Als je denkt na het lezen van
deze zin, dat je een déjà-vu hebt of dement aan het worden bent. Niets van dit
alles, het is gewoon echt de derde keer dat we uit Monthermé vertrekken. En
derde keer, goede keer!
Ik weet niet meer precies wat ik
al allemaal verteld heb, dus misschien val ik hier wel in herhaling. Nadat we
vast gevaren zijn, is alles gecontroleerd door een technieker en hij heeft geen schade kunnen vaststellen.
Sowieso besluiten we pas na het weekend verder te varen richting Charlesville-
Mézières.
Eenzaam is het niet geweest,
eerst Peter zijn nicht en haar man komen aanmerenmet hun Hoop doet Leven en een paar dagen later
hebben 2 buren uit Brugge (Mimosa en Joie de Vivre) ons een dagje gezelschap
gehouden.
Maar maandag is het zover, onze motor
laten warmdraaien en weg zijn we, althans we tuffen toch een kilometertje
lekker tegen stroom. Dan valt onze schroef even stil en begint ons schip te
trillen. Dus draaien die handel en terug naar Monthermé, ons plaatsje is er
toch nog warm.
Er komen duikers langs om te
kijken wat er aan de hand is, maar we moeten geduld hebben tot woensdag, want
die mannen moeten eerst nog wat containers uit het kanaal van Willebroek halen. Ik ga hun firmanaam vernoemen,
om drie redenen: ze hebben een touw uit onze schroef verwijderd, hun firmanaam
is hetzelfde als de vorige naam van ons schip en vooral, ze hebben ervoor
gezorgd dat ons roer niet meer piept (jaren heeft dat ding gezorgd dat ze ons
van ver horen aankomen). Hij heeft de reden gevonden en met WD40 (voorlopig) opgelost. L.M. Diving Service uit
Oudenaarde. Need a diver? Call them!
En we willen meteen ook onze
verzekering bedanken, zij hebben vanop afstand letterlijk alles geregeld,
techniekers, duikers, contact met VNF. Scheepsverzekeringen Lecour
& Co. Need a good insurer? Call them!
Vandaag liggen we in Sedan. De tocht hier naartoe is niet de plezantste
uit onze carrière, de schrik om iets tegen te komen zit er nog goed in.
Stressvol dagje geweest gisteren, iedere geluidje, iedere trilling is goed voor
een mini paniekaanval. Komt er nog bij
dat we bijna 50 kilometer ofte meer dan 9 uur moeten varen hebben om (g)een
ligplaats te vinden.
De eerste ligplaats is
Charleville-Mézières, maar daar zijn we al 2 keer naar toe geweest vanuit
Monthermé (1x bus, 1x fiets) en het is al de godganse dag aan het regenen, dus
ik heb geen zin om daar maar te liggen om te liggen. Dus we besluiten om verder te varen naar Lumes. Daar is een 100 meter lang ponton om aan te
meren. Als we er aan komen liggen er een vijftal jachten, allemaal met dezelfde
vlag op het achterdek, ik vermoed dat je daar gratis kan liggen. Ze liggen vrij
strategisch, er kan hier en daar nog een ander jacht van 10 of 12 meter bij,
maar 23 meter in één keer is geen optie.
En de jacht eigenaars die we spotten zijn super geïnteresseerd in de
grond (als we niet opkijken kan die dikzak (Mira-Ceti) geen tekens naar ons
doen dat we wat moeten opschuiven!).
Andere mogelijkheden zijn om aan
te meren in Pont à Bar (Canal des Ardennes) of verder varen naar Glaire, vlak
voor Sedan. De kans bestaat, als we besluiten om de sluis te nemen naar Pont à
Bar, we doorvaren naar Parijs. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Dus bijten
we door en varen we naar Glaire. Soms moeten we snoeischaar spelen, het soms smalle
vaarwater na de sluizen is overgroeid met lentefris groen, soms heb je zelfs
geen 5 meter meer, dus af en toe moeten we echt letterlijk door de takken
varen.
Eindelijk aangekomen in Glaire zien
we dat er geen pontons (meer) aanwezig zijn. En we zijn ook te laat om te
versassen in de sluis van Sedan. Dat is zon moment waarop we onze investering
in de spudpalen zijn geld waard vinden.
Paaltjes naar beneden en wachten op de eerste schutting de zaterdag naar
de halte fluviale in Sedan.
Hier in Sedan is het net zoals
in Brugge: de woensdag en zaterdag marktdag. We profiteren ervan om in een
stralend ochtendzonnetje de markt af te struinen. Je kan hier kleren kopen van 3 tot 20 euro, en
voor wie dit teveel vindt, er zijn ook kraampjes met tweedehandskleren op een
hoop gesmeten, daar kan je al voor een euro een koopje doen. Wij hebben enkel lekkere, verse
marktproducten gekocht. Gisteren bijna niets gegeten, dus vandaag gaan we onze
schade meer dan inhalen 😊.
We zijn al anderhalve maand op
weg en uiteindelijk flirten we nog steeds met de Belgische grens. Sedan ligt op
een 15-tal kilometer van Bouillon. We denken, als het morgen mooi weer is (nu
al een paar uur onweders) en de kermis ons niet uit onze slaap houdt, we een
nachtje langer gaan blijven liggen en de stad eens deftig gaan verkennen.
Jullie lezen het wel in ons volgende verslag.
Bloggen.be heeft er een weekje uitgelegen, dus kon ik jullie niet op de hoogte houden. We hebben wel enkele fotos en een beetje info op Facebook gezet.
Wat een week, we liggen nu voor de negende dag in Monthermé, normaal gezien houden we het nergens langer dan een dag of 3 vol, dus we liggen hier niet zomaar.
Zoals al verteld op Facebook, Murphy heeft ons een weekje compagnie gehouden.
Maar goed, buiten dat het hier nu oude wijven regent, valt alles langzaam weer in de juiste plooi.
En uiteindelijk gaat het hier om materiële zaken, aan het thuisfront heeft de familie Maas het nu een pak lastiger met de veel te vroege dood van een zus, moeder, grootmoeder. Onze oprechte deelneming.
Voor de niet Facebook gebruikers een kleine update: generator kapot, juist met het lange weekend van 1 mei, dus sowieso wachten tot de dinsdag. Woensdag drie kilometer gevaren en vastgelopen en gelukkig ook weer losgetrokken of we lagen er nog 😊. Gisteren nog een foto ontvangen van de plek waar het verkeerd ging, op krak dezelfde plek vaart er een jacht, met oneindig veel meer geluk voorbij!
Eigenlijk wil ik dit allemaal niet vermelden, maar komen er toch 2 woonboten af die ook in Brugge liggen zeker, bye bye het in de doofpot steken 😊.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, we hebben hier bierfeesten gehad, mooie wandelingen en fietstochten gemaakt.
Peter zijn nicht en haar man hebben een tandje bij gestoken om ons een hart onder de riem te steken. Merci, was leuk bijpraten (en plagen ze hadden een oude postkaart mee van de plek waar we omhooggelopen zijn, de snoodaards 😊). Ze hebben trouwens ook ontdekt dat er een vrij cruciale boei (voor ons toch) weg is, nog te zien op Google, maar helaas niet meer in het echt.
Even heb ik overwogen om rechtsomkeer te maken en het voor bekeken te houden hier in Frankrijk. Vakantie mag geen stresssituatie zijn maar pure ontspanning. Maar dit is een reactie in the heat of the moment, zovelen hebben het voor ons gedaan, het zal ons ook wel lukken zeker.
De sluizen zijn nu nog 5,70 meter breed, dus we hebben nog 35 cm speling aan beide zijden. Maar binnenkort worden ze meer dan een halve meter smaller en passen we er (in de breedte) juist in. Zal zo een beetje zijn als een (te) smalle jeansbroek aan trekken zeker?
We houden jullie uiteraard op de hoogte.
Vanmiddag eten we spaghetti, want we zijn het eten van de friterie hier een beetje beu 😊. We hebben al meer dan gezond voor ons is, frieten gegeten, die frietkoten staan iedere keer vlak aan de kade, probeer die geur dan maar eens te weerstaan, moeilijk! Maar eerst aperitieven, ik overweeg om een glühwein te drinken met dit weer 😊
Maar we gaan ons verhaal van
deze week starten in België, kwestie dat jullie niets missen van onze
omzwervingen.
Vorige donderdag, kwakkelweer,
maar toch niet zo slecht dat we niet te voet naar Dinant (en terug = 11 km)
stappen, dat kan perfect langs de oevers van de Maas, we hebben er geen last
van verkeer.
Dinant in hartje zomer of Dinant
op een grijze dag, een wereld van verschil, er valt weinig of niets te beleven
op of naast het water, een gezellig terrasje doen is geen optie.Dan maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk bezoeken,
bij iedereen bekend door zijn opvallende peervormige klokkentoren. Er valt hier
heel wat te bezien, maar het meest indrukwekkend is toch het glasraam.Verder hebben we ook nog de plaats bezocht
waar Adolph Sax "ongeveer" geboren is.
Vrijdag, een mooi-weer-dag.
Ideaal om onze gasten uit te nodigen voor een vaartochtje op de Maas tot in
Heer Agimont. We liggen er nog maar goed
vast of er stoppen 2 vrachtwagens van de gemeente naast ons schip. Ze halen een
grote boomstam uit het water en met den enen breken ze ook het bord van de
douane af (grens België - Frankrijk). We
hebben dus eigenlijk een historisch feit meegemaakt. Na de lunch vertrekken Roland en Dorine met
de fiets terug richting Anseremme om hun camper op te halen. En geloof het of
niet, uit Frankrijk komt er een luxemotor met Zwitserse vlag aanleggen. De mevrouw stapt van boord en vraagt waar het
douanekantoor is. Waarschijnlijk samen
met het bord afgebroken 😊.
Zaterdag steken we de grens
over, we krijgen ons eerste "bakje" om zelf de sluizen te bedienen.
Wij zijn fan van die zelfbediening,
je kan alles op eigen tempo doen, wel rekening mee houden dat je pas om 9 uur
door de sluis mag. Tweemaal weigert een sluis dienst, dan moet je bellen en
komen ze alles resetten.We hebben wel
de pech dat dit telkens op het middaguur gebeurt. Karma, ik heb het zelf ook
tig keer gezegd toen ik nog een werkende mensch was: "tussen 12 en 1 eet
iedereen", ze hanteren hier duidelijk hetzelfde principe.
Onze eerste stop in Frankrijk is
Vireux Wallerand. Tot hier volgen onze vrienden met de camper. Reizen op 4
wielen gaat iets sneller vooruit, zo hebben ze alle tijd om ons op te wachten
aan de tunnel van Ham-sur-Meuse, ze horen van ver onze boeg- en hekschroef, dus
ze hebben alle tijd om hun camera in de aanslag te houden, brengt wel mooi
film- en fotomateriaal op.
De zondag keren Roland en Dorine
terug naar hun heimat, wij blijven een extra dagje liggen ... niksen en wachten
tot de friterie open gaat 😊.
Maandag wordt onze bestemming Fumay.
Hier zoek ik nog eens de blog over de Estée S (was er eentje waar we alle dagen
een reisverslag deden). Hier waren we slechts (of al) acht jaar geleden, maar er
is al heel wat uit ons geheugen gewist.
Zo blijkt dat we zowel in Vireux Wallerand als in Fumay overnacht
hebben, toch lijkt alles weer nieuw voor ons.
Goed dat we dat weten, kunnen we iedere 8 jaar dezelfde trip doen en
denken dat we nieuwe horizonten ontdekken 😊. Acht jaar geleden wisten we te vertellen dat er hier in het stadje
veel leegstand was, dat is anno 2023 precies niet veel veranderd. Heeft
allemaal te maken het sluiten van de leisteengroeve in de jaren 70 van vorige
eeuw. Als de mensen geen werk meer hebben, zoeken ze andere, meer welvarende
oorden op. Het weer belooft weinig goeds, toch besluiten we om een wandeling te
maken naar een uitkijkpunt. Mooie wandeling, tijdens het afdalen zetten ze
echter de watersluizen vollen bak open, het water stroomde in beekjes door de
straten.
