Waaraan gewerkt zal moeten worden op deze wereld :

De mens doet alsof alle natuurlijke hulpbronnen van hem zijn. Hij vraagt bv. geld voor natuurlijke hulpbronnen zoals olie en gas, maar vergeet dat hij er geen eigenaar van is. Hij is toevallig degene die woont boven deze hulpbronnen.

De mens heeft elke keer geld nodig om iets te doen voor een ander, anders doet hij het gewoon niet. Het hele systeem moet veranderen. Als de mens begint vanuit de instelling “ik zorg voor een ander zoals voor mezelf” is geen geld of iets dergelijks meer nodig.

De mens beschouwt elke vierkante millimeter grond als zijn bezit. Maar hij vergeet dat hij geen eigenaar ervan is, enkel degene die er tijdelijk op woont.

De mens gaat ervan uit dat hij alles onder controle heeft, en dat hij met God geen rekening moet houden, laat staan Hem eer betuigen. Maar hij heeft juist niets onder controle. Alles is in handen van God. Als God van het ene moment op het andere beslist om een natuurramp toe te laten dan kan de mens er niets tegen beginnen.

De mens is een luchthapper die uiteindelijk nog geen seconde kan toevoegen aan zijn leven. Een nederige instelling tegenover God en een gevoel van gelijkwaardigheid tegenover zijn naaste zonder superioriteitsgevoel zijn dan ook op hun plaats.

De mens denkt dat hij niet verantwoordelijk zal gesteld worden voor zijn daden, dat er geen God is die al zijn daden en ingesteldheden in het oog houdt. Wat zal dat binnenkort in de Waarschuwing tegenvallen.

De mens denkt dat hij zo nog lange jaren kan blijven aanmodderen (hebzucht, haat, geweld, nijd, jaloezie, hypocrisie, ijdelheid, arrogantie, kwaad, en ga zo maar verder) en dat alles blijft zoals het is. Voor de mensen die dit geloven : ze zullen binnenkort met een smak neerkomen op de beton.

De mens denkt dat er geen hiernamaals bestaat en zeker geen Hel. Maar het zal in de Waarschuwing pijnlijk duidelijk worden dat het even reëel is als rondlopen op aarde. En de Hel is geen vloerverwarming!

De mens moet tot het besef komen dat Jezus' Rijk eraan komt (3,5 jaar na de Waarschuwing) en dat er eerst een rijk van verdrukking komt van de Antichrist. Als je de microchip laat inplanten zal je wel aan je goederen kunnen, maar zal je ineens gekozen hebben voor eeuwig in de Hel te zitten met Satan. Dat betekent dat al de rest van geen tel is. De oplossing is voortdurend te bidden, nooit je geloof in God te verzaken, zelfs niet als je je leven er moet bij inschieten. De mensen van goede wil te helpen in het overleven tot Jezus' Rijk komt. En vooral : te stoppen met in vakjes te denken, zo denkt de Antichrist niet. Het is van geen belang protestant, katholiek, moslim, boeddhist, of wat dan ook te zijn. Elk zal binnenkort zien, in de Waarschuwing, dat enkel Jezus degene is die de poort van het Paradijs opent en dat je enkel door Hem kan gered worden. Daden van liefde stellen is wat telt, en geloven in Jezus.

06-01-2019 om 00:00 geschreven door claudia  

asterisk met diskos

Gedurende de Liturgie van de Voorbereiding, nadat de priester het brood en de wijn heeft voorbereid, zal hij de asterisk bewieroken door het over het open wierookvat te houden. Dan plaatst hij het op de diskos en zegt hij de woorden “En een ster kwam en bleef over de plaats staan waar het jonge kind zich bevond.” (Matheus 2:9) 

Gedurende een Hiërarchische Liturgie (dit is een waarbij een bisschop voorgaat) zal net voor de Grote Intrede, het aër (en onderste doeken) en de asterisk worden verwijderd en de bisschop zal de nagedachtenissen doen voor de levenden en de doden, waarna hij de asterisk en de aër terug zal plaatsen.

Na het Sursum Corda, zal de diaken de asterisk optillen van de diskos en daarmee het kruisteken maken aan de vier zijden, terwijl de priester zijn handen omhoog heft en zegt : “het triomflied zingend, roepend, luid jubelend en zeggend :” waarbij het koor het sanctus zingt. De diaken kust de asterisk, vouwt het samen en legt het opzij op de antimension, terwijl de priester het gebed van de anafora begint.

Na de communie van de gelovigen worden het aër en onderliggende doeken, de speer, de lepel en de asterisk op de diskos geplaatst. De priester overhandigt hen aan de diaken, die ze terugbrengt naar de prothesis. 

Dan houdt hij de kleinere doeken over het wierookvat en plaatst hij ze op de diskos en de kelk, en zegt hij respectievelijk de gebeden voor elk van hen. Het grootste doek, de Aër, wordt rond het wierookvat gewikkeld en wordt dat over de kelk en de diskos samen geplaatst. Als laatste neemt hij het wierookvat van de diaken en bewierookt hij de bedekte Gaven. Hij zegt dan het slotgebed van Offering.

Nadien, bewierookt de diaken de volledige prothesis, de heilige tafel, het heiligdom, de hele kerk en het volk terwijl hij het volgende hymne en Psalm 50 bidt:

In de Tombe met het lichaam, en in Hades met de ziel, in het Paradijs met de dief, en op de Troon met de Vader en de Geest, was U, O Christus, die overal aanwezig bent en alle dingen vervult. 

De Goddelijke Liturgie bestaat uit drie delen:

·         de voorbereidende gebeden;

·         de liturgie van de catechumenen, zo genoemd omdat in de eerste eeuwen van het christendom catechumenen alleen dit deel mochten bijwonen; dit deel wordt ook de liturgie van het Woord genoemd;

·         de liturgie van de gelovigen, zo genoemd omdat in de eerste eeuwen alleen diegenen die gedoopt waren, werden toegelaten. 

BEGIN VAN DE GODDELIJKE LITURGIE

D. Zegen Meester

P. maakt met het Evangelieboek een kruis over het antimension en zingt :

«Gezegend zij het Koninkrijk van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest; nu en altijd, en in de eeuwen der eeuwen.

  antimension 

Antimension : behoort tot de belangrijkste bekleding van het altaar in de Orthodoxe liturgie. Het is een rechthoekig doek, gemaakt uit linnen of zijde, met de afbeelding van de neerlegging van Christus in de tombe, de vier evangelisten, en bijbelteksten die verwijzen naar de Eucharistie. Een klein relikwie van een martelaar is erin genaaid. De Eucharistie kan niet gevierd worden zonder een antimension. Het doek wordt geplaatst in het midden van het altaar en open gevouwen gedurende de Goddelijke Liturgie, voor de Anafora. 

Op het einde van de liturgie wordt de antimension in drie gevouwen en dan opnieuw in drie zodat de vouwen een kruis vormen. Wanneer het gevouwen is, zit de antimension in het midden van een groter kleed, het eiliton wat dan errond gevouwen wordt op dezelfde manier (3 x 3), en het volledig omhult. Er wordt ook een dunne natuurlijke spons in de antimension bewaard die gebruikt wordt om kruimels te verzamelen die op de Heilige Tafel vallen. Wanneer de antimension en eiliton worden gevouwen, wordt het Evangelieboek erbovenop gelegd. 

Het antimension moet geconsacreerd zijn en gezegend door een bisschop. Het antimension en het chrisma zijn de middelen waardoor een bisschop zijn toelating geeft aan de priesters die onder zijn gebied vallen om de Goddelijke Liturgie te vieren en de Heilige Mysteries in zijn afwezigheid en om goddelijke diensten te leiden. 

H. Gregorius de Verlichte van Armenie met het Omoforion 

Aartsbisschop Sviatoslav Shevchuk met het Omoforion waar onderaan rechthoeken zijn op genaaid om zijn hiërarchische functie te tonen 

Omoforion : Dit is het gewaad da teen bisschop onderscheidt en het is het symbool van zijn geestelijke en kerkelijke autoriteit. Oorspronkelijk uit wol, is het een band van brokaat, dat versierd is met vier kruisen en een achtpuntige ster en wordt het rond de nek en schouders gedragen. Het symboliseert het verloren schaap dat gevonden werd en gedragen wordt op de schouders van de Goede Herder. Het verwijst naar de pastorale rol van de bisschop als icoon of toonbeeld van Christus. (In RK-Kerk : pallium) 

Het antimension is een vervanging voor de altaartafel. Een priester mag de Eucharistie op de antimension celebreren zelfs als de altaartafel niet gepast geconsacreerd werd. In noodgevallen, wanneer er geen altaartafel beschikbaar is, dient de antimension als pastoraal middel om om goddelijke diensten buiten de kerk of kapel te houden wanneer geen geconsacreerde tafels voorhanden zijn. De priester gebruikt altijd het antimension, zelfs op een geconsacreerd altaar dat relieken bevat. 

Bij de Goddelijke liturgie, gedurende de litanieën (Ektenias) die de Grote Intrede voorafgaan wordt het eiliton volledig opengevouwen en wordt het antimension drie-vierde opengevouwen en bovenaan gevouwen. Gedurende de Litanie van de Catechumenen (liturgie van de woorddienst), wanneer de diaken zegt “Dat Hij (God) tot hen (de catechumenen) het Evangelie van gerechtigheid moge openbaren”, vouwt de priester het laatste deel van de antimension open, en openbaart het mysterie van Christus’ dood en verrijzenis. Na de Intrede of Intocht worden de kelk en diskos op de antimension geplaatst en worden de Gaven (brood en wijn) geconsacreerd. De antimension blijft ongevouwen tot allen de Heilige Communie hebben ontvangen en de kelk en diskos terug naar de Prothesis (= offertafel) worden gebracht. De diaken (of priester als er geen diaken is) moet zorgvuldig de antimension inspecteren om zeker te zijn dat er geen kruimels op de antimension achterblijven. Dan wordt het gevouwen, gevolgd door het vouwen van het eiliton. Daarna wordt het Evangelieboek erbovenop geplaatst. 

K. Amen. 

VREDESLITANIE

D. Laat ons de Heer in vrede bidden.

K. Kyrie eleison

D. Om de hemelse vrede en de redding van onze zielen, bidden wij de Heer.

K Kyrie eleison (na elk vers)

D. Om vrede voor de gehele wereld, het welzijn van de heilige Kerken Gods, en om de EENHEID van allen; bidden wij de Heer.

Voor dit heilige Godshuis, en voor hen die er met geloof, eerbied en vreze Gods binnentreden; bidden wij de Heer.

Voor onze Patriarch N., voor Metropoliet N., voor onze Aartsbisschop N., voor de eerbiedwaardige priesters, het diaconaat  in Christus, voor geheel de geestelijkheid, en voor gans het volk; bidden wij de Heer.

Voor onze Koning N., voor onze Koningin N., en voor de Regering van dit land; bidden wij de Heer.

Voor deze stad, en voor alle steden en dorpen van ons gehele land, en voor alle gelovigen die er wonen; bidden wij de Heer.

Voor goed weer en overvloed van de vruchten der aarde, en om vredige tijden; bidden wij de Heer.

Voor de reizigers op zee, te land en in de lucht; voor de zieken en lijdenden; voor de gevangenen en hun redding; bidden wij de Heer.

Om bevrijding uit alle verdrukking, toorn, gevaar en nood; bidden wij de Heer.

Help en red ons, wees barmhartig en bescherm ons, o God, door Uw genade.

Onze alheilige, ongeschonden, hooggezegende, roemrijke Koningin, Gods Moeder en altijd Maagd Maria, met alle Heiligen gedenkend, bevelen wij aan Christus God onszelf, elkaar en geheel ons leven aan.

K. Aan U o Heer

P. Bidt intussen zacht :

Heer onze God, Wiens macht niet te vergelijken is, en Wiens heerlijkheid onbegrijpelijk is; Wiens barmhartigheid geen grenzen kent, en Wiens liefde tot de mensen onuitsprekelijk is. Gij, Heer, zie goedertierend neer op ons en dit heilig Huis. Schenk ons, en hen die met ons meebidden, Uw rijke barmhartigheid en medelijden.

…en hij roept : Want U komt toe alle heerlijkheid, eer en aanbidding : Vader, Zoon en heilige Geest; nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.

K. Amen.

D. Gaat onder het zingen bij de Christusicoon staan. 

Antifoon : Een antifoon of beurtzang is een vers dat gezongen wordt als inleiding op en ter afsluiting van een psalm tijdens de mis en  het getijdengebed. Het woord antifoon is samengesteld uit de Griekse woorden anti, tegen, en phōnē, stem.

Als de helften van een psalmvers of gehele verzen om en om worden uitgesproken of gezongen, noemt men dit antifonaal. In het Gregoriaans zingt een voorzanger de eerste woorden van de antifoon, waarna de andere zangers inzetten. 

EERSTE ANTIFOON

K. Mijn ziel love de Heer, geloofd zijt Gij o Heer.

Mijn ziel, love de Heer en dat-alles-wat-in-mij-is, love Zijn heilige Naam.

Mijn ziel, zegen de Heer, vergeet-toch-al-zijn weldaden niet.

De Heer, vergeeft en geneest, vol-ontferming-en-barmhartig is de Heer.

Mijn ziel, love de Heer en dat alles-wat-in-mij-is, love Zijn heilige Naam, geloofd zijt Gij, o Heer.

(Op grote feesten zijn er eigen Antifonen, zoals voorgeschreven)

L. Zingt de verzen.

K. DOOR DE GEBEDEN VAN DE HEILIGE MOEDER GODS, HEILAND, O RED ONS. 

1^e KLEINE LITANIE

D. Nogmaals en nogmaals, laat ons de Heer in vrede bidden.

K. Kyrie eleison

D. Help en red ons, wees barmhartig en bescherm ons, o God door Uw genade.

K. Kyrie eleison

D. Onze alheilige, ongeschonden, hooggezegende, roemrijke Koningin, Godsmoeder en altijd-maagd Maria met alle heiligen gedenkend, bevelen wij aan Christus God onszelf, elkaar en geheel ons leven aan.

K. Aan U o Heer.

P. Heer onze God, red uw volk en zegen uw erfdeel. Bewaar de volheid van Uw Kerk. Heilige hen die de schoonheid van Uw Huis liefhebben. Verheerlijk hen daarvoor met Uw goddelijke kracht, en verlaat ons niet die op U hopen.

Want van U is de macht en aan U is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid : Vader, Zoon en Heilige Geest, nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.

AMEN. 

2^e ANTIFOON

K. Eer aan de Vader, en aan de Zoon, en aan de Heilige Geest.

Mijn ziel, zegen de Heer, ik wil de Heer loven in heel mijn leven, de psalm zingen voor God, zolang ik besta. Stel uw vertrouwen niet op vorsten, op mensenzonen bij wie geen heil is. Zijn geest zal hem verlaten : hij keert terug tot de aarde waaruit hij genomen was; en op diezelfde dag gaan al zijn plannen ten gronde. Zalig hij, wiens Helper de God is van Jacob, die zijn vertrouwen stelt op de Heer zijn God. Die hemel, aarde en zee heeft gemaakt, met al wat zich daarin bevindt. Hij behoedt de waarheid in eeuwigheid. Hij verschaft recht aan wie onrecht lijden. Aan hongeren geeft Hij voedsel, de Heer verlost de geboeiden. De Heer schenkt het gezicht aan de blinden : de Heer richt de gebrokenen op. De Heer bemint de rechtvaardigen, de Heer behoedt de vreemden. Hij is de steun van wees en weduwe, maar Hij vernietigt de weg van de zondaar. De Heer zal heersen in eeuwigheid : uw God, Sion, van geslacht tot geslacht.

(Hier ook is er eigen Antifoon op grote feesten, zoals voorgeschreven)

L. Zingt de verzen.

K. VERLOS ONS ZOON VAN GOD…..WIJ DIE U BEZINGEN ALLELUIA

K. Nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen.

* ENIGGEBOREN Zoon en Woord van God, die onsterfelijk zijt, en het op U genomen hebt voor onze verlossing vlees te worden uit de Heilige Moeder van God en altijd maagd Maria. En zonder te veranderen mens geworden zijt : die gekruisigd zijt, Christus God, en de dood door Uw dood hebt overwonnen. Gij die als één van de Heilige drie-eenheid samen verheerlijkt wordt met de Vader en de Heilige Geest – VERLOS ONS – 

2^e KLEINE LITANIE

D. Nogmaals en nogmaals, laat ons de Heer in vrede bidden.

K. Kyrie eleison

D. Help en red ons, wees barmhartig en bescherm ons, o God, door Uw genade.

K. Kyrie eleison

D. Onze alheilige, ongeschonden, hooggezegende, roemrijke Koningin, Gods Moeder en altijd maagd Maria met alle heiligen gedenkend, bevelen wij aan Christus God onszelf, elkaar en heel de wereld aan.

K. Aan U o Heer

P. Gij hebt ons deze gemeenschappelijke, eenstemmige smeekbeden geschonken, en beloofd om de gebeden te verhoren van twee of drie, die eenstemmig bidden in Uw Naam. Verhoor nu ook het smeken van Uw dienaren zoals het hun nuttig is. Schenk ons in deze voorbijgaande tijd de kennis der waarheid, en in de toekomstige het eeuwig leven.

Want Gij zijt een goede en menslievende God, en tot U zenden wij onze lof : Vader, Zoon en Heilige Geest; nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.

K. Amen. 

3^e ANTIFOON

ZALIGSPREKINGEN

In Uw Koninkrijk * denk toch aan ons o Heer.

Zalig zij die arm zijn van geest * want hun behoort het Rijk der hemelen.

Zalig zij die treuren * want zij zullen getroost worden.

Zalig zij die zachtmoedig zijn * want zij zullen de aarde bezitten.

Zalig zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid * want zij zullen verzadigd worden.

Zalig zij die barmhartig zijn * want hun zal geschieden barmhartigheid.

Zalig zij die zuiver zijn van hart * want zij zullen God zien.

Zalig zij die vrede stichten * want zij zullen kinderen Gods worden genoemd.

Zalig zij die vervolgd worden om de gerechtigheid * want het Rijk der hemelen behoort hun toe.

Zalig zijt gij, wanneer ge zult gesmaad en vervolgd worden en wanneer men valselijk allerlei kwaad van U zal zeggen om mijnentwil.

Verheugt en verblijdt U, want groot is uw beloning in de Hemel.

(Onder de Zaligsprekingen gebeurt de : ) 

KLEINE INTOCHT of INTREDE

P/D. maken drie buigingen voor het altaar. P. geeft Evangelie aan D. Zij gaan om het Altaar heen door de noorderdeur naar buiten, voorafgegaan door het licht. Voor de H. Deuren blijven zij staan en buigen het hoofd. Zij bidden stil :

D. Bidden wij de Heer.

P. Meester, Heer onze God, die in de hemelen legioenen hebt opgesteld van Engelen en Aartsengelen voor de Liturgie van Uw heerlijkheid; geef dat met onze intocht ook de Intocht der heilige Engelen geschiede, die samen met ons dienen en Uw goedheid verheerlijken. Want alle lof, eer en aanbidding komt toe aan U : Vader, Zoon en Heilige Geest; nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.

D. Amen. Zegen, Vader, de heilige intocht.

P. + Gezegend zij de intocht van Uw heiligen; immer, nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.

(D. laat P. het Evangelie kussen; gaat na de zaligsprekingen voor de P.in de Poort staan, heft het H. Evangelie omhoog en roept : )

D. WIJSHEID STAAT OP.

P/D. (buigen en gaan het altaar in. D. legt het H. Evangelie op het altaar-op normale zondagen zingt het koor : ).

K. Kom laten wij Christus aanbidden en buigen voor Hem. Red ons o Zoon van God, Gij die uit de doden verrezen zijt, wij die u bezingen. Alleluia.

K. Troparion en kondakion (variabel).

K. Troparion van de H. Apostel Andreas (of een andere patroonheilige van de Kerk)

Gij zijt de eerstgeroepene der Apostelen en de broeder van Petrus. Bid daarom Heilige Andreas tot de meester van het heelal, om aan de wereld vrede te schenken en aan onze zielen de grote genade.

D. Bidden wij de Heer.

K. Kyrie eleison

Troparion (troparia in het meervoud) : een type van hymne in de Byzantijnse muziek. Het is een kort hymne van een strofe, of een paar strofen; dit kan zorgen voor extra diepgang in de viering tussen de psalmverzen. De term verwijst ook dikwijls naar de apolytikion of hymne van wegzending, het hymne dat de Vespers afsluit.

Troparia worden ook onder de vorm van strofen van canons gebruikt. Dergelijke troparia zijn gebaseerd op de irmoi of de ode.

Troparia worden ook soms gebruikt als refreinen voor gezongen psalmverzen, hoewel stichera (enkelvoud sticheron : bepaalde hymnen in de Vespers of in de Metten) meer gebruikt worden. 

Bekende voorbeelden :

Troparion van het Heilig Kruis :

O Heer, red uw volk en zegen uw erfgenamen!

Verleen de overwinning aan de Orthodoxe Christenen

over hun tegenstanders, en

bewaar door de verdienste van uw kruis

uw woonplaats (onder hen). 

Troparion van Heilige zaterdag (de Nobele Jozef van Arimatea) :

De nobele Jozef, heeft wanneer hij Uw allerzuiverste lichaam van de Kruisboom heeft afgenomen het in fijn linnen gewikkeld en het gezalfd met kruiden en het in een nieuw graf gelegd. 

"Axion Estin", een theotokion :

Het is werkelijk gepast om U te zegenen, O Theotokos, eeuwig gezegend en allerzuiverst, en de Moeder van onze God: eerbaarder dan de cherubijnen, en zonder vergelijk glorierijker dan de serafijnen. Zonder aantasting hebt U God, het Woord gebaard. Ware Theotokos, we verheerlijken U.

Troparion van Kassiani (gezongen gedurende de Heilige week en op de Grote en Heilige Woensdag) :

Uw goddelijkheid voelend, O Heer, heeft een vrouw van vele zonden het op haar genomen om een mirrebrengster te worden en in diepe rouw brengt ze Uw geurende olie in afwachting van Uw begrafenis, en weent : “Wee mij! Welke nacht valt op mij, welke donkere en maanloze krankzinnigheid van wilde verlangens, deze lust naar zonde. Neem mijn bron van tranen, U die water uit de wolken haalt, buig U naar mij, naar het zuchten van mijn hart, U die uit de Hemelen bent neergedaald in Uw geheime Menswording. Ik zal Uw onbevlekte voeten wassen met kussen en ze droogvegen met mijn haarlokken; de voeten die Eva hoorde stappen in het schemering in het Paradijs en haar deden verbergen in verschrikking. Wie zal de massa van mijn zonden tellen of de diepte van Uw oordeel, O Redder van mijn ziel? Negeer uw dienstmaagd niet, O Degene wiens barmhartigheid eindeloos is. 

06-01-2019 om 00:00 geschreven door claudia  

1 januari 2019 NIEUWJAAR

At "The Rock", Shrine of Our Lady of the Island, Eastport, New York

Jezus de Verlosser

Mijn Zoon,

Ik kom naar jou op deze eerste dag van het Nieuwe Jaar om de mensheid voor te bereiden voor de gebeurtenissen van de eindtijd die spoedig zullen gebeuren. Leef niet in angst voor de toekomst want Ik ben bij jullie voor de hele eeuwigheid. Degenen onder jullie die weten dat Ik de IK BEN ben, weten dat ze niets moeten vrezen, want de Vader in de Hemel heeft Mij vervuld met de H. Geest om de mensheid te redden van de wereldse zonden.

Degenen onder jullie die Mij volgen en erkennen dat Ik de ene en enige Verlosser ben die opgedragen werd door de Vader om al Gods kinderen te redden, weten dat de toekomst veilig is en dat jullie voor niets bang moeten zijn in deze wereld of in het hiernamaals. Jullie zijn Gods kinderen en jullie zijn ook Machtige Gebedsstrijders, die Mij, jullie Verlosser, zullen bijstaan in deze eindtijd.

Jullie moeten beseffen dat jullie nu in de eindtijd leven door de gebeurtenissen die op vele manieren plaatsvinden in de wereld. De gebeurtenissen van de eindtijd werden geprofeteerd door zowel de oude als moderne profeten, die hebben geluisterd naar de zachte fluisteringen van de Hemelse Rijken. Zij hebben de woorden van de Vader gedeeld met jullie zoals uitgedrukt door de H. Geest op voorspraak van Mijzelf en jullie Hemelse Moeder, en ook door de vele Engelen en heiligen die met Gods kinderen hebben gecommuniceerd.

Als zijnde een kind van de Vader, is elk op de wereld gekomen en vervuld met de Eeuwige Liefde van de Vader met het vermogen door Zijn Liefde een verschil te maken voor de mensheid op positieve wijze. Dit is jullie missie in het leven om een verschil te maken in deze wereld voor het welzijn van de mensheid.

Met deze wetenschap vraag Ik jullie de schade te overwegen die veroorzaakt is aan de mensheid door het nodeloze doden van zoveel kinderen in hun moederschoot in alle eeuwen, maar nog meer in deze tegenwoordige tijd. Zoveel kinderen werden voorzien om in deze wereld te leven, als hun levenstocht niet werd beëindigd door mensenhanden. Dit is een directe schending van het gebod van de Vader, dat alle leven heilig is en dat elk kind dat gevormd werd in de moederschoot een zeer belangrijke missie en levenstocht heeft dat niet zou mogen beëindigd worden door jullie handen.

Als gevolg hiervan is er zoveel duisternis en wanhoop in jullie wereld dat nu veroorzaakt wordt door de accumulatie van zoveel schuld door de mensheid aan de Vader door de zonde van abortus.

Kijk nu eens rond, mensen, en vertel Mij dat jullie je niet bewust zijn dat kwaad en geweld van de mensheid niet toenemen in de wereld. Als volk worden er verdeeldheid onder jullie gecreëerd door de duistere krachten van de boze die mijn eeuwige vijand is. Het is door de boze dat het doden van de baby’s een geaccepteerde norm is geworden in jullie zogenaamde moderne maatschappij en dit probleem is overal op de wereld aanwezig wegens de acties van degenen die proberen een nieuwe wereld orde op te richten in strijd met het plan van de Vader. Abortus is essentieel in hun goddeloos plan.

Als Machtige gebedsstrijders moeten jullie tegen deze internationale genocide van zoveel kinderen opkomen en inzien dat deze globale nieuwe wereldorde het werk is van de boze, satan, die vastbesloten is om de mensheid te vernietigen door zijn plan voor een nieuwe wereldorde. Zijn volgelingen op aarde doen zijn taak. Abortus is een van hun grootste middelen om de mensheid te vernietigen, en in het gezicht van de Vader te spuwen, en Zijn liefdevol plan voor de mensheid te dwarsbomen.

