nieuwtjes uit het dagelijkse leven van karel en marleen, cleo, mieke en basje, vasco en kiki, alaska en rèveuse, fleur en titus en de zovele schapen, konijnen, kippen, vissen... in 'la douce france' Le Ran-La Salvetat-Peyralès
31-01-2009
james en zijn ooien
Vermits onze contacten in de winter zich voornamelijk beperken tot contacten met onze dieren zal het meeste nieuws in deze brief hierover handelen.
Veel nieuw leven op Puech Poulit bij de kudde schapen maar door de scherpe koude haalden vele lammeren het niet. Dit jaar geen problemen bij de geboorten, wel problemen bij het in leven houden van de nieuwgeborenen. Omdat we dit jaar doelbewust geen lammeren in huis wilden halen zoals verleden jaar, lieten we de natuur zijn gang gaan en moesten we vaststellen dat een aantal ooien hun jongen verwaarloosden of dat de vrieskou slachtoffers maakte. De 12 lammeren die de moeilijke eerste weken overleefd hebben zijn gezond en zijn een mooie verrijking voor de kudde.
Voor Karel was het niet altijd een gemakkelijke opgave, hij kon niet rekenen op mijn steun om de pasgeboren lammeren te begeleiden in hun eerste levensdagen. Van één gevoelig hart een steen maken is al moeilijk genoeg.
Karel had gelukkig steun van onze James 007, onze fokram. Hij daagde Karel regelmatig uit op een duel, kwestie van je gedachten op iets anders te zetten...
een voorbeeld
We bedanken alle vrienden voor de fijne nieuwjaarswensen die we kregen. Bij één nieuwjaarswens wil ik even blijven stilstaan.Onze goede vriend Luc Desmet schreef ons het volgende:
Laten we hopen dat ook op de kleine percelen van deze bol de mens kan laten zien dat hij op zijn minst de dieren evenwaardig is
Op ons klein perceeltje zien we elke dag hoe onze dieren zich gedragen en staan we telkens opnieuw verbaasd hoe verdraagzaam ze zijn, hoe ze zich aanpassen aan elke gewijzigde situatie, hoe ze leren samenleven , hoe er een rustige vrede kan heersen... een voorbeeld voor de mensenwereld.
Winter
Ik keek even het archief van de nieuwsbrieven in. En als ik de nieuwsbrief van januari 2006 en 2007 en 2008 herlees heb ik de indruk dat de tijd hier stilstaat. Weinig veranderingen in het leven van elke dag... wij zijn alleen enkele jaren ouder geworden.
Het is winter, dagen met veel zon, dan genieten we ten volle van de warmte en het buiten zijn, dagen met sneeuw, dagen met regen en mist...een winter die de naam winter waardig is.
DE storm die door het zuidwesten raasde op 24 januari veroorzaakte hier gelukkig niet veel schade; enkele oude bomen werden geveld ( in de weide, drie langs de weg, zodat Le Ran enkele tijd afgesloten was), verschillende ruiten vlogen uit de glazen serre, een ruit doorboorde de nieuwe serre. En overstromingen in de dalen.
06-01-2009
lammekes op puech poulit
05-01-2009
kerstvakantie in le ran
De komst van het nieuwe jaar vierden we in Le Ran samen met broer Dirk en zijn vriendin Lokke , met Toon en Eva, met de honden Kiki, Vasco en Urs,en met de poezen Cleo en Mieke.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar genoten we van het prachtige weer (zon, zachte temperaturen tot meer dan 20 in de zon!) om een fikse wandeling te maken naar het kasteel van 'peyrolles'.
De hele week bleef het zacht, wandelweer, zelfs terrasjesweer.
04-01-2009
Beste wensen
Vos soeti la bona annada, accompanhada de fòrça maitas.
Parlem pas de pistòla. La borsa serià fòla.
Viva lo sòu trancat e la bona santat.
De kinderen gingen van deur tot deur om deze kerstwensen in het Occitaans aan hun dorpsgenoten te brengen.
