nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
30-05-2008
Tartonne
Wij trokken samen met Vasco en Kiki 10 dagen naar de Alpes de Haute Provence waar de familie Grauwels een vakantiehuisje bezit, dat dringend moest opgeknapt worden. We werkten er hard, het resultaat mag gezien worden. Het huisje werd een stuk comfortabeler en de koude tijdens de niet zomerse maanden moet niet meer gevreesd worden dank zij de gietijzeren kachel die we installeerden en een nieuwe voorraad brandhout.
Na de drukte van Le Ran was de stilte en de rust van Tartonne welgekomen, geen mens die ons stoorde. Wat een luxe!!
Make love no war
Wij wonen hier nu vier jaar. We hebben al heel veel vrienden gemaakt, we zijn geïntegreerd in het dorpsleven, we hebben nog geen moment spijt gehad van onze beslissing hier te komen wonen.
Het is wel te idyllisch te denken tout est beau , tout le monde est gentil.
Want we hebben aan den lijve ondervonden dat niet iedereen ons zo gunstig gezind is. Hebberigheid, drang naar bezit is in het verleden en nu nog steeds de belangrijkste reden van onenigheid, van oorlog. Ook hier in Le Ran.
Om een heel lang verhaal kort te houden: Aldwin, onze Engelse buurman en vriend(die hier slechts enkele weken per jaar verblijft) kocht ongeveer acht jaar geleden de boerderij naast ons huis + 4 ha weide + een aanpalende schuur met weide. Boer François (de schoonzoon van de vroegere eigenares) bezat het vruchtgebruik van de gronden en van de schuur, hij kon dus met de gronden doen wat hij wilde en gaf de weiden aan buurman Pierre-Yves, die er zijn paarden liet op grazen .
Onlangs verkocht boer François het vruchtgebruik aan Aldwin, die nu eindelijk zelf kon beslissen over het beheer van zijn gronden en schuur .
En Aldwin verdeelde eerlijk het beheer van zijn bezittingen tussen Pierre-Yves die zijn paarden kan blijven laten grazen op de weide van 4ha en Karel,die de schuur en aanpalende weide mag gebruiken voor onze ezels en paarden.
Maar dat was niet naar de zin van Pierre-Yves die weigerde de schuur en weide te ontruimen.
En toen begon het geruzied: Pierre-Yves, in het verleden tegenover ons een vriendelijk heerschap, die Karel om de haverklap nodig had om hem te helpen bij een karwei, die we wel in de verte hoorde vloeken en tieren tegen alles en iedereen die hem in de weg stond, ontpopte zich als een ongelooflijk onbeschoft creatuur, die ons zelfs op een zondagmorgen om kwart voor zeven uit het bed belde om Karel de huid vol te schelden (abruti, imbécil...)omdat ezel Titus twee stappen op zijn weide had gezet.
Mijnheer Pierre-Yves is van mening dat wij geen weide extra nodig hebben, dat wij hem daardoor broodroven (hij bezit meer dan 80ha!), dat wij moeten genieten van ons pensioen door niks te doen...
Wij hebben hem bij ons laatste gesprek duidelijk gemaakt dat hij zijn excuses kan aanbieden na zijn verbale agressie, en ik maakte de opmerking dat wij gewoon zijn met geciviliseerde mensen om te gaan. Dat is hem duidelijk in het verkeerde keelgat geschoten (zeker het feit dat een vrouw hem terecht wijst!), hij heeft ons verboden nog een stap op zijn gronden te zetten om vb champignons te plukken, de honden mogen niet meer op zijn weiden lopen, er mag geen tak van onze haag op zijn elektrische afsluiting hangen...
Ondertussen heeft Pierre-Yves toch de schuur en aanpalende weide aan Karel moeten afstaan, en zijn we voor mekaar nog slechts vuilriekende lucht!
De gemeenteraadsverkiezingen hebben heel wat aan het licht gebracht wat de relaties in het dorp betreft.
Voor het eerst merken we dat er twee kampen zijn in het dorp: de oude bewindsploeg met aanhangers en de nieuwe bewindsploeg met aanhangers. Vermits we goed bevriend zijn met Paul Marty, onze buurman,verkozen als eerste schepen, worden wij in het kamp van de nieuwe machthebbers geduwd.
