nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
02-11-2008
Allerzielen, en het regent pijpenst(i)elen ! Een ideaal moment om nog eens en nieuwsbriefje te tikken.
Onze regio zit volgens meteo france in de oranje alert zone, overvloedige regen en harde wind. Van dat laatste hebben we al een serieuze portie gehad, Karel stond midden in de nacht op om de koepel van het zwembad extra te vergrendelen.
Morgen zullen onze dorpsgenoten met gezonde competitiegeest het aantal millimeters regen per m² (iedereen heeft hier zijn pluviometer)citeren in de hoop een record te kunnen boeken.
Regen hebben we nodig!! En met de zachte temperaturen en de regen zullen de paddestoelen uitkomen. Gisteren vonden we de eerste cèpe (eekhoorntjesbrood), we plukten al coulemelles ( parasolzwam), girolles of cantherelles (hanekam) en rosés des prés (weidechampignons).
Bakken met veel look en peterselie en presenteren op een snede geroosterd brood. Heerlijk als aperitiefhapje!!
Tijdens de maand oktober hadden we een voortreffelijke nazomer:genietbare temperaturen, zon die net genoeg warmte gaf, zwemmen in 24°...
En we maakten nog een uitstap naar de Atlantische Oceaan. Biscarosse plage was een ware ontdekking: een oceaan met metershoge golven, uitgestrekte verlaten stranden, rustig kamperen onder de dennenbomen.De honden konden zich ongehinderd uitleven, wij wandelden kilometers langs het ongerepte strand.
Het bezoek aan de hoogste duin van Europa dune du Pilat, 105 meter hoog, 2700 meter lang, 500 meter breed en 60 kubieke meter zand, leek teveel op Scherpenheuvel toestanden, maar gelukkig vonden de meeste bezoekers een wandeling boven op de duin niet de moeite zodat het prachtige landschap er voorbehouden was voor de moedigen, die er niet tegenop zagen kilometers te ploeteren door het mulle zand.
De overgang van de prachtige nazomer naar de herfst kwam te bruusk! Plots dook de temperatuur een tiental graden naar beneden, en beseften we dat de winter voor de deur staat. We kregen er zelfs al een voorsmaakje van: verleden donderdag reden we in een sneeuwstorm naar Villefranche, we deden er dubbel zo veel tijd over dan normaal, vijf centimeter sneeuw op de weg, chauffeurs die 20km per uur reden, vrachtwagens die de steile hellingen niet op geraakten en de weg blokkeerden. Gelukkig paatselijke toestanden want voorbij Villefranche, op weg naar Villeneuve-sur-Lot, waar we onze vrienden Luc en Lou bezochten, normaliseerden de weer- en wegenstoestanden.
Onze Schotse vrienden Dawn en Euen zijn begonnen met de productie van saffraan. Ze kochten in het begin van dit jaar 4.500 krokusbollen, plantten ze in hun tuin, en deze maand konden ze de eerste krokussen plukken en de saffraan drogen
Al in de 13de eeuw was saffraan een handelsproduct in deze streek. Waarschijnlijk werd de saffraan hier bekend via de kruisvaarders die terugkeerden uit het Heilige Land. In de 15de eeuw kwamen handelaars uit Duitsland deze specerij kopen op de markt in Villefranche of Bruniquel (Tarn et Garonne).
De bloem is paars, met gele meeldraden en rode stempels. Het specerij wordt verkregen uit de stempel van de bloem. De bloem zelf is steriel, maar wordt gekweekt met behulp van bloembollen. Elke bloem heeft drie saffraanstempels die rood zijn en naar beneden toe meer geel van kleur worden.
Voor het verbouwen van saffraan zijn extreme omstandigheden nodig, koude winters en hete, droge zomers. De grond moet droog en kalkrijk zijn, met weinig bomen en vlak. Daarnaast moeten er goede afwateringsmogelijkheden zijn om te voorkomen dat de bollen van de plant niet beschadigd raken. De bollen worden in juni en juli geplant, iets wat handmatig gedaan wordt. Aan het einde van oktober of het begin van november worden de draden geoogst. De krokus bloeit bij zonsopgang en omdat de bloem snel verwelkt en de stempels hun aroma en kleur verliezen worden de bloemen tussen zonsopgang en tien uur 's ochtends geoogst. Nadat de bloemen geoogst zijn worden ze zo snel mogelijk van hun stempels ontdaan. Om één kilogram saffraan te oogsten zijn 180 tot 200.000 bloemen nodig.