Vertaling in het Frans:
Je vous souhaite la bonne année accompagnée de beaucoup d'autres.
Ne parlons pas d'argent. La bourse en serait folle.
Vive le sou troué (het kleingeld, met een gaatje in de cent) et la bonne santé.
kerstvakantie in tartonne
Samen met zoon Toon en zijn vriendin Eva brachten we een prachtige week door in de Provence, in het huis van mijn mama gelegen in Tartonne, departement Alpes de haute Provence. Veel gewandeld, Toon en Eva beklommen de Reynière met de sneeuwraketten, we maakten een uitstap naar het skioord Allos. En het huis kon prima verwarmd worden dank zij de nieuwe kachel en het aangekochte brandhout.
We zijn naïef te denken dat ons dorp een eiland van rust en eenvoud is in onze gecommercialiseerde consumptiemaatschappij.
Ons dorp heeft een kerktoren, pittoreske huizen (Anton Pieck zou hier prachtige kunstwerkjes hebben kunnen schilderen ), rond ons dorp bossen vol dennenbomen, s nachts een sterrenhemel waar je letterlijk van achterover valt.... met een beetje respect voor het authentieke heb je hier geen behoefte aan nep-kerst-versiering... en toch zijn vele dorpsbewoners van oordeel dat je er je tuin mee moet volhangen als Kerstmis in zicht is.
Vermits de Heilige Sint niet geliefd en gevierd wordt in Frankrijk wordt de kerstsfeer al vanaf eind november opgedrongen: witbestoven kerstbomen langs de straten, lichtslangen in de vorm van sterren, arrensleeën, rendieren.. , plastieken kerstmannen die stuntelig met een been in de lucht een ladder tegen de gevel proberen te beklimmen.....zelfs in Le Ran!!
Er wordt zelfs een kerstmarkt georganiseerd door de handelaars van ons dorp, meer een gelegenheid om nog eens goed te eten ; truffade, confit de canard, charcutterie, gâteaux...worden geserveerd.
Met de kerstdagen rijden we weg uit ons dorp en zullen we een week verblijven in het huis van mijn mama in de Haute Provence, ver weg van al dat feestgefonkel, ver weg van uitgebreide maaltijden met foie gras, oesters, qeue de lotte, gevulde kalkoen,....
Samen met Toon en Eva, Kiki , Vasco en Mieke (Cleo heeft forfait gegeven, zij houdt niet zo van reizen) zal het een rustige en gezellige vakantieweek worden, in de sneeuw?????
Vervolg 'cultuur in La Salvetat'
Herinneren jullie dat er een spektakel in wording is om opgevoerd te worden in augustus 2009?(zie vorige nieuwsbrief)
Om dit te realiseren komen ongeveer een 10 tal mensen regelmatig samen om van ideeën te wisselen. Ik was erbij.
Het thema werd vastgelegd: de jaren 50, 60 en 70 in beeld en klank uitgebeeld
Er werden liedjes uit die jaren geselecteerd. Uit een boekje werden per jaar telkens de hits voorgelezen, meestal gevolgd door een poging om dat lied te vertolken. Dat was de inhoud van vergadering 3, duurde welgeteld 3uren. Uiteindelijk is met het resultaat van die voor mij zenuwslopende vergadering niets gebeurd.
Er werd beslist deelgroepen te vormen per decennia. Ik engageerde me voor de jaren 50. Ik zocht historische feiten op en las het boek Les années van Annie Ernoux (waarin de schrijfster, geboren in 1940 op een meesterlijke wijze elk decennia beschrijft) .
Het overlijden van een dorpsgenoot in de oorlog van Algerije, de toespraak van Abbé Pierre tijdens de helse winter van 1954, de politieke kronkels van president De Gaulle....
Neen Marleen je zit op een andere golflengte, veel te serieus , je moet de mensen laten lachen,... teksten van Ernoux, veel te literair...
Volgende vergadering zullen ze me niet meer zien, ik zal gaan wandelen met de honden van Le Ran, ik zal hen vertellen over de oorlog in Algerije, over de OAS, ik zal hen voorlezen uit les années ....
