verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
30-11-2009
LCC Genk
Door alle zever van de laatste verslagen nog iets belangrijks vergeten: géén last meer van de knie! Ben benieuwd wat de volgende kwetsuur zal zijn maar hoop er zoveel mogelijk te vermijden door mijn oefeningetjes goed te blijven uitvoeren.
Morgen LCC Genk, beter bekend als de "lege-doosjes-cross", want achteraf wordt bijna iedereen naar huis gestuurd met een lege doos , echt waar. Redelijk rustige week gehad, behalve dinsdag 10x400m intensief. Véél stress op het werk, maar daar worden we blijkbaar voor betaald. Meer stress, meer centen, maar soms zou ik liever een ganse dag buiten op een werf staan, maar dat zal ook wel zijn nadelen hebben. Ben benieuwd voor morgen, mits fris moet het een betere wedstrijd worden dan in Neerpelt.
Om niet al te duidelijke redenen waren de meeste wedstrijden heel wat later dan anders. Het was opnieuw het parcours van "vroeger", al had men jammer genoeg de afstand ingekort. Voor aanvang voelde ik me weer niet goed, maar heb het gewoon genegeerd. De start was een regelrechte ramp. Om onbegrijpelijke redenen wilde iedereen in het midden het eerste heuveltje op, en dat leidde tot de nodige duwen, meppen en zelfs stampen. Heb er zelf geïncasseerd, maar jammer genoeg ook moeten uitdelen (duwen hé, niet stampen ). Op de eerste rij gestart, maar na enkele seconden was dat al vierde rij geworden . Tijd dus opnieuw voor een lange inhaalrace. Toen ik bij het aansnijden van een bocht veel sneller liep dan de junior die voor me stilviel, en deze toch nog voor me invloog, en hem daardoor effe heb moeten duwen om hem niet omver te lopen, was het weer tijd voor de volgende ruzie... Die jongen wou me zelfs iets aandoen. Heb hem proberen te kalmeren, dat is ook gelukt, maar dat kostte weer de nodige energie. In de laatste ronde dan nog een aantal kunnen remonteren, om als 16de algemeen te eindigen (in 24'15", blijkbaar was de aankomstchrono kapot), 8ste M35 en niet zo ver achter mannen als Luc van de Weyer, Francis Swinnen, maar toch verschrikkelijk veel moeten geven om "oudje" Smeets opnieuw achter mij te houden. Na de wedstrijd een redelijk goed gevoel, ondanks alle miserie bij het begin en tijdens.
Maar toen kwam het ergste nog. 's Avonds wilde mijn hartslag maar niet zakken. 's Nachts wakker geworden. Op zich niets speciaals, gebeurt iedere nacht meermaals, maar opeens kreeg ik heel felle hoofdpijn, spierpijnen, koorts, en raakten mijn darmen volledig in de knoop. Heb de ganse zondag volledig plat gelegen, en nu maandag is het ietske beter, maar voel me als een uitgewrongen vod en moet nog altijd enkele keren per uur naar het kleinste kamertje toe. Had al schrik voor Mexicaanse griep-toestanden, maar blijkt een banale buikgriep te zijn. Des te beter, alleen hoop ik niet dat mijn huisgenoten daar nu ook last van gaan krijgen. Maar Bree zondag, daar vrees ik voor. Zal zeker tot woensdag duren eer ik opnieuw kan trainen. Nu is het vooral kwestie om niet te snel terug te beginnen, en terug op krachten te komen. Maar de vooruitzichten voor Bree, mijn lievelingscross, zijn ronduit slecht. Jammer dan, maar er zijn ergere dingen.
Zaterdag staat de Mizuno Bergloop van Weert op het programma. Alle, dat hoop ik toch. Het begin van de week was niet te doen door een hopeloos gebrek aan slaap. Afgelopen nacht de achterstand een beetje ingehaald. Ik hoop zaterdag fris te zijn, want anders heeft het weinig zin. Want het parcours belooft zeer challenging te zijn. Het is allemaal te doen op een oude stortplaats, nu natuurgebied. Op 10 km (4 rondes) in totaal 12 hellingen, met heel steile afdalingen. Ook wel veelzeggend: vorig jaar slaagde slechts 1 (één) deelnemer erin om onder de 40'-grens te blijven... Ben reuzebenieuwd, en kijk er eigenlijk al naar uit.
Crossen zijn mijn ding niet. Berglopen ook niet. Ben gewoon te zwaar. Maar het is natuurlijk een uitdaging, en zo'n uitdaging af en toe gaat er altijd wel in. Dus trokken we, onder bijna zomerse temperaturen (17°C, maar er is geen opwarming van de aarde hé mensen) naar Weert, een Noord-Limburgs stadje net over de grens met Bocholt. Mijne gps, van Nederlandse makelij, stuurde me natuurlijk weer de verkeerde kant uit, dus moest ik ergens de weg vragen. Een halfuurtje voor het vertrek bereikte ik dan toch the place to be.