En zo moeten we vaststellen dat sommige van onze vrienden plots zeer koel tegenover ons reageren! De ex-burgemeester en zijn madame (de ouders van PierreYves), vóór de verkiezingen een beetje te vriendelijk tegenover ons, zien ons nog amper staan!
We laten het niet aan ons hart komen. Het leven in onze kleine dorpsgemeenschap is duidelijk een miniatuur van het wereldgebeuren,wij proberen met iedereen om te gaan, en steunen elk goed en rechtvaardig initiatief.
Familienieuws
· Zus Bieke werd zestig op 26 mei, dat wordt gevierd op 31 mei in Schaffen. Dikke proficiat Bieke, lang zal ze leven!
· Willem, oudste kleinkind van Bieke, deed zijn eerste communie.
· Onze familie verspreidt zich meer en meer over heel de wereld!
Steven en An met zoontje Paz verbleven enige weken in Xalapa (Mexico), Stan vertoeft momenteel in Ecuador, Toon zit voor een week in Kenya (voor zijn werk), Karel J. werkt in Tsjaad voor Artsen zonder grenzen(ondertussen vernam ik van Lieve dat hij daar geëvacueerd is wegens zware moeilijkheden), Pieter J werkt als architect in Barcelona, Pieter W werkt als natuurgids in Costa Rica en Jasmien en Fre vertrekken op 7 juni naar de Filippijnen waar Fre voor Suez gaat werken.
· Wij zijn op 28 mei 15 jaar getrouwd! Gevierd met een fles champagne in de zon en een etentje in lépicurien in Villefranche. We wensen ons zelf heel veel geluk en nog eens zoveel jaar samen want het was de moeite!
En tenslotte
Titus die net één jaar geworden is werd gecastreerd. Hij besprong zijn moeder een beetje teveel en we zouden wat meemaken moest Titus in zijn hevigheid één van de Arabische volbloeden van Pierre-Yves bespringen!
Eén moeder-schaap vonden we dood op de weide, gedeeltelijk opgegeten door een wilde hond?? Er was ook nog een geboorte van een ooike maar dat leefde slechts enkele dagen, ook dood gevonden op de weide. Al de moederschapen (18) werden geschoren.
En onze Jona stelt het heel goed, ze kent ons nog en een knuffel apprecieert ze erg!
We lieten een sel control plaatsen in le local technique: er werd 250kg zout in het zwembad gekapt, het gezouten water wordt nu door elektrolyse omgezet in chloor en de zuurtegraad wordt automatisch op peil gehouden.
Voordeel van deze installatie: zacht en reukloos water in het zwembad.En we kunnen met een gerust gemoed op vakantie gaan vb naar België om in Schaffen te gaan zwemmen
De nieuwe serre bewijst zijn dienst: de sla groeit terwijl je erbij staat en we staan er niet met onze voeten in de modder!
10-07-2008
Tartonne op zijn best: staalblauwe hemel, scherp afgetekende bergen, een verkoelende wind, de geur van de dennenbomen.
Ik neem eindelijk de tijd om de nieuwsbrief van juni te schrijven. Het gras is afgemaaid en door de vele regens van de maand juni is het mooi groen. Mama spreekt over haar pelouse.
Ik profiteer ten volle van het samenzijn met mama, we hebben veel te vertellen, we wandelen samen , ze klimt de berm voor het huis op als een jonge hinde . Voor haar 85 is ze in topconditie, ik ben fier zo een fitte moeder te hebben!
Het weerzien met nicht An en neef Frans die op Le Defend verblijven (een km verwijderd van het huis van mama) is fijn. Jeugdherinneringen worden opgehaald, verhalen van de reizen van de familie De Maegd (nonkel Jef en tante José met hun 3 kinderen Frans, Magriet en An) in de jaren 50 naar het Spanje van Franco en het Joegoslavië van Tito worden boeiend verteld door Frans....
Zomer in Le Ran
We begonnen al te wanhopen! Op 8juni , feest van de patroonheilige St Médard, geldt het spreekwoord: « sil pleut à la St Médard , il pleut quarante jours plus tard, à moins que Saint Barnabé ne lui coupe lherbe sous le pied. »
En het regende op 8juni, en het regende op 11 juni(feestdag van de patroonheilige St Barnabé!
Niet geloofwaardig die weerspreuken!
De zomer begon plots op 18 juni en liet zich aan zijn heetste kant voelen.
We gaan nu zeker niet klagen dat het te warm is, we zijn tevreden, ook al wordt het moeilijk slapen onder het dak wegens de hitte die s nachts blijft hangen in de slaapkamer.