De stempels hebben een hoge vochtigheidsgraad en daarom worden ze gedroogd. Het proces van roosteren geeft de saffraan haar uiteindelijke uiterlijk. Na het roosteren is er nog 20% over van het gewicht van de verse stempels, een kilo stempels levert dus 200 gram saffraan die klaar is voor consumptie.
De oogst bij Euen en Dawn bedroeg 1.5gram saffraan (van ongeveer 200 krokussen).
Het seizoen van de kastanjes is bijna voorbij, gisteren raapten we nog een zak vol, kookten en pelden ze (een werkje waarvoor je heel veel geduld nodig hebt) om ze in te vriezen. Een gebraden eend of parelhoen opgevuld met kastanjes wordt hier geapprecieerd.
Goed nieuws voor Willy en Geert. In Villefranche is er elke week een speciale markt voor producteurs van noten of kastanjes. Euen (onze Schotse vriend) verkocht ongeveer 300kg kastanjes (eigen productie) aan 1.50/kg voor de grote en 1.00/kg voor de kleinere kastanjes.
Op de eigendom van Willy en Geert in Le Cassan staan noten- en kastanjebomen. Goud waard?!
Cultuur in La Salvetat-Peyralès
Ineke Blom en haar compagnon Piet van de Poll, twee Nederlanders die sinds enkele jaren in de buurt (Castelmary) wonen hebben een toneelgezelschap, théâtre courage uit de grond gestampt. Gisterenavond werd in een stampvolle feestzaal Charlie et la chocolaterie opgevoerd. Ineke inspireerde zich bij het schrijven van dit toneelstuk op het boek van Roald Dahl , Piet regisseerde. Kinderen en volwassenen uit verschillende dorpen werden voor één avond sterren op het podium.
Op 15 augustus wordt een muziek-toneel-dans- spektakel opgevoerd in ons dorp. Een idee dat in wording is. Morgen heeft de derde vergadering plaats, ik zal er aanwezig zijn. Het vraagt een beetje moed de vergaderingen te volgen, iedereen praat door mekaar, vertelt dingen die niets met de vergadering te maken hebben, kinderen lopen rond en maken drukte (kinderoppas van de Bond van Grote en Jonge gezinnen bestaat hier niet). Maar het tot stand komen van zo een spektakel is de moeite om te volgen.
Meer hierover in de volgende nieuwsbrieven.
04-12-2008
Met een beetje vertraging willen we jullie op de hoogte stellen van de laatste nieuwtjes van de maand november.
We stellen het goed.
De winter trad vlug in.
Karel had een serieuze verkoudheid die oversloeg op een bronchitis (is dat niet normaal? Een turbo die te warm draait en dan te vlug afkoelt ....)
Willy kwam een week afzakken naar zijn huizeke in Le Cassan , Karel nam vier dagen vrij om hem te helpen met gieten van beton en dichten van gaten
Er was een tentoonstelling in ons dorp Couleurs locales waar een 15tal kunstenaars waaronder Karel enkele werken exposeerden. En de prefect van de Conseil générale de lAveyron (te vergelijken met de voorzitter van de provincieraad in België) kwam zelfs een bezoek brengen aan de tentoonstelling.
Welkom Mieke
Onze dieren stellen het goed. Onze kudde ooien bereidt zich voor op de komst van vele lammekes.
Twee paarden, Alaska en Rèveuse
Twee ezels, Titus en Fleur
Twee honden Kiki en Vasco
Één kat Cleo...
Om een einde te maken aan deze discriminatie adopteerden we een twee maanden oud poesje dat we Mieke doopten.
Nu pas is er gelijkheid in ons dierenbestand.