Als 2 verzopen waterkiekens zijn
we weer aan boord gestapt. Van kiekens gesproken. In Heer Agimont zijn we met
Roland en Dorine gaan eten.Peter
bestelt coucou de Malines ofte Mechelse koekoek. Ik vind het vrij duur voor een
stuk kip, maar het vlees is "fijn van vezel, mals en sappig", dus zijn geld
waard.Krijgt hij daar zijn mooi
gedresseerd bord met 2 stukjes witachtige worst (zonder uiteinden), een soort
gemalen iets in een darm gepropt. Hilariteit alom.Als we buiten gaan, krijgt hij als enige een
hand van de kok ...omdat hij het aangedurfd heeft om dit op te eten? 😊
We varen tegen de stroom in, dus
we halen geen spectaculaire snelheden en we doen geen te grote afstanden, volgende
halte wordt dan Revin. Eerst nog eens
een tunneltje door, niet erg lang, we hebben zelfs onze schijnwerpers niet geïnstalleerd
en dan demi-tour naar de jachthaven van Revin, een aanrader. Ook hier blijven
we twee nachten. En ze voorspellen mooi weer, dus kunnen we eens een mooie
wandeling maken zonder regenjas. We
beginnen aan een klimmetje op de Malgré-Tout, toch een helling van 458
meter. De bedoeling is om langs de asfalt
heen en terug te gaan, goed voor een kilometer of 7. Maar ik keer niet graag
langs dezelfde weg terug en op de top zien we een wandelpad dwars door te
bossen, dus besluiten we langs daar af te dalen. Op een splitsing moeten we een beslissing
nemen, Peter vindt dat we geen risicos mogen nemen en op onze stappen moeten
terugkeren, maar Maasje overtuigt hem met al haar charmes om wat avontuurlijker
te zijn en te kiezen voor het bospad. Na lange tijd komen we terug aan de Maas,
op 5 kilometer van Revin! Dus al bij al is dat toch goed meegevallen, 21 kilometer
later zijn we moe maar voldaan terug op de Mira-Ceti 😊. Volgende keer toch maar
luisteren naar Peter of een wandelkaart meenemen.
Vandaag, al opnieuw donderdag,
varen we naar een klein (er wonen maar 500 mensen), typisch Ardens dorpje: Laifour.
Misschien weinig te beleven, maar zo heerlijk rustig. Prachtig weer, dus keuze
tussen op ons terras een aperitiefje drinken of een wandelingetje maken. We hebben het allebei gedaan 😊. Nog even een lastige "berg" beklimmen, zo voelt het na gisteren toch aan. En wijselijk langs dezelfde weg
teruggekeerd, goed voor bijna 5 kilometer 😊.
Zo jullie weten weer waar we
uithangen, tot volgende week!
We zijn dus ´en route¡ naar
Frankrijk! We zijn er bijna, maar nog niet
helemaal, volg maar mee …
Vorige vrijdag zijn we van
Luttre tot aan de sluis in Mornimont gevaren. Zeven sluizen waren ons deel,
allemaal gedeeld met de Deep Tought. Deze woonboot ligt ook in Brugge in de winter,
maar zonder bemanning, dus nu kunnen we gezichten plakken bij de boot 😊. Deep Tought, vaart voorop, zij
roepen de sluismeesters op en wij moeten enkel volgen, helemaal zen, gedachteloos,
genietend.
Ons stukje Samber begint in Charleroi,
deze stad is sterk aan het veranderen, het absolute grauwe, zoals vroeger is er
toch een beetje uit aan het gaan, maar de prijs voor mooiste stad van België
zal ze nog niet direct winnen.
Zaterdag hebben we de 3 laatste sluizen op de Samber gedeeld met
een oud ijzer marchand. We roepen de
sluismeester op om te schutten, maar we moeten wachten op de beroepsvaart om
dan samen te versassen. Ik vraag of dit wel mogelijk is. Tja, of ik lijd aan
grootheidswaanzin of wiskunde is mijn sterkste vak niet, maar de sassenier heeft
het perfect uitgelegd, zijn kolk is 112 meter, het vrachtschip is 80 meter en wij
23 meter, dus schiet er nog 9 meter over.
We zijn vrij vroeg in de stad waar
de Samber in de Maas uitkomt, Namen.
Hier blijven we 3 nachten.
Het weer: van zonnig tot ijskoud.
Het eten: van lekker naar veel en heel
veel.
Cultuur: van museum gesloten voor
restoratie (Félicien Rops) tot op en top folklore, we hebben onder andere een folkloristische
markt en stoet gezien.
De Citadel bezocht, te voet
uiteraard, want we zijn nog jonge springers 😊.
En we hebben gratis en voor
niets kunnen meegenieten van de muziek (enfin de bastonen toch) van het feestje
dat tot 4 uur ‘s morgens aan de gang was in het Casino. We hebben nog even
overwogen om in datzelfde Casino een gokje te wagen, maar we hebben ons geld ingezet
op de Lotto, kwijt zijn we het toch 😊.
Het leven aan boord: de havenmeester van Namen geeft
nog niet thuis, dus we moeten het hier ook doen met onze zonnepanelen en onze
stroom generator ofte aggregaat, qua geluidsoverlast valt die gelukkig wel mee
en met de constante verkeerstroom naast ons deur valt het bijna niet op dat de
groep draait. Maar ik zou dat hier allemaal niet zitten uitleggen als er geen addertje
onder het gras zou schuilen. Deze winter hebben we de machinekamer een beetje
toonbaar gemaakt, zo zijn alle kabels netjes in een kabelbaan gestoken. Maar
door deze manipulatie is er blijkbaar iets veranderd aan de omvormer en valt de
elektriciteit vlugger uit en bovendien was er één van onze batterijen uit balans.Snappen jullie het nog een beetje? The bottom line: Peter moet een kot in de
nacht uit zijn bed om de groep te starten.Als hij de volgende morgen eens goed wil uitzoeken wat er eigenlijk aan
de hand is, valt alles uit, niets meer. Laat ons zeggen dat de spanning die er
dan nog is, niet van den elektriek komt, Peter ziet het eventjes niet meer
zitten, maar na een uurtje heeft hij alles weer aan de praat gekregen.
Op dinsdag zijn we naar de volgende
plaats gevaren, deze keer waar de Lesse in de Maas uitkomt, Anseremme.
Dinant ligt vlakbij en misschien
bezoeken we dit nog met de fiets, maar we hebben behoefte aan een rustige
slaapplaats en deze vind je hier aan de ´quai van Geert¡ (Zjeert wordt dat hier
uitgesproken 😊). Ik dacht dat er hier een of
andere Vlaming zijn stempel had gedrukt, maar het blijkt vernoemd te zijn naar
Prosper Van Geert, waarschijnlijk een plaatselijke beroemdheid, want we vinden
er niets van terug op het internet. Maar het maakt ons allemaal niet uit, het
is hier zalig liggen met zicht op de rotsen van Moniat en de Maas.
Woensdag hebben we compagnie
gekregen van Roland en Dorine. Dat is bijpraten bij een aperitiefje, eens
lekker gaan eten en een kaartje leggen.
Wat we vandaag, donderdag, gaan
doen, zal afhangen van het weer. Maar de
avondactiviteiten staan al vast. Peter en Roland hebben besloten om voetbal te
kijken, wij hebben geen Telenet, maar onze buren in de camper wel 😊.
We wensen jullie alvast een
prettig weekend en tot volgende week.
We zijn dus en route naar
Frankrijk! Maar zoals in ons vorig
verslag geschreven, er kunnen hindernissen zijn onderweg. We hebben de eerste al
te pakken! Onze bedoeling was om de Samber af te varen tot het Canal de St.
Quentin en zo verder te tuffen richting Reims. Toen Peter gisterenavond de reisweg
ingaf op de VNF website (dat is de Franse tegenhanger van de Vlaamse Waterweg)
kon hij op een bepaald punt niet meer verder. Dus deze morgen gebeld naar de bevoegde
instanties en effectief, in Chauny is er vanaf 17 april tot 15 augustus geen
doorvaart mogelijk.
Over naar plan B (wat eigenlijk
initieel plan A was ) langs de Maas (Namur en
Dinant) de Franse grens oversteken in Givet. De genoegwater god zal dan in
augustus wel beslissen of we alsnog langs de Samber kunnen terugkeren.
Maar goed, first things first,
onze huidige ligplaats: Luttre, aan het kanaal Brussel-Charleroi. Deze kade met
damplanken heeft exact 2 bolders, maar daar hangen versleten touwen aan van een
al even versleten, uitgeleefd, onbewoond jacht. Normaal gezien varen we hier
voorbij, maar vorig jaar hebben we geleerd dat de er bij damplanken een (niet zichtbare) baar is waar we ons kunnen
aan vastmaken. We liggen vlak aan een supermarkt, dus volop proviand getankt.
We hebben al verschillende
berichten gekregen dat jullie ons niet kunnen volgen, hou jullie vast aan de
takken van de bomen, dat zal nog dikwijls gebeuren op deze reis. In het Waalse
landsgedeelte en in veel delen van Frankrijk (zeker daar waar geen beroepsvaart
is) wordt ons AIS signaal niet opgevangen.
We proberen jullie regelmatig op
de hoogte te houden via deze blog.
De vorige dagen hebben we het
Canal du Centre afgevaren. Onze eerste stop is Pommeroeul, op aanraden van
Peter zijn nicht (allez eigenlijk haar man heeft het idee geopperd). Want
jawel, ook dit jaar hebben we blijkbaar dezelfde plannen, maar zijn we elkaar
al iets eerder tegengekomen op de reis. Met Pasen zijn we bij hen gaan aperitieven
in Antoing, het was een aangenaam weerzien.
Pommeroeul, haar naam te danken aan
de vele appelboomgaarden die er vroeger waren en de omliggende moerassen van Harchies
hebben we niet bezocht. Het was met rotweer en harde wind geen weer om te gaan
fietsen met dat kind. Jammer, want we hadden hier graag enkele RAVel routes
gedaan (de Waalse tegenhanger van onze fietsknooppunten). Dus zijn we te voet
naar Ville-Pommeroeul gewandeld. Van stad is er niet veel sprake, een slaapdorpje,
nergens een café te bespeuren om even onze verkleumde botten op te warmen aan
een koffietje of streekbiertje.
In Mons kunnen we met onze
schuit niet terecht, enkel jachten tot 20 meter. Dus de dag nadien zijn we naar Strépy
gevaren. Dat is helemaal onze meug, we hebben zicht op de nieuwe scheepslift en
op een van de oudere, terug werkzame (voor pleziervaart) hydraulische scheepsliften. De moderne lift mag dan een prestigieus
kunstwerk zijn, onze voorkeur gaat uit naar deze reuzegrote meccano, waarvan de
bouwwerken gestart zijn in 1888! Al geven we grif toe dat we gemakshalve toch in
de bak van de nieuwste versie zijn gevaren om te versassen.
In Strépy een fikse wandeling
gemaakt, langs Thieu, Maurage tot Strépy-Bracquegnies en dan terug langs het
historisch centrumkanaal. En wat hebben ze daar geleerd? Ze zijn hier zot van
carnaval en van wijlen koningin Astrid, quasi alles in Maurage is naar haar
vernoemd. En van zot gesproken, even dacht ik dat Peter een regenslag gekregen
had, want plots ziet hij een kameel staan. Maar hij heeft gelijk, er staat
effectief een tweebulter te grazen aan de overkant. Blijkt dat er een circus
zijn tenten heeft opgeslagen . Ik dacht dat dit niet meer
mocht in België, maar na wat opzoekwerk mogen enkel wilde dieren niet meer
gebruikt worden, varkens en kamelen mogen wel nog
Zo, nu zijn jullie terug mee. Wij
moeten nu een keuze maken, een kaarsje branden voor beter weer of een
aperitiefje drinken. We gaan het zekere voor het onzekere nemen .
