verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
27-09-2010
Maasrun: foto's
Enkele fotootjes van de Maasrun van gisteren, met dank aan Tom en Peter. De aankomstfoto is pas écht interessant in de grote versie, als je de reacties van de toeschouwers ziet .
Seffens hier de Rijksweg oversteken, en dan al joggend naar het vertrek van de Maasrun in Oud-Rekem. Heb er wel zin in, het weer is goed, en de benen voelen goed. Wil in elk geval terug een stuk beter doen dan vorig jaar. Door de verhoging van het prijzengeld worden heel wat toppers aan de start verwacht, al zijn er vandaag in de buurt heel wat wedstrijden, o.a. in Mesjtreech. Ook heeft de organisatie (gemeente+Atla) een aantal aanpassingen aan het concept verricht, ben benieuwd of dit tot verbeteringen zal leiden. Voor de Atla-ers is dit natuurlijk een van de belangrijkste wedstrijden van het seizoen, en zijn de aanmoedigingen onderweg van al dan niet bekenden bij momenten echt wel overweldigend. Al heeft dit soms al tot gevolg gehad dat je veel te snel in het rood geraakt, en onderweg ergens crasht . Verslag Bij de start héél veel bekende gezichten, ook enkele oude bekenden, zoals Patrick Clerx, oude collega van de politie, waar ik heel graag mee te doen had. Van spanning geen sprake, net voor de start was ik nog altijd mijn oude flauwe plezante zelf . Toen ik nog maar eens te snel was gestart en de wind recht op kop bleek te staan, vooral langs het kanaal, wist ik dat een goede tijd er al niet inzat. Vanaf zowat km 4 heb ik me dan maar geconcentreerd op Kris Nicolaes, die ik denk ik nog nooit had kunnen kloppen. Ondertussen was het treintje Soccol al voorbijgedenderd, ongelooflijk gewoon. Frank moet zich geen zorgen maken, volgende week in Breda gaat ze een toptijd lopen in haar eerste halve marathon. Rond km 8, op het einde van de klim van de Heuvelstraat, uiteindelijk bij Kris geraakt, en in diens kielzog gebleven, ook al om effe uit de wind te blijven (heb daarvoor steeds alleen gelopen), en in het Uilenstraatje kon ik me niet meer bedwingen, en heb dan maar een demarrage geplaatst. Kris klampte aan tot aan de Stationsstraat, toen begaf hij helemaal. En kon ik het nog redelijk ontspannen afmaken. In dezelfde tijd als vorig jaar, maar gezien de omstandigheden was het toch weer een klein stapje vooruit. Nu verder met Vucht (nog een echte jogging zonder tijdsopname), Haaasselt, en waarschijnlijk ook nog Kortessem. En dan een korte rustperiode om er daarna weer in te vliegen met uitdagingen zoals Enci bergloop, Mescherbergloop, enz. als het maar niet te gemakkelijk is
Enkele fotootjes van Würselen (met dank aan Robert Willems) genomen door huisfotograaf Peter, een opmerkelijk persoon die blijkbaar bij elke manche van de Rureifelcup zijn ding doet. Let op de opeenvolging van grimassen genomen tijdens de laatste korte maar pijnlijke beklimming net voor de aankomst...
We hoeven geen honderden kilometers ver te rijden om steile hellingen te vinden. Ofwel richting zuiden ofwel richting oosten vinden we al heel snel onze gading. Vandaag in Würselen, in het hinterland van Aken, "Aachener Land". Helling op, helling af, de ene al wat langer of steiler dan de andere, enkel de eerste kilometer was een beetje vlak.
Opvallend: zowat alle deelnemers met truitjes van een of andere Duitse club, op enkele Nederlanders van STB Landgraaf na. Een hele meute zwarthemden van Alemannia Aachen, de rest van allerlei clubjes uit de buurt. Nauwelijks iemand te vinden zonder clubtruitje, merkwaardig toch.