In deze eindtijd zijn er zoveel smeekbeden om de mensheid ten goede te veranderen, maar geen van deze smeekbeden zijn zo belangrijk als jullie gebed om de genocide van zoveel kinderen te stoppen. Zij zijn voorzien om deel uit te maken van jullie wereld in deze eindtijd om de boze en zijn volgelingen te dwarsbomen en hen in de diepten van de aarde te werpen voor eeuwig en de Grote Transformatie van de mensheid tot stand te brengen. Dan zal dit een Nieuwe Hemel en een Nieuwe Aarde inluiden.

Daarom vraag Ik jullie om mijn werk te helpen verwezenlijken om het tij te doen keren van deze genocide op de mensheid. Bid krachtig en voer de goede werken uit die noodzakelijk zijn om het tij te keren tegen de holocaust van abortus. De Vader heeft in deze eindtijd alle Gods kinderen nodig die voorzien zijn om geboren te worden op aarde om te helpen in de vernietiging van de boze en zijn plannen tegen de Vader.

Wees gerust in de ene gedachte dat op het eind de Vader en Zijn Hemels plan voor de mensheid zullen overwinnen, voor een gedeelte wegens jullie krachtige gebeden en goede werken hier op aarde

Ik laat je nu met deze laatste boodschap – Erken dat de Eeuwige Liefde van de Vader bij jullie is en door de kracht van Gods Liefde zullen jullie het kwaad van de wereld overwinnen.

Doe nu een beroep op Gods Eeuwige Liefde om jullie geest, lichaam, gedachten en ziel te vullen met de kracht van de H. Geest en bereid jullie voor op deze eindtijd. Als jullie dit doen zal Ik bij jullie zijn en jullie leiden door deze eindtijd. In deze wetenschap: waar moeten jullie bang voor zijn? Niets… want Ik ben bij jullie!

Jezus de Verlosser

Gebed om abortus te beëindigen

Heer God, ik dank u vandaag voor de gaven van mijn leven, en voor de levens van al mijn broeders en zusters die er soms niet bij stil staan dat ze hun leven van u gekregen hebben.

Ik weet dat er niets meer levens vernietigd dan abortus en abortieve middelen. Toch verheug ik mij dat u de dood overwonnen hebt door de Verrijzenis van Uw Zoon.

Ik ben klaar om mijn deel te doen in het beëindigen van abortus. Als dit dan niet op een rechtstreekse manier kan, dan op een biddende manier. Vandaag verbind ik mij ertoe nooit te zwijgen, nooit passief deze genocide toe te laten, nooit alle onschuldige ongeborenen te vergeten. Laat het gebrul en de acties van degenen die kinderen doden in de moederschoot verstommen. Laat ze inzien dat bij de conceptie al een mens met ziel aanwezig is, geen hoopje cellen.

Ik verbind mij ertoe nooit te stoppen met het leven te verdedigen tot al mijn broeders en zusters beschermd zijn. Onze natie moet opnieuw een natie worden die instaat voor het leven. Een natie die degenen die leven in zich dragen, niet aan hun lot overlaat. Het moet een natie zijn waar iedereen het goede doet en rechtvaardig is. Een natie waar iedereen recht heeft op leven, op rechtvaardigheid, op liefde, op welzijn, op geluk, op middelen die een goed leven mogelijk maken. Niet alleen voor sommigen, maar voor iedereen.

Door Christus, Onze Heer. Amen!

05-01-2019 om 23:08 geschreven door claudia  

2/1/2019 Jezus en Maria

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Wie in Mij gelooft, zelfs als hij sterft, zal leven.

Mijn kinderen, Ik herhaal jullie wat Ik mijn eerste discipelen vertelde. Geloven jullie dat? Ik verzeker jullie, het eeuwig leven. En niet degene die zegt “Heer, Heer” zal het Koninkrij van de Hemel binnengaan, maar degene die de Wil van Mijn Vader doet.

Mijn lieve kinderen, Ik zend jullie opnieuw mijn Moeder, als jullie maar zouden willen luisteren naar haar! Zij toont jullie de weg dat leidt naar Mijn Vader en dit doet ze zoals enkel een moeder weet hoe dat te doen.

Ik herhaal jullie, ze doet dat tot elk van haar kinderen begrijpt dat enkel met Gods liefde jullie leven – het ware leven- zullen hebben, wat eeuwig is. Mijn Vader staat op het punt zijn gerechtigheid te gebruiken. Jullie kunnen niet zeggen “Maar ik wist het niet, ik ben niet gereed, geef mij nog een kans”, jullie zullen moeten antwoord geven voor jullie daden.

Ik waarschuw jullie, beslis om een diepe bekering vanuit het hart te doen. Ik richt Mij vooral tot de jeugd – stop eens voor een ogenblik, doe een lang onderzoek van het geweten, toon berouw van het kwaad dat jullie hebben gepleegd tot nu en kom naar de Tafel dat jullie het Brood des levens geeft. Enkel dan zullen jullie gevoed worden en zullen jullie het geluk vinden dat jullie altijd naar gehunkerd hebben.

Volg de raadgevingen van Mijn Moeder en jullie Moeder, ga naar Haar, spreek met haar over jullie problemen en dan zullen jullie begrijpen dat enkel met Haar jullie ze kunnen oplossen. We houden zo veel van jullie, jullie zijn ons gekozen ras en we willen dat jullie allen bij ons zijn.

Lieve kinderen, beslis, de tijd dringt. Verwerf het brood aan dat jullie eeuwig zal voeden. Ik zegen jullie. Mijn Moeder legt haar hand op jullie. Wees gehoorzaam. Moge onze liefde altijd bij jullie zijn.

Jezus en Maria

26/12/2018 : Verdrietige Maria

Mijn lieve kinderen, mijn liefde voor jullie is groot maar ik zie van jullie kant niet veel positieve reacties. Het spijt mij te zien dat in jullie leven alles belangrijker is dan gebed.

Wat hebben jullie voor de kribbe beloofd? En wat hebben jullie gevraagd in ruil? Besef dat jullie geestelijke kant steeds armer wordt. Jullie weten goed dat de tijd waarin jullie leven niet de beste zijn, maar jullie doen er niets aan om het beter te maken.

God de Vader wacht nog steeds op Zijn tijd, maar uiteindelijk zal Hij zijn rekening met jullie vereffenen. Dan zullen jullie begrijpen, mijn lieve beminde kinderen, waarom Hij jullie een “kleine rest” noemt.

Jullie zijn vrij te kiezen: God of Satan, maar daarna moeten jullie geen spijt hebben omdat elk van jullie verantwoordelijk is voor zijn eigen keuze.

Voor de meeste van mijn kinderen, is H. Kerstmis er om zich te bezuipen. Ja, lieve kinderen, alcohol is niet alleen een boosdoener, maar ook jullie gedachten, wanneer ze tegengesteld zijn aan de boodschap van God.

Mijn kinderen worden niet langer spiritueel gevoed, en omwille hiervan zullen zovelen onder jullie niet het leven hebben, wat eeuwig is. Mijn Zoon heeft in zijn oneindige goedheid Zichzelf laten kruisigen voor jullie en hoe hebben jullie dit beantwoord?

Lieve kinderen, erken jullie zonden en onttrek jullie uit deze destructieve slaap. Bid en onthecht jullie van alles wat jullie verwijderd van God, anders zullen jullie nergens naartoe kunnen vluchten. Satan zal jullie geven wat jullie gekozen hebben in alle vrijheid.

Toch bid ik voor jullie; ik wil jullie niet verliezen. Open jullie hart voor dat Kind dat jullie niet hebben gevierd.

Verdrietige Maria

03-01-2019 om 18:57 geschreven door claudia  

De Goddelijke Liturgie van Johannes Chrysostomos

Twee liturgische riten, die van Johannes Chrysostomos en die van Basilius de Grote, waren de norm geworden in de Oostelijke Kerk aan het einde van de regering van Justinianus. De Liturgie van Johannes Chrysostomos was waarschijnlijk de liturgie die oorspronkelijk door Johannes gebruikt werd toen hij Bisschop van Antiochië was en die hij meenam naar Constantinopel toen hij Patriarch werd. De rite was dus oorspronkelijk een West Syrische liturgische rite. In Constantinopel werd deze verfijnd en verfraaid onder zijn leiding. Nadat de rite de gebruikte liturgische vorm was geworden van de Kerk van de Heilige Wijsheid (Hagia Sophia), werd deze de normatieve liturgische vorm in de kerken van het Byzantijnse Rijk. De Liturgie van Johannes Chrysostomos weerspiegelt zowel een zeer verfijnde esthetische schoonheid en grootsheid, traditie en mysterie als een hoog ontwikkelde theologie. De rite weerspiegelt het werk van de Cappadocische Vaders in de strijd tegen de ketterij en de vastlegging van de Trinitarische theologie in de Christelijke Kerk.

Basilius de Grote en Johannes Chrysostomos

Dit is de Goddelijke Liturgie van Johannes Chrysostomus - vertaling Archimandriet Adriaan :

 Wat de benodigde heilige instrumenten zijn : 

diskos met asterisk, speer (mes), beker, kelk 

prosphoron (brood) 

Het altaar of prothesis, met erop de diskos (pateen of heilige schaal), kelk en andere zaken voor de liturgie van voorbereiding. Het Lam is aanwezig op de diskos. Aan de linkerkant zijn de prosphora voor de Theotokos (Maagd Maria, de heiligen, de levenden en de overledenen. 

De voorbereiding of prothesis of proskomedie is een naam dat werd gegeven in de Oosters Orthodoxe Kerk om de voorbereiding van brood en wijn voor de Eucharistie aan te duiden. Deze liturgie wordt in stilte gedaan vooraleer het openbaar gedeelte van de Goddelijke Liturgie begint, en symboliseert de “vroege verborgen jaren” van Jezus Christus’ leven. 

Kairon : De priester en diakens die de liturgie vieren staan samen voor de heilige deuren van de iconostasis, vereren de iconen, en zeggen speciale ingangsgebeden vooraleer ze binnengaan in het altaar. Bij het einde van deze gebeden buiten ze voor de troon van de bisschop die aan het hoofd staat van de kerk, of de abt in een klooster. Het is een erkenning van de autoriteit van hun geestelijke oversten, zonder wiens permissie ze de goddelijke diensten niet mogen vieren. 

De voorbereiding op proskomedie 

1. Gebeden van de Priester en Diaken voor de iconostase. Verering van de iconen en van het altaar. 

Iconostase : een muur van iconen en religieuze schilderingen die het heiligdom van het schip van de kerk scheiden. Iconostasis verwijst ook naar een draagbare icoon die overal in de kerk kan geplaatst worden. Deze muur komt zelden tot aan het plafond omdat de gelovigen de ekphoneses (liturgische gebeden) van de priesters duidelijk moeten kunnen horen. De iconostasis heeft gewoonlijk drie openingen of deuren: de Heilige Deuren in het midden, en de noordelijke en zuidelijke deuren aan elke kant. De noordelijke en zuidelijke deuren worden dikwijls de deuren van diakens genoemd omdat ze dikwijls door hen gebruikt worden. Op deze deuren worden dikwijls heilige diakens afgebeeld (H. Stefanus en de H. Efraim de Syriër). Soms worden ze de deuren van de engelen genoemd, dan worden de Aartsengelen Michael en Gabriel afgebeeld. De zuidelijke deur is de ingangsdeur en daarop wordt Michael afgebeeld omdat hij de “Verdediger” is, het noorden is de uitgangsdeur, en daar wordt Gabriel afgebeeld omdat hij de “Boodschapper” van God is.

  iconostasis 

De vijf rangen van iconen op de iconostasis. In zijn slavische ontwikkeling waren er vijf rijen van iconen :

1 De laagste rij wordt soms de Heersende genoemd. Op de rechtse zijde van de Heilige Deuren (zicht vanaf het kerkschip) is een icoon van Christus te zien (dikwijls de Pantokrator). Dit symboliseert de Tweede Komst en aan de linkerzijde is een icoon van de Theotokos (Maagd Maria), die de Menswording van Christus symboliseert, en ingang in deze wereld. Daarom vinden alle dingen plaats tussen Christus’ eerste en tweede komst. Anderen iconen op deze rij naast de Heilige Deuren bevatten gewoonlijk afbeeldingen van de patroonheiligen of feestdagen waar de kerk is aan toegewijd. : H. Johannes de Doper, H. Nicolaas, de Vier Evangelisten… De rij erboven is de Deisis of de 12 grote feesten. 

2 In het midden van de Deisis is een grote icoon van Christus op de Troon. Aan de linkerkant en rechterkant bevinden zich iconen van Johannes de Doper en de Theotokos in smeekbeden. Ze worden dikwijls geflankeerd door iconen van Aartsengelen Michael en Gabriel en dan de HH. Petrus en Paulus, en nog andere belangrijke Kerkvaders voor zover er plaats is. 

3 De rij van feesten bevat iconen van de twaalf grote feesten van het Liturgisch jaar. 

In de Oosters Orthodoxe Kerk is het feest van de Verrijzenis van Jezus of Pasen de grootste van alle feestdagen en daarom het “feest der feesten” genoemd. Daaronder vallen 12 grote feesten. Samen met een het Pasen zijn ze de belangrijkste dagen op de Orthodoxe liturgische kalender.

Dit zijn de feestdagen vanaf het begin van het liturgisch jaar dat in de maand september begint.

1 De geboorte van de Theotokos, 8 september

2 De Kruisverheffing, 14 september

3 De presentatie van de Theotokos, 21 november

4 De geboorte van Christus, 25 december

5 Doopsel van Christus in de Jordaan door Johannes de Doper (manifestatie van God) en Driekoningen (manifestatie), 6 januari

6 Presentatie van Jezus in de Tempel, 2 februari

7 De aankondiging, 25 maart

8 Intocht in Jeruzalem – Palmzondag

9 40 dagen na Pasen – Hemelvaart van Christus

10 50 dagen na Pasen – Pinksteren

11 Gedaanteverandering, 6 augustus

12  Het in slaap vallen van de Theotokos, 15 augustus 

Noot : De Orthodoxe Kerk kent daarnaast nog vijf andere grote feestdagen : Besnijdenis van Christus (1 januari), Geboorte van Johannes de Doper (24 juni), Feest van HH. Petrus en Paulus (29 juni), Onthoofding van Johannes de Doper (29 augustus) en de Beschermende Mantel van de Theotokos of de Voorspraak van de Theotokos (1 oktober). 

4 Het Profeten en Patriarchen uit het Oude Testament – met inbegrip van de 12 zonen van Jacob – dikwijls aan elke kant van een icoon van OLV van het teken. 

Patriarch : Deze term verwijst naar bepaalde aartsvaders uit het Oude Testament van de Joodse natie, zoals Abraham, Isaak, Jacob en Jozef. Het woord Patriarch betekent vader of hoofd van een clan of familie en is in de bijbel een aantal bijbelstukken gebruikt : in de Kronieken van de Septuagint voor het hoofd van de stammen en in Hebreeën en Handelingen van het Nieuwe Testament wanneer de term verwees naar Abraham, David en de 12 zonen van Jacob.

5 De twaalf Apostelen, die dikwijls aan elke kant van een icoon staan die ofwel Christus afbeeldt bij de Tweede Komst of de H. Drie-eenheid.

Het is niet ongewoon om een icon te vinden van het Mystieke Avondmaal, of het Laatste Avondmaal en soms ook de Gemeenschap van de Heiligen in het Koninkrijk van God, dat zich boven de Heilige Deuren bevindt. 

2. Priester en Diaken bekleden zich met de liturgische gewaden – Handwassing.

Aantrekken van de gewaden : Dan vereren ze de heilige tafel en trekken ze hun gewaden aan. Bij het aantrekken van elk gewaad zegt de priester een gebed, gewoonlijk uit de psalmen, zegent de gewaden en kust het kruis dat erin genaaid is. 

Gebed dat wordt gebeden door de priester : Mijn ziel zal zich verheugen in de Heer, want Hij heeft mij gekleed in het gewaad van de verlossing gen met de kleding van blijheid heeft Hij mij bedekt; Hij heeft een kroon geplaatst op mij zoals op een bruidegom en Hij heeft mij versierd met bevalligheid. 

De diaken brengt zijn gewaden naar de priester om ze te zegenen en kust dan de hand van de priester en zegt dan dezelfde gebeden voor de sticharia als de priester en kust het kruis op elk gewaad. Na het aankleden wassen de priester en de diaken hun handen, en zeggen het gebed van het Wassen van de Handen (Psalm 26:6-12). Dan gaan ze naar de Prothesis waar de Gaven moeten voorbereid worden.

sticharion met orarion

Sticharion (of stichaar) : lange wijd gewaad met losse mouwen, vastgemaakt aan de nek en dikwijls open aan de kanten maar vastgeknoopt door touwtjes of knopen. Het is te vergelijken met de dalmatiek en tuniek van de Westerse Kerk. Er is een kruis genaaid op het midden van de rug, tussen de schouderbladen. Het is een symbool van een zuiver en gerust geweten, een smetteloos leven en de geestelijke vreugde in de Heer die hieruit voortvloeit. Het sticharion dat wordt gebruikt door priesters en bisschoppen, wordt als onderste gewaad gedragen. Het is gewoonlijk wit van kleur en uit lichtere stof. Het is gewoonlijk minder versierd dat het sticharion van de diaken. Het sticharion van de priester heeft nauwe mouwen die afsluiten aan de pols. De witte kleur is het symbool dat de genade van de H. Geest de celebrant bedekt met een gewaad van verlossing. Diakens, subdiakens en altaardienaren dragen de sticharion bij elke dienst. 

Orarion : deze bestaat uit een lange strook stof, meestal brokaat, afgezet met goudband. Zoals in de Rooms-katholieke Kerk loopt het orarion van de linkerschouder over de rechterheup. Aan de voor- en achterkant hangt een strook stof vrij.

Wanneer de diaken de voorbeden of litanie doet, neemt hij het uiteinde van deze strook tussen de middelvinger van zijn rechterhand, heft deze in de lucht om de gelovigen uit te nodigen tot gebed en bekruisigt zich ermee. Hij wijst ermee naar de Gaven als hij de priester bijstaat. Zo volvoert hij zijn dubbele functie van dienaar der Mysteriën aan het Altaar. En van aanvoerder van het gebed van de gelovigen. Als een engel, de gezondene Gods, beweegt hij zich dan heen en weer, van altaar-naar kerkruimte, zoals zijn functie het nodig maakt. Dit gebruik is in de Rooms-Katholieke Kerk onbekend. 

epimanikia 

Epimanikia : Dit zijn een soort geborduurde versierde brede manchetten die de priester en diaken in de orthodoxe kerk dragen ob bij de priester de ondermouwen van de sticharion en bij de diaken de ondermouwen van de podrasjnik samen te binden. Bij de priester en de bisschop laten ze de mouwen van het sticharion om de pols aansluiten. De diaken draagt ze echter om de mouwen van zijn podrasjnik. Ze zijn gemeenschappelijk voor alle belangrijke geestelijken. Zij symboliseren het samenbinden van Christus' handen en polsen op het moment dat Hij gegeseld werd en dienen er ook voor om ons eraan te herinneren dat alle dingen die we doen met onze handen, we doen moeten voor de glorie van God. Daardoor krijgt ook het sticharion een afwerking in de liturgische kleur van de dag. Ze hebben ook een praktisch doel, om de wijde mouwen van het sticharion van de priester op hun plaats te houden en het dichtbinden biedt meer bewegingsvrijheid bij alle liturgische handelingen. 

phelonion 

Phelonion : is het priestergewaad dat het equivalent is van de kazuifel. De symbolische betekenis van het phelonion is die van de rode mantel die Jezus droeg bij zijn bespotting en doornenkroning. Verdere betekenis van dit rijk versierde bovengewaad is: het bruiloftskleed bij het feestmaal van het Lam. De stroken goudborduursel of goudband en de contrasterende stof symboliseren de bloedstromen van de kruisiging.

Het is een rijk versierde klokvormige bovengewaad en heeft veel weg van een cape. Dit gewaad rust op de schouders van de Priester. De randen rondom de halsopening, de zoom en het bovenste stuk rondom de borst zijn afgezet met stroken band, hetgeen de priester moet herinneren aan de wonden van Christus en aan het bloed dat daaruit gestroomd is. Op de achterkant is meestal een geborduurd kruis of een icoon aangebracht en aan de zoom in een rechte lijn onder het kruis een achthoekige ster (bij de Grieken is dit overigens gereduceerd tot een driehoekje). Kruis en ster duiden op het begin (de ster van Bethlehem) en het einde (het kruis op Golgotha) van het verlossingswerk van Christus. Het is het symbool voor het naadloze kleed van Christus en het staat voor gerechtigheid. Het is HET bruiloftskleed bij het feestmaal van het Lam. Met het phelonion, is de liturgische kleding van de priester compleet.

epitrachelion 

Epitrachelion : is één van de kledingstukken die in de liturgie het ambt van de betreffende persoon kenbaar maken. Het is het eigenlijke teken van het priesterschap. Het wordt daarom bij elke priesterlijke functie gedragen, ook wanneer andere liturgische kleding ontbreekt. Dit kledingstuk is het equivalent van de westerse priesterstola. Op het eerste gezicht is de overeenkomst al duidelijk, alleen zijn in het Oosten de beide uiteinden van de stola door knoopjes verbonden. Ook zitten er op de epitrachiel zeven kruisjes, op de westerse stola meestal twee (op de uiteinden).

Zoals in de Westerse Kerk wordt dit kledingstuk symbolisch verbonden met het zachte juk en de lichte last waarmee Jezus in het Evangelie zijn verlossende genade aanduidt. Daarmee symboliseert het de genadegaven van de priester als bedienaar van het heil. Door het aankleedgebed wordt het ook in verband gebracht met de zalving van Aaron, de eerste Priester. Het symboliseert de genade van het priesterschap, dat de priester ontvangt op de dag van zijn wijding. Een bisschop draagt het epitrachelion als teken van het bewaren van de bisschoppelijke genadegaven.

Het wordt gedragen rond de nek en hangt naar beneden aan de voorkant. Op een lange reep stof zijn zeven kruisen genaaid, het middelste bovenaan, direct achter de halsopening, de andere zes liggen paarsgewijze tegenover elkaar. Beide helften zijn met knoopjes aan elkaar bevestigd. De zes kruisen duiden op de mysteriën die door de priester voltrokken worden: doop, myronzalving, biecht, eucharistie, huwelijk en ziekenzalving. Het wordt daarom bij elke priesterlijke functie gedragen, ook wanneer andere liturgische kleding ontbreekt, want zonder dit kledingstuk kunnen bisschop of priester niet dienen. In feite is het een doorontwikkeling van het Orarion, eigenlijk is het een Orarion waarbij de beide zijkanten aan de voorkant verdubbeld zijn en het reikt tot de volledige lengte van het sticharion.

Zona : is de gordel die de onderliggende gewaden, het sticharion en het epitrrachelion, op hun plaats houdt. Deze ceremoniële riem wordt aan de achterkant vastgemaakt. De zona wordt gedragen door priesters en bisschoppen van de oosters orthodoxe kerken. Het symboliseert de kracht van de genade van het priesterschap en heeft de praktische functie dat het epitrachilion tegen de onderliggende gewaden op hun plaats houdt. 

3. VOORBEREIDING VAN DER OFFERGAVEN : PROTHESIS (op de prothesis = klein zijaltaar) 

prosphoron 

Lam/brood : Het brood dat gebruikt wordt voor de liturgie noemt prosphora. De priester neemt de prosphoron en zegent die drie keer, maakt het kruisteken erover met de liturgische speer (mes in de vorm van een speer). Het is een rond brood van zuurdesem dat gebakken wordt in twee lagen om de twee naturen van Christus te vertegenwoordigen. Het brood heeft een vierkant zegel bovenop waar een kruis staan en de Griekse letters IC (Jezus) XC (Christus) en NIKA (overwint). Het vierkant deel van het brood dat uitgesneden wordt rond dit zegel is het Lam (hostie), waarvan allen communiceren, en daarom moet het groot genoeg zijn om het aantal communicanten te bedienen. De priester legt dit op de diskos (pateen).

stukjes rond het Lam 

Hoe het Lam uitgesneden wordt: Wanneer de priester het Lam snijdt uit de proshoron gebruikt hij een liturgisch mes dat een “speer” genoemd wordt en ziet eruit als een mes met een speerpunt om de speer te herdenken die gebruikt werd om Jezus’ zijde te doorboren toen Hij aan het Kruis hing. Als hij de vier zijden van het zegel snijdt zegt de priester de woorden van Jesaja 53:7-8, die de H. Filippus de Evangelist of Diaken(een van de 7 uitverkorenen om zorg te dragen voor de armen uit de Christelijke gemeenschap in Jeruzalem (Hand 6)) interpreteert als verwijzend naar het offer van Christus op het Kruis (Handelingen 8:32-33). De priester herhaalt een bijbelvers uit de profetie als hij langs de vier zijden van het zegel snijdt:

Aan de rechterkant: “Hij werd geleid als een schaap ter slachting.”

Aan de linkerkant: “En als een smetteloos lam dat stom is voor Zijn scheerders, heeft Hij zijn mond niet geopend.”

Aan de bovenkant: “In Zijn vernedering werd Hij door een gewelddadig vonnis weggenomen.”

Aan de onderkant: “Wie denkt nog over Zijn bestemming na?”

Als hij het Lam verwijdert van de prosphoron: “Want Zijn leven werd opgenomen van de aarde.” 

Dan plaatst hij het Lam met de kant van het zegel onderaan, en snijdt het kruisgewijs bijna door, en laat het verbonden als een geheel door het zegel. Dit zal de breking van het brood vergemakkelijken na de anafora. 

Anafora : is het heiligste deel van de Goddelijke Liturgie, of het Heilig Offer van de Mis, gedurende het offer van het brood en de wijn worden geconsacreerd als het Lichaam en Bloed van Christus. In de westerse Christelijke tradities die een vergelijkbare ritus hebben wordt dit de Romeinse Canon genoemd in de Latijnse liturgie of het Eucharistisch Gebed. Toen de Romeinse Ritus nog 1 Eucharistisch Gebed had in de periode tussen het Concilie van Trente en het Tweede Vaticaans Concilie, werd het de Canon van de Mis genoemd.

Anafora is een Grieks woord dat een offering kan betekenen in verwijzing naar het offeren van een offer aan God. In de Griekse versie van het Oude Testament (Septuagint) wordt het gebruikt als degene die het offer naar het altaar brengt, en is het gebruikt in de betekenis dat de priester een uitgekozen deel op het altaar opoffert.  (zie Leviticus 2:14, 2:16, 3:1, 3:5),  

Als hij deze stukken heeft afgesneden zegt hij : “Geofferd is het Lam Gods die de zonden van de wereld wegneemt, voor het leven van de wereld en de redding ervan.”