En Mieke is een schatje, voelt zich prima in huis met de honden. Cleo, die niet zo sociaalvoelend is heeft zich wel wat moeten aanpassen.
Eén nadeel, Miekes buik is net een blaasbalg, als je haar pakt en dus duwt op haar buikje ontsnappen er vies ruikende scheten... ze moet zich een beetje aanpassen aan haar nieuwe voeding...De veearts heeft haar gekeurd, ze heeft haar vaccins en pillekes tegen parasieten gekregen, er staat haar een mooie toekomst te wachten of zoals onze buurman Paul het uitdrukt: elle est bien tombée.
Slechte mensen bestaan
Geef mensen macht en velen gaan die macht misbuiken, dat wisten we al.
Mensen die er plezier in hebben anderen te pesten en het leven zuur te maken zonder dat ze daar enig materieel voordeel aan hebben, dat was voor ons niet denkbaar.
Wij kennen nu zo iemand en hij heet François Rey.
François Rey is de schoonzoon van de vroegere eigenares (Madame Fraysse) van de boerderij naast ons huis.
Die boerderij, met een aantal schuren en weiden werden jaren geleden verkocht aan een Engels koppel, Aldwin en Yasmina, ondertussen goede vrienden van ons geworden. Bij de verkoop bleef François Rey (die landbouwer was en vóór de verkoop hier in Le Ran zijn landbouwactiviteit uitoefende) genieten van het vruchtgebruik van één schuur en van de weiden; in mei van dit jaar werd dat vruchtgebruik door Aldwin en Yasmina afgekocht en zo konden zij beslissen dat wij over de schuur en twee weiden konden beschikken. Dit was helemaal niet naar de zin van François Rey en zijn kompaan de paardenkoopman Pierre-Yves, maar ze moesten zich er bij neer leggen.
Enkele weken geleden was de toegang van de schuur en de weiden( waar ondertussen onze paarden graasden, waar een twintigtal grote balen hooi opgeslagen lagen...) afgesloten met een wit-rood lint en stond er een plakkaat propriété privé, entrée interdite.
Om een lang verhaal kort te houden (en tis al zo lang!!!) : onze Engelse vrienden willen de schuur waar wij over mogen beschikken verkopen. De notaris van Rieupeyroux, die de verkoop regelt, beschikte enkel over de verkoopakte van de schuur van 2003(waarin sprake van het vruchtgebruik van Francois Rey) en was niet op de hoogte van de akte van mei 2008 (waarin sprake van afkopen van vruchtgebruik).
Ja lezer het wordt ingewikkeld; wat je nog moet weten is het feit dat de verkoopakte van de schuur (2003)werd opgesteld door maître Gagnebet (hier zeggen ze Gagnebien) die in een naburige gemeente nl La Fouillade woont, en de huidige verkoop in handen is van maître Durand-Ripert, notaris van Rieupeyroux. Twee notarissen, twee vrouwen, concurrenten die mekaar het licht niet gunnen....
Om dus de schuur te kunnen verkopen had notaris Durand-Ripert de handtekening nodig van Francois Rey, om afstand te doen van het vruchtgebruik (anders kon de schuur niet verkocht worden).
En François (slechte mens) wilde natuurlijk profijt (centen) slaan uit deze situatie!!!
Hij brengt notaris Gagnebet op de hoogte dat wij onrechtmatig gebruik maken van de schuur en de weiden,plaatst het bewuste plakkaat en sluit de toegang tot de schuur af, wij krijgen een telefoon van notaris Gagnebet om te melden dat wij de schuur en weiden moeten ontruimen, wij (vooral Karel)werken twee volle dagen om een andere weide klaar te maken voor de paarden, om al het hooi te verplaatsen naar onze schuur in Puech Poulit (waar de schapen staan), om de omheining van de weiden van Aldwin en Yasmina af te breken.... en nadat alles opgeruimd was kregen we een telefoon van François Rey om te zeggen dat er een vergissing in het spel was, dat maître Gagnebet zich vergist had.