Komende uit Bocholt daagde in de verte een bijna griezelig plateau op, volledig onbegroeid. Bleek die vroegere stortplaats te zijn, dat nu dienst doet als wandelgebied, en trainingsparcours voor o.a. de mensen van AV Weert. Ik wist direct hoe laat het was, en hoe het kwam dat hier vorig jaar slechts één atleet onder 40' finishte. Was bij het inlopen al buiten adem. De drie hellingen per ronde waren serieuze kuitenbijters, en tweemaal was er een verschrikkelijke steile afdaling, éénmaal zelfs met een scherpe bocht in waar je moest oppassen dat je niet in een afgrond donderde. The real thing dus (en dat in "le plat pays" ), op een weliswaar vooral hardere ondergrond door de vele kiezel dat er lag.
Een redelijk rustige start, omdat de eerste helling al honderd meter na de start opdaagde. Een triootje was redelijk snel weg, ik dacht stillekesaan op te kunnen schuiven, maar jammahoela... Ondanks de rustige start was de "jus" al uit mijn benen na 3 of 4 hellingen. En toen moesten er nog 8 of 9 komen . Leek alsof ik niet meer vooruitging, een teken dat ik bijna volledig in weerstand zat en al ongelooflijk verzuurd, en heb er dan maar het beste van gemaakt. De verschillen zowel naar voren als naar achteren bleven zowat hetzelfde, ik heb bijna de ganse wedstrijd in 10de positie gelopen, op het einde heb ik nog iemand kunnen remonteren om na een lange sprint als 9de te eindigen. En kapot natuurlijk.
Uiteindelijk bleek de wedstrijd véél beter te zijn bezet dan vorig jaar. Met mijn eindtijd (dedju, 40'01") zou ik vorig jaar als tweede zijn geëindigd. En zou zeker, ook dit jaar, de 5 km hebben gewonnen. Ben geëindigd als vierde M40, ditmaal waren er eens meer senioren voor me als masters, dat gebeurt bijna nooit. Met de eindtijd was ik op dit parcours éigenlijk wel tevreden. En dat tussen al dat Noord-Limburgs en Brabants talent, ook wel fijn om eens tegen anderen/onbekenden te lopen.
Vanaf morgen, een dag waarop de quadriceps ongelooflijk stijf zullen zijn door de verschrikkelijke afdalingen, de cross van Genk voorbereiden. Hopen om fris aan de start te staan, hopelijk ligt me dat iets beter/minder slecht dan Neerpelt.
Afgelopen week goed kunnen trainen, met ondermeer een langere duurloop, 10x400m extensief, en een testloop van 3000m die ik ontspannen, vlot (en met een pens vol met frietvet) afhaspelde in 10'50". Conditie dus in stijgende lijn, en met vertrouwen naar Neerpelt, al is dat absoluut niet mijn favoriete parcours. De opeenvolging van heuveltjes speelt me parten, vooral de afdalingen waarbij het ritme constant wordt onderbroken is in wedstrijd niet plezant. Mijn gedacht. En de start in Tongeren was weer desastreus, ik hoop dat het deze keer wat beter zal gaan, al mag ik me ook niet opblazen bij de start natuurlijk.
Moe en wat ziekjes naar Neerpelt getrokken. Onze jongste is wat verkouden, en had een nogal hoesterige nacht achter de rug. De mama hoort dat niet, de papa wordt van alles wakker. Heeft nog te maken met die paranoia van vroeger bij de "force" misschien . Of gewoon met een slecht geweten, maar feit is dat ik nogal suf was en me voor de rest ook niet goed voelde. Bij het loslopen zaterdagavond voelden de benen ook niet goed. En dan nog naar Neerpelt. Fijn om te trainen, maar door de opeenvolging van véél te korte hellinkjes een ramp. Ik zocht constant naar het ritme, en heb het nooit gevonden . Daarmee is eigenlijk alles gezegd.
Met zo'n crossen merk je dat zoiets toch heel anders is dan een stratenloop of pistewedstrijd. En dat men gewoon beter is op het ene parcours dan op het andere. Ik moet het hebben van een min of meer gelijkmatig ritme, Neerpelt is gewoon een en al ritmestoornis, en dat ligt me niet, en that's it.
Andere naaste concurrenten lag het blijkbaar nog veel minder, voor zover dat mogelijk is. Anderen lag het dan weer wel met een stipnotering voor Johan Govaers. Wat die vandaag heeft laten zien, chapeau. Blijkt toch wel een groot talent te zijn, of heeft de trainer daar soms iets mee te maken ?
We zijn er klaar voor. Conditie aan de beterhand, fatsoenlijke crossschoenen (vind het zelfs jammer nu dat het niet meer in de smurrie van de drafrenbaan is...), de knie is veel beter, en vooral: de goesting is er wel. Alleen de tempohardheid is er niet, maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. Ben benieuwd waar ik dit jaar ergens ga uitkomen.
