Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
18-05-2009
Shark Attack Marathon Saalhausen, Wouter Cleppe1e senior (4e alg), Mario 30ste sen 1.
Het marathonteam van Movingstore Gent (Wouter en Mario) is samen met Ken Van Den Bulke afgelopen zaterdaghet avontuur gaan opsnuiven bij onze buren in Saalhausen, Duitsland. Hier was ons een uitdagend parcours beloofd, nl 102km en 3200hm! Veel informatie over deze marathon hadden we niet gezocht, want ondertussen weten we dat de organistaties in Duitsland gewoon op een niveau hoger liggen en dat ze de perfectie bijna altijd benaderen.
Maar, na een kleine startlus van 3km wordt de meute losgelaten op een technische steile klim. De begeleidende motards lopen vast en moeten uitwijken voor de aanstormende leiders (Bekkenk en co) Aangezien de motards naar rechts uitwijken, interpreteren de eersten dit als een signaal dat zij ook rechts moeten. Ik zit in 10de positie en denk niet na. Iedereen volgt! Pas 2km verder komen we voor een wegversperring te staan en hier vertellen de motards pas dat we langs de andere kant moesten Wat is dit??? Dit is niet echt de perfectie??? Nu moeten we een paar honderd man kruisen en inhalen! Tja, als ik ergens niet goed in ben, dan is het in het inhalen van groepen, want hiervoor moet je durven brullen en dat gaat bij mij niet Eens ik de grote meute gepasseerd ben, zie ik niemand meer van de voormalige kopgroep.. Ik schakel naar overdrive in de hoop nog iemand terug te zien.. Het duurt 1u vooraleer ik weer aansluiting vind bij de 2e groep. Op dat moment zijn er al 3 gaan vliegen (Bekkenk, Danowski en Friedrich). Samen met Rob hou ik het tempo hoog en het groepje valt uiteen. Een paar km verder zien we ook de nr 3 terug.
Plots herken ik opnieuw het parcours en dat betekent dat de eerste ronde erop zit. Ik check mijn polar (km-teller uitgevallen) en lees een kleine 1500hms op 2u.. Ok , kan kloppen! Nu weet ik perfect wat er nog moet komen en ik voel me goed. Wel begin ik te beseffen dat ik uiteindelijk zonder drinken zal vallen, want al mijn medevluchters worden bevoorraad, maar ik niet Ook kan ik geen bidons krijgen aan de ravitos.. Stoppen en flessen vullen is jezelf in de problemen steken en dus maar goed rekenen om net aan de streep te geraken! Net voor de laatste ravito halen we ook nr 2 Danowski in. Een 2e plek wordt mogelijk!! Bij de laatste ravito nog een bekertje en nu aanvallen in de laatste klim. Daarna nog een mooie afdaling en ik spurt naar de finish! Maar!!!!! Hier word ik afgeleid en blijkbaar moeten we nog een extra lusje doen . Een lusje van 16km en 350hms!! Tja de dehydratatie slaat toe en ik geraak geen meter meer vooruit. Ik zie nog de helft (zwarte vlekken) en heb geen controle meer over mijn spieren in armen en benen.. De duitse kampioen Friedrich haalt me terug bij en in de laatste Houffalize-achtige afdaling komt ook Rob weer aansluiten. Ik durf niet harder te gaan, want dan zal ik zeker vallen. Ik sleep me naar de streep en word door mijn eigen dikke schuld 4e algemeen en eerste senior Misschien toch maar eens een hoogteprofiel bekijken voor de start volgende keer??