Dan legt hij het Lam opnieuw rechtop en doorboort het met de top van de speer aan de rechterkant (links van de priester) onder het zegen en zegt: “Een van de soldaten doorboordde Zijn zijde met een speer, en er vloeide onmiddellijk bloed en water uit. En hij zag het en bracht getuigenis, en zijn getuigenis is waar.” Johannes 19:34-35

Er zijn ook andere stukken die van de prosphora worden afgesneden als deel van de Voorbereiding. Deze herdenken de Theotokos (Maagd Maria), negen rangen van heiligen, de levenden en de overledenen. Deze kleinere stukken worden rond het Lam geschikt op de diskos. Een metalen frame, de asterisk wordt over de diskos geplaatst om het kleine doek waarmee het bedekt is te ondersteunen. Dit doek blijft op zijn plaats tot de diskos op het altaar wordt gezet. De priester zal dan de aër bewieroken en het plaatsen boven zowel de diskos als de kelk, waar het zal blijven tot net voor de Grote Intrede, wanneer het brood en de wijn naar de Heilige Tafel worden gedragen voor de consecratie. 

Aer 

Aër : is de grootste en buitenste doek die de Kelk en de Diskos bedekt. Het is rechthoekig van vorm en stemt overeen met het doek dat in de Latijnse ritus wordt gebruikt, het is alleen groter. Het symboliseert de wikkeldoeken waarin Christus was gehuld bij Zijn geboorte en ook de doeken bij zijn begrafenis waarin hij werd gewikkeld. Er is reeds sprake van het Aër in de 6de eeuw in het Concilie van Constantinopel. 

Bij de anafora wordt enkel het Lam geconsacreerd, de andere stukken blijven enkel brood. 

De priester plaatst de kubus (het Lam) dat genomen wordt uit beide lagen van het brood, in het midden van de diskos. Hij snijdt dan de onderkant van het lam, maakt een kruisteken en keert het Lam met juiste kant omhoog en doorboort het met de speer, en zegt daarbij de woorden uit het Evangelie (Johannes 19:34-35: De soldaat doorboorde de zijde van Jezus en er stroomde water en bloed uit.) 

De grote driehoek aan de linkerkant van het Lam is het deel voor de Theotokos, aan de rechterkant van het Lam zijn de delen voor de 9 rangen (heiligen), onder het Lam zijn de delen die de levenden en doden in nagedachtenis brengen. 

De diaken zegt : “Breek, Meester, het Heilig Brood.” En als hij het breekt zegt de priester : “Gebroken en verdeeld is het Lam van God; gebroken, maar niet ontleed; altijd gegeten, maar nooit verteerd; geheiligd zijn allen die ervan delen.” Dan plaatst hij de vier delen van het Lam aan de rand van de diskos in de vorm van een kruis. Ze blijven enkel een poosje in deze positie. 

Het bovenste deel (dat de stempel IC draagt) wordt als geheel in de kelk geplaatst om de eenheid van Christus aan te duiden. De diaken zegt: “Vul, Meester, de Heilige beker.” Als hij het deel in de kelk plaatst, zegt de priester “De volheid van de Heilige Geest.” Het onderste deel (dat de XC van het zegel draagt) wordt in kleine deeltjes gesneden en als communie aan de geestelijken gegeven. De stukken aan de linker- en rechterkant (met NI en KA respectievelijk) worden in kleine deeltjes gesneden. Deze worden in de kelk geplaatst en gebruikt als communie voor de gelovigen. 

De diaken mengt een klein beetje water met de wijn dat uitgegoten wordt in de kelk en geeft het aan de priester zodat hij het zegent. De diaken giet dan de wijn en het water in de kelk, en de priester zegt : “Gezegend is de eenheid van Uw heilige zaken, nu en altijd, tot de eeuwen der eeuwen. Amen.” 

Water bij de wijn doen : Dit gebruik heeft een religieuze herkomst uit het Jodendom. Als er voor de maaltijd kiddush wordt gemaakt dwz de maaltijd wordt geheiligd, dan wordt er een beker met wijn gevuld met tenslotte een paar druppels water. De wijn staat voor gerechtigheid terwijl het water symbool is voor barmhartigheid. Daarover wordt een zegen gesproken waarna men verder gaat met handen wassen en een zegen over het brood. Tijdens de dienst van de eucharistie (bereiding van de gaven) voegt de priester een beetje water bij de wijn. Het water en de wijn verwijzen naar het bloed en het water dat uit Christus' zijde vloeide (Joh 19, 34) (verwijzing naar Joh 7,37-39: 'Uit zijn binnenste zullen stromen levend water vloeien'). Water bij de wijn doen verwijst ook naar de geboorte van de kerken, de sacramenten, naar de eenheid van de goddelijke en menselijke natuur in Christus, en naar onze verbondenheid met Christus.  

De prosphora moet gemaakt worden van het fijnste tarwebloem, water, zout en gist. Het moet vers gebakken zijn en zuiver. De Grieken gebruiken 1 groot brood voor de liturgie met een vierkant zegel (Lam), maar hebben ook aanduidingen die de porties aanduiden voor de Theotokos (Maagd Maria, Heiligen, Levenden en Doden) die ervan afgebroken gesneden worden. De vijf stukken brood vertegenwoordigen de broden waarvan Christus de menigte voedde (Johannes 6:5-14). Normaal gezien worden ze gestempeld met een klein vierkanten zegel, maar soms worden ook speciale zegels voor de Theotokos gebruikt.

In alle tradities wordt enkel het Lam geconsacreerd, andere porties die weggenomen worden van de prosphora zijn nagedachtenissen, maar worden nooit gebruikt voor de Communie. 

Wijn : De wijn die gebruikt wordt moet rode druivenwijn zijn, en het moet gefermenteerde zijn. Deze elementen worden de gaven genoemd, zowel voor en na de consecratie. De diaken of priester giet wijn en water in de kelk. 

Nagedachtenis-brood : De priester snijdt uit het overige brood kleine stukjes die hij rong het Lam op de diskos legt ter nagedachtenis aan de Moeder Maagd Maria of Moeder Gods, de Heiligen, de levenden en de doden. 

De Theotokos of Moeder Maagd Maria : Een deel van de prosphoron wordt gezegend met de speer en in een groot rechthoekig stuk gesneden, die hij op de diskos plaatst naast het Lam ter nagedachtenis aan de Theotokos. Soms is er een stempel op geplaatst met haar monogram : ΜΡ ΘΥ. 

De 9 rangen van de heiligen : Van de prosphoron worden kleinere rechthoekige deeltjes gesneden ter nagedachtenis aan de verschillende rangen van heiligen. De H. Johannes de Doper en de Patroonheilige van de kerk worden altijd vernoemd. Het nummer 9 werd gekozen omdat dit het traditionele aantal rangen van engelen is. De 9 deeltjes worden links van het Lam geplaatst (aan de rechterkant van de priester als hij naar de diskos kijkt) 

Levenden : De subdiaken leest de namen van de levenden en de overledenen gedurende de Voorbereiding. Dan neemt de priester de proshoron voor de levenden. Hij neemt een groter stuk ter nagedachtenis van de Patriarch (of Synode van Bisschoppen) en de Kerkleiding van de natie waar de kerk is gesitueerd). Dan snijdt hij kleinere deeltjes ter nagedachtenis van anderen onder de levenden. Hij moet altijd een stuk voor de Bisschop die hem heeft gewijd voorzien (als hij nog leeft, anders is het bij de overledenen), de geestelijken die met hem celebreren, en levende Orthodoxe Christenen die hij wenst. Kerken en kloosters hebben dikwijls diptychs (herinneringsboeken) van de levenden en overledenen die in elke Liturgie moeten nagedacht worden. Het is gebruikelijk voor de leken om een kleine prosphora te offeren ter nagedachtenis van degenen die leven en deze die overleden zijn en waarvoor ze zouden willen dat gebeden wordt gedurende de Liturgie. Deze zijn dikwijls kleiner dan de vijf prosphora die gebruikt worden door de priester. Ze geven deze aan de priester, samen met hun lijst van namen, en hij snijdt er stukken uit. Hij plaatst deze op de diskos en de rest wordt teruggegeven aan de gelovigen. Al deze stukken voor de levenden worden in een rij onder het Lam en stukken voor de Theotokos en heiligen geplaatst. Enkel Orthodoxe Christenen mogen herdacht worden op de diskos in de Proskomedia. 

Overledenen : Een grote deel wordt uitgesneden als algemene herdenking van de overleden hiërarchen, heersers en stichters van de lokale kerk of klooster. Dan snijdt hij kleinere deeltjes in nagedachtenis van de overleden Orthodoxe Christenen. Al de stukjes voor de overledenen worden in een rij onder de stukjes voor de levenden geplaatst. 

De celebrant zelf : De priester snijdt een deeltje uit voor zichzelf en zegt: “Herdenk, O Heer, mijn onwaardige zelf, en vergeef mij elke overtreding, of ze vrijwillig of onvrijwillig was.” 

De offergaven worden bedekt en bewierookt.

De priester zegt het gebed van de prothesis.

4. Bewieroking van altaar, kerk en volk (psalm 50).

5. Laatste voorbereidingsgebeden van de celebranten. 

Het Altaarboek van de priester vermeldt dat vooraleer de Goddelijke Liturgie wordt gevierd, de priester zich moet verzoenen met alle mensen, zijn hart moet vrijwaren van slechte gedachten, en moet vasten sinds middernacht. Dezelfde regels zijn van toepassing voor de diaken. Het begin van de Voorbereiding moet getimed zijn zodat het beëindigd is vooraleer de Lezer het derde uur en het zesde uur heeft gelezen. 

Het bedekken van de diskos en de kelk door de Aër is het einde van de Proskomedie. De diaken plaatst de wierook in het wierookvat en houdt het voor de priester om te zegenen. De priester zegent de wierook en zegt het Gebed van het Wierookvat. Dan neemt de priester de Asterisk. Het is een ster-bedekking. Het symboliseert de Ster van Bethlehem.

Het is een metalen bedekking op de diskos, die het doek en Aër (buitenste doek) ondersteunt. De Asterisk behoort tot het heilig vaatwerk en wordt gewoonlijk op de Prothesis geplaatst samen met de kelk, diskos, liturgische lepel en speer.

03-01-2019 om 05:12 geschreven door claudia  

Kom H. Geest met de woorden van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe met de bescherming van de H. Aartsengel Michael​ 23/12/2018

​Mijn lieve, Mijn prachtige en al Mijn geliefde kinderen, ik ben bij al Onze kinderen en Wij, uit de Hemel willen dat jullie allen dicht bij ons zijn. We verlangen naar de dag wanneer we allen samen kunnen zijn in de Hemel. Mijn Zoon en ik hebben vele sterke boodschappen gegeven omdat zoveel van Onze kinderen zover van Ons zijn verwijderd. De hele Hemel bidt om al onze verloren schapen terug tot de Heer te brengen zodat ze kunnen gered worden. Zoals we reeds hebben verteld is de tijd op deze aarde zeer, zeer kort voor vele van Onze kinderen omwille van de tijd waarin jullie nu leven. Jullie tijd van barmhartigheid en gerechtigheid worden nu beide tegelijk beleefd. Barmhartigheid zal altijd gegeven worden zolang jullie erom vragen, maar gerechtigheid zal dagelijks blijven gebeuren door natuurrampen over de hele wereld. De Hemel heeft jullie ‘ja’ aan God NU nodig en jullie moeten om vergeving vragen voor alle zonden waarvan jullie je bewust zijn in jullie leven. Mijn kinderen, jullie moeten om vergeving vragen op de beste manier dat jullie kunnen om vergeven te worden. Dat is jullie taak omdat God jullie allen een vrije wil gegeven heeft om te doen wat jullie verkiezen. Jullie worden verantwoordelijk gehouden voor de zonden waarvan jullie je bewust zijn. Alsjeblieft, kniel neer en vraag vergeving zodat de Hemel JULLIE kan helpen om naar de Hemel te gaan. Dit is Maria van de Hemel die jullie vraag om vergeving te vragen voor jullie zonden zodat we jullie kunnen helpen.

Liefs, de Moeder van God.

02-01-2019 om 08:18 geschreven door claudia  

Kom H. Aartsengel Michael om al Gods en Maria’s woorden te beschermen 21/12/2018 1^e dag van de winter

Dit is GOD DE VADER die je vraagt om een boodschap te schrijven van Moeder Maria aan de hele wereld voor Kerstmis.

Moeder Maria vraagt : Mijn lieve, Mijn prachtige en al Onze geliefde kinderen in de wereld, We wensen jullie een Zalig en Gezegende Kerstmis. Mijn Vader, Zoon en H. Geest wensen elk van Onze kinderen een Zalig en Heilige Kerstmis. Dit komend jaar zal een van de moeilijkste en gezegendste jaren zijn die velen onder jullie moeten doormaken sedert enige tijd. Het zal zeer moeilijk lijken op dat tijdstip maar het zal een van de meest gezegende jaren zijn ooit.

God de Vader spreekt : De genaden van Maria en van de Allerheiligste Drie-eenheid zullen zegeningen geven het hele jaar. Wij, de Drie-eenheid, zal zegeningen geven door Maria zoals we nooit eerder hebben gegeven. Wij willen allen Onze verloren kinderen redden. We geven al onze zegeningen door de Moeder van God en de Moeder van het Universum. Alle genaden worden van de Drie-eenheid doorgegeven aan onze Moeder Maria omdat alle gebeden door het Hart van Onze Moeder vanuit het Hart van de Drie-eenheid komen naar al Onze kinderen op aarde.

Gebeden van alle kinderen op aarde vloeien in Maria’s Hart om gezuiverd te worden vooraleer ze gezonden worden aan de Vader, de Zoon en de H. Geest. Dan worden alle gebeden bekeken en beantwoord volgens de Goddelijke Wil van de Vader. De genade wordt dan teruggezonden naar al degenen die bidden door het Hart van Mijn Moeder. Al de gebeden van onze kinderen worden beantwoord volgens de liefde in hun hart. Ze worden ook beantwoord volgens de gaven dat ze hebben gegeven. Sommigen hebben veel gegeven en sommigen hebben weinig gegeven. We houden heel veel van al onze kinderen en We houden van al onze kinderen evenveel. Maar hoe meer liefde ze in hun hart hebben, hoe meer liefde We kunnen terug geven om al Onze andere kinderen te helpen die niet zoveel liefde in hun hart werden gegeven.

Liefs van de Allerheiligste Drie-eenheid en Moeder Maria van de Hemel. Nog een Zalige en Gezegende Kerstmis.

02-01-2019 om 08:01 geschreven door claudia  

IK BEN GEEN ROUTINE GOD, IK WIL DAT MIJN KINDEREN ZICH VERBINDEN OM DISCIPELEN TE ZIJN OM MIJN WOORD AAN HUN BROEDERS EN ZUSTERS TE BRENGEN ZODAT ZE ONTWAKEN. Laat niet toe dat hindernissen jullie weerhouden, wees jullie bewust dat jullie Mijn Liefde hebben, en Mijn Liefde zorgt ervoor dat jullie onvermoeibare werkers zijn in Mijn Wijngaard. Jezus 29/1/2018

Boodschap van de H. Aartsengel Michael 27/12/2018

Geliefde kinderen van God : ELKE MENS ZOU ZICH MOETEN VERHEUGEN DAT HIJ EEN KIND VAN GOD IS EN HEM VEREREN ZOALS HIJ VERDIENT, HEM DIENEN EN HEM AANBIDDEN, IN DE WETENSCHAP DE GOD DE MENS NIET NODIG HEEFT, MAAR HIJ DE MENS BEMINT.

WIJ ZIJN DE DIENAREN VAN GOD EN IN ONEINDIGE AANBIDDING BEREIKT ONZE VREUGDE ZIJN HOOGTEPUNT IN HET LEVEN IN DE WIL VAN GOD EN ZIJN WIL BEVEELT ONS OM DE MENS TE DIENEN, maar in deze dienst worden we niet toegestaan te handelen tegen de vrije wil van de mens, omdat de mens vrij is en binnen zijn vrijheid moet hij kiezen voor redding door zijn eigen verdienste. Deze redding dat de mensheid grotendeels verwerpt zorgt voor zijn ontmenselijking, voor de minachting van zijn essentie zoals zonen van God te zijn en de collectieve geest, gedachten en verlangens van anderen als de zijne te nemen. De mens van deze generatie is ondergedompeld in een modernistisch gedachtengoed waar er geen ruimte is voor God.

Daarom roepen Onze Koning en Onze Koningin voortdurend jullie op om in zichzelf te kijken, maar jullie doen het maar oppervlakkig omdat jullie niet tot het begrip komen dat om in jezelf te kijken, jullie niet naar je broeder moeten kijken.

Jullie mogen je niet met elkaar vergelijken, maar kijken naar jezelf…

Jullie mogen de werken of daden van een ander niet naar waarde schatten, omdat in elk de persoonlijke waarheid aanwezig is, niet deze van een ander…

VANDAAR DAT DEGENEN DIE WENSEN TE GROEIEN IN GEEST FALEN, DOOR TE KIJKEN NAAR HUN BROEDERS, EN ZICH AFSCHERMEN OM HUN BROEDER TE ZIJN OM HUN FOUTEN TE VERBERGEN.
Daarom groeit de mens niet, verlangt hij niet naar het bovenaardse, hunkert hij niet naar grotere nabijheid met het Goddelijke, maar enkel door geconfronteerd te worden met de vijanden van de innerlijke waarheid zal de mens in staat zijn te kijken naar zijn eigen werkelijkheid.

WANNEER DE MENS AANVAART DAT ALLE KRACHT VAN GOD KOMT, DAN ZAL HIJ DE PERSOONLIJKE VERANDERING BEGINNEN. 

Volk van God, kijk, overweeg en wees jullie bewust van hetgeen jullie omgeeft: het Universum met de elementen die ten dienste staan van de mens en WAT HEBBEN JULLIE ERMEE GEDAAN? VERNIETIGD, BEZOEDELD, VERANDERD VOOR KWAADWILLIGE DOELEINDEN, ONGEHOORZAAM NAGEJAAGD VOOR WAT JULLIE ALS GELUK BESCHOUWEN.

De mens heeft de grenzen van het denken geschapen naar zijn beperkingen, door de kennis te over te nemen wat niet zijn eigendom is.

Kinderen van God, in dit moment moeten jullie de liefde delen die komt van de Goddelijke Wil om de kracht te scheppen die de demonische golf tegengaat die leeft in de mensheid. Dit kan de pijn waaraan de Kerk zal aan onderworpen worden tegengaan.

1 Korintiërs 13:4-8 De liefde is lankmoedig en goedertieren; de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij beeldt zich niets in. Zij geeft niet om de schone schijn, zij zoekt zichzelf niet, zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Zij verheugt zich niet over onrecht, maar vindt haar vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles duldt zij. De liefde vergaat nimmer. De gave der profetie zal verdwijnen, tongen zullen verstommen, de kennis zal een einde nemen. 

Jullie weten dat liefde het kwaad voorkomt, het is een muur dat het kwaad stopt, liefde wordt weerspiegeld in de daden van de mensen, omdat ze geen naaste schade toebrengt en het algemeen welzijn voor ogen heeft.

Jullie moeten liefde smeden zoals Onze Koningin…

Jullie moeten tegelijk discipelen en zendelingen zijn, zoals Onze Koningin, die van de Aankondiging tot de Tenhemelopneming door Haar Trouw en Haar Moederschap de Eeuwigheid heeft bereikt.

GODS VOLK LEEFT NAAR HET FEEST VAN ONZE KONINGIN EN MOEDER VAN DE MENSHEID EN VOOR DEZE PLECHTIGHEID ZULLEN ALLE HEERLIJKHEDEN IN DE HEMEL GEZONDEN WORDEN. DAAROM MOETEN DE MENSEN VAN GOEDE WIL ZICH VERENIGEN OP DE 29^STE, 30^STE EN 31^STE DECEMBER OM 18U IN ELK LAND, MET HET GEBED VAN HET ANGELUS, DAT GEOFFERD MOET WORDEN VOOR DE NODEN VAN DE MENSHEID.

De Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt,

En ze heeft ontvangen van de Heilige Geest.

Wees gegroet, Maria, vol van genade. De Heer is met U. Gezegend zijt Gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van Uw Lichaam, Jezus. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.

Zie de Dienstmaagd des Heren,

Mij geschiede naar Uw woord.

Wees gegroet, Maria, vol van genade. De Heer is met U. Gezegend zijt Gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van Uw Lichaam, Jezus. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.

En het Woord is vlees geworden;

En Het heeft onder ons gewoond.

Wees gegroet, Maria, vol van genade. De Heer is met U. Gezegend zijt Gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van Uw Lichaam, Jezus. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.

Bid voor ons, Heilige Moeder van God,

Opdat wij de beloften van Christus waardig worden.

Laat ons bidden.

Heer, wij hebben door de boodschap van de Engel

de menswording van Christus uw Zoon leren kennen;

Wij bidden U, stort Uw genade in onze harten,

Opdat wij door Zijn lijden en kruis gebracht worden

tot de heerlijkheid van de verrijzenis.

Door Christus, onze Heer.

Amen.

Wanneer jullie het Kruis verachten, zullen jullie het meer liefhebben… Satan lijdt grote kwellingen wanneer hij kijkt naar het Kruis, zodanig dat hij het uit elke plaats heeft verdreven. Wat de duivel vergeet is dat de Christenen het Kruis dragen in hun hart, in hun ziel, waar het kwaad en zijn volgelingen het niet kunnen doen verdwijnen.

Kinderen van de H. Drie-eenheid, de toekomst van de Mensheid moet met liefde gestreden worden. Onze Hemelse Legers blijven waakzaam voor de handelingen van de mensheid, en daarom ook voor de gebeurtenissen van een natuurlijke orde dat de mensheid zullen treffen. 

Bid kinderen van God, in het Mediterraanse gebied zal gebied zinken in zee.

Bid kinderen van God, de Zuidelijke Pacifiek beeft.

Bid kinderen van God, de Etna vulkaan is actief en grillig.

Bid kinderen van God, in Turkije zullen vele onschuldigen vervolging lijden omdat ze trouw zijn aan Onze Koning.

Bid kinderen van God, bid voor de Nevada in de VS, want het zal overstroomd worden door water.

Het zijn geen menselijke voorspellingen die de kinderen van God lezen, maar Goddelijke. Ik werd gezonden om jullie te waarschuwen uit Barmhartigheid, omdat degene die God liefheeft weet dat uit Zijn Liefde kennis voortvloeit voor de mens en kennis van feiten zodat de mens begrijpt dat degene die liefheeft niet bang moet zijn.

Kinderen van de Allerhoogste, ik bescherm jullie, jullie worden bewaakt door jullie Engelbewaarders, die jullie niet mogen vergeten.

WAT BESTAAN ER VELE HERODUSSEN! KIJK NAAR MIJ, ONDERZOEK, DOOD NIEMAND, ENKEL DEGENE DIE EEN WAPENS GEBRUIKT.

De mensheid kookt door een totaal gebrek aan liefde en de kinderen van God zouden niet mogen slapen, maar reageren in liefde waartoe de H. Drie-eenheid hen heeft geroepen.

Het kwaad heeft wortel geschoten in de mensheid en eist zielen op. Blijf trouw aan God en laat niet toe dat jullie verward worden. De Engel van Vrede, Zendeling van God zal komen om de mens te beschermen, de kinderen van God worden nooit in de steek gelaten door God.

Ik zegen jullie daden en werken.

H. Aartsengel Michael

3 x WEES GEGROET ONBEVLEKT MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN

Luz de Maria

Broeders : Onze geliefde H. Aartsengel Michael werd gezonden door de Hemel in dringende en noodzakelijke momenten voor het Godsvolk en dit is een van deze momenten, waarin we opgeroepen worden tot broederlijkheid, om ons te verenigen in gebed en actie om onze broeders uit te nodigen naar de Ene en Drie-ene God te kijken en Onze H. Moeder, Voorspreekster van de Mensheid, te verwelkomen.

Op 1 januari, de Feestdag van de H. Maria, Moeder van God, een grote feestdag in de Hemel, vertelt de H. Michael dat het de feestdag is van de Moeder van het Woord, Koningin van alle Engelen en tegelijk de Moeder van de Mensheid.

Bij de kribbe waar de Godsmens is geboren, wordt Onze Moeder geëerd door de mensheid, en herkent ze in Haar de “Vol van Genade” die ons ten allen tijde beschermt.

De H. Michael vertelt ons duidelijk dat we uit het wereldse moeten treden en in onszelf kijken en binnengaan om alleen bij God te blijven.

Door in onszelf te kijken zien we dat we hindernissen plaatsen die ons tegenhouden om geestelijk te groeien. We moeten inzien dat we ons niet vasthouden aan het kwaad en dat we als kinderen van God, in de geest groeien in deugd, in de gaven, in de Werken van Barmhartigheid en begrijpen dat de Geboden geen doodlopende straat zijn, maar een deur om de plaats binnen te gaan: LIEFDE. Amen.

01-01-2019 om 08:02 geschreven door claudia  

KINDERTJES, DE FINANCIELE CATASTROFE NADERT, DE ELITE DIE OVER DEZE WERELD HEERST ZAL DE WERELDECONOMIE DESTABILISEREN, OM HET PAPIEREN GELD TE DOEN VALLEN EN ZO IN STAAT TE ZIJN OM HET TIJDPERK VAN DE MICROCHIP, HET TEKEN VAN HET BEEST TE STARTEN! 27/12/2018

DRINGENDE BOODSCHAP VAN MARIA, MYSTIEKE ROOS AAN HET VOLK VAN GOD – BOODSCHAP AAN ENOCH

Kindertjes van mijn Hart, de Vrede van mijn Heer is met jullie allen.

Kleintjes, de mensheid weet niet wat er gaat komen, de mensen blijven hun dagelijks leven leiden en in hun wereldse zorgen zijn ze enkel bezorgd om de dingen van deze wereld. De verdrukking nadert en velen zullen niet in staat zijn ermee om te gaan. Alles in de schepping staat op het punt te veranderen; vrede en rust staan op het punt verloren te gaan, om de weg naar chaos vrij te maken, en naar onheil, schaarste, hongersnood, onrust, onveiligheid, onzekerheid, angst en alle andere menselijke angsten.

De welvaart en de valse zekerheid dat geld en materiële zaken geven, staan op het punt op de grond te vallen; het overgrote deel van de mensheid dat blijft God de rug toekeren, zal gedestabiliseerd zijn en onbeschermd blijven, wanneer hun goden beginnen vallen. De naderende verdrukking, zoals nooit eerder gezien werd op aarde, zal de ergste nachtmerrie veroorzaken voor deze ondankbare en zondige mensheid. Arme zielen, die hun geloof, vertrouwen en hoop niet in God hebben gesteld, maar in de materiële goederen van deze wereld. De verdrukking zal komen en enkel materiële en geestelijke ruïne zal hen overblijven! De ijdelheid van de mens zal op de grond vallen, en hetgeen dat hen zekerheid gaf zal hen ontzegd worden. Ze zullen als dood overblijven in het leven en beseffen dat door hun macht en geld te verliezen, ze enkel zwak en broos overblijven. Dat is de essentie van de menselijke conditie wanneer jullie God niet voor je hebben.