Juni was een erg drukke maand.
Heel de maand hadden we gasten, Jef en Janien, vrienden van vroeger, verbleven hier enkele dagen; Ilse en Roel met hun tweeling van zes, Tuur en Seger brachten hier hun vakantie door. Bootje roeien op het zwembad, insecten verzamelen, bruggen leggen in de modder, spelen met Kiki en Vasco, voor de jongens was het een echte vakantie en het niet zo goede
weer kon hen niet deren.
Eric en Bernadette (mijn nicht) waren zinnens bij ons één week te verblijven om dan verder te trekken naar de Spaanse Pyreneeën maar ze vonden het goed verblijven in de Ran en het werd
zomer en het hooien kwam in zicht en ze besloten hier te blijven.
Het hooien werd een succes!!
Gedurende vijf volle dagen reed Karel gemiddeld 5à6uur op zijn tractor, het rijpe gras werd gemaaid, gedroogd, gekeerd, in balen geperst, op de kar geladen en tenslotte onder dak gestapeld.
Voor de laatste fasen werden we allemaal ingeschakeld: Eric en Paul Marty pikten de balen op de kar, Bernadette en ik probeerden ons evenwicht te vinden op de kar en stapelden de balen zo goed als het ging altijd maar hoger en hoger,en Karel bestuurde de tractor.
Bernadette moest wegens een acute hooikoortsaanval forfait geven, Eric kreeg dikke blaren op zijn duimen, ik vergat mijn benen te beschermen zodat die er rood-gespikkeld gingen uitzien, Karel verloor liters zweet...
Resultaat van die zware dagen: ongeveer 450 kleine vierkante balen en 38 grote ronde balen hooi liggen mooi opgestapeld onder dak. Onze schapen, de ezels en de paarden zullen geen honger lijden deze winter.
En Karel voelt zich nu un vrai agriculteur. Heel de oogst gebeurde met eigen machines, die hij enkele maanden geleden voor een prikje kon kopen. Ze werden allemaal nagekeken, gesmeerd, het nodige bijgemonteerd met de hulp van Claude, een bevriende boer. Zonder mechanische problemen kon de hele klus geklaard worden.
Dierenleed (niet geschikt voor gevoelige zielen)
Door het afmaaien van de weiden komen de herten in gevaar. Dikwijls verbergen ze zich in het hoge gras en worden gekwetst door de machines. Vascos jagersinstinct had zeer snel begrepen dat er op die weiden wat te achtervolgen was en samen met Kiki die op dat vlak veel geleerd heeft van haar grote broer joegen ze verschillende keren op een vluchend hert. Kiki kwam eenmaal thuis met een bebloede snuit , Vasco joeg een hert over de afspanning van onze Engelse buren. Het hert brak zijn nek. We hebben het nog proberen te redden maar het was ten dode opgeschreven. Paul onze buurman had gelukkig de moed om het hert af te maken en enkele dagen later stond er daube de chevreuil op het menu.
Een onbekend geluid aan onze vijver trok mijn aandacht: een lange slang had de poot van een kikker in zijn mond, de kikker stootte zijn laatste angstkreten uit....door mijn tussenkomst kon de arme kikker gered worden.
Taxi, het lam dat we met Kerstmis in huis haalden en gedurende twee maanden zelf voedden, is overleden. Enkele dagen voor hij naar het slachthuis zou afgevoerd worden strekte hij zijn poten en blies zijn laatste adem uit.
De lammeren die dit jaar geboren zijn worden nu vetgemest met de bedoeling ze te verkopen voor de slacht.
Jona, het tweede lam dat we zelf opgevoed hebben is gelukkig een ooike en kan in leven blijven om voor het nageslacht te zorgen.
Het wordt weer tijd om terug te rijden naar Le Ran. De gasten, de familie komen er aan. Het zal een gezellige drukte worden.
De volgende nieuwsbrief verschijnt pas in september.
Tot dan.
Een fijne zomer.
31-08-2008
een mooie zomer
Nog steeds zomer in Le Ran. 28° in de schaduw, het is onweerachtig maar zal het onweer deze keer Le Ran gunstig gezind zijn? Heel de zomer werd Le Ran niet de moeite geacht om besproeid te worden met een fikse bui, we moesten het stellen met muggenpisjes.