Wouter
Na een korte nachtrust en een mooie plekje om te ontwaken waren we klaar voor ons 1ste marathon van het seizoen. Net zoals wouter en ken stond ik in het 1ste startvak wat enkele files kon schelen. Helaas net zoals wouter was ik ook op het verkeerde traject gestuurd. Rechtsom draaien, rustig blijven en ipv van vooraan te zitten zat ik nu zo goed als achteraan. De 1ste afdaling technische afdaling werd al lopen gedaan met een paar 100 man. Toch zijn er nog altijd mensen die het nodig vinden om te duwen, trekken en te roepen als zot om een paar plaatsen op te schuiven. Na dit kort op onthoud lag de weg open en kon er volop gefiest worden. Helaas bleek al snel de rugpijn opnieuw op te komen. Ik kon geen kracht zetten, geen inspanning leveren of tempo optrekken enkele en alleen verkrampt fietsen. Het 1ste rondje was snel voorbij en ik hoopte om in de 2de ronde toch iets goed te kunnen maken want fysiek was er geen probleem.... Stillaan haalde ik verschillende renners in alleen bleef er eentje zo een 100 meter achter mij gangen gedurende de helft van de wedstrijd. Eindelijk ook het 2de rondje zat er op en we reden het dorp binnen maar ipv van naar de aankomst te rijden deden ze ons nog een extra lus maken (zie wouter). Ik dacht zal zo erg wel niet zijn zeker en schakelde enkele tandjes groter om er snel vanaf te zijn. Helaas we bleven maar klimmen en klimmen en ik kreeg een ferme mentale tik en snakte naar het einde. Net voor de top bleek mijn schaduw in mijn wiel te zitten, miljaar ook dat nog. Aan de laatste controle deelde men mee dat het nu enkel nog afdalen was, pffffffff. De armen en rug deden pijn van de vele kloppen en net voor het einde was er een stuk afdaling om u tegen te zeggen, recht naar beneden met niveau verschillen, wortels en stenen. Bon laatste poging om hem uit mijn wiel te krijgen, alle remmen los, verstand op nul en mijn scalpel zijn werk laten doen. Achter mij hoorde ik gekraak en veel lawaai. Bij het indraaien beneden merk ik nog wel een fiets op maar geen renner meer... Laatste 2km gingen nog over het xc parcours. Eindelijk het is afgelopen. Aan de finisch staat wouter en ik vraag hem om even in de buurt te blijven daar ik niet van de fiets kan wegens hevige rugpijn. Uiteindelijk 30ste sen 1. De volgende dagen amper recht kunnen lopen en veel pijn, na 6 dagen pijn vrij. Nu een nieuwe zadelpijn en andere positie en hopen op beterschap. De 1ste tests zijn hoopvol maar de echte test zal nu in Waimes zijn en daarna Thuin. Deze wedstrijden bekijk ik als training met oog op de marathons later in het seizoen. Ciao
Etappe 1 - 55 km - 1350 hm "Wouter was wat ziekjes, de startklim gaat ons te hard maar we kunnen net aanpikken om een groepje van 8 man te vormen. 1 Fransman rijdt weg, Wouter en ik brengen samen met een tweede Fransman de achtervolging op gang. Zonder ons op te blazen rijden we goed tempo. Bij een kleine versnelling gevolgd door een technisch stuk spelen we de Fransman kwijt. Met nog 300 hoogtemeters te gaan haalt een andere Fransman ons in en de gaat door alsof hij de laatste kilometer rijdt. Wouter vraagt me wat te drinken, aan de kant roept iemand 'encore 2 km'? Met nog 300 hm, onmogelijk denken we, doch iets verder staat 800 m op de grond! Wouter trekt nu ook goed door, ik kon misschien nipt volgen, maar met 't oog op de 2 andere dagen houdt ik een ietsje in. Wouter eindigt 3de, ik 4de! Niet slecht, stiekem hoopte ik op een top-10 plaats. Wel amper 1150 hm."
Tweede etappe - 70 km - 1800 hm "Wouter voelt zich veel beter, super! Het zonnetje is ook van de partij. De startklim gaat me weer iets te snel, maar in het wiel van Wouter geraken we terug bij de kopgroep. Ondertussen rijdt een sterke Fransman weg, hij had weliswaar gisteren zijn pad gebroken en mede hierdoor nog stijve benen. De eerste 40 km gaan redelijk vlot en we houden ons in het groepje. Ik ontdek ook dat het nuttig was geweest om mijn één jaar oude drinkrekjes eens te vervangen: 1 drinkbus kwijt - aiai. Stoppen aan de bevoorrading en een 3 à 4-tal km achtervolgen. Wat later voel ik dat alles goed draait en dat 't tempo wel ietsje omhoog mag: ik sleur goed door op enkele technische passages, we blijven wel met 9 man, maar de Fransen worden moe. Naar 't einde toe komen de hellingen: een eerste steile klim schift al wat Fransen en in de volgende blijf ik met Wouter en nog 2 Fransen over. Rechts van ons in een opening in het bos nemen we nog even tijd om naar een mooie vallei te kijken.