Kudde van mijn Zoon, de dagen van leed naderen, maar wees niet bang, onthoud dat de Hemel jullie niet in de steek zal laten, als jullie geloof en vertrouwen stevig in God gevestigd zijn. Dan komen de dagen van schaarste eraan, kleintjes, wanneer jullie alles moeten delen met jullie broeders, zodat jullie verenigd zijn in geloof en liefde, en jullie de naderende dagen van kwelling kunnen doorstaan. Enkel als jullie samen blijven, kunnen jullie de beproeving van die dagen overwinnen.

Kinderen, de financiële catastrofe nadert, de elite die over deze wereld heerst zullen de wereldeconomie destabiliseren, om het papieren geld te doen vallen en zo in staat te zijn het tijdperk van de microchip, het teken van het beest te starten. Onthoud mijn kinderen dat zonder de microchip jullie niet in staat zullen zijn jullie materiele goederen te gebruiken, omdat zeer spoedig alles in deze wereld zal draaien om het teken van het beest. Volk van God, let op, als jullie toelaten de microchip te laten inplanten in je lichaam, onthoud dan dat dit het teken van het beest is dat we reeds een lange tijd hebben aangekondigd. Het is beter te sterven en alles te verliezen, dan het teken te aanvaarden en te laten inplanten! Het materiële is vergankelijk en God zal jullie morgen belonen, maar het Leven van de Geest verlies je voor altijd als je het teken aanvaard en laat inplanten.

Mijn kinderen, al degenen die toelaten om de microchip te laten inplanten, zullen geniet hebben van hun materiële goederen voor de tijd dat de laatste heerschappij van mijn tegenstander duurt, 1290 dagen. Daarna zullen zij de eeuwige dood kennen dat hen te wachten staat in de diepten van de afgrond, waar zij zullen zijn met hun meester voor eeuwig en altijd. Al degenen die niet opgetekend zijn in het Boek des Levens, zullen lopen om de microchip te laten inplanten; dan zullen jullie weten wie de kudde van mijn Zoon is, en dat deze geen schapen zijn van de kudde van de Goede Herder. Ik kondig jullie aan, mijn kinderen, dat alles klaar is om de inplanting van het teken van het beest, de microchip, wereldwijd te beginnen.

Al wat er nog te doen is, is de economie te doen vallen, en dat is reeds gepland door de elite, zodat het papieren geld verdwijnt en alles in deze wereld begint met punten te werken. De microchip zal alles beheersen en alles controleren en degenen die het niet hebben laten inplanten, zullen beschouwd worden als afvalligen; ze zullen vervolgd worden, gemarteld, gevangen gezet en van al hun eigendom ontzegd. Harde beproevingen wachten, kindertjes, maar wees niet bang, de Hemel zal jullie beschermen, voeden en voor jullie zorgen, als jullie standvastig en trouw blijven aan God. Het zal drie en een half jaar duren, en voorbijvliegen als een droom, als jullie geloof en vertrouwen stevig in mijn Heer is gevestigd. Het doorzettingsvermogen verenigd met de liefde van God en de liefde voor jullie broeders, zullen de kracht zijn dat jullie veilig tot de poorten van de Nieuwe Schepping zullen brengen, waar de Kroon des Levens op jullie zal wachten.

Moge de Vrede van mijn Heer in jullie blijven, mijn geliefde kinderen.

Jullie Moeder die van jullie houdt, Maria, Mystieke Roos.

Maak mijn boodschappen kenbaar aan de hele mensheid, kinderen van mijn Hart.

01-01-2019 om 06:07 geschreven door claudia  

AAN IEDEREEN OP DE HELE WERELD

EEN VREDEVOL 2019 GEWENST,

TIJD OM DICHTER TOT GOD TE KOMEN,

GELUK TE DELEN MET ELKAAR,

ALLE PIJN EN ELLENDE AAN GOD OP TE DRAGEN

OM ZIJN HEILSPLAN VLUGGER TE REALISEREN!!!

01-01-2019 om 05:23 geschreven door claudia  

Andere standpunten

Arianen, aanhangers van de priester Arius, achtten de Zoon van een lager niveau dan de Vader. Men geloofde dat de Zoon vóór de eeuwigheid door de Vader werd geschapen. Men bad wel tot Jezus en Arius en zijn aanhangers noemden Jezus zonder enige reserve "God", waar zij dan wel lagere godheid mee bedoelden dan God de Vader. Of Arius de H. Geest als God zag of beschouwde als een onpersoonlijke kracht valt niet uit zijn geschriften af te leiden.

Socianen, aanhangers van Faustus Socinus verwierpen in navolging van hun stichter de Drie-eenheid en de meeste gangbare dogma’s's die in de meeste Christelijke kerken gangbaar zijn, zoals de erfzonde en de predestinatie maar geloofden wel in de wonderverhalen in de Bijbel, waaronder de Verrijzenis. Volgens Socinus is er maar één God, de Vader. Jezus nam pas zijn aanvang bij zijn geboorte uit de maagd Maria.

Modalisten, ze geloven dat God uit één Persoon bestaat die zich in drie verschillende verschijningsvormen (modi), namelijk Vader, Zoon en Heilige Geest heeft geopenbaard.

Unitariërs, zijn rationalisten die geloven in de eenheid van God. Jezus was een voorbeeldig mens die door God de Vader uit de doden is opgewekt (men speculeert niet over het hoe en wat) en navolging behoeft.

Liturgische tijden of getijdengebed

De vroege Christelijke Kerk ontleende aan het Jodendom het begrip van heilige of liturgische tijd, wekelijks en dagelijks, met bijbehorende liturgische erediensten. Naast de diensten op de Sabbat waren er in het Jodendom dagelijkse gebedsdiensten. Deze kwamen mee naar het Christendom en vormden de basis voor de oorspronkelijke gebedsorde. Er is niet veel tekstueel gbedsmateriaal uit deze tijd overgeleverd, maar toch kan gezegd worden dat minimaal de norm inhield een morgengebed en een avondgebed. Midden in de 3de eeuw hadden deze zich al ontwikkeld tot de metten (Orthros in het Grieks) als morgendienst en Vespers (Esperinos in het Griek) als de avonddienst bij zonsondergang.

De liturgische ontwikkelingen van de 4de eeuw vormden geen breuk met wat voorafging. Hetzelfde geldt voor de esthetische uitbreidingen en verbeteringen. De liturgie nam een vaste vorm aan vanaf ca. 800 A.D, met nadien slechts kleine variaties.

Niet alleen de vorm van de liturgie is betrekkelijk laat in datum, het meeste dat aangenomen wordt als normatief in het Christelijke geloof en leer is ook betrekkelijk laat. De gezaghebbende formulering van de leer van Christus en de Heilige Drieëenheid waren ook producten van de 4de eeuw, het werk van de vroege Oecumenische Synoden in de strijd tegen de ketterij. Ook de vastlegging van de Nieuw Testamentische Canon is uit dezelfde tijd. De hoofdtaken van de vroege Oecumenische Synodes was het formuleren van deze leer, en de belijdenis en de Canon. Deze leer en deze belijdenis werd daarna vanzelf deel van de eredienst. van de vroege Kerk. 

Vroege Oosters Orthodoxe Liturgie

De liturgische riten van alle Oosters Orthodoxe Kerken zijn terug te voeren tot de oorspronkelijke rite die in Jeruzalem gebruikt werd voor de missionaire activiteiten van de Apostelen gericht op de heidenen, en de latere vervolgingen die de Christelijke Kerk zich deed verspreiden vanuit Judea rond de Middellandse Zee en verder. De Apostelen namen hun liturgische gebruiken mee. Dit werd de basis van de Eucharistieviering van de Kerk. De vroege Christelijke Kerk werd niet gekenmerkt door uitgeschreven riten die letterlijk nagevolgd werden, maar volgde een hoog in aanzien zijnde mondelingen traditie van Eucharistische gebeden.

De Joodse Achtergrond

Het vroege Christendom begon met een vorm die waarschijnlijk een aangepaste vorm van de toenmalige Joodse synagogale rite was (ook wel samenkomst of synaxis genoemd) waaraan een Eucharistische viering (die geïnspireerd was op de Tempel rite en/of de huiselijke viering van de (paas)maaltijd). Samen vormden deze twee de kern van de vroege liturgie. De vroegste liturgische riten waren Joods in vorm, want de vroegste Christenen waren Joden die geloofden dat hun Messias gekomen was in de gestalte van Jezus Christus. Uiteindelijk werden deze twee diensten samengevoegd tot één dienst. Door de jaren, mede beïnvloed door de komst van niet-Joodse Christenen, nam de liturgie zijn uniek Christelijke vorm aan.

Vroege Hymnes

Onder de vroegste Oosters Orthodoxe muziek die getuigt van deze overgang, is de hymne "Phoos hilaron." Deze hymne wordt elke avond gezongen of gereciteerd bij het ondergaan van de zon gedurende de Vespers. De tekst van deze hymne werd al aangehaald door Justinus Martelaar rond 150 A.D. in zijn dialoog met Trypho. Hoewel het pre-Byzantijns is, wordt het toch meestal "Byzantijns" genoemd. Het heeft duidelijk een Griekse vorm, terwijl het een tekst heeft die duidelijk Joods is van oorsprong en zich houdt aan de Joodse kalender die de dag rekent vanaf de zonsondergang en niet vanaf de zonsopgang.

De zeer vroege "Hymne aan de Heilige Drieëenheid" werd 1918 in Oxyrrynchus, in Egypte gevonden. Deze hymne is volgens een oude Griekse muzieknotatie opgeschreven die aan het einde van de derde eeuw in onbruik raakte. In de hymne is een ontluikend trinitair theologisch bewustzijn te zien en een duidelijk Griekse vorm.

Naarmate de liturgische vormen zich ontwikkelden werden ze over het algemeen geassocieerd met de plaatsen waar apostelen aan verbonden waren, zoals Jeruzalem, Alexandrië, Antiochië, en Rome. Eerst leken die liturgische riten erg op elkaar, maar later gingen ze uiteenlopen onder invloed van plaatselijke omstandigheden en cultuur.

Oosters orthodoxe Kerk in Europa (hedendaags)

De Griekse Invloed

Na de vervolgingen en de zending onder de heidenen bestond de Kerk vooral uit Grieks sprekende niet-Joden waarvoor de Griekse cultuur en muziek de norm vormden. Zo kreeg de Griekse taal en muzikale stijl een plaats op het fundament van de Joodse eredienststructuur. De vroegste riten in de Oosters Orthodoxe Kerk zijn zulke als de Jeruzalemse liturgie van Jacobus, de Alexandrijnse liturgie van Markus, de Oost Syrische liturgie, de West Syrische liturgie van Antiochië, de Armenische liturgie, en de Koptische liturgie. De meeste liturgische wetenschappers gaan ervan uit dat in de Oosters Orthodoxe Kerk drie hoofdriten zich ontwikkelden: de Oost Syrische, de West Syrische en de Alexandrijnse. Deze liturgieën hadden meer overeenkomsten dan verschillen.

Gedurende de eerste driehonderd jaar van zijn bestaan was de Christelijke Kerk niet erkend door de overheid, dus illegaal, en soms werd de Kerk zelfs vervolgd. Gezien die omstandigheden ligt het voor de hand dat uit die periode niet veel liturgische documenten overgebleven zijn. Pas na Constantijn's edict van Milaan dat in 313 A.D. het Christendom legaliseerde, werd het ook een openbare godsdienst met openbare eredienst. Na 313 kreeg de Kerk een nieuwe rol in de maatschappij en kwamen er liturgische vormen die aangepast waren aan deze publieke functie. De vormen richtten zich op de grote massa die weinig over het geloof wisten.

Bestrijding van ketterijen

Het voorkomen van ketterijen in de 4de eeuw, in het bijzonder in het Oosten, zorgde ook voor de aanpassing van de liturgische rite.

"Het vastleggen in geschreven vorm van de liturgische gebeden is zowel in het Jodendom als in het Christendom een relatief laat fenomeen. In beide gevallen gebeurde het pas toen men het idee had dat de traditie gevaar liep veranderd te worden als men deze niet tot in details vastlegde. Zoals na de grote crisis met het Arianisme.”

Zo kunnen we in de eeuw na de legalisatie van de Kerk verschillende liturgische vormen of riten terugvinden. Ze gingen uit van een uniforme Eucharistische kern die eerder vorm gekregen had en versierden die met muziek en het gebruik van afbeeldingen (iconen), het gebruik van kerkelijke gewaden, indrukwekkende ceremonie, en toevoeging van didactisch materiaal aan de inhoud. De liturgische vorm ontwikkelde zich langzaam door de tijd, en werd mede vormgegeven door de nieuwe rol in de maatschappij en door de bestrijding van de ketterij.

Iconostasis

Als er veel verschillende legitieme liturgische vormen waren in de eerste paar honderd jaar van het Christendom, waarom zijn deze dan in het Oosten en Westen teruggelopen tot een handvol? Uiteindelijk komt dit erop neer dat één vorm van liturgie de norm werd, en dit kwam vooral door niet-liturgische factoren. In de Oosters Orthodoxe Kerk werd vooral de Goddelijke Liturgie van Johannes Chrysostomos de belangrijkste liturgische vorm omdat dat de vorm was die bij voorkeur gebruikt werd in de kathedralen en kerken van de hoofdstad Constantinopel. Zo ging de Roomse rite overheersen in Rome omdat deze deelde in het aanzien van de stad Rome en door andere politieke factoren.

Oosters orthodoxe aanwezigheid in overwegend orthodoxe landen

Oosters orthodoxe aanwezigheid in landen die niet overwegend orthodox zijn

Vroege Liturgische Documenten

Het vroegste bekende liturgische geschrift is in De Apostolische Constituties (ook bekend als de Liturgie van Clemens), een laat 4de eeuws handboek over kerkleer. Het baseert zich op vroegere dergelijke werken en verklaart de leer van de Apostelen door te geven die door Clemens van Rome aan de Kerk gegeven was. "Voor de geschiedenis van de Christelijke eredienst heeft het de waardevolle aard van een voorbeeldrite want in tegenstelling tot riten die in gebruik waren is deze niet aangepast aan de zich ontwikkelende praktijk. In zijn algemene vorm is de rite representatief voor de gebruiken van Antiochië aan het eind van de vierde eeuw, waaraan die van Constantinopel uiteindelijk ontleend zijn." Er is een opvallend grote overeenkomst met de overgeleverde teksten van liturgieën van de 8e eeuw, vier eeuwen later.

De Liturgie van Clemens bevat bijvoorbeeld schriftlezingen, een preek, wegzending van de catechumenen, een uitgebreide litanie, gemeenschappelijke voorbeden, de vredeskus, een processie met de gaven naar het altaar, een anaphora/eucharistisch gebed, voorbeden en communie van de gelovigen.

"De Liturgie van Clemens stelt ons in staat een redelijk nauwkeurige beeld van de laat 4e eeuwse eredienst te krijgen in de provincie Antiochië. Hij getuigt van de consolidatie van de liturgische traditie in het Oosten, parallel aan die rond Ambrosius van Milaan te zien is in het Westen. Het eucharistische gebed, dat ten minste tot de derde eeuw volgens een patroon vrij verwoord werd door de bisschop, werd nu een vastgestelde tekst. Er was natuurlijk niets dat lijkt op de uniformiteit van tekst en praktijk die later karakteristiek werden voor eucharistische vieringen in de hele Kerk. Er konden nog nieuwe eucharistische gebeden gemaakt worden, natuurlijk met inachtneming van de geldig geachte conventies; en een aanzienlijke verscheidenheid bestond in de manier waarop de dienst gevierd werd. Maar de Liturgie van Clemens geeft ons een redelijke richtlijn hoe de basisvorm van de Liturgie van Constantinopel was aan het eind van de 4de eeuw. Hij biedt ons een adequaat beginpunt voor de specifieke ontwikkeling van de Byzantijnse eucharistische eredienst." .

De belangrijkste verschillen in de riten ontwikkelden zich rond het begin van de dienst, het begin van wat oorspronkelijk de Synaxis (samenkomst) geweest was. De vroegste delen waren waarschijnlijk "een bewieroking door de bisschop of de celebrant, gevolgd door het zingen van een groep psalmen, voorafgegaan door de lexicons. Geografisch begint het in het 'verre oosten' van het klassieke Christendom, hoewel de bewieroking later ook aangenomen werd door de centrale groep van Griekse Kerken."

Na de legalisatie van de Kerk konden geestelijken in het openbaar naar de kerk gaan en deze binnengaan en dit gaf de mogelijkheid van ceremonieel. In sommige riten werd de oude traditie om het Evangelie en de andere heilige boeken veilig elders te bewaren tijdens vervolging de aanleiding tot een vormelijke processie waarin zij naar de kerk gebracht werden terwijl de gelovigen psalmen zongen. Dit ontwikkelde zich uiteindelijk tot het vroege deel van de dienst van de Oostelijke Rite, waarin de binnenkomst van de geestelijkheid is opgenomen, de bewieroking van de kerk, het antifonaal zingen van psalmen dat leid tot de Kleine Binnenkomst, en de processie met het Evangelieboek naar het altaar.

De Litanieën

De Litanieën ontwikkelden zich waarschijnlijk uit de psalmzingpraktijk van de gelovigen bij het samenkomen en wachten buiten de kerk. Dit gaat terug tot het Joodse liturgisch gebruik van gecantileerde psalmen en omvatte antifonale zang uit het Jodendom. Nu was er de behoefte en de gelegenheid voor een "gebed van het volk." Waarschijnlijk cantileerde de diaken of de cantor een psalmvers en antwoordde het volk met een standaard refrein. Dan ging de voorganger verder met het tweede vers, waar het volk evenzo op antwoordde, enzovoorts. Dit is duidelijk in de Antifonen waar verzen van de psalm afwisselen met voorbeden.

De eerste Litanie in de Oosterse Rite wordt gewoonlijk de Grote of Uitgebreide Litanie genoemd, want deze omvat elk aspect van menselijke behoefte inclusief gebeden voor de kerk, de wereld, en de hele schepping. De voorganger doet de beden en de hele gemeente bidt samen als het volk antwoordt met "Kyrie Eleison" ("Heer, ontferm U").

De Trisagion Hymne

De toevoeging van de Trisagion Hymne aan de liturgie (de Trinitarische hymne "Heilige God, Heilige Machtige, Heilige Onsterfelijke, ontferm U over ons") kan teruggevoerd worden tot de tijd van Patriarch Proclus (434-446 A.D.), een periode waarin de ketterijen opkwamen. De periode van de belangrijke ketterijen in de Christelijke Kerk was vooral de vierde en de vijfde eeuw. De meest opvallende ketterijen zoals onder andere het arianisme ontwikkelden zich in het Oosten. De Trisagion Hymne wordt gezien als een goddelijke openbaring te Constantinopel in de vorm van een tekst gezongen door de engelen (misschien een Trinitarische verwoording van Openbaring 4:8). De hymne zelf volgt het gebed van het Trisagion dat gezegd werd door de priester, en het is een van de oudste hymnes van de Christelijke Kerk. De hymne is door en door trinitarisch en als zodanig anti-Ariaans van aard; God wordt aangesproken als de Almachtige Vader, Heilige Machtig wordt tegen de eniggeboren Zoon gezegd, en Heilige Onsterfelijke tegen de Heilige Geest.

De Drie-eenheid - Andrei Roeblev

Een parallelle ontwikkeling kan in de Oostelijke liturgie gezien worden in het inlijven van de hymne Monogenes of "Eniggeboren" een antwoord op de Monophysitische ketterij. Deze wordt toegeschreven aan Keizer Justinianus en kreeg een plaats in de Byzantijnse liturgie na de tweede Antifoon rond 535-536 A.D. De hymne werd gelijk deel van de Intocht te Constantinopel en Antiochie, en werd al snel deel van de Griekse riten van de Oostelijke Kerk.

afsplitsingen van het christendom : grote schisma in 1054, de reformatie in 1517 met Luther

De verschillende leerstellingen in verband met de natuur van Jezus

Nestorianisme : De leer dat Jezus Christus zowel een menselijke (de mens Jezus) als een goddelijke natuur (heilige Zoon van God of Logos/Woord) heeft, die zich elk gescheiden uiten. De leer is afkomstig van Nestorius, patriarch van Constantinopel van 428 tot 431. In 431 werd het nestorianisme veroordeeld tijdens het Concilie van Efeze. Het conflict leidde tot het Nestoriaans Schisma, waardoor zij zich afscheidde van de Kerk en bekend is gaan worden als de Kerk van het Oosten.

Monofysitisme : Deze leer ontstond tijdens de christologische controverses van de 5e eeuw. De aanhangers van deze leer waren het niet eens met het nestorianisme en ook niet met de twee-naturenleer van het Concilie van Chalcedon : Christus heeft zowel een menselijke als een goddelijke natuur en deze zijn onafscheidelijk van elkaar in Jezus verbonden. De monofysieten kozen met hun Eutychiaans geïnspireerde christologie voor het benadrukken van de goddelijkheid van Jezus.

Er zijn twee hoofddoctrines die men met het begrip monofysitisch zou kunnen aanduiden:

Eutychianisme houdt in dat de menselijke natuur van Christus feitelijk opgegaan is in de Goddelijkheid, "opgelost als een druppel honing in de zee".

Apollinarisme houdt in dat Christus een menselijk lichaam had en een menselijk "levensprincipe", maar dat de Heilige Logos in plaats is gekomen van het nous of "denkprincipe", analoog maar niet gelijk aan wat we vandaag "geest" of "denkvermogen" zouden noemen.

Miafysitisme : Leer van de oriëntaals-orthodoxe kerken. De leer stelt dat in Christus de goddelijke en de menselijke natuur, zijn samengegaan in één natuur, één godmenselijke natuur, zonder enige scheiding en onveranderlijk. Hiertoe behoren: de Armeens-Apostolische Kerk, de Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochie, de Koptisch-Orthodoxe kerk, de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk, de Eritrees-Orthodoxe kerk en de Malankaarse Syrisch-Orthodoxe Kerk van India. 

Tweenaturenleer (of dyofysitisme) :  De leer houdt in dat Jezus zowel volledig goddelijk als volledig menselijk is en dat deze beide naturen ongescheiden en onvermengd zijn. De tweenaturenleer werd vastgelegd op het Concilie van Chalcedon (451). 

De vraag naar de natuur van Christus ontstond, nadat op het Eerste Concilie van Nicea was vastgelegd dat Jezus gelijk in wezen was aan God de Vader. Dit riep de vraag op hoe het goddelijke en het menselijke in zijn persoon samengekomen waren.

In het westen daarentegen was men van mening dat Jezus twee volledige naturen had, een goddelijke en een menselijke. Deze waren ongescheiden (tegen de Nestorianen) en onvermengd (tegen de monofysieten). In de woorden van de geloofsbelijdenis van Chalcedon was Jezus "volmaakt in zijn Godheid en volmaakt in zijn mensheid". De Tweenaturenleer wordt aanvaard door de Rooms-Katholieke Kerk, de protestantse en de oosters-orthodoxe kerken. 

Bij de tweenaturenleer wordt vaak het voorbeeld gebruikt van water en wijn die het goddelijke en menselijke symboliseren. Ze zijn bij elkaar zonder dat de één de ander opneemt. Ze zijn ongemengd, ongedeeld, ongescheiden en onveranderd.

28-12-2018 om 21:56 geschreven door claudia  

Heilige Drie-eenheid (ook Drievuldigheid of Triniteit)

In veel takken van het christendom gelooft men dat er één God bestaat in drie goddelijke entiteiten: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. Het is van belang in deze leer dat Jezus God én mens is.

De term 'Drie-eenheid' komt niet in de Bijbel voor. Ook een theologie inzake de Drie-eenheid als zodanig wordt niet in de Bijbel aangetroffen. Wel bevatten zowel het Oude als het Nieuwe Testament aanwijzingen en formuleringen inzake de goddelijkheid van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest die de interpretatie ten gunste van een Drie-eenheid ondersteunen.

Oude Testament

Op deze plaatsen is bijvoorbeeld sprake van God die over zichzelf in het meervoud spreekt :

Genesis 1:26 : God sprak: `Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend; hij zal heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, over de tamme dieren, over alle wilde beesten en over al het gedierte dat over de grond kruipt.' 

Genesis 11:7 : Laten Wij neerdalen en verwarring brengen in hun taal, zodat de een niet meer verstaat wat de ander zegt.' 

Op deze plaatsen is er sprake van de H. Geest van God :

Genesis 1:2 : De aarde was woest en leeg; duisternis lag over de diepte, en de Geest van God zweefde over de wateren.

Jesaja 32:15 : …totdat uit den hoge de geest over ons wordt uitgestort: dan wordt de woestijn als een boomgaard, en die boomgaard wordt met een woud gelijkgesteld.

Ezechiël 11:19-20 : Ik zal hun een nieuw hart geven en een nieuwe geest in hun binnenste uitstorten; Ik zal het stenen hart uit het lichaam verwijderen en hun een hart van vlees geven, opdat ze mijn wetten in acht nemen en mijn geboden nauwlettend onderhouden. Zo zullen ze mijn volk zijn en Ik hun God. 

Ezechiël 36:26-27 : Ik zal u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in u uitstorten; Ik zal het stenen hart uit uw lichaam verwijderen en een hart van vlees geven. Mijn geest zal Ik in u uitstorten en Ik zal ervoor zorgen dat ge mijn wetten nakomt en mijn voorschriften nauwkeurig onderhoudt.

Vroege theologen verwezen in het algemeen naar plaatsen waar gesproken wordt over engel, woord, geest, wijsheid van de aanwezigheid van God. Zo is er het drievoudige "Heilig!" van de serafijnen in Jesaja 6:3, die in de liturgie in de Trisagion werd overgenomen.

Jesaja 6:2-3 : Serafs stonden boven Hem opgesteld, elk met zes vleugels: twee om het gelaat te bedekken, twee om de voeten te bedekken, twee om te vliegen. Zij riepen elkaar toe: `Heilig, heilig, heilig is Jahwe van de machten; al wat de aarde vult is zijn heerlijkheid.' 

Ook de verschijning van 3 mannen in Genesis 18 werd veelvuldig als aanwijzing voor een Drie-eenheid aangemerkt. Er is sprake van 3 mannen en 1 Heer God.

Genesis 18:1-3 : Eens verscheen Jahwe aan Abraham bij de eik van Mamre, toen Abraham op het heetst van de dag bij de ingang van zijn tent zat. Hij sloeg zijn ogen op en zag plotseling drie mannen voor zich staan. Meteen liep hij van de ingang van zijn tent naar hen toe; hij boog diep en zei: `Wees zo welwillend, heer, uw dienaar niet voorbij te gaan. 

