verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
26-03-2012
Gilze: foto's
Enkele impressies van het dagje Gilze, met pret voor jong en iets minder jong:
Morgen is het eindelijk zover. De marathon van Gilze. Kleinschalig initiatief, waar alles nog draait rond het lopen zelf, en rond het geweldige goede doel. Organisatie De Lotgenoten is voor een groot gedeelte samengesteld uit (ex-)kankerpatiënten. Die al dan niet het lopen (en de Mont Ventoux opfietsen) hebben opgenomen in hun revalidatie. Prachtig toch.
Terwijl Heidi en de kids richting dierenpark Oliemeulen in Tilburg trekken (vooral bekend voor de slangen en spinnen die de bezoekers "lijfelijk" entertainen ), trekt den deze ten strijde. Met toch wel een aantal grote vraagtekens , wegens een zéér alternatieve voorbereiding (met veel taekwondo en squash), nog wat overgewicht, geen wedstrijden meer sinds de zomer van vorig jaar, nauwelijks interval/weerstandstrainingen, maar wél met een goed gevoel: prima duurlopen en tempolopen, de nodige spierspanning opgebouwd, én nauwelijks nog blessureproblemen (met gelukkig een goede reactie op een contractuur). De ontstekingen lijken verleden tijd, alleen de achillespezen willen nog niet altijd mee. Maar dat zijn maar twee kleine peesjes . Het wordt morgen prachtig weer, we kijken er geweldig naar uit! Verslag Een mooi weertje richting Gilze. Tot in Eindhoven. Opeens heel erg mistig. Ter plaatse zo'n 5 à 6°C, waar we allemaal niet op gekleed zijn. Een mooie bende in Gilze, vooral veel aflossingsploegen, de marathonafstand met slechts weinig deelnemers. Op voorhand dacht ik dat er eentje, een Waal, wel eens concurrentie zou kunnen zijn, en dat bleek ook tijdens de wedstrijd. Rustig vertrokken, en toch was er maar eentje die kon volgen. Wat een luxe . Diverse malen dacht ik dat hij moest lossen, hijgen dat het niet meer normaal was, maar toen ik na een probleemloze 15 à 16 km een korte sanitaire stop moest inlassen, was de vogel vliegen. Tot km 32 bleef het verschil beperkt, maar toen kreeg ik mijne klop: maagproblemen, en de legendarische man met de hamer: pijn van mijn tenen tot aan mijn oren, verkramping tot en met, en toen was het enkel nog overleven. Bleek ook achteraf, over de laatste 10 km heb ik meer dan 8 minuten extra gedaan dan gemiddeld ervoor. Kapot toen ik uiteindelijk toch bij de meet kwam.
En nu met zeer gemengde gevoelens. Een shit-tijd (3u28'), een gemiste kans op een overwinningske, frustratie over de voorbereiding (of het gebrek eraan), enz. Maar toch ook een zekere trots, want ik heb heel diep gezeten met die blessures. Ben blij dat ik terug aan het lopen ben, en hoop nu wat meer blessurevrij te kunnen trainen, en dan misschien terug wat niveau te kunnen halen. Taekwondo en squash: nog wel, maar heel wat beperkter, wil de looptrainingen terug gaan opbouwen, en dan zien we wel weer. De goesting is er alleszins terug, ondanks de extreme stramme toestanden in mijn lijf momenteel .
Vorige week paniek in de keet. Na een stevige tempoloop opeens een contractuur in de linkerkuit. En, eindelijk, EINDELIJK, eens mijn verstand gebruikt: heel veel ijs de eerste twee dagen, de eerste dag rust, de tweede dag crosstrainer, en pas de derde dag terug proberen lopen, en gelukkig ging het groene licht toen terug aan. Oef .
Voor de rest gaat alles vlot. De duurloop van 2u30 ging, ook al door het gezelschap van Jos Stegen, José Garcia, en een aantal van Atla tijdens het eerste uur, redelijk gemakkelijk. Wat een verschil met de 3 zeer moeizame uren van de week ervoor, maar dat had ook andere redenen .
De tempolopen zitten erop, nu nog een duurloopje van 2 uren zaterdag, en voor de rest wat loslopen, en we komen er wel. Op de website van de Lotgenoten beginnen er nu toch wat meer concurrenten op de lijst te verschijnen. Het is een kleinschalige wedstrijd, een mooie wedstrijd met een pracht van een organisatie met een prachtig doel. Waar alles uiteindelijk ook nog om het lopen draait, en daar is het ons toch ook vooral om te doen.
Alles, behalve de overdosissen calorieën, gaat "smoothy". Netjes alles kunnen afwerken afgelopen week. Tempoloop van 40', taekwondo, squash, duurloopje op vrijdag, en als kersje op de taart een lange duurloop op zondag. Na zaterdag dus. Zaterdag waren An, Tamara, Geert en Mark op bezoek, en waren de drank en spijzen weer in groten getale aanwezig . Nu, het was reuzegezellig, en dat is het voornaamste. Maar zondag voelde ik me toch niet al te fit. 's Middags nog naar de spaghettidag van de school van Aron en Tomas geweest, en daarna maar vertrokken. Maar ja, dat ging dus niet zo goed. Voelde me enorm opgeblazen. Leek me dan toch de ideale gelegenheid om daar vanaf te geraken . De eerste twee uren ging het dan nog redelijk, al hield het niet op met regenen. Maar toen werd het al wat moeizamer. En moeizamer. En moeizamer. Heb het toch 3u00 volgehouden. In plaats van de vooropgestelde 2u30. Qua planning ook beter. Nu wordt het qua duurlopen afbouwen. Volgende week 2u30, de week voor de marathon 2 uren. Voor de rest nog enkele tempolopen en een intervaltraining. En hopelijk toch nog een kilootje kwijt geraken . De volgende weken valt het nogal mee wat die schranspartijen betreft. Allez, voorlopig toch ... Kijk geweldig uit naar de marathon. Heb al 7 maanden geen wedstrijd meer gelopen. Heidi en de kids gaan tijdens de marathon opnieuw naar dierenpark Oliemeulen in Tilburg. Daar zijn ze drie jaren geleden ook geweest, en was een heel sjieke belevenis. Daarna kunnen ze een kapotte Kurt terug proberen te revalideren , al zal het hopelijk niet al te erg zijn, toch wel veel geleerd van de calvarietocht van drie jaren geleden, dat wil ik nooit meer meemaken.
), trekt den deze ten strijde. Met toch wel een aantal grote vraagtekens 
. Het wordt morgen prachtig weer, we kijken er geweldig naar uit!
. Diverse malen dacht ik dat hij moest lossen, hijgen dat het niet meer normaal was, maar toen ik na een probleemloze 15 à 16 km een korte sanitaire stop moest inlassen, was de vogel vliegen. Tot km 32 bleef het verschil beperkt, maar toen kreeg ik mijne klop: maagproblemen, en de legendarische man met de hamer: pijn van mijn tenen tot aan mijn oren, verkramping tot en met, en toen was het enkel nog overleven. Bleek ook achteraf, over de laatste 10 km heb ik meer dan 8 minuten extra gedaan dan gemiddeld ervoor. Kapot toen ik uiteindelijk toch bij de meet kwam.
.
. 
. Nu, het was reuzegezellig, en dat is het voornaamste. Maar zondag voelde ik me toch niet al te fit. 's Middags nog naar de spaghettidag van de school van Aron en Tomas geweest, en daarna maar vertrokken. Maar ja, dat ging dus niet zo goed. Voelde me enorm opgeblazen. Leek me dan toch de ideale gelegenheid om daar vanaf te geraken 