In elk geval, we rijden terug voor een top-5 ! Ik stop terug voor de bevoorrading en 1 van de Fransen gaat ervandoor. In de voorlaatste klim merk ik dat ik er niet meer bij geraak, de andere Fransman -d ie gisteren 2de eindigde - moet eraf en zou nog 7 min verliezen in evenveel kilometer. Ook bij mij is 't allerbeste eraf en ik tracht Wouter bij te houden. Hij heeft echter een kapotte schoen: zijn plaatje zit los, zo kan ik af en toe zelf over hem geraken (terwijl hij op de grond liggend probeert uit te klikken net voor een stappassage). Wouter kan toch wat wegrijden van mij en word zeer verdiend terug 3de, ikke terug 4de!
Straffer nog: de winnaar van gisteren reed 3 maal lek, wij deden alles op 'safe', zonder veel risico's en bezetten nu in het tussenklassement plaats 1 en 2! De derde volgt al op 6'53, de 4de op meer dan 7min! Zonder pech morgen, winnen we! Wouter moet wel nog met de organisatie naar mijn auto om mijn reserveschoenen, de zijne zijn helemaal kapot. De schoenen zijn echter te klein en 't zal zonder binnenzool zijn, al zitten er een paar harde randen in die zool...
Derde etappe - 60 km - 1300 hm "Vandaag voel ik me na een korte nacht niet zo super. Toch geraak ik met Wouter in een een kopgroepje van 9 man. De winnaar van gisteren trekt er weer alleen op uit, maar voor het klassement vormt hij geen bedreiging. Het parcours is vrij snel (iets te snel naar mijn zin) en ik voel mijn linkerbeen wat tegenwringen. Maar ik durf het woord 'kramp' niet uit te spreken, dat zouden die Fransen verstaan. Ik zet mijn rijstijl op 'economisch', want het voelt alsof ik bij elke versnelling zou moeten lossen, doch ik kom nooit in de problemen. Als Wouter even opgehouden wordt door een tak in de wielen schiet het tempo omhoog, maar op zijn 'Wouters' beent hij soepel bij. Eigenlijk heeft Wouter alleen last van zere voeten door te kleine schoenen, tussendoor proberen we ook nog van 't landschap te genieten. Kort naar het einde weer een partij water en modder. Ik zit teveel achterin de groep en we moeten van de fiets, niet erg, moest de Fransman voor me niet nog trager lopen dan mij: er valt een gaatje voor mij en de groep verbrokkelt helemaal. Ik zie Wouter voor me met de 3 resterende Fransen, ze hebben al vlug 10 sec. Ik besef dat ik nu voluit moet gaan, doch een takje in mijn wiel doet me nog stoppen ook. Terug op de fiets en geef ik pas goed gas, gelukkig veel putten waar mijn Orbea fully in 't voordeel is! Een van de Fransen lost, erop en erover. Er volgt een steile off-road klim en ik zie dat Wouter op zijn gemakje achter de 2 Fransen peddelt, wachtend op mij. Ik roep hem toe te gaan en wat later moeten de twee Fransen hem laten gaan, zelf tracht ik tot bij hun te komen, beetje bij beetje. Iets te traag naar mijn zin, klik tandje bij , turbo aan, op en over die Fransen! Ik verbaas mezelf! Ik kom tot op 80 m van Wouter, doch ik voel dat ik bijna zit te sterven, die Fransen 100 m achter me... Gelukkig kijkt Wouter even later achter zich en als hij ontdekt dat ik het ben, houdt hij even in. Samen lossen we even hard af op 't asfalt en met voldoende voorsprong komen we aan de voet van een prachtig kasteel met de slotklim. Door mijn achtervolging zit ik door 't beste heen, Wouter wacht even op me en hand-in hand bollen we over de streep als 2de en 3de, maar vooral: als eindwinnaar en 2de in het eindeklassement!
