Ons koor "La Misol Cèze" verbroederde met "Madrigal" uit Ceret in de P.O. (Pyrenées Orientales). Voor die gelegenheid leerden we "Muntanyes de Canigou", een soort van Catalaanse volkshymne zingen. Hun plaatselijke ode aan de berg die hun landschap beheerst. Voor wie wel eens langs de Côte Vermeille naar Spanje reist: de eerste échte bergtop die je ziet, en waarbij je denkt "dàt moeten de Pyreneeën zijn". Dàt is de Canigou. "Onze" Mont Ventoux indachtig, de grote verstoppertjes-speler, waren we aangenaam verrast, om eerlijk te zijn... overdonderd, zelfs. Imposant, die Canigou. En nadat we hem in volle glorie hadden aanschouwd, konden we nog beter over hem zingen. Op de terugreis konden we, in een waas van onduidelijk blauw, toch nog een schemerende Mont Ventoux zien. Zou hij het gevoeld hebben... dat we hem even ontrouw waren geweest? 't Zal hem leren, dienen onzichtbaren...
Reacties op bericht (1)
09-06-2010
mooie foto's
Mooie foto's Johan maar het onderwerp moet mee willen hé!!!