Vandaag van de Biesbosch naar de Vecht (Nederhorst Den
Berg).
Om 5u30 ons anker gelicht en een tochtje van om en bij de
116 km gevaren (ook te lezen als meer dan 11 uur gevaren), meer moet dat eigenlijk niet zijn.
Het begon goed, we konden genieten van een mooie zonsopgang.
En juist buiten het Biesbosch had Seppe een hertje gespot dat stond uit te
kijken over de Amer en de Nieuwe Merwede.
En verder is het varen over bekende vaarwegen, eerst de
Nieuwe Merwede, dan de Boven Merwede - via Gorinchem en Vianen (Merwedekanaal)
naar het Amsterdam-Rijnkanaal, naar Nigtevecht/Nederhorst Den Berg (Vecht).
En soms hebben we echt een déjà-vu gevoel, de brugwachtster
in Gorinchem, vroeg naar onze bestemming, de lading, …. Ze dacht dat we een
vrachtschip waren, net zoals 2 jaar geleden.
Iets voor 17 uur zat onze vaartocht er op.Is nu wel een gans andere omgeving, weiden
met koeien, groene parkieten, ooievaars, hazen, boeren die achter koeien zitten en
wind, veel wind
Peter en Seppe zijn nu gaan winkelen naar de Albert Heyn,
want ondergetekende heeft geen zin meer om te koken vandaag.Ze zijn beiden zonder morren vertrokken, zou
het zijn omdat er ook bier moet ingekocht worden????
Flore (dat is de knappe vriendin van Seppe) is ondertussen aan boord gekomen, ze blijft een nachtje slapen en neemt dan onze
verstekeling terug mee naar huis.
Het wordt dus pizza hé
mannekes
Geniet van jullie zondag morgen, hopelijk wordt het een zonnige dag want vandaag hebben we ons Laura niet te veel gezien, Regendruppels waren dan wel weer goed vertegenwoordigd
Peter is moe na een zeer
slechte nacht . Ik denk dat hij slecht
geslapen heeft omdat hij gisteren verloren heeft met kaarten.
Het was ook iets later dan normaal voor ons, we hebben nog
naar bosuilen staan luisteren ÿs avonds laat. Was best indrukwekkend.
Enfin, hij was al vroeg uit de veren. Toen ik uiteindelijk uit mijn bed strompelde (wakker
gemaakt door een roffelende specht, wat ik meer apprecieer dan uit mijn slaap
gerukt te worden door verkeer) was Peter in de machinekamer en Seppe stond al
met een vislijn in zijn hand.
We hebben er – zoals gisteren eigenlijk al voorspeld – een rustig
dagje van gemaakt
Peter: een uurtje in de machinekamer vertoeft, friet met
stoverij gemaakt
Seppe: gevist, hij heeft bijna het Nederlandse record
verpulverd, hij heeft een winde van 58 cm gevangen, het record is slechts 1 cm
langer.En hij moest ook nog studeren,
hij heeft zich – weg van alle verleidingen van vogels en vissen onttrokken om
toch maar niet afgeleid te worden.
Conny: het bijbootje opgepompt,
gevist (terwijl Seppe aan het studeren was) én er zelfs eentje gevangen en
gelezen
Ik moet stoppen met schrijven, want de mannen willen
kaarten, ze willen zich revancheren op
mijn grootse overwinning van gisteren (ik denk dat het dankzij de rumbonen van
kapitein Jan kwam dat ik ze serieus op hun doos heb gegeven).
Morgen vroeg uit de veren, we gaan weer een dagje en route
Gisterenavond om 22u lagen we al in onze nest, het was een
lange dag geweest, we legden ons hoofd op het kussen en onze kont sliep al.
En alle drie hebben we heerlijk geslapen, misschien omdat we wisten dat we van ons oorspronkelijk
plan zijn afgestapt om zo snel mogelijk naar Friesland te varen . we keken
eens achter ons . en constateerden dat er niemand stond. Als
we het op ons gemak doen, kunnen we nog minstens een maand in Friesland rondtoeren. En zeg nu eerlijk ... zo groot is Friesland nu ook weer niet, het is een
provincie in Nederland) dus de frein er op.
Op ons gemak ontbeten om dan richting Biesbosch te varen.
Wat een verschil met gisteren, geen zuchtje wind en (we zijn rap content
tegenwoordig) niet al te koud.
Via de Volkerak, ik aan het stuur en mijn scheepsmaatjes aan de zwabber 😊 en
het Hollands Diep, naar de Biesbosh.
Toen we de Volkerak sluis verlieten, werden we opgeroepen
door de politie voor een controle.Twee sympathieke
agenten aan boord voor een vrij grondige inspectie van de papieren, spudpalen,
merktekens, .We waren een vrij gerust
in dat alles ok was (was er een BOB-sleutel te verdienen, ging die nu aan onze
sleutelbos 😊). We hadden ons ook op Corona laten testen
net voor ons vertrek, maar die kosten en vooral die vervelende Swiffer in onze
neus konden we ons bespaard hebben, ze hebben er niet eens achter
gevraagd.Het bleek een grootscheepse
politieactie te zijn veel Nederlanders of beter gezegd . nog meer
Nederlanders hebben door de Corona een jacht gekocht.En de politie is op vinkenslag, ze kunnen veel nieuwe booteigenaren klissen omdat
ze voor geen meter in orde zijn met de wetgeving. Ook de schippers zijn precies niet echt content,
we hoorden over de radio zeggen dat ze de pleziervaarders van het water moesten
halen .
Enfin,zo hadden we
toch iets voor op de blog te schrijven; Want verder was het een rustig dagje
Biesbosch. Man verdeelt zijn tijd tussen
vrouw en kind en machinekamer (energie opwekken via zonnepanelen staat nog niet
100% op punt). Vrouw is beginnen lezen in boek (Ik ben er niet - Lize Spit) en kind is aan het vissen. En geduld
wordt echt beloond, kind had een paar keer bijna prijs, de vis was hem altijd
de slim af, maar terwijl vrouw dit neerpen heeft kind een flink beestje
gevangen. een mooie winde (meer dan een halve meter lang).Vrouw denkt
dat ze vanavond nog veel zal kunnen lezen, man en kind zullen nu nog wel een
tijdje vissen
Morgen blijven we nog een dagje Biesboschen.En eigenlijk kan ik het verslag nu al
schrijven: man verdeelt tijd tussen vrouw, kind en mhinekamer, vrouw leest,
kind vist
Slaap lekker beste lezers en tot de volgende lezing
Seppe (kind),
Peter (man) en Conny (vrouw)
PS Gisteren net geen 100 km gevaren - dus 99 km, waar we iets meer dan 10 uur over gedaan hebben.
Primeurke vandaag . met 6 beaufort de Oosterschelde
overgevaren.
Deze morgen om 4 uur (dat is vier uur na middernacht) opgestaan,
20 minuutjes later onze trossen los gegooid en we waren vertrokken.