Groetjes uit Luttre en tot de
volgende keer.
Peter & Conny
Datum
Vertrek
Aankomst
KM
HR
Sluis
Vaarwegen
Overnachting
10/04
Péronnes
Pommeroeul
21
3u15
1
Le Grand Large, Canal Nimy-Blaton-Péronnes
Wachtsteiger sluis Pommeroeul (kade wordt momenteel vernieuwd)
11/04
Pommeroeul
Strépy
27
4u
2
Canal Nimy-Blaton-Péronnes, Canal du Centre
Voor sluis naar historisch kanaal in Thieu, geen voorzieningen
13/04
Strépy
Luttre
25,5
4u15
1
Canal du Centre, Canal Bruxelles-Charleroi
Aan damplanken thv Intermarché in Luttre, geen bolders, geen
voorzieningen
We zijn "en route" naar Frankrijk! Ons schip is gemaakt om te zwerven in de Franse wateren. Dus hoog tijd dat we het zelf ook eens uittesten. We zijn er helemaal klaar voor, ondanks alle horrorverhalen van te weinig water, stakingen en algen. We zien wel wat er op ons pad komt.
Dinsdag, vertrekdag. Kapitein Jan is er deze keer niet bij, maar er zijn wel 2 matrozen aan boord: Alex en Sarah-An. Ze hadden boules de Berlin en croissants mee, symbolischer kan bijna niet.
Onderweg, in Aalter, nog zo dicht mogelijk naar de kant gevaren om een vergeten trui aan de schoonzoon terug te bezorgen, waar een pikhaak allemaal goed voor is. Achteraf heeft hij ons een filmpje doorgestuurd dat hij over deze transactie gemaakt had, hilarisch!
Het was een prachtige dag, dus hebben we 100% genoten van onze tocht naar Deinze. We hebben al onze eerste visser misnoegd gekregen, zou in het visreglement moeten staan: vissers welkom op aanlegkades voor schepen, maar als een schip wil aanmeren, gewoon met een sportieve glimlach opkrassen 😊
De dag nadien naar Oudenaarde op een heel traag tempo. Ligt vooral aan ondergetekende, de iets gemakkelijkere stukken op de oude Leie heb ik voor mijn rekening genomen, maar ik vaar zeer traag in de bochten en vergeet dan wat gas bij te geven op de rechtere stukken (heb dat met de auto ook, ik schakel zelden, rij bijna altijd in vijfde ). Ook de brugwachter is nog niet in "vaarseizoenmodus" we hebben een half uur moeten wachten omdat hij zijn gsm niet bij hem had .
's Avonds lekkere asperges gaan eten in Oudenaarde met Vincent en Gerd.
Donderdag nog een lange vaartocht voor de boeg, naar Péronnes. De jachthaven is in principe gesloten voor bezoekers, ze zijn volop het restaurant en het sanitair aan het vernieuwen. Als ik het goed begrepen heb zal alles in september afgewerkt moeten zijn. Maar we mogen toch aan de nieuwe, zeer fraaie bezoekerssteiger liggen. Zalig rustig toch Péronnes, hier blijven we lekker genieten (ook al is het weer nog volop in aprilse grillen houding) tot paasmaandag.
Beste lezer, fijne Pasen en tot de volgende lezing. Och ja, mensen vragen hoe ze kunnen reageren op deze blog, helaas dat lukt al enkele jaren niet meer. Vinden we ook echt jammer.
Ik zie dat jullie massaal onze blog raadplegen omdat het onze vertrekdag is.
We vertrekken niet, het is 1 april hé, het is een grapje.
We vertrekken pas op 4 april, een paar dagen later dan voorzien want ... de Ronde van Vlaanderen start morgen in Brugge.
Dus we gaan eerst die pas geschoren, met olie ingesmeerde kuiten van dichtbij bewonderen. Euh, ik bedoel de mooi gepoetste koersvelookes inspecteren aan de start.
Vanaf dinsdag kiezen we het ruime sop richting (duchtig stakend) Frankrijk.
De verslagen van onze avonturen kunnen jullie dan weer regelmatig volgen.
Peter en Conny gaan
ook een maand of 6 in winterslaap. We gaan jullie ons laatste reisverslag
uiteraard niet onthouden, samen uit, samen thuis 😊.
Zaterdagmorgen,
8/10 zijn we naar Zierikzee gevaren. Ons wel bekend van de fietstocht Eeklo-Zierikzee-Eeklo,
ooit die 150 kilometer gedaan op één dag met mijn - toen nog niet elektrisch - fietsje.
Het varen ging ons gemakkelijker af, maar we hadden toch af te rekenen met een
stevige tegenwind (4 à 5 Bft) en nog wat tegenstroom op de koop toe. In Zierikzee mochten we met onze zout
overladen schuit bij de beroepsvaart gaan liggen van de havenmeester, onze
portemonnee was hem dankbaar 😊.In de late namiddag zijn Roland en Dorine
langs gekomen, we konden nog ene drinken op ons eigenste terras, temperaturen
waren nog heel aangenaam in het najaarszonnetje.
De dag nadien
hebben we ook samen doorbracht op het Veerse Meer. Boot of camper, toch gemakkelijk als je overal
je eigen bed mee kan verhuizen. Camper gaat wel iets vlugger, wij moesten toch meer
dan 3 uur varen om onze steiger te bereiken. Eerst proberen aanleggen aan de
buitenkant van de steiger, maar dat was niet ons beste idee, het was vrij ondiep
en de bodem was beenhard, onze spudpalen hadden geen grip. Uiteindelijk aan een
andere steiger en aan de binnenkant aangemeerd. Helder water dat het daar is,
zo helder dat onze buurvrouw van het zeiljacht haar badpak heeft aangetrokken
en een flink eind is gaan zwemmen.Daar
hadden wij geen oren naar, veel te koud water en veel te grote, kleurrijke
kwallen daar.Laat ons maar lekker
buiten van het zonnetje genieten, en van een natje en een droogje, dat ook 😊.
Maandagmorgen onze
motor gestart om onze laatste stopplaats in Nederland aan te doen: Middelburg.
Gelukkig was er nog plek aan de kaaimuur, want maandag werkt (vanaf oktober) de
havenmeester niet en dus worden de bruggen ook niet gedraaid. Middelburg al een
paar keer bezocht met schip of auto, dus vrij bekend terrein daar. Om onze reis
af te sluiten nog eens een culinair hoogstandje verorberd: kibbelingen 😊.
Dinsdag, 11 oktober
voorspelden ze een windstille, mooie dag. En de voorspelling is uitgekomen, ideaal
weertje om de Westerschelde over te steken. Anoniem kan dat niet, we zijn
gespot vanuit een appartement in Breskens 😊. Wijzelf hebben een 50-tal zeehondjes gespot,
we zien er altijd wel bij de overvaart, maar zon bende zonnekloppers samen
hadden we nog niet gezien. Overnachting op de Moervaart, where else? De laatste
keer genieten van de stilte en de natuur (relatief natuurlijk in een havengebied).
Woensdag was het
zover, onze laatste reis dit jaar (normaal gezien toch, met ons weet je nooit 😊). We moesten ons vertrek wel een tijdje
uitstellen, teveel mist. Het eerste wat we zagen als de mist optrok was een
stuk of 10 ooievaars aan de overkant. We
hebben veel tijd (die we eigenlijk in overvloed hebben) goedgemaakt in de sluis
van Evergem, we konden direct mee schutten. En we blijven tradities in ere
houden, kapitein Jan is onderweg aan boord gestapt, om het laatste stuk te
varen en ons Mira in achteruit in de jachthaven binnen te voeren. Hij heeft ons
netjes geparkeerd tussen een Pool en een Engelsman, onze buren deze winter. En zoals altijd wacht Trees haar kapitein Jan op om hem veilig terug thuis te brengen.
En dat is het,
beste lezer, ons reisverslag naar Berlijn zit er bij deze op. We hebben, bij benadering, een 2500 kilometer afgelegd (zo'n 360 motoruren). Hier gaan de
boeken toe of beter gezegd open, want we hebben ons al lid gemaakt van de
Brugse bibliotheek 😊.Als jullie meer vaaravonturen willen lezen
van ons, dan kunnen jullie 1 april 2023 in jullie agenda aanstippen, want dan gaan
kiezen we weer het ruime sop naar een
nieuwe bestemming.
Bedankt om met ons
mee te reizen
Groetjes,
Peter en Conny
Afgelegd traject:
Datum: 08/10
Vaarroute: Steenbergse Vliet -Volkerak Krammersluis Oosterschelde
Zeelandbrug door naar Zierikzee
Vaaruren: 4u30
Overnachting:
Zierikzee, bij de vissersboten
Datum: 09/10
Vaarroute: Zierikzee
- Oosterschelde- Zandkreeksluis Veerse Meer (Geersdijk)
Vaaruren: 3u30
Overnachting: Veerse Meer geen voorzieningen
Datum: 10/10
Vaarroute: Veerse
Meer Sluis Veere Kanaal door Walcheren - Middelburg
Vaaruren: 2u30
Overnachting: Middelburg.Opgelet vanaf oktober op maandag geen
havenmeester, dus niet zeker of er een ligplaats vrij is.
Datum: 11/10
Vaarroute: Middelburg
- Kanaal door Walcheren sluis Vlissingen Westerschelde (via Breskens en de
Bol) sluis Terneuzen Kanaal Gent-Terneuzen Moervaart
Dat blijft een lekker weertje hé, dat is genieten zulle.
Zullen we nog eens onze wedervaren vertellen?Alles rustig zulle, we varen op bekende
wateren, dan weten we min of meer wat we mogen verwachten, alhoewel
Zo is er het brugje aan de Noorderplassen in Almere,
zelfbediening, genre druk 10 seconden op knop, wacht tot de hefboom voor de
voetgangers naar beneden is, druk 60 seconden op de knop tot de brug open is,
druk 10 seconden voor groen licht.Eens
door de brug, zelfde procedure om de brug te sluiten.Enkele jaren geleden was ik vergeten om op
het knopje te duwen om de brug weer te sluiten. Ocharme die voetgangers, toen,
die moesten wachten tot er weer een jacht passeerde. Ik heb het deze keer goed
gemaakt, het licht ging niet direct op groen, dus heb ik de brug nog eens
dichtgedaan om de voetgangers en fietsers door te latenBij de tweede poging konden we veilig
doorvaren.
Zo is er de
vaargeul naar de Grote Zeesluis (niet te veel voorstellen van Grote Zeesluis, 2
van onze soort kunnen er niet in).Peter
had een route ingegeven om buiten de betonning te varen op het Ijmeer, maar ik had geen zin om op een lijntje te
varen, dus heb ik een kleine omweg gedaan om tussen de boeien te kunnen
varen.Dat uitstel van een kwartiertje
had wel gevolgen in de vaargeul.Er was
juist een zeilwedstrijd in voorbereiding. Alle zeilbootjes waren druk bezig met
hun zeilen op te trekken, dan hebben ze geen oog voor tegenliggend verkeer.
Peter naderde stapvoets (genre stappen met een rollator) en mijn vinger lag op
1,3 cm van de knop van de hoorn om in geval van nood eens van ons te laten
horen. Alles is vlot verlopen, maar volgende keer luister ik naar Peter als hij
een beslissing neemt, volgende keer wel . Misschien . 😊.