Inderdaad maître Gagnebet was die laatste akte van mei 2008 vergeten en had die dus niet opgestuurd naar haar concurrente in Rieupeyroux....
Maar François (slechte mens), die uiteindelijk met de staart tussen zijn benen is moeten afdruipen had toch het aangename gevoel dat Karel twee dagen voor niets gewerkt had. Hij was reeds op de hoogte van de vergissing toen Karel nog al het hooi met de tractor moest verplaatsen maar hij liet Karel eerst al dat werk doen voor hij ons belde...
Slechte mensen bestaan dus .....
Vervolg 'cultuur in La Salvetat'
Herinneren jullie dat er een spektakel in wording is om opgevoerd te worden in augustus 2009?(zie vorige nieuwsbrief)
Om dit te realiseren komen ongeveer een 10 tal mensen regelmatig samen om van ideeën te wisselen. Ik was erbij.
Het thema werd vastgelegd: de jaren 50, 60 en 70 in beeld en klank uitgebeeld
Er werden liedjes uit die jaren geselecteerd. Uit een boekje werden per jaar telkens de hits voorgelezen, meestal gevolgd door een poging om dat lied te vertolken. Dat was de inhoud van vergadering 3, duurde welgeteld 3uren. Uiteindelijk is met het resultaat van die voor mij zenuwslopende vergadering niets gebeurd.
Er werd beslist deelgroepen te vormen per decennia. Ik engageerde me voor de jaren 50. Ik zocht historische feiten op en las het boek Les années van Annie Ernoux (waarin de schrijfster, geboren in 1940 op een meesterlijke wijze elk decennia beschrijft) .
Het overlijden van een dorpsgenoot in de oorlog van Algerije, de toespraak van Abbé Pierre tijdens de helse winter van 1954, de politieke kronkels van president De Gaulle....
Neen Marleen je zit op een andere golflengte, veel te serieus , je moet de mensen laten lachen,... teksten van Ernoux, veel te literair...
Volgende vergadering zullen ze me niet meer zien, ik zal gaan wandelen met de honden van Le Ran, ik zal hen vertellen over de oorlog in Algerije, over de OAS, ik zal hen voorlezen uit les années ....
Kerstmis in zicht
We zijn naïef te denken dat ons dorp een eiland van rust en eenvoud is in onze gecommercialiseerde consumptiemaatschappij.
Ons dorp heeft een kerktoren, pittoreske huizen (Anton Pieck zou hier prachtige kunstwerkjes hebben kunnen schilderen ), rond ons dorp bossen vol dennenbomen, s nachts een sterrenhemel waar je letterlijk van achterover valt.... met een beetje respect voor het authentieke heb je hier geen behoefte aan nep-kerst-versiering... en toch zijn vele dorpsbewoners van oordeel dat je er je tuin mee moet volhangen als Kerstmis in zicht is.
Vermits de Heilige Sint niet geliefd en gevierd wordt in Frankrijk wordt de kerstsfeer al vanaf eind november opgedrongen: witbestoven kerstbomen langs de straten, lichtslangen in de vorm van sterren, arrensleeën, rendieren.. , plastieken kerstmannen die stuntelig met een been in de lucht een ladder tegen de gevel proberen te beklimmen.....zelfs in Le Ran!!
Er wordt zelfs een kerstmarkt georganiseerd door de handelaars van ons dorp, meer een gelegenheid om nog eens goed te eten ; truffade, confit de canard, charcutterie, gâteaux...worden geserveerd.
Met de kerstdagen rijden we weg uit ons dorp en zullen we een week verblijven in het huis van mijn mama in de Haute Provence, ver weg van al dat feestgefonkel, ver weg van uitgebreide maaltijden met foie gras, oesters, qeue de lotte, gevulde kalkoen,....
Samen met Toon en Eva, Kiki , Vasco en Mieke (Cleo heeft forfait gegeven, zij houdt niet zo van reizen) zal het een rustige en gezellige vakantieweek worden, in de sneeuw?????