Voor de liefhebbers van rampen: in Terneuzen begon het al,
er ging een alarm af Zoals de meeste
onder ons weten, we (lees Peter) hebben nieuwe omvormers en batterijen geplaatst. Ons eerste gedacht was dat er is mis was met
die installatie. Gelukkig had Seppe rap
door dat het alarm niet van de machinekamer kwam, maar uit de luidsprekers . de
gps gaf een alarm omdat we te ver van onze route afgeweken waren. Wat uiteindelijk niet het geval was, we
hadden helemaal geen intentie om via de zeesluis te gaan . Enfin, mijn eerste
stressmomentje van de reis, maar het zal zeker niet de laatste zijn.
Rond 14u30 lagen we al op onze bestemming. Mee met de eerste
schuttingen in Terneuzen en Hansweert. Niemand
voor ons in de Bergse Diepsluis. Het
ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit het tij mee, de wind mee . we
haalden makkelijk 14 à 15 km/u. Op de
Westerschelde was het wel winderig, maar al bij al hebben we er weinig last van
ondervonden . Op de Oosterschelde was de wind ondertussen
aangewakkerd tot 6 beaufort, pittig. Weinig
pleziervaart tegengekomen ook, juist een tanker met de naam Westzee. Op een bepaald moment heb je geen keuze, je
moet echt wel ergens afdraaien om op je bestemming te geraken, dus wind en golven
in de flank dat is gelijk een van de betere attracties op de kermis. Helaas er is één kast opengegaan die van de
glazen Het zal gedaan zijn met champagne drinken op de Mira-Ceti, er zijn 3 champagneglazen
gesneuveld (maar niet die ik van mijn metekind gekregen heb. )En een lege vaas, eentje dat
we gratis gekregen hebben bij de Albert Heyn , die zal ook geen bloementjes meer
moeten verdragen en al zeker geen water meer.
De vazen die gevuld waren met bloemen stonden op voorhand veilig in de
afwasbak,
Tweede stressmomentje van de dag de Bergse Diepsluis, 6,5
meter breed normaal gezien geen probleem, we varen daar traagjes naar binnen
en that's it.Maar met dat stevig windje
in het gat . Toen we lagen te wachten tot de sluis openging moest Peter alles
uit de boeg-en hekschroef halen om niet tegen de steiger geblazen te
worden.Traag invaren was geen optie, je
dreef direct naar de kant Seppe en ik stonden vooraan klaar met onze fenders, we zijn nog nooit met zoÿn rotvaart een sluis
binnengevaren . De fenders hebben de kant wel gevoeld, maar voor de rest was
het een top manoeuvre . Zeg ik nu . Mijn stressmeter stond in het rood, ik
dacht dat we nooit in tijd konden stoppen, maar we hebben geen sluisdeuren geramd
En nu liggen we dus op de Steenbergse Vliet, midden in de
natuur, helemaal de meug van Seppe en Peter. Seppe heeft een verrekijker gekregen van zijn opa, die is al uren gebruikt vandaag, hij heeft oa een lepelaar gespot door zijn lens. We zien de schuimkopjes nog in de
verte op de Volkerak, hier liggen we op een kalm waterke. Peter en ik zitten nu
lekker warm in de stuurhut , we hebben zo'n uur of vier genoten van het zonnetje, lekker uit de wind. Seppe krijgen we nog niet binnen, die is aan
het vissen of zoals dat heet, zijn dobber ligt toch in het water het zal al zeker geen vis op de menu zijn vanavond.
Vanavond vroeg in ons bedje . Geen lawaai, geen licht, geen
krakende touwen dat komt helemaal goed.
We gingen direct achter het werk vertrekken naar Terneuzen
om dat morgen in alle vroegte de Westerschelde over te steken. Maar met dit heerlijk
briesje en het zachte, verfrissende regentje (facebook taal voor gierende wind
en strontregen 😊) gaat het feestje niet door.Maar genen paniek, we hebben bijna 8 weken
verlof, dit dagje later zal het niet maken.
Even zagen we het niet zitten, een extra nacht in de jachthaven …. genen cadeau
…Onze buren, de wereldreizigers hebben
dit weekend hun fokzeil opgehangen (of hoe zeg je dat in zeilerstermen), dat
ding is me daar te keer gegaan in de wind, van slapen is er niets terecht
gekomen.Och arme… ze hadden zo hun best gedaan om hun touwen
strak aan te spannen zodat we er geen last van zouden hebben.Maar ze hebben vandaag de zeilen wat strakker
aangespannen, dus dat komt goed 😊
Hier liggen we nu in Langerbrugge, met een schip dat zwaarder weegt dan voorzien,
en neen, dit ligt niet aan onze verstekeling, maar aan alle lieve attenties die
we van onze familie en vrienden hebben mee gekregen.Zo hartverwarmend, we zijn er echt blij mee.
We zijn goed voorzien van spijs en drank. Dank jullie wel.
Onze verstekeling dus, Seppe, hij heeft nu ook een weekje
verlof, dus ideaal om een paar dagen mee te varen.Ik hoor jullie al zeggen, wat moet zoÿn jonge
gast daar zitten doen op zoÿn traagvaarder met 2 oudjes.Het alternatief is ook niet zo aantrekkelijk
in deze tijden,in zijn appartement
zitten in het centrum van de stad en wachten tot 8 mei de terrasjes weer open
gaan 😊.Je
ziet, keuze tussen de pest en de cholera 😊.
En de mannen zitten nu naar de voetbal te kijken, de ideale
moment om de blog te starten 😊
Onze planning is nu om morgen in alle vroegte te starten,
dat is als we uit ons bed kunnen.
Dus slaap lekker beste lezer, wij, wij gaan alvast dromen
van een windvrije dag
Ondertussen een nachtje doorgebracht in onze thuishaven. We
lijken een beetje op de veerboten van de Rupel en de Schelde, de heen en weers.Vastgemaakt aan meerpalen, met de wind uit de
minst gunstige hoek, we liggen hier niet echt rustig te dobberen op het water, de
herfst is vroeg dit jaar.
Maar nu terug naar de orde van de dag, onze laatste
vakantiedag.De schrijfster van deze
blog, zat wat op hete kolen, ze had een weddenschap afgesloten met de fotograaf
van deze blog.En ik kan je nu al
zeggen, de fotograaf heeft gewonnen 😊.
s Morgens zijn Eric en Peter om ontbijtenkoeken gegaan naar
de bakker, met een vers kopje koffie, dat smaakt zulle.