Conslusie: "Een organisatie die in één woord perfect is te noemen. Perfect uitgepijld, eten, slaapplaatsen, douches en zelfs de nodige zon. Boven krijgen alle buitenlandse deelnemers zelfs een aandenken van de organisatie!"
07-05-2009 om 09:52
geschreven door Teamlid
25-04-2009
La Trace d'hez 55km chrono; wouter 1ste, mario 47ste.
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen . Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen. We dachten van nog even op te warmen maar daar hadden we de tijd niet voor dus met koude beentjes naar de start. Bleek dat er al een man of 100 klaarstond!!!! Wouter heeft dankzij zijn reputatie en Belgische driekleur een streepje voor en kan zo goed als vooraan starten, ikzelf schuif achteraan. Nauwelijks een babbelke gedaan met mijn oud teammaatje Kris en weg waren we. Met koude benen en een knalstart valsplat naarboven was het voor mij de eerste 30min afzien . Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag..... Na een 20min komt onze Ken voorbij;volledig onder de modder, blijkbaar had hij de start gemist en daarna nog eens een frisse duik genomen in de af en toe wel zeer diepe plassen. We babbelen effe maar ik besluit zijn tempo niet te volgen gezien mijn slechte gevoel. Ondertussen al verschillende keren stil gestaan in versmallingen,modderstroken ea door tragere renners,grrrrrrr. Na het halfuur begin ik beter en beter te rijden. Ik besluit een tandje of 2 bij te steken en dit werkt. Vanaf dan begint een ware inhaalrace. Renner na renner laat ik achter en merk dat de beentjes op temperatuur zijn. Telkens als ik iemand voor me zie rijden krijg ik vleugeltjes en mijn scalpel zorgt voor de rest. Wat een fiets,miljaar. Zelfs de opstekende rugpijn kan mij niet stoppen.Plots zie ik in de verte een groep van 7 man rijden. Km's ben ik op achtervolgen aangewezen maar door mijn verstand te gebruiken gaan ook zij voor de bijl. Het parcours is verdomd zwaar alles is aanwezig dus hoor je ons niet klagen. De laatste km's zijn zwaar vooral onder de viaduct waar het naar boven kruipen is. Ook nu laat ik nog enkele renners achter om op 500m van de streep samen te komen met een renner van het Vanio team van onze goeie vriend Rafke. Met zijn 2 naar de spurt maar ook dat vormt geen probleem. Uiteindelijk 47ste alg voor mijn 2 wedstrijd, zonder opwarming en met de trainings km's in de benen voor de marathons. Deze jongen is best tevreden met zijn inhaalrace. Beter wordt het nog als ik verneem dat onze Wouter met slechte benen de tegenstand alsnog het nakijken heeft en een zeer mooie verdiende 1ste plaats behaald.
Ook nog eens een merci aan Loek (www.bloggen.be/loek) voor de mooie foto's!!
25-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
16-04-2009
13 april: Chrono Beaumont, 55km: 1e plek + 25e plek
Ha, eindelijk nog eens met het voltallige team onderweg! En dan nog naar een streek waar we graag vertoeven, nl de samber-vallei Het weer doet ook zijn best, maar toch hangt er nog mist bij de start. Veel tijd hebben we weer eens niet over en dus met koude benen naar de start. Er wordt ons verteld dat er na een paar honderd meter al een serieuze versmalling is en dat het dus belangrijk wordt om vooraan te zijn.