Zo is er de Vecht. Wat is het daar rustig buiten het seizoen, het
rijk voor ons alleen.Dit watertje
vinden we een van de mooiste in Nederland (en eigenlijk staat het bij ons boven
de Oude Leie, wat toch ook een toppertje is). In Maarssen hebben we van onze
buurman een advies gekregen: wees lief voor elkaar. Als dat geen goed raad is 😊.
Zo is er de
overnachtingsplaats aan de jachtensluis van de Volkerak.Steigers kunnen niet meer betreden worden
(voor het ogenblik), we lagen achter tralies (hekwerk die belette dat we op de
steigers zouden stappen). Veilig is het wel, er kan zeker niemand aan boord,
gezellig was het niet. Normaal gezien gingen we door de Biesbosch naar de
Dintel varen, maar vanaf oktober is dat sluisje aan Werkendam maar sporadisch
open, we moesten twee uur wachten.Ik heb
eens gekeken in mijn woordenboek en het woord geduld heb ik niet gevonden 😊. Dan maar besloten rond te varen: langs de
Amer naar de Dintel.Maar dan zag ik de
brug van de Moerdijk , en dan maar, voor de derde keer op een dag besloten om
onze reisroute aan te passen en over het Hollands diep naar de Volkerak te
varen.
Zo is er de
Steenbergse Vliet, rustig liggen op onze palen, net buiten het woelige water
van de Volkerak. En daar hebben we nog eens Belgen ontmoet (met de boot).Behalve Peter zijn nicht en haar echtgenoot
zijn we in Duitsland geen enkel ander Belgisch jacht tegengekomen en ook hier
in Nederland kunnen we ze op één hand tellen. Maar vandaag dus 2 stuks.Peter heeft hier een goede zaak gedaan. Eerst
kwam er een zeiljacht langszij, ze vroegen of ze even langszij mochten liggen
om te picknicken. Zijn goede daad heeft hem 2 Orvals opgebracht als beloning 😊.Iets
later kwam er een motorjacht langs, genre golvenmaker eerste klas, maar deze
kwam stilletjes ons huisje voorbij.Met
reden, hij wou ons iets vragen/zeggen.Of ons schip een Vennekens was die een jaar of 18 geleden gebouwd
was?De man was van Mechelen en deze
sympathieke manenblusser had ons Mira weten bouwen.
We merken het aan
alles, we naderen onze stal 😊.
Maar eerst gaan we
nog een paar dagen genieten van het zoute water hier (Zierikzee, Veerse Meer,
Vlissingen) om dan hoogstwaarschijnlijk dinsdag ons laatste zoute buiswater te
slikken op de Westerschelde. We houden jullie op de hoogte.
Fijn weekend en veel
groetjes van ons.
Afgelegd traject:
Datum: 02/10
Vaarroute: Lage Vaart: Dronten Almere Noorderplassen
Vaaruren:6 uur (rustig gevaren aan 7 km/u)
Overnachting:
Almere Noorderplassen, spudpalen, geen voorzieningen.
Datum: 03/10
Vaarroute: Almere
Noorderplassen
Vaaruren:5
uur
Overnachting: Passantensteiger Nederhorst den Berg, geen
voorzieningen.
We beginnen onze stal te ruiken zulle, we liggen al in Flevoland.
Hier rap eens onze avonturen van de voorbije dagen neerpennen.
Het toertje van Groningen naar Burgum was bekend terrein, altijd
rechtdoor op het Van Starkenborghkanaal. Dit vaarwater is vernoemd naar Edzard
Tjarda Van Starkenborgh Stachouwer, een Nederlands politicus. Alsjeblief, dit
kan tellen als wistjedatje. Stel je voor, een waterloop dat naar jou vernoemd
wordt. Moest een waterloop naar mij vernoemd worden, ik zou de voorkeur geven
aan een echte rivier, met een bron en een monding, dat zou dan de Maas heten,
klinkt bijlange niet slecht, vind ik 😊😊.
De maandag, speciale dag: a small step for man, but a giant
leap for Peter.Bijna 5 maanden in pensioen
en voor het eerst heeft hij kunnen vissen (en dan nog wel op een van onze favoriete
stopplaatsen in Friesland: de Grutte Kritte). En de visjes (laten we zeggen dat
hier de kwantiteit belangrijker was dan de kwaliteit 😊)
waren al even content om hem terug te zien 😉. Dit
is Friesland, er stond behoorlijk veel wind, maar we lagen goed beschermd in onze
baai.
Ook de dinsdag terug op een Marrekrite, terug een plekje uit
de wind gezocht. De rest van de dinsdag was opnieuw visdag. Ik vond het tijd om
onze tafel nog eens in te oliën, enkele hardnekkige vlekken afgeschuurd met
veel te grof schuurpapier, niet zon schitterend resultaat.Hulplijn Peter zegt dat hij het wel kan fixen
en het is hem uiteraard ook gelukt.
De donderdag hebben
we eens een nieuw stukje Friesland uitgeprobeerd, we zijn langs de Scharsterrijn
gevaren. Op een bepaald moment vaar je onder de autostrade, wij kunnen er onder
voor jachten met een hogere opbouw, geen probleem, leggen ze gewoon het razend
drukke verkeer stil en wordt er een brug geopend. Dit kan volgens ons alleen in
Nederland.
Vrijdag, 30 september,
hoog tijd om Friesland te verruilen voor de provincie Overijssel. Zoals al een
paar maal vermeld, we hebben regelmatig met veel wind af te rekenen, het is
natuurlijk ook al herfst. We besluiten het IJsselmeer links (eigenlijk rechts) te
laten liggen en langs binnen onze weg te vervolgen, dus via Ossenzijl, Steenwijk
en Giethoorn richting Randmeren. Een paar jaar geleden konden we niet via
Ossenzijl, hoog tijd om ons Mira langs daar te sturen. Op een paar kilometer
van daar zien we dat er nog niets veranderd is, boten langer dan 20 meter en
breder dan 4,5 meter mogen nog altijd niet passeren. Wat een domper op de feestvreugde.
Peter heeft dan zijn stoute schoenen aangetrokken en gebeld naar de sluis of we
toch niet verder konden. Driewerf hoera, we mochten doorvaren, weliswaar op
eigen risico. Overschot had Peter niet, maar met hek-en boegschroef heeft hij
netjes, de hindernis genomen. Ik fier op
mijn maatje, maar toen ik de grijns op zijn smoeltje zag, merkte ik dat hij
minstens even content was van zijn prestatie 😊. In Giethoorn wachtte ons nog een aangename
verrassing, in Steenwijk ligt de Flâneur, en Ann en Noël waren dit weekend toevallig
ter plaatse, dus hebben ze ons verblijd met een bezoekje. Ik bedenk me juist
dat we mijn verjaardag al in de drie verschillende Venetiës hebben
gevierd.Al eens in de enige echte in Italië,
een paar jaar geleden in Brugge: het Venetië van het Noorden en nu in Giethoorn
ofte Hollands Venetië. Volgend jaar wordt het pizzeria Venezia, zeker weten 😊.
Plan was om vandaag
door te stomen naar Midden-Nederland, naar de Randmeren (Drontermeer, Veluwemeer,
Eemmeer, Gooimeer). Er zijn daar tal van eilandjes waar je kan aanmeren. Maar
tussen droom en daad staan wetten in de weg. Bij de eerste sluis hadden we al
iets om over te schrijven.Er was een
MOB (man over board speciaal voor Rita een verduidelijking van het vakjargon 😊). De man was iets te enthousiast met het proberen
zijn touw over de bolder te leggen, maar zijn armen waren te kort, een frisse
duik in de sluis, een nat pak en een beschadigd ego waren daarvan het gevolg. Beste
lezer, de term WOB ofte woman over board bestaat niet 😊. In mijn geval heb ik geluk, Peter zorgt er
altijd voor dat ik mij niet moet forceren, hij stopt altijd mooi aan het
aanlegpaaltje, hij bespaart mij een fris bad 😊. Verder was het pittig varen, er stond een
iets meer dan stevige bries (windkracht 4-5 op het Ketelmeer), ik heb even
genoeg buiswater gezien vandaag 😊. Toen we eindelijk in rustiger vaarwater
kwamen, kregen we te horen van de centrale meldpost Ijsselmeer dat er een sluis
gestremd is op de Randmeren tot 07 oktober.Onze kar dan maar gekeerd om langs de Lage Vaart in Flevoland naar
Muiden te varen. En voilà, mijn verstelske is uit, we liggen nu in Dronten.
In Dronten, op onze
luie konten, we hebben kunnen varen zonder affronten, wat zijn we toch een
bofkonten 😉.
Geniet van de mooie
najaarsdagen en tot binnenkort.
Groetjes,
Peter en Conny
Afgelegd traject
Datum: 25/09
Vaarroute: Groningen Vanstarkenborghkanaal - Burgermeer
(De Meeuwen/Burgum)
Vaaruren: 6 uur
Overnachting:
Marrekritesteiger De Meeuwen
Datum: 26/09
Vaarroute: Burgermeer Wijde Ee Prinses Margrietkanaal
Lange Sloot (Earnewald) Grutte Kritte
Ons Duitsland avontuur zit er op! We liggen sinds
gisterenavond, na drie maanden, terug in Nederland.
Maar onze laatste indrukken van ginder gaan we uiteraard
delen 😊.
We moesten dus het juiste getij en weer afwachten om de Eems
af te varen. Maar we hebben onze tijd goed kunnen invullen in Haren/Ems. We hebben gemerkt dat Haren/Ems veel met de
scheepvaart te maken heeft: er is een scheepswerf, een scheepvaartmuseum, veel
rederijen, er wonen ook veel schippers (gemakkelijk te herkennen aan hun anker
of schroef in de tuin 😊) en er zijn havenfeesten.Of toch feesten aan de haven, want er waren
vooral schuttersverenigingen (met hun fanfares), een ambachtenmarkt en
uiteraard ook een paar historische schepen aanwezig.Het weer zat niet mee, maar er waren echt
massaal veel boogschutters ter plekke, allemaal in het groen (en allemaal zat),
dat het toch nog een gezellige bedoening was.Voor alle duidelijkheid, wij waren in het blauw gekleed en hebben niet
meer dan 2 biertjes gedronken 😊. De zaterdagavond konden we nog vanuit onze
privéloge (ook stuurhut genoemd) genieten van een prachtig vuurwerk. De zondag
konden we nog erwtensoep met haring uitproberen, maar die kelk hebben we aan
ons voorbij laten gaan. Uiteraard hebben we een paar oude schuiten bezocht en het
was ook opendeurdag aan de sluis.Voortaan ga ik me niet meer direct opwinden als de
brugwachter/sluismeester niet onmiddellijk antwoord aan de marifoon. In
Haren/Ems moet de man 11 kunstwerken (3 sluizen en 8 bruggen) bedienen, dus is
het soms begrijpelijk dat hij niet direct antwoordt of . Of het kan ook zijn
dat de brave man gewoon ligt de slapen (toen we de zondag binnen gluurden in het
lokaal was de sluismeester ingeslapen, waarschijnlijk had hij de avond voordien
teveel gefeest 😊).
Enfin, de maandag
zijn we vertrokken naar onze voorlaatste ligplaats, een zijtak van het Dortmund-Eemskanaal.
Op dat stukje komt er geen kat, het is er pikkedonker, liggen we met ons Mira
half in de bomen (anders te diep voor onze spudpalen) en genieten we van de absolute
ruste en stilte (soms onderbroken door roffelende regen op ons dak 😊).
Dinsdagnamiddag op
ons dooie gemakje doorgevaren naar een jachthaventje net voor de sluis van Herbrum.
We hebben toch zeker 1 maatje achtergelaten in Duitsland, want de bunkerboot
passeerde ons, amai, hij krijgt van ons de prijs van meest enthousiaste Duitser,
zo toeteren en zwaaien 😊.