Slechte mensen bestaan
Geef mensen macht en velen gaan die macht misbuiken, dat wisten we al.
Mensen die er plezier in hebben anderen te pesten en het leven zuur te maken zonder dat ze daar enig materieel voordeel aan hebben, dat was voor ons niet denkbaar.
Wij kennen nu zo iemand en hij heet François Rey.
François Rey is de schoonzoon van de vroegere eigenares (Madame Fraysse) van de boerderij naast ons huis.
Die boerderij, met een aantal schuren en weiden werden jaren geleden verkocht aan een Engels koppel, Aldwin en Yasmina, ondertussen goede vrienden van ons geworden. Bij de verkoop bleef François Rey (die landbouwer was en vóór de verkoop hier in Le Ran zijn landbouwactiviteit uitoefende) genieten van het vruchtgebruik van één schuur en van de weiden; in mei van dit jaar werd dat vruchtgebruik door Aldwin en Yasmina afgekocht en zo konden zij beslissen dat wij over de schuur en twee weiden konden beschikken. Dit was helemaal niet naar de zin van François Rey en zijn kompaan de paardenkoopman Pierre-Yves, maar ze moesten zich er bij neer leggen.
Enkele weken geleden was de toegang van de schuur en de weiden( waar ondertussen onze paarden graasden, waar een twintigtal grote balen hooi opgeslagen lagen...) afgesloten met een wit-rood lint en stond er een plakkaat propriété privé, entrée interdite.
Om een lang verhaal kort te houden (en tis al zo lang!!!) : onze Engelse vrienden willen de schuur waar wij over mogen beschikken verkopen. De notaris van Rieupeyroux, die de verkoop regelt, beschikte enkel over de verkoopakte van de schuur van 2003(waarin sprake van het vruchtgebruik van Francois Rey) en was niet op de hoogte van de akte van mei 2008 (waarin sprake van afkopen van vruchtgebruik).
Ja lezer het wordt ingewikkeld; wat je nog moet weten is het feit dat de verkoopakte van de schuur (2003)werd opgesteld door maître Gagnebet (hier zeggen ze Gagnebien) die in een naburige gemeente nl La Fouillade woont, en de huidige verkoop in handen is van maître Durand-Ripert, notaris van Rieupeyroux. Twee notarissen, twee vrouwen, concurrenten die mekaar het licht niet gunnen....
Om dus de schuur te kunnen verkopen had notaris Durand-Ripert de handtekening nodig van Francois Rey, om afstand te doen van het vruchtgebruik (anders kon de schuur niet verkocht worden).
En François (slechte mens) wilde natuurlijk profijt (centen) slaan uit deze situatie!!!
Hij brengt notaris Gagnebet op de hoogte dat wij onrechtmatig gebruik maken van de schuur en de weiden,plaatst het bewuste plakkaat en sluit de toegang tot de schuur af, wij krijgen een telefoon van notaris Gagnebet om te melden dat wij de schuur en weiden moeten ontruimen, wij (vooral Karel)werken twee volle dagen om een andere weide klaar te maken voor de paarden, om al het hooi te verplaatsen naar onze schuur in Puech Poulit (waar de schapen staan), om de omheining van de weiden van Aldwin en Yasmina af te breken.... en nadat alles opgeruimd was kregen we een telefoon van François Rey om te zeggen dat er een vergissing in het spel was, dat maître Gagnebet zich vergist had.
Inderdaad maître Gagnebet was die laatste akte van mei 2008 vergeten en had die dus niet opgestuurd naar haar concurrente in Rieupeyroux....
Maar François (slechte mens), die uiteindelijk met de staart tussen zijn benen is moeten afdruipen had toch het aangename gevoel dat Karel twee dagen voor niets gewerkt had. Hij was reeds op de hoogte van de vergissing toen Karel nog al het hooi met de tractor moest verplaatsen maar hij liet Karel eerst al dat werk doen voor hij ons belde...
