verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
30-05-2012
Kuiten
De kuiten zijn, sinds ik terug ben beginnen lopen, voortdurend een probleem geweest. Een viertal keren een scheurtje in de kuitspier, met de nodige miserie tot gevolg, maar ook een aantal keren een contractie of verrekking, net zoals vorige week tijdens de Atla-training (op mijn eentje) of enkele weken ervoor na de verschrikkelijke (maar o zo mooie) Geuldalloop. Maar: verstand gebruikt en 't is ondertussen alweer verleden tijd. Nu verder verstand gebruiken. En: ik heb me jeanettenkousen aangeschaft, ter recuperatie na wedstrijden en zware trainingen, want voorlopig krijg ik die dingen in het openbaar niet aan . Nog een fotootje van de Geuldalloop:
'k Had me al ingeschreven voor de Overmuntheloop, maar wat heb ik afgezien de week ervoor! Die verzuring in de kuiten, enorm gewoon, nooit meegemaakt. Vanalle middeltjes geprobeerd, maar het beterde nauwelijks. 's Vrijdags (de Geuldalloop was 's zaterdags) pas terug wat kunnen lopen, en nog enorme last. 's Zaterdags leek het draaglijk, dus toch maar naar Urmond getrokken, voor een (redelijk) vlakke wedstrijd over bijna 7 km. Niet zoveel volk daar. Het nageslacht van Patrick Delait had de jeugdwedstrijden al gedomineerd. Daarna vertrokken we met een kleinere groep, waarvan de meesten dan ook nog de 3,4 km bleken te lopen. De eerste km ging goed, maar daarna begonnen de kuiten opnieuw parten te spelen. En dus stokte het tempo ook (heel) wat. De laatste km's nog een duelletje uitgevochten met een jonge kerel, die ook nog eens werd gehaast. Heeft zich toch kapot moeten lopen, om net voor me te eindigen . Bleek dat ie nog derde was geworden. Zonder kuitperikelen was die plaats dus voor mij geweest, maar ik ben er niet kapot van . Ondertussen heb ik van Heidi lange kousen geleend, en blijken ook die lange janettenkousen toch wel hun nut te hebben. Zal er mij dus ook maar gaan aanschaffen, al zal ik ze voorlopig enkel maar na wedstrijden/zware trainingen, en onder een lange broek dragen .
Maar eens naar een wedstrijdje getrokken, al was het niet helemaal van harte. De goesting was (alweer) ver te zoeken. Maar 'k heb nu eenmaal doelen nodig, en die waren er de laatste tijd niet echt. Tenzij je blessurevrij raken een doelstelling kunt noemen. En wat voor een wedstrijd! De Geuldalloop met start en aankomst in Berg en Terblijt kun je eigenlijk wel een bergloop noemen, met ondermeer de Lijkenweg als "killer". Bedoeling was om nog eens de nodige weerstand op te doen. Het werd meer dan dat... Dit kuiken trok namelijk de verkeerde schoenen, trials, aan, in de veronderstelling dat er de nodige "pratsj" zou liggen. Niet dus. Omdat de zooltjes me een vorige keer (Mesjerberg) enorm hadden gehinderd, heb ik ze eruit gehaald. Met als resultaat: veel te grote schoenen . Die nauwelijks nog dempten, vooral tijdens de enorm lange afdalingen, op een overwegend stenen ondergrond, speelde dat serieus parten. Met als gevolg: verzuring van de kuiten, met volledige verzuring op het eind. En dat zou nog bijna een week duren... Over de wedstrijd kunnen we dan ook kort zijn: enorm afgezien, maar meer door die verzuring dan door de inspanning . Het zal me (alweer) leren... Toch ook wel een beetje content dat ik nog eens een wedstrijd had gelopen. Nou ja, gelopen... Het kan alleen maar beteren nu.
Vorige zaterdag hebben we allevier examen afgelegd om de gele gordel taekwondo te behalen, én we zijn allevier geslaagd! Een fotootje ter bewijs. Van Aron is er jammer genoeg enkel de neus en zijn rechteroog te zien (naast trainer Skevos) . Tom heeft zich natuurlijk tussen de meisjes genesteld . Een ander bewijs was mijn rechterhand, die zondag heel opgezwollen was . Maar dat hebben we er graag voor over, no pain no gain! (op de foto klikken om te vergroten)
en 't is ondertussen alweer verleden tijd. Nu verder verstand gebruiken. En: ik heb me jeanettenkousen aangeschaft, ter recuperatie na wedstrijden en zware trainingen, want voorlopig krijg ik die dingen in het openbaar niet aan 
.
. Bleek dat ie nog derde was geworden. Zonder kuitperikelen was die plaats dus voor mij geweest, maar ik ben er niet kapot van 
. 
. Die nauwelijks nog dempten, vooral tijdens de enorm lange afdalingen, op een overwegend stenen ondergrond, speelde dat serieus parten. Met als gevolg: verzuring van de kuiten, met volledige verzuring op het eind. En dat zou nog bijna een week duren...
. Een ander bewijs was mijn rechterhand, die zondag heel opgezwollen was 
