verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
18-06-2011
Miserie
Net nu de mooiste wedstrijden van het jaar eraan komen, lig ik in de lappenmand. Voor het grootste deel mijn eigen domme fout want i.p.v. na Heusden-Zolders 33 km het effe rustig aan te doen, ook al omdat de heup na de wedstrijd niet echt goed voelde, was ik twee dagen later alweer aan het intervallen. De pijn en het ongemak gingen natuurlijk niet weg, maar daar trok den deze zich niets van aan. Totdat het na het weekend van de interclub (4 wedstrijden op 8 dagen tijd) en Munster echt totaal niet meer ging. De ontsteking die tussen rechterbil en bovenbeen zat, heeft zich nu goed gevestigd in de bil, en is nu verder gegaan richting onderrug. Bovendien zijn mijn beide achillespezen tegenwoordig enorm ontstoken. Zit weinig meer op nu dan EINDELIJK te rusten, ijs te leggen en ontstekingsremmers te smeren. Eigen schuld, dikke bult zeggen ze dan, maar zo vlak voor Bilzen is het wel héél jammer. De Bufferrun en/of Aterstoase heb ik al moeten missen, dat zal me leren . Hopelijk binnenkort beter nieuws, wanneer zal ik eens mijn verstand gaan gebruiken...
Na de interclub enorme, maar dan ook enorme last van mijn heup gehad. Zat volledig vast, dan maar eindelijk met het nodige ijs en ontstekingsremmers (en wat relatieve rust) begonnen. In de loop van de week ging het iets minder slecht, zodat "Minster" niet in het water dreigde te vallen. Maar gezien de omstandigheden nam ik de wedstrijd niet al te serieus op. Ik zou wel zien, en er het beste van maken, ondanks het ambetante gevoel in de heup, of eigenlijk is het de rechterbil.
De dag zelf vielen er de nodige regenbuien, ter plaatse de nodige gezelligheid en veel bekende gezichten. Typisch voor Minster: allerlei mensen die me aanspreken over pa maar die ik eigenlijk niet (meer) ken. De benen voelden niet zo geweldig, maar toch beter dan de weken ervoor, want dat was pas erg. De heup/bil zou pas na de wedstrijd terug opstelen .
Redelijk rustig gestart. Op kop een groepje van 6, die me net iets te snel gingen. Of was ik te voorzichtig? Een felle wind speelde ons parten, en vooral het stuk in het Munsters Bos was niet plezant. Heel nat, en daardoor spekglad voor de wedstrijdschoentjes. Gewoon kwestie om overeind te blijven, maar natuurlijk niet bevorderlijk voor de snelheid. Uiteindelijk bijna de ganse wedstrijd met een loper van Tongeren samen gelopen, die op het einde volledig brak, en ben op enkele secondjes geëindigd van Rob Bobbaers, een talentvolle triathleet. De tijd was niet goed, maar gezien de omstandigheden viel het nog mee.
Achteraf weer last van de heup, maar de Keizer Kareltjes maakten veel goed. Op naar de volgende, misschien nog proberen om ergens een pistewedstrijd mee te pikken, want de Buffelrun ga ik waarschijnlijk niet halen. Merci Gilbert voor de foto's!