Slechte mensen bestaan dus .....
Welkom Mieke
Onze dieren stellen het goed. Onze kudde ooien bereidt zich voor op de komst van vele lammekes.
Twee paarden, Alaska en Rèveuse
Twee ezels, Titus en Fleur
Twee honden Kiki en Vasco
Één kat Cleo...
Om een einde te maken aan deze discriminatie adopteerden we een twee maanden oud poesje dat we Mieke doopten.
Nu pas is er gelijkheid in ons dierenbestand.
En Mieke is een schatje, voelt zich prima in huis met de honden. Cleo, die niet zo sociaalvoelend is heeft zich wel wat moeten aanpassen.
Eén nadeel, Miekes buik is net een blaasbalg, als je haar pakt en dus duwt op haar buikje ontsnappen er vies ruikende scheten... ze moet zich een beetje aanpassen aan haar nieuwe voeding...De veearts heeft haar gekeurd, ze heeft haar vaccins en pillekes tegen parasieten gekregen, er staat haar een mooie toekomst te wachten of zoals onze buurman Paul het uitdrukt: elle est bien tombée.
Met een beetje vertraging willen we jullie op de hoogte stellen van de laatste nieuwtjes van de maand november.
We stellen het goed.
De winter trad vlug in.
Karel had een serieuze verkoudheid die oversloeg op een bronchitis (is dat niet normaal? Een turbo die te warm draait en dan te vlug afkoelt ....)
Willy kwam een week afzakken naar zijn huizeke in Le Cassan , Karel nam vier dagen vrij om hem te helpen met gieten van beton en dichten van gaten
Er was een tentoonstelling in ons dorp Couleurs locales waar een 15tal kunstenaars waaronder Karel enkele werken exposeerden. En de prefect van de Conseil générale de lAveyron (te vergelijken met de voorzitter van de provincieraad in België) kwam zelfs een bezoek brengen aan de tentoonstelling.
02-11-2008
De overgang van de prachtige nazomer naar de herfst kwam te bruusk! Plots dook de temperatuur een tiental graden naar beneden, en beseften we dat de winter voor de deur staat. We kregen er zelfs al een voorsmaakje van: verleden donderdag reden we in een sneeuwstorm naar Villefranche, we deden er dubbel zo veel tijd over dan normaal, vijf centimeter sneeuw op de weg, chauffeurs die 20km per uur reden, vrachtwagens die de steile hellingen niet op geraakten en de weg blokkeerden. Gelukkig paatselijke toestanden want voorbij Villefranche, op weg naar Villeneuve-sur-Lot, waar we onze vrienden Luc en Lou bezochten, normaliseerden de weer- en wegenstoestanden.
Onze Schotse vrienden Dawn en Euen zijn begonnen met de productie van saffraan. Ze kochten in het begin van dit jaar 4.500 krokusbollen, plantten ze in hun tuin, en deze maand konden ze de eerste krokussen plukken en de saffraan drogen
Al in de 13de eeuw was saffraan een handelsproduct in deze streek. Waarschijnlijk werd de saffraan hier bekend via de kruisvaarders die terugkeerden uit het Heilige Land. In de 15de eeuw kwamen handelaars uit Duitsland deze specerij kopen op de markt in Villefranche of Bruniquel (Tarn et Garonne).
De bloem is paars, met gele meeldraden en rode stempels. Het specerij wordt verkregen uit de stempel van de bloem. De bloem zelf is steriel, maar wordt gekweekt met behulp van bloembollen. Elke bloem heeft drie saffraanstempels die rood zijn en naar beneden toe meer geel van kleur worden.
Voor het verbouwen van saffraan zijn extreme omstandigheden nodig, koude winters en hete, droge zomers. De grond moet droog en kalkrijk zijn, met weinig bomen en vlak. Daarnaast moeten er goede afwateringsmogelijkheden zijn om te voorkomen dat de bollen van de plant niet beschadigd raken. De bollen worden in juni en juli geplant, iets wat handmatig gedaan wordt. Aan het einde van oktober of het begin van november worden de draden geoogst. De krokus bloeit bij zonsopgang en omdat de bloem snel verwelkt en de stempels hun aroma en kleur verliezen worden de bloemen tussen zonsopgang en tien uur 's ochtends geoogst. Nadat de bloemen geoogst zijn worden ze zo snel mogelijk van hun stempels ontdaan. Om één kilogram saffraan te oogsten zijn 180 tot 200.000 bloemen nodig.