Klokslag 9u wordt de meute in gang geknald met een historisch vuurwapen. (Een wonder dat de mensen in die tijd niet allemaal potdoof geworden zijn !!) Ik kies direct positie bij de eerste 5 en bij het opdraaien van de eerste smalle zware klim, schuif ik door naar 2e. Bijna boven wordt het iets technischer en ik neem de leiding. In de daarop volgende afdaling rij ik weg. Ik voel me niet zo lekker, maar besluit gewoon vol door te gaan en er een zware training van te maken. Het parcours is heel mooi en af en toe herken ik bepaalde passages. Ik houd nooit in en de kms beginnen te wegen. Op het einde worden we dan nog getrakteerd op verschillende steile kuitenbijters en die doen pijn!! Maar, ipv te doseren , trek ik nu de gas nog verder open tot het rood, want hoe ver kan het nog zijn?? Uiteindelijk finish ik na 1u52, wat achteraf 20min sneller blijkt te zijn dan de 2e man.
Voor Mario is het zijn eerste test op de Cannondale. Hij besluit rustig te starten om zijn machienzo goed te leren kennen. Blijkbaar is zijn zitpositie verre van ideaal, maar dit is een chrono, dus stoppen doe je ook niet hé? Na anderhalf uur vechten met zijn lichaam, slaat de turbo toch nog aan. Op die manier kan hij nog een uurtje doorstomen Wanneer ik hem zie toekomen, moet ik hem van zijn fiets helpen. Blijkbaar was de positie echt slecht, want hij lijkt ineens 70jaar ;).Gelukkig bedriegt de schijn en herleeft hij na 5min. Hij heeft er toch een mooie 25e plaats mee behaald!! Opdracht is nu om de positie aan te passen voor het volgende avontuur zondag in Tanghissart
Tot volgend weekend!
Wouter
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
06-04-2009
5 april: Olne-Spa-Olne: 65km in lijn: de ideale doop voor mijn nieuwe racemonster!!
Sinds woensdag heb ik mijn Cannondale Scalpel 1. Weinig tijd gehad om echt te testen en dus positie en dempers op gevoel afgesteld. Ook al eens gaan spelen op de single tracks rond turnhout, maar echt klimwerk dus nog niet .. De fiets accelereert als een pijl en voelt super aan, dus op de fiets zal ik het zeker niet kunnen steken!!
Zondagochtend sta ik dan om 10u aan de start met Ken en het voltallige Nomadesk team. Henderieckx neemt een knalstart. Ik volg, maar voel al direct dat de benen niet echt super zitten. Ook in de eerste afdaling doe ik het rustig aan , want ik moet nog wennen aan het stuurgedrag en aan de remmen. Maar op het stuk daarna sluit ik -met Hertsens in mijn wiel -weer aan bij de Kris. Ik voer het groepje aan in de eerste klim en geef alles (aangezien ik vermoed dat de Krissen me direct zullen voorbij razen) , maar tot mijn grote verwondering zie ik dat ik al een gaatje geslaan heb. Ik besluit te temporiseren en op Hertsens te wachten. In de 2de klim zegt Kris dat hij me moet laten rijden, want het gaat te hard Jammer, want het verschil is miniem en samen rijden is altijd leuker. Dan maar alleen op pad. Eenzaam zijn we zeker niet , want door onze late start moeten we massas mensen inhalen, wat soms problemen en tijdverlies oplevert Ik neem de afdalingen voorzichtig , om zo rustig mijn nieuw fietske te leren kennen en trek serieus door op de klimmen. Die fiets is een echt beest!!! Thanks Moving en Cannondale!!!
De kms vliegen erdoor en het is puur genieten tot . Ik een domme val maak. In een poging iemand te ontwijken, verlies ik mijn evenwicht en val ik diep in het water (gelukkig bijna uit stilstand) Toch wat schaafwondjes en vooral héél fris!! Dan maar de gas wat verder open en snel richting finish en een warm vestje
Uiteindelijk win ik na 2u47min. Dit zeker niet door supervorm, wel door de ideale bike!
Tot binnenkort,
Wouter
06-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
29-03-2009
29 maart: XC Bambrugge, Flanders cup nr 1: 1e plek
Eigenlijk moest ik een langere training doen, maar er was geen enkele marathon te vinden op de kalender, dus dan maar een intensieve training op een xc. Aangezien het de laatste week nogal serieus geregend had, wist ik eigenlijk op voorhand aan wat ik me mocht verwachten: blubber en bagger Maar ja, das ook geen slechte krachttraining hé en nog eens een ideaal moment om de Maxxis Medusas te laten werken!