Rond 10 uur de trossen los, en vertrekken tegen de stroom
in, en daar ging de ganse weddenschap om.Ik had berekend dat we NIET op tijd door de sluis van Evergem zouden
geraken, en ik was er ook vrij zeker van dat het niet ging lukken, maar de
sluistmeesteres van Merelbeke heeft onder één hoedje gespeeld met Peter 😊.Pleziervaart mag niet apart schutten, moet
maximum een uur wachten (maatregel zo beschreven tot zeker 31 juli), maar we
hadden (on)geluk, niks te wachten, direct in de sluis en even direct weer
buiten.Toch nog niet zeker, ik bellen
naar de sluismeester van Evergem (nog een handlanger van Peter 😊),
geen probleem, hij ging de (halve) sluis voor ons klaarmaken zodat we direct
konden schutten.En jawel, een kwartier
voor sluitingstijd waren we door de sluizen. Damn, ik haat verliezen 😊😊
Onderweg, even met de gedachte gespeeld om Nancy en Eric via
de Durme naar Lokeren te brengen.Er
wordt dikwijls over gesproken om de Durme weer volledig bevaarbaar te maken
(als het er ooit komt, zal het niet meer voor onze tijd zijn). Zou leuk zijn,
naar Antwerpen via Lokeren. Maar dat gaat dus niet, dus nemen we hen met
plezier mee over de Schelde, de kronkelige, steeds smaller wordende rivier, die
op den duur toch stopt met tegen stribbelen en ons een duwtje in de poep geeft.
En terwijl zij, door de ervaren schippers 😊,
veilig rondgevaren worden, doet hun
jongste telg er alles aan om zich te beveiligen tegen piraten, op een
olietanker ergens aan de Afrikaanse kusten. Is een beetje surrealistisch
eigenlijk.
Onderweg ook een droevig bericht gehad van een vrienden, een
bericht, zoals ze zelf schrijven, dat je niet wil lezen. We wensen die mensen heel veel sterkteen vooral hoop.Hoop dat er toch een middel bestaat om dit
oneerlijke proces te stoppen.
De oudste telg van Nancy & Eric is haar ouders komen
oppikken. Wij gaan de overschot van de lasagna nog met veel smaak opeten.
Verder, onder het genieten van een glaasje wijn, onze avond en
vakantie rustig afgesloten.
En dan moet ik nog, gelijk dat ze dat in de boeken doen hé,
een dankwoord schrijven 😊
Bedankt, aan onze papas die er toch voor gezorgd hebben dat
we een blog geschreven hebben, het zal voor ons, ooit eens, nog leuke lectuur
zijn 😊
Bedankt, aan onze bezoekers, voor het gezelschap.En om iedere keer rijkelijk te voorzien van spijs
en drank 😊
Bedankt, aan onze lezers, we hopen dat jullie er een beetje
van genoten hebben.
En bedankt, aan manlief (jawel, dat doen ze in de boeken ook
zulle 😊), om mijn teksten iedere keer te verbeteren,
de fotos te nemen.Bedankt, om er te
zijn altijd te zijn voor mij.
Fijne vakantie allemaal
Peter & Conny
Traject: Temse - Langerbrugge (via de Schelde - Ringvaart en kanaal Gent-Terneuzen)
Gisteren nog genoten van ons laatste dagje Lier.In de voormiddag nog op ons eigenste terras
met ons smoeltje in het zonneke.En na
het eten nog eens te voet langs de Nete tot in het centrum.
We zouden ook nog rondstruinen in het begijnhof, maar het was
afgesloten.Alles zag sneeuwwit.Blijkt dat ze daar opnames aan het doen zijn
voor een film. Juist op het moment dat we
daar waren, hadden ze boven ons de hemelsluizen weer volop open gezet, de enige
schuilplaats die we hadden, was onder de luifel van de regiewagen.Een klapke gedaan met de productiechef, het
wordt een kerstfilm: Familie Claus.Hoofdrolspelers: Jan Decleir en Mo Bakker.Die hebben we niet gezien, natuurlijk ook aan
het schuilen voor dat heftig, verdwaald buitje (anders hadden ze zeker een handtekening
gevraagd van ons 😊).We
hebben nog cinematickets liggen (deze winter als origineel cadeau gekregen), misschien
gaan we wel die film bekijken 😊.
En daarna na een terrasje gedaan in Lier (ik denk dat we ze
over de jaren heen wel ver allemaal gedaan hebben nu 😊).
Deze morgen waren we om 6u30 al onderweg naar Temse, op die
manier hebben we het tij mee op de Nete en de Rupel en moeten we maar een
uurtje tegenstroom roeien op de Schelde.Rond een uur of 10 waren we op onze bestemming.Onze laatste al van deze reis, wat gaat de
tijd snel als je je amuseert 😊. En ah ja, mijn boeken van de Zeven Zusters
zijn ook uit, dus alles mooi op schema 😊. Het
is wel leuk dat onze laatste vakantiedag zonnig (en ook winderig, dat ook) is.
We hebben een verstekeling aan boord, maar geen nood, hij is
stevig vastgebonden op het achterdek 😊 Rond een uur of twee zijn onze gasten gearriveerd,
Nancy & Eric varen morgen mee op de
Schelde.
We hebben een fikse wandeling gemaakt in Temse, uiteraard
een obligaat terrasje gedaan, een coupe glace met advocaat, deze keer.We hebben dat nog al gegeten op de laatste
dag van onze reis 😊.
Moet nu stoppen, want er komen heerlijke geuren vanuit
het kombuis, Nancy heeft een vislasagna klaargemaakt, genoeg om de helft van
Temse te voeden, maar we zitten met hongerige eters aan boord, komt helemaal
goed 😊
Juli al, dat betekent dat het er hier ver op zit voor
ons.Ik denk dat we gemakkelijk kunnen
wennen aan dit leventje.
Vandaag was het precies drache national, maar dat is 3 weken
te vroeg, het zal dus gewoon een regendagje in België geweest zijn. Voor de
mensen die hun verlof in juli starten niet zo leuk, maar het kan alleen maar
beteren.
Het voordeel als de hemelsluizen opengaan is dat we dan ons
Mira onder handen nemen, dat kuist veel gemakkelijker.We hebben dat geleerd van iemand 😊.
En wat we ook gedaan hebben, onze haren laten knippen.Jullie krijgen hierbij het resultaat te zien,
bij gebrek aan andere fotos hebben we onszelf dan maar geportretteerd.Peter had een kapster aan huis, maar ik moest
ervoor naar het centrum en ik had relatief nieuwe schoenen aan.En als er ook maar iets teer is aan mij, dan
zijn het mijn voeten, inderdaad blaren.Dus in het terugkeren Peter gebeld, hij is me tegemoet gekomen met mijn
Havaianas.Ik weet het, teenslippers,
maar daar kunnen mijn 2 onderdanen met de 10 tenen veel beter mee om, ze hebben
er geen wrijvingen mee, die relatie is perfect.
Verder genieten we gewoon van de rust, en hoe rustig het
hier ook is, er valt toch af en toe wat te beleven.In de visput, vlakbij, is er een wedstrijd
aan de gang, jammer dat het enkel voor leden is of de winnaar was al gekend 😊.