En dus kenden we weer na de lamentabele zomer van 2007- een klassieke zomer met veel zon, hoge temperaturen, droogte. De week rond de 15de augustus is er zoals elk jaar een klein dipje, wat frisser, wat bewolkt maar dat is al lang weer verleden tijd.
De kraan van het putwater staat bijna heel de dag open, de enige manier om de bloemen, groenten en fruitbomen in leven te houden.
De dieren krijgen hooi , het gras is verdord .
De vakantiemaanden zijn weer voorbij. Onze laatste gasten Pieter en Karol zijn vertrokken. Het is stil geworden in huis, niet in Le Ran want in het huis van onze Engelse buren logeren deze week 12 jongeren uit Essex en die laten van zich horen, vanaf de middag tot de vroege ochtenduren hoor je het gebons van bastonen, en het gelach en gegil van bronstige juffertjes...
Het waren drukke zomermaanden, slechts zeven dagen waren we onder ons twee, de andere dagen waren we minimum met zes, maximum met veertien; er kwamen 36 gasten voor een of meerdere dagen of weken logeren, vooral familie:
De kinderen van Karel, Gaëlle en Cédric met kleinkinderen Luca, Matteo en Mahé.
Broer Dirk en zijn Lokke, zus Bieke; zij verfden alle luiken. Bedankt!
De familie Mertens, Nikolaas en An met kinderen Andreas, Frederik, Louise en Thibault; voor hen is Le Ran een tweede thuis geworden.
Karel en Nikolaas maakten twee balustrades in hout, samen 7 meter lang. Die werd mooi ingepakt, en opgestuurd naar Mesancy waar de famlilie Mertens woont.
Pieter en Karol reisden uit het verre Costa Rica naar Europa.Voor Karol haar eerste vlucht, haar eerste reis naar het buitenland.Na een weekend op het vogelfestival in Leliestad, waar Pieter zijn reisbureau promootte, vlogen ze naar Toulouse en verbleven hier een week. Hun vrienden Seppe en Stephanie kwamen hen enkele dagen vergezellen
enkele losse flodders
· Ons zwembad is sinds begin juli overdekt met een koepel. Het slechte en koude voorjaar deed ons hiertoe besluiten. Bij mooi weer schuiven we de koepel open, s nachts en bij koud weer schuiven we hem dicht. Geen alarm meer nodig, geen bladeren meer in het zwembad bij felle wind, geen verdronken kikkers, muizen, egels of slangen meer,en een temperatuur die erg aangenaam is. Heel de zomer was de temperatuur van het water tussen 25 en 29°.
· We installeerden ook een apparaat dat het chloorgehalte en de zuurtegraad van het water regelt. Er werd 330 kg zout in het water gekieperd (één maal per jaar) en dat zout wordt via elektrolyse omgezet in chloor. Daardoor smaakt het water lichtjes gezouten en voelt het zeer zacht aan.
· David, Nathalie e Lison, onze vakantieburen komen zich definitief vestigen in Le Ran. Nathalie solliciteerde in het ouderlingentehuis van La Salvetat-Peyralès waar de directieplaats vrijkwam. Ze werd aangenomen. Haar echtgenoot Davidheeft een carrière gehad in de administratie van het leger en kan met vervroegd pensioen (hij is nog geen 50!) en Lison (9 jaar)gaat naar de dorpsschool in La Salvetat-Peyralès.
Nu wonen we dus met 9 in Le Ran.
· De sfeer in ons dorp is niet meer zoals vroeger. Door het verlies van de vorige bewindploeg bij de gemeenteraadsverkiezingen in april, is ons dorp in twee kampen verdeeld. Wij staan er tussenin maar we worden soms te veel in het kamp van de huidige bewindsploeg geduwd door het feit dat onze buurman Paul Marty, waar we zeer goed mee kunnen opschieten, eerste schepen is geworden. De burgemeester René Miquel gaf op 27 juli een feest voor alle bewoners van zijn dorp, op dat zelfde moment gaf de oppositie ook een feest.
René schreef in het gemeentelijk informatieblad het volgende:
...Quant à la suite dune simple élection des familles se déunissent, des voisins ne se parlent plus et ne sentraident plus, des amis signorent, on est en droit de se demander où est passé le bon sens paysan.Quand on entend des réfections telles que tout est foutu,je ne veux plus les voir,je ne veux plus travailler avec eux jen passe et des meilleures, de la part de personnes soi-disant responsables et démocrates on peut également sinterroger sur leur démocratie. Il en est trop à La Salvetat qui prennent leur propre réflexion pour de la vraie démocratie et qui à eux seuls croient détenir toute la vérité.