De wedstrijd zelf dan: ooit, in een ver pre-vet-verleden, heb ik hier nog gelopen. Parcours langsheen en doorheen de Motten, met een heuveltje, veel bochten van 90° en redelijk zware ondergrond. De nattigheid die er tijdens de voorgaande wedstrijden bijkwam, maakte het er niet lichter op. Eerste wedstrijd na de Maasrun en de Passereljogging én rustperiode, en ik merkte wel dat de tempohardheid niet optimaal is, maar het viel eigenlijk best mee. Het vele draaien en keren was niet echt in mijn voordeel, ik vond ook dat ik dat heuveltje niet echt vlot op raakte, maar uiteindelijk ging het redelijk goed. Ook al dankzij de vele aanmoedigingen, en Ralf die een beetje aan het coachen was langs de kant. Blijkbaar is de loopstijl toch al iets aangepast, maar er is natuurlijk nog wel wat werk aan de winkel. De start was werkelijk verschroeiend. Terwijl ik in de stratenlopen altijd met de eersten weg ben, draaide ik in de eerste bocht pas rond de dertigste plaats. Vanaf toen werd het een lange inhaalrace, maar dat is natuurlijk zeer plezant. In de laatste ronde nog een groepje van drie kunnen verschalken, behalve eentje van ADD die op het eind ongelooflijk snel was. In totaal als dertiende master geëindigd, de uitslag: http://addtongeren.homestead.com/Uitslagen/Uitslag_cross_Tongeren_7112009.pdf (klopt die afstand wel? volgens info op voorhand 7660m, in uitslag is het nog maar 6605m, lijkt me zeer onwaarschijnlijk). Maar toch alweer een stapje vooruit gezet, enkele atleten een eerste keer kunnen kloppen. En content van de nieuwe schoenen, al komen de kwaliteiten daarvan vooral naar voren op een nog vettigere ondergrond. Hopelijk kunnen we de progressie de volgende weken nog wat verderzetten. Volgende week waarschijnlijk naar Neerpelt, al is dat absoluut niet mijn favoriete parcours. Ralf, nogmaals bedankt, en Peter voor de vele foto's. Na weer al die fotootjes te hebben gezien maar een conclusie: nu is het tijd om aan die armpjes te werken...
Wat een rare titel hé? Nou ja, eigenlijk niet. Wekenlang getwijfeld of ik nu nieuwe (veldloop)spikes ging aankopen of trailschoenen. Vandaag met mijn bon van de Buffelrun richting Wilma(running) in Sittard gegaan, om haar wat meer raad te vragen. Buitengegaan met Inov-trailschoenen, na voorzien te zijn geweest van zeer deskundig advies. Wilma weet duidelijk waarover ze praat, ze is dan ook een ervaringsdeskundige bij uitstek. Wat een verademing als je dat vergelijkt met de vele verkopers die denken dat ze iets van de loopsport afweten, maar gewoonweg hopeloos zijn en uit hun nek lullen. Met vaak alle gevolgen vandien.
In de late namiddag ook maar direct die schoenen gaan uittesten. Het had goed geregend, het bos was zeiknat. Een en al modder. Dus wat doe ik? Ik zoek de vettigste modder- en waterstroken eruit, en vlam daar door als ne zot. Normaal zou ik zeker tien maal op mijn gezicht zijn gegaan. Nu bleef ik overal moeiteloos overeind, een uitschuiver was er niet bij. Eigenlijk een zeer rare ervaring. Op zo'n trainingsparcours heel anders kunnen lopen als normaal. Gewoon alsof er geen modder of water stond. Niet veel van gemerkt eigenlijk, behalve wat meer weerstand. Ik kan eigenlijk niet wachten om het zaterdag in Tongeren uit te proberen. Er zou nog wat water moeten bijkomen, doch dat is ijdele hoop. Hoor me bezig, ik heb altijd maar schrik van modder en water omdat ik daar nooit overeind kan blijven, de ergste ervaring was afgelopen voorjaar ook in Sittard met de Upstairsloop. Toen heb ik echt liggen schreeuwen van frustratie vanboven in het open veld, omdat ik gewoonweg niet vooruit kwam, en met iedere stap gewoon maar moest proberen om overeind te blijven. Nooit meegemaakt. En nu, met die nieuwe schoenen, hoeft dat ook niet meer...
Genoeg geluld over schoenen. Want je zou er bijna lyrisch van worden . De conditie is eigenlijk aan de beterhand. De uithouding is redelijk goed, doch de weerstand is nog een probleem. Gisteren wat ziekjes 5x1000m (met René) afgehaspeld in de gietende regen. De meeste rond 3'30", de laatste in 3'22". Eigenlijk niet zo slecht, maar toch was het gevoel niet goed. Na 300 à 400m viel ik steeds wat stil, een teken dat er nog werk aan de winkel is. De tempohardheid is er nog niet. Maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. En wat nog belangrijker is: de knie geeft nauwelijks nog problemen. Ik ben er echt van overtuigd dat het door een wat te bruuske overgang komt naar heel wat meer stabilisatieoefeningen, en het uitproberen van een ietwat andere loopstijl. Hopelijk heeft zich dat nu wat gestabiliseerd, en kunnen we een blessurevrije winter doormaken.