De stempels hebben een hoge vochtigheidsgraad en daarom worden ze gedroogd. Het proces van roosteren geeft de saffraan haar uiteindelijke uiterlijk. Na het roosteren is er nog 20% over van het gewicht van de verse stempels, een kilo stempels levert dus 200 gram saffraan die klaar is voor consumptie.
De oogst bij Euen en Dawn bedroeg 1.5gram saffraan (van ongeveer 200 krokussen).
Het seizoen van de kastanjes is bijna voorbij, gisteren raapten we nog een zak vol, kookten en pelden ze (een werkje waarvoor je heel veel geduld nodig hebt) om ze in te vriezen. Een gebraden eend of parelhoen opgevuld met kastanjes wordt hier geapprecieerd.
Goed nieuws voor Willy en Geert. In Villefranche is er elke week een speciale markt voor producteurs van noten of kastanjes. Euen (onze Schotse vriend) verkocht ongeveer 300kg kastanjes (eigen productie) aan 1.50/kg voor de grote en 1.00/kg voor de kleinere kastanjes.
Op de eigendom van Willy en Geert in Le Cassan staan noten- en kastanjebomen. Goud waard?!
Cultuur in La Salvetat-Peyralès
Ineke Blom en haar compagnon Piet van de Poll, twee Nederlanders die sinds enkele jaren in de buurt (Castelmary) wonen hebben een toneelgezelschap, théâtre courage uit de grond gestampt. Gisterenavond werd in een stampvolle feestzaal Charlie et la chocolaterie opgevoerd. Ineke inspireerde zich bij het schrijven van dit toneelstuk op het boek van Roald Dahl , Piet regisseerde. Kinderen en volwassenen uit verschillende dorpen werden voor één avond sterren op het podium.
Op 15 augustus wordt een muziek-toneel-dans- spektakel opgevoerd in ons dorp. Een idee dat in wording is. Morgen heeft de derde vergadering plaats, ik zal er aanwezig zijn. Het vraagt een beetje moed de vergaderingen te volgen, iedereen praat door mekaar, vertelt dingen die niets met de vergadering te maken hebben, kinderen lopen rond en maken drukte (kinderoppas van de Bond van Grote en Jonge gezinnen bestaat hier niet). Maar het tot stand komen van zo een spektakel is de moeite om te volgen.
Meer hierover in de volgende nieuwsbrieven.
Allerzielen, en het regent pijpenst(i)elen ! Een ideaal moment om nog eens en nieuwsbriefje te tikken.
Onze regio zit volgens meteo france in de oranje alert zone, overvloedige regen en harde wind. Van dat laatste hebben we al een serieuze portie gehad, Karel stond midden in de nacht op om de koepel van het zwembad extra te vergrendelen.
Morgen zullen onze dorpsgenoten met gezonde competitiegeest het aantal millimeters regen per m² (iedereen heeft hier zijn pluviometer)citeren in de hoop een record te kunnen boeken.
Regen hebben we nodig!! En met de zachte temperaturen en de regen zullen de paddestoelen uitkomen. Gisteren vonden we de eerste cèpe (eekhoorntjesbrood), we plukten al coulemelles ( parasolzwam), girolles of cantherelles (hanekam) en rosés des prés (weidechampignons).
Bakken met veel look en peterselie en presenteren op een snede geroosterd brood. Heerlijk als aperitiefhapje!!
Tijdens de maand oktober hadden we een voortreffelijke nazomer:genietbare temperaturen, zon die net genoeg warmte gaf, zwemmen in 24°...