In de passantenhaven mag er niet gevist worden, de havenmeester(es) ziet er
streng op toe.En terwijl we toch bezig over
deze haven,de lange steiger, die is tiptop
onderhouden, niet bezet door verlaten wrakken, goede wifi, het is hier goed
toeven.Maar ik was bezig over
activiteiten, iedere avond zijn er hier zwemmers in het kanaal, ze leggen best
wel een serieuze afstand af. Hier kan dat nog perfect, het water is hier echt proper.
Het begint hier zo lekker te ruiken nu, Peter is stoverij
aan het klaarmaken, het water komt me al in de mond.Ik denk dat ik hier subiet mijn buikje (nog)
rond(er) ga eten.Met frietjes what else
😊
Morgen, beste lezers, moeten jullie geen verslag verwachten
of het moest zijn dat Peter ergens een muze vindt die hem inspiratie geeft om
iets neer te pennen. Mijn muze is op
haar strepen gaan staan en heeft verlof geëist. Ik heb haar een dagje vrij
gegeven, ze was er aan toe, want ze begon toch wel een beetje te slabakken,
hopelijk zijn haar batterijtjes vrijdag weer opgeladen.
Het ziet er naar
uit dat het maar kwakkelweer gaat zijn de laatste week van onze vakantie.
Deze morgen wat
klusjes gedaan, Peter heeft de wasmachine hersteld, de afvoer zat verstopt, dus
we kunnen weer naar hartenlust wassen. Er moeten nog een ganse hoop kleine
wasjes, grote wasjes allemaal in dat wasmachine.Hij wou ook nog zijn band van zijn mountainbike
vervangen, maar zijn nieuwe banden (meer dan 10 jaar geleden gekocht 😊) zijn nergens te vinden. Maar we hebben ook nog 2
voeten onder ons lijf staan, die kunnen ons ook naar het centrum brengen.
Eerst even gestopt bij het standbeeld van Pallieter, en mijne levensgenieter ging deze keer gewillig op de foto, hij voelde een kleine verwantschap
Heel onbekend is
Lier, de stad van de schapenkoppen, voor ons niet, we hebben dit stadje al
regelmatig bezocht. Ze hebben een paar gezellige pleintjes en hoekjes waar het
leuk toeven is op een terrasje.En typisch
op reis, in onze hometown zouden we ermet dit weer niet aan denken om op een terrasje iets te drinken, maar hé
we zijn in congé payé, dan kan het wel.
Peter heeft een plaatselijk
biertje gedronken, Perkament, een bier met een verhaal. Ik ga het jullie
vertellen.De patroonheilige van Lier is
Gummarus, hij ging ooit op bedevaart naar Rome. Toen ze hun tenten optrokken
aan de rand van Lier, was er één van zijn medewerkers die een fruitboom omhakte
om een vuurtje te stoken.Daar was de
eigenaar niet blij mee.Ze hebben de
boom weer rechtgezet en Gummarus heeft zijn gordel rond de boom gedaan. De dag
nadien was alles weer aan elkaar gegroeid. In oktober kan je ieder jaar de hand
van Gummarus op je schouder laten leggen, dan ben je beschermd tegen botbreuken
(misschien moeten we dan eens terugkeren naar hier, mijn rug zou me dankbaar
zijn) en ook tegen liefdesbreuken trouwens 😊
We hebben nog wat inkopen gedaan, en de
maatregelen tegen Corona verschillen echt van streek tot streek.Hier wordt je verplicht je handen te ontsmetten
als je ergens binnen gaat, en alle winkelbedienden en horecamensen dragen nog
mondmaskers (zelfs nog veel shoppers), de winkelkarren worden hier nog ontsmet.
We hebben het al anders gezien.
We blijven
vanavond lekker aan boord, zonder mondmasker, zonder ontsmettingsgel in onze
eigenste, veilige bubbel.
Gisterenavond rond een uur of 9 zijn Stien en jarige Stein
naar Antwerpen afgezakt. Ze hadden hamburgers en frieten afgehaald bij
Ellis.Die hebben we, gelijk het de
jeugd (gelukkig zijn er geen beelden van hoe deze jeugd rechtop moet getakeld
worden 😊) betaamt, opgegeten met zicht op de Schelde.
Peter vond ons niet jeugdig, maar clochardachtig 😊😊😊. We hebben genoten van het
gezelschap, het eten en de zonsondergang.Ze zijn blijven slapen, Stein werkt in Antwerpen, dus vandaag was het
ontwaken, ontbijten (ontbijtkoeken
gehaald, we lagen vlak aan de bakker) aan het MAS, en geen filestress. En Stien
keert terug naar Gent (in de goede richting).
Om 10 hebben we de trossen losgemaakt, en varen we richting
Lier.En dat het vlotjes ging vandaag,
we mochten eerst buiten varen van de Evanna (Gert was niet aan boord, James ook
niet trouwens).In de sluis van Wijnegem
hebben ze op ons gewacht. Maar ik denk dat de andere drie jachten die er een
kwartiertje moesten wachten niet echt rouwig om waren, zo hadden ze ruim de
tijd om hun meertouwen zo goed mogelijk vast te leggen.Wij hadden dat dan natuurlijk niet, de
bolders zijn niet meer dan pinnen, waar
je touw gegarandeerd van afschiet. Maar als je die garantie hebt, dan neem je
je voorzorgen,in ons geval, de deur van
de stuurhut open zetten, zodat Peter bijtijds kan bijsturen 😊
Ook de sluis van Viersel stond klaar voor ons, we zijn
altijd blij dat we in de afvaart zijn daar.In de opvaart moet je tussen 2 serieuze spuien manoeuvreren, als je dan
te traag binnen vaart gaat je jacht alle kanten op.
En dan nog een kilometerke of 10
naar de passantenhaven van Lier, op voorhand gebeld om te checken of er plaats
was, moesten we niet doen, er lagen maar 2 andere jachtjes. Meestal is er hier
meer te beleven. Kan aan het weer liggen, het is volgens mij nog een hardere
stormwind dan vorige zaterdag (de mensen die voor ons zijn toegekomen, hebben
veel problemen gehad om aan te leggen) en ze spreken nog lang niet van
verbetering. We hadden beter bij de kerkjes die we gepasseerd zijn, ter land en
op het water, een schietgebedje gedaan voor beter weer 😊.
Wij, wij gaan er het beste van maken, we
hebben direct voor 4 nachten betaald, we gaan er een rustige 4-daagse van
maken, eens lekker uitwaaien zie 😊.En
misschien, heel misschien halen we ons Machiavelli kaartspel nog eens vanonder
het stof, dat halen we alleen maar uit als we lang moeten binnen blijven (al
hoop ik stiekem dat het niet nodig zal zijn, ik verlies meestal 😊).
We beginnen er een gewoonte van te maken, voor de derde dag
op rij rond een uur of 6 uit ons warme nestje.