04-01-2009
kerstvakantie in tartonne
Samen met zoon Toon en zijn vriendin Eva brachten we een prachtige week door in de Provence, in het huis van mijn mama gelegen in Tartonne, departement Alpes de haute Provence. Veel gewandeld, Toon en Eva beklommen de Reynière met de sneeuwraketten, we maakten een uitstap naar het skioord Allos. En het huis kon prima verwarmd worden dank zij de nieuwe kachel en het aangekochte brandhout.
Vos soeti la bona annada, accompanhada de fòrça maitas.
Parlem pas de pistòla. La borsa serià fòla.
Viva lo sòu trancat e la bona santat.
De kinderen gingen van deur tot deur om deze kerstwensen in het Occitaans aan hun dorpsgenoten te brengen.
Vertaling in het Frans:
Je vous souhaite la bonne année accompagnée de beaucoup d'autres.
Ne parlons pas d'argent. La bourse en serait folle.
Vive le sou troué (het kleingeld, met een gaatje in de cent) et la bonne santé.
05-01-2009
kerstvakantie in le ran
De komst van het nieuwe jaar vierden we in Le Ran samen met broer Dirk en zijn vriendin Lokke , met Toon en Eva, met de honden Kiki, Vasco en Urs,en met de poezen Cleo en Mieke.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar genoten we van het prachtige weer (zon, zachte temperaturen tot meer dan 20 in de zon!) om een fikse wandeling te maken naar het kasteel van 'peyrolles'.
De hele week bleef het zacht, wandelweer, zelfs terrasjesweer.
06-01-2009
lammekes op puech poulit
31-01-2009
Winter
Ik keek even het archief van de nieuwsbrieven in. En als ik de nieuwsbrief van januari 2006 en 2007 en 2008 herlees heb ik de indruk dat de tijd hier stilstaat. Weinig veranderingen in het leven van elke dag... wij zijn alleen enkele jaren ouder geworden.
Het is winter, dagen met veel zon, dan genieten we ten volle van de warmte en het buiten zijn, dagen met sneeuw, dagen met regen en mist...een winter die de naam winter waardig is.
DE storm die door het zuidwesten raasde op 24 januari veroorzaakte hier gelukkig niet veel schade; enkele oude bomen werden geveld ( in de weide, drie langs de weg, zodat Le Ran enkele tijd afgesloten was), verschillende ruiten vlogen uit de glazen serre, een ruit doorboorde de nieuwe serre. En overstromingen in de dalen.
een voorbeeld
We bedanken alle vrienden voor de fijne nieuwjaarswensen die we kregen. Bij één nieuwjaarswens wil ik even blijven stilstaan.Onze goede vriend Luc Desmet schreef ons het volgende:
Laten we hopen dat ook op de kleine percelen van deze bol de mens kan laten zien dat hij op zijn minst de dieren evenwaardig is
Op ons klein perceeltje zien we elke dag hoe onze dieren zich gedragen en staan we telkens opnieuw verbaasd hoe verdraagzaam ze zijn, hoe ze zich aanpassen aan elke gewijzigde situatie, hoe ze leren samenleven , hoe er een rustige vrede kan heersen... een voorbeeld voor de mensenwereld.
james en zijn ooien
Vermits onze contacten in de winter zich voornamelijk beperken tot contacten met onze dieren zal het meeste nieuws in deze brief hierover handelen.
Veel nieuw leven op Puech Poulit bij de kudde schapen maar door de scherpe koude haalden vele lammeren het niet. Dit jaar geen problemen bij de geboorten, wel problemen bij het in leven houden van de nieuwgeborenen. Omdat we dit jaar doelbewust geen lammeren in huis wilden halen zoals verleden jaar, lieten we de natuur zijn gang gaan en moesten we vaststellen dat een aantal ooien hun jongen verwaarloosden of dat de vrieskou slachtoffers maakte. De 12 lammeren die de moeilijke eerste weken overleefd hebben zijn gezond en zijn een mooie verrijking voor de kudde.
Voor Karel was het niet altijd een gemakkelijke opgave, hij kon niet rekenen op mijn steun om de pasgeboren lammeren te begeleiden in hun eerste levensdagen. Van één gevoelig hart een steen maken is al moeilijk genoeg.