Genesis 18:9-10 : Toen vroegen ze hem: `Waar is Sara, uw vrouw?' Hij antwoordde: `Daar, in de tent.' Toen zei Hij: `Over een jaar kom Ik weer bij u terug; dan zal Sara, uw vrouw, een zoon hebben.'

Genesis 18:22 : Toen gingen de (2) mannen op weg in de richting van Sodom. Jahwe bleef echter nog bij Abraham staan.

Nieuwe Testament

De vroegste formulering in het Nieuwe Testament die een aanwijzing bevat voor het concept van de Drie-eenheid is die van Paulus.

2 Korintiërs 13:13 : De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen.

1 Korintiërs 12:3-6 : Daarom verklaar ik u: niemand die zegt: “Jezus is vervloekt,” staat onder invloed van de Geest van God; en niemand kan zeggen: “Jezus is de Heer,” tenzij door de heilige Geest. Er zijn verschillende gaven, maar slechts een Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts een Heer. Er zijn allerlei soorten werk, maar er is slechts een God, die alles in allen tot stand brengt.

Efeziërs 1:3-14 : Gezegend is God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in de hemelen in Christus heeft gezegend met elke geestelijke zegen. In Hem heeft Hij ons uitverkoren vóór de grondlegging der wereld, om heilig en vlekkeloos te zijn voor zijn aangezicht. In liefde heeft Hij ons voorbestemd zijn kinderen te worden door Jezus Christus, naar het welbehagen van zijn wil, tot lof van de heerlijkheid van zijn genade. Hiermee heeft Hij ons begiftigd in de Geliefde, in wie wij de verlossing hebben door zijn bloed, de vergeving van de zonden, dankzij de rijkdom van zijn genade. Die heeft Hij ons meegedeeld als een overvloed van wijsheid en inzicht. Want Hij heeft ons zijn geheim raadsbesluit doen kennen, de beslissing die Hij in Christus had genomen ter verwezenlijking van de volheid der tijden: het heelal in Christus onder één hoofd te brengen, alle wezens in de hemelen en alle wezens op aarde, in Hem. In Christus hebben wij ook ons erfdeel ontvangen, daartoe voorbestemd door de beschikking van Hem die alles tot stand brengt naar het besluit van zijn wil, opdat wij verbreiden de lof van zijn heerlijkheid wij die reeds tevoren onze hoop op de Christus hadden gebouwd. In Christus zijt ook gij, nadat gij het woord der waarheid, het evangelie van uw heil, hebt aanhoord, in Hem zijt ook gij tot het geloof gekomen, verzegeld met de heilige Geest der belofte, die het onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van Gods eigen volk, en tot lof van zijn heerlijkheid.

Historisch zeer invloedrijk was de doopformule in Mattheus. 

Mattheus 28:19-20 : Jezus trad nader en sprak tot hen: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.”

De formulering in de naam van duidde een eigendomsoverdracht aan. In Jezus’ doop door Johannes de Doper waren zij alle drie verenigd: Jezus, de H. Geest en de stem van de Vader.

Mattheus 3:16-17 : Nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij terstond uit het water. En zie, daar ging de hemel open en Hij zag de Geest Gods neerdalen in de gedaante van een duif en over zich komen; en een stem uit de hemel sprak: “Dit is mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in wie Ik welbehagen heb.”

Vermoedelijk is deze doopformule een uitbreiding van een eerdere doop "in de naam van Christus". Ook de na het jaar 100 ontstane Didachè  kent al zo'n uitgebreidere doopformule:

Hoofdstuk 7:1-7 : Maar betreffende de doop, dit is hoe jullie moeten dopen. Nadat jullie al deze dingen hebben gezegd, doop in levend water in de naam van de Vader en van de Zoon en van de H. Geest. Maar als jullie geen stromend water hebben, doop dan in ander water, en als jullie het niet in koud kunnen, dan in warm. Maar als jullie geen van beide hebben, giet dan water over het hoofd, drie keer in de naam van de Vader en van de Zoon en van de H. Geest. Maar voor het doopsel, laat hij die doopt en hem die gedoopt wordt vasten, en ook anderen die ertoe in staat zijn, en jullie zullen degene die gedoopt is een dag of twee dagen ervoor laten vasten.

Comma Johanneum

Een marginale aantekening, een glos, kwam tussen de tekst van de Vulgaat terecht en werd geleidelijk niet meer als aantekening herkend. Toen Erasmus een Grieks Nieuw Testament uitgaf, werd het comma Ioanneum er pas in opgenomen toen hij een Grieks handschrift vond waar het in stond. In de vertalingen die uitgaan van de Textus receptus is het te vinden. Zo geeft bijvoorbeeld de Statenvertaling 1 Johannes 5:7-8 als volgt weer:

"Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een. En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het bloed; en die drie zijn tot een."

Goddelijkheid van de Vader

De term "God" verwijst in het Nieuwe Testament meestal naar de Vader.

God en de Zoon van God verschijnen als onderscheiden van elkaar in Johannes 3:17 : God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.

Of bij de steniging van de H. Stefanus in Handelingen 7:55-56 : Maar hij, vervuld van de heilige Geest, staarde naar de hemel en zag Gods heerlijkheid en Jezus staande aan Gods rechterhand; en hij riep uit: “Ik zie de hemel open en de Mensenzoon staande aan Gods rechterhand.”

God is de Vader van Jezus Christus in 1 Petrus 1:3 : Gezegend is God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in zijn grote barmhartigheid deed herboren worden tot een leven van hoop door de opstanding van Jezus Christus uit de dood.

Dit geldt ook voor de toekomst: 1 Korintiërs 15:28 : En wanneer alles aan Hem onderworpen is, dan zal ook de Zoon zelf zich onderwerpen aan Degene die het al aan Hem onderwierp, opdat God zij alles in alles.

Goddelijkheid van Jezus Christus

Reeds de oudste teksten van het Nieuwe Testament beschrijven een nauwe verwantschap tussen God en Jezus: Jezus werkt met goddelijk gezag - zelfs in die mate dat God de Vader in Jezus en door hem Zijn scheppen, oordelen, verlossen en zich openbaren voltrekt. God kent een voormenselijk bestaan en een rol als Schepper van de kosmos van en in Christus.

Kolossenzen 1:15-20 : Hij is het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene van heel de schepping. Want in Hem is alles geschapen, in de hemelen en op de aarde, het zichtbare en het onzichtbare, tronen en hoogheden, heerschappijen en machten. Het heelal is geschapen door Hem en voor Hem. Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in Hem. Hij is ook het hoofd van het lichaam dat de kerk is. Hij is de oorsprong, de eerste die van de dood is opgestaan, om in alles de eerste te zijn,
Hij alleen. Want in Hem heeft God willen wonen in heel zijn volheid, om door Hem het heelal met zich te verzoenen en vrede te stichten door het bloed aan het kruis vergoten, om alles in de hemelen
en op de aarde te verzoenen, door Hem alleen.

Johannes 1:1-18 : In het begin was het Woord en het woord was bij God en het Woord was God. Dit was in het begin bij God. Alles is door Hem geworden en zonder Hem is niets geworden van wat geworden is. In Hem was leven, en dat leven was het licht der mensen. En het licht schijnt in de duisternis maar de duisternis nam het niet aan.
Er trad een mens op, een gezondene van God; zijn naam was Johannes. Deze kwam tot getuigenis, om te getuigen van het Licht, opdat allen door hem tot geloof zouden komen. Niet hij was het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht. Het ware Licht, dat iedere mens verlicht, kwam in de wereld. Hij was in de wereld; de wereld was door Hem geworden, en toch erkende de wereld Hem niet. Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet. Aan allen echter die Hem wèl aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden; Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren. Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol genade en waarheid. Wij hebben Johannes’ getuigenis over Hem toen hij uitriep: “Deze was het van wie ik zei: Hij die achter mij komt, is mij voor, want Hij was eerder dan ik.” Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen: genade op genade. Werd de Wet door Mozes gegeven, de genade en de waarheid kwamen door Jezus Christus. Niemand heeft ooit God gezien; de Eniggeboren Zoon, die in de schoot des Vaders is, Hij heeft Hem doen kennen.

De relatie tussen Christus als Zoon van God en God de Vader is voor meerdere schrijvers van het Nieuwe Testament heel belangrijk. Een speciale band wordt benadrukt door de Abba-aanroeping en de "erkenning" van de Vader door de Zoon; vooral het evangelie volgens Johannes spreekt van een innige relatie van eenheid en een wederkerige immanentie tussen Vader en Zoon in de liefde. Ook de "Ik ben" uitspraken van Jezus worden gezien als aanwijzing voor de Drie-eenheid.

In deze passage noemde de apostel Tomas Jezus direct “God” :

Johannes 20:27-28 : Vervolgens zei Hij tot Tomas: “Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde, en wees niet langer ongelovig, maar gelovig.” Toen riep Tomas uit: “Mijn Heer en mijn God!”.

Ook wordt de term "God" in het Nieuwe Testament op Jezus toegepast :

Johannes 1:1 : In het begin was het Woord en het woord was bij God en het Woord was God.

Romeinen 9:4-5 : Immers, zij zijn Israëlieten, hun behoort de aanneming tot zonen, de heerlijkheid, de verbonden, de wetgeving, de eredienst en de beloften; van hen zijn de aartsvaders en uit hen komt de Christus voort naar het vlees. God, die boven alles verheven is, zij gezegend tot in eeuwigheid! Amen.

Hebreeën 1:5-10 : Heeft God ooit tot een engel gezegd Gij zijt mijn zoon. Ik heb u heden verwekt? Of: ik zal een vader voor hem zijn en hij zal mijn zoon zijn? Wanneer Hij evenwel de eerstgeborene opnieuw de wereld binnenleidt, zegt Hij: Alle engelen Gods moeten Hem hulde brengen. Terwijl Hij van de engelen zegt: Die zijn engelen tot stormwinden maakt en zijn dienaars tot laaiend vuur, spreekt Hij over de Zoon aldus: Uw troon, o God, is voor altijd en eeuwig, en de scepter van het recht is de scepter van zijn koningschap. Rechtvaardigheid hebt Gij liefgehad en onrecht gehaat; daarom, o God, heeft uw God U gezalfd met de olie der vreugde en U geplaatst boven uw gelijken. En elders: In het begin, o Heer, hebt Gij de aarde gegrondvest en de hemel is het werk van uw handen.

Kolossenzen 2:2-3 : Al mijn moeite is erop gericht dat zij goede moed houden en innig in liefde verbonden blijven, en zo komen tot de volle rijkdom van het inzicht in Gods geheim, Christus namelijk, in wie alle schatten van wijsheid en kennis verborgen liggen.

2 Petrus 1:1 : Simeon Petrus, dienstknecht en apostel van Jezus Christus, aan hen die door de goedheid van onze God en Heiland Jezus Christus met ons het voorrecht delen van hetzelfde geloof.

1 Johannes 5:20 : Wij weten dat de Zoon van God gekomen is, en ons inzicht gegeven heeft om de waarachtige God te kennen, en wij zijn in de waarachtige God, want wij zijn in Jezus Christus, zijn Zoon. Dit is de ware God, dit is eeuwig leven! 

Filippenzen 2:5-6 : Die gezindheid moet onder u heersen welke ook Christus Jezus bezielde: Hij die bestond in goddelijke majesteit
heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God.

1 Korintiërs 8:6 : …toch is er voor ons maar één God, de Vader, uit wie het al voortkomt en voor wie wij bestemd zijn, en één Heer, Jezus Christus, door wie het al bestaat en wij in het bijzonder.

Maar ook indirect worden God en Jezus gelijkgesteld, zoals in uitspraken als "ik ben de Alfa en de Omega", die zowel uit de mond van God als vanuit de mond van Jezus klinken.

Openbaring 1:8 : Ik ben de Alfa en de Omega, zegt God de Heer, Hij ‘die is en die was en die komt,’ de Albeheerser.

Openbaring 22:12-13 : Zie, Ik kom spoedig, en mijn loon breng Ik mee, om ieder te vergelden naar zijn werk. Ik ben de Alfa en de Omega, de eerste en de laatste, de oorsprong en het einde. 

Goddelijkheid van de Heilige Geest

De Geest was volgens Mattheüs en Lukas reeds werkzaam bij de conceptie van Jezus. De aardse Jezus is dan volgens de evangelisten drager ("vol") van Heilige Geest, en vooral volgens Paulus diens middelaar na zijn herrijzenis. In het Evangelie volgens Johannes openbaart de Geest de eenheid tussen de Vader en Zoon, sterker, Jezus verklaart zelfs: "God is Geest", waarmee de aanwezigheid en de werken van God als Geest geloofd konden worden.

Johannes 4:24 : God is geest, en wie Hem aanbidden, moeten Hem in geest en waarheid aanbidden.

Johannes 15:26 : Wanneer de Helper komt, die Ik u van de Vader zal zenden, de Geest der waarheid die van de Vader uitgaat, zal Hij over Mij getuigenis afleggen. 

Handelingen 2:4 : Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, naargelang de Geest hun te vertolken gaf.

Vroege trinitarische formuleringen

Hoe in de Bijbel wordt gesproken over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest was bepalend voor de daaropvolgende uitwerking van de leer van de Drie-eenheid. Vooral de rituele praktijk en de gebedspraktijk van de eerste christenen werd erdoor gevormd.

De vroegste duidelijk trinitarisch gestructureerde formuleringen zijn de doopformules en doopbelijdenissen waarin de overdracht van eigendom aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest met drie vragen en antwoorden werden voorbereid en vervolgens uitgevoerd.

Ook in de eucharistieviering werden trinitarische formules aangetroffen: via de Zoon werd de Vader bedankt, vervolgens werd gevraagd om het neerzenden van de Geest. De laatste doxologie verheerlijkt de Vader door de Zoon en met de Geest (of: met de Zoon door de Geest).

Ook de regula fidei van Ireneüs, die onder andere werd gebruikt in de doop catechese, is trinitarisch van structuur.

Theologische ontwikkeling in de 2^de en 3^de eeuw

Ignatius van Antiochië, tweede bisschop van Antiochië, schreef onderweg naar zijn executie als martelaar in Rome rond 110 n. Chr. een serie brieven aan de kerken in Klein Azie. De eenheid van de Vader, Zoon en Heilige Geest komt voor in zijn brief aan Magnesiërs:

Polycarpus van Smyrna werd in 155 n.Chr. als martelaar ter dood gebracht in Smyrna, waar hij ook bisschop was. Ireneüs zei dat hij een leerling was van de apostel Johannes. In zijn laatste gebed voor zijn martelaarschap "prijst, verheerlijkt en zegent" hij de Vader, Zoon en Heilige Geest:

Justinus de Martelaar gebruikte talrijke trinitarische formuleringen, maar hij gebruikt het woord "Drie-eenheid" nergens. Sommigen zijn van mening dat Justinus een unitariër was, vooral door zijn beschrijving van God als hoogste, Christus in de tweede plaats en de Geest in de derde:

Philo (20 v.Chr. - 50 n.Chr.) had - onder invloed van Plato - de Joodse Bijbel zo gelezen dat God de kosmos had geschapen door zijn Woord (Logos), de eerstgeboren zoon van God. Als alternatief, of door verdere emanatie van dit Woord, schiep God door zijn scheppende kracht en zijn koninklijke macht, waarbij deze zowel als zijn krachten werden beschouwd als van hem onderscheiden tussenpersonen, waardoor hij als het ware metafysische afstand tot de materiële wereld kreeg.

Ireneus van Lyon ontwikkelde - onder andere gebaseerd op de proloog van het Evangelie volgens Johannes (1:1-18) - een Logos-theologie. Jezus Christus, de Zoon van God wordt met de pre-existente Logos als essentiële uitvoerder van de schepping en de openbaring van God gelijkgesteld. Ireneüs werkte ook een onafhankelijke pneumatologie uit. De Heilige Geest is Gods wijsheid. Geest en Zoon emaneren niet op een manier die hen op een ander ontologisch (zijnsleer) niveau ten opzichte van de Vader zou plaatsen, maar door "intellectuele emanatie".

Tatianus probeerde een onafhankelijk afwijkend pad, waarbij de Geest ook als dienaar van Christus, van de Logos, optreedt en wordt een voor de wereld verborgen, onveranderlijk neerdalende God.

Het Griekse woord trias voor God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, dat in de Oosters-orthodoxe Kerk nog altijd de gebruikelijke term is voor de christelijke Drie-eenheid, werd voor het eerst gebruikt in de tweede helft van de 2e eeuw door de apologeet Athenagoras van Athene:

Met de termen die we nu met Drie-eenheid vertalen (zoals trias), werd in de late 2de eeuw en vroege 3de eeuw niet verwezen naar een Drie-eenheid zoals die nu als dogma wordt gedefinieerd. Terwijl opvattingen over de Geest relatief onderontwikkeld bleven en in het Nieuwe Testament de Geest niet werd aanbeden, ging het katholieke christendom er in de 2de en 3de eeuw toe over een "een goddelijke natuur" aan Jezus toe te schrijven, en werd stevig bevestigd dat hij "God" werd genoemd. Taal die in de eerste eeuw zeer ongebruikelijk was geweest werd nu de norm; Jezus was nu "God" of "een god", maar niet de enige ware God. Deze goddelijke Zoon (d.w.z. de pre-menselijke Jezus) was op mysterieuze wijze "gegenereerd" door God ofwel vlak voor de schepping (late 2de tot begin 3e eeuw, "logos theologen") of in de tijdloze eeuwigheid (vanaf Origenes).

Hoewel deze ontwikkelingen nieuw waren, was de verering van Jezus dat niet. In tegenstelling tot eerdere theorieën dat deze zich langzaam en onder invloed van de heidenen ontwikkelde, heeft recent onderzoek aangetoond dat Jezus al naast God werd aanbeden in het vroegst bekende christendom. Hoewel de basis voor deze praktijk werd gelegd in het Nieuwe Testament met Gods verheerlijking van Jezus na zijn opstanding, werd vanaf dit moment aangenomen dat de basis was dat in Jezus iets goddelijks aanwezig was.

In de Westerse kerk introduceerde Tertullianus een paar decennia nadat Athenagoras van Athene over "trias" sprak, de overeenkomstige Latijnse term trinitas. Het is een specifiek hiervoor gecreëerde nieuwe samentrekking van tres - drie en unitas - eenheid. Van huis uit advocaat, verklaarde hij het wezen van God in de taal van het Romeinse rechtssysteem. Hij introduceerde de term personae (meervoud van persona - partij in juridische zin) voor de Vader, Zoon en Heilige Geest. Voor de gezamenlijkheid van Vader, Zoon en Heilige Geest gebruikte hij de term substantia, die verwijst naar de juridische status in de gemeenschap. Volgens hem is God is in de substantia één, maar in de monarchia - de heerschappij van de ene God - werken drie personae, Vader, Zoon en Heilige Geest. Volgens een andere versie, ontleende Tertullianus de metafoor van de "persona" aan het theater van Carthago, waar de acteurs maskers (personae) voor hun gezicht hielden, afhankelijk van de rol die ze speelden.

De leer wordt dogma

De leer van de goddelijke Drie-eenheid werd in de 4e eeuw tot dogma verheven. Na alle discussies in de voorgaande eeuwen was de directe aanleiding het standpunt van de Egyptische priester Arius, die van mening was dat de Zoon, omdat Hij door de Vader was verwekt, niet altijd zou hebben bestaan en daarom een lagere positie zou innemen.

Hiertegen kwam verzet van de kant van bisschop Athanasius, die stelde dat de Zoon geheel gelijkwaardig was aan de Vader. In de uitspraken van het Concilie van Nicea (325) werd die gelijkwaardigheid vastgelegd. Op het Concilie van Constantinopel I in 381 na Chr. werd de Heilige Geest aan deze goddelijke gelijkwaardigheid toegevoegd. Definitief werd de leer van de Drie-eenheid vastgesteld op het Concilie van Chalcedon in 451 na Chr.

De uiteindelijke discussie ging over hoe men de verhouding van de Zoon ten opzichte van de Vader moest omschrijven. In het Grieks scheelde het maar een letter, de jota (i): was Jezus gelijkend (homoi-ousios) op God of was Jezus gelijk (homo-ousios) aan God. Het eerste bijvoeglijk naamwoord liet ruimte voor speculaties over de verhouding tussen de Vader en de Zoon, het tweede niet. De twee-naturenleer van de Zoon maakt deel uit van de leer van de Drie-eenheid. Deze houdt in dat de Zoon zowel mens als God is (twee naturen bezit) en dat kwam het beste tot uiting in de tweede term homo-ousios. Daarom behaalde deze term de overwinning op het Concilie van Chalcedon.

Theologische formulering

Het dogma luidt dat de God bestaat uit God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest en dat deze drie Personen (personae) weliswaar zijn te onderscheiden maar niet zijn te scheiden, oftewel God is Eén.

Sommige theologen brengen een hiërarchie aan tussen de drie Personen van de Drie-eenheid. De 'Vader' zou dan de 'schepper' zijn die ademend is. De 'Zoon' ( = Christus) is de verlosser, die ook ademend is. En de Heilige Geest is de 'helper' ofwel de heiliging, de Heilige Geest wordt geademd. Deze gedachten zijn opmerkelijk, omdat een theoloog geen "externalistisch standpunt" kan innemen: hij of zij kan niet buiten de werkelijkheid stappen om God van buitenaf te bestuderen en te beschrijven. Daarom is het in de hedendaagse (wetenschappelijke) theologie gebruikelijk om wel te spreken over de God als Drie-eenheid en te spreken over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, maar geen uitspraken te doen over hun onderlinge verhoudingen. In het Latijn:

opera ad intra divisa sunt, opera ad extra indivisa sunt:

het handelen is voor de personen binnen de Triniteit onderscheiden, maar naar buiten toe is het handelen ongescheiden, en alleen te benoemen als "het handelen van God". Deze weergave van de Drie-eenheid waarbij de drie personen, Vader, Zoon en Heilige Geest, elkaar zodanig doordringen dat er sprake is van één goddelijke natuur wordt wel omschreven met de term perichorese.

Monotheïsme

Het christelijk geloof is monotheïstisch, net als de islam en het joodse geloof, maar de christenen hangen het geloof van de Drie-eenheid aan.

De Geloofsbelijdenis van Athanasius uit de 5^de eeuw verdedigt het geloof in de Drie-eenheid :

Al wie behouden wil worden, moet voor alles het algemeen geloof vasthouden; als iemand dit niet volledig en ongeschonden bewaart, zal hij ongetwijfeld voor eeuwig verloren gaan. Het algemeen geloof nu is dit, dat wij de ene God in de Drieheid en de Drieheid in de Eenheid vereren, zonder de Personen te vermengen of het wezen te delen. Want de Persoon van de Vader en die van de Zoon en die van de Heilige Geest zijn van elkaar onderscheiden, maar de Vader en de Zoon en de Heilige Geest hebben één goddelijkheid, gelijke heerlijkheid, dezelfde eeuwige majesteit. Zoals de Vader is, zo is de Zoon, zo is ook de Heilige Geest. Ongeschapen is de Vader, ongeschapen de Zoon, ongeschapen de Heilige Geest; onmetelijk is de Vader, onmetelijk de Zoon, onmetelijk de Heilige Geest; eeuwig is de Vader, eeuwig de Zoon, eeuwig de Heilige Geest. En toch zijn Zij niet drie eeuwigen, maar één eeuwige; zoals Zij niet drie ongeschapenen of drie onmetelijken zijn, maar één ongeschapene en één onmetelijke.

Evenzo is de Vader almachtig, de Zoon almachtig, de Heilige Geest almachtig; en toch zijn Zij niet drie almachtigen, maar één almachtige. Zo is de Vader God, de Zoon God, de Heilige Geest God; en toch zijn Zij niet drie Goden, maar één God. Zo is de Vader Here, de Zoon Here, de Heilige Geest Here; en toch zijn Zij niet drie Heren, maar één Here. Want zoals de christelijke waarheid ons noodzaakt elke Persoon afzonderlijk als God en als Here te belijden, zo belet het algemeen geloof ons van drie Goden of Heren te spreken. De Vader is door niemand gemaakt of geschapen of voortgebracht. De Zoon is door de Vader alleen, niet gemaakt of geschapen, maar voortgebracht. De Heilige Geest is door de Vader en de Zoon niet gemaakt of geschapen of voortgebracht, maar Hij gaat van hen uit. Eén Vader dus, niet drie Vaders; één Zoon, niet drie Zonen; één Heilige Geest, niet drie Heilige Geesten. En in deze Drieéenheid is geen sprake van eerder of later, noch van meer of minder, maar alle drie Personen zijn aan elkaar gelijk in eeuwigheid en in hoedanigheid. Daarom moet, zoals reeds gezegd werd, in alle opzichten zowel de Eenheid in de Drieheid als de Drieheid in de Eenheid vereerd worden.

Wie dus behouden wil worden, moet wat betreft de Drieëenheid deze overtuiging hebben. Maar het is voor zijn eeuwig behoud noodzakelijk dat hij ook de vleeswording van onze Here Jezus Christus oprecht gelooft. Het ware geloof is nu, dat wij geloven en belijden, dat onze Here Jezus Christus, Gods Zoon, God en mens is. God is Hij uit het wezen van de Vader, voortgebracht voor de tijden, en mens is Hij uit het wezen van zijn moeder, geboren in de tijd; volkomen God en volkomen mens, met een menselijke ziel en een menselijk lichaam; gelijk aan de Vader naar zijn goddelijke natuur, minder dan de Vader naar zijn menselijke natuur. En hoewel Hij God en mens is, is Hij toch niet twee, maar één Christus. Eén is Hij, echter niet doordat zijn goddelijke natuur in de menselijke veranderde, maar doordat Hij als God de menselijke natuur aannam. Eén is Hij, volstrekt niet door vermenging van naturen, maar door eenheid van Persoon. Want zoals ziel en lichaam één mens zijn, zo zijn God en mens één Christus. Hij heeft geleden voor ons behoud, is neergedaald in de hel en op de derde dag opgestaan uit de doden. Hij is opgevaren naar de hemel en zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader; vandaar zal Hij komen om te oordelen de levenden en de doden.

Bij zijn komst zullen alle mensen opstaan met hun lichaam en zij zullen rekenschap afleggen van hun daden. En zij die het goede gedaan hebben, zullen het eeuwige leven ingaan, maar zij die het kwade gedaan hebben, het eeuwige vuur. Dit is het algemeen geloof. Wie dit niet oprecht en standvastig gelooft, zal niet behouden kunnen worden.

28-12-2018 om 12:44 geschreven door claudia  

Kerk, Keizerrijk en Cultuur

Met ingang van de 4de eeuw zijn er een aantal belangrijke historische en culturele ontwikkelingen geweest die invloed hadden op de kerk, de liturgie en op de praktijk van het geloof. De basisstructuur van de liturgie was al een feit, toekomstige veranderingen spelen zich af binnen die basisstructuur.

De kerk had een bestaan gehad aan de rand van de maatschappij, was zelfs vervolgd. In de RK liturgie zijn er nog sporen van de tijd van vervolging en geheimhouding.