Na de 1500m 's zaterdags, 's woensdags tijd voor een 5000m, 's zondags interclub masters met een 5000m en (onverwacht) nog een 400m... Verslag woensdag Tijd voor een 5000m voor eigen publiek, onder ideale omstandigheden (temperatuur, windstil). Dus hoopte ik op een tijd, zeker onder de 17'26" van bijna twee jaar geleden. Maar eens te meer ging het voor eigen publiek mis: 17'46". Hoe dat komt? Ik zou het verdomme niet weten. En ook nog een idioot die me enorm hinderde onderweg, en uiteindelijk gediskwalificeerd werd, al was ik daar "vet" mee. Heb het daar effe moeilijk mee gehad. Maar zoals gewoonlijk was ik 's anderendaags weer vol moed om er weer tegenaan te gaan. Jammer dat dit altijd voor eigen volk moet gebeuren. Verslag zondag Dit jaar nog eens geselecteerd voor een interclub, bij de masters dan welteverstaan. Doordat allerlei schoon volk niet meer beschikbaar is, moest ik de 5000m gaan lopen. Heel wat minder fraaie omstandigheden dan woensdag, het was enorm benauwd al regende het lichtjes tijdens de wedstrijd, maar toch slechts een handvol seconden langzamer dan woensdag, 'k kon net niet een atleet van de Westhoek volgen, Gino Van Geyte en Peter Devocht waren al wat langer ribbedebie. Nu, wat misschien toch wel een beetje meespeelde, was dat ik kort voor de 5000m had gehoord dat ik ook nog diende op te draven voor de 400m. Nu, geen probleem, maar tegen die spurtbommen was het nog heel andere koek. 'k Was samen met Marc Heymans de enige zonder spikes (toch wel nodig in de zompige bochten), maar wat ging het goed... de eerste 300m . Toen was de hel opeens daar . 'k Dacht dat ik al veel had meegemaakt en gevoeld, maar wat ik toen voelde, dat wil ik niemand aandoen haha. Nu, toch wel blij dat ik het gedaan heb, we eindigden trouwens derde (de vrouwen eerste, naar eerste afdeling !), met zo'n vertimmerde ploeg een prachtresultaat. En 't was heel fijn om mee te maken. Hopelijk volgend jaar opnieuw, maar dan zal ik ook een tandje moeten bijsteken.
Na de wedstrijden zat mijn heup helemààl vast . Tijd dus voor een weekje relatieve rust, met veel ijs en ontstekingswerende zalfjes. Hopelijk zijn we dan terug fris voor... Minster! Foto's (Peter Brouwers) volgen straks.
want i.p.v. na Heusden-Zolders 33 km het effe rustig aan te doen, ook al omdat de heup na de wedstrijd niet echt goed voelde, was ik twee dagen later alweer aan het intervallen. De pijn en het ongemak gingen natuurlijk niet weg, maar daar trok den deze zich niets van aan. Totdat het na het weekend van de interclub (4 wedstrijden op 8 dagen tijd) en Munster echt totaal niet meer ging. De ontsteking die tussen rechterbil en bovenbeen zat, heeft zich nu goed gevestigd in de bil, en is nu verder gegaan richting onderrug. Bovendien zijn mijn beide achillespezen tegenwoordig enorm ontstoken. Zit weinig meer op nu dan EINDELIJK te rusten, ijs te leggen en ontstekingsremmers te smeren. Eigen schuld, dikke bult zeggen ze dan, maar zo vlak voor Bilzen is het wel héél jammer. De Bufferrun en/of Aterstoase heb ik al moeten missen, dat zal me leren 
met het nodige ijs en ontstekingsremmers (en wat relatieve rust) begonnen. In de loop van de week ging het iets minder slecht, zodat "Minster" niet in het water dreigde te vallen. Maar gezien de omstandigheden nam ik de wedstrijd niet al te serieus op. Ik zou wel zien, en er het beste van maken, ondanks het ambetante gevoel in de heup, of eigenlijk is het de rechterbil.
. 
. Toen was de hel opeens daar 
. 'k Dacht dat ik al veel had meegemaakt en gevoeld, maar wat ik toen voelde, dat wil ik niemand aandoen haha. Nu, toch wel blij dat ik het gedaan heb, we eindigden trouwens derde (de vrouwen eerste, naar eerste afdeling !), met zo'n vertimmerde ploeg een prachtresultaat. En 't was heel fijn om mee te maken. Hopelijk volgend jaar opnieuw, maar dan zal ik ook een tandje moeten bijsteken.