Nog eventjes voor de wedstrijden weer beginnen. Het zullen in de winter toch vooral crossen worden, al is het voor mij ook afhankelijk van andere factoren, zoals examenschema Heidi, het weer, stratenlopen enz. En natuurlijk van de kleine ongemakjes, zoals die sakkerse knie. Ik dacht dat ik er vanaf was, tot de pijn terug fel opkwam tijdens de vrijdagtraining. Bijna strompelend terug aan de auto geraakt. Zaterdag stond een testloop op het programma, op 30' heb ik 7 km afgehaspeld op een ultrazwaar parcours (voor de kenners: bijna volledig langsheen de draad van het koninklijk domein van Opgrimbie, met een aantal lange zware hellingen op een verraderlijke ondergrond). Was daar zeer tevreden mee, en gek genoeg totaal niets gevoeld aan de knie. Zeer merkwaardig.
Voor de rest goed getraind deze week. Zes keer in totaal, waaronder ook een zware interval op dinsdag. Jos Surinx en ik waren 's anderendaags zowat kreupel . Misschien nog een zevende kort duurloopje, straks (zondag) zien hoe het weer vanavond is. Want ik voel me merkwaardig fris na een Halloweenfeestje (vroegere achterbuurvrouw Petra die 40 werd en het op een toch wel leuke manier vierde).
Trouwens fijn dat het parcours in Tongeren blijkbaar terug is gewijzigd. Modder- en zeker waterwreten zijn niet aan mij besteed . Hopelijk zal na enkele wedstrijdjes blijken dat ik weer een beetje ben opgeschoven (naar voren).
De knie lijkt stillekes beter te worden. Ik voel nog vanalles, maar de scherpe pijn is er toch niet meer. Heb wel nog altijd schrik als ik bv. de trap af moet, maar het trainen gaat terug goed. Afgelopen week weer 6 trainingen kunnen afwerken, en terug wat langer en een klein beetje harder kunnen trainen. Dinsdag staat een intervaltraining op het programma, hopelijk wordt die goed verteerd. En dan is het (eindelijk) weer tijd voor een wedstrijdje, al zie ik dat er in het weekend van 1 november niet veel op het programma staat, maar ik blijf zoeken, want zonder tempohardheid naar Tongeren (of Mol) trekken is zelfmoord.
Ondertussen ook van Carin Brouwers het nieuws vernomen dat dochter Chantal in het ziekenhuis werd opgenomen na een darmperforatie en een abces. Chantal was al langer aan het sukkelen met keelpijn, hoofdpijn en nadien ook buikpijn, maar de artsen konden de link niet leggen, tot Carin zich herinnerde dat echtgenoot Peter ook iets soortgelijks aan de hand heeft gehad in zijn (heel) jonge jaren. Door veel aan te dringen in het ziekenhuis, heeft men daar dan toch een echografie van de buik gemaakt, en bleek dat Chantal toch wel een heel hoge pijngrens heeft... Niet altijd gunstig. Daarna is ze dan ook onmiddellijk geopereerd aan de buik, ondertussen is ze gelukkig weer aan de beterhand. Toch even schrikken, maar we hopen dat ze voor de rest goed herstelt!
Wat de preciese oorzaak is, weet ik niet, maar feit is dat de zijkant van mijn rechterknie zeer pijnlijk wordt in de loop van een training. Daarom zijn zowel de lengte als de kwaliteit van de trainingen zeer beperkt momenteel. Heb deze week toch nog 6 -korte- trainingskes kunnen afwerken, maar geen enkele zonder pijn. Ondertussen een goede oefening van Carin B geleerd (thanks again Carin!), een oefening die de banden/ligamenten van de knie rekken, en volgens mij helpt dat toch wel. Verder verzorgen met veel ijs, Perskindol en we komen er hopelijk wel. Ondertussen stabiliseringsoefeningen verder blijven doen, en hopen dat alles over een tijdje wel goed komt. Ik heb er goede hoop op. Het zal nu wel effe duren eer er weer een wedstrijdje wordt gelopen, want op deze manier hoeft/kan het niet. Maar met verdere goede/betere/minder slechte verzorging (rust, blessurepreventie/oefeninkskes, fatsoenlijke voeding) kunnen we weer een stapje vooruit zetten. En volgende week, als het lukt, stillekesaan terug beginnen met wat snelheidstrainingen (in eerste instantie extensief). Bij de eerste meters van een versnelling merk je pas welk nut een goede knie heeft .
