegen was wel onmiddellijk enthousiast om mee te gaan en dus was dit de ideale oplossing.

Het is natuurlijk wel en beetje spijtig dat dit optreden op een maandag en niet in het week end valt want uiteraard moet Killian morgen naar school, maar daar valt een mouw aan te passen,hij heeft zijn complete outfit mee om onmiddellijk na het optreden in de wagen te slapen, zijn deken, pyjama, zelfs hoofdkussen.

Rond 12.30 zijn ze terug thuisgekomen en klaarblijkelijk was het optreden meer dan de moeite waard. Killian had zelfs op de stoelen staan dansen en het ik zeker hij gaat de volgende  keer gewoon weer mee, als dit opnieuw 10 jaar duurt zal hij ondertussen wel oud genoeg zijn om ets langer op te blijven.