Don Camillo et Peppone sont morts, même sils nous ont bien fait rire, ils sont aujourdhui bien morts ! Tachons de ne pas les ressuciter et évitons de prendre du cinema pour la réalité. Nous sommes en France dans un pays de Démocratie, où la seule démocratie qui existe est celle des URNES, qui ne génère ni vaiquer ni vaincu. »
· Op 12 juli (die dag regende het heel de namiddag=muggenpisje) kwam de Tour de France langs La Salvetat-Peyralès.
Karel kreeg van zijn dochter een prachtige strohoed met een zwart lint waarop La dépêche geschreven stond; de hoed was maar een kort leven beschoren, hij kwam terecht tussen de wielen van een motorrijder die de tour begeleidde.
· Thibault, de jongste telg van de familie Mertens,net zes jaar geworden, leerde hier zwemmen zonder bandjes en zonder frit (een lange mousse die op het water blijft drijven). Hij leerde fietsen. En...hij werd verliefd op Ester(12 jaar).
Hij vroeg aan zijn mama: als ik adult ben, zal Ester dan al gemarieerd zijn? (Thibault spreekt Nederlands thuis maar gaat in Mesancy-provincie Luxemburg- naar school). Toen zijn mama zei dat dit wel waarschijnlijk zou zijn antwoordde hij: Ik heb toch nooit chance!
·De familie Mertens is uitgebreid. Nu zijn ze met 7. Dabber is hun nieuwe aanwinst. Een Engelse dog. Hij heeft de look van Tobback, kakt bijna een emmer vol per dag, Kiki is zijn vriendinneke, en niettegenstaande zijn norse blik is hij een erg lieve en schattige hond.
De kinderen Mertens zijn er dol op.
· Onze dieren stellen het wel. Alaska en Rèveuse, onze paarden, worden te dik, ze hebben te weinig beweging. Pieter ging wandelen met Alaska en werd begeleid door onze buurman David, een ervaren ruiter. Pieter was opgetogen, Alaska is een braaf en gewillig paard, en Rèveuse bereden door David idem.
Nu dat David onze buur wordt zullen we meer kansen krijgen om onder begeleiding wandelingen te maken met de paarden.
01-10-2008
Wat was er voor nieuws in de maand september??
Op wereldvlak een hoop deprimerende gebeurtenissen waar ieder wel weet van heeft en waarbij we hier in Le Ran alleen maar zielig kunnen toekijken.
Op dorpsvlak worden nog steeds de degens gekruist tussen de oppositie en de regerende bewindsploeg. De gemeenheid waarmee de oud-burgemeester Juilliard te werk gaat neemt soms dramatische allures aan. Toen onze buurvrouw Nathalie benoemd werd als directrice van het ouderlingentehuis (hierover sprak ik reeds in vorige nieuwsbrief) zette hij de drie oppositieleden van de gemeenteraad aan verzet aan te tekenen bij de prefectuur van Rodez .
David en Nathalie verhuisden verleden weekend, David vroeg zijn pensioen aan, Lison hun dochter gaat sinds begin september naar de gemeenteschool in La Salvetat. Twee dagen voor Nathalie haar nieuwe job moest aanvangen kreeg ze een dringend telefoontje van de huidige burgemeester om haar te vertellen dat haar benoeming niet in orde was!!
Gelukkig na twee dagen koortsachtig onderhandelen met verschillende instanties is Nathalie vandaag 1 oktober de nieuwe directrice.
Wat zal de volgende zet zijn van Mijnheer Gilles Juilliard, de vader van de paardenkoopman Pierre-Yves, onze niet zo geliefde buur in Le Ran????
Op vakantie
We hebben een tiental dagen vakantie genomen en trokken naar Baskenland. Wij kozen deze keer met een campingcar (=mobilhome) te reizen, wat enorm meeviel.
Onze reisroute verliep door Frans Baskenland,langs de Baskische kust (tot Mutriku), en vervolgens bezochten we het binnenland van Spaans Baskenland en Navarra. We bezochten de steden Donastia-San Sebastián en Pamplona, we wandelden op de Compostella-route langs de Baskische kust, in de bergen rond Roncevalles en in het natuurpark dAizkorri-Aratz,we zwommen in de baai van Concha, we verbleven twee dagen bij onze vrienden Raf , Ana en hun kinderen Adriaan en Julia en vernamen veel over de situatie van de Basken.