Ondertussen de uitslagen van Amsterdam gezien. Puike afvaardiging van Atla, hopelijk is het ook een beetje plezant geweest? Jammer genoeg heeft nonkel André moeten opgeven, maar als hij zijn blessure nu goed laat genezen, staat er een spetterende winter te wachten! Van die kleine vinnige mannekes, die vliegen door alles, heuveltjes/modder/water(Tongeren)/tientallen scherpe bochten (Rekem), enz. Proficiat aan tutti! De miserie, de ellende, die zijn over enkele weken weer vergeten .
De rotste aller seizoenen, de winter. Koud, nat en donker behoren niet echt tot mijn favoriete woordenschat. Maar we moeten er doorheen hé? Woensdag, na twee weekjes relatieve rust, waarin ik o.m. met loopscholing ben begonnen (we zullen zien waar het toe leidt, als het al ergens toe leidt), begonnen met de wintervoorbereiding. Woensdag lange duurloop, donderdag 8x600m extensief op de piste, vrijdag duurloopje, en de bedoeling vandaag zaterdag is lichte fartlek. Maar er is een kink in de kabel. Sinds de training van woensdag heb ik erge pijn aan mijn rechterknie (zijkant). Ooit, in een ver verleden, nog eens gehad, maar ik weet niet meer hoe dat toen is opgelost. Toen was ik nog jong. Ik heb woensdag wel oude trainingsschoenen aangehad (het was vettig in het bos), maar het lijkt me onwaarschijnlijk dat dit komt door één keertje, en dan nog op overwegend zachte ondergrond. Ofwel door aanpassingsproblemen, doordat mijn loophouding aan het veranderen is??? Door te gek te doen met die bijkomende oefeningetjes??? We zullen zien, we proberen het voorlopig op te lossen door fatsoenlijke schoenen en heel veel ijs. Ondertussen is het al uitkijken naar een eerste wedstrijdje, al zal dat nog enkele weken duren, want de conditie is ondanks de rust al vrij goed, ik hoop in de winter weer een stapje vooruit te kunnen zetten. Heidi slaagt er deze week in om toch drie keer te gaan lopen, zeer sterk als je de rest van haar schema kent: naar Leuven, gaan werken, studeren, beetje slapen, gaan werken, studeren, naar Leuven, enzovoorts... Ondertussen, het is maandag, maar besloten om enkele extra rustdagen in te lassen, want die knie blijft opspelen. Jammer, maar zo krijg ik nog wat extra rust, en misschien is dat geen slechte zaak. De oefeningetjes blijf ik ondertussen wel ijverig verderdoen. Ondanks dat sommige andere oude knoken dat maar een raar idee vinden...
Nog enkele fotootjes, met dank aan "opa" Freddie. De eerste met de bijna-naamgenoot die tweede werd, de volgende twee net voor de aankomst. Op de eerste foto mijn schepen (cultuur) en de burgemeester op de achtergrond, die direct na aankomst, net als ieder jaar, opmerkten dat hun personeel toch niet zo hard dient te werken haha .
Morgenvroeg de Passerelloop in Vucht. Al enkele jaren de afsluiter van de zomer voor mij, eigenlijk zit ik al een tiental dagen in een periode van relatieve rust. Daarom opteren voor de kortste afstand, zowat 4,6 km, zonder klassement (en dus zonder borstnummer...), een echte jogging dus. Maar toch gaan de meesten voor een "goede" tijd. Ben trouwens de afgelopen jaren telkens tweede geworden. Leuke organisatie van Freddie Vranken en zijn vrouwtje Gaëtane. Met prijsjes voor iedereen achteraf in het café bij Zoons. Hopelijk niet te veel regen voor de wedstrijd, want vorig jaar zat ik tot aan mijn middel vol vettige kleigrond, typisch voor dat gebied (vooral onverharde ondergrond) daar tussen Zuid-Willemsvaart en Maas. Over een weekje begin ik dan aan de opbouw van de winter, met een aantal weken geen wedstrijden, en vooral duurlopen en extensief werk. Sinds deze week ook begonnen met loopscholing, tot dusver beperkt tot een aantal extra oefeningen die ik verder ga uitbreiden. Eigenlijk merk ik toch al een verschil, ik ben Bèr en Hilde dankbaar dat ze me daar op gewezen hebben. En met dank aan Ralf Buntinx om me nog een hele stapel extra oefeningen te bezorgen. Heidi is net vertrokken voor een loopje. Haar eerste deze week (het is zaterdag...). Jammer, maar de studies staan voorop nu, en ze had tot dusver totaal geen tijd gehad om haar ding te doen. Maar zolang ze actief blijft en daar de nodige ontspanning uit kan vinden, is het okay, later kan ze nog altijd beslissen om terug "serieus" te gaan trainen.