Zowel in de Oostelijke als in de Westerse Kerk werd dit anders toen Keizer Constantijn officieel de Kerk toestond en het een wettige religie was geworden. De Kerk kende een bloei. Maar de overheid bemoeide zich ook met kerkelijke zaken, wat soms veel spanningen veroorzaakte.

De Bekering van Constantijn

Hoewel hij zich niet liet dopen tot kort voor zijn dood in 337 A.D., werd Constantijn Christen en legaliseerde hij het Christendom waardoor het min of meer de staatsreligie werd. Met het Edict van Milaan in 313 A.D., stond hij de Christelijke eredienst toe. Daardoor kwam er een eind aan de periode van vervolging en het ondergrondse karakter van de Kerk. Dit resulteerde in de eerste grote veranderingen in de vorm van de liturgie.

Constantijn de Grote

De vervolging van de Kerk gedurende de vorige 200 jaar was niet continu geweest, het was  afhankelijk van de keizer en de plaatselijke overheid; er waren perioden van betrekkelijke rust en tolerantie geweest, en perioden van actieve vervolging en martelaarschap. Gedurende deze perioden van tolerantie kende de kerk een bloeiperiode en ook gebouwen waren erbij betrokken, maar die mochten niet opvallend of uitdagend zijn. Maar als een "illegale" gemeenschap binnen de staat kon dat niet al te openlijk. Na het Edict van Milaan werd het mogelijk zichtbare kerken te bouwen gewijd aan de eer van God en daar zelfs staatssteun voor te krijgen. De Christelijke eredienst werd een publieke zaak en zorgde ervoor dat de eredienst uitgebreider en meer opgesmukt werd. De  Christelijke eredienst werd nu gezien door niet-gelovigen en moest voor hen begrijpelijk zijn, maar de eredienst moest aan hen ook het gevoel geven dat God met de juiste devotie tegemoet getreden werd. De eredienst was gemeenschappelijk geweest maar werd nu ook openbaar en kreeg een missionair aspect. Het resultaat was een grotere nadruk op handeling en ceremonie in de eredienst.

Deze uitbreidingen in handeling en ceremonie openbaarden zich op verschillende manieren. In plaats van thuis bij welvarende leden of in onopvallende gebouwen werd de eredienst nu gehouden in speciaal ervoor gebouwde kerken. Meer versierde kerkelijke gewaden kwamen in de plaats van de eenvoudige gebedsmantel. Het gebruik van de zangtoon en het zingen van psalmen, gezangen en geestelijke liederen (ontleend aan de Joodse eredienst), werd verder ontwikkeld voor het meer openbare karakter van de eredienst. De zichtbaarheid werd vergroot door dramatisering van de binnenkomst van de geestelijke, door processies en wierook, ook ontleend aan de Oud Testamentische eredienst. Iconen als zichtbaar venster op de werkelijkheid van Christus, zijn heiligen en martelaren, werden steeds meer gebruikt. Deze veranderingen vonden plaats als reactie op de culturele verandering die de Kerk doormaakte toen zij een officiële status kreeg in de maatschappij.

Kerkelijke Gewaden

Dit kan goed geïllustreerd worden aan hand van de ontwikkeling van kerkelijke gewaden. Het meest in het oog lopend is dat zij ontleend werden aan de alledaagse cultuur. In de vroege kerk waren kerkelijke gewaden niet gangbaar (uitgezonderd misschien de eenvoudige gebedsmantel). Dit was ondanks het feit dat Exodus 28 expliciet de gewaden beschrijft die de priester moet dragen. Met uitzondering van een stola, als teken van een ambt, droeg men zijn gewone kleren . Al vroeg was er een kledingstuk dat het ambt aangaf. Polycrates, Bisschop van Efeze, verwijst in 190 A.D. naar de apostelen Johannes en Jacobus die "offerende priesters werden en een mijter droegen." Gregorius van Nazianze legde vast tussen 375-400 A.D. dat er "geen verschil was tussen de kleding van geestelijken (ambtsdragers) en niet-ambtsdragers."

De kleding was ontleend aan de normale en traditionele kleding van de Grieks-Romeinse samenleving. "Wat deze kleding tot speciale liturgische kleding maakte was conservatisme. Toen de kleding van de gelovigen veranderde in de 6de en 7de eeuw onder invloed van de nieuwe wereldse mode, hield de geestelijkheid als laatste vertegenwoordiger van de oude beschaafde tradities de oude beschaafde kleding." Deze 'toevallige' verandering werd een symbolische uitbreiding van de liturgische mogelijkheden. Zo is vaak een Christelijke betekenis verleend aan dingen die eerst functioneel waren, zoals het gebruik van lichten (kaarsen) en wierook tijdens de Eucharistie (oorspronkelijk bedoeld om de onwelriekende geur van een menigte mensen te onderdrukken). Elementen uit het Oude Testament werden behouden en kregen, indien nodig, een Nieuw Testamentische betekenis.

Schoonheid in de eredienst

Schoonheid en het esthetische aspect van de eredienst kregen onder de nieuwe omstandigheden alle kans.

Alexander Schmemann benadrukt dat de esthetische kant de innerlijke verbinding tussen de gelovige en het heilswerk van Christus dichterbij brengt. "het ontvouwen van deze verbinding is precies de inhoud van de Christelijke dienst, van Christelijke poëzie en zelfs van de eredienst zelf."

Vaak wordt er op gewezen dat de schoonheid van de tweeduizend jaar oude eredienst niet 'toevallig' gegroeid is, maar dat de heilige Geest ertoe bijgedragen heeft dat die diep, roerend, inspirerend en betekenisvol is.

Architectuur en Eredienst

De basilica was het type gebouw voor grote groepen mensen in het Romeinse Rijk. Het vormde in feite een rechthoek en de overspanning van het dak werd ondersteund door twee rijen zuilen in de lenterichting van het gebouw. Dit was de vorm van de meeste gebouwen die een wereldlijk doel hadden en overgenomen werden voor de Christelijke eredienst. Het gebouw op zich werd niet het belangrijkst geacht bij de eredienst. Dit blijft de meest gebruikte vorm van kerkbouw in het Westen tot in de Renaissance. Zie hieronder twee gangbare vormen.

St Pietersbasiliek te Rome

De basilica had inherente beperkingen. De rijen zuilen verdeelden de ruimte in drie onderdelen met een half open afscheiding. In grotere basilica’s werd de gemeente in nog meer delen gesplitst. Bovendien zorgde de lengteopstelling voor een grote afstand voor de mensen achterin tot de plaats van handeling.

De vroege Byzantijnse architecten (beginnend in de tijd van Constantijn) losten deze problemen op door een gebouw te ontwikkelen waarin alles aan zijn doel beantwoordde. Het meest dramatische aspect van deze bouwkundige ontwikkeling was het vervangen van de rechthoek als grondplan door een vierkant. Hierdoor waren geen zuilen nodig. Het gebouw werd afgedekt door een koepeldak. De bema met de ark, de lezenaar, en de bisschopszetel konden centraal geplaatst worden zonder hinder voor de gelovigen die zich rond de bisschop en zijn lezers verzamelden voor de synaxis. De gemeente maakte ruimte voor de processie van de heilige gaven naar het altaar en ging daarna om het altaar heen staan.

De Kerk van de Hagia Sophia (Heilige Wijsheid), begonnen door Constantijn "zou het grandioze model worden van het nieuwe type Christelijke kerk, dat misschien wel de beste aanpassing was aan zijn doel dat ooit bereikt was." Hierbij moet wel opgemerkt worden dat de gemeente stond en er geen banken de ruimte fixeerden. Deze situatie bleef bestaan tot in de 17e eeuw.

grondplan van de Hagia Sophia in Istanbul

interieur

mozaiek die Johannes II Comnenus, de Byzantijnse keizer en zijn vrouw Irene laat zien samen met Maria en het kind Jezus (ong 1118)

De Synaxis en de Maaltijd van de Heer (Eucharistie)

In de Oosters Orthodoxe Kerk en de Westers Katholieke Kerk werden deze twee samengevoegd met liturgische verrijkingen zoals het toevoegen van gezangen, het uitbreiden van litanieën, en de toevoeging van de geloofsbelijdenis van Nicea.

De geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel is de tekst waarin voor de eerste keer in de christelijke geschiedenis de fundamentele leerstellingen van het christendom werden vastgesteld:
1. de leer van de incarnatie/menswording van God in de persoon van Jezus Christus en
2. de Triniteitsleer (er bestaat maar één God, maar deze manifesteert zich in drie personen).

De eerste aanzet hiertoe werd gegeven tijdens het eerste oecumenisch Concilie van Nicea in 325 door de kerkleiders (later betiteld als patriarchen) van de 3 grote christelijke centra: Rome, Alexandrië en Antiochië, evenals van de zetel van Jeruzalem. Dit Concilie rekende af met ketterijen zoals het arianisme. Arius, priester in Alexandrië, verkondigde dat Christus geen goddelijke natuur had maar een door God geschapen - weliswaar superieur - mens was en daarom als "Zoon van God" ondergeschikt was aan God de Vader. In antwoord op deze opvatting bepaalde het Concilie van Nicea dat Christus geen halfgod was maar God was en in essentie één met de God de Vader.

De triniteitsleer werd in Nicea nog niet uitgewerkt, want over de Heilige Geest, de derde Goddelijke persoon, werd nog niet gesproken. Dit gebeurde pas tijdens het oecumenisch concilie van Constantinopel in 381. Dit stelde de geloofsbelijdenis van Nicea als onveranderlijk vast met als belangrijkste toevoeging dat de H. Geest als derde goddelijke persoon evenveel God was als God de Vader en Christus de Zoon van God en die, zo zegt de tekst, "voortkomt uit de Vader". In het Latijn luidend: "qui ex patre procedit".

Hoewel de tekst van de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel nadien door geen enkel oecumenisch concilie meer is gewijzigd en tot op de dag van vandaag formeel geldt als de geloofsbelijdenis van alle christenen, is een ogenschijnlijk kleine toevoeging in de hiervoor genoemde Latijnse tekst een van de oorzaken geweest van het schisma tussen de Kerk van Rome en de oosters-orthodoxe kerken in 1054: na de woorden "ex patre" (= "uit de vader") werd in 589 door het Derde Concilie van Toledo van de Spaanse kerk het woord filioque ("en de zoon") aan de geloofsbelijdenis toegevoegd. Onder aanvoering van keizer Karel de Grote werd dit door de Duitse kerken in 794 als de enig juiste tekst bestempeld en het is sindsdien in de tijdens de eucharistieviering gebruikte rooms-katholieke geloofsbelijdenis blijven staan. Dit hoewel Paus Leo III in 808 aan Keizer Karel de Grote schreef dat hij het fout vond om aan de tekst van de geloofsbelijdenis te sleutelen. De Griekse, later oosters-orthodoxe verwierpen en verwerpen de toevoeging van het 'filioque', omdat daarmee gezegd wordt dat de Heilige Geest voortkomt uit de Vader én de Zoon en dus niet gelijkwaardig God is. En wordt gezien als een ketterse aantasting van de Triniteitsleer.

Ik geloof in één God de almachtige Vader

Schepper van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is.

En in één Heer, Jezus Christus,

eniggeboren Zoon van God,

vóór alle tijden geboren uit de Vader.

God uit God, licht uit licht, ware God uit de ware God.

Geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader,

en door wie alles geschapen is.

Hij is voor ons, mensen, en omwille van ons heil uit de hemel neergedaald.

Hij heeft het vlees aangenomen door de heilige Geest uit de Maagd Maria

en is mens geworden.

Hij werd voor ons gekruisigd,

Hij heeft geleden onder Pontius Pilatus en is begraven

Hij is verrezen op de derde dag, volgens de Schriften.

Hij is opgevaren ten hemel: zit aan de rechterhand van de Vader.

Hij zal wederkomen in heerlijkheid om te oordelen levenden en doden

en aan zijn rijk komt geen einde.

Ik geloof in de Heilige Geest die Heer is en het leven geeft

die voortkomt uit de Vader en de Zoon

die met de Vader en de Zoon tezamen wordt aanbeden en verheerlijkt;

die gesproken heeft door de profeten.

Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische kerk.

Ik belijd één doopsel tot vergeving van de zonden.

Ik verwacht de opstanding van de doden

en het leven van het komend rijk.

Amen.

28-12-2018 om 00:24 geschreven door claudia  

De Eucharistie en de Opstanding

Jezus werd gekruisigd op Vrijdag, de dag voor de Joodse Sabbat, en is verrezen op Zondag, de derde dag. Daarom vierden ze op de eerste dag van de week de Eucharistie.
Op zaterdagavond begon de zondag. Luke vertelt in Hand 10:7, "Op zaterdag avond kwamen we samen voor het gemeenschapsmaal.

In de vroege Kerk werd de Eucharistie gevierd als onderdeel van een gemeenschappelijke maaltijd (de agapè-viering). Bij deze tafelgemeenschap toonden de gelovigen elkaar de liefde en eenheid die ze in Christus deelden. Ze deelden wat ze konden missen. Als onderdeel van deze maaltijd was er de Eucharistie, het danken voor de genade in Jezus Christus. Het sacrament had de symbolische lading van het Joodse pesachmaal, maar werd nu werkelijk het Lichaam en bloed van Christus, het Lam van God, de transsubstantiatie.

In het begin was het Christendom slechts een van de vele sekten binnen het Jodendom. Ondanks hun verschillen deelden deze allen de Tempeldienst en de synagogedienst, en hadden hun eigen samenkomsten. De continuïteit met de Joodse eredienstpraktijk was derhalve vanzelfsprekend.

De invloed van vervolging op eredienst

De vervolgingen verstoorde het vreedzame samenleven van Joden en Christenen en stuurde de Christelijke eredienst in een eigen richting. De eerste vervolging wordt gemeld in Hand 6 en 7, en resulteerde in het martelaarschap van Stefanus. De vroegste vervolging was van de zijde van de Joodse autoriteiten. Hoewel er in het boek Handelingen al tekenen zijn van de vervreemding tussen de twee gemeenschappen, waar bijvoorbeeld Christenen niet langer welkom zijn in de synagoge en Paulus dreigt gelyncht te worden op het terrein van de Tempel (Hand. 21.) was het een proces dat op niet overal even snel ging en op sommige plaatsen enige eeuwen duurde.

De Kern van de Christelijke Eredienst

De synagogale eredienst structuur bestond uit gebeden, belijdenis, schriftlezing, een preek, en een zegen. En deze vorm werd de kern van de Christelijke eredienst.

Aanwijzingen hiervoor zijn te vinden in de vroegste Syrische kerken, en in de Constitutio Apostolican en de Didache, en in de praktijk van de uiterst conservatieve Nestoriaanse kerken. "De oud Syrische kerk schijnt een gekerstende versie te zijn van een Joodse synagoge." Er is een bema in het centrum, een Ark met voorhangsel en kandelaar waarin het Woord van God bewaard wordt, en een zetel voor de bisschop die lijkt op de zetel van Mozes. Aan deze synagogale elementen was een altaar toegevoegd en de kerk was naar het oosten gericht.

Oud Syrische Kerk

Christelijke kerken waren naar het oosten gericht. Christenen waren gericht op het hemelse Jeruzalem van waar de Messias zou komen en zagen zichzelf als "tempel van de heilige Geest." Het oosten is de plaats van de opgaande zon en voor vroege Christenen was dit "het enige passende symbool van de wederkomst van Christus in heerlijkheid, als Zon der Gerechtigheid in het Loflied van Zacharias (Zacharias die na de geboorte van Johannes de Doper, zijn zoon terug kan spreken)."

‘Geprezen zij de Heer, de God van Israël, 
hij heeft zich om zijn volk bekommerd en het verlost. 
Een reddende kracht heeft hij voor ons opgewekt 
uit het huis van David, zijn dienaar, 
zoals hij van oudsher heeft beloofd bij monde van zijn heilige profeten: 
bevrijd zouden we worden van onze vijanden, 
gered uit de greep van allen die ons haten. 
Zo toont hij zich barmhartig jegens onze voorouders 
en herinnert hij zich zijn heilig verbond: 
de eed die hij gezworen had aan Abraham, onze vader, 
dat wij, ontkomen aan onze vijanden, 
hem zonder angst zouden dienen, toegewijd en oprecht, 
altijd levend in zijn nabijheid. 
En jij, kind, jij zult genoemd worden: profeet van de Allerhoogste, 
want voor de Heer zal je uit gaan om de weg voor hem gereed te maken, 
en om zijn volk bekend te maken met hun redding 
door de vergeving van hun zonden. 
Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God 
zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan 
en verschijnen aan allen die leven in duisternis 
en verkeren in de schaduw van de dood, 
zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.’ 

Tertullianus spreekt over publiek en privé gebed naar het oosten als een apostolische traditie en het drukte de eschatologische verwachting uit dat Christus zal verschijnen als de Rijzende Zon die nooit zal ondergaan.

Aan de kern van de synagogale eredienst (vaak aangeduid met de term Synaxis of Dienst van het Woord) werd de vervulde tempeldienst toegevoegd, de Maaltijd van de Heer (de Eucharistie), die ingevoegd werd voor de zegen. Dit omvatte het gebruik van Psalmen op reciteertoon zoals gebruikelijk in de Joodse tempeldienst, waar Paulus ook naar verwijst in Efeziërs 5:19 en Colossenzen 3:16 als hij aanmoedigt tot het gebruik van "psalmen, gezangen en geestelijke liederen". 

Vanwege de nauwe banden met de Joodse gemeenschap gingen Paulus en de andere apostelen van Jezus altijd eerst naar de synagoge (als Jood waren ze dat gewend). De christelijke gemeente te Jeruzalem was hoog in aanzien omdat het daar allemaal begonnen was. Je zou kunnen zeggen dat het de "Moederkerk" was en als er vragen rezen werd deze gemeente geraadpleegd. Hierdoor hielden ook de heidenkerken de band met de Joodse eredienstpraktijk. De overeenkomst met de synagogale praktijk laat zien dat de vroege kerk zich niet verzette tegen zijn Joodse wortels.

In zijn boek, De Geschiedenis van de Kerk (18.1) haalt Eusebius, een 4de eeuwse historicus en bisschop, Philo aan, een Joodse historicus die in de 1ste eeuw schreef. Philo beschrijft de Christelijke eredienst als "de hele nacht durende waken voor de grote feesten (vigilie), de geestelijke discipline waarin die doorgebracht worden, de hymnes die we altijd reciteren, en hoe terwijl één man met een regelmatig ritme zingt de anderen in stilte luisteren en invallen bij het refrein van de hymne." Dit moet het antifonale zingen van een litanie (serie gebeden) zijn, een joodse eredienstpraktijk, die Philo herkent. Aan het eind van de 1ste eeuw was de Christelijke Kerk al verbreid over een groot deel van het Romeinse Rijk. Er waren Christelijke gemeenten in de meeste grote steden en ook in veel kleinere. Deze gemeenten bleven de overgeleverde (synagogale) eredienststructuur gebruiken maar met toevoeging van de Maaltijd van de Heer. 
De eredienst zal gewoonlijk eenvoudig geweest zijn, werd in het begin bij welgestelde leden thuis gehouden en in tijden van vervolging in het geheim. Alexander Schmemann stelt dat de liturgische vorm gewoonlijk was: "de bisschop, omgeven door priesters (ouderlingen) met het gezicht naar de gemeente, de Avondmaalstafel, waarop de diakenen de gaven (brood en wijn) die aangeboden werden geplaatst hadden, prediking, gebed, het eucharistisch gebed (gebed voor de communie) en de uitdeling van de heilige gaven (brood en wijn)."

De vrijheid van de eerste jaren toen christenen deel konden nemen aan de Joodse eredienst in Tempel en synagoge en zelf de Maaltijd van de Heer vierden veranderde door de vernietiging van de (tweede) Tempel en de vervolgingen. (zie volgend punt) Er trad een liturgische comprimering op. Onnodig materiaal uit de synagoge dienst werd verkort of verdween. Het effect was een eenvoudiger dienst met dubbele nadruk op het lezen van de Schrift en op de Maaltijd van de Heer. Omdat kerken zich altijd georiënteerd hebben op de vroege kerk lijkt die op de huidige kerken. In zijn inleiding van De Geschiedenis van de Kerk van Eusebius zegt de redacteur dat we in de uitspraken van Eusebius en van de vroege Christenen die hij aanhaalt een kerk zien die we herkennen. "We zien hetzelfde onderscheid tussen mensen met een kerkelijk ambt en mensen zonder, dezelfde onderverdeling van de ambten in bisschop/predikant, priester/ouderling en diaken, dezelfde nadruk op de directe lijn naar de apostelen en op één heilige algemene Christelijke Kerk die beoogd wordt door Christus. We vinden het Christendom ingedeeld in diocesen en kerkprovincies, met aan het hoofd bisschoppen die hoog in aanzien staan."

De tweede tempel

Deze zou voltooid zijn op 12 maart 515 v.Chr. (alternatief 418 v. Chr. bij voltooiing tijdens regering van Darius II), waarna ook de tempeldienst met zijn offerandes hervat kon worden. In het boek van Ezra wordt vermeld dat deze tempel veel bescheidener was dan die van Salomo (ong. 987 v. Chr. tot 587 v. Chr.) en er werd zelfs gehuild als men dacht aan de prachtige tempel van weleer. Er zouden echter nog andere belangrijker verschillen zijn met de voorgaande tempel:

• Een minder belicht maar essentieel verschil met de eerste tempel was dat hier geen Ark van het Verbond meer aanwezig was. De Ark was bij de Babylonische verwoesting verloren gegaan. Hierdoor kon het jaarlijkse ritueel door de hogepriester van het verzoenen van de zonden van het volk tijdens Grote Verzoendag niet meer voltrokken worden.
• Er was geen onafhankelijk joods bestuur onder een lid van het Huis van David meer over Jeruzalem en soms bemoeiden de verschillende vreemde heersers zich met de tempeldienst. Achtereenvolgens maakten de Perzen, de Grieken (na de veroveringen door Alexander de Grote) en de Romeinen er de dienst uit.
• De hogepriester was niet altijd meer iemand uit het huis van Aäron, hoewel dat volgens de Thora verplicht is.

Er kwam een restauratie door Herodes de Grote. Hier een beschrijving van de Tempel:

Als men de trappen van het tempelplein opliep kwam men eerst op een groot plein, waar iedereen mocht komen. Dit plein heette 'het Voorhof'. Om verder te mogen gaan, moest je joods zijn. Als je geen jood was en men kwam erachter dat je toch in de tempel was geweest, volgde de doodstraf. Er stond op een steen geschreven: Geen vreemdeling mag binnengaan binnen de balustrade rond de tempel en omheining, wie daar wordt betrapt is zelf verantwoordelijk voor zijn dood, die het gevolg zal zijn. In de voorste voorhof mochten alle joden komen. Deze voorhof wordt ook wel 'Voorhof der vrouwen' genoemd. Als men verder doorliep ging je door de Nicanorpoort en dan kwam je in de 'Voorhof der priesters'. Daar mochten geen vrouwen komen. Daar stonden het brandofferaltaar en het koperen wasvat. Als men de trappen naar de tempel zelf opliep kwam je eerst in een voorhal. In de tempel zelf mochten alleen de priesters komen. Als men doorliep kwam je in het 'Heilige', waar tien gouden kandelaars met zeven armen, het reukofferaltaar en de tafel der toonbroden stonden. In deze ruimte hing ook het voorhangsel voor het 'Heilige der heiligen' (de achterste ruimte) die leeg was, want de Ark van het Verbond was al tijdens de Babylonische wegvoering verdwenen. Op een Joodse sjekel uit de jaren 132-135 na Chr. is een afbeelding te zien van de voorgevel van de tempel met twee pilaren, Jachin en Boaz.

Slechts zes jaar na de voltooiing ervan, in het jaar 64, werd in 70 de tempel door de Romeinen onder leiding van Titus verwoest. In Rome staat nog de triomfboog van Titus als herinnering hieraan. De Westmuur, die oorspronkelijk onderdeel was van de gigantische muur die het plateau waarop de tempel stond omringde en ondersteunde, bleef staan en is het enige wat nog aan de tempel herinnert. Deze werd een traditionele plaats om de verwoesting van de tempel te betreuren en te bidden voor de wederopbouw ervan evenals voor persoonlijke gebeden, en wordt daarom ook wel de Klaagmuur genoemd

Nadruk op de Eucharistie

In de 2de eeuw werd de Maaltijd van de Heer/Eucharistie gescheiden van het Liefdesmaal (Agape viering). Hierbij kunnen meerdere factoren een rol gespeeld hebben, maar het resultaat was dat de viering van de Maaltijd van de Heer niet meer onderdeel was van een 'gewone' maaltijd.

Het woord Eucharistie betekent dankzegging (zie Lukas 22:16). Bij de instelling van de Eucharistie duidde Jezus Christus het Joodse ritueel om, Hij vulde zichzelf en zijn heilswerk in als betekenis. Na de opstanding komt die duiding pas tot zijn recht.

Door het ritueel van de Maaltijd van de Heer ontving de Christen geestelijke voeding. De Eucharistie was de actualisatie van de doorbraak in Christus. Door hieraan deel te nemen kreeg de Christen deel aan zijn lijden maar ook al een voorsmaak van zijn opstanding."

De deelname aan de Maaltijd van de Heer werd niet gezien als een herdenking maar als een actualisatie, als brandstof die de vlam van vernieuwing gaande hield.

Hierbij kregen de instellingswoorden een centrale rol en werden ze het centrum van het tafelgebed. Deze nadruk werd bijvoorbeeld uitgesproken door Justinus Martelaar, ca 150 A.D., die zei: "Want wij ontvangen deze zaken niet alsof ze gewoon voedsel en drinken zijn... het voedsel waarover de dankzegging is uitgesproken wordt het vlees en bloed van de vleesgeworden Jezus om ons vlees en bloed te voeden." Justinus noemde dit eten Eucharistie, dankzegging of zegening, net als hij de afwassing bij de doop "verlichting" noemde. Voor hem was het een echte en een krachtige handeling van God. Daarom beschouwde Ignatius (Bisschop van Antiochië in A.D. 67, overleed 107 A.D), "de Kerk als een Eucharistische vereniging waarin ze alleen hun ware aard realiseerden als ze de Maaltijd van de Heer vierden en zijn Lichaam en Bloed ontvingen in het sacrament."

De Christelijke vorm van eredienst

Aan het eind van de 1ste eeuw is er in alle regionale varianten een elementaire structuur te ontdekken die gangbaar geworden was. De eredienst aan God richtte zich op Jezus Christus en de Tafelgemeenschap met Hem. In de evolutie bleef ze trouw aan haar oorsprong in de Joodse eredienst die de Heer zelf had in praktijk gebracht en die door God was geopenbaard. Het vergoten bloed van stieren of gieten was niet langer de essentie. Dit offer werd vervuld voor altijd in het Lichaam en Bloed van Jezus Christus, dat nog altijd essentieel is voor het leven van de Kerk in de Heilige Eucharistie (transsubstantiatie). Toen de levens van de Apostelen waren geëindigd, werd de verantwoordelijkheid overgedragen aan de volgende generatie, en werd de aanbidding van God opgericht. De basisvorm van de Liturgie was ingesteld, om verfijnd te worden in de komende jaren, maar nooit zijn basisvorm en betekenis te veranderen.