Karel had gelukkig steun van onze James 007, onze fokram. Hij daagde Karel regelmatig uit op een duel, kwestie van je gedachten op iets anders te zetten...
01-02-2009
rèveuse en alaska
onze paarden stellen het goed lekker rollen in het natte gras
mieke en cleo
Cleo, die in vorige nieuwsbrieven als een asociaal (maar toch lief)wezen werd beschreven vertoont sinds de komst van Mieke, onze nieuwe kat, spectaculaire gedragsveranderingen . Ze heeft haar concurrente geaccepteerd, geeft Mieke voorrang bij het eten, en voor het eerst in haar leven heeft ze een speelkameraad.
Ze heeft haar concurrente geaccepteerd, geeft Mieke voorrang bij het eten, en voor het eerst in haar leven heeft ze een speelkameraad.
kiki
Kiki is een border collie en is een hond die wil werken. In tegenstelling met Vasco (vrijgevochten vagebond) moet je met Kiki erg veel bezig zijn, en dat hebben wij een beetje te weinig gedaan.
Kiki is une chienne peureuse, een bangscheet en daarbij erg dominant op haar terrein. De nieuwe factrice(=vrouwelijke facteur) heeft angsten uitgestaan om Kikis agressief gedrag te trotseren. Nu heeft Kiki haar geaccepteerd.
De laatste week heeft Kiki twee kinderen op een fiets lichtjes gebeten, en Céline uit Vialarels die we tegenkwamen op een wandeling kwam er met een kapotgebeten broek vanaf.
We moesten ingrijpen, Kikis gedrag moet veranderen.We vroegen raad aan de veearts, die stuurde ons naar een hondenschool waar Karel met Kiki een eerste opvoedingsles volgden. We kregen een deskundige uitleg over het bijtgedrag van Kiki: ze bijt in de kuiten (als ze wil gaan wandelen doet ze dat ook bij ons) om aan te geven dat je vooruit of weg moet, zoals een border collie dat met schapen of ander vee doet.
Wij vernamen dat hier in de buurt (Pradinas) een vrouw border collies opleidt voor de kudde. We maakten direct een afspraak met haar en volgende week krijgt Kiki haar eerste les om opgeleid te worden als volwaardige schaapshond.
Vasco
Niet alleen Cleo heeft zich aangepast, ook Vasco, de kattenhater, heeft Mieke geaccepteerd en zijn gedrag tegenover Cleo is acceptabeler geworden.
Voor Kiki is Mieke een plezant ding waar je achter aan kan rennen in de tuin, en af en toe mee kan ravotten.
en wij...
En hoe stellen wij het?
Goed.
Heel goed.
Het kan niet beter.
Zolang er werk is zijn we gelukkig en blijven we gezond.
Karel heeft een mooie eiken bibliotheek gemaakt en legt momenteel de laatste hand aan de nieuwe eiken trap die de oude ( bijna het enige stuk uit het oorspronkelijke huis) moet vervangen.
Bij mooi weer werken we op de weide in Puech Poulit.
Als voorbereiding op het plaatsen van de definitieve omheining worden alle overtollige braam- , bremstruiken en egelantiers weggemaaid, bijeengerijfd en opgestookt, de weipalen (die Karel eigenhandig uit het bos van Olivier ging kappen en op maat zaagde) liggen reeds ter plekke,
we zullen hulp krijgen van Francis die als boer een machine kan lenen van de coöperatieve om de palen in de grond te duwen.
Er is genoeg aanbod om de rest van de tijd door te brengen met geestverruimende dingen Ik volg vanaf begin januari yogales in het dorp , we hebben geluk, we krijgen les van een uitzonderlijk goede yogalerares ; geen flauwe kul , geen sentimenteel gedoe, to the point, standjes en ademhalingsoefeningen.
Ik volgde een stage van schilderen op stof, ik heb me ingeschreven voor een stage van fotografie en eens per week ga ik schilderen bij mijn buurvrouw Nelly in Vialarels. Ze spoorde me aan tot aquarelschilderen en af en toe lukt er een probeersel.