De havenmeester in Herbrum gaf niet
thuis, dus hebben we dubbel genoten van onze laatste avond in Duitsland 😊. Het was een mooi afscheid, schitterend
weer, fantastisch uitzicht en genieten van een heerlijk glaasje wijn buiten op
ons prachtige terras tot het zonnetje onderging en er een (welk superlatief
moet ik hier nu uit mijn hoed toveren) magistrale sterrenhemel boven onze knappe
koppen verscheen 😊😊😊.
De woensdag was het
menens, om 11u was het hoogtij, dus hoog tijd om richting Nederland te varen.
Eerst vonden we het jammer dat het zo laat het goede tij was, maar toen we opstonden,
waren we content dat het niet vroeger was, want alles zat weer potdicht van de
mist.Rond een uur of 9u30 was de smoor
opgetrokken, juist in tijd om te versassen. Maar we vermoeden dat de sluiswachter ook daar
lag te slapen 😊
want we waren pas om 11u uit de sluis, wat betekende dat we sowieso toch een
stukje tegenstroom zouden moeten varen.Maar dat viel uiteindelijk supergoed mee, de laatste 4 kilometer moesten
we een beetje bij steken, de rest gingen we mooi mee met de flow.En als het goed gaat , varen we door en door,
tot in Groningen.Sluis, bruggen, alles
liep zo lekker in Nederland dat we juist voor het donker aangekomen zijn op
onze bestemming.
En vandaag,
donderdag 22/09 hebben we gewinkeld.Eerst naar de supermarkt, wat een geluk dat we alles te voet moeten
afleggen en dus maar een bepaalde hoeveelheid kunnen dragen. Ik kon maar niet
begrijpen dat Belgen die pakweg in Australië wonen, lekkernijen of specialiteiten
van hun thuisland missen. Wij hebben niet echt iets gemist (misschien mosselen
wel een beetje, we zaten ook niet buiten Europa) maar de vertrouwde producten
(ja wij winkelden in België bij Sas Van Gent bij den Albert) terug vinden in de
rekken, deed ons toch serieus watertanden.Peter zijn armen zijn 10 centimeter langer geworden, de zakken puilden
een ietsepietsie uit 😊.
We kunnen een tijdje voort met onze proviand.In de namiddag de stad ingetrokken, weer boekhandels waar de boeken in
onze moedertaal zijn.Daar zijn we
gelijk een klein kind in een bollenwinkel, we krijgen er maar niet genoeg van
om er in rond te struinen.Maar in
tegenstelling tot vroeger, komen we nu wegens plaatsgebrek, met (zo goed als) lege
handen buiten.
Zo jullie zijn weer
mee met ons belevenissen.We wensen
jullie nog een prettig weekend en tot de volgende keer.
Precies lang
geleden hé. Er valt eigenlijk ook niet zo heel veel te vertellen deze keer.
Zaterdag, 10
september hebben we uiteindelijk het Mittellandkanaal verlaten. Het is even
wennen om terug op het Dortmund-Ems kanaal te varen, smaller, weer veel sluizen,
minder ligplaatsen. En door de lage waterstand op de Rijn, een pak meer
vrachtverkeer dan in het doorgaan.Normaal
gezien gingen we na een tweetal uur varen, blijven liggen aan een sluis, maar
het ging zo lekker vooruit dat we besloten door te stomen naar Lingen. Maar
vlot varen betekent toch nog 8u30 achter ons stuur zitten voor een traject van
om en bij de 44 kilometer. En toen we in Lingen aankwamen, waren er nog
voldoende ligplaatsen voor jachten tot 20 meter.Dus hebben we onze trossen vastgemaakt enkele
kilometers verder in Altenlingen. Vlakbij een restaurant, ferm gemakkelijk,
niet meer moeten koken na onze dagtaak 😊.
De zondag had zijn
naam niet gestolen, toen we opstonden was er wat smoke on the water, de
voorbode voor een zonnige dag. Alleen tijdens het varen werd de mist alsmaar
hardnekkiger, tot het zicht niet meer dan enkele meters bedroeg. Ergens
aanleggen is geen optie op het kanaal. Dus op de tast, het is te zeggen, zo
dicht mogelijk bij de oever varen en onze AIS goed in het oog houden. We zouden
dan aan de sluis betere tijden afwachten. Veilig aan de sluis geraakt, maar er
waren geen voorzieningen voor jachten. We hebben ons even vastgelegd aan een
paal, maar ons Mira-Ceti dacht even dat ze een paaldanseres was, ze probeerde
altijd maar rond dat ding te draaien (aan een sluis beweegt het water net iets
meer), het was gewoon niet te doen.Dus
zijn we maar mee geschutmet een
vrachtschip. Met zo een grote baken voor ons, was het bijlange niet lastig
varen.Tegen dat we aan de volgende
sluis waren was de mist opgetrokken.
En nu liggen we al
sinds die dag in Haren/Ems.De bedoeling
was om hier een dag of twee te vertoeven. We moesten dringend bijtanken,
bijtanken zoals in diesel, water en drank. En dan eens bestuderen wanneer we
het best konden oversteken naar Delfzijl.Maar het getij zit niet mee, de eerste dagen was het hoogtij voor
zonsopgang, vrijwillig gaan we niet vertrekken bij donker (of in de mist 😊).Als
de uren dan wel meezaten, hadden we af te rekenen met een andere natuurkracht:
de wind.Het waait hier stevig, genre
najaarsstorm. Als we het weerbericht mogen geloven zal het volgende woensdag de
beste dag zijn om ons te laten meevoeren in de chocolademelk (het bruine sopje
van de Eems, we kijken er al naar uit 😊).
Wij hebben één alternatief, maar dan vaar je in drie dagen naar Groningen, heb
je gemiddeld om de 200 meter een brug (brugopeningen tussen de 5,10 en 6 meter)
en wordt mijn haar nog een tikkeltje grijzer 😊.Neuh, we blijven lekker liggen, beetje keuvelen met de Engelsen
(boeiende mensen, Fred, heeft o.a. een boek geschreven over de herkomst van de
Engelse woorden, een turf van 992 bladzijden ) en morgen zijn het hier
havenfeesten met vuurwerk (als het zo blijft waaien zal daar niet veel van in
huis komen), drank-en eet kraampjes, optredens Ons schoon kostuum hangt al klaar 😊.
Och ja, dat
bijtanken is intussen gebeurd, de diesel is verschrikkelijk duur, de drank is
hier goedkoper dan in België. Maar helaas, we hebben toch meer diesel dan drank
gekocht 😊.
We wensen jullie
nog een fijn weekend.
Groetjes,
Peter en Conny
Afgelegd traject:
Datum: 10/09
Vaarroute:
Hörstel (Mittellandkanaal) naar Altenlingen (Dortmund-Ems kanaal)
Vaaruren: 8u30
Overnachting:
Altenlingen (vlakbij restaurant, anders geen voorzieningen)
Datum: 11/09
Vaarroute: Altenlingen Haren/Ems
Vaaruren: 5u15
Overnachting:Jachthaven WSH-Haren/Ems - alle voorzieningen. Rustige haven, ligt op
anderhalve kilometer van het centrum.
Hier het vervolg van ons Duits avontuur, onze trip op het
Mittellandkanaal zit er bijna op, we liggen nog een goede 4 kilometer van de
splitsing met het Dortmund-Eemskanaal.
Zaterdagmorgen, 3/9 hebben we de trossen los gegooid, tijd
om van een drukke stad zoals Hannover terug naar een groene, rustige ligplaats
te varen. Na een goeie 20 kilometer hadden we die gevonden in Haste, vlakbij de
laagste brug over het Mittellandkanaal. Konden we goed observeren hoe de
schippers op het laatste nippertje hun stuurhut hydraulisch lieten zakken. Zouden
we ook nog wel willen, leuk gadget 😊. We
begrijpen nu ook beter hoe het komt dat er af en toe een dak wordt afgevaren
aan een brug, als de techniek even hapert, is er geen ontkomen meer aan.
De zondag hebben we, zoals het een wielertoerist betaamt,
een ritje gedaan met de fiets.Peter had
me daar een pittig parcourske van 50 kilometer uitgestippeld! Er waren redelijk
wat hoogtemeters te overwinnen.Onze gepensioneerde
doet dat nog goed, hij kan nog altijd een stukje klimmen.Ik had het wel een pak gemakkelijker met mijn
gemotoriseerd tweewielertje. Echt zalig fietsen hier in Duitsland, we kunnen kilometers
onze trappers geselen zonder ook maar een huis tegen te komen.Wat we wel in grote getale gezien hebben
(Peter zegt 20, ik heb er maar 17 geteld 😊) zijn rode wouwen.Die waren allemaal aan het rond cirkelen op
een pas gemaaid veld.Best indrukwekkend.
Na het weekend zijn we in Minden beland. Deze stad hadden we
in het doorgaan al bezocht, dus moesten we hier eigenlijk niet meer stoppen. Maar
toen we zagen dat het mooiste plaatsje van het Mittellandkanaal vrij was (er
voer juist een groot jacht weg), vonden we dat we hier ook moesten van genieten.Een plaatsje met zicht op de sluis en de aquaduct
en op een verloederd zeiljachtje bewoond door een anarchist (zijn woorden), dat
ook 😊. De brave man ligt al maanden aan de kade
waar je maar 72 uur mag liggen, maar hij heeft zijn motor onklaar gemaakt en hij
heeft geen geld om het te herstellen, dus kan hij daar gewoon blijven liggen op
deze pracht locatie.
En uiteindelijk zitten we toch in de computer van de polizei
☹. Na het stadsbezoek, dachten we nog even te genieten
van ons prachtige uitzicht, maar het werd ons niet echt gegund.De anarchist had al gezegd dat de
scheepvaartpolitie fotos genomen had van ons schip en dat we ze nog wel
mochten verwachten. En er zit een arsenaal aan foefjes in zijn trukendoos. Hij
zei dat we een fles wijn moesten boven halen (ik denk dat hij hoopte om mee te
mogen drinken 😉) op die manier kon de politie ons niet meer
het kanaal op sturen. Wij, met ons glas
wijn in onze hand, maar turen naar een
politieboot, maar ze kwamen met de auto, aanval in de rug 😊.Het verhaal is te lang om in detail te
vertellen, ik zal proberen de hoogtepunten weer te geven.
Ze vroegen ons logboek. Hebben we uiteraard niet.Dan vroegen ze ons vaarbewijs.Ons internationaal vaarbewijs hadden ze nog
nooit gezien, dus vroegen ze Peter zijn professioneel vaarbewijs. Ze konden
maar niet geloven dat iemand die niets met de scheepvaart te maken heeft, een type
schip gelijk onze Mira-Ceti koopt 😊. Ze konden zelfs niet bevatten dat ons
woonbootje enkel voor pleziervaart gebouwd is. Uiteindelijk zijn ze met al onze
papieren naar de auto gegaan om te bekijken of we met ons vaarbewijs wel
mochten varen in Duitsland.De uitkomst:
met ons vaarbewijs mogen we een jaar in Duitsland varen, daarna moeten we een
Duitse versie aanvragen! Maar over ons schip waren ze duidelijk, langer dan 20
meter is geen plezierjacht meer! Met die extra drie meter is het geen jacht,
maar ook te kort voor een peniche, het is eigenlijk noch mossel noch vis (hun
woorden). Omdat het zon twijfelgeval is, hebben ze geen proces verbaal
opgemaakt (350 euro) maar komen we er vanaf met een verwittiging (50 euro). We
mogen dus niet meer aanmeren op plaatsen van de pleziervaart, maar bij de
beroepsvaart.Ik voorspelde die agent dat
dit niet in dank ging afgenomen worden, daarvoor moet je geen madame Soleil
zijn.En de dag nadien was het al van
dat, waar voorheen de schippers naar ons zwaaiden, krijgen we nu een
middelvinger als groet.We begrijpen hun
reactie, komen ze, na een ganse dag varen, aan bij een ligplaats en ligt er
daar een plezierbootje vrolijk aangelijnd (en het ergste was dat er bij de
pleziervaart wel nog vrije plaats was). Hoeveel begrip we er ook voor hebben, het gedrag van één
schipper was ronduit bedreigend, de man was zo woedend en kwam kort langszij
varen en liet dan zijn schroef volle bak draaien. Met zon dolgedraaide zot in
uw buurt slaap je (allez ik toch niet) niet al te gerust.