Om 6u30 waren we de jachthaven van Tholen al uitgevaren,
zonder boeg- of hekschroef te gebruiken, Peter wou onze buren niet wekken 😊
Met onze slaapkopjes hebben we de schuimkopjes op het
Schelde-Rijnkanaal getrotseerd. De Kreekraksluizen opgeroepen en we mochten
direct binnenvaren in de bakboordsluis. Een sluis van 320 meter lang en 24
meter breed, voor ons alleen.
En dan in de Antwerpse haven, alles ontweken wat stuur- en
bakboord uit de dokken kwam.We kregen
een oproep op de marifoon dat de Noordkasteelbrug gesperd is tot 16u. Dat we
via het Leopolddok en Albertdok de WIlmarsdonk-en Oosterweelbrug moesten
nemen.Van de Oosterweel nog een
reprimande gekregen dat we niet opgeroepen hadden (de man was wel zo lief om
dat eerst te vragen om over te schakelen op een ander kanaal, zodat niet
iedereen kon meeluisteren 😊).We
hoorden een schipper, via de marifoon, zeggen dat de Wijngemsluis gesperd
is.Wij vlug kijken op de website en
blijkt dat ze maximum een uur wachttijd hebben tot het einde van de maand.Dat valt nog mee, wij richting Wijnegem.Maar we zagen geen enkele tegenligger, hmmm
verdacht, we hebben dan maar eens naar
de sluis gebeld.Voor 16u30 (we waren er
5 uur eerder) konden we zeker niet schutten en dat het heel druk was, dat
pleziervaart niet aangeraden was. En zeggen dat we deze morgen een sluis voor
ons alleen hadden, het kan verkeren zei Bredero. Toch even aangemeerd op een
paar kilometer van de sluis om te kijken of we al dan niet zouden wachten.Aanmeren op het Albertkanaal = schudden en
klotsen (en er was nog geen eens beweging van de scheepvaart). En de sluis in
Viersel schut maar tot 18u, dus de kans dat we een nachtje op het Albertkanaal
moesten doorbrengen was niet ondenkbaar. Geen optie voor ons, dus gebeld naar
de jachthaven in Antwerpen en ons Mira 180° gekeerd.
Ah, elk nadeel heb ze voordeel, we hebben dubbel kunnen
genieten van de street art kunstenaars.Onder één van de bruggen op het Albertkanaal, waren graffiti spuiters bezig
met de brugpijlers te verfraaien. Met toestemming, er waren zelfs hoogtewerkers
(en ook politie) voorzien.
En ook voor de Siberiabrug hadden we het vlaggen, we waren
500 meter te laat om erdoor te varen, zodat we de Londenbrug pas om 14u konden
nemen. Maar ach, het is ondertussen bijna een traditie, wachten voor de
Londenbrug, dan nemen we een douche (niet dat ik uren in de wind stink,
hoogstens een kwartiertje want ik heb onlangs een goede deo gekregen 😊),zo
komen we bright and shiny aan in het Willemsdok. En, ik heb helemaal alleen ons
Mira aangemeerd in de Kattendok, ok, ik heb veel te veel met de boeg-en
hekschroef gewerkt, maar ik heb geen verf- of andere schade gevaren 😊
Maar goed, we liggen vlak voor het MAS,de havenmeester had ons al gezien op AIS
richting Wijnegem, dus hij wist dat zijn haven niet onze eerste keus was 😊.
We liggen quasi naast de Evanna van Gert, ook een oude bekende uit Tilburg ligt
hier, de Filou.Het weer is nog terrasgoed,
de sfeer is prima, meer moet een mens
niet hebben.Of het was dat onze wasmachine
het nog goed deed, ze pompt geen water meer weg. Dat moet hersteld worden: een
nieuwe uitdaging voor Peter, doet ie het of doet ie het niet? 😊.
Morgen doen we een nieuwe poging om naar Lier te varen, doen
we het of doen we het niet? 😊
Well keep
you posted
Peter &
Conny
Traject: Tholen - Kreekrak - Antwerpen - Wijnegem - en terug Antwerpen
Gisterenavond nog een staaltje van oog om oog, tand om tand
meegemaakt, al was het eerder melktandje om gans gebit 😊.Peter had, we geven het toe, licht
provocerend (maar vooral omdat we indien we nog maar eens wegvlogen van onze
plek, we konden aantonen dat aanmeren op de daartoe voorzien steiger geen optie
was), een foto gemaakt van de jachten (-15 m) die de ligplaats hadden ingenomen
voor jachten van + 15 meter.We hebben
het geweten, iets later was er een van die jachteigenaren die zijn drone had
bovengehaald en die minutenlang (kan ook maar 1 minuut geweest zijn, maar het leek
heel lang) boven ons laten brommen heeft.Want dat filmen is één ding, maar dat geluid gelijk van een dikke
bromvlieg is wel echt irriterend.Maar
we hebben al onze vingers keurig in ons vuistje gehouden en ons absolute best
gedaan om het ding te negeren, dan is de lol er natuurlijk rap af voor die kerel
😊.
Ook was er eentje die om 23 uur zijn groep nog eens wou
uittesten, maar blijkbaar had dat ding te lang stil gelegen, want het lukte niet
om het aan de praat te krijgen, maar we waren bijna vergeven van de stank van
de uitlaatgassen.
Toch leuk zon tijdelijke buren, zo weten we tenminste wat
geschreven in onze blog 😊😊
Vandaag ook te weten gekomen dat we de nieuwe Bato op een
haartje gemist hebben, zij zijn uitBruinisse vertrokken rond het uur dat wij er toekwamen gisteren.
Deze morgen om 6u45 al ons keire gekeerd gelijk ze in ons
dialect zeggen, richting Tholen.Onze
laatste Nederlandse stopplaats.Hier
komen we regelmatig als we den groote
oversteek maken via de Ooster-en Westerschelde naar Terneuzen of als we binnendoor
via Antwerpen terugkeren naar onze heimat.De sluis gedeeld met een klein jachtje 😊😊 (zie foto).
Als de wind, die vandaag waait de voorbode is voor de
volgende dagen, is de beste optie,
binnendoor, via Antwerpen. Het stormt hier voor het ogenblik, de vallen,
schoten, trimlijnen (of hoe die touwen aan de masten van een zeiljacht ook heten?) geven
een kakofonisch concertje ten beste.We
hebben geen zin om via Hansweert te gaan, we varen tenslotte met ons huis met
inboedel en we willen onze glazen en borden nog even in intact houden.
In Tholen werden we al opgewacht door Lydia, de
havenmeesteres.Wind of geen wind, hier
moeten we met de boeg naar buiten liggen, veel plaats om te keren was er niet,
maar Lydia zei dat het kon, en als Lydia zegt dat het kan, dan doet Peter dat
ook probleemloos 😊
We hebben nog een uurtje kunnen genieten van het zonnetje,
goed beschermd uit de wind, maar dat zijn de goedweer goden in weekend gegaan
en heeft de regengod het volledig overgenomen.
