verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
28-10-2011
Reactivatie (2)
Seffens met Aron naar de taekwondo. Tomas is ziek en Heidi heeft last van haar buikspieren. Die hebben de laatste weken ook heel wat te verduren gekregen . De conditie is terug een beetje stijgende. Maandag gelopen, dinsdag naar Atla geweest, woensdag taekwondo, donderdag een hele stevige wandeling gemaakt, seffens tk en in het weekend nog wat proberen te doen.
De locatie van de ontsteking was blijkbaar opgeschoven . Zat/zit nu achterin de bil. Ik was héél moedeloos aan het worden. De laatste dagen is het echter terug beter, sinds dinsdag, toevallig of niet, terug met Asics aan het lopen. Houden zo.
Nu is het weer eens iets anders . Woensdag moest ik gek genoeg effe sparren met Sylvain. We hadden dat allebei nog nooit gedaan, hadden dat totaal niet verwacht, droegen geen bescherming, enz. Met alle gevolgen vandien. Sylvain's achterwaartste stamp lukte opeens wél, terwijl het daarvoor bij het oefenen totaal niet lukte, en hij raakte me tweemaal met volle kracht, eenmaal op mijn linkerhand en vooral op de middenvinger. Die nu enorm is opgezwollen. De pijn is wat minder, maar ik krijg hem niet meer gebogen of gestrekt, en zal een van dees maar eens naar een dokter trekken . Seffens toch trainen, maar dan zonder te slaan!
Afgelopen week terug wat meer gedaan dan de maanden ervoor. Dinsdag gelopen, woensdag taekwondo, donderdag squash, vrijdag taekwondo, zaterdag fitness. Afgelopen maandag dan de laatste sessie bij Muriel, bedankt om me zo te "vertroetelen"... Maandag en dinsdag dan gaan lopen, dinsdag op Atla-training gemerkt dat er van een conditie nauwelijks nog sprake is . Woensdag taekwondo, seffens Atla-training, waar ik waarschijnlijk nog meer met mijn dikke neus op de feiten wordt geduwd . Morgen dan squash én taekwondo, zaterdag waarschijnlijk fitness, en dan kun je wel van een reactivatie spreken. De ontsteking in kwestie is verleden tijd, maar ik voel toch nog altijd vanalles in de buurt. Hoop dat dat geen slechte tekenen zijn. Probeer me zo goed mogelijk te verzorgen, en de nodige lenigheidsoefeningen te blijven doen, ook zeer belangrijk voor taekwondo. Heup en hamstrings zijn ondertussen heel wat soepeler, maar nog niets vergeleken met iemand die jaren aan taekwondo heeft gedaan, dat is gewoonweg fenomenaal bij sommigen. En het zal zeker geen kwaad kunnen met het oog op het lopen. Gisteren waren we trouwens met drie van de familie bij de taekwondo. Heidi was van wacht, en moest ook naar het condoleren van een sterfgeval bij het personeel. Begon onze kleinste, Tomas, ook opeens mee te doen. Van een verrassing gesproken. Hij heeft de ganse sessie meegedaan, en had er heel veel lol in. Fijn!
Enkele typische momenten uit ons afgelopen weekendje Oostende: Op een terras samen met Miet en Roger en met een dikke Duvel voor ons, en dan tante Nelly die daar opeens voor me staat. Blijken André en zij in het hotel boven het terras te logeren. André die de marathon, de allereerste marathon van Oostende, loopt op zondagmorgen.
Storm, felle storm op zaterdag. De kids die zich daarmee, met de wind, rot amuseren... Voor mij de aanleiding tot de onmiddellijke aankoop van een dikke winterjas .
Oostende zelf. Nooit echt geweest, tenzij misschien als kind op de Mercator. Zeer interessante stad, is bijkomende verkenningen waard.
We mochten iemands appartement gebruiken. Tiptop in orde, volledig en mooi gerenoveerd, en gelegen in een zeer interessante buurt. Waar de vele volkscafés 's morgens om 8 uur al open zijn, maar waar je, als je de hoek omdraait, opeens in een villabuurt terecht komt. Sjiek.