Amai amai, derde keer goede keer! Keisnel vertrokken, enkel twee jongere gasten van AVT en MACD kwamen effe later aansluiten. Na twee kilometer heb ik nog eens aan de boom geschud, die van MACD moest lossen, die van AVT kwam bijna terug. Tot bij de splitsing 4-8 km bleek dat ze allebei de 8 km liepen... Liep den deze opeens helemaal alleen aan kop, en heb mijn tempo goed volgehouden tot aan de aankomst. Overwinning dus! 4,650km (al waren beide afstanden volgens mij ietske langer) in 16'58", gek genoeg enkele seconden langzamer dan vorig jaar, maar ben wel niet zo diep gegaan. Naderhand op de foto met mijn Nederlandse bijna-naamgenoot die tweede werd (twee jaar geleden was het net andersom), hopelijk kan ik de genomen fotootjes binnenkort op de blog plaatsen. Trouwens, Atla was weer meer aan het feest. Riet Aelbers won de korte afstand bij de dames, Olga Moonen de lange afstand (voor Kimberley Welkenhuyzen, toch ook gene "kak"). Yoehoe! Nog enkele dagen rust, en dan ga ik héél stillekesaan weer opbouwen, om de volgende wedstrijd waarschijnlijk in het weekend van 25/10 te lopen.
Zondag was het zover. Oud-Rekem zat alweer vol met toeristen, in dit geval vooral om een kijkje te nemen naar een plastieken badeend... Maar ook naar de zowat 400 deelnemers aan de 10 km. Ik voelde me op voorhand niet zo goed, een neus vol snot, was ook vermoeid van het slechte slapen, maar de benen voelden redelijk. Het was wel redelijk warm, en richting Lanaken kregen we voortdurend het zonnetje in het gezicht. Vlot vertrokken, 7' rond na 2 km, maar toen voelde het eigenlijk al niet meer zo soepel. Vanaf dan geprobeerd om gewoon tempo te lopen, constant een gevoel alsof ik moest overgeven, m.a.w. een scherpe tijd zat er niet in. Vooral bergop in het centrum nog een aantal concurrenten kunnen lossen en inhalen, om volledig kapot te eindigen in 37'21". 12de in totaal, 2de master 40. Gezien de concurrentie zeker niet slecht, maar den deze is nooit content, er had meer ingezeten als ik me had gevoeld zoals bv. in Maarland. Doch niet geklaagd, de gezelligheid, de vele aanmoedigingen onderweg, en de Duvels achteraf hebben veel goedgemaakt .
Na de wedstrijd hebben me enkele trainers aangesproken over mijn loopstijl, of gebrek daaraan. Ze hebben gelijk, dat is al jaren een probleem. Ik verlies onnodig veel energie door verschrikkelijk verkrampt te lopen, maar weet niet goed wat daaraan te doen. Bèr en Hilde hebben een aantal dingen geopperd zoals loopoefeningen, rompversteviging (wat ik eigenlijk al doe), kine, enz. Goede tips, alleen weet ik niet goed hoe het in de praktijk verder aan te pakken. Wie me daarover meer info kan geven: altijd welkom en alvast bedankt!
Foto's: Aron tijdens de kidsrun, 10 km na ongeveer 7 km op vals plat vlakbij kerk, en tijdens de prijsuitreiking bij de 40+. Let op de plaatsvervangende schaamte op de gezichten van Juan en Johan, let niet op de okselvijvers, dat was namelijk fake...
De Maasrun is traditioneel voor ons paarshemden een van de belangrijkste wedstrijden van het jaar. Kwestie om voor eigen volk goed (of minder slecht) over te komen Heidi is deze week met haar studies in Leuven begonnen, en heeft er nu effe geen goesting in. Hopelijk zal ze de komende jaren nog wat tijd vinden om haar rondjes te blijven lopen. Rondjes die toch ook wel nodig zijn om af en toe te ontspannen, want als je na een zware dag op het werk of de univ thuiskomt bij twee, nee drie kinderen die de nodige aandacht vragen komt het er ook niet van . Aron gaat vlammen op de Kidsrun, die ziet het helemaal zitten. Hij gaat ook met heel veel enthousiasme naar de trainingen, waar hij zich vooral goed amuseert, en dat is het voornaamste. Mijn benen zijn goed, maar nu zijn de problemen weer ergens anders te situeren. Op het werk is het de hel, ik loop er weer serieus gestresseerd bij, en dat heeft bij mij, uiterlijk de kalmte zelve, tot gevolg dat ik de nodige nachtrust ontbeer. Niet in slaap geraken, en tienmaal of zo wakker worden, en dan 's morgens een lijk natuurlijk. Nu, we proberen er de rest van de week nog iets aan te doen, om zondag toch min of meer uitgerust aan de start te kunnen staan, en dan op het "stadsplein" van Oud-Rekem (waar die fucking badeend dan ook aangemeerd ligt) hopelijk niet te opgefokt te zijn, en de eerste kilometer boven de 3' door te komen... Hopelijk wordt het een mooie en sportieve wedstrijd, en laten de weergoden het niet afweten.