Om 13u moesten we starten, maar opnieuw de typische bondtaferelen en niemand te bekennen om ons te laten starten. Na 10min begon iedereen dan maar weer heen en weer te rijden, kwestie van de benen niet te laten verstenen. Ineens zie ik iedereen opschuiven en klaarstaan. Vlug over de linten gekropen en vooraan aangeschoven. Geen 3 sec later is de start en iedereen stuift er vandoor. Ik moet even op snelheid komen, maar gelukkig is het breed en ik heb de mogelijkheid om toch wat op te schuiven. Ik zit op 10e positie wanneer we voor de 2de keer door een drassige wei moeten en de mannen voor me beginnen stil te vallen. Dan volgt er een nog zwaarder stuk door een bos en hier vind ik de aansluiting met de eerste 2. Ik besluit te volgen en af te wachten aangezien ik weer niet verkend heb en dus niet weet wat er moet komen (t moet toch een beetje spannend blijven hé). In het 2de gedeelte komt er een open, goed lopend stuk en ik neem de leiding. Ik houd gewoon tempo en wanneer ik aan een afdaling langs een trap kom, dan vliegen de andere 2 me ineens voorbij. Ik volg opnieuw en in de drassige wei naar de finish neem ik het commando weer over. Ik trek fors door en na het zware bosstuk heb ik al een gaatje. Ik blijf doorgaan en wanneer ik halfweg eens achter me kijk, zie ik niemand meer. Toch wil ik geen gas lossen en blijf ik tempo rijden tot de finish. Uiteindelijk heb ik een mooie voorsprong en finish ik als 1e na amper 48min!!!! Goed ja, niet zagen, korte intensieve training en winnen, wat wil je nog meer???
Wouter
29-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
20-03-2009
22 maart, Sart Tilman, 55km in lijn: een eerste test.
Aan al mijn tegenslagen (flauw vallen, perte total auto en fietsongeluk) toch wel het een en ander over gehouden Ik heb nog steeds serieus last van hoofdpijn + gebarsten knieschijf. Het vervelende aan die hoofdpijn is dat ik problemen heb om scherp te kunnen blijven zien bij putten en wortels. Het is alsof mijn ogen niet meer kunnen volgen Maar goed, dat zal ooit ook wel weer beteren zeker?? Mijn tijdelijke oplossing: vork extra zacht zetten.
Aan de start zie ik een immens pak bikers! Het goede weer heeft duidelijk iedereen naar buiten gelokt. Ook serieus wat kanonnen aan de start, dus het belooft van de eerste keer een echte test te worden. In de eerste kms heb ik het heel lastig en ik verwacht het ergste. Wanneer we dan aan de 1e afdaling beginnen, besluit ik me op kop te zetten, om zo met mijn slechte hoofd de minste risicos te nemen. Eens beneden is het al zover: valpartij, maar gelukkig word ik niet mee op de grond getrokken. Ik blijf het pak aanvoeren en trek ook goed door op de eerste lange klim. Blijkbaar niet slecht, want enkel Sam kan volgen, hij neemt zelfs direct over en geeft er nog een extra snok aan. Ik zie mijn HF boven de verzuring gaan en informeer even naar zijn hartslag. Hij rijdt blijkbaar zonder polar en heeft ook maar 1 klein bidonnetje. Ik ga er dan ook vanuit dat hij zich zal opblazen, maar toch volg ik zijn te hoge tempo. Gelukkig schroeft hij een paar km verder zijn gas terug en samen rijden we een stevig tempo. In de volgende klim zie ik achtervolgers naderen. Het zijn Kristof Houben, Frans Claes en een nederlander van Nissan. Deze laatste neemt direct het commando over en legt er weer serieus de pees op. Rond km 20 besluiten Sam en Kristof dat het tijd wordt om de groep uit te dunnen en ze springen weg. Ik kijk even naar de andere 2, maar blijkbaar zijn ze niet in staat om te versnellen; Dan maar alleen een tandje bijsteken en het gat dichtrijden. De samenwerking is heel vlot ! Rond km 30 valt Kristof voor me languit op zijn buik en het kost me alle moeite om hem te ontwijken Een paar bochten verder rijdt Sam plat en dus blijven we nog met 2 man over. Jammer genoeg begint het parcours nu saaier en minder selectief te worden Het is gewoon tempo maken en wachten tot de spurt. Hier weet ik al dat ik in het nadeel zal zijn met mijn zachte vork zonder LO Tja, als je op voorhand al zeker bent van verlies, danverlies je 2e plek en een goede test!!