Maar ik loop een beetje vooruit op de feiten, de dag nadien,
dat was Bad Essen. Wat een leuk plaatsje, blij dat we daar gestopt waren.Het is een kuuroord (maar vooral voor
medische behandelingen), gelegen aan een natuurgebied en aan een gebergte.Prachtige vakwerkhuizen, stemmige pleintjes,
mooie wandelpaden.Als je in de buurt
bent, zeker eens bezoeken 😊. Normaal gezien gingen we hier nog een nacht
blijven liggen, maar gezien onze populariteit bij de medeschippers zijn we maar
naar rustigere oorden gevaren. Peter wou blijven liggen, maar ik had geen zin
om nog meer middelvingers of verwijten te krijgen.
Gisteren hebben we ook besloten om de winter terug in België
door te brengen. Ik hoorde van doorgewinterde toervaarders dat ze na het vaarseizoen
in een jachthaven in eigen land overwinteren.Ik kon maar niet begrijpen dat je die vrijheid opgeeft om opnieuw 6 maanden
vast te liggen op één plek.Na een maand
of drie, begrepen we het al een stuk beter. Rondtoeren is prachtig, maar om dit
dag in dag uit te doen is het mentaal toch vrij belastend.Je blijft uiteindelijk maar kort op dezelfde
plaats, waar je moet uitzoeken waar de winkel of apotheek (of zelfbouwmarkt is 😊)
en dit moeten we iedere keer opnieuw doen. Je kijkt dan uit voor een volgende
ligplaats, maar je weet nooit op voorhand of er plaats is. Is er geen plaats
moet je al direct minstens een uur verder varen. We hadden toen al besloten om een jachthaven
in Frankrijk te zoeken. Maar nu krijgen we
van verschillende mensen berichten dat het voor het moment geen cadeau is om ginder
te vertoeven. Er zou, door de prachtige zomer, enorm veel groene planten in het
water, jolig tieren, waardoor sommige kanalen onbevaarbaar zijn.We hebben momenteel 2 ooggetuigen in
Frankrijk zitten, die ons gaan bevestigen of dit inderdaad ook het geval is 😊. We hebben gisteren dan maar de knoop doorgehakt
en besloten om niet te veel hooi op onze vork te nemen en te luisteren naar de
kenners: 6 maanden toeren en dan naar de homebasis terug, waar de vrienden en familie
wonen, waar ze de moedertaal spreken, waar ze mosselen met friet hebben 😊.
Zo beetje lang verslag, maar ook zoveel te vertellen 😉.
Beste lezer, alvast een prettig weekend en tot de volgende
keer, misschien nog uit Duitsland, misschien ook niet.
Vandaag berichten we vanuit Hannover.Geen klein stadje, vanaf onze ligplaats moesten
we nog 6 kilometer de pedalen teisteren vooraleer we in het centrum geraken.
Dat was ei zo na een dure grap geweest.Op een bepaald moment was het niet duidelijk waar het fietspad was, maar
we waren klaarblijkelijk niet langs de juiste kant aan het bollen want we
werden tegengehouden door de politie. We moesten even wachten want er werden al
twee andere fietshooligans beboet. Peter heeft met zijn charmes (en zijn beste
Engels) de dames kunnen overtuigen dat het geen slechte wil was, maar dat het
niet altijd evident is om te weten langs welke kant je moet fietsen. De agente
heeft hem alle mogelijke verkeersborden getoond op haar GSM 😊.Enfin hij (en zij) heeft (hebben) ons toch 40
euros bespaard 😊.
In Hannover centrum hadden we geen problemen meer om de
goede zijde te nemen, want we gaan én te voet én we moeten maar de rode lijn
volgen. Dat is een 4,2 kilometer rode streep die langs de belangrijkste
bezienswaardigheden loopt.Zo krijgen we
van alles voorgeschoteld: kerken, oude stadsmuur, historische gebouwen, stemmige
pleintjes, winkels. Vooral het stadshuis is een indrukwekkend bouwwerk.
Nu even terug naar waar we gebleven waren 😊.De zondag (28/8) zijn we naar de grens tussen
het voormalige Oost- en West Duitsland gevaren. Aangemeerd en terug gaan eten in het Grieks/Italiaans
restaurant.Helena, de niet meer zo
jonge dienster, herkende Peter nog na 8 weken (waarschijnlijk omdat hij de
enige is die daar een fles rode wijn besteld 😊). Grappige madame trouwens, ik had satés besteld,
en ik at ze niet volgens de regels van de kunst volgens haar, ik heb haar
moeten tegenhouden of zij deed het vlees zelf van de stokjes 😊.
En ze bleef maar (gratis) ouzo uitschenken. Het was trouwens een topdag voor Peter,
er kwamen 2 weduwen (dametjes met rollator) bij ons aan tafel zitten en ze
waren hem ook aan het overladen met complimentjes.Hij zag er nog lang geen 60 uit, zijn
horoscoop was ook ok, het was zo een grote man, blablabla 😊😊😊.Het was best gezellig, maar we hebben ze dan toch
maar achter gelaten toen ze hun lever met frietjes kregen 😊.
Onze weduwen waren niet te spreken van Wolfsburg,
ze vonden het maar een stad van niks.
We wilden dit uiteraard met onze eigen ogen bekijken, dus zijn
we naar ginder gefietst, en gelijk hadden ze.Wolfsburg is een relatief jonge stad, gesticht door de nazis. De autofabriek,
toen KdF nu VW (in oorlogstijd werden er militaire voertuigen en zelfs
vliegtuigen gemaakt) is daar nog steeds de grootste werkgever.Het stadje kon ons niet bekoren, we waren vrij
vlug terug op ons schipke.
De dinsdag (30/8) zijn we naar Sophiental/Wendeburg gevaren (dit
plaatsje hadden we op de heenreis ook al aangedaan), want we wilden s
anderendaags van daaruit met onze Fahrrad naar Peine fietsen. En niet via de
kortste weg maar langs gravelpaden, een heerlijk, maar vermoeiend tochtje (ik
had pein in de beine 😊) van 50 kilometer.Peine is een leuk plaatsje, niet
indrukwekkend wel rustig. Wat wel opviel was dat er enorm veel low budget
winkels (genre Action) waren.
Op de eerste schooldag ofte 1 september moesten we een vrij
grote afstand overbruggen om in Hannover te geraken.Maar onderweg kwamen we de Bertillac tegen
(Engelsen op een woonboot die we ook al in Brandenburg ontmoet hebben). Ze
vertrokken juist van een jachthaven in Sehnde en ze zeiden dat het daar goed
liggen was. We zagen dat wel zitten om onze trip in 2 keer te doen, dus onze
touwen lagen daar rap rond die boldertjes. Veel hebben we niet meer gedaan,
juist nog met de fietsen van de jachthaven (ik denk dat met een tank rijden
simpeler is 😊) gaan winkelen.De havenmeester wist ons te zeggen dat er Belgisch
bier te koop was in de Lidl. Voor de rest geluierd op ons bootje.
Over het varen zelf
valt er nu niet veel te vertellen, het is tenslotte tuffen op een breed kanaal,
altijd rechtdoor en heel soms moeten we door een sluis (op het Mittellandkanaal
zijn er dat welgeteld 2).
Dag beste lezer,
nog een prettig weekend gewenst en voor degenen die de blog na het weekend
lezen (de maandagochtend lezers 😊),
fijne werkweek.
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 28/08
Vaarroute: Bergfrieden (KM 258,6) naar Rühen (KM 256) -
Mittellandkanaal
Vaaruren:1u30
Overnachting:
aan Grieks/Italiaans restaurant, geen andere voorzieningen, rustig liggen
Datum: 30/08
Vaarroute: Rühen
(KM 256) naar Wendeburg (KM 213) - Mittellandkanaal
Vaaruren:6u
Overnachting: geen voorzieningen, rustige ligplaats
Als we in herhaling vallen, is dat niet omdat we José De
Cauwer zijn, maar omdat we via dezelfde weg terug naar Nederland varen.Dan kan je al eens hetzelfde tegen komen 😊.
Alhoewel, het weer is deze keer anders, we hebben een
bewolkte dag.Gisteren was het nog 30°C,
vandaag moeten we het doen met 22°C, maar dat is nog altijd t-shirt weer.
Vorige dinsdag hebben we dus de meren achter ons gelaten, om
richting Parey te varen op het Elbe-Havel kanaal. We mochten in de nieuwe sluis
van Wusterwitz, pas 3 weken open. Weliswaar na anderhalf uur wachten, maar zo
kwamen we het een en ander te weten van 2 oudere locals.De sluis is al tien jaar geleden gebouwd, maar
er waren zoveel mankementen dat ze nu pas in gebruik kon genomen worden.Miljoenen heeft het gekost, en onze 2 woordvoerders
hebben daar moeten voor bijleggen, terwijl wij, de gebruikers, er niets moeten
voor betalen 😊.Maar
ze verweten het ons niet, het waren sympathieke oude knarren 😉.
In Parey (km 349) hebben we fietstochtjes gedaan.Ook eens naar de Elbe gereden, met onze eigen
ogen gaan checken of er echt zo weinig water stroomt. Behalve met de kano was er geen doorkomen
aan.Fruitliefhebbers komen in deze
streek ook aan hun trekken, je kan het gewoon plukken, ze staan (over)rijp te
worden aan de openbare wegen (over de banen ga ik het later ook nog hebben).Beschikbaar: appels, peren, pruimen,
vlierbes, braambezen.Kersen waren we te
laat voor, voor de noten (hazelnoten, okkernoten) zijn we te vroeg.
De wegen dus, ik heb er waarschijnlijk al over geschreven,
maar er wordt hier echt van alles onder onze wielen geschoven: kasseien (in
alle mogelijke formaten), gravel, betonstroken, zand, karrensporen.Inrichters van koersen, kom naar deze streek,
er is variëteit genoeg 😊.
De donderdag zijn we 2 sluizen verder gevaren naar
Bülstringen, dat ligt al op het Mittellandkanaal.Ik kwam om 7uur in de stuurhut en ik zag in
de verte een vrachtschip afkomen. Ik heb Peter dan bijna (figuurlijk) van de
pot gerukt, want vermits we met beroepsvaart moeten schutten, vond ik dit het ideale
moment om de trossen los te gooien en in zijn zog te volgen.Op die manier konden we de sluizen direct invaren.
Het was een eindje varen, maar we waren voor 2 uur al op onze bestemming.
Bülstringen heeft nog geen 1000 inwoners, maar ze doen daar erg hun best om het
inwonersaantal naar omhoog te stuwen, heel veel kindjes en zwangere vrouwen 😊.
We waren van plan om iets te gaan eten in het enige restaurant dat ze rijk
zijn, maar alle tafels waren al gereserveerd, het was juist hun dorpsfeest.
Vrijdag doorgevaren naar Bergfrieden, een zogeheten stratendorp,
meer is het ook echt niet. We liggen in een natuurpark, dat maakt dat we af en
toe reeën kunnen spotten vanuit onze stuurhut. Ook hier hebben we een
fietstocht gedaan en omdat we nog niet genoeg hebben van water zijn we langs
twee watertjes gereden (Ohre en Aller). We zagen in de verte een donker
wolkendek, tijd om een tandje bij te zetten, ik kon met moeite mee met mijn elektrische
fiets op het gravelpad, maar we moesten een slagske doorduwen om voor het
onweer terug aan boord te geraken. Het is ons gelukt 😊.