De grote structurele verandering in de ontwikkeling van de Christelijke eredienst had plaatsgevonden voor het einde van de 3de eeuw. Tot die tijd was het niet ongebruikelijk dat de Christelijke eredienst nog twee gescheiden delen had, de Synaxis (direct ontleend aan de Synagoge ) en de Maaltijd van de Heer. De Maaltijd van de Heer/Eucharistie was alleen voor gelovigen. Gaandeweg werden de twee één. Tegen het eind van de 6de eeuw was het gescheiden houden van de aparte onderdelen ongebruikelijk geworden. De twee onderdelen hadden enige op elkaar lijkende en overlappende gedeelten, die in elkaar geschoven werden. Voor de synthese, hadden de Synaxis en de Eucharistie de volgende onderdelen:"

In de Oosters Orthodoxe Kerk en de Westers Katholieke Kerk werden deze twee samengevoegd met liturgische verrijking zoals het toevoegen van gezangen, het uitbreiden van litanieën, en de toevoeging van de geloofsbelijdenis van Nicea. De bewoordingen varieerden, maar de structuur was hoogstwaarschijnlijk ook al in de 1ste eeuw aangegeven. De Synaxis lijkt veel op de Synagoge dienst. En de Eucharistie is bijna identiek aan de Eucharistie in Rome in 150 A.D. die Justinus Martelaar beschrijft in zijn Eerste Apologie. 

27-12-2018 om 13:50 geschreven door claudia  

Van de site van Noeme Willem Visser : kijk naar zijn prachtige site http://noemewv.nl/CVNWV.htm over de liturgie en de gezangen : heel leerrijk!!! Hier en daar een verduidelijking van wikipedia.

Wat is liturgie of eredienst?

Het woord is afgeleid van het Oudgriekse woord λειτουργία (leitourgia), dat "het werk van het volk" betekent.

Vroege christendom

Het gebruik in de Kerk is ontstaan doordat dit gebruik vaak wordt genoemd in de Griekse vertaling van het Nieuwe Testament (vb. in Handelingen 13:2) Het is een collectief werk dat samengekomen gelovigen verrichten door lof en eer te brengen aan God. Het verwijst hier naar een openbare en welbewuste duidelijk omschreven ceremonie. Later wordt het woord gebruikt om de vieringen van sacramenten aan te geven in de religieuze bijeenkomsten van Christenen. Deze vieringen worden voorgegaan door een priester of voorganger en zijn helpers. Het bestaan van een hiërarchie van bisschoppen, priesters en diakens is reeds uit die tijd bekend.

Overzicht Vroeg-Christelijke eredienst

De Vroeg-Christelijke Liturgie had zijn oorsprong in, en ontleende zijn vormgeving grotendeels aan de Joodse Liturgische Praktijk van de eerste Christenen.

Algemeen: vaste vormen
De vroege Christelijke Kerk was vanaf het begin een liturgisch kerk omdat de Joden gewend waren aan vaste vormen (met mogelijke variatie) in de eredienst. Het Nieuwe Testament verhaalt allerlei voorbeelden van liturgische praktijken, van traditionele Joods praktijken (zoals dat Petrus en Johannes naar de Tempel gaan omdat het het uur van het gebed was) tot Christelijke liturgische eredienst (waarbij ervan uitgegaan kan worden dat de vroege Christenen samenkwamen en eredienst hielden volgens de Joodse traditie en daar hun eigen accenten aan gaven, zoals de duiding van het breken van het brood en het drinken van de wijn in de Maaltijd van de Heer).

Improvisatie binnen vaste kaders
Er wordt vaak gedacht dat de Nieuw Testamentische eredienst spontaan en geïmproviseerd was. Dit is niet waarschijnlijk omdat in de gewoonten van die tijd vaste traditionele formuleringen een hoofdrol speelden. Eigen inbreng van de gelovigen was dan ook eerder volgens gewoonteregels dan compleet spontaan. De "orde" die gebruikt werd gebruikte vormen en formuleringen uit de heilige Schrift. De Oosters Orthodoxe Kerk en in minder mate de Westerse Rooms Katholieke Kerk hebben dit principe van continuïteit soms zelfs als onveranderbaarheid opgevat.

Oorsprong

Vroeg Christelijke eredienst had zijn oorsprong in Joodse vorm en praktijk. De volgelingen van Jezus begonnen niet met iets nieuws, evenmin als Jezus. Ze baden als Joden en hielden hun eredienst als Joden. De eerste Christenen waren Joden die Jezus Christus erkenden als de beloofde Messias en de eredienst die ze hielden volgde de gebruikelijke Joodse vormen. Daarom zien we in het Nieuwe Testament dat de eerste Christenen hun Joodse religieuze praktijken voortzetten, terwijl ze ook op Jezus Christus gerichte praktijken ontwikkelden. Het nieuw geduide maaltijdritueel dat ingesteld was bij het Laatste Avondmaal van Jezus met zijn discipelen werd in de vroege Kerk aanvankelijk afzonderlijk gevierd.

Deze continuïteit van Tempel naar Synagoge tot de vroeg-Christelijke Kerk maakte het mogelijk dat de Christelijke Kerk aan het eind van de 1ste eeuw als een hoog ontwikkelde liturgische vorm had.

Continuïteit

Continuïteit is een opvallend kenmerk van de kerken die zich aansluiten bij de liturgische traditie van het oosten of het westen. De Oosters Orthodoxe Kerk praktiseert de continuïteit zelfs in de vorm van een soort onveranderbaarheid. De Westerse Rooms-Katholieke Kerk deed dit voor de hervormingen van het Tweede Vaticaanse Concilie ook, maar oriënteerde zich toen sterk op de vroegste bronnen, waarbij bleek dat de onveranderbaarheid maar schijn was en er veel veranderd was. De Oosters Orthodoxe Kerk is we getypeerd als "vastbesloten om trouw te blijven aan het verleden, met gevoel voor de levende continuïteit met de Oude Kerk". Deze toewijding om het evangelie te beschermen en om de blijde boodschap en de lof van God in stand te houden komen voort uit de overtuiging dat het geloof aan Christenen gegeven werd door Jezus Christus. Als Christenen "apostolisch" willen zijn, dan moeten ze tot dezelfde kerk behoren die Jezus Christus stichtte, die in de eerste eeuw tot stand kwam. Een Orthodoxe theoloog voerde aan dat "op een bepaalde manier alle Christenen tijdgenoten van Jezus Christus moeten worden..." En dat "de 20ste eeuw niet een absolute norm is , maar de apostolische 1ste eeuw wel."

C.S. Lewis herkende de continuïteit van de eredienst als een erg belangrijk en erg waardevol kenmerk uit praktische overwegingen. Hij ging zo ver dat hij zei dat eredienst moest zijn als een oude schoen; iets dat past, en niet steeds gewenning vergt, iets dat je niet steeds opvalt. Hij eindigt te zeggen "De perfecte kerkdienst is de kerkdienst die zelf geen aandacht krijgt, waar onze aandacht naar God gaat."

De muzikale vormen van vroege Christelijke eredienst waren aanvankelijk Joods, zoals het psalmodiëren van de psalmen. Toen de heidenzending begon, gingen de Christenen ook gebruik maken van Griekse muzikale vormen. De taal in de eredienst werd het Grieks, de algemene taal van het Romeinse Rijk. Geleidelijk kwamen Griekse muzikale vormen en Griekse muziektheorie de Kerk binnen. Binnen twintig tot veertig jaar waren Joodse en Griekse vormen beide te vinden in de Christelijke eredienst, de basisvorm van de Joodse Synagogedienst werd aangehouden (hoewel die uiteindelijke synagogedienstvorm pas later gedocumenteerd is). Binnen honderd jaar werd de muzikale stijl overwegend Grieks, naarmate de Kerk zich verspreidde over het Romeinse Rijk en leefde in een Griekstalige cultuur. Sommige Joodse vormen, zoals het psalmodiëren van de psalmen, bleven in gebruik. Nadat het Christendom officieel toegestaan werd in de 4de eeuw, ontwikkelde deze muzikale stijl zich tot de Byzantijnse Muziek. Byzantijnse muziek werd wijd en zijd in de Kerk gebruikt tot in de 7de en 8ste eeuw.

Hoewel Griekse muziek overheersend was, was het niet de enig gebruikte vorm. In Egypte was er een duidelijk andere vorm, net als in andere (vooral verafgelegen) delen van het Romeinse Rijk. Als er echter sprake is van een norm, dan was dat de Byzantijnse muziek. De twee vroegste Christelijke hymnes, "Foos hilaron" (genoemd door Justinius rond 150 A.D.) en een "Hymne aan de Heilige Drieëenheid" (uit Oxyrrhyncus, Egypte, waarschijnlijk midden 4e eeuw), zijn duidelijk Grieks in muzikale vorm.

De term "vroeg Christendom" betreft meestal de tijd voordat het geloof toegestaan werd door Keizer Constantijn. Theologische ontwikkelingen traden op, ketterijen werden afgewezen naarmate de Kerk meer zicht kreeg op de implicaties van wat er in leven en werken van Jezus Christus was gebeurd, onder leiding van de apostelen en hun opvolgers. Hun eredienst ging hun nieuwer begrip weerspiegelen. De vroegste kerk had twee diensten op de sabbat: een avondmaaldienst en een "Synagoge-achtige" dienst. Gaandeweg werden deze gecombineerd. 

Ontwikkeling van de Christelijke Eredienst

De Oud Testamentische Basis voor de Christelijke Eredienst

Joden hadden ten tijde van Jezus Christus al een traditie van eredienst van zo'n 1500 jaar. Hun geschiedenis was vol met omgang met God die hen riep om Zijn volk te zijn en van wie ze in hun heilige geschriften speciale instructies overleverden ten aanzien van de offerdienst. Hier wordt een patroon getoond dat claimt een weerspiegeling te zijn van de hemel. Deze specifieke vormen van eredienst werden het eerst gezien in de Tabernakel van de vroege Israëlieten en werden vervolmaakt in de Tempeldienst later in Jeruzalem.

1 De eredienst aan God in de Tempel in Jeruzalem was het eerste en meest prominente brandpunt van de Joodse eredienst, deze omvatte de vorm en regelmaat van gebeden en offers.

2 Het Jodendom heeft altijd een constante cyclus van gebeden, zegeningen en maaltijden gekend: dagelijks, wekelijks, maandelijks en jaarlijks. Deze vormden het tweede brandpunt van de Joodse eredienst. In de standaardvorm omvatte het een religieuze praktijk op de dagelijkse gebedsuren en op de jaarlijkse hoogfeesten. De hoogfeesten incorporeerden de offerdienst in de Tempel en inhoudelijk had de Messiaanse verwachting erop een plaats. Deel van deze maaltijden was het "breken van het brood" en de "zegening van de beker", en kende parallellen met zowel de offerdienst in de tempel als het messiaanse feest.

Zoals Fr. Louis Bouyer stelt, "De synagogale eredienst had al vóór Christus zijn noodzakelijke complement in het ritueel van de maaltijden: het familie maal, en nog beter, ten minste ten tijde van Christus, de maaltijden van die gemeenschappen van de gelovigen die samengekomen waren door een gemeenschappelijke messiaanse verwachting..."

Er was een "maaltijd liturgie" voor de gebeden bij de maaltijden en in principe waren deze vereist voor elke maaltijd. De gebeden kregen het grootste belang bij de maaltijden op de hoogfeesten. De hele structuur van het Laatste Avondmaal zoals Lukas die weergeeft weerspiegelt de maaltijd liturgie zoals die gepraktiseerd werd binnen het Jodendom in die tijd. Deze maaltijd gebeden en hun structuur droegen direct bij aan de vormgeving van de viering van de Maaltijd van de Heer door de vroege Christenen.

3 Het derde en latere brandpunt van de eredienst was dat van de synagoge. Voor de doorsnee Israëliet was de Tempel enkel de eigen plaats van eredienst op bepaalde dagen van het jaar en het was in het bijzonder de plaats van de offerdienst. Tijdens de Babylonische ballingschap was eredienst in de Tempel onmogelijk. Een nieuwe vorm van eredienst ontstond, een vorm met het patroon van de tempeldienst maar zonder de daar voorgeschreven offers en met een sterk didactisch element: onderwijzing en herinnering. Deze twee elementen van de Joodse eredienst — in de synagoge en de tempel — vormden samen de basis van de vorm of orde van de liturgie voor de vroege Christelijke Kerk.

Naast de structuur of orde die het vroege Christendom meenam uit de eigen Joodse traditie kan men ook de al bekende cycli van de liturgie vinden — de dagelijkse, wekelijkse, maandelijkse en jaarlijkse cycli van de eredienst, die ook al deel waren van de Joodse traditie (zie het Oude Testament). Handelingen 2:46 zegt: "Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde.". De Apostelen vervolgden hun Joodse eredienst praktijken in de Tempel en braken dagelijks het brood. Dit laatste lijkt te wijzen op het dagelijks vieren van de Maaltijd van de Heer. Deze regelmaat wordt bevestigd in Handelingen 3:1 waar Petrus en Johannes naar de tempel gingen omdat het het uur van het gebed was. Niet alleen vervolgden zij de praktijk van de Joodse eredienst, zij hielden ook de liturgische cyclus aan van dagelijkse gebeden op vaste tijden van de dag naast de hoogfeesten.

Christelijke eredienst vertoonde zo een op Christus gericht patroon dat de traditionele structuur en inhoud van de synagoge-eredienst en van de tempeldienst in belangrijke mate bewaarde, erfenis van wat in het eerste deel van de Heilige Schrift al doorgegeven werd als Goddelijke inzetting. Binnen deze basisstructuur vinden we de Oud en Nieuw Testamentische praktijken van de doop en de Paasmaaltijd die de Maaltijd van de Heer werd (de twee door Jezus Christus zelf volgens de evangeliën expliciet ingestelde sacramenten) en de belangrijkste van de traditionele Joodse religieuze feesten (Pasen en Pinksteren).

De Vorm van de Tempel Dienst

De continuïteit van tempel en synagoge eredienst praktijken karakteriseerde de vroege Kerk en de synagoge vorm werd de basis eredienstvorm voor de Christelijke Kerk. Deze structuur werd al tijdens de Nieuw Testamentische periode aangenomen, terwijl de Kerk nog als een Joodse richting beschouwd werd, een messiaanse sekte die in Jezus Christus geloofde. De fixering van deze vorm vond plaats nog voor er niet-Joden in de Kerk toegelaten werden en voor de verspreiding van het evangelie buiten Judea. Deze basisstructuur moet dus al aangenomen zijn toen de 'heiden zending' begon rond 38 A.D.

Betreffende de Tempeldienst zijn twee zaken belangrijk om te beseffen: 1. De tempeldienst was offerdienst. Het ritme van het geestelijk leven werd gevormd door het vieren van de religieuze feesten met hun bijbehorende offers, waarvoor in de heilige geschriften (in Exodus en Leviticus) gedetailleerde instructies te vinden waren. 2. de aardse eredienst wordt gezien als een weerspiegeling van de hemelse eredienst.

De Bijbel geeft beelden van hoe de hemelse eredienst eruit zou zien. Die vinden we bijvoorbeeld in Jesaja 6, Daniel 7, en Openbaringen 4 en 5. Door sommigen wordt er van uitgegaan dat de aardse eredienst op grond van zulke visioenen werd vorm gegeven, anderen gaan ervan uit dat de beeldvorming in deze visioenen gebruik maakte van de voorhanden religieuze beelden. Exodus 25 tot 27 geeft gedetailleerde informatie over de aard van de tempeldienst, compleet met de opbouw en aankleding van de tempel (met maten), instructies voor de bouw van de Ark, de aankleding van de Tabernakel, details van de priestergewaden, het gebruik van wierook, de aanwezigheid van een altaar, de dagelijkse offers, het gebruik van zalfolie en het gebruik van beelden. 

Exodus 25:17 begint met God's opdracht de Ark van het Verbond te maken, met gedetailleerde instructies. Dit omvat ook de opdracht om twee cherubijnen van goud te maken. "Daar zal ik je ontmoeten, en vanaf die plaats, boven de verzoeningsplaat, tussen de twee cherubs op de ark met de verbondstekst, zal ik met je spreken en je alles zeggen wat ik van de Israëlieten verlang". De genadezetel, of Ark van het Verbond werd gezien als "de lege troon waar niets te zien was, op deze troon was God aanwezig — het enige object dat aanbeden werd in Israël... God sprak van tussen de cherubijnen — onzichtbaar aanwezig op zijn troon — tot Mozes, Aaron, Samuel ... tot Zijn volk. Hier werd het bloed van de verzoening elk jaar gesprenkeld."

De originele Ark, die verdween in het ballingschap, bevatte de Stenen Tafelen van de Wet. Dit werd aanzien zowel als de plaats van het offer en de plaats vanwaar God sprak – de plaats van communie. Dit is een van de redenen dat men in de Orthodoxe Kerken twee cherubijnen aantreft achter het altaar waarop het brood en de wijn worden geconsacreerd om het Lichaam en Bloed van Jezus Christus te worden, die werd geofferd voor de mensheid. En tussen en voor hen is het altaar waarop de communie plaatsvindt in de Eucharistie. Verder staan op het altaar 7 kandelaars (zoals de 7 armige Joodse kandelaar, de Menorah), het licht dat het teken van aanwezigheid van God is. Sommige van deze elementen bleven in de Westerse Rooms-Katholieke Kerken, tot het Tweede Vaticaans Concilie.

Offer in de Christelijke Eredienst

Deze elementen constitueerden de manier waarop eredienst en offerdienst vastgelegd waren in de heilige schriften in Israël. Het offer stond centraal: het offer van een dier om gunstig te stemmen en te verzoenen (eerherstel te bieden) voor de zonden van Gods volk. De vroege Kerk geloofde dat de offerdood van Jezus Christus en Zijn opstanding alle tempelofferdienst verving. In zijn zelfoffer wordt Jezus Christus de genoegdoening voor alle zonden van de mensen; Hij is het Lam van God, die de zonden van de wereld wegneemt (Johannes 1:29). Daarna was er voor Christenen geen noodzaak meer voor extra offers. Het Goede Nieuws van Jezus Christus is dat zonden vergeven zijn in Hem, en in Hem zijn Christenen verzoend met de Vader.

Waarom dan doorgaan met de gewoonten en rituelen van de Tempel? Omdat ze naast offerdienst ook gemeenschap omvatten en omdat ze door de Heilige Schrift voorgeschreven waren. En omdat de tempeldienst vervuld is door Jezus Christus gaat de Christelijke eredienst altijd door, op aarde en in de hemel voor de troon van God. Aardse eredienst heeft een band met de eredienst van het voorgeslacht dat samen met de engelen verenigd is in de hemelse eredienst.

Hebreeën 8 beschrijft bijvoorbeeld de rol van Jezus Christus als de hemelse Hogepriester in tegenstelling met het Oud Testamentische priesterschap. En 'liturgie' is het woord dat beschrijft wat de Hogepriester doet. De passage luidt vanaf het eerste vers als volgt: "De kern van mijn betoog is dat wij een hogepriester hebben die in de hemel plaatsgenomen heeft aan de rechterzijde van de troon van Gods majesteit en die de dienst vervult in het ware heiligdom, de tent die door de Heer en niet door mensenhanden is opgericht. " (8:1,2). De eredienst van de hemel, de liturgie, is door God zelf gevestigd. De brief aan de Hebreeën gaat dan laten zien dat wat op aarde gedaan wordt zijn patroon moet ontlenen aan de hemel — zowel in het Oude als in het Nieuwe Verbond. Letterlijk: " Maar Jezus is dus aangesteld voor een eerbiedwaardiger dienst (liturgie), in die zin dat hij bemiddelaar is van een beter verbond, dat zijn wettelijke grondslag heeft gekregen in betere beloften." (8:6).

Volgens de Bijbel is er eredienst in de Hemel en moet die ons patroon vormen. Het oorspronkelijke Griekse in elke belangrijke vroege tekst is 'leitourgos'. Het betekent liturgie, eredienst, op God gericht dienstwerk. Het is duidelijk waarom de vroege Christenen doorgingen met hun religieuze praktijk rond synagoge en tempel. Zij zagen eredienst als een Goddelijke inzetting die vervuld was door Jezus Christus; in Hem was alles wat God in het Oude Testament had beloofd vervuld. Het was vanzelfsprekend dat in hun eredienst aan God door Jezus Christus de gelovigen de vormen die naar zij geloofden door God zelf aangereikt waren bleven gebruiken.

Er was echter één belangrijke wijziging. De dierenoffers van het Oude Testament waren overbodig geworden door het dienstwerk van Jezus Christus. Ze voltrokken hun eigen traditionele liturgie zoals voorgeschreven in de Heilige Schriften. Die traditionele liturgie maakte het werk van God in Jezus Christus begrijpelijk. De Oud Testamentische eredienst praktijk, nu vervuld en een nieuwe zin gegeven in Jezus Christus, werd de kern van de Christelijke Eredienst als deel van het Nieuwe Verbond.

Vroege Eredienst in Antiochië

Als men zich realiseert dat Joodse eredienst liturgisch was en de eredienst structuur leverde voor de vroege Kerk, en het Nieuwe Testament met het oog hierop leest, dan wordt een andere kant van de zaak duidelijk. De vroegste en duidelijkste verwijzing naar de liturgie is te vinden in Handelingen, het boek dat het begin en de groei van de vroege Kerk verhaalt. De kerk te Antiochië was de eerste niet-Joodse kerk buiten Jeruzalem, gevestigd rond 38 A.D. toen Barnabas gezonden werd om daar te onderwijzen (Handelingen 11:25 v.). Handelingen 13 beschrijft het uitkiezen van Barnabas en Paulus voor de eerste zendingsreis. Dit zal rond 46 A.D. plaatsgevonden hebben in wat toen een stabiele en goed gestructureerde gemeenschap van gelovigen was.

Lukas verhaalt dat de roeping van Paulus en Barnabas het werk was van de Heilige Geest en dat deze plaats vond tijdens de "liturgie". De tekst zegt: "Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden (leitourgounton) voor de Heer, zei de heilige Geest tegen hen: ‘Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die ik hun heb toebedeeld.’ "(Hand. 13:2). Lukas was arts en goed opgeleid. Hij zegt dat de gemeenschap samengekomen was in de traditionele rituele eredienst, ondersteund door vasten, toen de Heilige Geest sprak. In 46 A.D. gebruikte deze vroege Kerk kennelijk de traditionele maar Christelijk ingevulde liturgie. Dit was binnen zestien jaar na de opstanding van Jezus Christus. De continuïteit van de eredienst tussen het Oude en Nieuwe Verbond lijkt hier duidelijk aanwezig.

Joodse bestanddelen van de Christelijke Eredienst

De vorm van de eredienst in de synagoge

De meeste geleerden zijn het er over eens dat de structuur van de Christelijke eredienst bijna direct afgeleid is van de Synagogale vorm van Joodse eredienst. Het belang van de synagoge voor de Joden was vanwege een historische gebeurtenis, de Babylonische ballingschap. Zonder Tempel om eredienst en offerdienst in te houden waren vrome Joden gedwongen om bijeen te komen rond hun oudsten en te luisteren naar het woord van God, om onderwijzing te ontvangen en voor de eredienst aan God. Deze vorm werd behouden en consolideerde na terugkeer uit de ballingschap en werd een normaal onderdeel van het Joodse religieuze leven. De basis was ontleend aan de Tempeldienst, en de diensten werden op dezelfde tijden gehouden als de Tempeldiensten.

De bouw en inrichting van een doorsnee synagoge geeft een indicatie van wat er plaatsvond. Er waren duidelijke kenmerken. De eerste was de zetel van Mozes, die weergegeven werd door de zetels waarop de rabbi's zaten. Deze zetels stonden op een verhoogd platform dat bema genoemd wordt, dat centraal was in de synagoge. Elke synagoge had een Ark, die beschermd was door een voorhangende doek en waarvoor een zevenarmige kandelaar brandde— de Menorah. "De Ark in de synagoge bevatte de Schriften en verwees naar de Ark van de Tempel, zoals het gebouw ook gericht was op Jeruzalem. Het uiteindelijke brandpunt van de synagogale eredienst was het Heilige der Heiligen in Jeruzalem, net zoals het brandpunt van de eredienst in de Tempel het Heilige der Heiligen was."

synagoge

Lukas vertelt dat Jezus gewend was naar de synagoge te gaan en dat hem gevraagd werd de profeet Jesaja te lezen (Lukas 4:16-30). Alfred Edersheim reconstrueert de typerende volgorde: "Bij binnenkomst in de synagoge, of misschien al eerder vroeg de overste van de Synagoge Jezus op te treden als Sheliach Tsibbur (de vertegenwoordiger van het volk). Want, volgens de Mishnah, werd van de persoon die het gedeelte van de profeten las in de synagoge verwacht dat die ook voorging in de gebeden... Jezus beklom de Bema en begon de dienst, staande achter de lessenaar, met gebed. De volgende gebeden werden later in de Joodse traditie aan het begin gebeden:

"Gezegend zijt Gij, O Heer, Koning der wereld, Die het licht gevormd heeft en de duisternis geschapen, Die vrede geeft en alles schept; Die genadevol licht aan de aarde geeft en aan wie er op wonen, en in Uw goedheid dag en nacht het werk van de schepping vernieuwt. Gezegend zij de Heer onze God omwille van de glorie van zijn handwerk, en omwille van de licht gevende lichten die hij gemaakt heeft tot zijn lof. Gezegend zij de Heer onze God, die de lichten gevormd heeft.

Met grote liefde heeft U ons liefgehad, O Heer onze God, en met veel overvloedig erbarmen heeft U zich erbarmt over ons, onze Vader en onze Koning. Omwille van onze vaderen die op U vertrouwden, en Gij onderwees hen in de regels van het leven, ontferm U over ons en onderwijs ons. Verlicht onze ogen in Uw Wet; doe onze harten hechten aan uw geboden; verenig onze harten om uw Naam lief te hebben en te vrezen, dan zullen we niet te schande komen te staan, voor eeuwig. Want Gij zijt een God Die redding bereidt, en die ons waarlijk nabij Uw Grote Naam gebracht heeft zodat wij U en Uw Eenheid liefdevol prijzen. Gezegend zij de Heer, Die in liefde zijn volk Israël koos.”