En we maakten nog een uitstap naar de Atlantische Oceaan. Biscarosse plage was een ware ontdekking: een oceaan met metershoge golven, uitgestrekte verlaten stranden, rustig kamperen onder de dennenbomen.De honden konden zich ongehinderd uitleven, wij wandelden kilometers langs het ongerepte strand.
Het bezoek aan de hoogste duin van Europa dune du Pilat, 105 meter hoog, 2700 meter lang, 500 meter breed en 60 kubieke meter zand, leek teveel op Scherpenheuvel toestanden, maar gelukkig vonden de meeste bezoekers een wandeling boven op de duin niet de moeite zodat het prachtige landschap er voorbehouden was voor de moedigen, die er niet tegenop zagen kilometers te ploeteren door het mulle zand.
02-10-2008
Reactie van Abdul
Geachte Mevrouw De Bruyn-Grauwels
Hierbij ben ik zo vrij om officieel te reageren en te reclameren op het feit dat U besloten hebt de nieuwsbrief Le Ran niet meer maandelijks te publiceren maar alleen als het U uitkomt.
U beseft dat heel wat trouwe lezers zwaar ontgoocheld zijn met uw impulsieve beslissing zeker omdat er geen overleg aan voorafging.
Wij vermoeden dat het begin van uw zestigste jaar aan de oorsprong ligt van deze drastische ommekeer maar dit kunnen wij niet aanvaarden als aanneembare reden. Als wij met nostalgie de fotos bekijken waar U met uw meer dan bevallig lichaam en enthousiaste dynamiek staat te pronken kunnen wij niet geloven dat uw leeftijd een oorzaak kan zijn van deze ommekeer. Dat uw teergeliefde echtgenoot dergelijke drogredenen zou gebruiken om het wat kalmer aan te doen zouden we nog enigszins kunnen begrijpen alhoewel, wanneer we zijn bruingebrande torso op de fotos van uw redactie bekijken willen wij onmiddellijk onze kaartjes voor een optreden van de Chippendales inruilen.
Uw beslissing getuigt ook van een grote hardvochtigheid ten aanzien van één van uw oudste en meest trouwe lezers. Deze oude dame die een leven in eenzaamheid leidt fleurt elke maand op wanneer de maandelijkse nieuwsbrief verschijnt. Gaat U de laatste jaren van haar leven nog triester en eentoniger maken dan het nu al is? U hebt een respectabele katholieke opvoeding genoten en hebt dus niet het recht om het zaad van Le Ran op de rotsen te laten neerdwarrelen.
In de hoop dat U op uw beslissing zal terugkomen groeten wij met de meeste hoogachting
Lezer Abdul
Reactie van de redactie Wij hebben enkel willen meedelen dat deze nieuwsbrief niet meer elke eerste kalenderdag van een nieuwe maand zal verschijnen. Wij zijn de tijdsdruk een beetje beu.
Maar we beloven hierbij dat we erg ons best gaan doen regelmatig een woordeke op dit blog neer te pennen,telkens als de inspiratie ons gunstig gezind is.
01-10-2008
en tenslotte...
Sinds februari 2006 voel ik tegen het einde van de maand een zekere stress...de nieuwsbrief moet gepubliceerd worden. Dit is onze dertigste nieuwsbrief.
Het leven van een gepensioneerde verloopt sneller dan gewenst.
Het dagelijkse ritme verloopt langzamer dan vroeger. De dag is te kort om al onze plannen te realiseren.
Is dat ouder worden??
En vermits elke maand veel te vlug om is
En vermits ik niet teveel in herhaling wil vallen met nieuwtjes over het weer en de schapen en ....
Hebben wij besloten enkel nieuwsbrieven te publiceren als er echt wat nieuws is dat de moeite waard is om gepubliceerd te worden.
Hopelijk krijgen wij niet te veel tegenwind van de lezers van deze nieuwsbrief.Alle reacties zijn welkom!
Deze nieuwsbrief sluit met een alarmerend bericht: de Aveyron is keidroog!!!