Het was trouwens onze geluksdag gisteren: vlak voor we aankwamen, kwam de
ligsteiger vrij, we hadden dorst, vijf minuten voor sluitingstijd hebben we het
terrasje bereikt, vlak voor de regen waren we terug aan boord.Dus hebben we meegedaan met Euromillions,
maar 0 euro gewonnen, ons geluk was al opgebruikt voor die dag 😊.
Nu zaterdag blijven we nog een dagje liggen in Bergfrieden, het
is wat frisser, tijd om wat klusjes te doen of te strijken (er lag een
indrukwekkend stapeltje te wachten).Morgen varen we door het laatste stukje voormalig Duitsland, hopelijk
hebben we een ligplek aan het Grieks/Italiaans restaurant.
Prettig weekend nog en tot de volgende keer van ergens op
het Mittellandkanaal.
Even een berichtje over Brandenburg.We waren niet van plan om nog een stad te
bezoeken, maar ze verwachtten hevige onweders, dus dachten we dat we beter vast
konden liggen aan de kaai in plaats van op onze spudpalen.We hadden onlangs een gewoon onweer
meegemaakt en die windstoten waren toch redelijk heftig. We kunnen nu al zeggen
dat de Duitse Armand Piens er ook wel eens naast kunnen zitten, het was een
regenbuitje van niets, een scheet in een fles.
We hadden voor deze stad, nog op enkele meertjes of
inhammetjes gelegen.En dat was genieten
met de grote G.We lagen of alleen of we
hadden een heel verre buur.Het was er
s avonds pikdonker en het zwemwater was heerlijk.Het contrast met de stad kan niet groter
zijn!
Het is heel mooi liggen in Brandenburg, in de nabijheid van
een park, met veel zit- en ligbankjes en uitnodigende trappen, waar het
aangenaam toeven is overdag, maar helaas ook s nachts. De donderdagnacht viel
het nog mee, dan was er enkel luide muziek tot een uur of 4 in de morgen, toen
was daar eindelijk het onweer en de rust.Vrijdagavond zagen we ze toekomen, de hangjongeren, een slordige 150 fuifbeesten.Ieder groepje had een eigen muziekinstallatie
mee (echt megaboxen), dus het was hier een kakofonie van muziek/geluid.0ver de lengte van ons Mira mochten we zelfs
genieten van 3 verschillende genres, we waren al lang blij dat de beste muziek
uit de luidste box kwam. Maar rond een uur of twee liep het mis, er werd wat op
ons schip gegooid (achteraf bleek het een volle doos fruitsap te zijn), waren
ze een vuurtje aan het stoken vlakbij en kwam er iemand aan boord.Niet dat we het graag doen, maar dan hebben
we het noodnummer gebeld.Het moet
gezegd, binnen de 5 minuten stond de polizei paraat. Eén van die jongeren kwam
uitleggen dat ze geen kwade bedoelingen hadden, dat ze enkel dronken en stoned
waren, dan kan een mens met een gerust hart in zijn bed kruipen hé 😊.
Enfin, we hadden voor drie dagen betaald, maar zaterdagmorgen
hebben we tegen de havenmeester gezegd dat we genoeg genoten hadden van het
stadsleven.De mens was ermee verveeld
en hij heeft ons een nieuwe plaats gegeven, verder van het krijgsgewoel
verwijderd.Veel rustiger stekkie en
daar was er zelfs elektriciteit en water aanwezig. We moesten wat plaats
vrijhouden voor een varend tuinhuis. Toen de brave Duitsers aanmeerden, vroeg
de man vanwaar we kwamen.Ik dacht, hup
alweer eentje die de Belgische vlag niet herkent.Maar het was vooral onze hometown: Gent dat hem
interesseerde.Ach Gent, postcode 9000
zei hij! Dan stonden daar 2 Belgjes met open mond te kijken (gelukkig bestaat
er geen foto van 😊).Blijkt dat de mens al gans zijn leven pakjes verzendt en hij kent een
massa postcodes van buiten (het stoeferke wist te zeggen dat Brugge postcode
8000 had 😉).
We krijgen van alle
kanten de vraag of we nog wel kunnen varen, voorlopig is het nog geen
probleem.Het is hier sowieso de
gewoonte dat ze in de sluizen wachten op beroepsvaart.We hebben tot nu toe geluk gehad, we hebben
nooit langer dan een uur aan de kant gelegen of gedobberd.We hoorden hier een Engelsman zeggen dat hij
eens 8 uur gewacht had, niet dat het zolang duurde vooraleer er beroepsvaart
voorbij kwam, maar hij kon er met zijn woonboot nooit bij. Enfin, we zien wel,
time is on our side.
Nu liggen we dus
terug op de Plauersee, aan het genieten van onze muggenhor 😊.Dit
is de laatste halte voor we terug het langste kanaal van Duitsland gaan
bevaren.Wanneer?Dat weten we nog niet, we hebben precies last
van uitstelgedrag 😊.
Beste lezer, veel groetjes
nog van ons, van ergens op een Duits, rustig
meer
Peter & Conny
Afgelegd traject:
Datum: 15/08
Vaarroute: Lechnitzsee Sacrow-Paretzer Kanal Schlänitz
See
Vaaruren: 1u30
Overnachting:
Schlänitz See (spudpalen).Mooi meer, wel
wat achtergrond lawaai van autoweg als de wind verkeerd zit
Datum: 16/08
Vaarroute: Schlänitz See Sacrow-Paretzer Kanal Göttin
See Brandenburger Oberhavel (Ketzin) Trebelsee Brandenburger Oberhavel
(Deetz bei Potsdam - spudpalen).
Vaaruren: 2u
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 17/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel
Vaaruren: 30 minuten
Overnachting: Brandenburger Oberhavel (spudpalen)
aan een inhammetje
Datum: 18/08
Vaarroute: Brandenburger
Oberhavel - Brandenburg
Vaaruren:3u30
Overnachting: Wasserwanderrastplätze Am Slawendorf.Druk aan trappen (nachtlawaai), rustig aan
Slawendorf (daar is ook elektriciteit en water aanwezig).Ligprijs: 1,8 /m.
Datum: 21/8
Vaarroute: Brandenburg
Brandenburgse Niederhavel Breitlingsee Plauer See
Vaaruren: 2
Overnachting: Plauer See (spudpalen) geen voorzieningen.
Ik zit vandaag al een hele dag met het liedje van Toon
Hermans in mijn hoofd: Tango van het blote kontje. Komt waarschijnlijk omdat we
er hier al zoveel gespot hebben op het meer 😊.
Iets wat we deze reis nog niet zoveel gezien hebben is ons
vandaag ook overkomen: een echte regenbui, maar niet genoeg om nu meteen Singing
in the rain te gaan zingen 😉.
Vorige maandag zijn dus mijn broer met zijn gezin uit het
verre Moerkerke naar Potsdam gekomen. Een jaar of twee geleden hadden we al
afgesproken om elkaar te treffen in Berlijn. Maar dit wordt ook een traditie,
afspreken in een hoofdstad, maar er net niet geraken. Ooit (nog met de Estée S)
hadden we afgesproken in Parijs, maar we lagen, net als nu, een eindje van de
hoofdstad.
Ze zijn dus ook met de trein van Potsdam naar Berlijn moeten
pendelen. Ginder hebben ze wel een
originele (en veilige) manier gevonden om Berlijn te bezichtigen: met de fiets.
Wijzelf hebben ook nog twee maal de wandelschoenen aangetrokken
om onze stappenteller overuren te laten draaien in de Duitse hoofdstad. De
dinsdag hebben we ons moe gelopen in het Technik museum.Honger dat je daar van krijgt! Gelukkig
hadden we nog een cadeaubon in een Italiaans restaurant gekregen van vrienden.
We hebben daar een heel verhaal beleefd, maar dat is exclusief voor de gulle gevers
van de bon 😉. Wat ik wel met jullie wil delen is dat
Peter met een gigantisch (echt mega) grote pizza doos van Berlijn naar Potsdam
is gereisd. Tram, trein en nog eens tram hij had meer bekijks dan de
Berlijnse monumenten 😊. We hebben er s avonds met zes personen nog
rijkelijk en smakelijk kunnen van eten.
Onze laatste dag Berlijn (woensdag) hebben we afgesloten
in de zoo. Mooie dierentuin, verveelt geen minuut. Geniet maar even mee van
Peter zijn fotoshoot van de gewillige modellen 😊.
Donderdag zijn Peter en ik aan boord gebleven, het was
drukkend heet.Alex, Isabelle, Angelina
en Sarah-An hebben de hitte getrotseerd en hebben Potsdam bezocht. Onze vier moedige,
maar gaargekookte bezoekers hebben nadien verkoeling gezocht in het water. Daarna
volgde nog hun laatste nachtje in de sauna (het was bloedheet binnen en geen
zuchtje wind die voor wat verkoeling kon zorgen).
De vrijdagmorgen was het alweer tijd om afscheid te nemen,
er wacht hen nog veel werk thuis. Courage 😉.Tot
in een volgende hoofdstad? Boeien! 😊😊😊
Wijzelf hebben ook Potsdam verlaten.Eerst nog even getankt,zeer vriendelijke pompbediende die ons veel
te dure diesel verkocht (tanken op het water is beduidend duurder dan aan de benzinepomp,
lastig geld uitgeven voor krak hetzelfde product).Dan ging onze tocht naar de Wannsee, ook daar
kunnen we op restaurant dankzij een cadeaubon van collegas.Maar, maar, maar we geraken er niet.Eerst geen plaats vrij, dan konden we er niet
geraken want de trein reed niet door de bosbranden, en onze laatste optie met
de boot op een paar honderd meter van de bestemming waren we bijna letterlijk
gestrand.De Wannsee is een beetje zoals
de Biesbosch, zeer onregelmatig van dieptes, op een bepaald moment hadden we
nog 70 centimeter onder ons vlak. Voor de volgers via onze AIS, die rare
kronkel die we gisteren gemaakt hebben is dus te wijten aan die ondiepten.We hebben het zekere voor het onzekere
gekozen en zijn maar terug naar het meer gevaren waar we het meest van genoten
hebben: Lehnitzsee.
Hier blijven we liggen tot maandag.Dan gaan we langzaam aan de terugtocht
aanvatten.Waarschijnlijk zal ik dan nog
minder schrijven, want het is exact dezelfde weg terug 😊.
Zondag is ook bij ons rustdag, we hebben vandaag zeer weinig
gedaan.Of het moest zijn dat Peter een
heerlijke stoverij in de crockpot gemaakt heeft 😊.Het
ideale moment dus om nog eens van ons te laten horen.
Waar waren we de laatste keer gebleven?Ach ja, op de Jungfernsee. We zijn er
vertrokken om maar enkele kilometers verder te varen naar een rustig,
doodlopend meertje, de Lehnitzsee.We
gingen daar één nachtje blijven liggen en daarna nog wat "meerhoppen" om
donderdag in Potsdam aan te komen. Maar het was daar zo zalig dat we er drie
nachten blijven liggen zijn. We hebben
er 100% van genoten, zwemmen, zonnen, lezen, barbecueën en op spinnenjacht gaan.Ongelooflijk hoe die achtpotige monsters onze
boot aan het inpakken waren met spinnendraad, Christo zou jaloers geweest zijn.
Donderdagmorgen zijn we dan op ons gemakske naar Potsdam
getuft, de grote bosbrand die hier woedde hebben we in de verte gezien.Erg zon groot groen gebied dat in de vlammen
is opgegaan. Terug naar Potsdam dus, want we kregen bezoek. Stien en Elias
maken een "ommetje" om naar huis te rijden, ze waren op vakantie in Denemarken.