Met héél veel spijt in het hartje me net laten uitschrijven voor de trappenloop in Landgraaf. Praktisch gezien was het niet echt haalbaar, ook de mijlenloop van Tongeren (vrijdag) kwam door werkverplichtingen niet echt gelegen. Daarom maak ik er maar een stevige trainingsweek van, met wat meer nadruk op souplesse en snelheid. Volgende week wat uitbollen, dan de Maasrun, en dan enkele rustweken. Om er nadien weer stevig in te vliegen, al zijn die crossen niet echt spek voor mijn bek, maar er zijn ook wegwedstrijden genoeg, dus vinden we wel iets naar onze gading.
Nog een fotootje bijgevoegd van de Nacht van Maarland. Op de eerste foto in achtervolging op Jo Schoonbroodt en Lou Maas. Eentje eindigt uiteindelijk ietsje voor me, de andere, Jo, eindigt achter me, maar wordt de week daarop als 58-jarige (klopt niet, blijkt ondertussen al 59 te zijn...) derde in de zware Mergellandmarathon in 2u44'. Gewoonweg een fenomeen. Op de tweede foto kun je me zien in volle verzuring, een pràààchtig zicht!
Zondag nog eens een halve marathon. Ik heb me voorgenomen om me in de toekomst vooral op de 10 km te richten, maar daarvoor heb je een rits kortere, maar af en toe ook een iets langere wedstrijd nodig. Hamont-Achel lijkt me wel geschikt, al ben ik daar nooit geweest. We zullen wel zien, de conditie is goed, voel me veel beter dan vorige week. Dinsdag nog eens een echte snelheidstraining gedaan, waar ik vandaag (vrijdag) nog heel veel plezier van heb. Gisteren met René 6 reeksen van 400 en 600 m gedaan, en dat ging toch lekker soepel. De halve marathon is me eigenlijk iets te ver, maar ik hoop toch te sneuvelen ergens rond 1u20' à 1u22'. Ik heb eigenlijk meer schrik voor de 275m van de week daarop, in Landgraaf. Daar staan ons 507 trappen te wachten... Heidi heeft deze week wat ik vorige week had (suf en ellendig). Zij zal misschien nog deelnemen aan de Maasrun, maar haar aandacht gaat de komende twee jaren vooral naar haar studie, want Heidi wordt opnieuw studentje! Ze gaat vooral in Leuven te vinden zijn om haar master in "management en beleid van de gezondheidszorg" te behalen. Daarnaast nog halftijds werken, hopelijk kan ze haar conditie een beetje op peil houden, want ontspanning hoort er natuurlijk ook bij. En daarna: terug knallen!
Ter plaatse lijkt Hamont-Achel wel een beetje op het parcours van de marathon van Gilze: ook echt de boerenbuiten, en dat ruik je, en vooral open velden naast veel groen, maar vooral veel wind, héél veel wind. Wind vanvoor, van de zijkant, af en toe vanachter, maar ook constant draaiende. Heel vervelend. Toen ik me wilde inschrijven, vloog net de eerste van de 5 km me voorbij. Bleek dat Willy te zijn die letterlijk 3 of 4 straten voorsprong had op de tweede. Voor de halve marathon, die tesamen met de 12 km van start ging, was toch redelijk wat volk opgedaagd in het feestelijke dorpscentrum. Leuke mooie wedstrijd, goed georganiseerd. Bert Stegen ging de 12 km doen, en heeft dit in een verdienstelijke 53' volbracht. De halve marathon dan. Niet echt mijn ding, maar het ging, ondanks die ...wind, redelijk goed. Heb wel voortdurend alleen moeten lopen, al waren er heel wat groepjes ontstaan. Maar ofwel gingen die net te snel, of net niet snel genoeg. Heb zo mijn eigen tempo gelopen, om dan de laatste 2 à 3 km te sterven. Maar ben de laatste vijf km nog kunnen opschuiven van ongeveer plaats 10 naar plaats 4 algemeen, en derde master. Was op het eind volledig maar dan ook volledig verzuurd. Het lukte me net niet om onder 1u22' te eindigen (1u22'01) maar een ander punt is dat de organisatie ook toegaf achteraf dat de afstand eigenlijk tussen 21,3 en 21,4 km is. Ik ben dus heel tevreden, en heb weer een bekertje (ze blijven komen de laatste tijd ) mee naar huis kunnen nemen. Volgend jaar weer wat beter/sneller, maar nu effe niet, want ik ben nu echt wel héél kapot...
Omdat de technische mogelijkheden van onze vorige blog nogal beperkt waren, zijn we overgeschakeld naar dezelfde blogomgeving als vele andere lopers. Kwestie om het vooral visueel wat aantrekkelijker te maken (afhankelijk van wie er foto's worden geplaatst ). Vroegere berichten blijf je terugvinden op http://www.blogweb.be/kurtheidi.
maar hoop er zoveel mogelijk te vermijden door mijn oefeningetjes goed te blijven uitvoeren. 