Geen grassprietje meer te bespeuren, de dieren worden al meer dan een maand met hooi gevoederd. In de voorbije maand moest de grond het stellen met twee maal een half uurke plensregen.
Onze schapen zagen over de elektrische draad prachtige groene koolbladeren,lekkere rode kolen, prei, tomaten....en (wat heel begrijpelijk is) trotseerden de elektrische schokjes en aten zich te pletter aan al dat lekkers. De elf jonge konijntjes van Marie zullen het zonder koolbladeren moeten stellen.
En een van de volgende dagen moet Julie ook nog jongen! De bermen afzoeken naar vers groen zal de volgende weken een belangrijke dagactiviteit worden!
Op vakantie
We hebben een tiental dagen vakantie genomen en trokken naar Baskenland. Wij kozen deze keer met een campingcar (=mobilhome) te reizen, wat enorm meeviel.
Onze reisroute verliep door Frans Baskenland,langs de Baskische kust (tot Mutriku), en vervolgens bezochten we het binnenland van Spaans Baskenland en Navarra. We bezochten de steden Donastia-San Sebastián en Pamplona, we wandelden op de Compostella-route langs de Baskische kust, in de bergen rond Roncevalles en in het natuurpark dAizkorri-Aratz,we zwommen in de baai van Concha, we verbleven twee dagen bij onze vrienden Raf , Ana en hun kinderen Adriaan en Julia en vernamen veel over de situatie van de Basken.
Het was er erg groen, het was er warm en zonnig, het was een deugddoende vakantie en de campingcar beviel ons, voor herhaling vatbaar.
Ondertussen verbleven Jeannine en Werner met hondje Mieke in Le Ran, namen onze dagelijkse taken en de zorg van de dieren over . Zij deden het met zeer veel verantwoordelijkheidsgevoel en als alles meezit worden ze onze vaste vervangers.
Wat was er voor nieuws in de maand september??
Op wereldvlak een hoop deprimerende gebeurtenissen waar ieder wel weet van heeft en waarbij we hier in Le Ran alleen maar zielig kunnen toekijken.
Op dorpsvlak worden nog steeds de degens gekruist tussen de oppositie en de regerende bewindsploeg. De gemeenheid waarmee de oud-burgemeester Juilliard te werk gaat neemt soms dramatische allures aan. Toen onze buurvrouw Nathalie benoemd werd als directrice van het ouderlingentehuis (hierover sprak ik reeds in vorige nieuwsbrief) zette hij de drie oppositieleden van de gemeenteraad aan verzet aan te tekenen bij de prefectuur van Rodez .
David en Nathalie verhuisden verleden weekend, David vroeg zijn pensioen aan, Lison hun dochter gaat sinds begin september naar de gemeenteschool in La Salvetat. Twee dagen voor Nathalie haar nieuwe job moest aanvangen kreeg ze een dringend telefoontje van de huidige burgemeester om haar te vertellen dat haar benoeming niet in orde was!!
Gelukkig na twee dagen koortsachtig onderhandelen met verschillende instanties is Nathalie vandaag 1 oktober de nieuwe directrice.
Wat zal de volgende zet zijn van Mijnheer Gilles Juilliard, de vader van de paardenkoopman Pierre-Yves, onze niet zo geliefde buur in Le Ran????
31-08-2008
enkele losse flodders
· Ons zwembad is sinds begin juli overdekt met een koepel. Het slechte en koude voorjaar deed ons hiertoe besluiten. Bij mooi weer schuiven we de koepel open, s nachts en bij koud weer schuiven we hem dicht. Geen alarm meer nodig, geen bladeren meer in het zwembad bij felle wind, geen verdronken kikkers, muizen, egels of slangen meer,en een temperatuur die erg aangenaam is. Heel de zomer was de temperatuur van het water tussen 25 en 29°.
· We installeerden ook een apparaat dat het chloorgehalte en de zuurtegraad van het water regelt. Er werd 330 kg zout in het water gekieperd (één maal per jaar) en dat zout wordt via elektrolyse omgezet in chloor. Daardoor smaakt het water lichtjes gezouten en voelt het zeer zacht aan.