Een redelijk rustige start. Effe later snapte ik waarom, het was duidelijk kwestie om wat energie te sparen. Want toen begon het: op en af, op en af, op en af. Het begon na een tijdje bijna saai te worden . Meestal rond de tiende plaats gelopen. Opvallend: bergop had ik het steeds moeilijk, bergaf en op de iets vlakkere stukken kon ik makkelijk mee. Op het laatst begon de achtste plaats mogelijk te worden en heb ik me daar volledig op gericht, omdat we met een vijftal nog voor die achtste plaats in aanmerking kwamen. Omdat de laatste kilometer, op een heuvel net voor de aankomst na, redelijk te doen was, ben ik ook eerste van dat groepje geworden. Maar... daardoor had ik niet gezien dat twee lopers voor ons ook nog zéér dichtbij waren, en slechts enkele secondjes voor me de finish zijn gepasseerd. Jammer, op deze manier een podiumplaats en misschien zelfs een tweede plaats bij de M40 (nu vierde) misgelopen. Zou vorig jaar met deze tijd (38'52" over 10,4 km miserie) zowat derde algemeen zijn geworden, nu achtste. Maar op zich was het een leuke ervaring, zeker voor herhaling vatbaar. Mooie organisatie, geen dikke prijzen maar de gezelligheid/Gemütlichkeit en het meer dan uitdagende parcours maakten veel goed.
Heb aan Chris Wouters toestemming gevraagd om een van zijn foto's van de meeting van Tessenderlo te gebruiken. Heb nog geen antwoord ontvangen, maar hopelijk mag het, want hier zijn ze: de absolute sterren van de meeting van vorige week, Peter Devocht en luxehaas Stefan Van de Broek. Volgende zaterdag naar Würselen voor de Stadtgartenlauf. Vooral zondag waren er allerlei mooie alternatieven zoals Alken, maar wegens gebrek aan kinderopvang en Heidi's tweede wachtdienst was dat niet mogelijk. Heb totaal geen idee van het parcours in Würselen, weet alleen dat het 10,4 km lang is. Hopelijk een goede voorbereiding op de Maasrun, nu het opnieuw in stijgende lijn aan het gaan is.
Morgen waarschijnlijk naar Tessenderlo voor een nieuwe 10000m. Kwestie om die vorige door te spoelen. Voel me nog altijd niet 100%, moe en wat ziekjes (Tomas is ook net ziek geweest), maar dat deert niet, hopelijk zullen de revanchegevoelens overheersen, en kan ik toch wat secondjes afknabbelen van de schande van Loaneke. Indien niet, dan is er meer aan de hand, en zullen we op een andere manier moeten ingrijpen. Niet meer kunnen drinken, nu ook nog niet meer kunnen lopen ? Verslag Gene zever, dat was mijn leuze op voorhand. Want, alwéér, voelde ik me niet kiplekker. Ter plaatse was het al direct een ramp om ergens een parkeerplaats te vinden: tegelijkertijd atletiek-meeting, voetbalwedstrijd, fitness en weet ik wat daar nog allemaal doorgaat. Weinig bekenden, ik heb Annie Munten gezien, maar zij mij blijkbaar niet. Ik heb wel ergens iets gehoord van een BR op de mijl, kan dat? Proficiat Annie! Na een gesprekje met Jan Smeets die ook de mijl had gelopen, me klaargemaakt voor wat een legendarische wedstrijd beloofde te worden. Peter Devocht had namelijk een aanval op het wereldrecord (+50) aangekondigd, net op de dag dat hij 50 werd! Hij zou hierbij worden gegangmaakt door Stefan Vandenbroek. Voor de rest weinig bekenden, enkel Luc Hermans die naast me van start ging. Sterke bezetting, in tegenstelling tot in Lanaken waar het verschil tussen eerste (Frank) en laatste een half uur was. Snelle start, met dadelijk een groepje van vier weg. Daarachter, tot mijn grote verbazing, ikzelf met een viertal achter me. Eerste rondje 78", eerste kilometer 3'28". Toen staken die gasten achter me stilletjes voorbij, en kwam Luc bij me terecht. Om even later te