We zijn al 11 dagen in Nederland, en het worden er geen 12,
maar we hebben nog geen kibbelingen gegeten, daar gaan we subiet verandering
inbrengen zie 😊
Tot morgen, normaal gezien terug vanuit het vaderland,
Vandaag extra vroeg uit de veren, het kriebelt om naar het Grevelingen
Meer te varen.
En als het kriebelt, dan zit je om 6u15 al vrolijk aan je
stuur te draaien.
En zo vroeg varen, heeft natuurlijk ook als voordeel dat je
niet moet wachten aan de Krammer- en de Grevelingsluis.We waren al rond een uur of 9 aan de
jachthaven van Bruinisse om onze 7-dagen kaart (vergunning om aan de eilandjes
aan te meren) te kopen.En dan stante
pede naar de Archipel.Daar hadden we in
2014 met de Estée S gelegen, we vonden het daar zo mooi dat we er nog eens wilden
liggen.Plaats zat daar, aangemeerd,
alle gordijnen toe tegen de zon en klaar om een aperitiefje te drinken.Welgeteld één slok heb ik gedronken, toen
kwam dat vrouwmensch van natuurbeheer binnenvaren en riep ze: Je mag hier niet
liggen, enkel boten tot 15 meter.Toen
Peter vroeg waar we dan wel terecht konden, kregen we geen antwoord.Ondertussen was er al een jacht van 15 meter
(de gelukzak) aan het aandringen om onze plek in te nemen, we kregen amper (lees geen) tijd om een nieuwe plaats te zoeken.We zijn dan maar van armoe ter hoogte van
Stampersplaat op ons palen gaan liggen.
En eigenlijk, het zicht is hier grootser, geen last van
buren én vlakbij een zeehondenkolonie. Dus
we kunnen beestjes spotten.Van beestjes
gesproken, dazen, die vliegen hier al ganse dag rond ons oren.In het begin mepte Peter ze nog dood, maar ze
zijn te talrijk, we ondergaan nu gewoon de wet van de sterkste 😊.
Ondertussen eens gecheckt op de website en effectief,
jachten groter dan 15 meter mogen niet aanmeren aan de eilanden, ze mogen wel
in de werkhavens of aan een paar minder
aantrekkelijke buitensteigers liggen, gezellig. We zien op diezelfde website
dat we niet mogen overnachten waar we nu liggen.Peter zou ter plaatse blijven, maar mijn
gemoedsrust zegt, naar de voor ons voorziene plaats varen. Alleen, die steiger ligt vol, met jachten van
10 tot 15 meter.Dus zijn we maar ergens
op ons palen gaan liggen in de buurt, hopelijk derde keer goede keer.
Enfin, de manier waarop we hier letterlijk weggejaagd zijn,
heeft ons doen besluiten om morgen al het zoute water, met haar zuurpruimen, de
rug toe te keren.
Wat grappig was, rond een uur of drie heeft het gedurende
een ganse minuut enkele druppels geregend, eerlijk waar, niet meer dan dat en
het gevolg, praktisch geen kat meer te zien op het meer, terwijl er even
voordien nog -tig jachtjes waren.Salonvaarders
😊
Beste lezers, sorry voor de wat negatieve insteek, komt
morgen weer helemaal goed 😊
Stay calm,
keep cool,
Peter &
Conny
Traject: Dinteloord
Volkerak Krammer Grevelingen Meer (Stampersplaat)..
We liggen in Dinteloord, buiten, maar vol, verwachting.
Deze morgen rond een uur of 9 vertrokken om nog een laatste
nachtje op de Dintel door te brengen.We
konden vlot door de spoorbrug varen, dat is in het verleden al anders geweest.Twee uur later hebben we onze paaltjes laten
zakken, bestemming bereikt.De ankerbol
in de mast en onze zeteltjes uitgezet,
klaar voor een namiddagje niksen.Maar
we zijn niet in onze zetels geraakt, we bedachten dat we op een groot anderhalf
uur van Dinteloord zijn. En dat we daar jaren geleden eens met de Estée S
geweest waren en we hadden daar zo goed gegeten in dat restaurantje aan de
haven.Dus, inderdaad, paaltjes omhoog, ankerbol
uit de mast, en de kippenworst terug in de ijskast 😊.
We passeren hier voorbij heel wat exotische plaatsjes: Lamgat,
Nolleke Sas, Standdaarbuiten, Stampersgat, Kaas-en Broodpolder, Slobbegors.
Juist voor de jachthaven valt mijnen euro dat ik nog in niemand
ziet mij hier toch tenue ben, dus vlug naar beneden gegaan om mijn ik leg aan
in een jachthaven plunje aan te trekken.
We liggen op een kopse steiger, maar we hebben er niet de
beste uitgekozen, we zullen vanavond niet te zat mogen terugkeren van het restaurant,
want het is hier maar een gammele bedoening.Maar eerlijk is eerlijk, dit is niet de passantensteiger, die zit er wel
ok uit. We liggen tussen 2 Stormvogels (jacht en vrachtschip).
Eerst gaan reserveren in het restaurantje, dan terug naar
boord om te aperitieven.Het is hier
30°C, maar het voelt zo absoluut niet aan, er staat hier een strak, afkoelend windje.
En Peter geniet van zijn speciale biertjes die hij gekregen heeft, speciale
naampjes ook.En voor de rest houden we
ons onledig met jachtjes en grotere exemplaren kijken.
Dan uitgebreide was- en scheerbeurt, we gaan uit eten
pakje aan (t is in t wit vandaag, dus we gaan best niets kiezen met tomatensaus
😊).
Na dit verslagje, gaan we nog een korte wandeling maken, zodat
we maximale honger hebben 😊
We gaan het ons laten smaken, tot morgen vanop zout water
Ik dacht deze morgen, wat moet ik in hemelsnaam vanavond in
onze blog schrijven? Ik kan maar best copy/paste doen. Want we liggen nog
steeds op ons zelfde paradijselijke plekje.
We hebben alle twee slecht geslapen deze nacht, Peter had
last van zijn verbrande schouders, vissen met een marcelleke aan kan zo zijn
gevolgen hebben 😊
En ik? Ik ben een stresskonijn.Gisterenavond vloog er een drone boven onze
boot. Aantasting van onze privacy is één ding, maar dan begin ik mij af te
vragen wat ze boven ons Mira kwamen doen.Buiten het loze vissertje en zijn matrone in haren zetel, was er echt niets
te zien 😊. Maar soit, alle scenarios zijn de revue
gepasseerd, ik lees te veel thrillers denk ik.Ik zag ze al midden in de nacht ons schip enteren en al ons goudwerk
stelen.En dan had ik weer medelijden met
de dieven, ze zouden het equivalent aan benzine of diesel vervaren hebben
Vandaag hoop ik dat er geen drone boven onze kop vliegt,
want ikke, ik zit in mijn bad. Buiten. Op het achterdek. Zalig. Daar droom ik
al jaren van, om op het dek, in de vrije natuur in mijn bad te zitten. Ik blijf
hier nog even zitten, ik schrijf hier de blog, ik ga hier aperitieven, ik ga
hier eten, ik ga hier op de lotto spelen en mijn slaapmutsje drinken. Peter had
ook een foto getrokken daarvan voor op de blog, maar ik vind dat niet voor
publicatie vatbaar 😊.