· David, Nathalie e Lison, onze vakantieburen komen zich definitief vestigen in Le Ran. Nathalie solliciteerde in het ouderlingentehuis van La Salvetat-Peyralès waar de directieplaats vrijkwam. Ze werd aangenomen. Haar echtgenoot Davidheeft een carrière gehad in de administratie van het leger en kan met vervroegd pensioen (hij is nog geen 50!) en Lison (9 jaar)gaat naar de dorpsschool in La Salvetat-Peyralès.
Nu wonen we dus met 9 in Le Ran.
· De sfeer in ons dorp is niet meer zoals vroeger. Door het verlies van de vorige bewindploeg bij de gemeenteraadsverkiezingen in april, is ons dorp in twee kampen verdeeld. Wij staan er tussenin maar we worden soms te veel in het kamp van de huidige bewindsploeg geduwd door het feit dat onze buurman Paul Marty, waar we zeer goed mee kunnen opschieten, eerste schepen is geworden. De burgemeester René Miquel gaf op 27 juli een feest voor alle bewoners van zijn dorp, op dat zelfde moment gaf de oppositie ook een feest.
René schreef in het gemeentelijk informatieblad het volgende:
...Quant à la suite dune simple élection des familles se déunissent, des voisins ne se parlent plus et ne sentraident plus, des amis signorent, on est en droit de se demander où est passé le bon sens paysan.Quand on entend des réfections telles que tout est foutu,je ne veux plus les voir,je ne veux plus travailler avec eux jen passe et des meilleures, de la part de personnes soi-disant responsables et démocrates on peut également sinterroger sur leur démocratie. Il en est trop à La Salvetat qui prennent leur propre réflexion pour de la vraie démocratie et qui à eux seuls croient détenir toute la vérité.
Don Camillo et Peppone sont morts, même sils nous ont bien fait rire, ils sont aujourdhui bien morts ! Tachons de ne pas les ressuciter et évitons de prendre du cinema pour la réalité. Nous sommes en France dans un pays de Démocratie, où la seule démocratie qui existe est celle des URNES, qui ne génère ni vaiquer ni vaincu. »
· Op 12 juli (die dag regende het heel de namiddag=muggenpisje) kwam de Tour de France langs La Salvetat-Peyralès.
Karel kreeg van zijn dochter een prachtige strohoed met een zwart lint waarop La dépêche geschreven stond; de hoed was maar een kort leven beschoren, hij kwam terecht tussen de wielen van een motorrijder die de tour begeleidde.
· Thibault, de jongste telg van de familie Mertens,net zes jaar geworden, leerde hier zwemmen zonder bandjes en zonder frit (een lange mousse die op het water blijft drijven). Hij leerde fietsen. En...hij werd verliefd op Ester(12 jaar).
Hij vroeg aan zijn mama: als ik adult ben, zal Ester dan al gemarieerd zijn? (Thibault spreekt Nederlands thuis maar gaat in Mesancy-provincie Luxemburg- naar school). Toen zijn mama zei dat dit wel waarschijnlijk zou zijn antwoordde hij: Ik heb toch nooit chance!
·De familie Mertens is uitgebreid. Nu zijn ze met 7. Dabber is hun nieuwe aanwinst. Een Engelse dog. Hij heeft de look van Tobback, kakt bijna een emmer vol per dag, Kiki is zijn vriendinneke, en niettegenstaande zijn norse blik is hij een erg lieve en schattige hond.
De kinderen Mertens zijn er dol op.
· Onze dieren stellen het wel. Alaska en Rèveuse, onze paarden, worden te dik, ze hebben te weinig beweging. Pieter ging wandelen met Alaska en werd begeleid door onze buurman David, een ervaren ruiter. Pieter was opgetogen, Alaska is een braaf en gewillig paard, en Rèveuse bereden door David idem.
Nu dat David onze buur wordt zullen we meer kansen krijgen om onder begeleiding wandelingen te maken met de paarden.