20-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
02-03-2009
1 Maart: Beachrace Knokke: grote pechdag!! 14e plek
Tja, het moest er eens van komen hé: de griep .
De maandag had ik het zitten, slap en spierpijn Maar naar huis gesukkeld en een hele week in bed. Niet ideaal de week voor een wedstrijd, maar wat doe je eraan?? Dinsdag erger, woensdag nog erger, donderdag eindelijk status quo en vrijdag beterschap Maar, beter is nog niet genezen en dus besluit ik nog niet de fiets van stal te halen, maar om een goed warm bad te nemen, kwestie van ook wat te zweten Maar dan gebeurt het: wanneer ik rechtsta om uit het bad te komen , val ik flauw Ik word in mijn bad wakker met een barstende hoofdpijn en ik weet niets meer Even paniek, maar na een paar minuten betert alles weer. Vlug naar de dokter voor een volledige checkup, maar alles ok,behalve een hersenschudding . (mijn hoofd vol op de rand van het bad). Tja, dan maar 2 dafalgans en een donkere bril opzetten om te kunnen starten in Knokke. De wereld zweeft voor mijn ogen en ik moet alle moeite doen om te volgen, maar gelukkig is dit een strandrace en ligt het strand niet echt bezaaid met hindernissen. Na de eerste ronde zijn we vertrokken met een groep van 14 man. Het regent aanvallen en dus is het constant versnellen en vertragen, verre van ideaal met mijn hoofd. Toch houd ik vol en op een 5-tal km van de finish is er dan eindelijk dé ontsnapping. Ik zie het gebeuren, maar kan niet reageren. Ben al lang blij dat ik kan volgen. Ik blijf braaf in de achtervolgede groep zitten en met 7 man verlaten we voor de laatste keer het strand. Wanneer ik van mijn fiets spring, schieten ineens mijn beide benen in kramp (in de strart aangereden en zadel was volledig van positie veranderd, waardoor ik al de hele tijd spierpijn had) . Ik wil die benen nog bewegen, maar ze weigeren dienst en ik val pardoes op mijn gezicht. Ik trek me op aan mijn fiets en probeer nog eens maar njet! Na een 30sec kan ik dan toch eindelijk een been plooien en ik sping op mijn fiets en sleur me door het zand. Volgende probleem: ketting weigert dienst. Blijkbaar zijn er 2 schakels vastgelopen (lang leve het zoute water) en dus slaat mijn ketting 2 keer door per omwenteling. Hiermee moet ik dan nog alle beklimmingen doen van duinbergen!!!! Maar goed, de ketting blijft heel en ik kan zelfs de laatsten van mijn groepje weer inhalen. Met veel lawaai en doorslaande ketting probeer ik nog te remonteren, maar dat lukt net niet . 14e plek dus en ergens teleurgesteld, maar ik mag eigenlijk heel gelukkig zijn denk ik
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen
. Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen.
. Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag.....
Eigenlijk moest ik een langere training doen, maar er was geen enkele marathon te vinden op de kalender, dus dan maar een intensieve training op een xc. Aangezien het de laatste week nogal serieus geregend had, wist ik eigenlijk op voorhand aan wat ik me mocht verwachten: blubber en bagger
Maar ja, das ook geen slechte krachttraining hé en nog eens een ideaal moment om de Maxxis Medusas te laten werken! 