Hierna volgde (ten minste in de latere gebedenboeken) het Shema (een soort geloofsbelijdenis), bestaande uit drie passages uit de Pentateuch. Na dit gebed nam wie voorging (althans volgens de latere gebedenboeken) plaats voor de ark en reciteerde zegeningen. Hierna werden bij de dag passende gebeden gezegd. Na dit liturgische deel naderde de overste van de synagoge de Ark en haalde de Wetsrol tevoorschijn. Op de Sabbat werd door ten minste zeven personen een opeenvolgend deel van de Wet gelezen, altijd meer dan drie verzen, gevolgd door een gedeelte uit de Profeten. Daarna volgde de uitleg.

Hoewel de vondst in de Genizah van Cairo duidelijk maakt dat de bewoordingen veel minder vast lagen dan voorheen gedacht werd, is het mogelijk dat de volgende rubrieken al wel bestonden:

1.   Een serie gebeden aan het begin van de dienst, met responsen van de gemeente.

2.   De Belijdenis. Na de openingsgebeden volgde een belijdenis van God's trouw tegenover de ontrouw van de mensen.

3.   Voorbede.

4.   Schriftlezingen volgens een rooster..

5.   Uitleg en toepassing

6.   Zegening.

Vroeg-Christelijke kerken leken op de Joodse synagogen. In de oudste Syrische kerken die opgegraven zijn is de zetel van Mozes de zetel van de bisschop geworden, en de halfronde bank die er om heen staat is de zitplaats van de Christelijke priesters. Net als in de synagoge zijn ze in het midden van de gemeente gesitueerd. De bema is ook daar, niet ver van de Ark met de Schriften, die nog steeds op zijn oude plaats is, niet ver van het einde, maar enige afstand van de apsis. Er is nog steeds een voorhangsel en de kandelaar staat er nog naast. De apsis is echter niet meer naar Jeruzalem gekeerd, maar naar het Oosten, een symbool van de verwachting van de wederkomst van Christus. In de Syrische kerk bevat deze naar het oosten gerichte apsis nu het altaar, waar een tweede doek voor hangt ten teken dat daar iets heiligs zich afspeelt.

Het Paasfeest

Het paasfeest is een voorbeeld van een Joodse eredienstpraktijk die door het sterven en opstaan van Jezus Christus een nieuwe duiding kreeg die centraal staat in het Christendom. Op het Paasfeest, één van de drie hoogfeesten van Israël, vierde het volk zijn verlossing door God uit de slavernij van Egypte. Het feest omvatte het offer van een lam in de voorhof van de Tempel, en het deelnemen aan de sedermaaltijd waarbij een deel van het geofferde lam genuttigd werd. Dit lam deed herinneren aan de lammeren die in Egypte geslacht werden; hun bloed werd op de deurposten en dorpels aangebracht om de vernietigende engel tegen te houden. Meer dan enkel symbolisch, zorgt dit geofferde lam weer een jaar lang voor de verlossing van het Godsvolk, terwijl de sedermaaltijd het verhaal levend hield en een soort tafelgemeenschap vormde tussen God en mensen. Om het paasfeest in relatie tot de tempel te kunnen vieren probeerde elke vrome Jood dit zo vaak mogelijk in Jeruzalem te vieren.

Jezus was Jerusalem binnengegaan voor Pasen om zijn laatste avondmaal met zijn discipelen te vieren. Ze vroegen om instructies voor het bereiden van het Paasmaal (Joh. 13:1 en Mt. 26:17), en hij liet ze de voorbereidingen treffen in de bovenzaal. Tijdens dit Paasmaal geeft Jezus een nieuwe duiding eraan door de woorden die overgeleverd zijn als de inzettingswoorden van het avondmaal.

Maar het avondmaal dat Jezus en zijn discipelen vierden was niet de normale sedermaaltijd die immers niet op donderdagavond maar op vrijdagavond, de vooravond van de Sabbat plaatsvond.

Omdat het laatste avondmaal plaats vond op Donderdagavond, de dag voor het Paasfeest, was er geen geslacht lam uit de Tempel. Volgens Johannes vond de dood van Jezus plaats op vrijdag terwijl de lammeren geslacht werden in de Tempel (Joh. 18:28). Jezus werd inderhaast gekruisigd op Golgota opdat men met een schone lei met het Paasfeest zou kunnen beginnen op de vooravond van de Sabbat (vrijdagavond).

Lukas vertelt dat Jezus zijn discipelen aan tafel zei: "Ik heb vurig begeerd dit Pascha met u te eten, eer ik lijd. Want ik zeg u, dat ik het voorzeker niet meer eten zal, voordat het vervuld is in het koninkrijk Gods." (Lukas 22:15-16).

De lammeren die in de Tempel geslacht werden waren onderdeel van het Oude Verbond; het Lam geslacht op het kruis is het Nieuwe Verbond in Jezus Christus, de vervulling van de Wet en de Profeten. Jezus Christus, in het offeren van zijn Lichaam en Bloed, is plaatsvervanger van het offerlam. In plaats van het in de Tempel geofferde lam te delen, offert Jezus zichzelf op en doorbreekt de kringloop van de offercultus. Zo kreeg door het sterven en opstaan van Jezus Christus een Joodse eredienstpraktijk een nieuwe betekenis en werd de Oude Verbond vernieuwd tot Nieuw Verbond. Zo werd de sedermaaltijd getransformeerd tot Eucharistie. De vroege Christenen stelden dan ook dat de Eucharistie hen verloste van de dood en gemeenschap gaf met God. Verlossing en gemeenschap waren al kernpunten geweest en waren in Jezus Christus overweldigend bevestigd.

De Joodse Berakoth

Als het Laatste Avondmaal geen sedermaal was, wat was het dan wel. Er is wel gepoogd het te verbinden met de Joodse traditie van de berakoth. Dit Hebreeuwse woord betekent zegening. Net als het Griekse woord eucharistia is het in de eerste plaats een proclamatie van het wonderbaarlijke werk van God, en is het niet beperkt tot dankzegging voor de ontvangen gave.

Er zijn twee hoofdtypen berakoth in de Joodse traditie: "De ene is een korte formule die snel stereotype wordt en enkel bestaat uit lof en dankzegging, een 'zegening' in de engste zin. De andere is een meer ontwikkelde formule waarin het smeekgebed plaats heeft, hoewel steeds in een 'zegening' context. De eerste begeleidt elke actie van de vrome Jood van zijn ontwaken tot zijn inslapen. De tweede heeft zijn plaats in de Synagoge dienst ('s ochtend, 's middags, 's avonds) of in de maaltijdgebeden, in het bijzonder bij de laatste beker die door alle deelnemers gedeeld wordt."

Deze maaltijd berakoth werd van speciaal belang geacht voor het begrip van de ontwikkeling van de Eucharistie. In principe zou het vereist zijn voor elke Joodse maaltijd, en deel van de inhoud was de verwachting van het messiaanse feestmaal. De maaltijd werd voorafgegaan door verplichte reiniging van de handen, gevolgd door het drinken van de eerste beker wijn door iedere deelnemende persoon met de volgende zegening:

"Gezegend zijt Gij, Heer onze God, Koning van het heelal, die ons de wijn van de wijnstok geeft."

De maaltijd begon dan met de vader van het gezin, of de belangrijkste van het gezelschap, aan het hoofd, die het brood brak dat aan ieder gegeven werd met de volgende zegening:

"Gezegend zijt Gij, Heer onze God, Koning van het heelal, die het brood voortbrengt uit de aarde."

Na de maaltijd nodigde degene aan het hoofd met een beker wijn gemengd met water de anderen uit om te delen in zijn dankzegging met de woorden:

"Laat ons de Heer, onze God, dankzeggen."

En de aanwezigen antwoordden:

"Gezegend hij wiens vrijgevigheid ons voedsel gegeven heeft en wiens goedheid ons het leven gegeven heeft."

Daarna psalmodieerde degene aan het hoofd een serie berakoth (veelal drie), waarvan de eerste herinnerde aan Mozes en een zegening was vanwege de voeding. De twee herinnerde aan Jozua en was een zegening vanwege het beloofde land. De derde herinnerde aan David en Salomo en was een smeking dat het scheppende en reddende handelen van God vroeger zou voortgaan en vernieuwd worden en zijn uiteindelijke vervulling vinden in de komst van de Messias en de vestiging van het Koninkrijk van God. Fr. Bouyer is een van degenen die hier het patroon van de Eucharistie in herkennen.

Er werd vanuit gegaan dat de gebeden die pas in de loop van het eerste millennium opgeschreven werden, eeuwenlang onveranderd mondeling overgeleverd werden. Nu de vondst in de Genizah in Cairo heeft laten zien dat dat niet zo is, kunnen de Joodse tradities van later datum niet meer woordelijk van toepassing geacht worden op de tijd van Jezus.

Toch is het duidelijk dat de Eucharistie tegen de achtergrond van de toen heersende Joodse eredienst vorm kreeg en in het begin bijna uitsluitend qua nieuwe inhoud zich ervan onderscheidde.

Eredienst in de Vroege Kerk

De eerste Joden die geloofden in Christus hielden de traditie van hun voorouders in ere en namen deel aan de eredienst zowel in de Tempel als in de synagoge. Hier voegden zij typisch Joodse gebruiken toe, die in feite omgevormde Joodse gebruiken waren. Deze omvatten de Doop, de Viering van de Maaltijd van de Heer (de Eucharistie), de Agapè viering (gewone maaltijd met zegen), en andere. De doop bestond al in de Joodse religieuze praktijk (speciaal voor bekeerlingen) als een persoonlijke bekering. De Doop werd, net als de Maaltijd van de Heer, omgevormd zowel qua vorm als inhoud door Jezus Christus. De doop werd meer dan berouw om zonden, het gedoopt worden in de Naam van de Drieëenheid verleende ook vergeving en inlijving in het Lichaam van Christus, de Kerk. De Doop werd de eenmalige initiatierite waardoor men de H. Geest ontving en deel ging uitmaken van de Kerk.

Zo hielden de eerste Christenen de door de tempeldienst aangegeven gebedsuren en namen ze deel aan de eredienst in de synagoge. En op de eerste dag van de week kwamen ze op een andere manier samen.

Herkomst van de agapè-viering

De eerste christenen kwamen bij elkaar thuis, in de zogenaamde huiskerken, en brachten zelf brood en wijn mee (mogelijk ook andere gaven). Zij gaven dat af voor het begin van de viering of droegen het aan bij het klaarmaken van de Tafel. 

Slechts een deel van het meegebrachte brood werd gebruikt en wat overbleef kreeg een diaconale bestemming. Men vertelde elkaar verhalen over Jezus Christus en vierde er de agapè-maaltijd. (agapè is het griekse woord voor liefde). Een agapè-maaltijd drukt de liefdevolle verbondenheid uit van alle aanwezigen met Jezus Christus en met elkaar. Men sprak een eenvoudig dankgebed uit en vroeg daarmee Gods zegen over brood en wijn.

In een latere periode werd een onderscheid gemaakt tussen de gezamenlijke maaltijd en de rituele viering met offerkarakter en zegengebed. Tot het jaar duizend gebruikte men tijdens de viering brood dat ook thuis tijdens de maaltijd op tafel stond, later werd dit ‘gewone’ brood vervangen door hosties. Geleidelijk aan is het (eenvoudige) dankgebed uitgegroeid tot het eucharistisch gebed en ontstaat de vorm van eucharistie zoals wij die nu kennen.

27-12-2018 om 12:43 geschreven door claudia  

Heer we aanbidden U gedurende dit seizoen van Kerstmis.

Want een kind wordt ons geboren, een zoon wordt ons gegeven. De heerschappij rust op zijn schouders; men noemt hem: Wonder van beleid, Sterke God, Vader voor eeuwig, Vredevorst. 6Groot is de macht en eindeloos de vrede voor de troon van David, voor zijn koninkrijk; hij zal het stichten en stutten door recht en gerechtigheid van nu af en voor altijd. De ijverzuchtige liefde van Jahwe der legerscharen zal dit bewerken. (Jesaja 9:5-6)

We kiezen ervoor om U in het midden van ons gezinsleven te plaatsen en we vieren Uw geboorte. Houd ons ver van verstrooiing en entertainment en help ons U uit te nodigen in al onze gezinsactiviteiten. Leer ons bidden en help ons U te verheerlijken en aanbidden in ons gezin gedurende deze drukke tijd in het jaar, maar ook doorheen het hele jaar.

Geef ons de Geest van wijsheid en openbaring om Jezus waarachtig te kennen. (Efeziërs 1:17)

Dank U om Immanuel “God met ons” te willen zijn. Open onze ogen om dit elke dag te beseffen als we met anderen bezig zijn.

Wrok, gramschap, toorn, geschreeuw en gevloek, kortom alle boosaardigheid moet bij ons verdwijnen, zodat we goed zijn voor elkaar en hartelijk. We moeten elkaar vergeven zoals God ons vergeven heeft in Christus. (Efeziërs 4:32)

Toon ons creatieve wegen om buiten ons gezin lief te hebben en zorg te dragen voor anderen. Vervul ons met Uw overvloedige liefde voor degenen die dreigen verloren te gaan. Leer ons daden van goedheid te stellen voor degenen die in nood zijn. Moge ons gezin een verfrissing en licht zijn voor de anderen. We vragen U om redding te schenken aan degenen in ons gezin die U niet kennen. Open hun hart voor U grote liefde voor hen. Help ons Uw Waarheid te delen en Uw licht te zijn. U bent de Redder van de wereld. We houden van Uw Woord en kiezen om het Woord het middelpunt van ons gezinsleven te zijn.

Want het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard en dringt door tot het raakpunt van ziel en geest, van gewrichten en merg. Het ontleedt de bedoelingen en gedachten van de mens. (Hebreeën 4:12)

We verlangen om ons geestelijk in overeenstemming te brengen met U en met Uw Woord en dat elke dag. We willen bidden en een groter geloof en gehoorzaamheid tonen in ons leven voor Uw goddelijke Wil. We verheugen ons om Uw geboden te volgen zoals iemand die een grote rijkdom bezit. We overwegen Uw geboden en beschouwen Uw wegen. We zullen Uw Woord niet negeren. Open onze ogen zodat we wonderbaarlijke dingen zien in Uw wet. We lopen op het pad van Uw geboden, want U hebt onze harten bevrijd. (Psalm 119)

Leer ons om Uw Woord te verkondigen zowel in ons gezin als bij onze vrienden, school en werkplaats. Help ons de profetische beloften te verkondigen en de goddelijke wetten. We willen de levengevende kracht van Uw Woord ervaren op dagelijkse basis in ons gezin. Toon ons de waarheid van Uw Woord en breng het tot leven door ons gebed.

Moge Jezus ons innerlijk oog verlichten om te zien, hoe groot de hoop is waartoe Hij ons roept, hoe rijk de heerlijkheid van zijn erfdeel temidden der heiligen en hoe overgroot zijn macht in ons is die geloven. (Efeziërs 1:18-19)

In Jezus’ naam. Amen.

27-12-2018 om 06:42 geschreven door claudia  

12/12 Maria, Moeder van de Kerk

Gegroet, mijn lieve kinderen. Jullie denken aan mij in deze tijd, in mijn feesten en verschijningen. Daarom vraag ik jullie: open jullie hart aan mij, zodat ik het kan vullen met de zegeningen van mijn Zoon. Nu meer dan ooit moeten jullie dicht bij de H. Eucharistie zijn.

Zonder het leven dat Jezus geeft met zijn Lichaam, zullen jullie verloren gaan. Ja, mijn kinderen, het ware leven is niet dat van het lichaam, maar het geestelijk leven dat nooit eindigt. Net zoals jullie je sterfelijk lichaam voeden, moeten jullie nog meer de Geest voeden, die jullie zal toelaten om in het eeuwig leven binnen te gaan.

Lieve kinderen, de liefde die God voor jullie heeft is onvergelijkbaar met iets. Zoek om deze grote liefde te verdienen. Vecht tegen Satan, die jullie nooit alleen laat, die de mensheid wil vernietigen – en jullie laten hem dikwijls doen.

Luister niet naar hem in bekoringen. Weersta hem. Wat hij jullie toont als wenselijk is exact wat voor jullie de poorten van de hel opent.

Mijn kinderen, zorg ervoor dat het niet te laat is. Kom regelmatiger naar mij. Mijn Zoon luistert en zegent jullie verzoeken, vooral wanneer ze uit de grond van jullie hart komen.

Bid voor zijn Lichaam in aanbidding, laat Hem jullie moeilijkheden weten. Hij zal naar jullie luisteren en het verhoren als jullie het vragen voor het goed van jullie gezinnen. Lieve kinderen, het gezin werd zwaar op de proef gesteld. Er is in het gezin geen onbaatzuchtige liefde meer. Er is geen eenheid meer, uit gebrek aan liefde.

Ik zeg het jullie, jullie hebben nog tijd. Vertrouw mij jullie kleintjes toe; bid voor hen, anders zullen ze geen toekomst hebben. Ik houd van jullie, Ik bemiddel voor jullie, maar jullie, moeders, moeten vooral de offers voor jullie kinderen aan mij aanbieden en ik beloof jullie dat jullie niet teleurgesteld zullen zijn.

Ik houd van jullie, Ik zegen jullie, Ik druk jullie aan mijn Onbevlekt Hart.

Maria, Moeder van de Kerk

5/12  Onbevlekte Maria

27-12-2018 om 06:06 geschreven door claudia  

Reactie op het Urbi et Orbi van Paus Franciscus (Het Laatste Nieuws)

Goede oproepen van Paus Franciscus :

·        De viering van de geboorte van Jezus Christus

·        Eraan herinneren dat we een goede Vader hebben

·        Wat is belangrijker dan materiele rijkdom in het leven : liefde, naastenliefde, eenvoud

·        Globale oproep tot broederschap onder de volkeren en vreedzaam samenleven tussen mensen van verschillende landen, culturen en religies

·        Vervolgde christelijke minderheden en bevolkingen die het slachtoffer zijn van ideologische, culturele en economische vormen van kolonisatie, helpen

·        Degenen die geen toegang hebben tot voedsel, gezondheidszorg en onderwijs helpen

·        Overweging over de onverzadigbare hebzucht van de mens en hoe we hier ons moeten van afkeren

·        De tegenstelling in herinnering brengen aan degenen die het goed hebben tegenover degenen die in de miserie verkeren

Maar dit is niet genoeg. Hier heb je ineens de redenen waarom Jezus de Kerkleiding in het Vaticaan zal zuiveren tot op het bot. Hij zal toelaten dat het tot bloedens toe gebeurt om ervoor te zorgen dat alle kwaad eruit is. De Kerk waarvan Hij het fundament is, zal opgebouwd worden door de gelovige, trouwe menigte van biddende mensen, die Zijn Wil doen.

Ik zet geen kerstboom dus maakt het mij niet uit . als je vandaag die dingen naar voor brengt ben je even hypocriet als de kerk want een jaar telt 365 dagen en niet 1 dag. en wat die man in rome verteld is misschien waar , maar ik geloof misschien nog meer dan die man of u zonder dat ik daar symbolen voor nodig heb , denk daar maar eens over na.

De hypocrisie in de kerk is inderdaad te veel eraan. Het zijn ook niet perse degenen die vooraan in de kerk zitten die “goed” zijn.

Met een klein pensioentje is het nochtans niet gemakkelijk om onverzadigbaar te zijn. Maar daar zal die paus natuurlijk niets van snappen.

Het Vaticaan heeft inderdaad geld en goederen, zij moet het goede voorbeeld geven.

Hij heeft gelijk, maar dan op voorwaarde dat alle godsdiensten afgeschaft worden. Om te beginnen de katholieke kerk en de islam.

De mensen zijn het geloof in het instituut Kerk verloren. De Kerk moet leiders hebben die het goede voorbeeld geven: geen pedofilie en homoseksualiteit door de vingers zien en de daders een hand boven het hoofd houden.

Geef de gestolen rijkdom terug aan de rechtmatige eigenaars en spreek dan over armoede

De geschiedenis van het instituut Kerk is niet rooskleurig. Veel goede mensen zijn opgelicht en beroofd door de inhalige elite die in de Kerk zat en misbruik maakte van haar positie als Kerk.

Laat ze dan allemaal binnen in Vaticaanstad…

Inderdaad, er is geen enkele migrant te zien in het Vaticaan. Hoe kunnen ze dan de problematiek snappen. Het zal pas zijn als paus Franciscus het mes op de keel gezet wordt door een islamiet, dat de paus het zal snappen. Hoe kun je mensen helpen als zij je zo snel mogelijk de wereld willen uithelpen, geld en goederen afpakken en een kalifaat met sharia willen stichten?

Akkoord maar dan moeten ze niet naar hier willen komen.

makkelijk praten vanuit je ivoren toren... trouwens onze politiek blijft maar armoede importeren. We moeten steeds meer, hetzelfde delen. Logisch dat dan armoede stijgt.

Zwaar bewapende politie agenten moeten de veiligheid van de middernachtmis garanderen aan de Notre-Dame in Parijs. Iedereen wordt gescand. Verscheidenheid van mensen is een rijkdom!

meschien eerst eens binnen hun eigen gemeenschap beginnen .......

De pauselijke zegen Urbi et Orbi: we zijn er vet mee. Beseft de paus wel dat het Vaticaan onmetelijk rijk is geworden door hebzucht, onverzadigbaarheid, oplichting, leugens, afpersing, vriendjespolitiek met de wreedste dictators en misbruik van de goedgelovigheid van gewone mensen?

Was ik paus, ik zou onderwijs promoten zodat elk individu kan nadenken over zijn.haar lot en inzicht verwerven over zijn./haar situatie en beslissingen nemen (gezinsplanning?). Hij mikt alleen op solidariteit. Solidariteit is voorbijgestreefd. Ruilen is gezond.

de grootste hebzuchtige was wel de kerk , die heeft ervoor geroofd en gemoord , dus is ze hypocriet.

En multiculturele samenleving werkt NOOIT

beste paus, dat klopt, maar alleen op voorwaarde dat ook die anderen dan verscheidenheid als een rijkdom zien, en niet als een te overheersen of terroriseren heidendom.

Die paus lijkt wel een verloren gelopen socialist. Hij zal wel anders piepen als zijn kerk verdwijnt in de EU en vervangen wordt door moskeeën. Het einde van zijn kerk!

Hij mag eens een tijdje in Molenbeek gaan wonen

Zegt diegene die omringd is door goud en paleizen. Wat een circus...

dat is dan DE kerk die destijds in afrika ging verkondigen om voorbehoedsmidelen te verbieden en dan zagen om de kloof tussen rijk en arm

Zolang de Kerk niet de moeite doet om abortus uit de wereld te helpen. Erop te wijzen dat voorbehoedsmiddelen geen oplossing zijn voor aids, maar dat er een mentaliteitsaanpassing nodig is, zal God blijven straffen uitdelen.

Als het Vatikaan een deel van zijn rijkdom zou besteden aan noodlijdenden overal op de wereld, in plaats van er steeds over te prediken, dan zouden er véél minder problemen zijn...

27-12-2018 om 05:41 geschreven door claudia  

19/12 Maria, Moeder van Jezus

En het Woord is vlees geworden en kwam om onder jullie te leven. Onder jullie, mijn kinderen, jullie die nog niet begrepen hebben welke grote gave jullie gekregen hebben.

Mijn Zoon heeft zijn leven voor jullie gegeven. Begrijpen jullie dit grote mysterie? Voor jullie allen heeft Hij zich laten kruisigen, voor elk van jullie, en hoe bedanken jullie Hem? Door Zijn Wil niet te doen.

Mijn kinderen, zo niet. Denk ten minste gedurende deze dagen dat Zijn Komst voorafgaan aan Hem, denk er eerst aan Hem vergeving te vragen.

Vergeving voor jullie kleine geloof, vergeving voor al het kwaad dat jullie, kinderen, doen aan elkaar, vergeving voor al de godslasteringen tegen Zijn Vader, vergeving voor de natuur dat jullie vergiftigen.

Mijn kinderen, jullie leven in deze dagen alsof Mijn Zoon Zijn leven niet had gegeven met als enig doel voor jullie de deur van Zijn Koninkrijk te openen, dat anders na de zonde van jullie eerste ouders voor altijd gesloten was gebleven.

Ik dring aan op jullie redding, berouw te hebben over jullie kwaad en goed te doen. Ik ben bij jullie, maar als jullie je hart niet openen voor mij, kan ik jullie er niet toe dwingen. Besef tenminste in deze periode dat enkel uit dat arme kribbetje jullie redding zal komen.

Aanroep de H. Geest, die jullie doet begrijpen hoe uit dat kleine Kind onontbeerlijke genade komt. Ik heb jullie altijd getroost en jullie geholpen temidden van onzekerheden door jullie kracht en moed te geven. Nu vraag ik jullie je hart voor mij te openen. Laat Mijn Zoon jullie herstellen.

Ik zegen jullie, ik dring erop aan omdat het voor jullie goed is en dat van jullie broeders en zusters. Jezus is altijd klaar om te vergeven.

Maria, Moeder van Jezus

16/12 Jezus, jullie Jezus

26-12-2018 om 00:39 geschreven door claudia  

24/12 Jezus, de Redder : Mijn dochter, hoe kun je zeggen “Jezus, waarom luister je niet naar onze gebeden?” Je weet zeer goed dat Ik oneindige goedheid ben. Laat de Schriften vervuld worden. De mens beslist over zijn toekomst en Ik kan hem niet stoppen.

Het is Judas die Mij nog steeds verraadt. Het hart van de mens is een brandende oven van goddeloosheid, nijd, jaloersheid, hebzucht; hij pleegt elk soort zonde tegen Mij.

Hij blijft zich in de plaats van God stellen, vandaag nog meer dan gisteren. Hij begrijpt nog niet dat hij geboren werd uit mijn Heilige Wil. Wees in brede, omdat alles opnieuw de plaats zal innemen waar het hoort.

Bid en zorg dat anderen bidden. Je bent zeer ontstemd over het kleine jongetje dat werd gedood bij zijn besnijdenis. Onthoud, dat zelfs hij werd geboren uit de Wil van God en nu zijn van zijn ontstaan geniet.

Bid in de plaats voor zijn moordenaars. Judas slaat nog steeds toe; hij heeft de capaciteit om het te doen voor nog een klein tijdje. Deze nacht zal je opnieuw Mijn Geboorte herdenken. Wel, richt je dan tot die Kleine Jezus met je gebed vanuit je hart. Bid dat hij vlug terugkeert om vrede te brengen aan zijn lijdende kinderen.

Respecteer Gods tijd, heb vertrouwen, omdat enkel in geloof en vertrouwen je ware vrede zult vinden. Ik houd van jullie en zal niet toestaan dat jullie buiten mijn Wil lijden. Prijs vannacht het Kleine Kind die de Brenger is van Vrede en Liefde.

Ik houd van Mijn kudde en zal niet toelaten dat er nog meer verloren gaan dan Mijn Vader toelaat. Moge Mijn zegen neerdalen op al Mijn mensen die aan het “wachten” zijn.

Jezus, de Redder.

25-12-2018 om 08:05 geschreven door claudia