En Peterlief, die heeft deze voormiddag geklust en gepoetst
en neemt deze namiddag een snipperdag, nu zit hij languit in de zetel, voeten
op mijn bad
En dan wou ik nog even een grote pluim geven aan de beroepsvaart.
Er passeert hier regelmatig een vrachtschip, en stuk voor stuk varen ze heel
langzaam voorbij.Ook de pleziervaart
doet zijn best, al zitten er daar een paar vruchten van de eik bij, maar dat is
gelukkig een minderheid.
Morgen varen we richting zout water, ons Mira is daar niet
al te zot van, dan komen haar gecamoufleerde foutjes boven water, dan zie je hier
en daar een roestplekje verschijnen. Maar ach, lieve Mira, niets van aan
trekken, we worden allemaal een jaartje ouder 😊
Zalig weertje hé, deze morgen opgestaan onder een stralende
zon, enkel nog een schraal windje, maar we klagen niet zulle. Ik heb het maar
over het weer omdat ik niet weet wat anders te vertellen.
Of het moest zijn dat we deze morgen een ankerbol met een
identiteitscrisis gered hebben.Toen ik
naar voor liep zal ik iets zwart drijven in het water, onze ankerbol, de arme
stakker was waarschijnlijk liever anker geweest dan bol.We hebben hem uit het water gevist en terug
in de mast gehangen waar hij hoort (met een zesdubbele knoop deze keer 😊).
Of het moest zijn dat ik voor verpleegster gespeeld heb, Peter
heeft in zijn hand gesneden met een stanleymes.Ik heb er dus een grote pleister opgeplakt en een windeltje rond gedaan.
Of het moest zijn dat ik eens wou testen hoe die
polijstpasta voor aluminium werkt.Eens
een klein stukje proberen.Met mijn
mooiste shortje (lees enige short waar ik nog in pas) aan.Resultaat: ik vuil, als zwarte piet niet meer
mag, ik ben alvast een waardige vervangster 😊. Mooiste
shortje is nu werkshort en den aluminium, tja ook niet echt een verbetering.
Of het moest zijn dat we vooral genoten hebben van deze
mooie dag.
Vanavond gaan we de overschot van de barbecue opeten. En dan
genieten van de zonsondergang
We hebben de kanalen achter ons gelaten, we liggen nu op de
Mark, een kronkelende rivier die ter hoogte van Standdaarbuiten of Stampersgat
(is niet duidelijk waar precies diezelfde rivier verandert van naam) overgaat
in de Dintel.
Vanaf nu zijn we op bekend terrein. Dit is een vaste stopplaats
of in het begin of op het einde van onze vakantie, nu hebben we nog 2 weken te
gaan, voelt raar aan.
Nog even over gisteren.Rond een uur of 11 zijn Roland & Dorine gearriveerd, we zaten nog
koffie te drinken bij de buren, sympathieke mensen uit Dordrecht.
We hebben Roland & Dorine eerst meegenomen op reverse
cruise , in achteruit dus van de steiger naar de kade aan de overkant, dat is
wel de horeca kant, maar we vermoeden dat het er een pak rustiger zal zijn
vanavond (en dat bleek uiteindelijk ook te kloppen, want we hebben goed geslapen).
Daarna rustig een aperitiefje gedronken, beetje bijgebabbeld,
het stadje verkend.Tilburg is een
levendige studentenstad met veel winkels en tal van terrasjes.Maar wij hebben het bij window shopping
gehouden (Peter had zijn portefeuille toch niet bij 😊).
Niet lang nadat we terug aan boord waren, zijn Patrick en
Waijung ook gearriveerd met hun camper.Eerst hebben ze het eten voor de BBQ afgezet.Ik weet het, vlakbij al die horeca zitten en
toch zelf barbecueën? Tja, onze havenmeester zijn barbecues zijn nu eenmaal
top, maar hij heeft altijd vlees mee voor een half leger 😊.
En uiteindelijk, door de Coronamaatregelen mochten we toch niet alle zes aan
één tafel zitten. Maar ik wijk af, vlees afgezet, de camper naar de camperplek (zon
4 km van ons) gereden en dan zijn ze met de minifietsjes naar de boot gekomen.
En het was een gezellige avond, onze havenmeester stond te
bakken aan de kant van de kade, hij had nog veel bekijks, hij had al wat
potentiële klandizie. Stel je voor BBQ chez Mira-Ceti, met topchef Patrick 😊.Op een bepaald moment is de uitbater van de Friterie
(rechtover ons) nog langs geweest, hij heeft een stuk vlees gekregen en in ruil
hebben wij van hem een pak friet gekregen. Nadat we ons buikje meer dan rond
gegeten hebben, gingen de vrouwen nog een ijsje halen, om die laatste gaatjes
toch zeker nog te vullen, maar alle ijszaken waren al gesloten. Dan maar op
zijn Hollands afgesloten met een stroopwafeltje 😊
Rond een uur of tien zijn Roland & Dorine met de auto
teruggekeerd naar Langerbrugge en Patrick & Waijung met hun fiets naar de
camper.Dank je wel lieve vrienden, voor
de leuke attenties, het lekkere eten en voor het aangename gezelschap, we
hebben ervan genoten.
We hadden nog een halve fles wijn over, die wilden we aan de
buren uit Dordrecht geven (zij zijn ook aan de kade komen liggen), we hadden tenslotte
koffie en water (wat niet in hun tank kon) gekregen.Wijn voor water, mooie deal toch?Maar we hebben uiteindelijk de fles nog samen
uitgedronken 😊
Vandaag een kleine 6 uur gevaren, maar alle bruggen gingen
ruim op voorhand open, de sluizen stonden praktisch allemaal klaar, het ging
gelijk een liertje van een cent.
Dus nu gaan we onthaasten, er is hier niets te doen, we
kunnen niet van boord, geen huis in de buurt, er passeert af en toe een schip
of een jachtje wat gaan wij uitgerust van onze vakantie thuiskomen 😊
Verwacht jullie morgen maar al aan een saai verslag van het grote
niets 😊
Hou jullie recht,
Peter & Conny
Traject: Tilburg - Dongen - Oosterhout (splitsing Wilhelminakanaal-Markkanaal) - aan kilometerpaal 11,9 op de Mark.
Deze morgen zijn we als 2 zombies uit ons bed gekropen, ik
klap niet graag uit bed, maar nu ga ik ons nachtverhaal eens uit de doeken
doen.