versnellen, enkele tientallen meters op me te nemen, maar later zou hij terugvallen. Ondertussen kwamen een aantal snelle dames terug, en konden we lang een mooi groepje vormen. Alleen de gangmakers van deze madammen waren wel zéér ambetant, het was voortdurend oppassen. Ook vervelend: de wind in de laatste bocht, en het treintje Vandebroek/Devocht die ons driemaal zijn gepasseerd. Vandebroek had iedereen op voorhand gevraagd om plaats te maken als ze zouden passeren. Geen probleem, maar zo verlies je telkens wel een aantal meters he. De tussentijden waren toch wat sneller dan in Lanaken, en ze bleven gelukkig ook constant. Zo kon ik de laatste rondes nog wat versnellen en volledig verzuurd (natuurlijk, zo hoort het!) eindigen in 36'33". Nog niet waar ik op had gehoopt, maar toch een flinke verbetering, zeker gezien de omstandigheden, t.o.v. Lanaken. Het gaat dus weer vooruit. Nu nog enkele weken naar de Maasrun toe werken, en wat uitbollen met wat minder belangrijke wedstrijden. Of misschien toch nog ergens een pistewedstrijd opzoeken? Ik kijk eigenlijk nu al uit naar volgende zomer, die 35' moet er eindelijk eens van komen.
Als er iets is gebleken dit weekend, is dat ik totaal niet meer kan drinken... Zaterdagmorgen een klein katertje van vrijdagavond met de oud-collega's een duvel enwat pintjes, en zaterdag op het trouwfeest van Marc en Tamara nauwelijks iets kunnen drinken. Terwijl de wijn nochtans éxcéllént was. Jammer eigenlijk .
Maar: Marc is van straat geraakt! Dat is toch wel het belangrijkste. Zaterdag waren An en Geert ons komen uithalen om naar Vivendum in Dilsen te trekken, waar het feest zou doorgaan. Het werd, ondanks dat ik maar weinig alcohol binnenkreeg, een zeer fijne avond. Het eten van de Vivendum mag er dan ook meer dan zijn. Het was alleszins reuzegezellig. De avond hebbenwe naderhand nog een beetjeverdergezet in de Preekstoel (waar we op groot scherm Wickmayer hebben zien winnen vanPatty Schnyder na een ongelooflijke thriller)en bij ons thuis voor een goede degustief. Al kreeg ik die ook niet binnen .
Toch al bij al ook goed getraind. Donderdag een keiharde weerstandstraining. Zaterdag langere duurloop, vandaag zondag, na een korte nacht, 10x1', maar al bij al ging het vrij goed. Wat trainen betreft is mijne frank weer eens gevallen. Heb de laatste maanden héél weinig korte interval gedaan, en ga daar terug wat meer aandacht aan besteden. Terug streven naar een mooi evenwicht tussen de verschillende trainingsvormen. En vooral: zoveel mogelijk (relatieve) rust.
.
.
. Toen ik nog maar eens te snel was gestart en de wind recht op kop bleek te staan, vooral langs het kanaal, wist ik dat een goede tijd er al niet inzat. Vanaf zowat km 4 heb ik me dan maar geconcentreerd op Kris Nicolaes, die ik denk ik nog nooit had kunnen kloppen. Ondertussen was het treintje Soccol al voorbijgedenderd, ongelooflijk gewoon. Frank moet zich geen zorgen maken, volgende week in Breda gaat ze een toptijd lopen in haar eerste halve marathon. Rond km 8, op het einde van de klim van de Heuvelstraat, uiteindelijk bij Kris geraakt, en in diens kielzog gebleven, ook al om effe uit de wind te blijven (heb daarvoor steeds alleen gelopen), en in het Uilenstraatje kon ik me niet meer bedwingen, en heb dan maar een demarrage geplaatst. Kris klampte aan tot aan de Stationsstraat, toen begaf hij helemaal. En kon ik het nog redelijk ontspannen afmaken. In dezelfde tijd als vorig jaar, maar gezien de omstandigheden was het toch weer een klein stapje vooruit. 
genomen tijdens de laatste korte maar pijnlijke beklimming net voor de aankomst...
?
