verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
27-03-2011
Nieuwe start
Na al het lange werk van de laatste maanden probeer ik volop om te schakelen naar terug de korte afstanden, nl. vooral 5 en 10 km, en misschien ook wel eens een 3000m op piste. Ben daar dinsdag mee begonnen met 8x200m, en heb toen aan Jos Bijnens gevraagd om eens te proberen om zijn schema's te volgen. Gelukkig mocht dat , merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak . Maar wat dan gedacht van vandaag zondagmorgen? 4x200m, 6x1200m met 1' rust, en om af te sluiten 2x200m waarbij ik amper nog vooruit kwam . Enorm afgezien. Maar heb het gevoel dat ik terug vooruit aan het gaan ben, en het wordt de komende weken vooral kwestie om die omschakeling tot stand te brengen naar meer kwaliteit. Maar heb er zin in, en wil er nog eens voor gaan. Al wordt het de komende maanden vooral moeilijk om op training te geraken met alweer een aantal tripjes naar Brussel en Leuven, en Heidi's opleiding. Maar in de mate van het mogelijke ga ik toch bij de groep proberen aan te sluiten, is altijd plezanter, én effectiever, dan alweer op mijn eentje op stap te gaan.
Heb vandaag, in het lekkere zonnetje, het besluit genomen om zeker in het voorjaar geen marathon meer te lopen. Heeft met een aantal dingen te maken:
Ondanks het plezier gisteren, allez toch zeker de eerste 25 km, besef ik dat ik gewoon niet ben gemaakt voor de langere afstanden. Als ik het meer dan puur recreatief wil aanpakken, dan zullen de resultaten tegenvallen, zal de motivatie verdwijnen, en dat is het allemaal niet waard. Puur fysiek eigenlijk, zowel qua postuur als qua (veel te hoog) verbruik ben ik er niet voor gemaakt.
Het vereist ook een heel andere aanpak. Ik kan het me niet permitteren om alles heel precies uit te stippelen, dat laat de rest van mijn leven niet toe. Vijftien jaar geleden heeft dat er toe geleid dat het van het ene ogenblik op het andere afgelopen was.
En tenslotte is er toch ook wel wat meer tijd nodig om tot degelijke resultaten te komen. Tijd die ik beter in ons gezinnetje kan steken, of in het opknappen van klusjes , of in gewoon wat meer genieten.
En me nu terug te richten op kortere wedstrijden, vooral met het oog op een goede 10 km. Ooit hoop ik nog altijd onder die klote 35' te geraken, dat moet gewoon. Ik kan er beter niet meer te lang mee wachten .
Vandaag stond een eerste grote uitdaging op het menu, de Vijverrun op het mooie grensgebied van Bolderberg, Lummen en Zonhoven. Niets dan vijvers, op een glooiiend en bij momenten nogal nat parcours. Heb het de afgelopen week wat rustiger aan gedaan, maar wist niet goed wat te verwachten. Op ons beider werk en met Heidi's opleiding is het momenteel ongelooflijk niet-te-doen-druk, toch nog wat ruimte gevonden om te trainen. Een hele hoop bekenden bij de start, ook clubgenoot Benny Stulens, en o.m. ook Marc Quadflieg en Yves Wijnen (nu heb ik de juiste naam geschreven he Yves...), en nog te veel bekenden om op te noemen. Ook enigszins verrassend, Leo Van Houten die opeens heeft beslist om een marathon te gaan lopen. Later bleek hij een ferme prestatie te hebben geleverd. Heel langzaam vertrokken, Marc en Yves gingen tegen 4'30" lopen, en ik nestelde me comfortabel in hun zog (bedankt mannen!). Dat ging goed zo, tot ik bij km 10-11 heel dringend moest plassen. Toen dat ook nog eens nogal lang bleek te duren, waren ondertussen een 15tal atleten me gepasseerd. Vanaf toen vooral alleen gelopen, een aantal opnieuw gepasseerd, om het pas écht moeilijk te krijgen vanaf km 27-28. Toen kwam het moeilijkste stuk eraan, niet de helling van de Kluis was daarbij moeilijk, maar vooral het stuk daarvoor, waar je gewoonweg niet wist hoe en waar je daar moest lopen. Bij de afdaling van de Kluis nog genaderd op een drietal, en ze tenslotte nog allemaal in de sprint (na 33 km...) gepasseerd. Eindtijd 2u28'15". Kapot, maar ook wel voldaan. Achteraf toch alweer wat minder content, maar het is nu eenmaal een feit dat je voor deze langere afstanden toch wel wat ervaring en fond nodig hebt. En het is een feit dat ook de lichaamsbouw, en het verbruik onderweg belangrijk zijn, en dat pleit allemaal niet echt in mijn voordeel . Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen !
Morgen naar de Selfkant voor de mooie Westzipfellauf. Halve marathon. Als doorgedreven training en goede test. Trainingen deze week waren okay, maar wat heb ik me weer laten gaan met eten/drinken, met als apotheose bij de Griek donderdag met Roger en Miet. Alles heeft zijn prijs . Ik hoop het alleszins vlot tegen zowat 4'/km te kunnen uitlopen, en dan goed uit te rusten voor de nog zwaardere uitdaging de week erop met de Vijverrun. Maar eerst straks met Aron naar Racing Genk-Westerlo! Verslag Verdomme, nog maar eens het bewijs dat voetbal een spelleke is. Racing had misschien meer dan vijfmaal moeten scoren, en wordt dan op het einde koud gepakt. Het was wel voor zowel Aron als mij een hele belevenis om nog eens tussen de "échte" op de staantribune te gaan staan. Ferm sfeervak, zelfs toen we achterstonden, bleven die maar geven. Sjiek! Aron heeft er ook van genoten, da's het belangrijkste. Al zal de verplichte hotdog er ook wel mee te maken hebben gehad . Mijn eigen wedstrijd dan. Op voorhand al een slecht gevoel, ook bij het loslopen zaterdag. Niet fris, vrijdag nog zwaar getraind, zware benen, zelfs wat pijnlijke benen, een rug die wat vast zit, redenen genoeg om op voorhand al wat te klagen . De eerste kilometers kon ik de schijn hoog houden door zij aan zij met Yves Daenen mee te gaan en wat te kletsen, toch toen heb ik hem toch verstandig laten gaan. Want het was toen al ploegen. Heel weinig kracht in de benen. Harken vanaf het begin. Zeker toen na een zestal kilometer de wind begon mee te spelen, en het parcours toch nogal golvend bleek te zijn... Ik kon het tempo door mezelf op te peppen toch nog redelijk egaal houden, tot rond km 15 Marc Quadflieg me bij een bevoorrading passeerde. Toen ging zowel fysiek als mentaal even het licht uit. Marc, als je dit leest, het heeft niets met jou te maken he , integendeel. Effe later kon ik me terug wat herpakken, maar het groepje van Marc was vliegen. Ik kon nog ene jonge loper remonteren, en door net voor de finish nog wat te babbelen met Marcs dochter Wendy vergat ik de loper voor me nog in te halen , ik sneuvelde net achter hem op de finish. Och, gezien de omstandigheden, zowel in de wedstrijd als van mezelf, viel het tempo van 4'05"/km nog mee, met frisse benen zal het sowieso heel wat beter kunnen. Nu rustig aan werken naar de Vijverrun toe, daar wil ik een goede zeer gevorderde training van maken met het oog op, misschien, een marathon.
Tweemaal ziek op korte tijd is wat teveel van het goede. Het wordt tijd dat de lente begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt .
De volgende weken staan twee stevige testen op het programma. Zondag de halve marathon van de Westzipfellauf, de week erop de 33 km van de Vijverrun. Tijden, je m'en fou, een stevig tempo en in Zolder (en deels Lummen-Zonhoven) een goede bevoorrading, en vooral een goed gevoel achteraf, da's het belangrijkste. Het alternatief is zowat alle verdere marathonplannen opbergen , want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
Ondertussen wordt onze Aron zaterdag al 10 jaar. Time flies. Ongelooflijk gewoon. Den andere pipo gaat binnenkort naar het eerste leerjaar, en kan maar niet wachten met lezen en rekenen. Als het weer zaterdag redelijk is, trek ik met Aron naar Racing Genk-Westerlo, en natuurlijk de onoverdekte staantribune, tussen de "echte". Zal voor hem een heel nieuwe ervaring worden, ben benieuwd hoe hij daarop reageert .
Ben alweer vier dagen ziek geweest, keel- en hoofdpijn en hondsellendig. Daardoor, met heel veel pijn in het hartje, de cross in het eigen Rekem gemist. Vier dagen ook niet gelopen. Gisteren maandag toch alweer een lange duurloop van 2u27' afgehaspeld, en dat ging wél goed. De bevoorrading onderweg blijkt opnieuw zéér belangrijk ... Hopelijk zijn we opnieuw vertrokken, want de motivatie is zeer laag momenteel, en de nodige kilootjes dreigen er opnieuw terug bij te komen.
, merci Jos! Jos heeft een mooie groep weten te verzamelen met zoon Jonas, Willy, Niky, Leo, Daisy, Samuel en waarschijnlijk nog enkele die ik vergeet. Daarna donderdag alles gegeven met een bosvariatie op 6x200m, 3x400m, 1x800m, 3x400m en opnieuw 6x200m. Gene kak 
. Maar wat dan gedacht van vandaag zondagmorgen? 4x200m, 6x1200m met 1' rust, en om af te sluiten 2x200m waarbij ik amper nog vooruit kwam 
, of in gewoon wat meer genieten.
. Deze keer was het gebruik van de bevoorrading onderweg wel dik in orde. De recuperatie achteraf gaat blijkbaar redelijk goed, ik hoop dat de benen tegen dinsdag weer wat in orde zijn. Zodat we terug kunnen ... vlammen
!
begint. Met andere woorden, heel wat minder getraind de laatste weken, en dat voel je natuurlijk. Afgelopen week was het wel weer terug stevig, met op maandag, na vier dagen nikske, een duurloopje van 2u27', dinsdag een duurloop van 12 km, woensdag 45' crosstrainer, donderdag heuveltraining, zaterdag 80' tempoloop + 35' loslopen, zondag 45' duurloop. Maar ben nog altijd niet in orde, de rotzooi is nog niet volledig uit het lichaampje. Gelukkig ben ik dan nog gene carnavalsman, en blijft het alcoholverbruik dezer dagen redelijk beperkt 
, want het eist toch veel van je, heel wat andere koek dan "gewoon" trainen met als doel een goede 10 km. Voordeel is dan weer wel dat marathontraining wat meer ontspannen kan, of toch zou moeten kunnen. Maar als je dan weer telkens opnieuw ziek wordt, tja... We doen ons best!