Het was er erg groen, het was er warm en zonnig, het was een deugddoende vakantie en de campingcar beviel ons, voor herhaling vatbaar.
Ondertussen verbleven Jeannine en Werner met hondje Mieke in Le Ran, namen onze dagelijkse taken en de zorg van de dieren over . Zij deden het met zeer veel verantwoordelijkheidsgevoel en als alles meezit worden ze onze vaste vervangers.
Deze nieuwsbrief sluit met een alarmerend bericht: de Aveyron is keidroog!!!
Geen grassprietje meer te bespeuren, de dieren worden al meer dan een maand met hooi gevoederd. In de voorbije maand moest de grond het stellen met twee maal een half uurke plensregen.
Onze schapen zagen over de elektrische draad prachtige groene koolbladeren,lekkere rode kolen, prei, tomaten....en (wat heel begrijpelijk is) trotseerden de elektrische schokjes en aten zich te pletter aan al dat lekkers. De elf jonge konijntjes van Marie zullen het zonder koolbladeren moeten stellen.
En een van de volgende dagen moet Julie ook nog jongen! De bermen afzoeken naar vers groen zal de volgende weken een belangrijke dagactiviteit worden!
en tenslotte...
Sinds februari 2006 voel ik tegen het einde van de maand een zekere stress...de nieuwsbrief moet gepubliceerd worden. Dit is onze dertigste nieuwsbrief.
Het leven van een gepensioneerde verloopt sneller dan gewenst.
Het dagelijkse ritme verloopt langzamer dan vroeger. De dag is te kort om al onze plannen te realiseren.
Is dat ouder worden??
En vermits elke maand veel te vlug om is
En vermits ik niet teveel in herhaling wil vallen met nieuwtjes over het weer en de schapen en ....
Hebben wij besloten enkel nieuwsbrieven te publiceren als er echt wat nieuws is dat de moeite waard is om gepubliceerd te worden.
Hopelijk krijgen wij niet te veel tegenwind van de lezers van deze nieuwsbrief.Alle reacties zijn welkom!
02-10-2008
Reactie van Abdul
Geachte Mevrouw De Bruyn-Grauwels
Hierbij ben ik zo vrij om officieel te reageren en te reclameren op het feit dat U besloten hebt de nieuwsbrief Le Ran niet meer maandelijks te publiceren maar alleen als het U uitkomt.
U beseft dat heel wat trouwe lezers zwaar ontgoocheld zijn met uw impulsieve beslissing zeker omdat er geen overleg aan voorafging.
Wij vermoeden dat het begin van uw zestigste jaar aan de oorsprong ligt van deze drastische ommekeer maar dit kunnen wij niet aanvaarden als aanneembare reden. Als wij met nostalgie de fotos bekijken waar U met uw meer dan bevallig lichaam en enthousiaste dynamiek staat te pronken kunnen wij niet geloven dat uw leeftijd een oorzaak kan zijn van deze ommekeer. Dat uw teergeliefde echtgenoot dergelijke drogredenen zou gebruiken om het wat kalmer aan te doen zouden we nog enigszins kunnen begrijpen alhoewel, wanneer we zijn bruingebrande torso op de fotos van uw redactie bekijken willen wij onmiddellijk onze kaartjes voor een optreden van de Chippendales inruilen.
Uw beslissing getuigt ook van een grote hardvochtigheid ten aanzien van één van uw oudste en meest trouwe lezers. Deze oude dame die een leven in eenzaamheid leidt fleurt elke maand op wanneer de maandelijkse nieuwsbrief verschijnt. Gaat U de laatste jaren van haar leven nog triester en eentoniger maken dan het nu al is? U hebt een respectabele katholieke opvoeding genoten en hebt dus niet het recht om het zaad van Le Ran op de rotsen te laten neerdwarrelen.
In de hoop dat U op uw beslissing zal terugkomen groeten wij met de meeste hoogachting
Lezer Abdul
Reactie van de redactie Wij hebben enkel willen meedelen dat deze nieuwsbrief niet meer elke eerste kalenderdag van een nieuwe maand zal verschijnen. Wij zijn de tijdsdruk een beetje beu.
Maar we beloven hierbij dat we erg ons best gaan doen regelmatig een woordeke op dit blog neer te pennen,telkens als de inspiratie ons gunstig gezind is.