Tegen de avond zijn ze hier gearriveerd,
ze konden meteen genieten van een aangename 37°C 😊.Ik
heb vader en dochter en schoonzoon onmiddellijk alleen gelaten want ik had een
afspraak met de "friseur".In een recordtempo
van 10 minuten heeft die mijn haar geknipt (het is er ook aan te zien 😊😊).
Was het de donderdag nog zo warm dat Stien en Elias het meer
hier onveilig gemaakt hebben met hun zwemkunsten, opvrijdag was het een pak frisser (maar
aangenamer weer).Onze gasten hebben
gekozen voor een dagje Potsdam (gelukkig maar, want door de bosbrand reden de
treinen niet tussen Potsdam en Berlijn). Ze hebben fietsen gehuurd en we hebben
voor de derde maal Sanssouci bezocht (het verveelt nog lang niet).Iedere keer ontdekken we weer wat nieuws. Ook
lekker gegeten op een terras aan het drakenhuis, dank voor de traktatie
trouwens 😊. Na
al dat eten was het hoog tijd om onze conditie te testen en de trappen van de Dom
op- en natuurlijk ook af te lopen, mooi zicht van daarboven op Potsdam en
omstreken. s Avonds een kaartspel gespeeld, toen Stien de regels uitgelegd
had, dacht ik dat een kleuterspel was, tot we het speelden nog nooit zoveel
stress gehad voor een kaartspelletje.Als jullie een leuk cadeautje zoeken om aan vriend of familie te geven: The
mind, zeker niet voor hartpatiënten 😉. Hun tweede en laatste nacht viel dik tegen,
een troep (ik blijf hier nog beleefd) jongeren hadden de bankjes voor ons schip
uitgekozen als vechtarena.Tot 3u30
hebben ze staan zuipen, roepen, leuzen scanderen en klappen uitdelen. Onze
buurvrouw zei dat niemand de politie wil bellen omdat dit hier niet anoniem is,
de beller wordt vermeld aan die lieve jongens en meisjes.Zaterdagmorgen hebben we Stien en Elias uitgewuifd.Ik had ook iets met "uit" die dag: uitgeput,
uitgeteld, uitgeblutst,... De ganse zaterdagnamiddag zaten er hier ook een vijftal
jongeren (en nu komen er weer een pak woorden met "ui" in) te zUIpen, lUIde muziek
te spelen (we hebben zeker 10x Kind van de DUIvel gehoord, maar dan in het DUIts).
Zon vadsig zatlapke was in het water gevallen en bijna verzopen, die is
kletsnat naar huis vertrokken, helaas er bleven er nog een paar verder lawaai
maken. In de jachthaven van Langerbrugge waren die bankjes allang afgebroken
door de havenmeester 😊😊.
Vandaag zondag is het hier weer zalig vertoeven, deze morgen
hebben we echte muziek gehoord, een saxofonist heeft enkele uren het beste van
zichzelf gegeven. Plezant, aperitieven met ons smoelke in de zon en leuke
deuntjes op de achtergrond. De rest van de dag hebben we op ons terras
doorgebracht en gelezen.Ik had een boek
gekregen van Stien, die is uit gruwelijk mooi boek: Daar waar de
rivierkreeften zingen van Delia Owens.
Morgen verwelkomen we weer bezoekers, als jullie willen
weten wie zie onze blog binnen een dag of vijf, zes, zeven 😊
Beste lezer, hou het hoofd koel in deze warme zomer!
Even een kleine update van ons meerliggen, we zijn
ondertussen specialist geworden.De
meerligger staat langzaam op, drinkt een paar koffietjes op zijn terras, geniet
van de stilte op het meer.Leest zijn
gazetje, drinkt nog een koffietje. Ontdoet zijn boot van ongedierte en
vogelpoep en dan is het ver tijd voor een aperitiefje.In de namiddag is het te warm om iets te
doen, dus houdt de meerligger zich bezig met rondkijken naar alles wat vaart,
zwemt of beweegt en drinkt nog een (al dan niet alcoholvrij) aperitiefje. Rond
een uur of 7 varen de dagjesmensen naar huis en wordt het meer weer helemaal
van de meerligger.
De laatste week hebben we dit eenmaal met plezier
onderbroken om door Berlijn te varen, een vaartocht van in het totaal 11 uur om
2 uurtjes te kunnen genieten van de hoofdstad, maar we vonden het wel de moeite
om eens te doen. We wilden er vroeg aan beginnen, want we hadden geen zin om
Berlijn te delen met de vele rondvaartboten daar op de Spree (sommige roepen
netjes op als ze voorbij willen, andere steken je vlak voor een brug nog rap
voorbij). Pleziervaart zie je daar omzeggens
niet, als je geen vaarbewijs hebt, mag je Berlijn niet binnen. Om 5u30 waren we
al uit de veren om een kwartiertje later ons anker te lichten richting sluis
Spandau, want die gaat al om 6 uur open. Maar we hadden pech, op de
wachtsteiger hing er een briefje dat de sluis in juli en augustus pas om 9uur
open gaat. We hadden geen zin om zolang te wachten, dus hebben we ons kar
gekeerd en zijn we langs Schleuse Plötzensee, via het Berlin-Spandauer
Schiffahrtskanal gevaren. Toekomen in de sluis en direct mogen binnenvaren, als
dat geen luxe is.En dan begint de grand
tour de Berlin, eerst langs Charlottenburg en dan door een voor ons onbekend
stuk, waar niet zo heel veel zien was ook, buiten enkele mooie bruggetjes en
wat markante gebouwen.Maar eens aan de
Tiergarten begon de pret, we wisten niet waar eerst kijken, de ene na de andere
bezienswaardigheid viel te bewonderen. Het was vooral leuk om al die plaatsjes
te herkennen die we een paar weken eerder allemaal te voet hadden bezocht. Wat
ons ook opviel was dat de gratis 24 uur ligplaatsen praktisch allemaal vrij
waren. Die aanlegplaatsen liggen een eind weg van het toeristische gedeelte en
niet in de netste buurten, we waren toch een beetje blij dat we ons Mira daar
niet alleen moesten achterlaten. We zijn ook nog de jachthavens van Berlijn,
waar geen plaats was voor ons, gepasseerd.Een kleurrijke, alternatieve buurt beetje bohémien, er is daar veel verf
gespendeerd aan de aftandse jachten voor graffiti 😊.
We moesten nog een
tweetal kilometer doen op het Teltowkanaal vooraleer we op een meer kwamen,
maar dat is éénrichtingsverkeer en vermits we nog een twintigtal minuten moesten
wachten voor het ons beurt was, zijn we maar langs de Griebnitzsee
gevaren.Ja jongens, dat moet je bij
gelegenheid eens bekijken op Google Earth.Wat daar staat aan kasten van huizen, daar zijn de villas aan de oude
Leie maar tuinhuisjes tegen.
En nu zijn we dus
weer aan het meerliggen, deze keer op de Jungfernsee, dat is bijlange niet ver
van Potsdam, opnieuw met zicht op een kasteel, Schloss Griebenitz 😊
Hebben jullie er in België ook van gehad op de nationale
feestdag, van het typisch Belgisch zomerweertje, ook gekend als den drash
national?Hier hadden we een winderig
dagje met af en toe een regenbui. Lagen we de dag voordien nog met 50 jachten
voor anker, den 21ste hebben we alleen gevierd, alle Duitsers waren
terug naar hun jachthavens gevaren.
Over die jachthavens heb ik een gedichtje gemaakt:
Jachthavens
in en rond Berlijn,
zijn voor
ons Mira-Ceti allemaal te klein.
Tientallen
havens hebben we bezocht, gemaild of gebeld,
Sommigen
reageerden helemaal niet en niemand wou ons geld.
Er waren er
bij met een lange, lege steiger, helemaal vrij,
Zelfs daar
werden we geweigerd, we waren echt niet blij.
Gelukkig
hebben we nog ons stekje in Potsdam,
Een pak van
ons hart, wel een kilogram.
In Potsdam
krijgen we familie op bezoek,
Dat worden
weer tijden van blijdschap en niet langer van gevloek.
We hadden op voorhand het gedacht om maanden op deze meren
door te brengen, ze hebben er hier ontelbaar veel. We zijn goed gedocumenteerd,
we hebben vaargidsen in 3 talen bij de hand en tig reisverhalen gelezen, we
vergeten ook niet de namiddag in Gent waar Gerard en Lydia ons nog
enthousiaster gemaakt hebben voor deze streek. Het zou ook alsmaar, letterlijk
en figuurlijk, spannender worden: smallere vaarwaters, lagere bruggen, kleinere
sluisjes. Eén klein detail heeft er geen enkele gids vermeld: KOM NIET NAAR
BERLIJN MET EEN JACHT GROTER DAN 15 METER!
We zijn persoonlijk naar jachthavens geweest (met ons
bijbootje), we hebben gemaild naar verschillende jachthavens (eentje heeft
zelfs zijn regelement doorgestuurd met de toegelaten afmetingen), we hebben een
voormiddag lang telefoontjes gepleegd, meer dan de helft van de havenmeesters
heeft zelfs niet opgenomen (ze zijn hier echt geen Belgen gewoon). Maar we
beseffen (uiteindelijk toch 😊) dit is een luxeprobleem, er zijn ergere
dingen in het leven.
Staat ons nog één ding te doen, iets waar we voordien geen behoeft
aan hadden: varen door Berlijn. We willen nu nog per se door de stad varen, dan
pas kunnen we zeggen dat we onze bestemming bereikt hebben 😊.
Dus dan maar met
ons bijbootje naar de winkel in Tegel, er stond een windje, dan is het een
beetje zoals de processie van Echternach, dan gaat het elektrisch aangedreven
vaartuigje niet echt vlot vooruit 😊,
maar langzaam gaat uiteraard ook.Tegel
ziet er nog een tof stadje uit, dit gaan we één van de komende dagen nog meer
uitspitten, maar eerst winkelen.We zijn
terecht gekomen in de Hallen Am Borsigturm, een enorme, prachtig gerenoveerde
werkplaats waar vroeger o.a. locomotieven gemaakt werden. Nu zijn er allemaal
winkels in ondergebracht, het was bloedheet buiten en daarbinnen was het
heerlijk fris. En nu we het toch over Borsig hebben, we liggen vlakbij zijn
oude villa, leuk optrekje.Ooit het
verblijf (net na WOII) van de grote bonzen van het Franse leger. Nu in het
bezit van de stad Berlijn en gastverblijf voor buitenlandse ambtenaren.
Ook nog gepasseerd
voorbij een uit de kluiten gewassen magazijn van Amazon, de Duitse tegenhanger
van Bol.com
Hier blijven we nog
een paar dagen liggen, het is hier rustig, het is hier schoon, we worden het
hier gewoon.
Veel groetjes
vanuit ons residentiële ligplaats 😊.
Datum: 22/08
Vaarroute: Tegeler
See Oranienburg - Lehnitzsee
Vaaruren: 3u30
Overnachting:
op onze spudpalen, rustig meertje nabij de Lehnitzsluis.
Datum: 25/08
Vaarroute: Lehnitzsee Oranienburg Tegeler See
Vaaruren: 3u30
Overnachting: op onze spudpalen, bij villa Borsig.
) langs de Maas (Namur en
Dinant) de Franse grens oversteken in Givet. De genoegwater god zal dan in
augustus wel beslissen of we alsnog langs de Samber kunnen terugkeren.
.
. Ik dacht dat dit niet meer
mocht in België, maar na wat opzoekwerk mogen enkel wilde dieren niet meer
gebruikt worden, varkens en kamelen mogen wel nog 
.
). Ook de brugwachter is nog niet in "vaarseizoenmodus" we hebben een half uur moeten wachten omdat hij zijn gsm niet bij hem had 
.