Het water, altijd maar weer dat water. Dat toch altijd een beetje een magische invloed op ons uitoefent.
De start van de marathon, en toch efkes de pijn aan het hartje in de zin van "verdomme, normaal was ik hierbij geweest". 't Was toch heel mooi. André heeft het trouwens prima gedaan.
De frieten van frituur Petit Paris op het kruispunt aldaar. Fantastisch! Ons aangeraden door een bepaalde sympathieke dame uit Diepenbeek. Blijkbaar gebakken in palmolie. Zeer lekker.
De kermis/foor in hartje toeristisch Oostende. De fonkelende oogjes van Aron en Tomas. Alleen jammer dat ze niet mee het spookhuis in wilden (gelukkig maar ).
De wandelingen met de kids tussen appartement en auto, om onze spullen terug in de voiture te krijgen. Heel tof. Terwijl Heidi aan het zwoegen was met de poets .
Enorm levendig stadje. Een aparte mix. Vele herbezoeken waard. Hopelijk zal de volgende over niet al te lange tijd zijn!
Enkele weken geleden bleek Aron opeens interesse te hebben voor taekwondo. Dus wij naar een les van het clubje van Rekem toe. De les viel best mee, maar toen Aron de week erop ziek was, we met nog een aantal vragen zaten, en ik de dames-lesgeefsters wilde contacteren, ik nergens een teln° terug vond, heb ik dagenlang de nodige mails gestuurd, en hen op facebook gecontacteerd, zelfs op momenten dat ze online waren. Resultaat: noppes, nada. Totaal geen reactie.
Na een dagje of vier was ik dat beu, en zijn we dus elders gaan kijken. En zo uitgekomen bij de club van Maasmechelen, Poom. En wie deed mee aan de training? Niet alleen ik en Aron, maar ook Heidi. Zelfs onze Tomas had zich klaargemaakt, maar eenmaal ter plaatse bleek de schroom voor het onbekende toch nog wat te groot. En we hebben ons geamuseerd. Heel anders toch dan de trainingen van die van Rekem. De opwarming bleek best pittig, en we hebben ons goed kunnen uitleven met de nodige slagen en stampen . Was voor ons allemaal wel nodig na toch wel een rotperiode.
Ikzelf had gisteren ook groen licht gekregen van kine Muriel om nog eens te gaan joggen. Joggen dus. Niet trainen op snelheid en explosiviteit, wat bij een tk-training toch wel gebeurt . Ik voel dus nog wel het nodige, straks proberen een halfuurtje rustig te joggen, en dan zien we wel. Feit is dat het dankzij Muriel toch wel flink is verbeterd. Dit weekend kunnen we niet naar de taekwondo-trainingen trekken, maar we zijn alledrie gemotiveerd om er vanaf volgende week weer een flinke lap op te geven !
. De conditie is terug een beetje stijgende. Maandag gelopen, dinsdag naar Atla geweest, woensdag taekwondo, donderdag een hele stevige wandeling gemaakt, seffens tk en in het weekend nog wat proberen te doen.
. Zat/zit nu achterin de bil. Ik was héél moedeloos aan het worden. De laatste dagen is het echter terug beter, sinds dinsdag, toevallig of niet, terug met Asics aan het lopen. Houden zo.
. Woensdag moest ik gek genoeg effe sparren met Sylvain. We hadden dat allebei nog nooit gedaan, hadden dat totaal niet verwacht, droegen geen bescherming, enz. Met alle gevolgen vandien. Sylvain's achterwaartste stamp lukte opeens wél, terwijl het daarvoor bij het oefenen totaal niet lukte, en hij raakte me tweemaal met volle kracht, eenmaal op mijn linkerhand en vooral op de middenvinger. Die nu enorm is opgezwollen. De pijn is wat minder, maar ik krijg hem niet meer gebogen of gestrekt, en zal een van dees maar eens naar een dokter trekken 
. Seffens toch trainen, maar dan zonder te slaan!
. Woensdag taekwondo, seffens Atla-training, waar ik waarschijnlijk nog meer met mijn dikke neus op de feiten wordt geduwd 
.