02-11-2008
Allerzielen, en het regent pijpenst(i)elen ! Een ideaal moment om nog eens en nieuwsbriefje te tikken.
Onze regio zit volgens meteo france in de oranje alert zone, overvloedige regen en harde wind. Van dat laatste hebben we al een serieuze portie gehad, Karel stond midden in de nacht op om de koepel van het zwembad extra te vergrendelen.
Morgen zullen onze dorpsgenoten met gezonde competitiegeest het aantal millimeters regen per m² (iedereen heeft hier zijn pluviometer)citeren in de hoop een record te kunnen boeken.
Regen hebben we nodig!! En met de zachte temperaturen en de regen zullen de paddestoelen uitkomen. Gisteren vonden we de eerste cèpe (eekhoorntjesbrood), we plukten al coulemelles ( parasolzwam), girolles of cantherelles (hanekam) en rosés des prés (weidechampignons).
Bakken met veel look en peterselie en presenteren op een snede geroosterd brood. Heerlijk als aperitiefhapje!!
Tijdens de maand oktober hadden we een voortreffelijke nazomer:genietbare temperaturen, zon die net genoeg warmte gaf, zwemmen in 24°...
En we maakten nog een uitstap naar de Atlantische Oceaan. Biscarosse plage was een ware ontdekking: een oceaan met metershoge golven, uitgestrekte verlaten stranden, rustig kamperen onder de dennenbomen.De honden konden zich ongehinderd uitleven, wij wandelden kilometers langs het ongerepte strand.
Het bezoek aan de hoogste duin van Europa dune du Pilat, 105 meter hoog, 2700 meter lang, 500 meter breed en 60 kubieke meter zand, leek teveel op Scherpenheuvel toestanden, maar gelukkig vonden de meeste bezoekers een wandeling boven op de duin niet de moeite zodat het prachtige landschap er voorbehouden was voor de moedigen, die er niet tegenop zagen kilometers te ploeteren door het mulle zand.
De overgang van de prachtige nazomer naar de herfst kwam te bruusk! Plots dook de temperatuur een tiental graden naar beneden, en beseften we dat de winter voor de deur staat. We kregen er zelfs al een voorsmaakje van: verleden donderdag reden we in een sneeuwstorm naar Villefranche, we deden er dubbel zo veel tijd over dan normaal, vijf centimeter sneeuw op de weg, chauffeurs die 20km per uur reden, vrachtwagens die de steile hellingen niet op geraakten en de weg blokkeerden. Gelukkig paatselijke toestanden want voorbij Villefranche, op weg naar Villeneuve-sur-Lot, waar we onze vrienden Luc en Lou bezochten, normaliseerden de weer- en wegenstoestanden.
Onze Schotse vrienden Dawn en Euen zijn begonnen met de productie van saffraan. Ze kochten in het begin van dit jaar 4.500 krokusbollen, plantten ze in hun tuin, en deze maand konden ze de eerste krokussen plukken en de saffraan drogen
Al in de 13de eeuw was saffraan een handelsproduct in deze streek. Waarschijnlijk werd de saffraan hier bekend via de kruisvaarders die terugkeerden uit het Heilige Land. In de 15de eeuw kwamen handelaars uit Duitsland deze specerij kopen op de markt in Villefranche of Bruniquel (Tarn et Garonne).
De bloem is paars, met gele meeldraden en rode stempels. Het specerij wordt verkregen uit de stempel van de bloem. De bloem zelf is steriel, maar wordt gekweekt met behulp van bloembollen. Elke bloem heeft drie saffraanstempels die rood zijn en naar beneden toe meer geel van kleur worden.
Voor het verbouwen van saffraan zijn extreme omstandigheden nodig, koude winters en hete, droge zomers. De grond moet droog en kalkrijk zijn, met weinig bomen en vlak. Daarnaast moeten er goede afwateringsmogelijkheden zijn om te voorkomen dat de bollen van de plant niet beschadigd raken. De bollen worden in juni en juli geplant, iets wat handmatig gedaan wordt. Aan het einde van oktober of het begin van november worden de draden geoogst. De krokus bloeit bij zonsopgang en omdat de bloem snel verwelkt en de stempels hun aroma en kleur verliezen worden de bloemen tussen zonsopgang en tien uur 's ochtends geoogst. Nadat de bloemen geoogst zijn worden ze zo snel mogelijk van hun stempels ontdaan. Om één kilogram saffraan te oogsten zijn 180 tot 200.000 bloemen nodig.