Toen we gisterenavond terugkwamen naar ons Mira, zagen we
dat de steiger ingenomen was door jeugd, op een picknickdeken aan het genieten
van een avondzonnetje. We hadden al door dat we niet aan de rustige kant van de
kade lagen.En hoe later de avond hoe
schoner, en vooral hoe luider, het volk.Alles was aanwezig voor een sfeervolle vrijdagavond: bier, wijn, hasj en
de top 50 van de veel te luide psychedelische muziek.We zeggen tegen elkaar, ach we zijn ook jong
geweest (bij ons was dat natuurlijk wel met limonade en koekjes 😊)
en nemen dan ook maar een extra slaapmutsje.Maar plots gaat onze tolerantiegrens onder nul als ze besluiten van te
gaan zwemmen en ons Mira als een springplank gebruiken.Dan is Peter eventjes uit zijn krammen
geschoten en brigadier Maas was er een halve minuut later ook om verbaal
bijstand te verlenen.
En het feestje blijft duren, om middernacht komen de BOAs
langs, wij content, onze lang verlangde nachtrust zal er kunnen van komen.Nope, terwijl ik het daags voordien de max
vond dat de BOAshet door de vingers
zagen dat we ergens lagen waar we niet mochten liggen, vond ik nu dat ze niet
streng genoeg konden zijn, tja twee maten en gewichten hé 😊.Enkel de muziek moesten ze zachter zetten.
Het groepje dat aan ons slaapkamerraam zat, hield het om 0u30 voor bekeken.
Het jachtje achter ons had minder geluk, wij hadden een
groep van zweverige types als gezelschap, zij zaten met een bende nachtbrakers
met hiphop muziek en veel meer drank, die hebben het veel langer uitgezongen.
Peter is nog eens buiten geweest omdat er nieuwe bendevorming dreigde te
gebeuren aan ons schip, hij heeft vriendelijk gevraagd om dat niet te doen.
Brigadier Maas lag dan al half in slaap met haar oordopjes in.
Om 3 uur gaat ons alarm af, Peter spurt uit zijn bed en
brigadier Maas komt, een halve minuut later ook uit haar schulp gekropen. Niets
te zien en toch gaat het alarm opnieuw af, ik trek het gordijn omhoog en kijk
oog in oog met Felix, gewoon een nieuwsgierige zwarte kat.
En dan hebben we heerlijk geslapen, tot 6 uur, dan komt de
vuildienst de rotzooi die de jeugd heeft achtergelaten ophalen.
En terwijl we bezig zijn, ik wil van een mug geen olifant
maken, maar het zoemend exemplaar dat deze nacht in onze kamer zat was
waarschijnlijk een nazaat van Dracula, ik ben overal gebeten.Er lag naast mij nog een hapklare lekkere
brok, met dezelfde bloedgroep, maar blijkbaar was mijn bloed goed genoeg voor
dat vreetballetje.
En het goede nieuws is, wij blijven hier nog een nachtje,
want we hebben bezoek.
Roland en Dorine komen deze voormiddag aan, en ze brengen
onze afdekzeilen mee voor de koepels (bedankt Stien om ze tot de Largo te
brengen) want ze beloven tropische temperaturen voor onze laatste
vakantieweken.En in de namiddag wordt
het gezelschap aangevuld met Patrick en Waijung. Dus de jeugd krijgt serieus
concurrentie deze avond😊
Ondertussen is iedereen aan boord, het verslag daarover
kunnen jullie morgen lezen.
Deze morgen vrij vroeg uit de veren, helemaal klaar voor ons
tochtje naar Tilburg.Alhoewel helemaal?We varen op een kaarsrecht, kilometerslange
kanaal en in de verte zie ik met mijn halve slaapkop een schip op ons afkomen
die bijna zo breed is als het kanaal, hoe gaan wij dat ooit kunnen
passeren?Pffff, het was gewoon de weerspiegeling
van een brug in het spiegelgladde water, maar die brug leek echt op een schip
zulle, echt wel 😊
Dat was zowat het enige moeilijkheid die we vandaag zijn tegen gekomen.We hebben -tig brugjes en één sluis.Peter blij met het sluisje, eindelijk eens
wat afwisseling na al die brugjes 😊. Ik denk dat we nu wel weer een tijdje verder
kunnen met de kaarsrechte kanalen, de Mark nog, dan volgt de licht kronkelende
DIntel en dan worden het sowieso meren.
De laatste 2 bruggen naar de Pius haven draaien iedere keer
op het uur, en we hadden geluk, op een paar minuutjes voor twee uur waren we
present.En we mochten ons parkeren
achter de Filou, mensen die de oude Leie afvaren zullen dat uit de kluiten
gevallen jacht wel kennen. De havenmeester was verrast dat ik zijn familienaam
nog kende, tja, is een makkie, ik
gebruik dezelfde naam al 55 jaar 😊
En hier gaan we ons weekend doorbrengen, wat is er al veel
veranderd sinds we hier in 2014 of 2015 geweest zijn, een gans nieuwe steiger
en heul veul extra terrasjes. We gaan
hier niet verhongeren of verdrogen.
Er passeert hier nogal wat volk voorbij ons Mira en de
commentaren zijn zalig, we zijn of een oud omgebouwd vrachtschip, of een
ingekorte spits, of een boot dat niet past tussen de jachten, jaja, de beste
stuurlui staan aan wal 😊
En verder moet ik wennen dat we vlakbij appartementen
liggen, dat ze van bovenaf kunnen binnen kijken.Ik heb nogal de gewoonte om in mijn
evakostuum rond te huppelen na de douche, ik heb ondertussen alweer een nieuw
kostuumpje, een maatje groter 😊.
We hebben dan onze zondagse kleren aangedaan, en ietsjes (eigenlijk
heel veel, we kunnen geen pap meer zeggen) gaan verorberen op een terras aan
het water, de Stadsbrouwerij 013. En in zon etablissement moet je een paar
lokale streekbieren proeven nietwaar. En wat Corona betreft, hier worden
strikte regels gevolgd (handen ontsmetten, vragenlijst beantwoorden, enkel personen
van dezelfde familie aan een tafel).Je
kan ook met vrienden gaan eten, maar dan zetten ze de 2 tafels op anderhalve
meter van elkaar.
Nu nog enkel ons eten laten zakken en dan naar ons bedje.
. de
gps gaf een alarm omdat we te ver van onze route afgeweken waren. Wat uiteindelijk niet het geval was, we
hadden helemaal geen intentie om via de zeesluis te gaan
. Enfin, mijn eerste
stressmomentje van de reis, maar het zal zeker niet de laatste zijn.
, juist een tanker met de naam Westzee. Op een bepaald moment heb je geen keuze, je
moet echt wel ergens afdraaien om op je bestemming te geraken, dus wind en golven
in de flank
dat is gelijk een van de betere attracties op de kermis. Helaas er is één kast opengegaan
die van de
glazen
Het zal gedaan zijn met champagne drinken op de Mira-Ceti, er zijn 3 champagneglazen
gesneuveld (maar niet die ik van mijn metekind gekregen heb.
)En een lege vaas, eentje dat
we gratis gekregen hebben bij de Albert Heyn 