, echt waar. Redelijk rustige week gehad, behalve dinsdag 10x400m intensief. Véél stress op het werk, maar daar worden we blijkbaar voor betaald. Meer stress, meer centen, maar soms zou ik liever een ganse dag buiten op een werf staan, maar dat zal ook wel zijn nadelen hebben. Ben benieuwd voor morgen, mits fris moet het een betere wedstrijd worden dan in Neerpelt. 
). Op de eerste rij gestart, maar na enkele seconden was dat al vierde rij geworden 
. Tijd dus opnieuw voor een lange inhaalrace. Toen ik bij het aansnijden van een bocht veel sneller liep dan de junior die voor me stilviel, en deze toch nog voor me invloog, en hem daardoor effe heb moeten duwen om hem niet omver te lopen, was het weer tijd voor de volgende ruzie... Die jongen wou me zelfs iets aandoen. Heb hem proberen te kalmeren, dat is ook gelukt, maar dat kostte weer de nodige energie. In de laatste ronde dan nog een aantal kunnen remonteren, om als 16de algemeen te eindigen (in 24'15", blijkbaar was de aankomstchrono kapot), 8ste M35 en niet zo ver achter mannen als Luc van de Weyer, Francis Swinnen, maar toch verschrikkelijk veel moeten geven om "oudje" Smeets opnieuw achter mij te houden. Na de wedstrijd een redelijk goed gevoel, ondanks alle miserie bij het begin en tijdens. 
), op een weliswaar vooral hardere ondergrond door de vele kiezel dat er lag. 
. Leek alsof ik niet meer vooruitging, een teken dat ik bijna volledig in weerstand zat en al ongelooflijk verzuurd, en heb er dan maar het beste van gemaakt. De verschillen zowel naar voren als naar achteren bleven zowat hetzelfde, ik heb bijna de ganse wedstrijd in 10de positie gelopen, op het einde heb ik nog iemand kunnen remonteren om na een lange sprint als 9de te eindigen. En kapot natuurlijk. 
. Of gewoon met een slecht geweten, maar feit is dat ik nogal suf was en me voor de rest ook niet goed voelde. Bij het loslopen zaterdagavond voelden de benen ook niet goed. En dan nog naar Neerpelt. Fijn om te trainen, maar door de opeenvolging van véél te korte hellinkjes een ramp. Ik zocht constant naar het ritme, en heb het nooit gevonden
. Daarmee is eigenlijk alles gezegd. 
?
We zijn er klaar voor. Conditie aan de beterhand, fatsoenlijke crossschoenen (vind het zelfs jammer nu dat het niet meer in de smurrie van de drafrenbaan is...), de knie is veel beter, en vooral: de goesting is er wel. Alleen de tempohardheid is er niet, maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. Ben benieuwd waar ik dit jaar ergens ga uitkomen.
Wat een rare titel hé? Nou ja, eigenlijk niet. Wekenlang getwijfeld of ik nu nieuwe (veldloop)spikes ging aankopen of trailschoenen. Vandaag met mijn bon van de Buffelrun richting Wilma(running) in Sittard gegaan, om haar wat meer raad te vragen. Buitengegaan met Inov-trailschoenen, na voorzien te zijn geweest van zeer deskundig advies. Wilma weet duidelijk waarover ze praat, ze is dan ook een ervaringsdeskundige bij uitstek. Wat een verademing als je dat vergelijkt met de vele verkopers die denken dat ze iets van de loopsport afweten, maar gewoonweg hopeloos zijn en uit hun nek lullen. Met vaak alle gevolgen vandien. 
. De conditie is eigenlijk aan de beterhand. De uithouding is redelijk goed, doch de weerstand is nog een probleem. Gisteren wat ziekjes 5x1000m (met René) afgehaspeld in de gietende regen. De meeste rond 3'30", de laatste in 3'22". Eigenlijk niet zo slecht, maar toch was het gevoel niet goed. Na 300 à 400m viel ik steeds wat stil, een teken dat er nog werk aan de winkel is. De tempohardheid is er nog niet. Maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. En wat nog belangrijker is: de knie geeft nauwelijks nog problemen. Ik ben er echt van overtuigd dat het door een wat te bruuske overgang komt naar heel wat meer stabilisatieoefeningen, en het uitproberen van een ietwat andere loopstijl. Hopelijk heeft zich dat nu wat gestabiliseerd, en kunnen we een blessurevrije winter doormaken.
. Hopelijk zal na enkele wedstrijdjes blijken dat ik weer een beetje ben opgeschoven (naar voren).
. 
te behalen. Daarnaast nog halftijds werken, hopelijk kan ze haar conditie een beetje op peil houden, want ontspanning hoort er natuurlijk ook bij. En daarna: terug knallen! 
) mee naar huis kunnen nemen. Volgend jaar weer wat beter/sneller, maar nu effe niet, want ik ben nu echt wel héél kapot...