De stempels hebben een hoge vochtigheidsgraad en daarom worden ze gedroogd. Het proces van roosteren geeft de saffraan haar uiteindelijke uiterlijk. Na het roosteren is er nog 20% over van het gewicht van de verse stempels, een kilo stempels levert dus 200 gram saffraan die klaar is voor consumptie.
De oogst bij Euen en Dawn bedroeg 1.5gram saffraan (van ongeveer 200 krokussen).
Het seizoen van de kastanjes is bijna voorbij, gisteren raapten we nog een zak vol, kookten en pelden ze (een werkje waarvoor je heel veel geduld nodig hebt) om ze in te vriezen. Een gebraden eend of parelhoen opgevuld met kastanjes wordt hier geapprecieerd.
Goed nieuws voor Willy en Geert. In Villefranche is er elke week een speciale markt voor producteurs van noten of kastanjes. Euen (onze Schotse vriend) verkocht ongeveer 300kg kastanjes (eigen productie) aan 1.50/kg voor de grote en 1.00/kg voor de kleinere kastanjes.
Op de eigendom van Willy en Geert in Le Cassan staan noten- en kastanjebomen. Goud waard?!
Cultuur in La Salvetat-Peyralès
Ineke Blom en haar compagnon Piet van de Poll, twee Nederlanders die sinds enkele jaren in de buurt (Castelmary) wonen hebben een toneelgezelschap, théâtre courage uit de grond gestampt. Gisterenavond werd in een stampvolle feestzaal Charlie et la chocolaterie opgevoerd. Ineke inspireerde zich bij het schrijven van dit toneelstuk op het boek van Roald Dahl , Piet regisseerde. Kinderen en volwassenen uit verschillende dorpen werden voor één avond sterren op het podium.
Op 15 augustus wordt een muziek-toneel-dans- spektakel opgevoerd in ons dorp. Een idee dat in wording is. Morgen heeft de derde vergadering plaats, ik zal er aanwezig zijn. Het vraagt een beetje moed de vergaderingen te volgen, iedereen praat door mekaar, vertelt dingen die niets met de vergadering te maken hebben, kinderen lopen rond en maken drukte (kinderoppas van de Bond van Grote en Jonge gezinnen bestaat hier niet). Maar het tot stand komen van zo een spektakel is de moeite om te volgen.
Meer hierover in de volgende nieuwsbrieven.
04-12-2008
Met een beetje vertraging willen we jullie op de hoogte stellen van de laatste nieuwtjes van de maand november.
We stellen het goed.
De winter trad vlug in.
Karel had een serieuze verkoudheid die oversloeg op een bronchitis (is dat niet normaal? Een turbo die te warm draait en dan te vlug afkoelt ....)
Willy kwam een week afzakken naar zijn huizeke in Le Cassan , Karel nam vier dagen vrij om hem te helpen met gieten van beton en dichten van gaten
Er was een tentoonstelling in ons dorp Couleurs locales waar een 15tal kunstenaars waaronder Karel enkele werken exposeerden. En de prefect van de Conseil générale de lAveyron (te vergelijken met de voorzitter van de provincieraad in België) kwam zelfs een bezoek brengen aan de tentoonstelling.
Welkom Mieke
Onze dieren stellen het goed. Onze kudde ooien bereidt zich voor op de komst van vele lammekes.
Twee paarden, Alaska en Rèveuse
Twee ezels, Titus en Fleur
Twee honden Kiki en Vasco
Één kat Cleo...
Om een einde te maken aan deze discriminatie adopteerden we een twee maanden oud poesje dat we Mieke doopten.
Nu pas is er gelijkheid in ons dierenbestand.
En Mieke is een schatje, voelt zich prima in huis met de honden. Cleo, die niet zo sociaalvoelend is heeft zich wel wat moeten aanpassen.
Eén nadeel, Miekes buik is net een blaasbalg, als je haar pakt en dus duwt op haar buikje ontsnappen er vies ruikende scheten... ze moet zich een beetje aanpassen aan haar nieuwe voeding...De veearts heeft haar gekeurd, ze heeft haar vaccins en pillekes tegen parasieten gekregen, er staat haar een mooie toekomst te wachten of zoals onze buurman Paul het uitdrukt: elle est bien tombée.
